slachtoffers / daders - Unie Vrijzinnige Verenigingen

More documents

Recommendations

Info

Antenne niveaus: het schema voorziet dus een transitieperiode. Een land dat ondanks binnenlandse reductie-inspanningen zijn quota overschrijdt, dient emissierechten aan te kopen. De opbrengst van deze rechten kan het verkopende land in kwestie investeren in duurzame ontwikkeling. Het voordeel is dat deze optie rekening houdt met het gelijkheidsprincipe, alsook met de historische koolstofschuld. Industrielanden die in het verleden sterk bijdroegen tot de huidige opwarming zullen grotere inspanningen moeten leveren. Herdefiniëring van opvattingen van een ‘goed leven’ Daarbij zijn volgende elementen zeker van belang: een positieve argumentatie voor een ‘sufficiënte’ levenswijze, niet als een tekort, maar als een nieuwe kans. Het UNDP stelt: “The starting point for action and political leadership is recognition on the part of governments that they are confronted by what may be the gravest threat ever to have faced humanity. Facing up to that threat challenges at many levels. Perhaps most fundamental of all, it challenges the way that we think about progress.” (UNDP, 2007) Sinds het vooruitgangsideaal algemeen ingang vond in het Westen, moet elk facet van ons leven –voeding, onderwijs, wetenschap, gezondheid, transport, vrije tijd, reizen, wonen enz.– sneller, uitgebreider, verder en groter zijn. De mate van vooruitgang laat zich aflezen aan het aantal comparatie- 54 september 2008 ven en superlatieven. Stilstaan is vandaag een synoniem voor achteruitgaan. Nochtans wijst onderzoek (NEF, 2004) uit dat ‘meer’ vaak geen synoniem meer is voor ‘beter’. Een andere verhouding tot de tijd, gericht op een structurele ‘onthaasting’, waardoor een betekenisvol leven meer toegankelijk wordt voor iedereen, lijkt ons maatschappelijk wenselijk. Fundamenteel natuurlijk is dat men zich niet alleen richt op het promoten van andere levensvisies, maar dat die andere levenskeuzes ook concreet ondersteund worden door overheden in een nieuw type van beleid. Het gaat immers niet op mensen op te roepen om te onthaasten als het een utopie blijkt te zijn in de omringende socio-economische context. Essentieel is dat wordt gewerkt aan sterke pull-factoren, factoren die mensen strutureel aantrekken tot duurzame alternatieven (cf. Enable en Encourage in het 4Emodel). De uitdaging bestaat erin om aan te tonen dat een ecologische economie een lage milieu- en klimaatimpact weet te koppelen met zinvolle tewerkstelling, ‘rijke’ levenskwaliteit en een hoge graad aan subjectief welbevinden. In een ecologische economie is het leuker leven dan in de huidige maatschappij. Samenwerken of zelfvernietigende competitie De vraag is natuurlijk of rijke en machtige landen als de VS bereid zullen zijn om in de toekomst een klimaatverdrag te ondertekenen dat gestoeld is op de hierboven geschetste principes. Er zijn verschillende redenen aan te geven waarom zij dat niet zouden doen. Primo. De machtigen der aarde geven hun privileges natuurlijk niet zo maar vanzelf af. Secundo. Sommige landen zijn niet bereid om grote klimaatinspanningen te leveren aangezien zij ervan uitgaan dat zij zelf (op korte termijn) niet al te veel schade zullen ondervinden door de klimaatwijzigingen. Het UNDP-rapport stelt in deze context: “While there is potential catastrophic risk for everyone, the short and medium-term distribution of the costs and benefits will be far from uniform. The distributional challenge of the costs and benefits is made particularly difficult because those who have largely caused the problem –the rich countries– are not going to be those who suffer the most in the short term” (UNDP, 2007). Tertio. Zelfs in het hypothetische scenario waar alle landen ter wereld even hard zouden worden getroffen door de klimaatwijzigingen, is het niet evident dat er een stevig mondiaal klimaatverdrag zou komen. Dat heeft te maken met het zogenaamde prisoners dilemma. De kost om een essentieel publiek goed te behouden (zoals een stabiel klimaat), is voor iedereen het laagst als iedereen tegelijkertijd een inspanning levert. In een door de markt gedomineerde samenleving zullen alle betrokkenen proberen in te schatten of anderen ook de nodige inspanningen zullen leveren of enkel zullen profiteren van de moeite die zijzelf doen. Indien zij verwachten dat anderen zich zullen gedragen als free riders, dan zullen zij bij voorkeur evenmin iets doen. Dit neigt naar een gevaarlijke situatie waarin niemand iets onderneemt en het publiek goed, waarvan ieder-
een in feite afhankelijk is, uiteindelijk verloren gaat (bijvoorbeeld gevaarlijke klimaatwijzigingen). Om toch oplossingen te vinden voor dit dilemma zal het er in de internationale context op aankomen de condities te creëren waarbij de diverse natiestaten elkaar overtuigen om volop te gaan voor een dergelijk beleid. In deze context spreekt men van een I will if you will-situatie, die ervoor zorgt dat het klassieke prisoners dilemma wordt opgelost. De speltheorie laat namelijk duidelijk zien dat indien de betrokkenen de verwachting, of beter nog, de garantie hebben dat anderen wél hun bijdrage zullen leveren, dan zullen zij ook eerder geneigd zijn om een deel van de verantwoordelijkheid te dragen. In dat geval is iedereen beter af. Er zijn nog twee andere argumenten te geven waarom een sterk klimaatbeleid zin heeft, ook voor de rijkste landen. Het eerste vertrekt vanuit een negatieve visie. De hypothese luidt dat we, in afwezigheid van een mondiaal klimaatbeleid (met verregaande mitigatie en adaptatie), in de nabije toekomst in een zeer turbulente, gevaarlijke wereld zullen terechtkomen. Het betreft een situatie waarbij miljoenen klimaatvluchtelingen zich een weg zullen trachten te banen naar het rijke Westen. Zelfs vanuit een verlicht eigenbelang is het dan essentieel dat de klimaatwijzigingen een halt worden toegeroepen. De kost van inactie zal zich laten vertalen in mondiale chaos. De boemerang komt dan terug in het aangezicht van het Westen. Een positievere benadering vertrekt vanuit het besef dat een stringent klimaatbeleid heel wat voordelen (ancillary benefits in de vakliteratuur) biedt die nu onmiddellijk én lokaal zullen worden gevoeld. Door volop te kiezen voor duurzame mobiliteit, hernieuwbare energie, industriële ecologie en een sociaalecologische woonpolitiek boekt men vooruitgang op het vlak van energieautonomie, nieuwe jobs (ETUC, 2007), betere luchtkwaliteit, lagere gezondheidskosten... De kostprijs van een klimaatbeleid laat zich op die manier vanzelf terugbetalen. In die zin gaat het free rider-argument om zelf niets te moeten doen, absoluut niet op. Een historisch kruispunt We zijn aanbeland op een tipping point in de geschiedenis. De keuzes die we nu maken, bepalen welke toekomst ons te wachten staat. We kunnen focussen op de kansen die deze crisis met zich meebrengt. Dat zijn niet alleen nieuwe economische opportuniteiten, heel veel nieuwe banen en een herwonnen energieautonomie, maar vooral -met de gevleugelde woorden van Al Gore- iets wat weinige generaties voor ons gekend hebben: een gezamenlijk moreel doel dat de grenzen van politieke partijen, regio’s en religies overstijgt, en dat ons dwingt om bekrompenheid en politieke conflicten terzijde te leggen en een echte morele en spirituele uitdaging aan te gaan. Laten we hopen dat de aan Al Gore en het IPCC toegekende Nobelprijs voor Vrede als katalysator voor dit proces kan fungeren. Bibliografie • CALCOEN, S., JONES, P.T., VANDEN BRANDE, E., DE WALSCHE, A., Op weg naar een ecologisch effectief en sociaal rechtvaardig post-Kyoto-akkoord, in MO*paper, (2007). • ETUC, Climate Change and Employment: Impact on employment of climate change and CO2 emissions reduction measures in the EU-25 to 2030, (2007). • IPCC, Fourth Assessment Report (AR4), WMO/UNEP, Geneve, 2007 [4 delen, beschikbaar via www.ipcc.ch]. • JACKSON, T., Motivating Sustainable Consumption: A review of evidence on consumer behaviour and behavioural change, SDRN, (2005). • JONES, P.T., HUYBRECHTS, P., Met het Groenlandijs valt niet te onderhandelen, in De Standaard, 9-6- 2007. • JONES, P.T., JACOBS, R., Terra Incognita: Globalisering, ecologie en rechtvaardige duurzaamheid, Gent, Academia Press, (2006/2007). • JONES, P.T., De loopgravenoorlog van de klimaatsceptici, in De Tijd, 13-4-2007. • LOCKWOOD, M., FRÖHLICH, C., Recent oppositely directed trends in solar climate forcings and the global mean surface air temperature, in Proceedings of the Royal Society A, (2007) [doi:10.1098/rspa.2007.1880]. • NEF, A well-being manifesto for a flourishing society, Londen, (2004). • ORESKES, N., The Scientific Consensus on Climate Change, in Science, 306 (2004), 1686. • PARRY, M.L., e.a., Viewpoint. Millions at risk: defining critical climate change threats and targets, in Global Environmental Change, 11 (2001), 181-183. • STERN, N., Stern Review on the Economics of Climate Change, Royal Institute London, 30-10-2006. • STEVENSON, G., KEEHN, B. (red.), I will if you will: Towards sustainable consumption, SDC/NCC, (2006). • UNDP, Human Development Report 2007/2008, New York, (2007). • TERRA REVERSA, Manifest Themagroep Ethiek, (2007) [www.terrareversa.be/index.php?option=com_content&task=view&id=28&Itemid=30] Bio’s Peter Tom Jones (1973) is burgerlijk ingenieur Milieukunde, doctor in de Toegepaste Wetenschappen en werkzaam als postdoctoraal onderzoeker aan de KULeuven. Hij publiceerde in diverse tijdschriften omtrent thema’s als klimaat en ecologische economie. Hij is onder andere auteur van (samen met Roger Jacobs) Terra Incognita: Globalisering, ecologie en rechtvaardige duurzaamheid (GINKGO, Academia Press, Gent, 2006/2007) en (samen met Els Keytsman) Het Klimaatboek: Pleidooi voor een ecologische omslag (EPO, Berchem, 2007). Zie ook www.petertomjones.be en www.terrareversa.be, de denktank voor ecologische economie waar hij één van de drijvende krachten van is. Vicky De Meyere is antropologe/politicologe en werkt voor het Project ‘Cultuur en (geestelijke) Gezondheid’ aan het Centrum voor Geestelijke Gezondheidszorg in Brussel. Zij publiceerde diverse artikels over klimaat en ethiek. september 2008 55
Page 1 and 2:
ISSN 0772-6627 • Afgiftekantoor B
Page 3 and 4: van de Redactie Bruno Cappelle more
Page 5 and 6: We mogen echter niet uit het oog ve
Page 7 and 8: Even belangrijk is echter in welke
Page 9 and 10: De straffen werden gekenmerkt door
Page 11 and 12: Deze zaken illustreren het feit dat
Page 13 and 14: dreven verwachtingen bij het slacht
Page 15 and 16: Geestelijke Gezondheidszorg een pro
Page 17 and 18: ijke mate aan hun lot overgelaten.
Page 19 and 20: tjes rimpelen uiteen. “Jij gaat h
Page 21 and 22: Pedoseksualiteit: een beknopte duid
Page 23 and 24: turen. Ten tweede leidt een vijandi
Page 25 and 26: Geïnterneerden met een verstandeli
Page 27 and 28: Voor veel aspecten van het leven is
Page 29 and 30: Het creëren van een aangepast soci
Page 31 and 32: Slachtoffer-daderbemiddeling: waaro
Page 33 and 34: Maar wat is bemiddeling nu eigenlij
Page 35 and 36: De lucht is blauw, leeg zijn de wol
Page 37 and 38: en wat er gebeurde. Deze therapie b
Page 39 and 40: De Rabbijn Anne Michaels Verborgen
Page 41 and 42: manier verloren, een illustratie: p
Page 43 and 44: Ieperse torens gegooid. Niettemin z
Page 45 and 46: Een derde groep benadrukt vooral de
Page 47 and 48: Dan zitten we echter in de knoei me
Page 49 and 50: Waarom het klimaatprobleem een ethi
Page 51 and 52: Klimaateffecten spelen vandaag al e
Page 53: Duurzaamheid als het erkennen en re
show all

slachtoffers / daders - Unie Vrijzinnige Verenigingen

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?