Fulltext - BTNG · RBHC

arbeidsmarkt was niet vrij, zij moesten immers beschikken over een arbeidskaart,
waarvoor een voorafgaande dubbele machtiging door het Ministerie
van Tewerkstelling en Arbeid vereist was. De werkvergunning 'B' gold slechts
voor een bepaalde patroon, voor een welbepaald beroep in een bepaalde sector
en voor een bepaalde duur en kon pas na verloop van tijd (5 jaar) omgezet
worden in een arbeidskaart 'A' voor onbeperkte duur en niet gebonden aan
een sector (Grimmeau, 1993,116-117; Hullebroeck, 1993,127-146; Martens en
Denolf, 1991,451-452). Voor de socialistische vakbond was de kwestie van de
arbeidsvergunningen zonder twijfel essentieel. We beklemtoonden al eerder
dat zij vastberaden opteerde voor een nauwgezette controle op de vereiste
voorafgaande dubbele machtiging. De door het Ministerie van Arbeid in 1968
voorgestelde verlenging van de termijnen voor de toekenning van kaart 'A'
met één jaar, werd door het ABW niet ondersteund: de nieuwe immigratie
zou zo niet beperkt worden. 26 De arbeidsvergunning van de buitenlandse
arbeider werd automatisch overgedragen op de inwonende echtgenote en
kinderen. Het Nationaal Bureau van het ABVV drong in mei 1969 aan op het
uitwerken van een nieuwe regeling hieromtrent, waarbij kinderen ouder dan
15 jaar bij immigratie een arbeidskaart dienden aan te vragen, "om te verhinderen
dat de uitreiking van een arbeidskaart aan de vader de onmiddellijke verkrijging
van meerdere arbeidskaarten tot gevolg heeft"? 1 De houders van een arbeidsvergunning
B konden zich niet vrij bewegen op de arbeidsmarkt. In mei 1969
oordeelde het Bureau dat de mobiliteit van buitenlandse arbeiders moest
vergemakkelijkt worden ... voor onvrijwillig werklozen en in sectoren met
een tekort aan arbeidskrachten. 28 Of: buitenlandse arbeiders mochten tewerkgesteld
worden in die sectoren die door de Belgen verlaten werden. Door
migranten 'vrij' te laten deze slechtbetaalde, gedevaloriseerde jobs in te nemen
werd echter niet zozeer hun mobiliteit bevorderd, als wel de tewerkstelling
van Belgische arbeiders in de geschoolde, beter betaalde en dus ook meer
gegeerde jobs gevrijwaard. Het moge dus duidelijk zijn dat de socialistische
vakbeweging vasthield aan een strenge toepassing van het systeem van de
arbeidsvergunningen om controle uit te oefenen op de tewerkstelling van vreemde
arbeiders in de 'nationale' industrie, de rekrutering van 'toeristen' en zodoende
ook het totaal aanbod aan 'gastarbeid' te beperken en dus in essentie de scheiding
tussen de arbeidsmarkten van autochtone en allochtone arbeiders te
bewerkstelligen.
26 Verslagen Nationaal Bureau, 10 december 1968 en 4 maart 1969.
27 Verslagen Nationaal Bureau, 13 mei 1969.
28 Idem.Ook tijdens de jaren '50 verklaarden de bonden zich akkoord met rekruteringen
in het buitenland indien de vreemde arbeidskrachten werden tewerkgesteld in sectoren
die door de Belgen werden verlaten (Desle, 1992,245).
HET ABW, ARBEIDSMIGRATIES EN 'GASTARBEIDERS' (1960-1974) [441J