Fulltext - BTNG · RBHC

"Het is een feit dat de Algemene Centrale er de bouwpatroons steeds op gewezen
heeft dat hun verzet tegen hogere lonen, hun oppositie tegen verruimde werkvoorwaarden,
hun onbegrip inzake bestaanszekerheid, oorzaak waren van het feit dat
steeds minder jongeren de bouwsector als stiel verkozen. Het invoeren van vreemde
arbeidskrachten is nu voor de patroons de maatregel bij uitstek om aan de noden in
eigen land te verhelpen. Hebben zij er wel eens aan gedacht dat die mensen die hun
land moeten verlaten uit miserie, dat zo ze in de winter tewerkgesteld worden in
ons land en een vastperiode kennen van 2 à 3 weken ze absoluut zonder inkomen
staan? Hebben zij er wel eens over nagedacht wat het betekent in een vreemd land
te zijn, zonder bestaansmiddelen, slecht gehuisvest, zonder vast werk? Het aanwerven
van vreemde arbeidskrachten is niet de oplossing voor hun moeilijkheden.
De oplossing dient in eigen land gevonden." 61
Veeleer dan een racistische slogan, betekende dit zoeken van een 'oplossing
in eigen land' voor de AC in de eerste plaats een pleidooi voor het aantrekkelijker
maken van de bouwsector en voor het herwaarderen van bepaalde
vormen van handenarbeid. Zo luidde de verklaring van de bouwarbeiders
op hun vakcongres in september 1963:
"Het is inderdaad nodig dat steeds een voldoend aantal arbeiders beschikbaar zijn.
(...) De patroons uit de bouw houden er evenwel andere opvattingen op na om hieraan
te verhelpen: een langere arbeidsduur en invoer van buitenlandse krachten. Beide
zijn lapmiddelen en niet te aanvaarden. Overwerk nastreven en speculeren op de
armoede in andere landen is in strijd met alle sociale vooruitstrevende opvattingen." 62
Het probleem van het tekort aan arbeidskrachten in de bouwnijverheid werd
door de AC gekoppeld aan de bijzondere werkomstandigheden en de relatief
lage lonen in de sector, en kon verholpen worden door het aantrekkelijker
maken van de sector "op economisch, sociaal en menselijk plan". 63 Tijdens de
eerste helft van de jaren '70 schoof de centrale daarnaast oek nog de eis voor
een strenge reglementering van de interimarbeid naar voor, om een einde te
stellen aan de bedrijvigheden van koppelbazen en de aanwerving van (goedkopere)
interimarbeiders.
"De vakbonden en zeker de AC hebben zich steeds heftig verzet tegen elke vorm
van ronselarij van arbeidskrachten omdat men er de arbeiders mee dreigt te verlagen
tot gewone huurlingen, omdat arbeid geen koopwaar is en omdat men de werk-
61 De Werker, 3 februari 1962 en 8 juni 1963.
62 De Algemene Centrale, Statutair verslag 1961-1965, Blankenberge, mei 1965; Resoluties
van het Statutair Congres ABW van 28, 29 en 30 september 1961,106; De Werker, 21
september 1963.
63 Zie bijvoorbeeld: De Werker, 17 maart 1962.
[452] K. PITTOMVILS