PDF (6 mb)

22 THEOSOFISCHE INZICHTEN
poging’, ‘De betekenis van pijn’ en ‘Het geheim van kracht’. In plaats
van te speculeren over de mysteries die helemaal aan het einde van de
bestemming van de mens liggen, en die op geen enkele manier kunnen
worden beschreven, begint het boek heel verstandig met datgene wat
direct voor ons ligt, dat wat de eerste stap vormt die we moeten nemen
als we ooit een tweede zouden willen zetten, en leert ons de betekenis
ervan. Eerst moeten we leren omgaan met zintuiglijke gewaarwordingen
en de aard en betekenis ervan leren kennen. Een belangrijke lering
van Licht op het pad is door velen verkeerd opgevat. Er wordt van ons
niet verlangd om zintuiglijke gewaarwording te doden, maar om ‘het
verlangen naar zintuiglijke gewaarwording te doden’, en dat is iets
heel anders. ‘Zintuiglijke gewaarwording, zoals die tot ons komt via
het fysieke lichaam, verschaft ons alles wat ons ertoe brengt in die verschijningsvorm
te leven’, zegt dat werk. Het probleem is om daaruit
de betekenis die ze voor ons heeft te dis tilleren. Daar is het bestaan
voor. ‘Als de mens maar een ogenblik zou willen stilstaan en zich
afvragen welke lessen hij heeft geleerd van genot en pijn, dan zou men
veel te weten kunnen komen over dat vreemde iets dat deze gevolgen
teweegbrengt.’
De vraag over de schijnbaar onkenbare resultaten, die over het
leven voorbij de poort, wordt voorgelegd als een die door de eeuwen
heen is gesteld, en die opkomt op het moment ‘dat de bloem van de
beschaving tot volle bloei was gekomen en toen zijn bloembladen nog
maar losjes werden bijeengehouden’, de periode waarin de mens de
grootste fysieke ontwikkeling van zijn cyclus heeft bereikt. Dan wordt
in de verte een grote schittering gezien, en bij het zien daarvan slaan
velen hun ogen verward en verblind neer, hoewel er af en toe iemand
wordt gevonden die dapper genoeg is om ze vast gericht te houden op
die schittering, en om iets te ontcijferen van de vorm ervan.
Dichters en filosofen, denkers en leraren – al degenen die de ‘oudere
broeders van de mensheid’ zijn – hebben van tijd tot tijd dit beeld
aanschouwd en enkelen van hen hebben in de verbijsterende schittering
de contouren van de gouden poort herkend.
Die poort verleent ons toegang tot het heiligdom van de eigen
natuur van de mens, tot de plaats vanwaar zijn levenskracht komt, en
waar hij priester is van het altaar van het leven.
Er wordt ons gezegd dat er slechts een sterke hand voor nodig is om
hem open te duwen.