PDF (6 mb)

VERBORGEN AANWIJZINGEN IN DE GEHEIME LEER 449
ze zich gelijktijdig met het zesde zintuig zal ontwikkelen. We kunnen
daarom stellen dat ze het zesde zintuig wilde beschrijven als een dat
ons (onder andere) het vermogen zal geven om de stof met onszelf te
doordringen. Laat iemand anders dat idee nu verder uitwerken, want
het is ongetwijfeld juist. Het schijnt dat zowel deze eigenschap van de
stof als dit vermogen in de mens hier en daar worden vertoond, want
anders zouden bepaalde verschijnselen die op spiritistische seances
worden gezien, nooit kunnen plaatsvinden; maar helaas kunnen we
geen hulp van die kant verwachten zolang de geliefde ‘geesten van het
zomerland’ hun volgelingen in hun macht hebben.
De aarde in haar vroege tijdperken. Sommige studenten hebben
gedacht dat er op deze aardbol in zijn jongste dagen – toen, afgaande
op de beweringen in Esoteric Buddhism, de menselijke levensgolf,
enz., daar nog niet was aangekomen – geen leven bestond, waarbij ze
vaag veronderstelden dat er bijvoorbeeld in de tijd van de vuurnevel
een massa bestond van iets waarin geen enkel leven was. Dit wordt
tegengesproken en uitgelegd: ‘Het occultisme verwerpt dus het [zogenaamde]
azoïsche tijdperk van de wetenschap, want het toont aan dat
er nooit een tijd was waarin er geen leven op aarde was’ (1:285). Dit
geldt voor elke denkbare soort of vorm van stof; ze zegt namelijk:
‘Waar een atoom stof is, een deeltje of een molecule, zelfs in de meest
gasachtige toestand, daar is leven, hoe sluimerend en onbewust ook’
(1:285).
Over geest en stof. In het commentaar zegt de schrijfster duidelijk:
‘Geest is de eerste differentiatie van (en in) de RUIMTE; en stof de eerste
differentiatie van geest’ (1:285). Dit is een duidelijke uitspraak over
datgene wat ze ons wilde leren over geest en stof, en omdat op andere
plaatsen wordt gezegd dat geest en stof de tegenovergestelde polen zijn
van het Ene – het absolute – moeten deze twee uitspraken met elkaar
in overeenstemming worden gebracht. Er is geen echte tegenstrijdigheid,
want het is duidelijk dat differentiatie in een vaste volgorde moet
plaatsvinden, waaruit volgt dat er altijd één toestand, gebied, plaats,
kracht en denkbeeld in de natuur moet zijn, die hoger is dan, verschilt
van, en verheven is boven, alle andere. En als we hoger gaan dan geest,
is het hoogste waarover we kunnen spreken het absolute, dat de vol -
gende twee – geest en stof – in zich sluit, waarbij stof na geest komt in
volgorde van differentiatie. Er wordt gezegd dat ze samen eeuwig zijn,
en voor ons denken zijn ze dat ook, omdat we noch de eerste noch de