Archeologische Kroniek 1990 - Geschiedenis van Zuid-Holland

Archeologische kroniek Noord-Holland
worden blootgelegd. De haardplaats, waarbij twee perioden konden worden onderscheiden,
bevond zich op dezelfde plaats als die van het laat 13e-eeuwse huis met vlechtwerkwanden.
In de onderste van de twee vloeren was een stenen vijzel als aspot ingegraven. Als we aannemen
dat de haard in het midden was gelegen dan bedraagt de huisbreedte 5,5 tot 6 m, hetgeen
ongeveer overeenkomt met de huidige perceelsbreedte. Voor een onderverdeling in
meerdere vertrekken zijn geen overtuigende aanwijzingen gevonden.
Het eerste stenen huis op de hoek van het West en de Kleine Havensteeg moet in het laatste
kwart van de 14e eeuw gebouwd zijn. De zijmuren (waarvan wederom alleen de westelijke
zijwand kon worden blootgelegd) waren op regelmatige afstand ondersteund door poeren
van opgestapelde planken en balken. Ter hoogte van deze poeren was de onderzijde van de
muur over enkele stenen iets verbreed. Waarschijnlijk rustten hier de dragers van de dakconstructie
op.
In het eerste kwart van de 15e eeuw is het huis na een brand ingrijpend verbouwd. Alleen
het voorste gedeelte, met een lengte van ca 9,5 m, bleef ongewijzigd. Het aansluitende gedeelte
werd gefundeerd op dicht tegen elkaar gelegen korte dwarsstammetjes van elzen- en
berkenhout. Ter hoogte van de dakdragers was deze fundering extra verstevigd door middel
van poeren van opgestapeld afvalhout. De indruk bestaat dat het huis in de tweede bouwfase
een apart achterhuis heeft gehad, dat door een binnenplaatsje van het woonhuis was gescheiden.
Dit achterhuis, waar zich vermoedelijk de keuken bevond, lag op een enorme beerkelder.
In totaal bedroeg de lengte van het huis ca 25 m. De breedte was slechts 4,5 m, hetgeen
aanzienlijk smaller is dan de huidige perceelsbreedte. De beerkelder leverde behalve een
grote hoeveelheid materiaal uit de eerste helft van de 15e eeuw, ook vondsten uit de laat-16e
en 17e eeuw op (afb. 20).
Na afloop van het onderzoek werd op een gedeelte van het terrein, waar om bouwtechnische
redenen niet gegraven mocht worden, door schatgravers een vierkante beerput uit de
eerste helft van de 15e eeuw uitgelepeld. De put bevatte twee unieke voorwerpen: een komplete
bronzen haakbus met houten kolf en een (vermoedelijk) waardigheidsteken m de vorm
van een loden vuist op een houten steel. De haakbus is door de politie in beslag genomen,
doch de vuist bevindt zich nog in handen van de schatgravers. Over de eigendom van de
voorwerpen is door de Staat met succes een civiele procedure tegen de schatgravers aangespannen.
321