Archeologische Kroniek 1990 - Geschiedenis van Zuid-Holland

Archeologische kroniek Zuid-Holland
Afb. 7. Midden-Delfland: Aalkeetbuitenpolder,
site 16.59: Schematische weergave van enkele
zones met beter bewaarde huisresten uit de Ijzertijd.
Schaal 1:600. Tek. IPL.
tact onder grondwaterniveau geconserveerd. De verzakking was het gevolg van de vorming
van een holte, een veenscheur, bij de wateroverlast. Door de onderspoeling werden delen
van het onderliggende rietveen geërodeerd, terwijl het bovenste deel gespaard bleef. Het bovenste
deel van het veen, met de bewoningslagen, zakte vervolgens weg in de onstane holtes.
Vanwege de complexiteit zijn op afb. 7 alleen de vier zones met de beter bewaarde woonresten
aangegeven.
De belangrijkste zone bestaat uit een ca 2 meter brede baan in het zuidelijke gedeelte van
het opgravingsareaal. De oriëntatie van deze baan is globaal zuidwest-noordoost. In werkput
5 kwam uit deze baan een duidelijk herkenbare omgevallen vlechtwerkwand tevoorschijn.
De verticale palen staken voor een deel nog in het (gekantelde) natuurlijke mosveen.
Parallel aan de wand lagen de weggezakte en vaak ook verrommelde resten van vloerlagen
en bewoningsafval.
De wand is vermoedelijk de zuidelijke lange wand van een woonstalhuis. Opvallend bij
de constructie van de wand is het voorkomen van zwaardere palen aan de buitenzijde, op
een afstand van ca 2 meter uit elkaar. Over het aantal staander-rijen (1 of 2) kan helaas geen
uitspraak worden gedaan. De wand is goed te vervolgen over een lengte van ca 12 meter,
maar gaat dan in oostelijke richting (ter hoogte van werkput 7) over in een areaal met zeer
veel houtresten, die willekeurig door elkaar lijken te liggen. Op deze plaats ligt opnieuw een
scheur, die een noord-zuid richting heeft. Deze scheur lijkt ouder dan de scheur met de huiswand.
De overige twee scheuren zijn noordwest-zuidoost georiënteerd. Of ze gelijktijdig zijn
met de eerste of de tweede scheur valt niet vast te stellen.
In alle drie de kleinere scheuren zijn verzakte bewoningslagen aangetroffen, die nu in een
andere richting gekanteld waren. De intacte vloerlagen bestonden uit mest, riet of biezen
afgewisseld door woonniveaus uit as, houtskool en scherven. De maximaal bewaarde dikte
van deze pakketten bedroeg ca 50 cm. In een van de bewoningslagen werd een complete
weef- of kaardkam gevonden, gemaakt van gewei. Het is inmiddels de tweede uit Midden
Delfland (afb. 8).
Het valt moeilijk te zeggen of de verschillende scheurvullingen ook van verschillende
335