Bijbelse Geschiedenis deel 5 - Welkom bij de John Bunyan Stichting

3. De profeet Elia
Het gaat niet goed met Israël.
Jerobeam, die door de profeet Ahia als
koning over het tienstammenrijk was aangewezen,
is een goddeloze koning. Hij maakte
twee afgoden in de vorm van een gouden
kalf. Eén in het noorden (in Dan) en één
in het zuiden (in Beth-El). Hij leerde Israël
te zondigen. Vandaar dat in de Bijbel staat:
“die Israël zondigen deed”.
Jerobeam sterft en na hem regeren nog
vijf goddeloze koningen over Israël. De één
is nog goddelozer dan de ander.
De laatste van die vijf is Achab. En deze
boze Achab overtreft zelfs zijn voorgangers
in goddeloosheid. Hij waagt het om de altaren
des HEEREN af te breken. De profeten
Gods worden door hem gedood. Zijn vrouw
Izébel, een heidense prinses uit Sidon, helpt
hem erbij. Verschrikkelijk, vind je niet?
Achab gaat nog verder. Hij bouwt een tempel
voor Baäl, de god van zijn vrouw. En al
spoedig buigt heel Israël zich voor die afgod
van Sidon.
Het is in deze droevige tijd dat Elia uit
het dorpje Thisbe als profeet des HEEREN
optreedt. Al verlaat het volk de HEERE,
God denkt aan Zijn verbond. Daarom zendt
de HEERE Elia. Hij moet tegen de zonden
van de koning en van het volk getuigen. Zal
de stem van één man opgewassen zijn tegen
die duizenden afvalligen? Wat zal zo’n eenvoudig
man uit Gilead kunnen uitrichten
tegen de woede van Achab en Izébel? De
dood loert op hem. De goddeloze koning en
zijn vrouw haten Elia en willen hem doden.
Ook nu nog staan Gods knechten vaak
alleen. Niemand wil naar hen luisteren.
Niemand? Jawel, degenen die door God
geopende oren en harten krijgen, leren luisteren
naar de woorden van Zijn knechten.
Daarom laat de HEERE ook nu nog Zijn
Woord verkondigen, opdat zondaren naar
Zijn stem gaan luisteren en zich bekeren.
Achab en Izébel denken niet aan God.
Zij vieren feest na feest in hun paleis. Zij
buigen voor Baäl. Wèg met de God van
Israël, denken ze. Maar daarmee is God nog
niet weg! Hij zal laten zien dat Hij regeert.
Op een dag is het weer feest in het
paleis van de koning. Midden onder de
feestvreugde komt er een eenvoudige man
binnen. Hij stapt doelbewust op koning
Achab af. Het rumoer verstomt. De man
kijkt heel ernstig. Onbevreesd staat hij
voor de koning stil. Wie is dat? Wie durft
zomaar het feest te verstoren? Het is Elia,
de Thisbiet, de profeet des HEEREN. Als
iedereen in ademloze stilte afwacht wat er
gaat gebeuren, opent hij zijn mond. Zijn
krachtige stem dreunt door het paleis. Hoor
maar wat hij zegt: “Zo waarachtig als de
HEERE, de God Israëls, leeft, voor Wiens
aangezicht ik sta, indien deze jaren dauw of
regen zijn zal, tenzij dan naar mijn woord.”
(1 Kon. 17:1)
Als Elia uitgesproken is, keert hij zich
om en gaat weg. De boodschap van de
Koning der koningen duldt geen tegenspraak.
Is Elia wraakzuchtig? Nee, zijn hart
brandt van liefde voor Israëls God en Zijn
volk. Maar dit dwaze volk gelooft dat Baäl
de vruchtbaarheid van de aarde schenkt.
Het volk moet steeds weer opnieuw leren
dat de HEERE alléén de bron van alle leven
is.
Als een bliksem slaat het woord in de
feestvreugde in. Maar lang duurt de verbijstering
niet. Al snel gaat het feest gewoon
door. Wie bekommert zich nu om zo’n
dwaze man? Laat hem maar praten en dreigen.
Zal zo’n nietige man de dauw kunnen
tegenhouden? “We zullen weleens zien,”
zegt de koning grimmig. Dan is hij Elia
9