Bijbelse Geschiedenis deel 5 - Welkom bij de John Bunyan Stichting

gaan. Daniël weet zich alleen veilig in Gods
hoede, zelfs al moet hij daarvoor in de leeuwenkuil
sterven.
Onder het venster van de opperzaal
sluipen enkele mannen. Stil blijven ze staan.
Luister eens! Hoor je dat? Boosaardig knikken
ze elkaar toe. Ja, ze horen het goed.
Daniël bidt. Daniël smeekt zijn God om
genade. O, hun boze plan is gelukt! Snel
gaan de mannen naar de koning. Daar
klagen ze de oude Daniël aan. “Die oude
Daniël, die na u de belangrijkste man van
het rijk is, gehoorzaamt uw wet niet, o
koning!” zeggen ze triomfantelijk. Dan
begrijpt de koning ineens waar het hen om
te doen was. O, in zijn hoogmoed heeft
hij niet beseft wat een onzinnige wet
hij ondertekende! En nu… Nu moet
Daniël, de man die zijn rechterhand is,
sterven! Hoe koning Darius het ook
wendt of keert, hij moet het bevel
geven Daniël in de leeuwenkuil te
werpen. Bevend kijkt hij toe. “Uw
God, Die u geduriglijk eert, Die verlosse
u, Daniël!” zegt hij nog verdrietig
tegen de oude man. Dan
wordt er een steen op de kuil gelegd.
“Zo,” denken de vijanden, nu zijn
we van Daniël af! En terwijl de
koning de hele avond en nacht van
verdriet niet slapen kan, juichen de
vijanden. Het is gelukt! Daniël, de
Jood, is dood!
En Daniël? Hij heeft zich in
God verblijd. De HEERE sluit
de muilen van de hongerige leeuwen
toe, zodat ze Zijn knecht geen
kwaad kunnen doen. Maar de
HEERE doet nog meer. Hij zendt
Zijn engel bij Daniël in de kuil. Wat
heeft Daniël het daar goed! “De
HEERE is bij mij, ik zal niet vrezen!
De HEERE zal mij getrouw
behoên!” Dat ervaart Daniël daar in
die donkere kuil.
60
Het wordt weer licht. Koning Darius
staat op. Hij heeft de hele nacht niet geslapen.
Steeds moest hij aan Daniël denken.
Bedroefd gaat de koning naar de leeuwenkuil.
De God van Daniël is toch machtig?
Misschien… wie weet, heeft Hij Zijn trouwe
dienaar bewaard. Boven de ingang van de
kuil staat de koning stil. Zou Daniël nog
leven? Dan roept hij vertwijfeld uit: “O
Daniël, knecht van de levende God, heeft
uw God, Die u geduriglijk eert, u van de
leeuwen kunnen verlossen?” De koning
durft nauwelijks op antwoord