Bijbelse Geschiedenis deel 5 - Welkom bij de John Bunyan Stichting

Op een dag vallen de Syriërs het land
Israël binnen. Ze beroven de inwoners en
nemen zelfs mannen, vrouwen en kinderen
mee. Die verkopen ze in Syrië op de markt
als slaven.
Tussen al die mensen loopt ook een
meisje. Ze is meegenomen door de roofbenden
van de Syriërs. Ver weg van haar
ouders staat ze daar hulpeloos en eenzaam
op de markt. Wat zal er met haar gebeuren?
Waarom moest dit meisje bij haar ouders
weggehaald worden? Toch heeft de HEERE
er een bedoeling mee. Luister maar.
Er komt een man naar de markt. Hij
ziet het meisje staan. Hé, zo’n slavinnetje
heeft hij juist nodig voor zijn meesteres. Hij
koopt het meisje en neemt haar mee naar
een mooi, groot paleis. In dat paleis woont
Naäman. Hij is de knapste bevelhebber
van het leger van koning Benhadad. Hij
behaalt met zijn leger de ene overwinning
na de andere. Ja, Naäman heeft een prachtig
leven. Hij is de vriend van de koning. Zijn
leven is vol voorspoed en zonneschijn.
Maar opeens komt er over dat zonnige
leven van Naäman de zwarte schaduw van
de dood. Weet je hoe dat komt? Naäman
wordt ziek. Hij wordt melaats. Het begint
met een klein plekje, ergens op zijn huid. Al
snel wordt dat plekje groter en groter. Tegen
die ziekte is geen kruid gewassen. Naäman
weet het: hij zal moeten sterven. Het is uit
met zijn vrolijke leven. Al de overwinningen
die hij behaalde en al zijn knappe krijgslisten
kunnen hem niet redden van deze dood.
Hoe hij ook de afgoden van Syrië smeekt
om genezing, het baat allemaal niet.
Het kleine Israëlitische meisje, dat slavinnetje
van zijn vrouw, ziet het. Ze merkt
wel hoe somber haar meester is. Ze denkt
vast: “Net goed, hij is toch een vijand van
24
8. Naäman
mijn volk. Mijn lot is nog veel erger!” Maar
nee, bij al haar eigen ellende is ze de God
van Israël niet vergeten. Haar ouders hebben
haar van Gods wonderen verteld. En zij
schaamt zich er niet voor om in het heidense
paleis over de wonderen van Israëls God
te vertellen. Ze zegt tegen haar meesteres:
“Och, mijn heer zou naar de profeet die in
Samaria woont, moeten gaan. Dan zou hij
hem van zijn melaatsheid genezen.”
De vrouw luistert verbaasd. Ze hoort in
de woorden van het eenvoudige meisje zo’n
overtuiging, dat ze haar meteen gelooft.
Ze gaat naar haar man en vertelt hem alles.
Naäman denkt diep na. Waarom zal hij
niet gaan? Nu is hij ten dode opgeschreven.
Zijn koning vindt het ook goed. “Ik zal u
wel een brief meegeven voor de koning van
Israël,” belooft hij. Wat staat er in de brief?
Lees maar mee: “Zie, ik heb mijn knecht
Naäman tot u gezonden, dat gij hem ontledigt
van zijn melaatsheid”. Wat een dwaze
koning. Denkt hij nu werkelijk dat de goddeloze
Joram, die nu koning van Israël is,
Naäman genezen kan? Nee, Naäman moet
niet naar Joram, maar naar Elisa. Maar daar
zal de HEERE wel voor zorgen.
Daar gaat Naäman op reis. Met zijn
wagens, een aantal ruiters en geschenken.
En in zijn zak heeft hij de brief van de
koning. En zo gaan ze op reis naar Israël.
Het gerucht van zijn komst is hem al
vóór. In het paleis van koning Joram komt
de tijding dat er een Syrische gezant van
koning Benhadad in aantocht is. Koning
Joram roept zijn knechten bij zich en gaat
Naäman tegemoet. Bange vrees vervult zijn
hart. Zal er weer een oorlog uitbreken?
Als Naäman de koning ziet, geeft hij
hem de brief. Terwijl de koning de brief
leest, worden zijn ogen groot van angst.