Bijbelse Geschiedenis deel 5 - Welkom bij de John Bunyan Stichting

22. Daniël in de
leeuwenkuil
Er komt een nieuwe koning in het
rijk van Belsazar. De nieuwe koning heet
Darius. De belangrijkste man na de koning
is Daniël. Daniël is inmiddels al heel oud.
Wat heeft hij veel meegemaakt in zijn leven!
Ook nu heeft hij nog vijanden. Er zijn mensen
die het helemaal niet kunnen hebben
dat Daniël, na koning Darius, de machtigste
man van het rijk is. Ze haten hem. Koning
Darius houdt wel veel van Daniël, omdat
hij ziet dat Daniël oprecht en eerlijk is. De
HEERE zorgt voor Daniël. Daarom blijft
hij de eenvoudige man die hij altijd was, al
heeft hij nu zoveel macht.
Daniël heeft één plaats, waar hij het
liefst is. Dat is de opperzaal, waarin vensters
zijn naar het oosten. In die opperzaal
knielt Daniël iedere dag drie maal voor de
HEERE neer om te bidden. Dan bidt die
oude man voor zijn volk, dat in ballingschap
is. Hij smeekt de HEERE om het
volk te verlossen en uitkomst te geven. Als
Daniël daar voor het open venster op zijn
knieën ligt, denkt hij aan Jeruzalem. Dáár
ligt zijn hart. Hij geeft niets om de weelde
van het hof hier in Babel, maar hij verlangt
naar de stad Jeruzalem, waar de tempel van
de HEERE is. Daar verlangt Daniël naar,
omdat hij weet dat de HEERE daar, bij
Zijn volk, wonen wil. Daniël weet dat de
HEERE Zijn volk niet vergeet, al zijn de
muren van Jeruzalem verscheurd en is de
tempel verwoest. Daarom blijft hij hopend
bidden om verlossing en uitredding.
Daniël merkt niets van de speurende
ogen van zijn vijanden, die nauwkeurig letten
op alles wat hij doet. O, als hij maar eens
iets verkeerd deed! Dan zouden ze hem aanklagen
bij koning Darius. Dan zou hij zijn
hoge positie wel kwijtraken. Maar ze kun-
nen niets vinden. De satan weet echter raad.
Daniël is voor hem gevaarlijker dan wie
dan ook, want Daniël dient God. Daarom
fluistert hij de mannen in het oor: “Er is één
ding waarmee je Daniël ten val kan brengen.
Eén belangrijke zaak! Daniël dient
zijn eigen God.” Is dat dan verkeerd? Nee,
dat niet, maar toch… De mannen luisteren
naar de stem van de satan. Ze beraadslagen
een boos plan. “Ja,” zeggen ze grimmig
tegen elkaar, “dat moet lukken! Nu hebben
we hem in onze macht!” Ze gaan naar
de koning. Vleiend klinkt hun stem. “O
koning,” zeggen ze, “er moet een wet uitgevaardigd
worden, waarin staat dat niemand
in dertig dagen bidden mag dan alleen tot u.
En wie dit gebod overtreedt, moet in de kuil
met leeuwen geworpen worden.”
De koning denkt even na. “Wat hebben
deze mannen een hoogachting voor hem,”
denkt hij gevleid. Ja, hij zal die wet ondertekenen.
Al snel wordt de wet overal bekend
gemaakt. Misschien halen de mensen hun
schouders wel op. Dertig dagen alleen maar
bidden tot de koning? Goed, dan doen we
dat toch.
Ook Daniël hoort van de wet. Hij kijkt
ervan op. Waar is dat goed voor? Wat heeft
dat te betekenen? Wat zal hij doen? O, dat is
voor Daniël geen vraag. Hij kan zijn plaatsje
bij het open venster niet leeg laten. Hij kan
niet zonder de HEERE leven. Daarom blijft
hij gewoon drie maal per dag zijn knieën
buigen voor de God van hemel en aarde.
Maar zijn hoge positie dan? Als de
knechten van de koning er achter komen,
dan moet hij in de leeuwenkuil! Dan moet
hij sterven. Daniël is niet bang. Hij gelooft
God op Zijn Woord. Hij weet dat de
HEERE hem helpen zal, hoe alles ook zal
59