Scriptie Stervensbegeleiding - Cranio Sacraal eindwerken

Stervensbegeleiding Leven tot het einde toe
gedrag wat ze van haar vader heeft geleerd). Haar partner had een moeder die
alleen maar nee liet horen, dus daar is hij als jonge jongen weggelopen. Nu kunnen
ze samen de transformatie gaan maken en zowel hun persoonlijke ontwikkeling gaan
maken als hun relatie laten groeien. Dat wat ze thuis geleerd hebben en waar ze niet
gelukkig van waren heeft hun op zoek laten gaan naar een ander pad en nu is de tijd
rijp om dit stuk aan te gaan en voort te bouwen op hun voorouders.
Door het grote plaatje zichtbaar te krijgen tijdens deze sessie krijgt het moeilijke
verleden betekenis en kan de les geleerd worden. Hierdoor kan ook gemakkelijker
het oude patroon losgelaten worden en plaatsgemaakt worden voor het nieuwe
gewenste patroon. Het oude patroon sterft af en het nieuwe wordt geboren!
Overgangs sessies
1. Een vrouw waarmee ik al diverse keren heb mogen werken. Ik voel bij de
voeten dat ik bij het hoofd mag werken. Als ik mijn handen naast haar hoofd
leg, voel ik dat ik afstand mag houden. Ik vraag haar of het o.k is als ik haar
aanraak: nee is haar antwoord; dus mijn voelen klopte. Ik neem een beetje
afstand en de vrouw gaat een diep voelen in welk gerelateerd is aan haar
geboorte. Ze voelt de weerstand om geboren te worden; ik voel alsof ze aan
het linkerarmpje eruit is getrokken. Zachtjes geven we de ervaring ruimte; haar
lichaam schokt zachtjes mee. Dan kondig ik aan: het is een meisje; welkom!
De sessie verloopt vrijwel helemaal in stilte, de vrouw kan niet praten. We
hebben diep voelcontact en achteraf vertellen we elkaar wat we hebben
ervaren. Heel mooie ervaring!
2. Tijdens de babyklas werden we meegenomen naar de tijd voor de conceptie.
Ik kon voelen dat ik naar de aarde werd getrokken omdat er “meer voelen
nodig was”. Er hing een energie aan me die als verdriet voelde. Deze zwaarte
trok me naar beneden. Het verdriet van mijn moeder trok mij naar haar toe. Ik
kon de toestand van mijn ouders voelen, in positieve en negatieve zin.
Langzaam werden mijn benen wiebelig (onzeker) totdat ik mijn midden en mijn
doel voelde. Een sterke drang bewoog mij in de juiste richting. Op het moment
van intrede van de zaadcel in de eicel heb ik een enorme gelukzaligheid
gevoeld. Er was enorm veel ruimte, licht, een fijne sfeer waar ik contact kon
voelen met diepe innerlijke vrede. Terwijl ik dit gevoel helemaal absorbeerde,
lag ik met mijn handen gevouwen op mijn buik. Op een gegeven moment
voelde ik dat het sterven precies zo voelt. Conceptie en sterven werden EEN
in mij. Ik heb een uur lang bijna niet kunnen praten, slechts fluisteren. Ik heb
mezelf de tijd gegeven om dit gevoel goed te integreren en nu kan ik het
steeds weer oproepen. Het liefst was ik helemaal in die toestand gebleven,
maar ja, er zit nog een leven tussen dat geleefd wil worden. Dus ik probeer
het gevoel wat ik heb ervaren terug op te roepen wanneer het in me opkomt.
3. Vervolgens gingen we in een volgende sessie de geboorte oproepen in een
groepjes van drie. De persoon aan mijn hoofd gaf op een gegeven moment
richting aan mijn hoofd. Dat riep in mij een enorme weerstand op: de impuls
moet van mij uitkomen (tenminste dat had ik zo begrepen). Ik voelde mijn nek
spannen en uiteindelijk heb ik het haar kunnen vertellen. Ze reageerde door te
zeggen: neem je tijd. Dat waren de juiste woorden, want op dat moment kon ik
Scriptie Liesbeth Schroen Peirsman Cranio Sacral Academy
18