Scriptie Stervensbegeleiding - Cranio Sacraal eindwerken

Stervensbegeleiding Leven tot het einde toe
Neanderthaler om de doden dicht bij zich te bewaren. Het staat zo goed als vast
dat de voorwerpen (silexvoorwerpen) die in de graven bij de overledenen worden
gelegd als steun moeten dienen voor de lange reis naar het hiernamaals.
De Oude Grieken
Dante nam heel wat begrippen rond de onderwereld over van de Griekse
mythologie. Hun onderwereld noemen de Grieken de Hades, die men bereikt over
de rivier de Styx. Styx betekent: de afschuwwekkende, of: Haat. Het is een rivier
met vijf vertakkingen - Acheron, Phlegeton en Cocytus keren terug in Dante's
Inferno. De betekenis van deze drie luidt bij de Grieken: smart, branden en klagen.
De veerman Charon brengt de doden naar de overkant maar voor zijn diensten
moet hij worden betaald met een obool, een Griekse munt die men de doden in de
mond legt.
Cerberus- een driekoppige hond met de staart van een slang of draak, bewaakt de
poort. Met zijn woeste geblaf en zijn stinkende adem zorgt hij ervoor dat niemand
durft te ontsnappen.
Een aantal helden hebben geprobeerd in de onderwereld te komen. Eén van hen is
Odysseus. De held uit de Odyssee van Homerus zal er echter nooit arriveren, al
slaagt hij er wel in iets van de Hades te zien. Wie wel afdaalt in de Hades is
Orpheus, die tevergeefs een poging waagt zijn geliefde Euridice terug te halen.
Ook Heracles zou twee keer de reis naar de onderwereld ondernemen.
In de Hades leven, afgezien van diverse gestorven helden uit de Griekse
mythologie, monsters en demonen: gevleugelde doodsgeesten en vampierachtige
wezens. Maar het is geen oord waar de doden voor hun zonden worden gestraft,
behalve zij die tegen de goden zelf in opstand zijn gekomen. De folteringen zoals
die van Oedipus, worden door de goden over het algemeen afgeroepen over hen
die nog in leven zijn.
Hunnenbedden
Ongeveer 4000 jaar geleden werden in onze streken hunnenbedden gebouwd.
Hunnenbedden zijn hutten van op elkaar gestapelde stenen. Sommige van deze
stenen wegen meer dan 20 000 kilo. Het is nog steeds een raadsel hoe de mensen
deze stenen zonder een kraan op elkaar kregen. Wat we wel weten is dat deze
hunnenbedden graven waren.
Scriptie Liesbeth Schroen Peirsman Cranio Sacral Academy
32