Scriptie Stervensbegeleiding - Cranio Sacraal eindwerken

Stervensbegeleiding Leven tot het einde toe
kunnen door een mooie dienst of ritueel hun dank betuigen; verhalen vertellen
vreugde en leed met elkaar delen, wat het rouwproces ten goede komt.
De Joodse traditie
In de Joodse wet is geregeld hoe een waardige en zinvolle dood bevordert kan
worden. De stervende moet de gelegenheid krijgen om zijn familie te zegenen,
belangrijke zaken aan hen mee te delen en zich te verzoenen met God.
De Joodse traditie gaat de confrontatie met de dood rechtstreeks aan en beschouwt
een terminale ziekte (Shechiv Mera) en het sterven (Goses) als een tijd waarin
dierbaren de patiënt moeten omgeven met troost en bemoediging. De patiënt wordt
aangemoedigd zijn tijdelijke en geestelijke zaken goed te regelen, zonder dat
daardoor angst voor de dood moet ontstaan.
De patiënt wordt uitgenodigd om een belijdenis te doen (een soort van biecht) om zo
zijn/haar zorgen en angsten te uiten. Een geruststellende omgeving is hierbij
belangrijk. Berouw van onverwerkte zaken uit het verleden is een mogelijkheid om
zich opnieuw met God te verzoenen.
“Ik erken voor U, mijn God, en God van mijn Vaderen, dat mijn genezing en mijn
dood volledig in Uw handen liggen. Moge het Uw wil zijn mij een volledig herstel te
verlenen. Als ik echter zal sterven, laat mijn dood dan de verzoening zijn voor alle
zonden en overtredingen die ik tegenover U heb begaan. Laat mij deelhebben aan
het toekomstig leven.”
Door belijdenis, berouw, materiele en geestelijke zaken op orde te stellen wordt er
voldaan aan de emotionele, spirituele en praktische behoeften van de stervende.
Hierdoor zal hij/zij innerlijke kracht vinden om door deze levensfase heen te gaan.
In de Joodse traditie is de dood een onvermijdelijk deel van het leven. In de wet staat
aan de ene kant beschreven hoe alles gedaan moet worden om een mens te
genezen en aan de andere kant het sterven niet belemmert mag worden door zaken
van buitenaf.
Hiermee wordt de ethiek aangeraakt over wat is nog wel en wat is niet meer ethisch
verantwoord om het leven te verlengen. In principe zijn artsen opgeleid om levens te
redden en te verlengen. Maar er zijn natuurlijk grenzen. Het is een gebied wat voor
ieder persoonlijk weer anders kan liggen, maar feit is dat door (onnodig) een leven te
verlengen, de doodsstrijd wordt uitgesteld of langer gemaakt. Per individu zal dit
afgewogen moeten worden door artsen en familie.
In de Joodse gemeenschap is het verder gebruikelijk om een stervende voortdurend
bij te staan; zoveel mogelijk mensen helpen mee gedurende deze fase. Dit om er
voor te zorgen dat nabestaanden niet achteraf met schuldgevoelens blijven zitten of
wel alles gedaan is voor de stervende. De onderlinge verbondenheid is hier weer
duidelijk zichtbaar.
Scriptie Liesbeth Schroen Peirsman Cranio Sacral Academy
28