dpo_1101.pdf

BASNAGE. (JAKOBUS)
fcehicld de overhand boven des Hoogleraars raad. BASNAGE
voldoende in de talen onderwezen en kundig, begaf zig naar
Geneve, en beoeffende aldaar onder CHOVET de wijsbegeerte-;
onder MESTRESATenFRANCISCUSTURRETTIN de godgeleerdheid,
welke laatfte wetenfchap hij verder voortzette onder JURIEU
te Sedan'. JURIEU was een man van een vlug en goed veriïand,
maar zeer driftig en gants en al niet toegeeflijk; BASNAGE
hoorde wel vlijtig zijne lesfen, doch drcokte beter met de ge-
iaartheid van BEAULIEU, die veel gematigder was. DÉ ftak
JURIEU geweldig, en om zig hier over te wreken, gaf hij hem
toen hij zig als Proponent aandiende, de zwaarfte proeftexteri
die-hij uit kon denken ; niet té min voldeed BASNAGE zo wel,
en behandelde die zo oirdeelkundig, dat zijn meester niet kon
nalaten om hem daar ovér te prijzen, li 'c jaar 1676, wierdt
hij Predikant te R.ouaan in plaats van LE MOYNE, die als
Hoogleraar naar Leijden beroepen was. BASNAGE begaf zig al­
daar ook in huwelijk met SUSANNA DU MOULIN, de dogter van
CYRUS DU MOULIN; Predikant te Chatenadun, en kleindogter
van den alom bekenden PIETER DU MOULIN. In 't jaar ic~8_;
werdt de Kerk te Qidvellij, welke door de Gereformeerden van
Roman gebruikt wierdt, gefloten, onder voorwendzel, dat de
Gemeente de bevelen des Konings overtreden hadt. BASNAGE
verzogt verlof, zig met zijn huisgezin naar Holland te mogen
begeven, het welk hem niet zonder moeite na lang aanhou­
den, door een brevet eigenhandig van den Koning getekend,
werdt toegedaan. In 1691 werdt hij te Rotterdam, op een
behoorlijk jaarlijks penfioen, tot Leraar in de Franfë Gemeen­
te aangedeld. Aldaar geraakte bij in twist, met den Predi>-
kant JURIEU, die zijn vrouws zuster getrouwd hadt; doch hij
wagtte zig wel, om daar iets van door den druk gemeen te
maken ; houdende hij zig liever aan zijne letterbezigheden ,
en in de gemeenzame verkering met geleerde Mannen. Dit
maakte hem zijn Verblijf te Rotterdam zo aangenaam ,• dat hij,
wat moeite zijn zwager hem ook veroirzaakte, egter niet kon
befluiten, die flad te verlaten, om de beroeping die te Leij­
den op hem gevallen was, te aanvaarden.
H 4 tn