dpo_1101.pdf

pö BALDUINUS. (FRANCISCUS)
rugtefmeeychrift, weik daar na aan de Hertoginne MARLET
VAN PARMA, werdt overgegeven, op te flelien, en 't welk
op den 3 april 1555 getekend wierdt. In het volgende jaar
kwam dö tijran ALVA te Brüsfiï, en deedt kort daar op de
Graven EGMOND en HOORN gevangen nemen. BALDUINUS die
mtusfen wederom te Parijs geweest, en op aandrang van-
Graav WILLEM LODEWYK, ter verkrijging van het ambt te
Douaz in allerijl naar Brusfel gereisd was, maakte zijne op-
wagtmg bij den Hertog. Het zal mooglrjk vreemd voorko­
men, dat gen man die toen een aanhangeltng van ORANJE
was, waar van ALVA niet onbewust konde zijn, door hem
gunftig ontvangen wierdt; doch deze verwondering zal ras
verdwijnen, wanneer men zig herinnert, dat hij een regtfcha-
pen Hoveling was, en zig zijn gantfche karakter voorftelle
als dat van iemand, die korrflig de huik naar den wind wist
te hangen. Hoe het ook zij, het fchijnt egter door zijn vol­
gend gedrag, dat liij den Hertog weinig betrouwde; want hij
verzogt hem om verlof, zijne vrouw en boeken van Parijs.
te mogen halen; doch eens daar zijnde, vergat hij naar den
bloeddorftigen landvoogd te rug te keren. Hij hieldt zig nu
te Parijs bezig, met het houden van voorlezingen over deP««-
dektsn, die met algemene toejuiching aangehoord werden; ja
GAUCHIER DE ST. MARTHE getuigd, in zijn lofredenen op ver-
maarden Rcgtsgeleerden, dat zig onder zijne hoorders,
de voornaamfte Raadsheren en Krijgslieden bevonden.
In 1568, wist bij de Regering van Befanpn te overreden,
om een Hogefchool in hare ftad te ftigten, en zij bei iepen
hem tot Hoogleraar in de regten; doch nauwelijks'hadt hij zig
daar ter neder gezet, of hij wierdt gewaar dat Keizer MAXI-
MILIAAN DE II, aldaar geen Hoogleraar in dc regten wilde
dulden; zulks fchrikte hem af, om enige lesfen televen, en
welke dringende aanzoeken men hem ook daar toe deedt ver
.weigerde hij het volftandig, met te zeggen: „ het rTaat , a n
„ geen uitlegger der wetten vrij, de bevelen te overtreden
„ van hem, die wetten geeft." Zijne bedoelingen hier dus
ook verijdelt ziende, keerde bij zonder lang beraad naar Parijs
te