dpo_1101.pdf

*3# B'EKKER. (BALTHASAR)
„ De Duivel is zeer gelukkigen in vci'igheid, zegt MERKÜ-.
„ RIUS , doordien de Grote Raad der Theologanten zig met
„ zo veel ijver voor hém in de bresfe Reld. Maar hij kosto
„ niet begrijpen, hoe dat menfehen, wier beroep vordert
„ om den Duivel afbreuk te doen, en hare kudden de middc-
„ len aan de hand te geven, ten einde hem te weerRreven,
„ zijne belangens met zo veel ijver kunnen' omhelzen, eri
„ voor hem en zijn rijk de wapenen aangorden. Zij hoor-
„ den het evenwel, en zagen het: de ene zeide, BEKKER
„ heeft geen eerbied genoeg voor de Duivel: de andere, hij
„ fpot met den Duivel: een derde, bij fpreekt op een al te
„ lugtigen trant van Satan, hij moest hem met meerder be*
„ fchaaftheid behandelen, dewijl het een fchepzel van GOD is :
„ nog anderen zeiden, de Duivel is noodzaaklijk, hij komt in
„ onze kraam te pas, wij kunnen hem niet misferj; het volk
„ zou ons niet geloven, en onze Jeerdienst zou te gronde
„ gaan, indien dc Duivel niet in J
t fpei kwam en ons vaarwel
„ zeide: wie zou de moeite willen nemen om GOD te vrezen
„ indien het niet was uit oirzaak van den Duivel ? De men-
„ fchen zouden nimmer naar den hemel willen gaan, indien
,, de Duivel hen 'er niet naar toe joeg." Uit dit enkelde Raait-
je kan men afleiden, op welk een' trant fommigen der apolo-
gisten van BEKKER , hem verdedigen. Ook wierdt 'er in dien
tijd een allerkwaadaartigfte fpotpenning gemunt, verbeeldende
een Duivel in een Predikants gewaad met mantel en bef uit-
gedost, zittende op een ezel , en houdende een banier of
vaandel in zijn hand, om aan te duiden, dat het een zegepraal
, was door den Duivel bevogten.
De Kerkenraad van Amfteldam was nog niet ten vollen ver­
genoegd, met de afzetting van Doktor BEKKER bewerkt te
hebben, het geluste haar een Rap verder te gaan, met hem
de kerkelijke gemeenfehap te ontzeggen, en hem van 't avond-
maal te weren. Deez' brave man, hij mag dan zo ketters
over den Satan en zijne Engelen gedagt hebben als men wil,
bekreunde zig daar luttel over, en vervoegde zig bij de Wal-
fe Gemeente, daar men geen zwarigheid maakte, om hem
aan