dpo_1101.pdf

BERKHEIDEN. (JÖBj 357
broeder die Priester was doof dé dood hadt verloren; zij waS
hier innerlijk bedroeft övêr, en floeg aan onze Schilders
voor, of zij niet in ftaat zouden zijn haal- daar' eén afbeeldzei
van te vervaardigen, op dé befchrijving die zij 'er van zoüde
geven; vreemd klonk huri dit voorftel in de oren; JOB keek
op GERRIT; en deze weder op JOB; eindelijk zeide de
Iaatfte, na zig enigen tijd hedagt te hebben, dat hij zulks!
aannam; zij togen aan 't werk, en volvoerden het tot genoe­
gen van de Begijn, die zij mede affchiiderden, en ruim door
baar betaald wierden. Van Keulen nokken zij naar Hefdeh
lerg, alwaar toen ter tijd de Keurvorst van de Paliz zijne
hofhouding hieldt. Doordien die Vórst dagelijks met een
grote ftoet ter jagt uitreed, namen de beide broeders die ge-
legenheid waar, om twee fchilderftukken te vervaardigen,;
waar op de beeidtenis van den Keurvorst, fommige voornam^
Hovelingen, als mede den Opper-jagermeester, vrij aartig en
gelij ende afgebeeld waren; dan geen harts genoeg hebbende
om die zeiven den Vorst aan te bieden, bedagten zij de vond
om die op malkanderen ie binden, en fn ene galfeöj te zét­
ten, dien hij altoos doorkwam wanneer hij ter jagt ging; zij had­
den 'er iemand bij geplaatst, die last hadt, oiri wannéér 'ft?
gevraagd mogt worden, wie hetzelve daar neergezet hadt, te"
antwoorden, dat het Malers waren, en in zodanigêh herberg
r„ huis lagen; waar op zij heen gingen'. De Vorst hier-
voorbij komende, viel 'er fhaks zijn oog op, deed dé roi
losmaken, en Bekeek de fchilderftukken met verwondering;
te meer, doordien hij 'er zijn eigen afbeéldzél éfi dié van
VCifcheidene zijner Hovelingen in on'tdékte. Hij liet ftral.s
de M.riers roepen; prees grotelijks hun könst, be.aaldè rij­
kelijk en befchonk hun daar te boven mét een'gou'en pen­
ning. Straks werdt ook aan élk van hun eén paard gebragt;
om de jagt te verzeilen; hoe weinig lust zij"'ér ook toé had­
den; dorsten zij het niet weigeren; dan het bragt hen in de
grootfte angst, doordien Zij het paardrijden ongewoon; het als
een middel befchóuwden om den hals" té breken; Op 'de
paarden geholpen zijndezagen zij telkens ns elkander W
ï *) wig