korstmossen Vlaams-Brabant rapport studie 2007 - Natuurpunt

De volgende coderingen voor het lokale milieutype werden gebruikt. Indien meerdere coderingen
van toepassing zijn, heeft de eerstgenoemde prioriteit:
WK wegberm in de bebouwde kom
WB wegberm in of langs het bos
WL afscheiding wegberm/weiland
WH wegberm in directe omgeving van huis of erf
W4 berm verharde weg met gescheiden fietspaden
W3 berm verharde weg met middenstreep maar zonder fietspaden
HW berm van holle weg
W2 berm van verharde weg zonder middenstreep
W1 berm van een onverharde of doodlopende weg
BW bosbomen in de nabijheid van een weg
BL bosbomen langs weiland
B bosbomen
Z in zandverstuiving, heideveld of open plek in het bos
L in of langs weiland
A in of langs akker
P in park of plantsoen
K elders in de bebouwde kom
In het meetnet werd zoveel mogelijk gekozen voor rijen vrijstaande bomen langs wegen.
De studie van een opnamepunt met 10 bomen duurt gemiddeld ongeveer een uur (verplaatsingstijd
niet meegerekend).
2.2 Korstmossen herkennen, naamgeving en taxonomie
De wetenschappelijke en Nederlandse naamgeving volgt Van den Broeck et al. (2004), die
op haar beurt grotendeels de taxonomische opvattingen volgt van Purvis et al. (1992).
Voor de determinatie van de korstmossen werd gebruik gemaakt van volgende werken:
Dobson (2000), van Herk & Aptroot (2004c), Purvis et al. (1992), Vermeulen (zonder datum)
en Wirth (1995). Korstmossen worden doorgaans op morfologie gedetermineerd in het veld,
in de meeste gevallen na inspectie met een vergrootglas (8 à 10 x) vermits veel soorten minuscuul
zijn of hele kleine kenmerkende voortplantingsorganen hebben. Soms wordt beroep
gedaan op chemische verkleuringsreacties om soorten met zekerheid te onderscheiden. De
hierbij gebruikte chemicaliën zijn bleekwater, kaliloog en para-fenyleendiamine. Zowel
bleekwater als para-fenyleendiamine moeten regelmatig ververst worden om betrouwbare
reacties te bekomen. Indien in het veld geen zekerheid kon bekomen worden, wat bij sommige
soorten zoals schriftmossen (Opegrapha's) eerder regel dan uitzondering is, werd een
klein stukje verzameld. Indien studie door middel van binoculair en microscopisch onderzoek
geen uitsluitsel gaf werd het bewuste collectiemateriaal voorgelegd aan André Aptroot voor
determinatie/verificatie.
2.3 Taxonomische en determinatieproblemen
Sinds 1962 zijn 10 van de nu gevonden soorten van andere soorten afgesplitst of nieuw door
de wetenschap beschreven. Het betreft volgende soorten: Ammoniakschotelkorst (Lecanora
barkmaniana), Bosoogje (Micarea micrococca), Fijne knoopjeskorst (Bacidia adastra), Gewone
druppelkorst (Fellhanera viridisorediata), Groenoogje (Micarea viridileprosa), Kleine
knoopjeskorst (Bacidia brandii), Miskende schotelkorst (Lecanora compallens), Nieuwe
knoopjeskorst (Bacidia neosquamulosa), Rijpschildmos (Punctelia ulophylla) en Valse citroenkorst
(Caloplaca flavocitrina).
Bij de analyse en de bespreking van de veranderingen werden de afgesplitste soorten terug
samengevoegd om het effect van taxonomische splitsingen te neutraliseren.
Korstmossen Vlaams-Brabant 22