Bestemmingsplan Dijkerheideweg 14 - Gemeente Horst aan de Maas

Archeologische onderzoek Dijkerheideweg, Horst, Gemeente Horst aan de Maas. ArcheoPro Rapport, 11123, Pagina 12
destijds lagere, vochtigere delen (zie figuur 5). Het jongere stuifzand kan lithologisch veelal
alleen van het Pleistocene dekzand worden onderscheiden indien de stuifzanden door een
(podzol)bodem gescheiden zijn van het onderliggende dekzand.
Op een detailuitsnede van het AHN-hoogtebeeld (figuur 6) is de grens tussen het grillige
stuifzandreliëf met kleine paraboolduinen in het noorden en het flauwe dekzandreliëf in het
zuiden goed te zien. Deze grens, gemarkeerd door de onderbroken zwarte lijn, loopt in rechte
lijnen en hoeken pal ten noorden van het plangebied. De kunstmatige vorm van deze grens
duidt op een oude ontginningsgrens waarbij waarschijnlijk voormalige stuifzandreliëf ten
zuiden van de grens door ontginningswerkzaamheden is verdwenen. Iets ten noordoosten van
het plangebied is namelijk te zien dat het stuifzandreliëf doorloopt tot aan de lager gelegen
dekzandvlakte. Alleen in het noordelijke deel van het onderzoeksgebied is nog sprake van een
natuurlijke overgang van het stuifzandreliëf via de rand van de dekzandrug naar het dal van de
Groote Molenbeek.
Voornoemde hypothese lijkt vooralsnog te worden bevestigd doordat volgens de bodemkaart
van Nederland (figuur 10) ter plaatse van het plangebied duinvaaggronden of vlakvaag
voorkomen (figuur 10, legenda-eenheden Zn23 en Zd21) in plaats van de voor het dekzand
karakteristieke podzolen (figuur 10, legenda-eenheid Hn23). Duinvaaggronden zijn
karakteristiek voor jonge stuifzanden; vlakvaaggronden voor onder andere uitgestoven of
afgegraven dekzanden (de Bakker en Schelling, 1989).
Figuur 6: Detailuitsnede van het AHN-hoogtebeeld (figuur 8)
met het plangebied (rood omlijnd) en de vermoedelijke
ontginningsgrens (zwarte lijn).
Verder naar het noordwesten ligt een beekdalbodem (figuur 8, legenda-eenheid 2R5), het dal
van de in 1935 grotendeels genormaliseerde Groote Molenbeek. De afstand tussen het
breekdal en het plangebied bedraagt meer dan 600 meter. Binnen de ten zuidoosten van het
plangebied gelegen dekzandvlakte zijn op het AHN-hoogtebeeld meerdere gesloten laagtes
herkenbaar. Dit zijn de restanten van voormalige vennen. Een nog enigszins intact voormalig
heideven genaamd ’t Brommèr, ligt ongeveer 800 meter ten zuidoosten van het plangebied
(zie figuur 7).
Versie: 11-01-2012 www.ArcheoPro.nl