20 DECEMBER <strong>2008</strong> JAARGANG 2 NUMMER 3 Foto: Marnix Schmidt Onder de Dom is een serie portretten van bekende figuren uit de Utrechtse voetbalwereld. Ditmaal Michel Vorm. De 25-jarige Nieuwegeiner blinkt wekelijks uit onder de lat bij FC Utrecht. Hij is hiervoor onlangs beloond met zijn debuut in het Nederlands Elftal.
RONDOM VOETBAL ONDER DE DOM DECEMBER <strong>2008</strong> JAARGANG 2 NUMMER 3 21 International Michel Vorm zit in een droom "<strong>Voetbal</strong>lers moeten maatschappelijk iets betekenen" Door Peter te Lintel Hekkert, “Het Nederlands Elftal, pfff ...ik heb gewoon een interland achter mijn naam staan. Fantastisch! Het was al geweldig dat ik voor de tweede keer was opgeroepen, maar dat ik ook nog mocht spelen… Ruud Hesp, de keeperstrainer, kwam het mij vertellen. Stonden we later samen de warmingup te doen. Met hem heb ik het in korte tijd goed kunnen vinden. Hij is op een positieve manier jaloers, want hij heeft dit zelf nooit meegemaakt. Dit is een droom, als klein jongetje wilde ik niets anders. Dat weet iedereen die me kent. Ik heb mijn hele familie laten komen, ze zaten er allemaal in het stadion. Mijn ouders reageerden vrij nuchter maar ik weet dat dit ze veel doet, vooral mijn vader.” VOORGANGERS “Het is best bijzonder dat de keeper van FC Utrecht bij Oranje in het doel staat. Het ‘Zwarte voetballers als Kruin en Mijnals hebben mijn pad geëffend’ zijn toch meestal de jongens van Ajax, Feyenoord en PSV. Welke Utrechtse keepers nog meer in het Nederlands Elftal hebben gestaan? Hans van Breukelen kan ik me herinneren, verder weet ik het eigenlijk niet. Frans de Munck, Piet Kraak? O ja.” Kruisraketten, hongersnood Ethiopië, Heinekenontvoering “Allemaal in mijn geboortejaar, 1983. Wat een ellende in de wereld hè? Zo’n ontvoering van Heineken ook. Dat zoiets hier kon gebeuren. Ik heb toevallig deze zomer het boek gelezen van Peter R. de Vries. Soms vraag ik mijn moeder nog wel eens: ‘hoe was het toen?’ Ik volg sowieso veel, op tv, maar ook in de krant. Die lees ik al vanaf mijn tiende, vroeger de Telegraaf, nu het AD. Voor de presidentsverkiezingen in Amerika heb ik de wekker gezet. Tot een uurtje of half twee ’s nachts heb ik gekeken, daarna ben ik gaan slapen, om rond zeven uur weer verder te gaan kijken.” BARACK OBAMA “Een jaar of vier, vijf geleden heb ik een reportage over hem gezien. Toen ik hem zo hoorde praten, ging het wel even door me heen: ‘het zal toch niet gebeuren?’ Ongelooflijk dat hij nu toch president is geworden in een land als de Verenigde Staten, met zo'n verschil tussen blank en zwart.. Er zijn daar mensen die nog hebben meegemaakt dat deze laatste groep de cafés niet in mocht en achterin de bus moesten zitten. Dat zit zo diep. Je kunt je niet voorstellen wat dit voor hen betekent.” KLEUR “Mijn vader is Surinamer, mijn moeder Nederlandse. Met mijn kleur heb ik weinig problemen gehad. Ik ben opgegroeid tussen Surinamers, Antillianen, Nederlanders. Iedereen kwam bij elkaar over de vloer. Mijn vader is hier eind jaren zeventig gekomen. Die is echt zwart. Hij zal er wel meer last van hebben gehad. Of iemand als Michel Kruin, één van de eerste zwarte voetballers in Nederland. Die speelde in de jaren vijftig, met Humphrey Mijnals, bij Elinkwijk. Naar hem ben ik vernoemd. Bij mijn eerste oproep voor Oranje heb ik een kaartje van hem gehad. Wat zulke mannen hebben meegemaakt: dat waren gewoon attracties. Ze hebben voor ons het pad geëffend. Nu zijn de moslims het mikpunt. Ik maak me daar wel zorgen over. Ook over de rol van de media. Ze pikken er op televisie altijd precies de verkeerde gasten uit, van die jochies op straat die het stoer vinden om een grote bek te geven. Dat vind ik zo makkelijk, ik kan me daar echt kapot aan irriteren. Je moet voorzichtig zijn hoor. Marokkaanse vrienden van mij komen soms een discotheek niet in. Zomaar. Dat klopt toch niet? Scheer nou niet iedereen over één kam.” NIEUWEGEIN “Een levendige wijk, Hagestede, er gebeurde nog wel eens wat. Ik heb er mijn hele jeugd doorgebracht. Onze hele straat leefde 24/7. We waren altijd aan het voetballen. Bij ons de tuin uit, het pleintje op en dan Michel Vorm (1983, Nieuwegein) is keeper van FC Utrecht. Hij begint zijn voetbalcarrière bij JSV Nieuwegein en verhuist op 15-jarige leeftijd naar de profclub in de Domstad. Onder trainer Foeke Booy debuteert Vorm in het <strong>seizoen</strong> 2006/2007 in de hoofdmacht om uit te groeien tot eerste doelman. Zware blessures houden hem daarna lang aan de kant. Nu is hij weer de onbetwiste <strong>nummer</strong> één. Zijn aanhoudend goede prestaties trekken de aandacht van bondscoach Bert van Marwijk. Op 19 november <strong>2008</strong> speelt Vorm de tweede helft van het met 3-1 gewonnen oefenduel tegen Zweden. voetballen, voetballen, voetballen. Sommige buren werden er gek van, vloog die bal weer bij ze in de tuin. Meneer Van de Berg zette er meteen een mes in. Toch heb ik een kaartje door de bus gedaan toen hij was overleden. Zo gingen we daar met elkaar om. Het was een mooie tijd. Veel jongens zie ik nog steeds. De oudere gasten die vroeger een beetje op straat hingen en waar ik wel tegenop keek, zijn nu trots op me.” MUZIEK “Heel belangrijk. Ik ben altijd een superfan geweest van Michael Jackson. Op de basisschool hadden we een podium waarop we moesten optreden voor de ouders. Mijn moeder had speciaal een ´Michael Jackson-broek´ gemaakt met van die leren stukken erop, precies zoals hij. Toen ik eindelijk op mocht durfde ik niet meer. Later ben ik hiphop gaan luisteren. Tupac. Goede muziek, goede teksten. Die man is dood maar iedereen koopt nog steeds zijn platen. Dat spreekt me aan.” LACHEN “Om Will Smith, een fantastische acteur. Daar kan ik de hele dag naar kijken. Hij is geliefd bij iedereen. Niet gek: een goede acteur, grappig, mooie kindjes, mooie vrouw. Ik heb het niet zo snel met bekende mensen, maar hem zou ik graag eens ontmoeten. Mijn jongste broertje heeft dezelfde humor. Soms liggen we samen in een deuk en dan zie je iedereen opkijken. Hij is zes jaar jonger maar we doen eigenlijk alles hetzelfde. Ook voetbal. Hij speelt bij Jong RKC. Zelfs onze vriendinnen heten hetzelfde: Daisy.” TRAINER “Michel de Ridder was mijn trainer bij JSV, daar ben ik gaan keepen. En Gerrit Plomp, trainer van de Utrecht B’tjes. Ik denk ook aan Foeke Booy die mij heeft laten debuteren. En Bert van Marwijk. Het getuigt van lef dat hij er een jongen van FC Utrecht bij haalt die ook nog eens net terug is van een zware blessure.” EN VAN HANEGEM “Een legende. Hij ademt voetbal, praat er altijd over. Hij weet dat ik veel kijk. Loopt hij in de lunch even naar me toe: ‘heb je die en die wedstrijd nog gezien?’ Hij was ook oprecht blij dat ik was opgeroepen.” MAARTEN ARTS-KEEPER “Iemand die aanvallend keept, altijd het initiatief neemt. Als de spits op je afkomt, blijf je niet staan, je valt de bal aan. Dat heb ik van Maarten geleerd. Ik ken hem al zeker vijftien jaar, al vanaf de keepersdagen die hij organiseerde. Mannen als Waterreus, Lodewijks en Van Dijk gaven clinics. Daar is het voor ‘Di Tomasso overlijdt, Bin Laden loopt nog rond. Onbegrijpelijk’ mij allemaal begonnen. Ik heb tien jaar met Maarten gewerkt. Ach, ik hoef niet meer te vertellen wat ik vind van zijn ontslag bij Utrecht. Ik heb mijn onvrede daarover al kenbaar gemaakt. Hij was bij mijn interland in het stadion. Mooi. Voor hem ook een speciaal gevoel, hij was zo blij voor me.” VERDRIET “Ik ben best veel mensen verloren. Het begon met opa, toen ik vijftien was. Eerder waren er nooit mensen in mijn omgeving overleden. Dennis van Es was een vriend van me. Hij kreeg een hersentumor. Een echte Utrecht-supporter. Gelukkig heeft hij nog een klein beetje meegekregen van mijn tijd bij FC Utrecht. Ik kan dit best nuchter bekijken, het hoort bij het leven. Maar af en toe denk ik toch: ‘waar slaat dit nou op?’ Die jongen was negentien. Hij is twee jaar hartstikke ziek geweest. David di Tomasso, ook zoiets. Die gaat slapen en wordt gewoon niet meer wakker. Ik ken ook een jongen die zichzelf een kogel door het hoofd heeft geschoten. Ongelooflijk. En dan loopt zo’n Bin Laden nog rond. Foto: Marnix Schmidt Soms begrijp ik er niets van.” DOKTER KLAUN “Sinds een tijdje ben ik ambassadeur van het Dr. Klaun Fonds. Ik ben ooit met Jong Utrecht naar Slowakije geweest. Veel armoede gezien, zieke kinderen, weeskinderen. Het transportbedrijf Hoek uit Maarssen heeft het fonds opgericht en helpt tehuizen, ziekenhuizen, internaten. Je moet het zo zien: een rolstoel wordt hier afgekeurd. Dr. Klaun knapt hem op en stuurt hem daarheen. Er was daar een jochie die alleen één hand kon bewegen, verder niets. Ze hebben een joystickachtig ding op zijn rolstoel gezet en hij kon gelijk veel meer. Ik vind dat voetballers maatschappelijk iets moeten betekenen. Zo’n Clarence Seedorf, wat die allemaal doet voor anderen is geweldig. Als alle voetballers dat zouden doen… Ik ben een voorbeeld voor veel kinderen, dat merk ik op scholen. Leuk hoor, ik houd wel van kinderen. Mijn vriendin weet hoeveel kinderen ik wil. Een stuk of elf. Haha!”
Change language