Jezus de Vriend - Bazuin te Sion

schreef. Gegrond op wat de Bijbel
zelf zegt, alsmede de mening van
de kerk vanaf de vroegste tijden is
er overvloedig bewijs om aan te nemen
dat Mozes de schrijver is van
de eerste twee hoofdstukken van
Genesis.
Maar wat te doen met al die critici?
Ik denk dat wij dieper moeten ingaan
op de tekst om te zien of er
antwoorden zijn.
Een Nauwkeurige Beschouwing
Iedereen die nauwkeurig leest kan
duidelijk zien dat het scheppingsverhaal
niet eindigt in het eerste
hoofdstuk. Het verhaal van de eerste
zeven scheppingsdagen loopt
door in hoofdstuk twee in de eerste
paar verzen. De indeling van de
Bijbel in hoofdstukken en verzen
komt niet van de schrijvers van de
Bijbel. In moderne bijbelvertalingen
wordt soms aangegeven hoe
er een betere indeling zou kunnen
zijn. Het zou meer voor de hand
liggen om Genesis hoofdstuk één
te beëindigen tussen hoofdstuk 2:
4a en 2: 4b. Dus midden in vers 4
van Genesis 2.
Het onderwerp van hoofdstuk 2
begint in vers 4b. Hoofdstuk één
eindigt dan als volgt: “Dit is de
geschiedenis van de hemel en de
aarde, toen zij geschapen werden.”
Hoofdstuk twee begint met:
“Ten tijde dat God de hemel en
de aarde maakte, was er nog geen
enkel veldgewas op de aarde, en
er was nog geen enkel kruid des
velds uitgesproten. Want de Here
God had het niet doen regenen, en
er was geen mens om de aarde te
bewerken. Maar een damp steeg op
uit de aarde en bevochtigende de
gehele aardbodem.”
Genesis 2: 4-6.
Het thema van het tweede hoofdstuk
begint met het opsommen van
vier dingen die er nog niet waren,
toen de Here eindigde op de Sabbat
door te rusten van al het werk dat
Hij scheppende tot stand gebracht
had. Die vier dingen waren:
• Veldgewas.
• Kruid des velds.
• Regen.
• En een mens om de aarde te
bewerken.
Hoe komt het dat deze vier dingen
er nog niet waren toen de Here het
werk voltooide, dat Hij gemaakt
had?
Zijn deze dingen, in ’t bijzonder de
planten en de mens, verschillend
van wat wij lezen in hoofdstuk een.
En hoe kwamen die dan tot stand?
Het antwoord op deze vragen is het
thema in hoofdstuk twee.
De benaming van de Planten
De meeste geleerden die een studie
gemaakt hebben van de eerste twee
hoofdstukken van Genesis beweren
dat de benamingen in Genesis 1: 11,
12 dezelfde betekenis hebben als in
Genesis 2: 5. Maar de feiten zijn dat
de Hebreeuwse woorden in deze
beide hoofdstukken niet dezelfde
zijn. In hoofdstuk 1: 11, 12 wordt
het volgende gezegd: “Laat de aarde
groen voortbrengen, zaaddragende
planten, en vruchtdragend geboomte
dat naar zijn aard zaad draagt.”
In Genesis 2: 5 lezen wij echter dat
er vóór het scheppen van de mens
geen veldgewas was en geen kruid
Jezus de Vriend van Jong en Oud 18
des velds. Zelfs degenen die geen
Hebreeuws kennen, kunnen zien
dat de woorden niet dezelfde zijn in
deze twee hoofdstukken. Een van de
woorden wordt gebruikt in Genesis
2: 5; Genesis 21: 15 en Job 30: 4, 7.
“Veldgewas”. Volgens Michael Zohary
een Israëlische botanist gaat
het hier om doornige planten die in
de droge gebieden en in de woestijn
groeien. Dat is ook de idee in
Job 30: 4, 7 en in Genesis 21: 15.
Het is doornig struikgewas in droge
streken. Volgens Zohary groeien er
in Israël meer dan zeventig soorten
van deze plant. Het zijn dus planten
die in een bepaald milieu groeien.
Verder zijn het planten die de boeren
veel overlast veroorzaken, en
veel werk geven. Toen God de aar-
de maakte schiep Hij deze planten
niet. Zij waren er nog niet.
Het Kruid des Velds
Het Hebreeuws woord hier dat vertaald
is met “kruid des velds” komt
voor in Genesis 2: 5 en Genesis 3:
18. In Genesis 3: 18 wordt het verbonden
met het eten van brood, en
het moeizaam verkrijgen van de
oogst. Het moeizame wordt uitgedrukt
door de woorden “in het
zweet uws aanschijns zult gij brood
eten.”
Als het kruid des velds en het brood