Jezus de Vriend - Bazuin te Sion

olie die Hem maakte tot het Licht
der wereld. Hoe werd deze olijf
geperst; “bloed kwam uit Zijn poriën”,
maar Gode zij dank, het Licht
der wereld schijnt.
Hij was de tafel en het brood. “Mijn
vlees” zei Jezus, geef Ik voor het leven
der wereld. Ik ben het brood des
Levens. Zoals de korrel verbrijzeld
werd tot meel, zo werd Hij “verbrijzeld
om onze overtredingen”, en de
straf die ons de vrede aanbrengt
was op Hem. En nu staat Hij daar
als het “toonbrood” voor het aangezicht
des Heren. En wij? Wij zijn
aangenomen “in de Geliefde”.
Buiten in de voorhof was het wasvat.
Daar werden de handen en de
voeten van de priesters gewassen.
Zo is ook Hij “de bron die ontsloten
is tot reiniging en ontzondiging”.
Tenslotte is Hij het brandofferaltaar.
“Het altaar is meer dan de gave”,
zegt Jezus. Zo offerde Hij “Zijn
vlees” op “den Eeuwige Geest”, als
een smetteloos offer aan God.
Tenslotte is Hij zelf de deur van de
tabernakel. De deur was in het witte
linnen, een beeld van het feit dat
Zijn karakter als mens voor ons de
deur naar de hemel ontsluit.
Hebreeën 10: 5-7;
Romeinen 3: 25;
Johannes 1: 14;
Hebreeën 10: 20;
Johannes 1: 52;
Psalm 38: 1-15;
Jesaja 52: 13, 13;
Lukas 1: 35;
Romeinen 15: 3;
Efeziërs 5: 2;
Lukas 22: 44;
Johannes 6: 51;
Jesaja 53;
Efeziërs 1: 6;
Zacharia 13: 1;
Matteüs 23: 19;
1 Petrus 3: 18;
Hebreeën 9: 14;
Johannes 10: 7, 8.
De offers – Het brandoffer
De levitische dienst kende vele
verschillende offers. Allereerst
was daar het brandoffer, dat iedere
morgen en avond gebracht werd en
een beeld was van het offer waarin
God voorzag voor de zonde “niet
alleen van de onze maar voor die
der gehele wereld”. Het brandoffer
was “een vuuroffer tot een lieflijke
reuk voor de Here”, een beeld van
het feit dat Christus “Zich voor ons
heeft overgegeven als offergave en
slachtoffer, Gode tot een welriekende
reuk”. Als het morgen en avondoffer
gebracht werd, dan kwam
God bij hen en werden zij door Zijn
“heerlijkheid geheiligd”. Zo zijn
ook wij “geheiligd door het offer
van het lichaam van Christus”.
Bij het morgen en avondoffer dat in
beide gevallen een lam was, werd
3,5 liter fijn meel (inhoudsmaat),
1,5 liter gestoten olijfolie en 1, 5
liter wijn geplengd op het altaar.
Opnieuw een prachtig beeld van
het grote offer. “Als een lam werd
Hij ter slachting geleid en als een
schaap dat stom is voor het aangezicht
van zijn scheerders alzo deed
Hij Zijn mond niet open.”
En zoals meel verbrijzelt koren is,
zo is Hij “om onze ongerechtigheden
verbrijzeld”. “Maar het behaagde
de Here hem te verbrijzelen” in
plaats van ons, omdat God Zelf ons
lief heeft. En zoals wijn werd uitgegoten
op het altaar, zo heeft Hij
“zijn leven uitgegoten in de dood”.
En zoals de gestoten olijfolie werd
verbrand met het offer, zo kwam
Hij in Getsemane, in “de olijfmolen”,
en door deze geweldige daad
kunnen wij met “olie der vreugde”
overgoten worden.
De wijn en de olie werden altijd in
gelijke porties geofferd. Een beeld
van het feit dat men lijdt, “geplengd
wordt bij de offerande” naar die
mate waarin men de Heilige Geest
Jezus de Vriend van Jong en Oud 21
woning laat maken in het hart. Jezus
bezat “de Geest niet met mate”,
daarom was Zijn lijden mateloos.
Leviticus 1; 1
Johannes 2: 2;
Leviticus 1: 9;
Efeziërs 5: 2;
Exodus 29: 38-43;
Hebreeë 8: 8-10;
Numeri 15: 1-21;
Jesaja 53;
Hebreeën 1: 9;
Filippenzen 2: 17;
Romeinen 5: 3.
1 Petrus 2: 19;
Jakobus 1: 2;
Johannes 3: 34.
Het vredeoffer
De tweede serie offers die gebracht
werden, waren de vredeoffers. Zij
waren ook een type van het feit, dat
Jezus ondanks alles wat Hem overkwam,
vrede had in Zijn ziel. Hij
is de “Vredevorst”. Zijn offer is de
grondslag van de “raad des vredes”
tussen de Vader en de Zoon. Hij is
door Zijn offer “onze vrede”. Wij
worden niet opgeroepen om vrede
met God te maken, maar om Christus,
het Vredeoffer, te aanvaarden.
Van het vredeoffer viel de rechterschenkel,
dat is de rechterschouder
ten deel aan de priester, want “de
heerschappij rust op zijn schouders”.
Verder viel de borst ten deel
aan de priester. Zo draagt Jezus de
lammeren in Zijn armen en drukt
ze aan Zijn borst. Het vlees werd
gegeten door zowel de offeraar als
de priester in een maaltijd. Zo ook
met Jezus. Hij zegt: “Voorwaar,
voorwaar tenzij gij het vlees van de
Zoon des mensen eet en Zijn bloed
drinkt hebt gij geen leven in uzelf.
Wie Mijn vlees eet en Mijn bloed
drinkt, heeft eeuwig leven en Ik zal
hem opwekken ten jongste dage.”
Daarmee bedoelde de Heiland:
“De Geest is het die levend maakt,