MARTERPASSEN VII - Nieuw in de Zoogdierwinkel

officiële status van opvangplaats wist te
verwerven. Ook Hans Vink moet genoemd
worden, onder andere als middellaar bij het
drukken van de zeven jaargangen van
MARTERP ASSEN en het attenderen op
literatuur.
Er waren ook randfiguren. Ze doken één
keer in op de ledenlijst in MARTERPASSEN
en soms zelfs dat niet eens. Toch leverden
ook zij vaak een bijdrage, büvoorbeeld
door een onbekend bosje eens door te lopen
(en hun negatieve waarnemingen niet door
te geven?!) of door een waarneming in te
sturen of door achter een vage waarneming
van derden aan te gaan en deze een iets
minder vage status te bezorgen -. Deze
bijdragen waren toch zinvol!
Het WBN -bestuur heeft steeds benadrukt
alleen te willen en kunnen werken met
actieve leden. En dat hebben we geweten:
een groot verloop in het ledenbestand was
ons deel. (Gelukkig werd dit steeds
gecompenseerd door een minstens even zo
grote aanwas van het ledenbestand). Per
saldo schommelde het ledental rond de ruim
40 (niet gering op een totaal aantal VZZleden
van ruim 800). Tot slot moet ook de
rol van anderen genoemd worden die niet
als lid actief waren maar wel waarnemingen
wilden verrichten enlof doorgaven aan de
WBN: boswachters, terreinbeheerders,
kantonniers en weggebruikers en ... en ....
(teveel om op te noemen).
Succes? Zo ja, waarom? Zo nee,
waarom niet?
Zoekend naar een verklaring van het
relatieve succes van de WBN, kan op een
aantal factoren worden gewezen. In de
eerste plaats zijn dat een aantal mensen met
enthousiasme en doorzettingsvermogen,
gekoppeld aan de onbekendheid van de
boommarter zelf. Dit had het onmiskenbare
voordeel dat met relatief geringe (sic)
inspanning al relatief veel kon worden
Jaarbrief WBN-VZZ over 1998] •
ontdekt. Dit gold ook voor de publiciteit, die
daardoor relatief makkelijk te verkrijgen was.
De meest stimulerende impuls, the thrill, was
natuurlijk het met eigen ogen zien van een
soort die tot ver in de jaren '90 nog maar
door weinigen in Nederland ooit was
waargenomen. We ontdekten dat een
zichtwaarneming toch niet helemáál
onmogelijk was, sterker nog, door het
investeren van veel uren is de kans op een
waarneming tot 100 % op te schroeven.
Hieruit resulteerden als aanvulling op de
ontdekking van boommarternestbomen andere
ontdekkingen, bij voorbeeld dat de
boommarterwijfjes als ze jongen hebben niet
echt schuw zijn en dat de jongen, zeker
wanneer in nestbeuken gehuisvest, redelijk
kwetsbaar zijn. Overigens wordt binnen de
WBN op dit moment voor spmmige regio's
hard gewerkt aan het (ooit?) completeren van
de "Lijst van Nestbomen van de
Boommarter" .
De karakters, wijzen van' werken,
vaardigheden en specifieke interesses vulden
elkaar haast als vanzelfsprekend aan, een
gelukkige combinatie. De min of meer
toevallige combinatie van personen had
echter ook tot gevolg dat er soms misschien
meer geplozen werd dan aan maatregelen
werd gewerkt: de kunde overheerste de
bescherming, zeker in het begin. Het
braafheidsgehalte was daardoor redelijk
hoog. Het had misschien anders gekund,
meer gestructureerd en meer gericht op het
ontwikkelen van toepasbare resultaten. Maar
dan had de groep een andere moeten zijn,
minder vrijblijvend en ook minder
nieuwsgierig! De vrijblijvendheid was echter
ook wel leuk en zelfs stimulerend; de
nieuwsgierigheid hield ons bij elkaar want je
hoorde nog wel eens wat.
Ook is het (vooralsnog?) niet gelukt om het
beleid permanent en structureel voor de
boommarter geïnteresseerd te krijgen. De
WBN is inmiddels al ver gevorderd met het
9