claims in reclame patiënt, partner en dokter spreken in ... - Huidfonds

More documents

Recommendations

Info

WERKHUID | TEKST: FRANS MEULENBERG | FOTO’S: WIKIPEDIA, DREAMSTIME | “Altijdeen tekenpincet inmijnuniform” Ronald Vorenhout is 51 jaar jong en al dertig jaar boswachter bij Natuurmonumenten. Een geboren buitenmens die zichzelf in drie woorden typeert als ‘natuur, betrouwbaar, medemens’. Zijn beroep brengt een risico mee: het oplopen van de ziekte van Lyme na een tekenbeet. In 2004 was het raak, en acht jaar later heeft hij nog steeds last van restverschijnselen. Vorenhout over zijn jarenlange strijd met de ziekte van Lyme én over teken op de Eiffeltoren. 34 M A G A Z I N E H U I D J U N I 2 0 1 2 “Voor 2004 had ik al allerlei klachten zoals vermoeidheid, pijn in de spieren en gewrichten, uitvalsverschijnselen en problemen met het geheugen. Niet constant, maar bij vlagen. Eigenlijk wist ik meteen was het was, maar uit de vele bloedmonsters kwam de diagnose alsmaar niet duidelijk naar voren. Uiteindelijk wel, natuurlijk. Daarbij moet je goed beseffen dat mensen in die tijd vooral dachten dat Lyme ‘tussen de oren’ zit. Ik kan je verzekeren… daar zit het echt niet!” Te laat “In 2004 ben ik uitgevallen. Het was over en uit met mijn energie. Ik had het gevoel alsof men de stekker uit mijn lijf had getrokken. Machteloos en krachteloos, zo voelt dat. In totaal ben ik twee en een half jaar uit de running geweest. Al met al is de diagnose in 2004 te laat gesteld, natuurlijk. Dat is ook de reden dat ik nog steeds last heb van restverschijnselen, want de vermoeidheid en de spieren gewrichtspijn duiken af en toe weer op.” Hoe ben je behandeld? “In eerste instantie kreeg ik een antibioticum, doxycycline. Omdat ik echter ook vaak last heb van mijn huid door depigmentatie, kreeg ik in no time blaren onder invloed van zonlicht, als bijverschijnsel, waarop de huisarts de behandeling staakte met de achteloze constatering: “Na drie dagen is de bacterie wel dood”. Je hebt dus heel wat te stellen met je huid? “Laat ik het zo zeggen: de huid is niet mijn allerbeste vriend”. Vorenhout vervolgt zijn relaas: “Opknappen deed ik dus niet, en ik ging op eigen initiatief naar een neuroloog. Ik kon voorkomen dat deze man, opnieuw, alleen maar allerlei onderzoeken ging doen. Hij pakte door en legde mij voor vier weken aan een infuus. Eindelijk, eindelijk, knapte ik op.” Met een zucht volgen dan de woorden: “Om na zes weken alle verschijnselen weer in volle hevigheid terug te zien komen”.
Pincet op zak “Zo kwam ik in Nijmegen terecht, waar opnieuw alles is onderzocht - tot aan een huidbiopt toe. Vervolgens kreeg ik zeven weken lang het middel claritromycine plus een voedingssupplement (Q10 compleet vitaal). Dat laatste gebruik ik nog steeds”. Wat doe je om te voorkomen dat je een nieuwe beet oploopt? “Voor mijn werk is goede kleding een vereiste. Maar een honderd procent garantie levert dat niet op. Daarom adviseer ik altijd om ’s avonds preventief te controleren. En ik draag standaard een tekenpincet in mijn uniform. Dat pincet heb ik altijd bij me, want een teek mag je nooit met je nagels verwijderen”. Dragen alle boswachters een dergelijk pincet met zich mee? “Om eerlijk te zijn: nee! Er is nog veel te winnen aan de bewustwording van de risico’s van een tekenbeet. Niet alleen bij mijn collega-boswachters, maar ook bij werkgevers en het algemene publiek. Zelf wil ik daar graag iets aan bijdragen als actief lid, vanuit de vakbond, van de landelijke werkgroep Lyme. Ook geef ik regelmatig lezingen hierover in het land”. Teek op de Eiffeltoren? “Al die lezingen zijn nodig, omdat er nog steeds misvattingen bestaan over de ziekte van Lyme.” Zoals? “De grootste misvatting is dat men denkt dat teken uit bomen vallen. Ik leg dat altijd als volgt uit. Stel je bent levensmoe en je gaat naar Parijs om van de Eiffeltoren te springen. Boven aangekomen, zie je in de diepte iemand lopen met een rood petje op. Als je dan van plan bent om bovenop die persoon te ploffen, mislukt dat natuurlijk. Want de man of vrouw in kwestie is inmiddels diverse voetstappen verwijderd van de oorspronkelijke plek”. De moraal van dit verhaal? “Een teek is niet gek. Een teek gaat echt niet allerlei halsbrekende toeren uithalen en in hoge bomen klimmen enkel en alleen om zich vervolgens omlaag te storten op een slachtoffer. Zo denkt een teek niet”. Waar zitten ze dan wel? “Hij verbergt zich overal waar veel struikgewas is en hoog gras groeit”. Verwijder een teek direct Drs. Desirée Beaujean Teken kunnen het best worden verwijderd met een spits pincet of een tekentang. Desnoods met de nagels als er geen instrument voorhanden is. Als een teek langer dan 24 uur op de huid zit, neemt de kans op besmetting snel toe. Voor verwijderen geldt altijd: pak de kop van de teek zo dicht mogelijk bij de huid vast. Verwijder de teek met een licht draaiende beweging en door steeds wat harder te trekken. Het is een misverstand dat teken zich in de huid schroeven. Dat doen ze niet, ze kunnen dus ook niet in tegenovergestelde richting weer uit de huid worden geschroefd. Omdat de steeksnuit van de teek een soort weerhaakjes heeft, zou een licht draaiende beweging de verwijdering wel gemakkelijker kunnen maken. Draaien verhoogt waarschijnlijk wel de kans dat het snuitje afbreekt. Als dat gebeurt en het snuitje in de huid achterblijft, is dat echter niet erg. Het resterende stukje zweert er, net als een splinter, vanzelf weer uit. Het is ook een misverstand dat teken zouden loslaten als ze worden geïrriteerd. Bijvoorbeeld met vuur of door erin te prikken of te knijpen. Het helpt evenmin te proberen een teek te verstikken door er iets overheen te smeren. Verwijder een teek dus nooit met behulp van verdovende middelen, zoals alcohol en chloroform, ontsmettingsmiddelen, petroleumgel of een brandende sigaret of lucifer. Zulke methoden waarbij de teek wordt geïrriteerd, vergroten de kans dat de teek extra speeksel produceert of zijn maaginhoud opbraakt, waarin zich ziekteverwekkers kunnen bevinden. Daarom is het ook belangrijk niet in de teek te knijpen tijdens het verwijderen. Dat risico is vooral groot als je je vingers, duim of een pincet met brede uiteinden gebruikt. Dan kun je dikwijls ook niet dicht genoeg bij de huid komen om de kop van de teek vast te pakken. Pincetten en tekenverwijderaars zijn te koop bij drogist en apotheek en de buitensportzaak. M A G A Z I N E H U I D J U N I 2 0 1 2 35
Page 1: MAGAZINE OVER HUID EN HUIDAANDOENIN
Page 5 and 6: 18 46 37 10 IN DIT NUMMER 6 Adverte
Page 7 and 8: “Ach, je moet de kwestie van misl
Page 10 and 11: INTERVIEW | REDACTIE: FRANS MEULENB
Page 13 and 14: ongeveer 15.000 mensen, al jaren la
Page 15 and 16: Zij kunnen dan in overleg met een a
Page 17 and 18: HET VERHAAL VAN DE PARTNER VAN DE P
Page 21 and 22: HUIDKAART | TEKST: FRANS MEULENBERG
Page 23 and 24: Studiereis als bekroning “Wat moo
Page 25 and 26: NVH | TEKST: GABRIËLLE KUIJER | FO
Page 27: HUID IN DE LITERATUUR | TEKST: FRAN
Page 30 and 31: EXOTISCHE HUID | TEKST EN FOTO’S:
Page 33: TOEPASSING | TEKST: SASKIA STAVENUI
Page 37 and 38: DE STELLING | TEKST: FRANS MEULENBE
Page 39: Rinia is al meer dan 10 jaar dakloo
Page 43 and 44: KINDERPAGINA | SAMENSTELLING EN RED
Page 45 and 46: erichten PATIËNTEN- ORGANISATIES A

claims in reclame patiënt, partner en dokter spreken in ... - Huidfonds

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?