Met een voorwoord van Suzanne van der Schot Gratis ... - boekdb.nl

10
houden was aan de abdis. Voor zover ik weet is het zuster Felice geweest die
deze gewoonte inbracht toen zij abdis was.
Het was fijn om eenvoudig werk te doen omdat het mijn hoofd vrij liet voor
het gebed. Het liet echter ook mijn hoofd vrij voor mijn vaak ongeordende
gedachten en soms denk ik dat het me geholpen zou hebben om meteen
wat meer verantwoordelijkheid te krijgen. De weg naar het klooster heb ik
ervaren als een radicale weg die me in één keer in een heel klein wereldje trok.
Eenvoudig werk zonder veel verantwoordelijkheid zorgde ervoor dat ik soms
in een erg klein kringetje bleef ronddraaien met mijn gedachten.
Ik had wekelijks mijn gesprekken met zuster Felice, die gastenzuster heette
maar die ik liever gastenmoeder zou willen noemen. Juist zij die zo als een
moeder was, had ook de aanspreektitel ‘moeder’ voor abdis geschrapt in de tijd
dat zij die rol vervulde. Ze zei dat de abdis gewoon één van de zusters was en
dus ook zuster genoemd moest worden. Nu was ze als een moeder voor mij
en ik prijs me gelukkig dat zij die rol voor mij vervulde. Ze heeft me met haar
oprechte meeleven, moederlijke tederheid en wijsheid door heel wat moeilijke
momenten heen geholpen.
Verder deed ik uiteraard mee aan het koorgebed en aan de recreaties. Het enige
waar ik geen deel van uit maakte was het noviciaat en de huiskapittels, want dat
was voorbehouden aan de postulanten, novicen en tijdelijk geprofesten, dan wel
in het geval van de huiskapittels aan noviciaat en eeuwig geprofeste zusters. Ik
deelde mijn sabbattijd met Judith, theologe, dochter van een dominee en even
jong en vurig als ik. In het noviciaat waren er verder nog Leone, een postulante
uit Indonesië van onze leeftijd, en twee novicen die al wat verder gevorderd waren
op de weg. Judith is na een jaar bij ons weggegaan en na lange omzwervingen
is ze uiteindelijk ingetreden bij de Karmelieten. Leone heeft haar eeuwige
professie gedaan toen ik nog novice was, maar is uiteindelijk na haar professie
vertrokken. Ook de twee novicen zijn uiteindelijk niet gebleven, ieder om haar
eigen reden.
Ik was nog maar een groentje in de wereld van christendom en kloosterlijke
ordesregels, dus leek het vrij vanzelfsprekend dat ik ook andere kloosters zou
bezoeken voordat ik tot een uiteindelijke beslissing zou komen. Ik vond het
leuk en boeiend, maar ik wist vanaf het begin dat ik in Megen moest zijn en dat
werd door mijn verschillende bezoeken alleen maar bevestigd. Het is te vergelij-