Met een voorwoord van Suzanne van der Schot Gratis ... - boekdb.nl

12
Als meisje van adel bekeek ze Franciscus die op het plein voor haar ouderlijk
huis met vuur over God sprak met verlangen en bewondering. Ze liep
weg van huis, volgde deze vurige activist en ontwierp uiteindelijk haar eigen
levensvorm die verschilde van die van Franciscus. Ze koos ervoor om met
haar zusters in de beslotenheid van een klooster te leven, terwijl Franciscus
zelfs geen kloosters wilde bezitten. De spiritualiteit was echter dezelfde: ‘arm
de arme Christus volgen’. Armoede in de zin van het afwijzen van alle valse
houvast omwille van de keuze voor het enige ware houvast: de Liefdevolle
God. De besloten variant van Clara sprak me aan, omdat ik wist dat het juist
deze beslotenheid was die me ervan moest weerhouden om me te verliezen in
het vele en helemaal te gaan voor het ene noodzakelijke.
Overigens zag de beslotenheid in mijn tijd er wel iets anders uit dan in Clara’s
tijd, maar het uitgangspunt was hetzelfde.
***
Ik heb erg veel gelachen met mijn medesabbatsgaste Judith. We waren soms
als kleine kinderen die om alles moesten giechelen. Vooral op stille momenten
in de refter tijdens de maaltijd, of tijdens de wekelijkse zangles. Natuurlijk
was het ook spanning die afgereageerd moest worden. Het is namelijk best
ingrijpend om ineens zo in die stilte ondergedompeld te worden als je het
helemaal niet gewend bent. Maar dat was het niet alleen. Het was ook de zon
die we op onze huid voelden die ons deed huppelen als jonge herten. Het was
de kus van de Beminde die ons verliefd op de hele wereld deed zijn!
Een kleine wereld als het klooster is erg gebaat bij een wijkplaats. Die hadden
wij, de postulanten, in de stal bij de ‘schapenzuster’. De stal was een warme en
gezellige plek met een heel andere sfeer dan het mooie, schone klooster. Die
andere sfeer en de afwisseling deden ons goed. De schapen ritselden in het
stro, in het voorjaar samen met hun lammetjes. De kloosterkatten lagen naar
ons te kijken vanaf het muurtje van de schapen, hun pootjes genoeglijk onder
hun lijfje gevouwen. Barend was een eenzelvige dikke kloosterkat die liever
niet geaaid wilde worden. Mauwtje daarentegen, die als klein poesje aangelopen
kwam en besloot bij ons te blijven, vond het heerlijk om op schoot te
kruipen en als een hondje achter ons aan te lopen. Hij speelde zelfs verstoppertje
met ons door zich achter bijvoorbeeld een ton te verstoppen en dan
ineens te voorschijn te springen op zijn achterpoten, de nagels van zijn voor-