Met een voorwoord van Suzanne van der Schot Gratis ... - boekdb.nl

16
de ochtend van de plechtigheid. Ik droomde dat ik over de dijk liep. Midden
op de dijk lagen twee herten. De ene was een kind, de andere de moeder.
Ik begroette ze door te zeggen: ‘dag kleintje, dag moedertje’. Ze lagen als
een soort yin- en yang symbool, de ene met zijn hoofd bij de achterkant van
de ander. Ze waren één. Ik heb de droom altijd als een symbool voor mijn
roeping uitgelegd. Het kind staat voor het kind dat ik zelf ben. Kind van
God, blij spelend op de aarde. Vertrouwend dat er voor haar gezorgd wordt en
opgewonden over het leven met al zijn schoonheid en verassingen. De moeder
staat voor de moeder die ik zelf ben. Het staat voor mijn ernstige, zorgende en
verantwoordelijke kant. Wellicht de kant die doorgaat en zich niet ontmoedigd
voelt als het licht niet meer lijkt te schijnen zoals op het moment van de
droom. Het was de moeder die het roer over moest nemen op dit moment.
Met het kind zorgzaam in haar kielzog.
Ik heb mijn professie met volle overtuiging afgelegd, geknield op de vloer
van de kerk, mijn handen in de handen van de abdis. Maar het Licht bleef
uit dit keer. Broeder Theodorus ging voor. Hij deed de ondervraging en hield
de overweging. De overweging was op prachtige wijze op mij van toepassing.
Het evangelie dat ik gekozen had was de bruiloft te Kana. Jezus verandert water
in wijn. Het water, dat was precies die armzaligheid die ik zo sterk ervoer.
De wijn dat was de Geest van God, mijn vreugde en mijn leven.
Het motto dat ik had gekozen was: ‘Draag mij als een zegel op je hart, als een
zegel aan je arm. Want sterk als de dood is de liefde…’