als PDF downloaden - Emis - Vito

Beste Beschikbare Technieken (BBT) 

voor de veeteeltsector

Beste Beschikbare Technieken (BBT) 

voor de veeteeltsector 

An Derden, Erika Meynaerts, Peter Vercaemst 

en Karl Vrancken 

http://www.emis.vito.be

© Academia Press - Gent 

Eekhout 2 

9000 Gent 

Deze uitgave kwam tot stand in het kader van het project ‘Vlaams kenniscentrum voor de Beste Beschikbare Technieken 

en bijhorend Energie en Milieu Informatie Systeem’ (BBT/EMIS) van het Vlaams Gewest. 

Initiatiefnemers van BBT/EMIS zijn de ministers voor Wetenschapsbeleid en voor Leefmilieu, de Vlaamse Administraties 

Leefmilieu (AMINAL) en Economie (Afdeling Natuurlijke Rijkdommen en Energie) en de Vlaamse Instelling voor Technologisch 

Onderzoek. Voor de sturing en begeleiding verleenden ook IWT, OVAM, VLM, VMM en de betrokken 

bedrijfstakorganisaties hun medewerking. 

Hoewel al het mogelijke gedaan is om de accuraatheid van de studie te waarborgen, kunnen noch de auteurs, noch Vito, 

noch het Vlaams Gewest aansprakelijk gesteld worden voor eventuele nadelige gevolgen bij het gebruik van deze studie. 

Specifieke vermeldingen van procédés, merknamen, enz. moeten steeds beschouwd worden als voorbeelden en betekenen 

geen beoordeling of engagement. 

De gegevens uit deze studie zijn geactualiseerd tot 16 februari 2006. 

De uitgaven van Academia Press worden verdeeld door: 

Wetenschappelijke Boekhandel J. STORY-SCIENTIA BVBA 

Sint-Kwintensberg 87 

9000 Gent 

Tel. (09) 225 57 57 - Fax (09) 233 14 09 

Voor Nederland: 

Ef & Ef 

Eind 36 

6017 BH Thorn 

Tel. 0475 561501 - Fax 0475 56 16 60 

An Derden, Erika Meynaerts, Peter Vercaemst en Karl Vrancken 

Beste Beschikbare Technieken (BBT) voor de veeteeltsector 

Gent, Academia Press, 2005, xiv + 289 pp. 

Opmaak: proxess.be 

ISBN 90 382 0945 2 

Wettelijk Depot: D/2006/4804/66 

Bestelnummer U 845 

NUR1 940 

Voor verdere informatie, kan u terecht bij: 

BBT-kenniscentrum 

VITO 

Boeretang 200 

B-2400 MOL 

Tel. 014/33 58 68 

Fax 014/32 11 85 

e-mail: bbt@vito.be 

Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd en/of vermenigvuldigd door middel van druk, fotokopie, microfilm of 

op welke andere wijze dan ook, zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de uitgever.

TEN GELEIDE 

TEN GELEIDE 

In opdracht van de Vlaamse Regering is bij VITO, de Vlaamse Instelling voor Technologisch 

Onderzoek, in 1995 een Vlaams kenniscentrum voor Beste Beschikbare Technieken opgericht. 

Dit BBT-kenniscentrum, heeft als taak informatie te verspreiden over milieuvriendelijke technieken 

in bedrijven. Doelgroepen voor deze informatie zijn milieuverantwoordelijken in bedrijven 

en de overheid. De uitgave van dit boek kadert binnen deze opdracht. Het BBT-kenniscentrum 

wordt, samen met het zusterproject EMIS (http://www.emis.vito.be) begeleid door een 

stuurgroep van het Vlaams Gewest met vertegenwoordigers van de Vlaamse ministers van Leefmilieu 

en Energie, de administraties Leefmilieu (Aminal), Economie (ANRE) en Wetenschapsbeleid 

(AWI) en de instellingen IWT, OVAM, VLM en VMM. 

Milieuvriendelijke technieken zijn erop gericht de milieuschade die bedrijven veroorzaken te 

beperken. Het kunnen technieken zijn om afvalwater en afgassen te zuiveren, afval te verwerken 

of bodemvervuiling op te ruimen. Veel vaker betreft het echter preventieve maatregelen die de 

uitstoot van vervuilende stoffen voorkomen en het energieen grondstoffenverbruik reduceren. 

Indien dergelijke technieken, in vergelijking met alle gelijkaardige technieken, het best scoren 

op milieugebied én indien ze bovendien betaalbaar blijken, spreken we over Beste Beschikbare 

Technieken of BBT. 

Milieunormen die aan bedrijven worden opgelegd, zijn in belangrijke mate gebaseerd op de 

BBT. Zo zijn de Vlarem II sectorale normen vaak een weergave van de mate van milieubescherming 

die met de BBT haalbaar is. Het bepalen van de BBT is daarom niet alleen nuttig als 

informatiebron voor bedrijven, maar ook als referentie waarvan de overheid nieuwe milieunormen 

kan afleiden. In bepaalde gevallen verleent de Vlaamse overheid ook subsidies aan 

bedrijven als deze investeren in de BBT. 

Het BBT-kenniscentrum werkt BBT-studies uit per bedrijfstak of per groep van gelijkaardige 

activiteiten. Deze studies beschrijven de BBT en geven achtergrondinformatie. De achtergrondinformatie 

laat milieuambtenaren toe de dagelijkse bedrijfspraktijk beter aan te voelen en geeft 

bedrijfsverantwoordelijken aan wat de wetenschappelijke basis is voor de verschillende milieuvoorwaarden. 

De BBT worden getoetst aan de vergunningsnormen en ecologiepremieregels die 

in Vlaanderen van kracht zijn. Soms zijn suggesties gedaan om deze normen en regels te verfijnen. 

Het verleden heeft geleerd dat de Vlaamse Overheid de gesuggereerde verfijningen vaak 

effectief gebruikt voor nieuwe Vlarem-reglementering en regels voor ecologiepremie. In 

afwachting hiervan moeten ze echter als niet-bindend worden beschouwd. 

BBT-studies zijn het resultaat van een intensieve zoektocht in de literatuur, bezoeken aan bedrijven, 

samenwerking met sectorexperts, het bevragen van leveranciers, uitgebreide contacten met 

bedrijfsverantwoordelijken en ambtenaren, etc. Het spreekt voor zich dat de geschetste BBT 

overeenkomen met een momentopname en dat niet alle BBT – nu en in de toekomst – in dit werk 

opgenomen kunnen zijn. 

Vlaams BBT-Kenniscentrum i

LEESWIJZER 

LEESWIJZER 

Hoofdstuk 1 Inleiding 

licht eerst het begrip “Beste Beschikbare Technieken” toe en de invulling ervan in Vlaanderen 

en schetst vervolgens het algemene kader van voorliggende BBT-studie voor de veeteeltsector. 

Ondermeer het voornemen, de hoofddoelstellingen en de werkwijze van deze BBT-studie worden 

hierbij verduidelijkt. 

Hoofdstuk 2 Socio-economische en milieujuridische situering van de sector 

is een socio-economische doorlichting van de globale Vlaamse veeteeltsector, met specifieke 

aandacht voor de subsectoren rundvee, varkens en pluimvee. In dit hoofdstuk wordt het belang 

weergegeven van de sector met aantal en omvang van de bedrijven, tewerkstelling, omzet, toegevoegde 

waarde en arbeidsinkomen, investeringen, handelsbalans en zelfvoorzieningsgraad. 

Dit laat ons toe de economische gezondheid en de draagkracht van de (sub)sector(en) in te 

schatten, hetgeen van belang is bij het beoordelen van de haalbaarheid van de voorgestelde 

maatregelen. Tot slot worden de voornaamste wettelijke bepalingen opgesomd die op de veeteeltsector 

van toepassing (kunnen) zijn. 

Hoofdstuk 3 Procesbeschrijving 

beschrijft voor de Vlaamse veeteeltsector per subsector in detail de procesvoering. Voor elk van 

de processtappen wordt de bijbehorende milieu-impact geschetst. 

Hoofdstuk 4 Beschikbare milieuvriendelijke technieken 

licht de verschillende maatregelen toe die in de Vlaamse veeteeltsector voorzien zijn of geïmplementeerd 

kunnen worden om milieuhinder te voorkomen of te beperken. De beschikbare 

milieuvriendelijke maatregelen worden per milieudiscipline besproken. 

Hoofdstuk 5 Selectie van de Beste Beschikbare Technieken 

evalueert de milieuvriendelijke maatregelen die in hoofdstuk 4 beschreven zijn naar hun impact 

op milieu, technische haalbaarheid en kostprijs. De hieruit geselecteerde technieken worden als 

BBT beschouwd. 

Hoofdstuk 6 Evaluatie van de BBT en aanbevelingen op basis van de Beste Beschikbare 

Technieken 

geeft enerzijds een toetsing van de Vlaamse en Europese BBT en een evaluatie ten opzichte van 

de bestaande regelgeving en anderzijds suggesties voor aanpassingen aan de regelgeving en 

aandachtspunten voor de vergunningverlenende overheid. 

Bijlagen 

lijsten de leden van het begeleidingscomité op, alsook de bezochte bedrijven, geven een overzicht 

van de binnen- en buitenlandse wetgeving voor de veeteeltsector, bevatten achtergrondinformatie 

met betrekking tot de analyse van de economische haalbaarheid van een aantal 

milieuvriendelijke maatregelen en geven bij wijze van rekenvoorbeeld de toegepaste methode 

voor de berekening van de meerkost van een ammoniakemissiearm stalsysteem ten opzichte van 

een conventioneel stalsysteem. De kostprijsstudie van enkele emissiearme huisvestingssystemen 

voor varkens en pluimvee uitgevoerd door DLV in opdracht van VITO is consulteerbaar 

via www.emis.vito.be/BBT. 

Vlaams BBT-Kenniscentrum iii

INHOUDSTAFEL 

INHOUDSTAFEL 

TEN GELEIDE . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . i 

LEESWIJZER . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . iii 

SAMENVATTING . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . xi 

ABSTRACT . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . xiii 

Hoofdstuk 1. INLEIDING . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 1 

1.1. Beste Beschikbare Technieken in Vlaanderen . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 1 

1.1.1. Definitie . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 1 

1.1.2. Beste Beschikbare Technieken als begrip in het Vlaamse milieubeleid . . 1 

1.1.3. Het Vlaams kenniscentrum voor Beste Beschikbare Technieken . . . . . . . 3 

1.2. De BBT-studie voor de veeteeltsector . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 3 

1.2.1. Doelstellingen van de studie . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 3 

1.2.2. Inhoud van de studie . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 4 

1.2.3. Begeleiding en werkwijze . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 5 

Hoofdstuk 2. SOCIO-ECONOMISCHE EN MILIEU-JURIDISCHE 

SITUERING VAN DE SECTOR . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 7 

2.1. Omschrijving en afbakening van de bedrijfstak . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 7 

2.1.1. Afbakening van de veeteeltsector . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 7 

2.1.2. De bedrijfskolom . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 9 

2.2. Socio-economische kenmerken van de sector. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 15 

2.2.1. Aantal en omvang van de bedrijven. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 15 

2.2.2. De tewerkstelling . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 26 

2.2.3. Evolutie omzet, toegevoegde waarde, arbeidsinkomen en bruto 

standaardsaldo . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 31 

2.2.4. Evolutie investeringen . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 42 

2.2.5. Evolutie subsidies in kader van het Gemeenschappelijk 

Landbouwbeleid. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 47 

2.2.6. Evolutie handelsbalans en zelfvoorzieningsgraad . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 51 

2.2.7. Conclusie . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 54 

2.3. Draagkracht van de bedrijfstak . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 54 

2.3.1. Evolutie van de bedrijfstak . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 54 

2.3.2. Felheid van concurrentie . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 57 

2.3.3. Conclusie inschatting draagkracht sector. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 61 

2.4. Milieu-impact van de Vlaamse veeteeltsector . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 61 

2.5. Dierenwelzijn en duurzaamheid . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 62 

2.6. Milieujuridische aspecten . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 63 

Vlaams BBT-Kenniscentrum v

INHOUDSTAFEL 

2.6.1. Vlaamse wetgeving . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 63 

2.6.2. Nationale wetgeving . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 81 

2.6.3. Buitenlandse wetgeving. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 83 

2.6.4. Europese wetgeving. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 84 

Hoofdstuk 3. PROCESBESCHRIJVING EN MILIEU-IMPACT. . . . . . . . . . . . . . . 87 

3.1. Inleiding . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 87 

3.2. Voeder . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 88 

3.2.1. Opslag van voeder . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 88 

3.2.2. Voederstrategie. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 88 

3.2.3. Drinkwatergiftstrategie . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 91 

3.3. Huisvesting . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 92 

3.3.1. Rundveehouderij . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 92 

3.3.2. Varkenshouderij . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 99 

3.3.3. Pluimveehouderij . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 102 

3.4. Mest. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 106 

3.4.1. Productie . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 106 

3.4.2. Opslag . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 106 

3.4.3. Bewerking/verwerking. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 107 

3.4.4. Aanwending . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 107 

3.5. Nevenactiviteiten . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 108 

3.5.1. Reiniging . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 108 

3.5.2. Waterbehandeling. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 109 

3.5.3. Luchtbehandeling. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 110 

3.5.4. Opslag en afvoer van krengen . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 111 

Hoofdstuk 4. BESCHIKBARE MILIEUVRIENDELIJKE TECHNIEKEN . . . . . . 113 

4.1. Water. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 113 

4.1.1. Beschrijving . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 113 

4.1.2. Kwantitatieve inschatting. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 113 

4.1.3. Milieuvriendelijke technieken . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 118 

a. Opstellen van een waterbalansschema . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 118 

b. Grof vuil verwijderen door droog reinigen . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 119 

c. Goed gebruik van de drinkwatervoorziening . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 120 

d. Optimaliseren van de spoelwaterhuishouding van de 

melkinstallatie . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 121 

e. Gebruik maken van alternatieve waterbronnen . . . . . . . . . . . . . . . . . 125 

4.2. Afvalwater. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 131 

4.2.1. Beschrijving . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 131 



a. Beperken van de sapverliezen . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 134 

b. Vervuiling van de run-off van de kuilplaat beperken . . . . . . . . . . . . . 135 

vi Vlaams BBT-Kenniscentrum

INHOUDSTAFEL 

c. Perssappen en first flush van de kuilplaat opvangen en uitrijden op 

het land . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 136 

d. Afvalwater dat mestdeeltjes bevat opvangen en uitrijden op het 

land . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 137 

e. Melkspoelwater opvangen in de mestkelder . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 138 

f. Afvalwater dat geen mestdeeltjes bevat, lozen op riool. . . . . . . . . . . 140 

g. Afvalwater dat geen mestdeeltjes bevat, biologisch zuiveren en 

lozen op oppervlaktewater . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 141 

h. Gebruik maken van fosforvrije reinigingsproducten voor het 

reiniging van de melkwinningsapparatuur . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 153 

i. Verdunde fractie van de run-off van de kuilplaat en run-off van niet 

met mest bevuilde materialen beregenen op de weide. . . . . . . . . . . . 154 

j. Verdunde fractie van de run-off van de kuilplaat en run-off van niet 

met mest bevuilde materialen vertraagd afvoeren naar het 

oppervlaktewater . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 156 

k. Verdunde fractie van de run-off van de kuilplaat en run-off van niet 

met mest bevuilde materialen laten infiltreren. . . . . . . . . . . . . . . . . . 157 

4.3. Emissies van nutriënten naar water, bodem en lucht. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 158 

4.3.1. Beschrijving . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 158 



a. Opstellen van een nutriëntenbalans . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 163 

b. Toepassen van precisievoeding . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 164 

c. Vloerbevuiling zoveel mogelijk voorkomen . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 168 

d. Toepassen van ammoniakemissiearme stalsystemen . . . . . . . . . . . . . 169 

e. Voldoende mestopslagcapaciteit voorzien . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 176 

f. Afvloeiing van mest en/of mestsappen voorkomen bij externe 

mestopslag-optimalisatie van de mestopslag. . . . . . . . . . . . . . . . . . . 178 

g. Mestaanwending afstemmen op de betrokken landbouwgrond, 

gewasbehoefte en klimatologische omstandigheden . . . . . . . . . . . . . 179 

h. Mest emissiearm aanwenden, nauwkeurig doseren en gelijkmatig 

verspreiden . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 180 

4.4. Geur en stof . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 186 

4.4.1. Beschrijving . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 186 



a. Optimaliseren van stallen en/of mestopslagplaatsen binnen de 

bedrijfslocatie . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 188 

b. Plaatsen van een hoge trekschouw of verhogen van het 

emissiepunt. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 188 

c. Vermengen van stallucht met verse lucht. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 189 

d. Stallucht afzuigen en behandelen met een gaswasser . . . . . . . . . . . . 190 

e. Stallucht afzuigen en behandelen met een biofilter . . . . . . . . . . . . . . 192 

f. Stallucht afzuigen en behandelen met een biotricklingfilter . . . . . . . 193 

g. Stallucht afzuigen en behandelen via katalytische oxidatie . . . . . . . . 194 

h. Stallucht afzuigen en behandelen met een doekenfilter . . . . . . . . . . . 195 

i. Toevoegen van additieven aan de mest . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 196 

Vlaams BBT-Kenniscentrum vii

INHOUDSTAFEL 

4.5. Energie . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 197 

4.5.1. Beschrijving . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 197 



a. Opstellen van energiebalans / uitvoeren van een energieaudit. . . . . . 198 

b. Optimaliseren van het ontwerp van het ventilatiesysteem in 

mechanisch geventileerde stallen . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 199 

c. Regelmatige controle en reiniging van leidingen en ventilatoren in 

mechanisch geventileerde stallen . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 200 

d. Gebruik maken van een melkpomp/vacuümpomp met een 

toerentalregeling. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 200 

e. Gebruik maken van een voorkoeler . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 201 

f. Warmte recupereren uit de melkkoeler. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 202 

4.6. Afval (An., 2003c) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 203 

4.6.1. Beschrijving . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 203 



a. Afvalstromen minimaliseren en volgens de meest aangewezen 

opties afvoeren . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 203 

4.7. Chemicaliën . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 204 

4.8. Geluid en trillingen . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 204 

4.9. Overige . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 205 

Hoofdstuk 5. SELECTIE VAN DE BESTE BESCHIKBARE TECHNIEKEN 

(BBT). . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 207 

5.1. Evaluatie van de beschikbare milieuvriendelijke technieken. . . . . . . . . . . . . . . . . 207 

5.2. Conclusies BBT-evaluatietabel . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 220 

5.2.1. Algemene BBT . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 220 

5.2.2. BBT voor specifieke subsectoren . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 221 

5.3. Overzicht van de verschillende afvalwaterstromen en de mogelijke opties voor 

behandeling en/of afvoer . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 222 

Hoofdstuk 6. EVALUATIE VAN DE BBT EN AANBEVELINGEN OP BASIS 

VAN DE BBT . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 225 

6.1. Inleiding . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 225 

6.2. Toetsing van de Vlaamse en Europese BBT, en evaluatie ten opzichte van de 

bestaande milieuregelgeving . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 225 

6.3. Suggesties voor aanpassingen aan de regelgeving en aandachtspunten voor de 

vergunningverlenende overheid . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 233 

6.3.1. Maatregelen van Goede Bedrijfspraktijk. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 233 

6.3.2. Water . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 234 

viii Vlaams BBT-Kenniscentrum

INHOUDSTAFEL 

6.3.3. Afvalwater / nutriëntemissies naar het water. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 235 

6.3.4. Nutriëntemissies naar de bodem . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 236 

6.3.5. Nutriëntemissies naar de lucht. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 237 

6.3.6. Geur- en stofemissies. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 238 

BIBLIOGRAFIE . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 239 

LIJST DER AFKORTINGEN . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 247 

BEGRIPPENLIJST. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 249 

BIJLAGEN. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 253 

Bijlage 1. Medewerkers BBT-studie . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 255 

Bijlage 2. Wetgeving . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 259 

Bijlage 3. Gedetailleerde kostprijsberekeningen van een aantal 

milieuvriendelijke technieken. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 263 

Bijlage 4. Rekenvoorbeeld – toegepaste methode voor de berekening van de 

meerkost van een ammoniakemissiearm stalsysteem ten opzichte van 

een conventioneel stalsysteem . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 265 

Bijlage 5. Finale opmerkingen . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 287 

Vlaams BBT-Kenniscentrum ix

SAMENVATTING 

SAMENVATTING 

Het BBT-kenniscentrum, opgericht in opdracht van de Vlaamse Regering bij VITO, heeft tot 

taak het inventariseren, verwerken en verspreiden van informatie rond milieuvriendelijke technieken. 

Tevens moet het centrum de Vlaamse overheid adviseren bij het concreet maken van het 

begrip Beste Beschikbare Technieken (BBT). In voorliggend rapport worden de BBT voor de 

sector veeteelt in kaart gebracht. Speciale aandacht gaat hierbij naar de rundvee-, varkensen 

pluimveehouderij. 

De prioritaire milieu-items voor de Vlaamse veeteeltsector zijn “water en afvalwater”, 

“nutriëntemissies” en “geur en stof”. Overige milieuaandachtspunten zijn: “energie”, “afval”, 

“chemicaliën”, en “geluid en trillingen”. Bijkomend aandachtspunt voor de veehouderij zijn het 

voorkomen van “ongedierteplagen” (b.v. ratten en vliegen) en de bestrijding ervan. 

Een eerste belangrijke doelstelling van deze BBT-studie bestaat erin om de BBT ter beperking 

van waterverbruik op de lijsten en na te gaan in welke processtappen bij bepaalde diercategorieën 

het gebruik van alternatieve waterbronnen haalbaar is. Met alternatieve waterbronnen 

wordt bedoeld: hemel-, captatie- en/of recuperatiewater. Daarnaast wordt nagegaan welke de 

BBT zijn ter beperking van nutriëntemissies naar water, bodem en lucht. Vervolgens worden de 

BBT geselecteerd ter beperking van geur- en stofemissies in stallen. Tenslotte heeft de voorliggende 

BBT-studie als doel de conclusies van de BREF intensieve veeteelt te ‘vertalen’ naar de 

Vlaamse situatie. 

De BBT-selectie in deze studie is gebaseerd op een socio-economische sectorstudie, bedrijfsbezoeken, 

overleg met vertegenwoordigers van de federaties, leveranciers, specialisten uit de 

administraties en een vergelijking met buitenlandse BBT-documenten. Het formeel overleg met 

de sector en de overheid gebeurde in het begeleidingscomité, waarvan de samenstelling terug te 

vinden is in bijlage 1. 

In de Vlaamse veeteeltsector is grondwater de voornaamste waterbron, gevolgd door leidingwater 

en in mindere mate hemelwater. BBT ter beperking van het watergebruik zijn veelal preventieve 

maatregelen met als doel: 

– voorkomen van onnodig waterverbruik; 

– optimaliseren van waterverbruikende processen. 

De hoeveelheid drinkwater voor de dieren reduceren is geen optie. Wel kunnen alternatieve 

waterbronnen aangewend worden in specifieke situaties. Er gelden dan wel vereisten inzake 

waterkwaliteit. Bijvoorbeeld het gebruik van: 

– hemelwater als reinigingswater voor machines 

– voorspoelwater van de melkmachine als aanmaakwater voor kunstmelk van jongvee in de 

melkveehouderij, mits een snelle vervoedering wordt toegepast. 

Vooreerst zijn er een aantal preventieve maatregelen geselecteerd ter beperking van de hoeveelheid 

afvalwater en ter voorkoming van afvalwatervervuiling. Daarnaast zijn er voor een aantal 

afvalwaterstromen in de veehouderij specifieke BBT geselecteerd. Enkele voorbeelden zijn: 

– het is BBT om afvalwater dat mestdeeltjes bevat op te vangen en uit te rijden op het land; 

– voor melkspoelwater dat niet gebruikt wordt als proceswater (b.v. als reinigingswater voor 

rundveestallen) zijn er een aantal opties BBT: 

• indien aansluiting op het rioleringsnet mogelijk is en toegestaan door de bevoegde overheid, 

kan het water afgevoerd worden naar het riool, op voorwaarde dat de goede werking 

van de RWZI niet in het gedrang komt; 

Vlaams BBT-Kenniscentrum xi

SAMENVATTING 

• indien lozing op het riool niet mogelijk of toegestaan is, is het BBT om het melkspoelwater 

op te vangen in de mestkelder. Hiertoe dient de mestopslagcapaciteit voldoende 

groot te zijn; 

• omwille van locale condities kan voor een individueel bedrijf geopteerd worden om een 

KWZI te implementeren. Het melkspoelwater kan dan samen met de overige afvalwaterstromen 

die geen mestdeeltjes bevatten, biologisch gezuiverd worden en geloosd 

worden op oppervlaktewater. De volgende emissiewaarden kunnen in dit geval als norm 

gehanteerd worden: N tot 80 mg N/l en P tot 25 mg/l. 

BBT ter beperking van emissie naar de bodem is het beperken van de hoeveelheid nutriënten 

(stikstof en fosfor) in de mest door het toepassen van precisievoeding. Hierbij wordt de hoeveelheid 

toegediende nutriënten optimaal aangepast aan de specifieke eisen van het dier. Andere 

voorbeelden van BBT ter beperking van emissies naar de bodem zijn: het opstellen van een 

nutriëntenbalans en het afstemmen van de mestaanwending op de betrokken landbouwgrond, 

gewasbehoefte en klimatologische omstandigheden. Indien het gaat om mest die op Vlaamse 

bodem terecht komt en bij dieren die het overgrote deel van de mest in de stal produceren is een 

mestopslagcapaciteit van tenminste 6 maanden aangewezen om een oordeelkundige bemesting 

te kunnen toepassen. De BREF (EIPPCB, 2003) geeft 7-8 maanden als voorbeeld van gangbare 

mestopslagcapaciteit voor varkensmest in onze klimaatzone. Voor pluimvee is geen concreet 

voorbeeld vermeld in de BREF. 

Het emissiearm aanwenden, nauwkeurig doseren en gelijkmatig verspreiden van de mest is 

BBT ter beperking van nutriëntemissies (b.v. ammoniak) naar de lucht. Het toepassen van 

ammoniakemissiearme (AEA-) stalsystemen is BBT bij nieuwbouwstallen voor varkens en 

pluimvee volgens de specificaties gegeven in bijlage I van het Ministrieel Besluit van 

19/03/2004. De meerkost van AEA-stalsystemen bedraagt 10-25%. De economische haalbaarheid 

van AEA-stalsystemen is echter geen evidentie. 

Het beperken van hinder door geur en stof is voornamelijk gericht op een preventieve aanpak. 

Optimalisatie binnen de bedrijfslocatie is BBT voor nieuwe stallen en/of nieuwe mestopslagplaatsen. 

Technisch haalbare nageschakelde technieken (b.v. gaswasser, biofilter) zijn anno 

2005 te duur om toegepast te worden in bestaande veeteeltbedrijven. Het afzuigen van de stallucht 

en het behandelen ervan met een gaswasser is BBT, mits voldaan wordt aan de 3 onderstaande 

voorwaarden: 

– bij mechanisch geventileerde nieuwbouwstallen; 

– voor varkensen pluimveecategorieën waarvoor nog geen AEA-stalsystemen in bijlage I 

van het Ministrieel Besluit van 19/03/2004 zijn opgenomen; 

– indien naast de emissie vanuit de stal nog bijkomende emissiebronnen aangepakt moeten 

worden (b.v. mestverwerking door middel van droging). 

In de BBT-studie is nagegaan of de BREF volledig geïmplementeerd kan worden via sectorale 

voorwaarden, dan wel of voor bepaalde aspecten een bedrijfsgerichte aanpak nodig is. Gezien 

de grootte van de sector is, waar mogelijk, een sectorale aanpak (via aanpassing van de Vlaremvoorwaarden) 

te verkiezen. Daarom worden er een aantal voorstellen geformuleerd voor nieuwe 

bijkomende Vlarem-voorwaarden. 

xii Vlaams BBT-Kenniscentrum

ABSTRACT 

ABSTRACT 

The Centre for Best Available Techniques (BAT) is founded by the Flemish Government, and 

is hosted by the Flemish Institute for Technological Research (VITO). The BAT centre collects, 

evaluates and distributes information on techniques that minimize the impact on the environment 

as a whole. Moreover, it advises the Flemish authorities on how to translate this information 

into their environmental policy. Central in this translation is the concept “BAT”. Best Available 

Techniques corresponds to the techniques with the best environmental performance that 

can be introduced at a reasonable cost. 

This report discusses the BAT for the farming industry, in particular the farming of cattle, pigs 

and poultry. The first aim of the study was to select the BAT for minimizing the amount of fresh 

water that is used and to investigate the possibilities of using alternative water sources. Alternative 

water sources are e.g. rainwater, canal water, used process water. Another main objective 

was to give a list of BAT to reduce nutrient emissions into water, soil and air. Further, the BAT 

to reduce odour and dust emissions dust from housing systems were investigated. An additional 

objective was to test the conclusions of the BAT Reference Document (BREF) for Intensive 

Livestock Farming (EIPPCB, 2003) against the Flemish practice. 

The BAT selection was based on a technical and socio-economic analysis of the sector, plant 

visits, discussions with industry experts and other related studies. The formal consultation was 

organised by means of an advisory committee of which the composition is given in Annex 1. 

Ground water is the main water source used in the Flemish farming industry. Other water 

sources are tap water and to a lesser degree rain. Most of the BAT for reducing the water usage 

are preventive measures. It is not feasible to reduce the volume of drinking water for the animals. 

If quality standards are fulfilled, alternative water sources can be used. Some examples 

are: 

– use rainwater for cleaning the machines; 

– use pre-wash water of the milking-machine for preparing the artificial milk for young cattle. 

Most of the BAT for reducing the amount and the pollution of waste water are preventive measures. 

Some examples of specific BAT are: 

– store waste water that contains manure and spread it on the land; 

– apply one of the following options of use / removal for the wash water of the milkingmachine, 

taking into account its limiting conditions : 

• use for cleaning the stables and/or the machines; 

• discharge into the sewers; 

• treat the waste water in a small-scale biological purification system; 

• discharge into the manure store. 

It is BAT to apply a nutritional management system for reducing the excretions of nutrients 

(nitrogen en phosphorus) in manure. Nutritional management aims to match feeds more closely 

to animal requirements at various production stages. Other examples of BAT are: 

– draw up a nutrient balance; 

– take into account the characteristics of the land, the crop and climatic conditions when 

applying manure; 

– provide manure storage facilities with sufficient capacity e.g. until land application can be 

carried out. 

Vlaams BBT-Kenniscentrum xiii

ABSTRACT 

For reducing the emissions of nutrients (e.g. ammonia) into air, it is BAT to manage the landspreading 

of the manure. Some examples are: 

– use techniques for the spreading of the manure that involves less ammonia emission; 

– use a well-balanced amount of manure; 

– distribute the manure evenly. 

Although the additional costs are considerable (10-25%), it is BAT for new to build pig and 

poultry housing systems to implement one of the types of housing systems that are described in 

Annex I of the Ministerial Decree of 19/03/2004. These types of housing systems are characterized 

by a reduced ammonia emission level. 

Most of the BAT for reducing the nuisance from odour and dust are preventive measures. For 

new farms, it is BAT to locate them in areas where they are least likely to cause annoyance to 

sensitive receptors. Technically feasible end-of-pipe air treatment techniques (e.g. wet scrubber, 

bioscrubber) are too expensive for implementing in existing farms. For new farms, it is BAT 

under specific conditions to extract air from the housing system and to treat it by using a wet 

scrubber. 

Given the size of the Flemish farming industry (> 36 000 farms in 2004), it is preferable to 

implement the BREF for the Intensive Livestock Farming (EIPPCB, 2003) at sectoral level. 

Based on the BAT, an evaluation of the Flemish Environmental Legislation (VLAREM) was 

made. To concretise some general legislation, VITO proposes some adaptations to the Environmental 

Legislation applicable to the Flemish farming industry. 

xiv Vlaams BBT-Kenniscentrum

Hoofdstuk 1 INLEIDING 

1.1. Beste Beschikbare Technieken in Vlaanderen 

1.1.1. Definitie 

INLEIDING 

Het begrip “Beste Beschikbare Technieken”, afgekort BBT, wordt in Vlarem I 1 , artikel 1 29°, 

gedefinieerd als: 

“het meest doeltreffende en geavanceerde ontwikkelingsstadium van de activiteiten en exploitatiemethoden, 

waarbij de praktische bruikbaarheid van speciale technieken om in beginsel het 

uitgangspunt voor de emissiegrenswaarden te vormen is aangetoond, met het doel emissies en 

effecten op het milieu in zijn geheel te voorkomen of, wanneer dat niet mogelijk blijkt algemeen 

te beperken; 

a) “technieken”: zowel de toegepaste technieken als de wijze waarop de installatie wordt ontworpen, 

gebouwd, onderhouden, geëxploiteerd en ontmanteld; 

b) “beschikbare”: op zodanige schaal ontwikkeld dat de technieken, kosten en baten in aanmerking 

genomen, economisch en technisch haalbaar in de industriële context kunnen worden 

toegepast, onafhankelijk van de vraag of die technieken al dan niet op het grondgebied 

van het Vlaamse Gewest worden toegepast of geproduceerd, mits ze voor de exploitant op 

redelijke voorwaarden toegankelijk zijn; 

c) “beste: het meest doeltreffend voor het bereiken van een hoog algemeen niveau van 

bescherming van het milieu in zijn geheel.” 

Deze definitie vormt het vertrekpunt om het begrip BBT concreet in te vullen voor veeteeltsector 

in Vlaanderen. 

1.1.2. Beste Beschikbare Technieken als begrip in het Vlaamse milieubeleid 

a. Achtergrond 

Bijna elke menselijke activiteit (b.v. woningbouw, industriële activiteit, recreatie, landbouw) 

beïnvloedt op de één of andere manier het leefmilieu. Vaak is het niet mogelijk in te schatten 

hoe schadelijk die beïnvloeding is. Vanuit deze onzekerheid wordt geoordeeld dat iedere activiteit 

met maximale zorg moet uitgevoerd worden om het leefmilieu zo weinig mogelijk te belasten. 

Dit stemt overeen met het zogenaamde voorzorgsbeginsel. 

In haar milieubeleid gericht op het bedrijfsleven heeft de Vlaamse overheid dit voorzorgsbeginsel 

vertaald naar de vraag om de “Beste Beschikbare Technieken” toe te passen. Deze vraag 

wordt als zodanig opgenomen in de algemene voorschriften van Vlarem II 2 (art. 4.1.2.1). Het 

toepassen van de BBT betekent in de eerste plaats dat iedere exploitant al wat technisch en 

economisch mogelijk is, moet doen om milieuschade te vermijden. Daarnaast wordt ook de 

naleving van de vergunningsvoorwaarden geacht overeen te stemmen met de verplichting om 

de BBT toe te passen. 

1 

2 

Vlarem I: Besluit van de Vlaamse Regering van 6 februari 1991 houdende vaststelling van het Vlaams Reglement 

betreffende de milieuvergunning, herhaaldelijk gewijzigd. 

Vlarem II: Besluit van de Vlaamse Regering houdende algemene en sectorale bepalingen inzake milieuhygiëne van 

1 juni 1995, herhaaldelijk gewijzigd. 

Vlaams BBT-Kenniscentrum 1

HOOFDSTUK 1 

Ook in de meeste andere geïndustrialiseerde landen kan het BBT-principe worden teruggevonden 

in de milieuregelgeving, zij het soms met een andere klemtoon. Vergelijkbare begrippen 

zijn o.a.: BAT (Best Available Techniques), BATNEEC (Best Available Techniques Not Entailing 

Excessive Costs), de Duitse ‘Stand der Technik’, het Nederlandse ALARA-principe (As 

Low as Reasonably Achievable) en ‘Beste Uitvoerbare Technieken’. 

Binnen het Vlaamse milieubeleid wordt het begrip BBT in hoofdzaak gehanteerd als basis voor 

het vastleggen van milieuvergunningsvoorwaarden. Dergelijke voorwaarden die aan inrichtingen 

in Vlaanderen worden opgelegd steunen op twee pijlers: 

• de toepassing van de BBT; 

• de resterende milieueffecten mogen geen afbreuk doen aan de vooropgestelde milieukwaliteitsdoelstellingen. 

Ook de Europese “IPPC” Richtlijn (96/61/EC), schrijft de lidstaten voor op deze twee pijlers te 

steunen bij het vastleggen van milieuvergunningsvoorwaarden. 

b. Concretisering van het begrip 

Om concreet inhoud te kunnen geven aan het begrip BBT, dient de algemene definitie van 

Vlarem I nader verduidelijkt te worden. Het BBT-kenniscentrum hanteert onderstaande invulling 

van de drie elementen. 

“Beste” betekent “beste voor het milieu als geheel”, waarbij het effect van de beschouwde 

techniek op de verschillende milieucompartimenten (b.v. water, afvalwater, emissies van 

nutriënten (water, lucht, bodem), stof en geur, energie, afval, chemicaliën, en geluid en trillingen) 

wordt afgewogen; 

“Beschikbare” duidt op het feit dat het hier gaat over iets dat op de markt verkrijgbaar en redelijk 

in kostprijs is. Het zijn dus technieken die niet meer in een experimenteel stadium zijn, maar 

effectief hun waarde in de bedrijfspraktijk bewezen hebben. De kostprijs wordt redelijk geacht 

indien deze haalbaar is voor een ‘gemiddeld’ bedrijf uit de beschouwde sector én niet buiten 

verhouding is tegenover het behaalde milieuresultaat; 

“Technieken” zijn technologieën én organisatorische maatregelen. Ze hebben zowel te maken 

met procesaanpassingen, het gebruik van minder vervuilende grondstoffen, end-of-pipe maatregelen, 

als met goede bedrijfspraktijken. 

Het is hierbij duidelijk dat wat voor het ene bedrijf een BBT is dat niet voor een ander hoeft te 

zijn. Toch heeft de ervaring in Vlaanderen en in andere regio’s/landen aangetoond dat het mogelijk 

is algemene BBT-lijnen te trekken voor groepen van bedrijven die dezelfde processen 

gebruiken en/of gelijkaardige producten maken. 

Dergelijke sectorale of bedrijfstak-BBT maken het voor de overheid mogelijk sectorale vergunningsvoorwaarden 

vast te leggen. Hierbij zal de overheid doorgaans niet de BBT zelf opleggen, 

maar wel de milieuprestaties die met BBT haalbaar zijn als norm beschouwen. 

Het concretiseren van BBT voor sectoren vormt tevens een nuttig referentiepunt bij het toekennen 

van steun bij milieuvriendelijke investeringen door de Vlaamse overheid. Dit ecologiecriterium 

bepaalt dat bedrijven die milieu-inspanningen leveren die verdergaan dan de wettelijke 

vereisten, kunnen genieten van een investeringssubsidie. 

2 Vlaams BBT-Kenniscentrum

1.1.3. Het Vlaams kenniscentrum voor Beste Beschikbare Technieken 

INLEIDING 

Om de overheid te helpen bij het verzamelen en verspreiden van informatie over BBT en om 

haar te adviseren in verband met het BBT-gerelateerde vergunningenbeleid, heeft VITO 

(Vlaamse Instelling voor Technologisch Onderzoek) op vraag van de Vlaamse overheid een 

Kenniscentrum voor Beste Beschikbare Technieken uitgebouwd. Dit BBT-kenniscentrum 

inventariseert informatie rond beschikbare milieuvriendelijke technieken, selecteert daaruit de 

beste beschikbare technieken en vertaalt deze naar vergunningsvoorwaarden en ecologiepremie. 

De resultaten worden op een actieve wijze verspreid, zowel naar de overheid als naar 

het bedrijfsleven, onder meer via sectorrapporten, informatiesessies en het Internet (http:// 

www.emis.vito.be). 

Het BBT-kenniscentrum wordt gefinancierd door het Vlaams gewest en begeleid door een 

stuurgroep met vertegenwoordigers van de Vlaamse overheid (kabinet Leefmilieu, kabinet 

Energie, AMINAL, ANRE, AWI, IWT, OVAM, VMM en VLM). 

1.2. De BBT-studie voor de veeteeltsector 

1.2.1. Doelstellingen van de studie 

De IPPC-richtlijn 3 heeft als doel geïntegreerde preventie en bestrijding van verontreiniging, 

veroorzaakt door industriële activiteiten met een groot verontreinigingspotentieel (zoals opgelijst 

in bijlage I van de IPPC-richtlijn), en bescherming van het milieu in zijn geheel te bereiken. 

De richtlijn is sinds oktober 1999 van toepassing op zowel nieuwe installaties als bestaande 

installaties waarin wijzigingen zullen worden aangebracht die aanzienlijke negatieve gevolgen 

voor de volksgezondheid of het milieu kunnen hebben. Tegen 30 oktober 2007 dienen de 

bestaande installaties volledig in overeenstemming te zijn met de richtlijn. Dit wil zeggen dat 

de bedrijven moeten beschikken over een vergunning gebaseerd op BBT en met overeenkomstige 

(emissie)grenswaarden. De praktische implementatie van de richtlijn in Vlaanderen lijkt 

geen grote moeilijkheden te stellen. Vlarem voorziet reeds van vóór de publicatie van de richtlijn 

in geïntegreerde vergunningen die rekening houden met de compartimenten water, lucht en 

bodem, en beschouwt de BBT en de milieukwaliteiten als belangrijk steunpunt voor de vergunningsnormen. 

Dit geldt trouwens voor een veel breder gamma van activiteiten dan deze 

genoemd in bijlage I van de IPPC-richtlijn. 

Conform de IPPC-richtlijn organiseert de Europese Commissie informatie-uitwisseling tussen 

de lidstaten en de industrie, hetgeen geresulteerd heeft in o.a. de Europese BBT studie ‘BAT 

Reference Document on Best Available Techniques for Intensieve Rearing of Poultry and Pigs’ 

(juli 2003) 4 of kortweg BREF intensieve veeteelt (EIPPCB, 2003). De BREF is één van de 

bronnen om BBT te bepalen voor de sector. Andere, niet vermelde, technieken met gelijkaardig 

milieuresultaat, kunnen ook voldoen aan BBT. De BREF erkent bovendien de mogelijkheid dat 

andere (en in sommige gevallen zelfs minder performante) technieken als BBT beschouwd worden 

afhankelijk van de lokale omstandigheden, met name indien voldaan moet worden aan 

bepaalde milieukwaliteitsdoelstellingen. 

3 Richtlijn 96/61/EG van de Raad van 24 september 1996 inzake geïntegreerde preventie en bestrijding van verontreiniging 

(Publicatieblad Nr. L 257 van 10/10/1996 blz. 0026-0040) 

4 

http://eippcb.jrc.es/pages/FActivities.htm 


HOOFDSTUK 1 

Eén van de doelstellingen van de voorliggende BBT-studie is o.a. de conclusies van de BREF 

intensieve veeteelt te ‘vertalen’ naar de Vlaamse situatie. Daar waar de BREF enkel van toepassing 

is op grote varkensen pluimveehouderijen, komen in deze BBT-studie ook de kleinere 

bedrijven aan bod (vallen niet onder de IPPC-richtlijn), alsook de rundveehouderij en in de mate 

van het mogelijke overige diercategorieën. Bij deze ‘vertaling’ is eveneens nagegaan of de 

BREF volledig geïmplementeerd kan worden via sectorale voorwaarden, dan wel of voor 

bepaalde aspecten een bedrijfsgerichte aanpak nodig is. Gezien de grootte van de sector is, waar 

mogelijk, een sectorale aanpak (via aanpassing van de Vlarem-voorwaarden) te verkiezen. 

Vlarem II artikel 2.4.0.8 ‘Beheersing van ammoniak’ vermeldt: In uitvoering van artikel 41bis 

van titel I van het VLAREM wordt voor de GPBV-bedrijven, bedoeld in de rubrieken 9.3.1.d) 

en 9.4.1.d) van bijlage 1 van titel I van het VLAREM, door de Vlaamse Landmaatschappij tegen 

1 januari 2006 een voorstel tot herziening van de sectorale voorwaarden van hoofdstuk 5.9 van 

dit besluit voorgelegd aan de minister, voor de implementatie van de maatregelen, beschreven 

in de BREF voor de veeteeltsector. De voorliggende BBT-studie komt aan deze vraag tegemoet. 

De prioritaire milieu-items voor de Vlaamse veeteeltsector zijn “water en afvalwater”, 

“nutriëntemissies” en “geur en stof”. Een eerste belangrijke doelstelling van deze BBT-studie 

bestaat erin om de BBT ter beperking van waterverbruik op de lijsten en na te gaan in welke 

processtappen bij bepaalde diercategorieën het gebruik van alternatieve waterbronnen (hemel-, 

captatie- en/of recuperatiewater) ter vervanging van hoogkwalitatief water (leidingen/of 

grondwater) haalbaar is. Vervolgens wordt nagegaan welke de BBT zijn ter beperking van 

nutriëntemissies naar het water, de bodem en de lucht. Tenslotte worden de BBT geselecteerd 

ter beperking van geur- en stofemissies in stallen. Overige milieuaandachtspunten zijn: “energie”, 

“afval”, “chemicaliën”, en “geluid en trillingen”. Bijkomend aandachtspunt voor de veehouderij 

zijn het voorkomen van “ongedierteplagen” (b.v. ratten en vliegen) en de bestrijding 

ervan. 

Activiteiten zoals winning van voedergewassen, thuisverwerking van melk en vlees, en be- en/ 

of bewerken van mest, vallen buiten de scope van deze BBT-studie. 

1.2.2. Inhoud van de studie 

In de voorliggende BBT-studie veeteelt komen voornamelijk de subsectoren rundvee-, varkensen 

pluimveehouderijen aan bod. De prioritaire milieu-items voor de Vlaamse veeteeltsector zijn 

“water en afvalwater”, “nutriëntemissies” en “geur en stof”. Overige milieuaandachtspunten 

zijn: “energie”, “afval”, “chemicaliën”, en “geluid en trillingen”. Bijkomend aandachtspunt 

voor de veehouderij zijn het voorkomen van “ongedierteplagen” (b.v. ratten en vliegen) en de 

bestrijding ervan. 

Vertrekpunt van het onderzoek naar de Beste Beschikbare Technieken voor de Vlaamse veeteeltsector 

is een socio-economische doorlichting (hoofdstuk 2). Dit laat ons toe de economische 

gezondheid en de draagkracht van de veeteeltsector in te schatten, hetgeen van belang is 

bij het beoordelen van de haalbaarheid van de voorgestelde maatregelen. In het derde hoofdstuk 

wordt de procesvoering in detail beschreven en wordt per processtap nagegaan welke milieueffecten 

optreden. Op basis van een uitgebreide literatuurstudie, aangevuld met concrete informatie 

uit de sector via bedrijfsleiders, beroepsfederaties en leveranciers, wordt in hoofdstuk vier 

een inventaris opgesteld van milieuvriendelijke technieken voor de sector. Vervolgens, in 

hoofdstuk 5, vindt voor elk van deze technieken een evaluatie plaats, niet alleen van het globaal 

milieurendement, maar ook van de technische en economische haalbaarheid. Deze grondige 


INLEIDING 

afweging laat ons toe de Beste Beschikbare Technieken te selecteren. In hoofdstuk 6 wordt 

enerzijds een toetsing van de Vlaamse en Europese BBT en een evaluatie ten opzichte van de 

bestaande regelgeving gemaakt en anderzijds suggesties voor aanpassingen aan de regelgeving 

en aandachtspunten voor de vergunningverlenende overheid geformuleerd. 

1.2.3. Begeleiding en werkwijze 

Voor de wetenschappelijke begeleiding van de studie werd een begeleidingscomité samengesteld 

met vertegenwoordigers van industrie en overheid. Dit comité kwam 6 keer bijeen om de 

studie inhoudelijk te sturen (24/06/2004, 21/12/04, 20/05/05, 12/09/05, 14/11/05 en 13/12/05). 

Een overzicht van de medewerkers aan de BBT-studie is opgenomen in bijlage 1, p. 255. 


SOCIO-ECONOMISCHE EN MILIEU-JURIDISCHE SITUERING VAN DE SECTOR 

Hoofdstuk 2 SOCIO-ECONOMISCHE EN MILIEU- 

JURIDISCHE SITUERING VAN DE SECTOR 

In dit hoofdstuk wordt de Vlaamse veeteeltsector gesitueerd en doorgelicht, zowel socio-economisch 

als milieujuridisch. 

2.1. Omschrijving en afbakening van de bedrijfstak 

2.1.1. Afbakening van de veeteeltsector 

a. Europese BBT-studie 

De Europese richtlijn 96/61/EG 5 – meestal de IPPC- of GPBV-richtlijn genoemd – zal in de 

komende jaren een belangrijke impact hebben op de milieueisen die aan industrie en veeteelt 

gesteld zullen worden. De Europese lidstaten worden immers verplicht tegen 2007 in alle grote 

bedrijven de vergunningsnormen opnieuw te bekijken. Bij de evaluatie van de milieunormen 

moet een integrale milieuvisie vooropstaan: afvalwater, afvallucht, afval en energie moeten 

samen bekeken worden en niet afzonderlijk. De Beste Beschikbare Technieken (BBT) zijn hierbij 

het referentiepunt. Om de lidstaten hierbij te helpen, bereidt de Europese Commissie via het 

IPPC-bureau van het onderzoekscentrum IPTS in Sevilla BBT-referentiedocumenten (of kortweg 

BREFs) voor. 

Het “BAT Reference Document for Intensive Rearing of Poultry and Pigs, July 2003” handelt 

over de intensieve veeteelt. Het toepassingsgebied ervan is gebaseerd op rubriek 6.6 van bijlage 

I van de IPPC-richtlijn, met name installaties voor intensieve pluimvee- of varkenshouderij met 

meer dan: 

a) 40 000 plaatsen voor pluimvee; 

b) 2 000 plaatsen voor vleesvarkens (van meer dan 30 kg); of 

c) 750 plaatsen voor zeugen. 

Concreet worden de onderstaande diercategorieën in de BREF bestudeerd: 

• pluimvee: leghennen, braadkippen, kalkoenen, eenden en parelhoenders; 

• varkens: vleesvarkens +30 kg, inclusief opkweek van varkens vanaf 25-35 kg; 

• zeugen: inclusief de periodes van het dekken, drachtig zijn, en werpen. 

b. NACE-Bel indeling (http://www.mesotten.be/nacebel_codes.htm) 

Voor het opmaken van (officiële) socio-economische statistieken worden veelal de NACE-code 

en de meer recente NACE-Bel-code 6 gehanteerd. De veeteeltsector (rubriek 012) wordt in de 

nacebelcodelijst 7 als volgt opgedeeld: 

5 

6 

7 

http://eippcb.jrc.es/pages/FActivities.htm. 

NACE: Nomenclature générale des activités économiques dans les Comunautés Européennes, in 1970 door het 

Bureau voor de Statistiek van de Europese Gemeenschap opgesteld om industriële activiteiten logisch te ordenen. De 

NACE-Bel code is de Belgische versie (1993) van de NACE Rev.1-code. 

Gewijzigd vanaf 01/07/2003. 


HOOFDSTUK 2 

0121 Rundveehouderij 

01210 Rundveehouderij 

0121001 rundveeteelt 

0121002 productie van rauwe koemelk 

0122 Schapen-, geiten-, paarden-, ezel-, muildieren- of muilezelhouderij 

01220 Schapen-, geiten-, paarden-, ezel-, muildieren- of muilezelhouderij 

0122001 schapenen geitenhouderij 

0122002 houden en fokken van paarden, ezels, muildieren en 

muilezels 

0122003 productie van ruwe wol 

0122004 productie van rauwe schape- en geitemelk 

0123 Varkenshouderij 

01231 Fokvarkenshouderij 

0123101 fokvarkenshouderijen, inclusief de fokkerijen van 

everzwijnen 

01232 Varkensvetmesterijen 

0123201 varkensvetmesterijen, inclusief de vetmesterijen 

voor derden 

0124 Pluimveehouderij 

01241 Kippenkwekerijen 

0124101 kippenkwekerijen 

01242 Productie van eieren 

0124201 productie van eieren 

01243 Overige pluimveehouderijen 

0124301 kwekerijen van eenden, ganzen, kalkoenen en 

parelhoenders 

0125 Overige dierenfokkerijen 

01250 Overige dierenfokkerijen 

0125001 bijenteelt en de productie van honing en bijenwas 

0125002 fokken van konijnen 

0125003 fokken van huisdieren 

0125004 fokken van pelsdieren 

0125005 fokken van wild 

0125006 teelt van zijderupsen, productie van cocons van 

zijderupsen 

0125007 kweken van kikkers en waterreptielen 

0125008 kweken van huisjesslakken (escargots) 

0125009 fokken van overige dieren, niet elders genoemd 

c. Vlaamse BBT-studie 

Deze Vlaamse BBT-studie beperkt zich niet enkel tot de grote bedrijven die onder de IPPCrichtlijn 

vallen en die behoren tot de in paragraaf a vermelde subsectoren, maar beschouwt eveneens 

de kleinere bedrijven. Daarnaast worden ook de rundveesector en in de mate van het mogelijke 

de overige diercategorieën bestudeerd. 


2.1.2. De bedrijfskolom (Mathijs E., 2004) 


De moderne landen tuinbouwsector is ingebed in verschillende aanbodsketens of bedrijfskolommen. 

Traditioneel is er tussen elke schakel in de keten een aparte markt die gekenmerkt 

wordt door losse transacties. 

In een aantal subsectoren van de veeteeltsector (b.v. pluimvee- en varkenshouderij) worden de 

relaties tussen de verschillende schakels nauwer aangehaald. Bijgevolg kan de selectie van de 

‘best beschikbare technieken’ ook gevolgen hebben in de rest van de keten. Veehouders, verwerkers 

en zelfs distributeurs gaan relaties aan van langere duur om hun acties beter op elkaar 

af te stemmen. Meestal is er een bepaalde schakel in de keten die aan de grondslag ligt van deze 

coördinatie. In de intensieve veehouderij is deze schakel of integrator meestal de leverancier 

van veevoeders. In andere subsectoren zijn voornamelijk de supermarktketens de drijvende 

kracht. Voornoemde voorbeelden zijn tevens vormen van achterwaartse, verticale integratie. 

Indien de landbouwer zelf het initiatief neemt (b.v. coöperatieve zuivelfabriek of supermarkt), 

is er sprake van voorwaartse, verticale integratie. 

Recent is er een toenemende tendens waarbij de rechtstreekse relatie tussen de landbouwer en 

de consument zich weerspiegelt in korte ketens die meestal gebaseerd zijn op hoeveverkoop en 

boerenmarkten. 

a. Rundveehouderij (Feyaerts T. et al., 2002; An., 2002b; An., 2003f; Audenaert D, 2004) 

In de rundveehouderij worden 4 diercategorieën onderscheiden: 

• melkvee 

• vleesvee 

• jongvee 

• vleeskalveren 

Bedrijven waar melkvee wordt gehouden, vertonen onderling grote verschillen. Van hooggespecialiseerde 

bedrijven met als enige activiteit melkproductie, over bedrijven met melkkoeien en 

zoogkoeien, melkvee en varkens tot bedrijven die melkvee combineren met akkerbouw. Gemiddeld 

telt een melkveebedrijf in Vlaanderen 33 melkkoeien. Van de melk gaat 90% naar de melkerij. 

Wat overblijft wordt ofwel op het bedrijf verkocht, op het bedrijf verwerkt tot zuivelproducten 

ofwel aan jonge dieren gevoederd. Het gemiddeld Vlaams bedrijf heeft een 

productierecht (quotum) van 185 000 liter melk; voor een gemiddeld Belgisch bedrijf is dit 

quotum 177 000 liter. De vetmesting van kalveren is een sterk geïntegreerde productie. De integratoren 

zijn producenten van kunstmelk of exploitanten van slachthuizen. De vleesveebedrijven 

zijn geëvolueerd naar gesloten zoogkoebedrijven waarbij de kalveren op het bedrijf zelf 

worden geboren. 

Figuur 1, p. 10, geeft de bedrijfskolom melkvee. De bedrijfskolom vleesvee is weergegeven in 

Figuur 2, p. 11, en die van vleeskalveren in Figuur 3, p. 12. 


HOOFDSTUK 2 

Figuur 1: Bedrijfskolom melkvee 

BRON: Bedrijfskolom Melk, jaarverslag 2000 (-2001) 



Figuur 2: Bedrijfskolom vleesvee 

BRON: Vettenburg N., 2005 


HOOFDSTUK 2 

b. Varkenshouderij (An., 2002b, An., 2003f) 

Figuur 3: Bedrijfskolom vleeskalveren 

BRON: Vettenburg N., 2005 

De varkenshouderij kan in vier bedrijfstypes worden opgedeeld: 

• zeugenhouderijen 

• gesloten bedrijven die zeugen houden en geproduceerde biggen afmesten 

• open gemengde bedrijven die ook biggen van elders inkopen 

• vleesvarkensbedrijven die biggen inkopen om ze tot slachtrijpe dieren af te mesten 

De laatste decennia is er een tendens in de richting van meer “gesloten” bedrijven. Men maakt 

onderscheid tussen stallen voor zeugen, biggen (tot 20-22 kg levend gewicht ofwel 10 weken) 

en vleesvarkens (20 tot > 100 kg). Vleesvarkenstallen werken vaak volgens het all-in, all-out 

systeem, uitgezonderd op gesloten bedrijven waar de aan- en afvoer van dieren volgens een 

meer continu schema gebeurt. 

De contractteelt is vrij algemeen in de varkenshouderij, vooral bij de productie van vleesvarkens. 

De integratoren zijn de veevoederbedrijven die verscheidene vormen van integratie 

toepassen, gaande van levering van biggen en het veevoeder, tot de financiering van het bedrijf 

en het opkopen van de slachtrijpe dieren. 



In de varkenshouderij kan het aantal varkens snel veranderen omdat de levenscyclus van de 

vleesvarkens amper langer duurt dan 6 maanden en de zeugen zeer productief zijn, met twee 

worpen per jaar met gemiddeld 8-9 biggen. 

De bedrijfskolom van de intensieve varkenshouderij is weergegeven in Figuur 4. 

c. Pluimveehouderij (An., 2002b) 

Figuur 4: Bedrijfskolom intensieve varkenshouderij 

BRON: Feyaerts T. et al., 2002 

De pluimveesector is op te delen in twee activiteiten: eiproductie enerzijds en vleesproductie 

anderzijds. Pluimveerassen worden geselecteerd volgens de beoogde activiteit: vleeskuikenproductie 

(braadkippen) ofwel eiproductie (leghennen). 

Zoals aangeven in Figuur 5 (p. 14) bestaat de keten van de intensieve vleeskuikenproductie uit 

een aantal opeenvolgende fasen: selectie, moederdier, broeierij en vleeskuiken. De keten van de 

intensieve eiproductie bestaat uit de fasen: selectie, moederdier, broeierij, opfok en leghen (zie 

Figuur 6, p. 15). 

Vleeskippen worden doorgaans in grote groepen (b.v. 20 dieren per m²) gehouden. Na ca. 40 

dagen zijn de dieren volgroeid en worden ze geladen om te slachten. De stal wordt nadien in zijn 

geheel ontdaan van de mest, gereinigd en ontsmet, en klaar gemaakt voor een nieuwe groep. 

Legkippen worden anno 2005 meestal gehouden in batterijen in kleinere groepen (b.v. 4-5 dieren 

in 1 kooi, met een beschikbare oppervlakte van 550 cm² per dier, cf. KB van 17 oktober 2005 

(BS 20/10/2005) betreffende vaststelling van minimumnormen voor de bescherming van legkippen) 

en zijn ongeveer 400 dagen productief. 


HOOFDSTUK 2 

Opmerking 

Vanaf 2012 is in de EU de klassieke batterijhuisvesting verboden voor leghennen. Alternatieve 

huisvestingssystemen zijn: verrijkte kooien, volières en grondhuisvesting. 

De pluimveehouderij wordt gekenmerkt door een verregaande integratie. De veevoedersector, 

de broeierijen, de kippenslachterijen en de eierpakstations zijn de partners van de fokbedrijven, 

legkippenbedrijven en vleeskippenbedrijven. 

De bedrijfskolom van de intensieve vleeskuikenproductie (braadkippen) is weergegeven in 

Figuur 5. 

Figuur 6 geeft de bedrijfskolom van de intensieve eiproductie (leghennen). 

Figuur 5: Bedrijfskolom intensieve vleeskuikenproductie (braadkippen) 




Figuur 6: Bedrijfskolom intensieve eiproductie (leghennen) 


2.2. Socio-economische kenmerken van de sector 

In deze paragraaf wordt de toestand van de Vlaamse veeteeltsector geschetst aan de hand van 

enkele socio-economische indicatoren. Deze indicatoren geven een algemeen beeld van de 

structuur van de sector en vormen de basis om vervolgens de gezondheid van de sector in te 

schatten. Indien gegevens voorhanden zijn, wordt een onderscheid gemaakt tussen de verschillende 

subsectoren die besproken worden in deze BBT-studie: rundvee-, varkensen pluimveehouderij, 

en eventueel overige diercategorieën. 

De gegevens in deze paragraaf werden geactualiseerd tot februari 2005. 

2.2.1. Aantal en omvang van de bedrijven 

a. Aantal bedrijven (Goossens A., 2005a; An., 2004e; An., 2004f; An., 2004h; An., 2004m; 

An., 2003c; An., 2003f; An., 2001e; An., 2004o) 

In Figuur 7, p. 16, wordt de evolutie gegeven van het aantal landen tuinbouwbedrijven in 

Vlaanderen voor de periode 1998-2004, op basis van data verzameld door het Nationaal Instituut 

voor de Statistiek (NIS) in het kader van de Landbouwtelling. 


HOOFDSTUK 2 

Deze telling vindt jaarlijks plaats tussen 1 en 31 mei en heeft betrekking op alle professionele 

landbouwbedrijven en openbare of semi-openbare instellingen (b.v. onderzoekstations, ziekenhuizen, 

scholen en gevangenissen) die landbouwproducten (plantenteelt en veeteelt) voortbrengen 

om ze te verkopen en die hun bedrijfszetel in België hebben. Het aantal dieren die buiten 

deze bevraging vallen, is beperkt zodat de veestapel als volledig kan beschouwd worden (communicatie 

S. Overloop). Hierbij dient opgemerkt te worden dat de telling een momentopname 

is. Op bedrijfsniveau kan de veestapel grote schommelingen vertonen omwille van seizoensgebonden 

effecten en productiecycli. Echter, voor Vlaanderen wordt dit effect deels uitgemiddeld 

doordat alle bedrijven opgenomen zijn in de bevraging. 

Figuur 7: Evolutie van het aantal landen tuinbouwbedrijven in Vlaanderen (1990-2004) 

BRON: Mathijs E., 2004; An., 2004m 

In de periode 1990-2004 daalde het aantal landbouwbedrijven met 39%. De daling van het aantal 

bedrijven betekent niet dat de productie terugloopt. Het zijn meestal kleinere, niet levensvatbare 

bedrijven of bedrijven zonder familiale opvolger die verdwijnen. Vaak verdwijnen 

bedrijven omdat grotere bedrijven de kleinere overnemen of bedrijven worden samengevoegd. 

De grotere bedrijven nemen in aantal en in bezetting toe (schaalvergroting). 

Tabel 1 geeft een overzicht van het aantal bedrijven in de landen tuinbouwsector in Vlaanderen 

in 2003. Hierbij wordt een onderscheid gemaakt tussen de subsectoren die al dan niet samen 

voorkomen in één bedrijf. Op 42% van de bedrijven komt slechts één van de deelsectoren landbouw, 

tuinbouw of veeteelt voor. Ten opzichte van 1990 is deze specialisering met 2% toegenomen. 

De combinatie akkerbouw en veeteelt komt het meeste voor, gevolgd door de bedrijven 

die zich enkel richten op veeteelt. Eén op de acht bedrijven combineert activiteiten uit de drie 

deelsectoren. Meer dan twee derden van de bedrijven met akkerbouw combineren deze activiteit 

met veeteelt. 



Tabel 1: Overzicht aantal landen tuinbouwbedrijven in Vlaanderen volgens het al of niet 

gezamenlijk voorkomen van de deelsectoren op één bedrijf (2003) 

Deelsectoren 

Aantal bedrijven 

Absoluut % Akkerbouw 

Aandeel (%) 

Tuinbouw Veeteelt 

Akkerbouw 1 146 3 5,6 – – 

Tuinbouw 3 781 10 – 34,1 – 

Veeteelt 10 507 29 – – 34,5 

Akkerbouw + veeteelt 13 655 37 67,3 – 44,8 

Akkerbouw + tuinbouw 993 3 4,9 8,9 – 

Tuinbouw + veeteelt 1 820 5 – 16,4 6,0 

Akkerbouw + tuinbouw + veeteelt 4 510 12 22,2 40,6 14,8 

Overige (*) 165 0 

Totaal 36 577 100 100 100 100 

(*) Braakgrond of overige bedrijfsoppervlakte (b.v. bos). 

Bron: An., 2004o 

Op basis van het opgegeven aantal standplaatsen voor dieren door de veehouders in het kader 

van de mestbankaangifte (aanslagjaar 2004, productiejaar 2003), telde Vlaanderen in 2003 

547 IPPC-bedrijven, zijnde bedrijven met meer dan 2 000 mestvarkens, meer dan 750 zeugen 

of meer dan 40 000 stuks pluimvee. Deze IPPC-bedrijven zijn samen goed voor 587 500 mestvarkens, 

23 000 zeugen en 20,1 miljoen stuks pluimvee. 

In Vlaanderen waren er in 2003 naar schatting 951 MER-plichtige veeteeltbedrijven (286 varkenshouderijen, 

655 pluimveehouderijen, 2 rundveehouderijen, 7 nertsenkwekerijen, 1 konijnenkwekerij). 

Het al dan niet MER-plichtig zijn van een veeteeltbedrijf is ondermeer afhankelijk 

van het aantal dieren, de locatie van het bedrijf en de afstand van de stallen tot woongebied, 

waterwingebied. 

Tabel 2 geeft een overzicht van het aantal veeteeltbedrijven per diercategorie in België en 

Vlaanderen in 2004, op basis van de Landbouwtelling van het NIS. De rundveehouderij telt het 

grootste aantal bedrijven, zowel in België als in het Vlaams Gewest. Voor alle diercategorieën 

is meer dan de helft (53% à 86%) van de Belgische veeteeltbedrijven gevestigd in het Vlaams 

Gewest. Hierbij dient opgemerkt te worden dat het totaal aantal (al dan niet gespecialiseerde) 

veeteeltbedrijven lager kan zijn dan de som van het aantal bedrijven per diercategorie omdat er 

bijvoorbeeld een dubbeltelling is van veehouders die meer dan één diercategorie huisvesten. 

Tabel 2: Aantal veeteeltbedrijven per diercategorie in België en Vlaanderen (2004) 

Diercategorie België Vlaanderen Aandeel Vlaanderen (%) 

Runderen 32 146 19 042 59% 

Varkens 8 087 6 971 86% 

Pluimvee 5 937 3 132 53% 

Schapen 4 110 2 576 63% 

Geiten 1 052 597 57% 

Hoefdieren 

BRON: An., 2004m 

6 109 4 096 67% 


HOOFDSTUK 2 

In Figuur 8 wordt de evolutie gegeven van het aantal veeteeltbedrijven per diercategorie in 

Vlaanderen voor de periode 1998-2004, op basis van de Landbouwtelling van het NIS. Hierbij 

dient opnieuw opgemerkt te worden dat het totaal aantal veeteeltbedrijven lager kan zijn dan de 

som van het aantal bedrijven per diercategorie. Vanaf 2003 werd het aantal houders van struisvogels 

niet meer opgenomen in de Landbouwtelling. 

Voor alle diercategorieën is het aantal bedrijven de voorbije jaren gedaald. In het Vlaamse 

Gewest is het aantal rundveehouders in 2004 met 19% gedaald ten opzichte van 1998, het aantal 

varkenshouders met 27% en het aantal pluimveehouders met 18%. Het aantal geitenhouders 

kende een beperkte heropleving in 2001, sindsdien nam het aantal opnieuw af. 

Figuur 8: Evolutie aantal veeteeltbedrijven in Vlaanderen per diercategorie (1998 = 100) 

Bron: An., 2004m 

Vanaf 2001 kan de daling van het aantal varkenshouders ondermeer verklaard worden door het 

‘Decreet tot regeling van vrijwillige, volledige en definitieve stopzetting van de productie van 

alle dierlijke mest afkomstig van één of meerdere diersoorten’ (zie paragraaf 2.6.1.e). Een 

gelijkaardige regeling is vanaf 2003 ook van toepassing voor de rundvee- en pluimveehouderij. 

In de periode 2001-2003 gingen 1 222 varkenshouders, 536 rundveehouders en 43 pluimveehouders 

akkoord met de voorgestelde stopzetting. 



Tabel 3: Overzicht goedgekeurde dossiers in het kader van de opkoopregeling waarbij de 

landbouwer akkoord gaat (2001-2003) 

Aantal bedrijven 

Varkenshouders 

Rundveehouders 

Pluimveehouders 

Aantal dieren 

Zeugen/beren 

Slachtvarkens 

Runderen < 1 jaar 

Runderen 1-2 jaar 

Melk – zoogkoeien 

Andere runderen 

Mestkalveren 

Leghennen 

Opfokpoeljen leghen 

Slachtkuiken 

Ouderdieren 

Opfokslachtkuikens 

Jaar indiening 

2001 2002 2003 

Ook de verschillende crisissen in de veeteeltsector zoals dioxinecrisis (1999), BSE-crisis 

(2000), mond- en klauwzeer (2001) en vogelpest (2003) verklaren de dalende trend van het 

aantal veeteeltbedrijven. 

b. Aantal dieren (An., 2004a; An., 2004e; An., 2004m; An., 2003f; An., 2004o; Kelchtermans 

S., 2004; Audenaert D., 2004) 

748 

– 

– 

17 397 

221 295 

Tabel 4, p. 20, geeft een overzicht van het aantal dieren in de veeteeltsector in België en in 

Vlaanderen in 2004, op basis van de Landbouwtelling van het NIS. De veehouderij in het 

Vlaamse Gewest vertegenwoordigt meer dan de helft van het aantal runderen (50%), varkens 

(94%), pluimvee (87%), schapen (63%), geiten (56%), hoefdieren (66%), konijnen (85%), 

struisvogels (78%) en hertachtigen (86%) in de Belgische veeteeltsector. 

Vlaams BBT-Kenniscentrum 19 

205 

– 

– 

9739 

38 421 

269 

536 

43 

14 961 

95 374 

4465 

4616 

6703 

2604 

15 203 

231 567 

150 685 

195 843 

51 943 

11 224 

Vergoeding (mio €) 

(*) Voorlopig cijfer. 

BRON: An. 2004o 

37,782 7,967 38,0 (*)

HOOFDSTUK 2 


Tabel 4: Aantal dieren in de veeteeltsector in België en Vlaanderen (2004) 

Diercategorie België Vlaanderen 

Runderen 

runderen jonger dan 1 jaar: 

– om als kalveren geslacht te worden 

– andere 

runderen van 1 jaar tot minder dan 2 jaar: 

– mannelijke 

– vaarzen voor de vleesproductie 

– fokvaarzen 

runderen van 2 jaar en ouder: 

– mannelijke 

– vaarzen voor de vleesproductie 

– fokvaarzen 

– melkkoeien in productie 

– melkkoeien – reforme 

– zoogkoeien in productie 

– zoogkoeien – reforme 

Varkens 

biggen van minder dan 20 kg 

varkens van 20 kg tot minder dan 50 kg 

mestvarkens van 50 kg en meer 

fokvarkens van 50 kg en meer: 

– beren 

– voor de eerste maal gedekte zeugen 

– andere gedekte zeugen 

– jonge nog niet gedekte zeugen 

– andere niet gedekte zeugen 

2 738 648 

151 485 

637 561 

149 730 

16 373 

369 437 

39 488 

31 692 

250 619 

542 674 

25 897 

474 360 

49 332 

6 355 333 

1 678 656 

1 353 672 

2 711 937 

10 757 

90 902 

380 813 

52 847 

75 749 

1 374 090 

147 869 

287 103 

80 062 

12 606 

175 396 

21 097 

27 092 

100 812 

303 515 

16 228 

173 367 

28 943 

5 999 029 

1622800 

1265524 

2526182 

10 065 

86 293 

364 251 

50 482 

73 432 

In Figuur 9, p. 21, wordt voor de periode 1990-2003 de evolutie gegeven van het aantal runderen, 

varkens en stuks pluimvee in Vlaanderen, op basis van de gegevens die verzameld werden 

in het kader van het Milieu- en Natuurrapport Vlaanderen – Thema’s 2004 (Vlaamse Milieumaatschappij). 

Het aantal runderen en het aantal stuks pluimvee is hoger dan de Landbouwtellingen 

van het NIS. Vanaf 2001 werd in MIRA-T eveneens het aantal ‘bizons’ in de diercategorie 

‘runderen’ opgenomen. Het verschil in de pluimveecijfers kan verklaard worden door 

20 Vlaams BBT-Kenniscentrum 

Aandeel 

Vlaanderen 

(%) 

50% 

98% 

45% 

53% 

77% 

47% 

53% 

85% 

40% 

56% 

63% 

37% 

59% 

94% 

97% 

93% 

93% 

94% 

95% 

96% 

96% 

97% 

Schapen 150 650 94 966 63% 

Geiten 25 478 14 391 56% 

Hoefdieren 31 945 20 994 66% 

Pluimvee 

waarvan 

36 506 390 31 639 165 87% 

– leghennen en poeljen 

13 445 625 12 026 546 89% 

– vleeskippen 

21 744 977 18 362 204 84% 

Konijnen 229 704 195 088 85% 

Andere dieren 

waarvan 

18 325 12 817 89% 

– struisvogels 

4 621 3621 78% 

– hertachtigen 

3 734 3210 86%


het feit dat het NIS over de jaren heen geen uniforme definitie hanteerde voor de categorie 

‘pluimvee’. De cijfers in MIRA-T omvatten naast leghennen en vleeskippen ook ander pluimvee 

(b.v. eenden, ganzen, parelhoen, kalkoenen), fokhanen, hennen voor de vermeerdering van 

leg- en vleesrassen. 

Figuur 9: Evolutie aantal runderen, varkens, stuks pluimvee in de veeteeltsector in Vlaanderen 

(1990= 100) 

BRON: An., 2004o 

Rundvee 

Het aantal runderen kent sinds 1996 een dalend verloop wegens een verslechterde economische 

situatie. In de periode 1996-2003 nam het aantal runderen af met 19%. 

Tevens is er een verschuiving van melkproductie naar vleesproductie. Door het instellen van de 

melkquota 8 en een stijging van de melkgift per koe (melkgift in 2003 is gemiddeld 35% hoger 

dan in 1984) enerzijds en het premiestelsel voor zoogkoeien anderzijds, is het aantal melkkoeien 

gedaald en het aantal zoogkoeien sterk toegenomen. Vóór de invoering van de melkquota 

zorgde hoofdzakelijk de melkveestapel voor de rundvleesproductie. Eens de melkquota in 1984 

ingevoerd werden, verkleinde de melkveestapel snel en moest de rundvleesproductie aangemoedigd 

worden. De zoogkoeienpremie werd ingevoerd in 1992 om de veehouders die ophielden 

met melkveehouderij aan te moedigen tot het houden van koeien van vleesveerassen die hun 

kalveren lieten zogen. In 1984 vertegenwoordigden de zoogkoeien een aandeel van 7,5% in de 

rundveestapel in Vlaanderen, in 2001 was dit aandeel toegenomen tot 36%. 

Hierbij dient opgemerkt te worden dat in 2001 het aantal melkkoeien in Vlaanderen met 6 371 

dieren steeg als gevolg van de afgeremde slachtmogelijkheden ten tijde van de mond- en klauw- 

8 185 000 liter voor een gemiddeld Vlaamse melkveebedrijf en 177 000 liter voor een gemiddeld Belgisch bedrijf; 

waarbij dient te worden opgemerkt dat de verschillen groot zijn tussen de melkveebedrijven onderling en naargelang 

de provincie waarin het melkveebedrijf gevestigd is. 


HOOFDSTUK 2 

zeercrisis. De oude reforme dieren konden tijdelijk niet uit het productiesysteem, terwijl de 

voorziene vervangingen doorgingen. Dit resulteerde in een des te grotere terugval van de stapel 

in 2002. 

Varkens 

De afbouw van de varkensstapel trad pas in ná 1999 als gevolg van de daling van de prijzen (cf. 

paragraaf 2.2.3.a), de dioxinecrisis (1999) en de toenemende internalisering 9 van het mestprobleem 

(b.v. nutriëntenhalte, opkoopregeling). In de periode 1999-2003 daalde het aantal varkens 

met 16%. 

Pluimvee 

De pluimveestapel kende in de eerste helft van de jaren negentig nog een grote expansie. Na een 

stabiele periode (1998-2000) daalde het aantal stuks pluimvee als gevolg van de dioxinecrisis 

(1999) en de vogelpest (2003). De vogelpest en de lage prijzen veroorzaakten ondermeer de 

tijdelijke terugval in 2003. In de periode 1999-2003 daalde het aantal stuks pluimvee met 25%. 

Overige 

Wat de overige diercategorieën betreft, geeft de Landbouwtelling van het NIS voor de periode 

2000-2004 een overzicht van het aantal schapen, geiten, hoefdieren, konijnen, struisvogels en 

hertachtigen in Vlaanderen (cf. Figuur 10, p. 23). Voor de hertachtigen zijn enkel gegevens 

beschikbaar vanaf de tellingen in 2002. 

Na een dalend verloop van het aantal schapen in de periode 2000-2003, was er in 2004 opnieuw 

een beperkte stijging met 3% ten opzichte van 2003. Na een stijgend verloop van het aantal 

geiten met 72% over de periode 2000-2003, was er in 2004 een beperkte daling met 2% ten 

opzichte van 2003. Het aantal hoefdieren daalde in 2004 met 1% ten opzichte van 2003, het 

aantal konijnen daalde met 8% en het aantal struisvogels daalde met 18%. Het aantal hertachtigen 

is in de periode 2002-2004 toegenomen met 5%. 

c. Veebezetting per bedrijf (Audenaert D, 2004; Kelchtermans S., 2004; An., 2004g; An., 

2004h; An., 2004m; An., 2003f) 

Ondanks de daling van het aantal veehouders en de veestapel, blijft de gemiddelde veebezetting 

per bedrijf toenemen. In de periode 1990-2001 nam het aantal runderen per bedrijf toe met 45%, 

het aantal varkens per bedrijf met 97% en het aantal stuks pluimvee per bedrijf met 52%. In de 

rundvee- en varkenshouderij werd deze toename veroorzaakt door een daling van het aantal 

bedrijven; in de pluimveesector was dit voornamelijk het gevolg van een stijging van het totaal 

aantal stuks pluimvee. 

9 

Internalisering van externe kosten: de mate waarin de schadekosten verbonden aan ongewenste neveneffecten van 

maatschappelijke activiteiten aangerekend worden aan de veroorzakers. De mate van internalisatie van externe kosten 

wordt bepaald door twee factoren: (1) De omvang en evolutie van de externe kosten zelf. Dit hangt enerzijds af van 

autonome ontwikkelingen in technologie en markten, en van het milieubeleid in al zijn aspecten; (2) De omvang en 

evolutie van beleidsinstrumenten om deze externe kosten te internaliseren. Economische instrumenten (taksen, 

verhandelbare quota) dragen zowel bij tot een verlaging van de externe kosten als een betere weerspiegeling ervan in 

de relatieve prijzen voor producenten en consumenten. Toegepast op mestbeleid betekent dit dat het beleid in toenemende 

mate de sector restricties oplegt met als doel het mestprobleem op te lossen, bij voorkeur door de vervuiler te 

laten betalen (communicatie Dhr. S. Overloop, MIRA-team). De opokoopregeling is niet zo’n zuiver voorbeeld, maar 

wel de regulerende superheffingen, de mestverwerkingsplicht, de variabele excretienormen in functie van de voedersamenstelling. 



Figuur 10: Evolutie aantal schapen, geiten, hoefdieren, konijnen, struisvogels en hertachtigen 

in de veeteeltsector in Vlaanderen (2000-2004) 


In volgende tabel wordt een overzicht gegeven van het gemiddeld aantal runderen en varkens 

per bedrijf in de veeteeltsector in Vlaanderen, op basis van de Landbouwtelling van het NIS. In 

de periode 1990-2004 nam het gemiddeld aantal runderen per bedrijf toe met 47% en het gemiddeld 

aantal varkens per bedrijf met 119%. 

Tabel 5: Evolutie gemiddeld aantal runderen en varkens per bedrijf in veeteeltsector in 

Vlaanderen (1990-2004) 

BRON: An., 2004m; Mathijs E., 2004 

1990 2000 2001 2002 2003 2004 

Runderen 49 69 71 70 71 72 

Varkens 393 789 773 806 830 861 

In Figuur 11, p. 24, wordt de schaalgrootte van de Vlaamse landbouwbedrijven in 2002 vergeleken 

met de situatie in 1995. In de loop der jaren is er een voortdurende schaalvergroting merkbaar: 

de bewerkte oppervlakte, het aantal varkens en het aantal runderen per bedrijf is gevoelig 

gestegen. 


HOOFDSTUK 2 

Figuur 11: Evolutie landbouwbedrijven in Vlaanderen volgens bedrijfsgrootte (1995-2002) 

BRON: 2004g 

Op een gespecialiseerd zeugenbedrijf in Vlaanderen telt men gemiddeld 120 zeugen en op een 

vleesvarkensbedrijf 700 vleesvarkens. Er is een sterke concentratie van de varkensteelt op grote 

bedrijven, een trend die zich nog doorzet: 28% van het totaal aantal varkenshouders huisvestten 

in 2001 65% van de Vlaamse varkensstapel. De 1 503 varkenshouders met minder dan 125 

varkens vertegenwoordigden slechts 1% van de Vlaamse varkensstapel. 

In 2001 huisvestten 10 353 melkveebedrijven in Vlaanderen 347 643 melkkoeien of gemiddeld 

33,6 melkkoeien per bedrijf. Er waren 2 161 bedrijven met minder dan 15 melkkoeien of 21% 

van de bedrijven huisvestte nauwelijks 5% van de melkveestapel. Daarentegen hadden 1 432 

bedrijven 45 tot 59 melkkoeien en 1 330 bedrijven hadden 60 of meer melkkoeien. Of 27% van 

het totaal aantal melkveebedrijven huisvestten de helft van de Vlaamse melkkoeienstapel. 

Ongeveer 200 bedrijven hadden meer dan 100 melkkoeien. Bovendien zijn er grote verschillen 

in melkveebezetting tussen de melkveehouderijen onderling en worden op veel (voornamelijk 

kleine) melkveebedrijven ook zoogkoeien of mestvee gehouden. Op de gespecialiseerde melkveebedrijven 

(ongeveer 50%) wordt vrijwel uitsluitend jongvee gehouden ter vervanging van 

de oudere dieren. Zoogkoeien blijven op de meeste Vlaamse bedrijven een neventak, met een 

gemiddelde van vijftien dieren per bedrijf. 

In 2000 waren er 719 bedrijven in Vlaanderen met minder dan 10 leghennen en 753 bedrijven 

met 10 tot 49 leghennen. Deze 1 472 bedrijven huisvestten in totaal slechts 15 956 leghennen. 

Het grootste aantal leghennen bevindt zich op enkele heel grote bedrijven: 74 bedrijven met 

meer dan 50 000 hennen per bedrijf huisvestten 5,4 mio leghennen en 89 bedrijven met 30 000 

tot 50 000 leghennen per bedrijf huisvestten meer dan 3,5 mio leghennen. Ook de concentratie 

van braad- en soepkippen is vrij groot: 70% van de braadkippen werd gehuisvest op 35% van 

de bedrijven in Vlaanderen. 

d. Veebezetting per ha (An., 2004h; An., 2004m) 

Ook de veedichtheid per ha cultuurgrond is hoog in Vlaanderen. Uitgaande van de Landbouwtelling 

van het NIS, werden in 2004 op 633 769 ha cultuurgrond 1 374 090 runderen, 5 999 029 

varkens en 31 639 165 stuks pluimvee (waarvan 18 362 204 vleeskippen en 12 026 546 leghennen 

en poeljen) gehouden. Daar komen dan nog schapen, geiten, hoefdieren, konijnen, 

struisvogels en hertachtigen bij, maar die aantallen zijn eerder beperkt. Per hectare cultuurgrond 



kwamen in 2004 gemiddeld 2 runderen, 9 varkens, 50 stuks pluimvee voor. De melkveehouderijen 

nemen het grootste deel van het landbouwareaal in beslag. 

Onderstaande kaarten geven op gemeenteniveau een overzicht van de spreiding en de dichtheid 

van de veestapel in 2002 (d.i. het aantal runderen per hectare en het aantal varkens en pluimvee 

per km²). Rundveehouderijen komen eerder verspreid voor over heel Vlaanderen, terwijl varkens 

en pluimvee vooral gehouden worden in West-Vlaanderen en in de Noorderkempen. De 

vetmesterij van kalveren komt het meest voor in Antwerpen en de grootste gespecialiseerde 

melkveebedrijven zijn gevestigd in de Antwerpse en Limburgse Kempen. 

Figuur 12: Spreiding en dichtheid rundveestapel op gemeenteniveau (2002) 

BRON: An., 2004h 

Figuur 13: Spreiding en dichtheid varkensstapel op gemeenteniveau (2002) 



HOOFDSTUK 2 

Figuur 14: Spreiding en dichtheid pluimveestapel op gemeenteniveau (2002) 


2.2.2. De tewerkstelling 

a. Aantal arbeidskrachten (An., 2004g; An., 2004m; An, 2003g; An., 2001e; An., 2004o; 

Mathijs E., 2004) 

Het aandeel van de Vlaamse landen tuinbouwsector in de beroepsbevolking in Vlaanderen 

daalde van 2,38% in 1990 naar 1,83% in 2001. Een vergelijking van het economisch belang van 

de landbouwsector in de diverse Lidstaten van de Europese Unie in 2000, maakte duidelijk dat 

de Vlaamse landen tuinbouwsector wat tewerkstelling betreft lager scoort dan het Europees 

gemiddelde (EU 15). De landen tuinbouwsector in Vlaanderen vertegenwoordigde een aandeel 

van 2,3% in de totale tewerkstelling ten opzichte van het Europees gemiddelde van 4,3%. 

De Vlaamse landen tuinbouwsector heeft een sterk familiaal karakter d.w.z. dat de bedrijfsleider 

en zijn partner al dan niet samen met één of meerdere kinderen het bedrijf uitbaten. Met 

uitzondering van de intensieve, gespecialiseerde veeteelt (vleesvarkens en pluimvee) zijn de 

bedrijven doorgaans ook eigenaar van de dieren en/of gewassen. Toch neemt het aandeel van de 

familiale arbeidskrachten af: in 2003 liep het aandeel terug tot 84% ten opzichte van 93% in 

1990. 

Uitgaande van de Landbouwtelling van het NIS, werden in 2004 69 536 arbeidskrachten 

tewerkgesteld in 35 486 landen tuinbouwbedrijven in Vlaanderen: 51% voltijdse en 49% deeltijdse 

arbeidskrachten, 35% vrouwelijke en 65% mannelijke arbeidskrachten. De Vlaamse landen 

tuinbouwbedrijven vertegenwoordigden een aandeel van 71% in de totale Belgische tewerkstelling 

in de landen tuinbouwsector (69% voltijds, 73% deeltijds). 



Tabel 6: Aantal arbeidskrachten in de landen tuinbouwsector in België en Vlaanderen (2004) 

Voltijds 

– mannen 

– vrouwen 

Deeltijds 

– mannen 

– vrouwen 


In onderstaande tabel wordt voor de periode 2001-2004 de evolutie gegeven van het aantal 

(deeltijdse en voltijdse) arbeidskrachten in de landen tuinbouwsector in Vlaanderen. In de 

periode 2001-2004 daalde het aantal voltijdse arbeidskrachten met 4% en het aantal deeltijdse 

arbeidskrachten met 3%. 

Tabel 7: Evolutie aantal voltijdse en deeltijdse arbeidskrachten in de landen tuinbouwsector 

in Vlaanderen (2001-2004) 


Arbeidskrachten België Vlaanderen Aandeel Vlaanderen 

51 288 

39 717 

11 571 

47 183 

24 926 

22 257 

35 288 

27 252 

8036 

34 248 

17 586 

16 662 

69% 

69% 

69% 

73% 

71% 

75% 

Totaal 98 471 69 536 71% 

2001 2002 2003 2004 

Aantal bedrijven 39 276 37 895 36 577 35 486 

Aantal voltijdse arbeidskrachten 36 922 36 783 35 662 35 288 

Aantal deeltijdse arbeidskrachten 35 144 35 644 34 775 34 248 

De afname van het aantal arbeidskrachten verliep trager dan deze van het aantal bedrijven waardoor 

het gemiddeld aantal arbeidskrachten per bedrijf toenam van 1,66 personen per bedrijf in 

1990 naar 1,93 personen per bedrijf in 2003. Ook de volwaardigheid van de arbeidsinzet nam 

toe: het aantal arbeidseenheden per tewerkgestelde bedroeg 0,64 in het begin van de jaren 

negentig en nam in 2003 toe tot 0,73. 

Tabel 8, p. 28 geeft voor het (boek)jaar 10 2001 een overzicht van het gemiddeld aantal volwaardige 

arbeidskrachten (VAK) per bedrijfstype. Deze cijfers zijn gebaseerd op 987 afgesloten 

landbouwboekhoudingen die worden bijgehouden door de Afdeling ‘Boekhoudkundige en 

Financiële Analyses’ van het Centrum voor Landbouweconomie. 

10 Het boekjaar loopt van 1 januari 2001 tot 31 december 2001 (oogst 2001) (An., 2003g) 


HOOFDSTUK 2 

Tabel 8: Gemiddeld aantal volwaardige arbeidskrachten 

per bedrijfstype in België (2001) 

Bedrijfstype a 

Akkerbouw 

Melkvee sterk gespecialiseerd 

Melkvee matig gespecialiseerd 

Gemengd rundvee 

Mestvee 

Varkens 

Combinaties van gewassen 

Veeteelt – rundvee 

Varkens – rundvee 

Akkerbouw – melkvee 

Akkerbouw – rundvee 

Akkerbouw – varkens 

De bedrijven met veeteeltcombinaties (accent op graasdieren) stelden gemiddeld het grootste 

aantal volwaardige arbeidskrachten tewerk of 1,83 VAK. 

b. Opleiding (An., 2004h; An., 2004o) 

Aantal VAK per bedrijf 

1,25 

1,46 

1,50 

1,64 

1,42 

1,44 

1,57 

1,83 

1,53 

1,74 

1,49 

1,54 

a. De bedrijfstypes komen overeen met de diverse niveaus van de 

communautaire typologie van landbouwbedrijven van de Europese Commissie 

(Publicatieblad van de Europese Gemeenschappen, L220, 17 augustus 

1985) (An., 2003g) 

Bron: An, 2003g 

In Figuur 15 wordt een overzicht gegeven van de landbouwkundige opleiding van de starters in 

de Vlaamse landbouwsector in 2002. De meeste starters hadden een diploma hoger secundair 

onderwijs landbouw (37%) of hoger onderwijs landbouw (18%) of behaalden een installatieattest 

(23%). 

Figuur 15: Opleiding starters in de landbouwsector in Vlaanderen (2002) 

Bron: An., 2004h 



In onderstaande tabel wordt voor de periode 1990-2003 een overzicht gegeven van het opleidingsniveau 

van de bedrijfsleiders in de landbouwsector in Vlaanderen. Voor de jaren 1991, 

1992, 2001 en 2002 zijn geen gegevens beschikbaar. 

Tabel 9: Evolutie opleidingsniveau bedrijfsleiders in de landbouwsector in Vlaanderen 

(1990-2003) 

1990 1993 1994 1995 1996 1997 1998 1999 2000 2003 

% Volledige opleiding 9 12 12 13 14 15 16 16 17 20 

% Basisopleiding 22 23 24 25 23 24 24 25 25 21 

% Praktijk 69 66 64 63 63 61 60 59 58 58 


Het aantal bedrijfsleiders met een volledige landbouwopleiding nam toe van 9% in 1990 tot 

20% in 2003. In 2003 doet nog meer dan de helft (58%) van de bedrijfsleiders uitsluitend een 

beroep op praktische ervaring. 

c. Leeftijdsprofiel bedrijfsleider (An., 2003c; An., 2003h; An., 2004o) 

In Figuur 16 wordt voor de periode 1990-2003 de evolutie gegeven van het leeftijdsprofiel van 

de bedrijfsleider in de Vlaamse landbouwsector. De gemiddelde leeftijd van de bedrijfsleider 

ligt hoog en bleef in de periode 1990-2002 rond de 51 jaar schommelen. In 2003 steeg de gemiddelde 

leeftijd naar 52 jaar. Enerzijds, is er een opmerkelijke verjonging, vooral een toename van 

de 30-39 jarigen, die zich naar het einde toe doorzet naar de 40-49 jarigen; anderzijds neemt het 

aandeel 65+’ers toe van 16% tot 21%. Dit betekent dat heel wat bedrijfsleiders blijven verder 

werken ook ná de pensioengerechtigde leeftijd. Het aandeel bedrijfsleiders jonger dan 30 jaar 

nam af van 7% naar 3%. In 1990 vormden de leeftijdscategorie ‘jonger dan 30 jaar’ de belangrijkste 

groep starters (42%). In 2002 zijn de starters overwegend (32%) tussen de 30 en 40 jaar 

oud. De overname of het opstarten van een landbouwbedrijf wordt uitgesteld tot op latere leeftijd. 

De gemiddelde leeftijd steeg van 37 jaar in 1990 naar 42 jaar in 2002. 

Figuur 16: Evolutie leeftijd bedrijfsleider in de landbouwsector in Vlaanderen (1990-2003) 



HOOFDSTUK 2 

De opvolgingsperspectieven in de landbouwsector in Vlaanderen nemen af of zijn onzeker. 

Slechts voor 17% van de bedrijfsleiders tussen 50-64 jaar was in 2003 de opvolging verzekerd. 

Voor 29% van deze bedrijfsleiders was de opvolging onzeker en meer dan helft had geen opvolger. 

Figuur 17: Evolutie opvolging bedrijfsleiders leeftijdscategorie 50-64 jaar in de 

landbouwsector in Vlaanderen (1990-2003) 


d. Bruto uurloon (An., 2004m) 

In Tabel 10, p. 31, wordt per bedrijfstype een overzicht gegeven van het gemiddeld bruto uurloon 

voor de arbeiders in de landen tuinbouwsector in 2000. De voltijdse en deeltijdse arbeiders/arbeidsters 

in de veeteeltsector hebben een hoger (gemiddeld) bruto uurloon dan hun collega’s 

in de fruit- en groenteteeltsector. 



Tabel 10: Gemiddeld bruto uurloon arbeiders per bedrijfstype (2000) 

Algemene landbouw-veeteelt 

Voltijdse arbeiders 

Deeltijdse arbeiders 

Groenteteelt 



Sierteelt 



Boomkwekerijen 



Fruitteelt 



Bron: NIS, Landbouwstatistieken, http://www.statbel.fgov.be 

2.2.3. Evolutie omzet, toegevoegde waarde, arbeidsinkomen en bruto standaardsaldo 

a. Evolutie omzet (An., 2004g; An., 2003c; An., 2003f; An., 2004o; Kelchtermans S., 2004; 

Platteau J., 2005) 

In Tabel 11 wordt voor de periode 2000-2003 een overzicht gegeven van de eindproductiewaarde 

of omzet (nominale prijzen, excl. BTW) van de landen tuinbouwsector in Vlaanderen. 

De landen tuinbouwsector in Vlaanderen realiseerde in 2003 een omzet of eindproductiewaarde 

van € 4 580 078: veeteeltproducten 57%, tuinbouwproducten 33%, akkerbouwproducten 

10%. De veeteeltsector is de grootste deelsector van de landen tuinbouwsector in Vlaanderen. 

Tabel 11: Evolutie eindproductiewaarde landen tuinbouwsector in Vlaanderen (2000-2003) 

BRON: Platteau J., 2005 

Totaal (€) Man (€) Vrouw (€) 

7,51 

7,59 

7,24 

6,62 

6,57 

6,74 

7,61 

7,64 

7,49 

8,38 

8,40 

8,23 

7,36 

7,49 

6,92 

7,56 

7,66 

7,11 

6,59 

6,57 

6,77 

7,68 

7,68 

7,44 

8,43 

8,43 

8,35 

7,44 

7,51 

6,99 

7,34 

7,29 

7,39 

6,69 

6,54 

6,74 

7,46 

7,46 

7,49 

8,08 

8,11 

8,08 

6,94 

7,21 

6,82 

2000 (€) 2001 (€) 2002 (€) 2003 (€) 

Akkerbouw 386 400 473 181 418 059 458 177 

Tuinbouw 1 389 082 1 359 027 1 388 946 1 505 689 

Veeteelt 2 913 362 2 978 870 2 720 264 2 616 212 

Totaal 4 688 844 4 811 078 4 527 269 4 580 078 

In Figuur 18, p. 32, wordt voor de periode 1995-2003 de evolutie gegeven van de eindproductiewaarde 

(nominale prijzen, excl. BTW) voor de veeteeltsector in Vlaanderen. In 2003 realiseerde 

de veeteeltsector in Vlaanderen een omzet van € 2 616 212: runderen € 485 mio (18%), 

melk en -derivaten € 549 mio (21%), varkens € 1 169 mio (45%), gevogelte € 234 mio (9%), 

eieren € 159 mio (6%) en overige € 20 mio (1%). De varkenshouderij realiseerde over de ganse 

periode de meeste omzet en is economisch de belangrijkste bedrijfstak in de Vlaamse en Belgische 

landen tuinbouwsector. 


HOOFDSTUK 2 

Figuur 18: Evolutie eindproductiewaarde veeteeltsector in Vlaanderen (1995-2003) 


Rundveehouderij 

De omzetstijging voor de rundveesector in 2002 en 2003 ten opzichte van 2001 kan verklaard 

worden door een toename van het aanbod en van de prijzen. De rundveeprijs is de laatste jaren 

gedaald door een verlaging van de EU-garantieprijs (in het kader van het Gemeenschappelijk 

Landbouwbeleid), de BSE-crisis (in 1996 en 2000) en de dioxinecrisis (in 1999). In het voorjaar 

van 2001 werden de markten tijdelijk gesloten om de verspreiding van mond- en klauwzeer te 

voorkomen. De Europese rundvleesconsumptie daalde gevoelig. In 2002 herstelde de rundvleesconsumptie 

zich waardoor er een geleidelijke prijsverbetering plaatsvond. 

In de melkveehouderij zorgde de prijsdaling voor een omzetdaling in 2002 en 2003 ten opzichte 

van 2001. 

Figuur 19: Evolutie basisprijs melk (1996-2004) (jaargemiddelden/maandgemiddelden) 

BRON: An., 2004g 



Door de liberalisering van de zuivelhandel, daalde in 1996 de zuivelprijs. In 1999 werd de 

neerwaartse tendens door de economische crisis in Azië, versterkt door de dioxinecrisis waardoor 

de export bemoeilijkt werd. In 2001 zorgde de BSE-crisis voor een toename van het verbruik 

van kaas waardoor er een stijging van de kaasprijs was en de melkveehouders betere 

melkprijzen kregen. In het najaar van 2001 nam de vraag naar zuivelproducten opnieuw af 

waardoor ook de melkprijs daalde. De toename van het aanbod van zuivelproducten uit Australië 

en Nieuw-Zeeland drukte op de prijzen op de internationale zuivelmarkt. Ook begin 2003 

bleef de melkprijs laag als gevolg van de algemene economische crisis op de wereldmarkt en 

belemmerde de sterke euro een prijsherstel. De komende jaren zal de verdere liberalisering van 

de markt zorgen voor een prijsdaling en schommelende melkprijzen. 

Varkenshouderij 

Schommelingen in de omzet voor de varkenshouderij kunnen verklaard worden door schommelingen 

in de prijs en het aantal dieren. In de varkenssector werd het cyclisch prijspatroon 11 eind 

jaren negentig sterk verstoord. 

Figuur 20: Evolutie vleesvarkenprijzen (1996-2004) (jaargemiddelden/maandgemiddelden) 


In 1996 en 1997 namen de prijzen toe als gevolg van de uitbraak van de varkenskoorts in Nederland 

en de BSE-crisis in de rundveesector. In 1998 daalde de prijs opnieuw door productieherstel 

en -toename. Als gevolg van de dioxinecrisis bereikten de prijzen in 1999 een historisch 

dieptepunt. Daarna herstelde de prijs zich dankzij een inkrimping van het Europees varkensvleesaanbod 

(in 2000) en dalende rundvleesconsumptie (in 2001). Eind 2002 werd de Europese 

varkensmarkt verstoord door de sluiting van de Japanse markt. De Europese Commissie reageerde 

met de instelling van een steunregeling voor particuliere opslag van varkensvlees. In 

2003 daalde de prijs onder het niveau van 2002. Bovendien werd de afzet bemoeilijkt door de 

groeiende internationale concurrentie (Verenigde Staten, Canada en Brazilië), stagnatie van de 

11 Het is in de varkenssector een gekend verschijnsel dat de varkensprijzen een cyclische beweging vertonen over een 

periode van drie tot vijf jaar met verdubbelingen of halveringen van de prijs. In de ‘vette’ jaren kan de prijs oplopen 

tot meer dan € 1,7 per kg, in de ‘magere’ jaren kan de prijs dalen tot minder dan € 0,85 per kg (An., 2003f). 


HOOFDSTUK 2 

varkensvleesconsumptie in de Europese Unie en de problemen met de afzet naar Rusland. De 

sterke koers van de euro hield een duidelijk competitief nadeel in voor de Europese export. 

Schommelingen in de omzet van de varkenshouderij kunnen ook het gevolg zijn van schommelingen 

in het geproduceerde aantal dieren. In de varkenshouderij kan het aantal varkens snel 

veranderen omdat de zeugen zeer productief zijn (twee worpen per jaar met gemiddeld 8 tot 9 

biggen). De zeugenstapel inkrimpen of vergroten heeft dus vrij snel een effect op het aanbod 

van biggen en, een achttal maanden later, op het aanbod van slachtvarkens. 

Pluimveehouderij 

De evolutie van de eindproductiewaarde in de pluimveesector kan verklaard worden door de 

lage prijzen. 

Figuur 21: Evolutie braadkippenprijs (1996-2004) (jaargemiddelden/maandgemiddelden) 


De marktprijs van braadkippen kwam in 1998 onder druk te staan toen de uitvoer van de Europese 

pluimveesector naar Rusland in elkaar stuikte. Door de expansie van de Europese pluimveesector 

steeg de productie sneller dan de consumptie en kon het overaanbod niet opgevangen 

worden door export. Eveneens hebben de toegenomen concurrentie vanuit de Verenigde Staten 

en van ander gevogelte dan kip (b.v. kalkoen) bijgedragen tot de (negatieve) evolutie in de 

pluimveesector. In 1999 zorgde de dioxinecrisis voor een bijkomende prijsdruk in een reeds 

verstoorde markt. In 2000 herstelde de markt zich gedeeltelijk door een kleinere pluimveestapel, 

vlotte EU-export (door hoge dollarkoers) en hoge varkensprijzen in Europa. In 2001 kon 

de pluimveesector nog profiteren van de reductie in rundvleesconsumptie, daarna brokkelden 

de prijzen opnieuw af door een grotere Europese productie, toenemende invoer van pluimveevlees 

uit ondermeer Brazilië en Thailand en een herstel van de rundvleesconsumptie. Begin 

2003 zorgde de vogelpest ervoor dat veel kippen vernietigd werden en de prijzen opnieuw een 

tijdelijke, opwaartse stimulans kregen. 

In de jaren negentig daalde de eierprijs (cf. Figuur 22, p. 35) (incl. premie van € 0,5 per 100 

eieren) door een sterke toename van het productief leghennenbestand in de Europese Unie. 

Aangezien de interne consumptie stabiel bleef, was Europa afhankelijk van de export. Deze 

uitvoer werd in 1997-1998 bemoeilijkt door de financiële problemen van Rusland en Zuidoost- 

Azië en de toegenomen concurrentie van ondermeer China en de Verenigde Staten. Ook in de 



eiersector veroorzaakte de dioxinecrisis een extra prijsdruk in een markt die reeds in een laagconjunctuur 

verkeerde. In 2000 was er een prijsherstel dankzij het krappe aanbod op de Europese 

markt (als gevolg van de vogelpest in Italië en de opruiming van pluimvee in het kader van 

de dioxinemaatregelen). Begin 2003 kregen de prijzen een opwaartse stimulans omdat veel kippen 

vernietigd werden als gevolg van de vogelpest. 

Figuur 22: Evolutie van de eierprijs (bruine eieren 62,5 g) (1996-2003) (jaargemiddelden/ 

maandgemiddelden) 


b. Evolutie toegevoegde waarde (An., 2004g; An., 2004h; Mathijs E., 2004; An., 2004o; 

Platteau J., 2005; http://www.vilt.be) 

De bruto toegevoegde waarde wordt berekend door de omzet te verminderen met de kosten van 

het intermediair verbruik of de kosten van grondstoffen en diensten die tijdens het productieproces 

verbruikt worden (b.v. veevoeders en stro). De bruto toegevoegde waarde is de vergoeding 

die bekomen wordt voor de inzet van de arbeid en het productieapparaat van de landbouw 

(machines, installaties, gebouwen, gronden). 

Het intermediair verbruik van de landen tuinbouwsector in Vlaanderen werd in 2003 geraamd 

op k€ 2 892 215. Gegeven het belang van de veehouderij in de landbouw is het niet verwonderlijk 

dat veevoeder veruit de belangrijkste kostenfactor is. In de tuinbouw spelen de energiekosten 

een belangrijke rol. De bruto toegevoegde waarde (tegen marktprijzen) bedroeg in 2003 

k€ 1 687 863. 

Voor de bepaling van de netto toegevoegde waarde worden behalve de intermediaire kosten ook 

nog andere kosten in rekening gebracht. Voor het productieproces worden machines, installaties 

en gebouwen ingezet, die onderhevig zijn aan slijtage en die na verloop van tijd vervangen 

worden. Om deze vervanging ten gepaste tijde mogelijk te maken, worden de productiemiddelen 

jaarlijks afgeschreven. Door van de bruto toegevoegde waarde (tegen marktprijzen) de 

afschrijvingen van bijvoorbeeld machines, installaties en gebouwen af te trekken, bekomt men 

de netto toegevoegde waarde (tegen marktprijzen). 

Voor de berekeningen die tot nu toe werden toegelicht, wordt gebruik gemaakt van de marktprijzen 

waaraan de producten werden verkocht of gekocht. Men spreekt dan ook van de bruto 

toegevoegde waarde aan marktprijzen, en de netto toegevoegde waarde aan marktprijzen. De 

landbouwsector kent ook nog andere inkomsten en uitgaven. Het betreft enerzijds de subsidies 

die worden ontvangen voor de landbouwactiviteit en die bij de bekomen netto toegevoegde 


HOOFDSTUK 2 

waarde worden opgeteld. Anderzijds zijn er de indirecte belastingen die door de landbouwers 

dienen te worden betaald. Het betreft hier niet de personenbelasting maar wel belastingen die in 

hoofde van het bedrijf dienen te worden betaald zoals de grondbelasting en dergelijke. De netto 

toegevoegde waarde tegen marktprijzen wordt vermeerderd met de subsidies en verminderd met 

de indirecte belastingen (b.v. grondbelasting). De netto toegevoegde waarde tegen factorkosten 

is de vergoeding voor de arbeid en het kapitaal (rente, pacht) die in het landbouwproductieproces 

ingezet worden. 

De netto toegevoegde waarde (tegen factorkosten) van de landen tuinbouwsector in Vlaanderen 

bedroeg in 2003 k€ 1 472 386. 

In Tabel 12 wordt voor de periode 2000-2003 een overzicht gegeven van de evolutie van het 

intermediair verbruik en de toegevoegde waarde in de landen tuinbouwsector in Vlaanderen 

(nominale prijzen, excl. BTW). 

Tabel 12: Evolutie toegevoegde waarde landen tuinbouwsector in Vlaanderen (2000-2003) 


2000 

(x 1000 €) 

2001 

(x 1000 €) 

2002 

(x 1000 €) 

De primaire sector (d.i. landbouw, jacht, bosbouw en visserij) vertegenwoordigde in 2002 een 

aandeel van 1,6% in de totale bruto toegevoegde waarde voor Vlaanderen. Na een heropleving 

in 2000-2001, bevindt de sector zich opnieuw op het niveau van het crisisjaar 1999. Immers, de 

eindproductiewaarde van de landbouw daalde in 2002 door de lage prijzen voor dieren, dierlijke 

producten en akkerbouwproducten. Globaal gezien daalde het aandeel van de primaire sector: 

in 1995 bedroeg dit aandeel nog 2%. De voedingsindustrie vertegenwoordigde in 2002 een 

aandeel van 3,4% zodat het agro-voedingscomplex een aandeel van 5% realiseerde in de totale 

bruto toegevoegde waarde van Vlaanderen. Hierbij dient opgemerkt te worden dat de landbouwsector 

in Vlaanderen qua aandeel in de bruto toegevoegde waarde het Europees gemiddelde 

benadert. 

c. Evolutie arbeidsinkomen (Ryckaert et al., 2003; An., 2004h; An., 2003f; An., 2003g; An., 

2001e; Ministerie van Middenstand en Landbouw, 2001; Mathijs E., 2004; Kelchtermans 

S., 2004) 

Tabel 13, p. 37, geeft voor het jaar 1992 en 2001 een gedetailleerde berekening van het gemiddelde 

arbeidsinkomen (tegen nominale prijzen) voor de landen tuinbouwsector in België. Het 

arbeidsinkomen is gelijk aan het ondernemersinkomen en het inkomen uit de bezoldigde arbeid, 

verminderd met de toegerekende vergoeding voor bedrijfskapitaal in eigendom (arbitrair: 5%). 


2003 

(x 1000 €) 

Eindproductiewaarde 4 688 844 4 811 078 4 527 269 4 580 078 

akkerbouw 386 400 473 181 418 059 458 177 

tuinbouw 1 389 082 1 359 027 1 388 946 1 505 689 

veeteelt 2 913 362 2 978 870 2 720 264 2 616 212 

Intermediaire consumptie 2 945 200 3 019 660 2 913 667 2 892 215 

Bruto toegevoegde waarde tegen 

marktprijzen 1 743 644 1 791 418 1 613 602 1 687 863 

afschrijvingen 402 100 417 047 419 632 423 830 

subsidies – taksen 176 200 178 339 188 582 208 353 

Netto toegevoegde waarde tegen 

factorkosten 1 517 744 1 552 710 1 382 552 1 472 386


Het ondernemersinkomen is een vergoeding voor zowel de arbeid van de landbouwer als voor 

het ingezette bedrijfskapitaal. Het ondernemersinkomen is gelijk aan de netto toegevoegde 

waarde tegen factorkosten, verminderd met de pachten 12 , de interesten op het geleend kapitaal 

en de lonen. 

Tabel 13: Berekening Belgisch landbouwinkomen (1992, 2001) 

1992 2001 

(mio €) (mio €) 

Eindproductiewaarde 6 438,4 6 456,0 

- Intermediair verbruik 3 560,8 3 929,1 

= Bruto toegevoegde waarde tegen marktprijzen 2 877,6 2 526,9 

- Afschrijvingen 539,5 584,0 

= Netto toegevoegde waarde tegen marktprijzen 2 338,1 1 942,9 

+ Subsidies 97,2 485,5 

- Indirecte belastingen 78,1 82,4 

= Netto toegevoegde waarde tegen factorkosten 

waarvan: 

2 357,2 2 345,9 

Inkomens uit eigendom 418,5 480,3 

Pachten 286,7 366,3 

Interesten 131,8 114,0 

Inkomens uit bezoldigde arbeid 209,7 328,7 

Ondernemersinkomen 1 729,0 1 536,9 

Geïmputeerde vergoeding voor bedrijfskapitaal in eigendom 209,2 134,6 

Arbeidsinkomen 1729,5 1731,0 

Aantal arbeidseenheden totale tewerkstelling 88 000 71 100 

Arbeidsinkomen per arbeidseenheid (euro) 

BRON: Mathijs E., 2004 

19 653 24 346 

Figuur 23, p. 38 geeft voor de periode 1990-2001 de evolutie van het arbeidsinkomen per volwaardige 

arbeidskracht in de landbouwsector in België en het vergelijkbaar inkomen buiten de 

landbouw (nominale prijzen). Door de schommelingen van de opbrengsten en de prijzen (cf. 

paragraaf 2.2.3a), zowel aan productie- als aan consumptiezijde, vertoont het gemiddeld 

arbeidsinkomen geen regelmatige stijging. Gedurende de periode 1990-2001 ligt het gemiddeld 

arbeidsinkomen in de landbouw lager dan het vergelijkbaar inkomen en lijken de twee reeksen 

te divergeren. In 2001 bedroeg het arbeidsinkomen in de landbouwsector € 24 346 per 

volwaardige arbeidskracht of 69,3% van het vergelijkbare inkomen uit de niet-landbouw (d.i. 

€ 35 108). 

12 Dit omvat niet alleen de betaalde pachten maar ook een fictieve vergoeding voor de grond in eigendom 


HOOFDSTUK 2 

Figuur 23: Evolutie inkomensdispariteit van de landbouwsector in België (1990-2001) 


In 2002 werd het gemiddeld arbeidsinkomen per volwaardige arbeidskracht in de landen tuinbouwsector 

in Vlaanderen geschat op € 19 840 of 14,8% lager dan in 2001. Het inkomen per 

volledig tewerkgestelde arbeidskracht bedroeg in 2002 60,2% van het vergelijkbaar inkomen uit 

de niet-landbouw in Vlaanderen ten opzichte van 73,5% in 2001. Hierbij dient opgemerkt te 

worden dat het gemiddelde arbeidsinkomen niets zegt over de verdeling binnen de landbouwsector! 

De evolutie van het gemiddeld arbeidsinkomen per volwaardige arbeidskracht vertoont sterke 

schommelingen afhankelijk van de streek en het bedrijfstype. Tabel 14, p. 39, geeft per 

bedrijfstype en voor de periode 1995-2001 de evolutie van het gemiddeld arbeidsinkomen per 

volwaardige arbeidskracht (nominale prijzen). Deze cijfers zijn gebaseerd op de afgesloten 


Financiële Analyses’ van het Centrum voor Landbouweconomie. Het arbeidsinkomen is gelijk 

aan de betaalde en toegerekende lonen 13 (en sociale lasten), vermeerderd met de winst of verminderd 

met het verlies. 

13 

Toegerekende lonen voor de handenarbeid van het bedrijfshoofd en van de gezinsleden 



Tabel 14: Evolutie gemiddeld arbeidsinkomen per arbeidseenheid en per bedrijfstype 

(1995-2001) 

Bedrijfstype 

BRON: An., 2001e; An., 2003g 


1995 (€ 

) 

1996 (€ 

) 

1997 (€ 

) 

1998 (€ 

) 

1999 (€ 

) 

2000 (€ 

) 

2001 (€ 

) 

Akkerbouw 29 681 29 833 31 963 32 796 25 455 27 347 31 108 

Melkvee sterk gespecialiseerd 19 398 18 044 23 022 22 050 20 740 21 024 23 388 

Melkvee matig gespecialiseerd 14 783 14 135 17 292 17 195 16 097 18 723 18 383 

Mestvee 7 095 8 759 14 951 19 511 15 503 17 024 14 672 

Gemengd rundvee 12 434 11 726 17 261 18 532 17 164 17 830 18 319 

Varkens 43 078 77 982 29 660 -9 719 35 324 58 544 50 135 

Combinaties gewassen 20 396 16 919 20 760 21 291 16 283 17 830 22 551 

Veeteelt en rundvee 18 364 22 022 21 204 18 450 17 743 24 169 20 944 

Varkens en rundvee 25 418 44 232 23 935 8 019 28 927 35 595 35 947 

Akkerbouw en melkvee 17 469 16 769 19 582 23 150 15 994 17 468 18 515 

Akkerbouw en ander rundvee 16 060 18 512 20 147 21 543 16 365 16 631 16 320 

Akkerbouw en varkens 33 184 38 679 25 717 19 995 27 955 39 457 37 982 

De inkomenstoestand voor de rundveehouderij staat al enkele jaren onder druk. Niet alleen zijn 

de prijzen van het rundvlees laag, de BSE-maatregelen laten zich ook nog vandaag voelen: de 

inkomsten van het vijfde kwartier (beenderen, organen, ingewanden) zijn weggevallen én de 

rundveehouder moet ook betalen om het te laten vernietigen. Bovendien doen het verbod op het 

gebruik van diermeel in veevoeders (ook voor pluimvee en varkens!) en de hogere milieueisen 

de productiekosten stijgen. De rundveeteelt kan dan ook maar in stand gehouden worden mits 

zware subsidiëring. De hervorming van het Gemeenschappelijk Landbouwbeleid (cf. paragraaf 

2.2.5., 2.3.1.c.) zal dan ook een belangrijke impact hebben op het arbeidsinkomen van de rundveehouderij 

in Vlaanderen. Het merendeel van de ‘premies’ die de rundveehouders nu ontvangen 

(b.v. premie mannelijke runderen, ooienpremie) zullen losgekoppeld worden van de productie 

en zullen vervangen worden door een unieke ‘bedrijfstoeslag’. De verdere vrijmaking 

van de markt zal een prijsdaling en schommelende prijzen tot gevolg hebben. 

In de rundveehouderij varieert het gemiddeld arbeidsinkomen per volwaardige arbeidskracht 

voor de verschillende specialisaties: in de sterk gespecialiseerde melkveebedrijven steeg het 

gemiddeld arbeidsinkomen met 11% ten opzichte van 2001 (6% lager dan een gemiddeld Belgisch 

landbouwbedrijf), maar daalde met 2% in de matig gespecialiseerde melkveebedrijven 

(26% lager dan een gemiddeld Belgisch landbouwbedrijf). In de gemengde rundveebedrijven 

steeg het gemiddelde arbeidsinkomen met 3% ten opzichte van 2001, aangezien deze deelsector 

beter vergoed werd tijdens de crises in de rundveesector. De gespecialiseerde mestveebedrijven 

realiseerden, met uitzondering van 1998, het laagste gemiddelde arbeidsinkomen per volwaardige 

arbeidskracht van alle bedrijfstypes (cf. Tabel 14). Het gemiddeld arbeidsinkomen daalde 

in deze deelsector met 14% ten opzichte van 2000 (59% lager dan een gemiddeld Belgisch 

landbouwbedrijf). 

De gespecialiseerde melkveehouderij realiseerde in de periode 1995-2001 het hoogste gemiddelde 

arbeidsinkomen per volwaardige arbeidskracht binnen de rundveehouderij in België en in 

Vlaanderen. Met dit inkomen horen de Belgische melkveehouders, samen met de Britten en 

Nederlanders, bij de Europese top. Sedert de hervorming van het landbouwbeleid in 1993 zijn 

de hectarepremies op graangewassen ook van toepassing op kuilmaïs. Op die manier heeft de 

melkveehouder een inkomenstoeslag van € 0,012 tot bijna € 0,025 per liter melk. Deze toeslag 


HOOFDSTUK 2 

maakt een deel van het inkomensverlies goed als gevolg van de inzinking van de rundveeprijzen 

tijdens de BSE-crisis. Immers, de melkveehouder haalt een deel van zijn inkomen uit de verkoop 

van kalveren en koeien voor de slacht (reforme koeien). 

Niettemin hebben het opkopen van de melkquota in de periode 1984-1996 door de overblijvende 

melkveebedrijven en de specialisatie een rendabele melkveehouderij in Vlaanderen tot 

stand gebracht, zeker in vergelijking met de situatie in de buurlanden. De rendabiliteit van een 

melkveebedrijf, in termen van het arbeidsinkomen, en derhalve zijn concurrentievermogen worden 

bepaald door enerzijds het volume melkproductie (aantal liter melk geproduceerd) en 

anderzijds het gerealiseerde rendement per liter melk (verschil opbrengsten en kosten). Zolang 

de productiebeperkingen (b.v. melkquotum, nutriëntengehalte) gehandhaafd blijven, zal het 

arbeidsinkomen bijna uitsluitend kunnen verbeterd worden door een toename van het rendement 

per liter melk. 

Door het Ministerie van Middenstand en Landbouw werd voor 157 gespecialiseerde melkveebedrijven 

in Vlaanderen de verschillen in arbeidsinkomen per liter geproduceerde melk 

geanalyseerd. Hierbij werd uitgegaan van de bedrijfseconomische gegevens voor het boekjaar 

1997-1998. Het merendeel of 66% van de onderzochte bedrijven is gelegen in de provincie 

Antwerpen, 14% in Oost-Vlaanderen, 9% in West-Vlaanderen, 8% in Limburg en 3% in 

Vlaams-Brabant. Het gemiddelde melkproductievolume bedraagt ongeveer 322 500 liter en 

ongeveer 45% van de bedrijven produceert tussen 150 000 en 300 000 liter melk per jaar. Het 

arbeidsinkomen werd als volgt berekend: 

Opbrengsten uit melk 

+ Opbrengsten uit omzet en aanwas 

+ Andere opbrengsten (b.v. premies) 

= Totale opbrengsten 

- Variabele kosten 

= Bruto-saldo 

- Vaste kosten (excl. berekende arbeidskosten) (b.v. gebouwen en mechanisatie) 

= Arbeidsinkomen 

Voor 64% van deze melkveebedrijven lag het arbeidsinkomen per liter melk tussen € 0,09 en 

€ 0,19. De uiterste waarden bedroegen -0,05 € per liter en 0,24 € per liter. Deze bedrijfsverschillen 

kunnen voornamelijk verklaard worden door de verschillen in één of meerdere van 

onderstaande parameters: 

• Opbrengsten uit omzet en aanwas per liter melk (~ vervangingspercentage en toepassing 

gebruikskruisingen); 

• Vaste kosten per liter melk (gebouwen en mechanisatie); 

• Ruwvoederkosten per liter melk (b.v. teeltkosten, interest op omlopend kapitaal, huur of 

pacht); 

• Melkprijs per liter melk (~ melkkwaliteit en optimale melksamenstelling); 

• Krachtvoerderkosten per liter melk; 

• Veekosten per liter melk (b.v. dierenarts, veeverbetering). 


Met uitzondering van de periode 1997-1998, realiseerde de varkenshouderij in België het hoogste 

gemiddeld arbeidsinkomen per volwaardige arbeidskracht van alle bedrijfstypes. Het recordjaar 

was 1996 met een gemiddeld inkomen per volwaardige arbeidskracht van € 77 982. Het 



arbeidsinkomen per volwaardige arbeidskracht was in de eerste helft van 1998 nog positief maar 

nadien gingen de varkenshouders in het rood zodat op jaarbasis amper een inkomen overbleef. 

In 2000 herstelde het inkomen zich tot € 58 544 per volwaardige arbeidskracht. Niettemin, 

daalde in 2001 het gemiddelde arbeidsinkomen met 14% ten opzichte van 2000. Zowel de prijzen 

van de biggen als van de mestvarkens stegen in het begin van het boekjaar 2001. Vervolgens 

daalden de biggenprijzen continu tot het einde van het boekjaar. In de gespecialiseerde varkenshouderij 

nam het aantal fokzeugen af met 7,7% ten opzichte van 2000 en het aantal mestvarkens 

met 6,5%. Alhoewel in 2001 het gemiddeld inkomen per volwaardige arbeidskracht daalde tot 

€ 50 135, was het nog steeds twee keer het arbeidsinkomen van een gemiddeld landbouwbedrijf. 

Omdat de levenscyclus van een vleesvarken amper langer duurt dan zes maanden en zeugen erg 

productief zijn (twee worpen per jaar), kan de varkensstapel op korte tijd snel aangroeien. Dit 

geeft aanleiding tot uitgesproken prijsschommelingen en overeenkomstige reactie van de varkenshouders. 

Zoals reeds eerder vermeld, zijn deze cyclische schommelingen moeilijk in de 

hand te houden (b.v. varkenspest, milieuwetgeving) en moeten de varkenshouders afrekenen 

met jaarlijkse schommelingen van het arbeidsinkomen per volwaardige arbeidskracht. Laatstgenoemde 

schommelingen zijn nog meer uitgesproken dan de prijsschommelingen door het 

grote aandeel directe en vaste kosten in de totale prijs van een varken. Jonge varkenshouders 

met zware aflossingen gaan dan ook vaak over tot contractteelt om zich te redden. In vergelijking 

met vleesvee, melk en granen vergt de varkenssector weinig subsidiëring. 

Pluimveehouderij (Wytynck W., 2005) 

Uitgaande van de boekhoudingen van de Boerenbond en de onderzoeksgegevens van het Proefbedrijf 

voor de veehouderij kunnen enkele richtinggevende bruto-saldi gegeven worden voor de 

pluimveehouderij in Vlaanderen. 

– Leghennen (eieren en soepkippen): € -3,83 per aanwezige hen per jaar. 

– Braadkippen: € 0,3 per braadkippenplaats of € 0,046 per braadkip. 

d. Evolutie bruto standaardsaldo (Claeys D., 2004) 

Het bruto standaardsaldo is de waarde van het bruto saldo die overeenstemt met de gemiddelde 

situatie in een bepaalde regio en voor elk van de landbouwproducties. Het bruto saldo van een 

landbouwproductie is gelijk aan de omzet, verminderd met de specifieke kosten. Voor de dierlijke 

producties omvatten de specifieke kosten bijvoorbeeld de kosten voor de vervanging van 

de dieren, veevoederkosten, kosten ziektebestrijding, kosten productiecontrole, verzekeringskosten. 

De specifieke kosten worden bepaald op basis van prijzen franco bedrijf, exclusief BTW 

en subsidies. 

Volgende tabel (Tabel 15, p. 42) geeft voor de boekjaren 1996-2002 een overzicht van de bruto 

standaardsaldi (nominale prijzen) voor de veeteeltsector in Vlaanderen. Deze gegevens zijn 

gebaseerd op de landbouwboekhoudingen die worden bijgehouden door de Afdeling ‘Boekhoudkundige 

en Financiële Analyses’ van het Centrum voor Landbouweconomie. Hierbij wordt 

uitgegaan van de producties die voorkomen op de lijst met rubrieken die voorzien zijn in de 

communautaire enquêtes betreffende de structuur van de landbouwbedrijven. De bruto standaardsaldi 

voor dierlijke producties worden uitgedrukt per dier en worden berekend voor een 

productieperiode van 12 maanden. De premies die toegekend worden aan de producenten van 

rund- en schapenvlees zijn inbegrepen in de bruto productie van de betreffende diercategorie. 

Over de periode 1996-2002 heeft de diercategorie melkkoeien het hoogste bruto standaardsaldo 

en de diercategorie vleeskippen het laagste bruto standaardsaldo. 


HOOFDSTUK 2 

BRON: Claeys D., 2004 

Tabel 15: Bruto standaardsaldi veehouderij in Vlaanderen (1996-2002) 

Diercategorie 

1996 

€/stuk 

vee 

1997 

€/stuk 

vee 

1998 

€/stuk 

vee 

1999 

€/stuk 

vee 

2000 

€/stuk 

vee 

2001 

€/stuk 

vee 

2.2.4. Evolutie investeringen (An., 2004h; An., 2003c; An., 2003g; VLIF; An. 2004o; 

Platteau J., 2005; Mathijs E., 2004) 

De landbouwsector is een zeer kapitaalintensieve sector: om een gemiddeld landbouwbedrijf in 

België te doen draaien was er in 2001 ongeveer € 481 979 kapitaal nodig. In vergelijking met 

1990 is dit een stijging van de totale waarde van het kapitaal met 80%. 

Het actief kapitaal kan opgesplitst worden naar grondkapitaal (grond, aanplantingen, gebouwen, 

serres) en bedrijfskapitaal (levend, dood en omlopend kapitaal 14 ). Het aandeel grondkapitaal 

nam in de periode 1992-2001 toe van 72,7% naar 78,6%, ondermeer omwille van de stijgende 

grondprijzen. De toename van de grondprijzen kan verklaard worden door de problematiek van 

de mestafzet en de schaarsheid van de productiefactor grond. Omdat grond in Vlaanderen relatief 

schaars en duur is, tracht de Vlaamse boer zijn inkomen op peil te houden of te verbeteren 

door de productie per eenheid oppervlakte op te drijven of zelfs de productiefactor grond uit te 

schakelen. Intensieve veehouderij is dan een aangewezen productiemethode. 

Het passief kapitaal wordt opgesplitst naar gehuurd grondkapitaal, ontleend kapitaal en kapitaal 

in eigendom. In 2001 zag de verdeling van het passief kapitaal er als volgt uit: 46,7% huur, 

19,5% leningen, 33,9% eigendom. Het aandeel dat geleend wordt, is over een tijdspanne van 

tien jaar niet veranderd. Wel is een verschuiving opgetreden: grondkapitaal (zowel in eigendom 


2002 

€/stuk 

vee 

Eenhoevige dieren 151 144 159 185 191 213 184 

Runderen < 1j 218 229 251 280 288 279 271 

1j =< man. runderen < 2j 503 616 724 707 680 701 728 

1j =< vrouw. runderen < 2j 193 170 196 186 188 221 183 

Man. runderen =< 2j 474 679 685 809 889 768 922 

Vrouw. runderen =< 2j 175 153 187 181 188 233 213 

Melkkoeien 1 363 1 592 1 616 1 595 1 665 1 671 1 597 

Zoogkoeien 391 399 587 516 585 442 546 

Schapen 40 52 50 44 40 56 45 

Geiten 201 270 253 224 203 288 227 

Biggen < 20 kg 100 100 58 69 89 124 83 

Fokzeugen 422 406 33 171 277 412 202 

Andere varkens 100 100 58 69 89 124 83 

Vleeskippen 1,09 0,82 0,21 -0,36 0,59 0,73 -0,72 

Leghennen, poeljen, fokhanen 4,29 1,72 -0,20 -1,07 1,75 1,02 0,46 

Kalkoenen en ander pluimvee 2,53 2,01 2,80 4,25 4,36 -0,15 1,10 

Moederkonijnen 38 37 42 83 87 98 75 

14 Het levend kapitaal is de gemiddelde waarde van de dieren in eigendom van het bedrijf. Het gebruiksvee (b.v. melkkoeien, 

fokvaarzen, zeugen) wordt zowel bij begin- als bij eindinventaris gewaardeerd tegen de prijzen die voor de 

eindinventaris gelden. Het mestvee wordt bij begin- en eindinventaris gewaardeerd tegen de prijzen die op dat moment 

gelden. Het dood kapitaal is de gemiddelde waarde van de machines en het materiaal van het bedrijf, gewaardeerd 

tegen hun vervangingswaarde verminderd met de gecumuleerde afschrijvingen. Het omlopend kapitaal is de 

forfaitaire schatting van het gemiddelde kapitaal dat in gewassen geïnvesteerd wordt (b.v. zaaizaad en pootgoed, 

meststoffen, bestrijdingsmiddelen, berekende en betaalde lonen).


als in pacht) is in belang toegenomen, ten koste van het bedrijfskapitaal in eigendom. Het grondkapitaal 

werd in 2001 hoofdzakelijk (of 59%) gehuurd, 31% was in eigendom en 10% werd 

ontleend. In 1992 werd nog 64,1% van het bedrijfskapitaal met eigen middelen gefinancierd en 

35,9% via leningen, in 2001 respectievelijk 44,2% en 55,8%. 

In feite is de pacht van grond en gebouwen een kost in de resultatenrekening en hoort deze kost 

niet thuis in de balans. Indien het gehuurd grondkapitaal uit de balans verwijderd zou worden, 

neemt het aandeel van het grondkapitaal in de activa nog steeds toe van 53% in 1992 tot 60% 

in 2001. De schuldgraad (d.i. aandeel leningen in totale passiva) van de landbouwsector in België 

is eveneens toegenomen (of de solvabiliteit 15 is afgenomen) van 35% in 1992 tot bijna 37% 

in 2001, maar ligt nog steeds op een aanvaardbaar niveau. 

In onderstaande tabel wordt voor het jaar 1992 en 2001 een overzicht gegeven van de balans 

van de landbouwsector in België (nominale prijzen). 

Activa 

Grondkapitaal 

Grond 

Aanplantingen 

Gebouwen en kassen 

Bedrijfskapitaal 

Levend kapitaal 

Dood kapitaal 

Omlopend kapitaal 

Passiva 

Eigen vermogen 

Grondkapitaal in eigendom 

Bedrijfskapitaal in eigendom 

Grondkapitaal in huur 

Gehuurde gronden 

Gehuurde gebouwen 

Leningen 

Ontleend grondkapitaal 

Ontleend bedrijfskapitaal 

BRON: Mathijs E., 2004; An., 2004o 

Tabel 16: Balans landbouwsector in België (1992, 2001) 

1992 2001 

Mio € % Mio € % 

24 152,3 

17 570,7 

14 640,6 

156,2 

2 773,9 

6 581,6 

3 822,5 

1 142,8 

1 616,3 

24 152,3 

9 045,7 

4 824,0 

4 221,7 

10 255,4 

9 781,9 

473,6 

4 851,2 

2 491,3 

2 359,9 

100,0 

72,7 

60,6 

0,6 

11,5 

27,3 

15,8 

4,7 

6,7 

100,0 

37,5 

20,0 

17,5 

42,5 

40,5 

2,0 

20,1 

10,3 

9,8 

28 480,6 

22 387,3 

18 839,9 

203,3 

3344,1 

6093,3 

3473,0 

837,9 

1782,4 

28 480,6 

9645,7 

6953,5 

2692,2 

13 292,0 

12 731,8 

560,2 

5 542,9 

2 141,8 

3 401,1 

100,0 

78,6 

66,1 

0,7 

11,7 

21,4 

12,2 

2,9 

6,3 

100,0 

33,9 

24,4 

9,5 

46,7 

44,7 

2,0 

19,5 

7,8 

11,9 

Volgende tabel (Tabel 17, p. 44) geeft voor het (boek)jaar 2001 een overzicht van de aard en het 

belang van de ingezette kapitalen per bedrijfstype 16 . Deze cijfers zijn gebaseerd op 987 afgesloten 


Financiële Analyses’ van het Centrum voor Landbouweconomie. 

15 

De algemene graad van financiële onafhankelijkheid of solvabiliteit geeft een aanduiding van de mate waarin een 

bedrijf zich meer met eigen vermogen en dus minder met vreemd vermogen financiert (Ooghe et. al,. 2003). De graad 

van financiële onafhankelijkheid kan gehanteerd worden als maatstaf voor het financieel risico van het bedrijf: des te 

kleiner de financiële onafhankelijkheid, des te meer schulden, des te meer vaste betalingsverplichtingen en des te 

groter het financieel risico dat deze verplichtingen niet nagekomen kunnen worden. 

16 

De bedrijfstypes komen overeen met de diverse niveaus van de communautaire typologie van landbouwbedrijven van 

de Europese Commissie (Publicatieblad van de Europese Gemeenschappen, L220, 17 augustus 1985). 


HOOFDSTUK 2 

Tabel 17: Aard en belang van de ingezette kapitalen per bedrijfstype in België (2001) 

akkerbouwvarkens 

akkerbouwrundvee 

akkerbouwmelkvee 

varkens-rundvee 

veeteelt-rundvee 

combinatie 

gewassen 

varkens 

mestvee 

gemengd 

rundvee 

melkvee matig 

gespecialiseerd 

melkvee sterk 

gespecialiseerd 

akk_bouw 

Omschrijving 

Per bedrijf (1000 €) 

Bedrijfshoofd (activa) 

257 345 324 381 348 345 207 415 429 376 329 352 

Waarvan: grondkapitaal 

170 226 184 186 134 208 118 269 267 226 162 230 

– grond + grondverbeteringen 129 107 81 100 77 80 82 124 118 129 106 134 

– gebouwen 

40 119 102 85 57 127 36 145 149 97 56 96 

waarvan: bedrijfskapitaal 

87 119 140 195 214 137 90 146 162 150 167 122 

– levend kapitaal 

18 76 95 146 179 106 38 93 119 79 105 68 

– dood kapitaal 

44 38 37 40 30 25 27 38 34 50 43 37 

– omlopend kapitaal 

26 5 8 9 5 6 24 15 9 21 19 17 

Bedrijfshoofd (passiva) 

257 345 324 381 348 345 207 415 429 376 329 352 

waarvan: eigen middelen 

170 238 226 270 260 202 139 304 284 230 211 209 

waarvan: leningen 

87 107 97 110 88 143 68 111 145 146 118 143 

Door verpachters 

438 291 290 311 297 125 319 326 232 402 392 280 

Bedrijfshoofd + verpachter 695 637 614 692 645 470 527 741 660 778 721 632 

Per 100 € totale opbrengsten 

Door het bedrijfshoofd 

207 287 257 269 342 114 175 245 185 247 264 169 

waarvan: grondkapitaal 

137 188 146 131 132 69 99 159 115 149 130 110 


70 99 111 138 211 46 75 86 70 99 134 59 

Door de verpachters 

352 242 231 220 293 42 269 192 100 265 314 134 

Bedrijfshoofd + verpachter 559 529 489 489 635 156 444 438 285 512 578 303 

Per ha beteelde oppervlakte (1000 €) 

Door het bedrijfshoofd 

4.9 9.3 8.2 7.9 7.2 

5.5 11.4 17 6.7 6.3 11.7 

waarvan: grondkapitaal 

3.3 6.1 4.6 3.8 2.8 

3.2 7.4 10.6 4 3.1 7.6 


1.7 3.2 3.5 4 4.5 

2.4 4 6.4 2.7 3.2 4.1 

Door de verpachters 

8.4 7.9 7.3 6.4 6.2 

8.6 8.9 9.2 7.2 7.6 9.3 

Bedrijfshoofd + verpachter 13.4 17.2 15.5 14.3 13.4 

14.1 20.3 26.1 13.9 13.9 21 

Solvabiliteit (%) 66 69 70 71 74.6 58.4 67.1 73.2 66.3 61.2 64.1 59.4 


BRON: An., 2003g


De ingezette kapitalen per bedrijf varieerden in 2001 tussen € 470 000 voor de varkenshouderijen 

en € 778 000 voor de bedrijven die aan akkerbouw doen en melkvee houden. Per € 100 

totale opbrengsten werd er gemiddeld € 635 ingezet in de mestveebedrijven en slechts € 156 

in de gespecialiseerde varkensbedrijven. De kapitalen die per ha ingezet werden, varieerden 

sterk voor de verschillende bedrijfstypes: van € 26 100 voor bedrijven met varkens en runderen 

tot € 13 400 voor de akkerbouwbedrijven en mestveebedrijven. 

De gemiddelde solvabiliteit (68%) in 2001 was vrij hoog, wat in het algemeen wijst op een 

gunstige situatie. Wat de solvabiliteit van de individuele bedrijven betreft, was voor 3% van de 

bedrijven de solvabiliteit kleiner dan 10%, voor 16% lag de solvabiliteit tussen 10% en 50%, 

voor 43% van de bedrijven tussen 50% en 80%, voor 30% tussen 80% en 100% en voor 8% van 

de bedrijven was de solvabiliteit gelijk aan 100%. 

In Tabel 18, p. 46, wordt voor het (boek)jaar 2001 een overzicht gegeven van de investeringen 

en de aangewende financieringsmiddelen per bedrijfstype 17 . Deze cijfers zijn gebaseerd op 987 

afgesloten landbouwboekhoudingen die worden bijgehouden door de Afdeling ‘Boekhoudkundige 

en Financiële Analyses’ van het Centrum voor Landbouweconomie. 

Van alle bedrijfstypes waren de gemiddelde investeringen het hoogst voor de bedrijven met 

veeteeltcombinaties, accent op graasdieren, namelijk € 30 045 per bedrijf en het laagst voor de 

gespecialiseerde varkenshouderijen, namelijk € 3 19 per bedrijf. Voor de gespecialiseerde varkensbedrijven 

was het verschil tussen de eind- en begininventaris van het vee negatief als 

gevolg van de daling van de varkensprijzen en de reductie van het aantal varkens. De gespecialiseerde 

bedrijven met veeteeltcombinaties, accent op graasdieren, hebben het meest geleend 

(€ 22 557 per bedrijf) en de bedrijven met combinaties van melkvee en akkerbouw hebben het 

minst geleend (€ 3 359 per bedrijf). De eigen middelen waren hoog voor de bedrijven met 

combinaties ‘akkerbouw en varkens’ en ‘akkerbouw en melkvee’, respectievelijk € 16 789 en 

€ 17 409 per bedrijf. De eigen middelen waren negatief voor de gespecialiseerde varkensbedrijven 

en de bedrijven met veeteeltcombinaties, accent op veredeling, respectievelijk € 7 159 en 

€ 8 701 per bedrijf. 

17 De bedrijfstypes komen overeen met de diverse niveaus van de communautaire typologie van landbouwbedrijven van 

de Europese Commissie (Publicatieblad van de Europese Gemeenschappen, L220, 17 augustus 1985). 


HOOFDSTUK 2 

Tabel 18: Investeringen en financieringsmiddelen per bedrijfstype in België (2001) 

Investering Terugbetaling Subtotaal Lening Afschrijving Subtotaal Eigen middelen 

Bedrijfstype 

(€) 

(€) 

(A) 

(€) 

(€) 

(B) 

(A-B) 

Akkerbouw 11 058 14 561 25 618 6 678 11 102 17 780 7 838 

Melkvee sterk gespecialiseerd 17 740 17 631 35 370 8 608 18 689 27 298 8 073 

Melkvee matig gespecialiseerd 15 875 14 728 30 603 6 049 16 039 22 088 8 516 

Gemengd rundvee 10 867 18 848 29 715 14 443 14 848 29 291 425 

Mestvee 6 148 15 743 21 891 6 622 10 549 17 171 4 720 

Varkens 3 190 21 063 24 254 9 215 22 198 31 413 -7 159 

Combinaties gewassen 10 960 9 590 20 550 3 507 9 737 13 244 7 306 

Veeteelt - rundvee 30 045 15 736 45 781 22 557 21 874 44 430 1 351 

Varkens - rundvee 6 870 21 104 27 974 14 227 22 448 36 675 -8 701 

Akkerbouw - melkvee 17 908 20 714 38 622 3 359 17 853 21 213 17 409 

Akkerbouw - rundvee 10 425 19 757 30 182 10 963 11 895 22 858 7 324 

Akkerbouw - varkens 24 647 18 447 43 059 9 102 17 204 26 305 16 789 


BRON: An., 2003g


2.2.5. Evolutie subsidies in kader van het Gemeenschappelijk Landbouwbeleid 

a. Gemeenschappelijk Landbouwbeleid (An., 2004o; An., 2004e) 

Oorspronkelijk was het Gemeenschappelijk Landbouwbeleid (GLB) van de Europese Unie in 

hoofdzaak gericht op het veilig stellen van de voedselvoorziening. Het instrument bij uitstek om 

dit doel ter realiseren, waren marktverordeningen waarbij de producent een gegarandeerde prijs 

voor zijn producten kreeg die hoger was dan de prijs op de wereldmarkt. 

Een eerste hervorming kwam er in 1992: de garantieprijzen werden verlaagd en ter compensatie 

ontving de landbouwer directe inkomenssteun. Met ‘Agenda 2000’ kwam er in 1999 een nieuwe 

hervorming: maatregelen werden geïntroduceerd ter bescherming van milieu en natuur en ter 

ontwikkeling van de levensvatbaarheid van plattelandsbeleid. Sinds deze hervorming steunt het 

GLB op twee pijlers: de eerste pijler omvat de rechtstreekse inkomenssteun aan akkerbouwers 

(hectarepremies voor granen, maïs, vlas, eiwit- en oliehoudende gewassen) en veehouders (dierpremies 

voor zoogkoeien, mannelijke runderen en schapen en slachtpremies), quotaregelingen 

(voor melk en suiker), prijsgaranties (b.v. zuivel) en een belangrijk deel exportsubsidies; de 

tweede pijler omvat het plattelandsbeleid. De Raad van landbouwministers van de Europese 

Unie bereikte op 26 juni 2003 een akkoord over de hervorming van de twee pijlers van het 

Europees Gemeenschappelijk Landbouwbeleid (‘Mid Term Review’). Het nieuwe, hervormde 

GLB in hoofdlijnen (cf. http://europa.eu.int/): 

• een unieke ‘bedrijfstoeslag’ die losstaat van de productie; beperkte gekoppelde elementen 

mogen worden gehandhaafd om te voorkomen dat productie wordt opgegeven; 

• de ‘bedrijfstoeslag’ zal afhankelijk worden gesteld van de naleving van normen op het 

gebied van het milieu, de voedselveiligheid, de gezondheid van dieren en planten en het 

dierenwelzijn, en van de eis dat alle landbouwgrond in een uit landbouw- en milieuoogpunt 

goede staat wordt gehouden (‘randvoorwaarden’); 

• vanaf 2005, een krachtiger beleid inzake plattelandsontwikkeling met meer EU-geld en 

nieuwe maatregelen om milieuzorg, kwaliteit en het dierenwelzijn te bevorderen en om de 

landbouwers te helpen aan EU-normen op productiegebied te voldoen; 

• een verlaging van de rechtstreekse betalingen (‘modulatie’) aan grotere landbouwbedrijven 

om het nieuwe beleid inzake plattelandsontwikkeling te kunnen financieren; 

• een mechanisme voor financiële discipline om ervoor te zorgen dat de voor de periode tot 

2013 vastgestelde landbouwbegroting niet wordt overschreden; 

• herziening van het GLB-marktbeleid in bepaalde sectoren: 

– asymmetrische prijsverlagingen in de zuivelsector: de interventieprijs voor boter wordt 

over vier jaar met 25% verlaagd, wat een extra verlaging met 10% betekent in vergelijking 

met ‘Agenda 2000’, terwijl de in het kader van ‘Agenda 2000’ overeengekomen 

verlaging met 15% over drie jaar voor mageremelkpoeder wordt gehandhaafd; 

– de maandelijkse verhogingen in de sector granen worden gehalveerd en de huidige 

interventieprijs wordt gehandhaafd; 

– hervormingen in de sectoren rijst, durumtarwe, noten, zetmeelaardappelen en 

gedroogde voedergewassen. 

De steunbedragen voor quotaregelingen, prijsgaranties en uitvoerrestituties gaan onrechtstreeks 

naar de landbouwer via de prijs of de hoeveelheid die afgezet kan worden. De inkomenssteun 

en de subsidies, die gekoppeld zijn aan de tweede pijler, worden wel rechtstreeks uitbetaald. De 

eerste pijler wordt volledig gefinancierd door het Europees Oriëntatie en Garantiefonds 

(EOGFL); voor de tweede pijler dient Vlaanderen 50 tot 75% op te leggen. In Tabel 19, p. 48, 

wordt een overzicht gegeven van de Belgische EOGFL-uitgaven (nominale prijzen) voor de 

periode 1998-2003. 


HOOFDSTUK 2 


Tabel 19: Overzicht Belgische EOGFL-uitgaven (1998-2003) 

1998 

(€ mio) 

1999 

(€ mio) 

2000 

(€ mio) 

2001 

(€ mio) 

2002 

(€ mio) 

Het merendeel van de EOGFL-uitgaven werd besteed aan de eerste pijler van het GLB. De 

uitgaven voor plattelandsontwikkeling waren in verhouding klein maar zullen toenemen door 

de wijzigingen van het GLB (‘Agenda 2000’) en de implementatie van de ‘Mid Term Review’. 

De daling van het aandeel van plattelandsontwikkeling in de EOGFL-uitgaven van 5,1% in 

2002 naar 4,6% in 2003 is hoofdzakelijk te wijten aan de toename van de totale uitgaven. Suiker, 

zuivel, akkerbouw en rundvlees vertegenwoordigen het grootste aandeel in de Belgische uitgaven 

ten laste van het EOGFL. Akkerbouw en rundvlees krijgen voornamelijk inkomenssteun. 

Voor de zuivel bestaan gegarandeerde prijzen (binnen het quotumstelsel), maar ook andere 

marktinterventies, zoals voor opslag en verwerking. Voor suiker gaat het voornamelijk over 

uitvoerrestituties. 

Van de totale subsidies (d.i. EOGFL en nationaal/regionaal) die in 2003 in Vlaanderen rechtstreeks 

uitbetaald werden aan landbouwers en platteland, was € 194,8 mio bestemd voor inkomenssteun 

(d.i. 43% hectarepremies en 57% dierpremies) en € 76,6 mio voor plattelandsontwikkeling. 

b. Programmeringsdocument voor Plattelandsontwikkeling in Vlaanderen (Platteau J., 

2005; De Schryver J., 2005a en b; Van Gijseghem et al., 2004; An., 2004e; An., 2004o) 

Het Vlaams Programma voor Plattelandsontwikkeling of programmeringsdocument voor plattelandsontwikkeling 

(PDPO) implementeert de Plattelandsverordening (EG 1257/99) en is de 

uitvoering van de tweede pijler van het EU Gemeenschappelijk Landbouwbeleid. Het programma 

loopt van 2000 tot en met 2006 en voorziet in steun voor o.a.: 

• economisch gerichte maatregelen, b.v. investerings- en vestigingssteun (zie verder VLIF); 

• milieumaatregelen, b.v. groenbedekking 

• ondersteunende maatregelen, b.v. opleiding 

• enz. 

Het PDPO heeft als doel om de economische leefbaarheid van landbouw te verbeteren en de 

leefbaarheid van het platteland te verhogen, waarbij ondermeer aandacht wordt besteed aan 

verbrede activiteiten in de landbouw en milieuzorg. De belangrijkste instrumenten zijn de investerings- 

en vestigingssteun, het aanbieden van vorming, het aanmoedigen van milieuvriendelijkere 

productiemethoden via beheersovereenkomsten en steun aan biologische landbouw, steun 


2003 

(€ mio) 

Akkerbouw 185,8 221,4 200,0 197,3 167,1 174,5 

Zuivel 201,6 217,8 189,1 186,1 199,7 243,7 

Suiker 221,2 328,2 341,9 282,1 237,1 206,2 

Rundvlees 148,8 127,2 109,2 169,0 209,6 247,9 

Varkensvlees 16,5 17,7 13,3 4,4 2,1 2,7 

Groenten & Fruit 21,3 21,9 20,8 37,3 31,6 33,2 

Vezelvlas 8,9 8,5 9,2 9,4 8,6 6,2 

Verwerkte producten 47,5 41,6 36,4 39,7 35,9 38,5 

Plattelandsontwikkeling 7,8 8,4 25,4 32,2 47,9 46,7 

Andere sectoren -0,6 10,3 9,4 7,2 6,3 14,8 

Totaal 858,8 1 003,0 954,6 934,7 945,8 1 014,4


voor bebossing, steun voor de agro-voedingssector (d.i. de sector voor verwerking en afzet van 

landen tuinbouwproducten) maar ook voor kleinschalige afzet en verwerking en steun aan 

plattelandsprojecten als insteek voor het tot stand komen van een integraal plattelandsbeleid. 

Het Vlaams Landbouwinvesteringsfonds (VLIF) verleent sinds 1993 onder bepaalde voorwaarden 

investerings- en vestigingssteun aan de particuliere landen tuinbouwer. Daarnaast stelt het 

fonds ook financiële middelen ter beschikking van de verenigingen en coöperaties van landen 

tuinbouwers en is een steunkader voorzien om bij problemen ten gevolge van uitzonderlijke 

weersomstandigheden en van planten- en dierziekten snel specifieke maatregelen te kunnen 

uitvaardigen. De steun wordt verleend onder de vorm van rentesubsidie, kapitaalpremies en 

overheidswaarborg en stelt de landbouwer in staat om de structuur van het bedrijf sneller aan te 

passen aan nieuwe en snel evoluerende omstandigheden. Aansluitend op een wijziging van het 

VLAREM en EU-richtlijnen voor diervriendelijke huisvesting van zeugen en legkippen werd 

een wijziging in de VLIF-reglementering doorgevoerd die enerzijds de meerkost van ammoniakemissiearme 

varkensen pluimveestallen financieel compenseert en anderzijds de zeugen- en 

legkippenhouders financieel ondersteunt bij het verbouwen en uitrusten van bestaande stallen 

naar diervriendelijkere huisvestingssystemen. De wijzigingen zijn van toepassing op aanvragen 

om steun vanaf 1 januari 2003. 

In de periode 2000-2006 kan de investeringssteun maximaal verkregen worden op een investeringsbedrag 

van 500 000 € per VAK en 1 miljoen € per bedrijf. Enkele voorbeelden van technieken/maatregelen 

in de veeteeltsector die anno 2005 in aanmerking kunnen komen voor subsidies 

via het Vlaams Landbouw- en Investeringsfonds zijn: 

• afvalwaterzuivering op bedrijfsniveau (vb: rietveld); 

• sleufsilo met recuperatiesysteem voor silosappen; 

• ammoniakemissiearme stalsystemen; 

• emissiearme mestaanwending; 

• stalverluchtingssysteem met een filter ter bestrijding van de geur- en stofhinder; 

• … 

Verwacht wordt dat in 2006 de VLIF-regelgeving gewijzigd zal worden. Voor een volledige en 

actuele lijst van technieken/maatregelen die in aanmerking komen voor VLIF-steun, alsook 

meer details over de algemene voorwaarden en de vormen van steun wordt verwezen naar de 

website van het Vlaams Landbouwinvesteringsfonds: 

http://www2.vlaanderen.be/ned/sites/landbouw/investeringen/vlif_inl.html. 

Figuur 24, p. 50, geeft voor de (boek)jaren 2000-2006 een overzicht van de vastleggingen die 

in het kader van het PDPO begroot werden. Echter, steun die voor een bepaalde verbintenis 

toegekend werd, kan over meerdere jaren uitbetaald worden waardoor de uitbetalingsperiode 

verder kan gaan dan 2006. Bovendien omvatten de vastleggingen nog heel wat verbintenissen 

die in het verleden aangegaan werden maar waarvan de betalingen in de periode 2000-2006 

gebeuren. De totale vastleggingen voor 2006 bedragen € 97,47 mio ten opzichte van € 19,70 

mio in 2000. 


HOOFDSTUK 2 


Figuur 24: Verdeling begroting PDPO 2000-2006 in Vlaanderen 

BRON: Platteau J., 2005


De subsidies die in 2003 uitbetaald werden (d.i. € 76 640 233) in het kader van het PDPO en 

de nog lopende maatregelen, kunnen opgesplitst worden naar de drie pijlers van duurzame landbouwproductie. 

Duurzame landbouw streeft naar een productie die economisch efficiënt, ecologisch 

en sociaal aanvaardbaar is in eerste instantie voor de huidige generatie, maar zonder de 

kansen van de toekomstige generaties te hypothekeren. 

– ‘Economisch’: 63,80% van de PDPO-betalingen (d.i. € 48 900 234) ging naar de economische 

pijler d.i. ruim 90% investerings- en vestigingssteun (VLIF). Ook steun voor overgangsmaatregelen, 

diversificatie, verbetering van verwerking en afzet van landen tuinbouwproducten 

en steun aan dienstverlenende instanties behoren tot deze pijler. 

– ‘Sociaal’: opleidingen en dorpsvernieuwing vertegenwoordigden een aandeel van 7,76% in 

de PDPO-betalingen (d.i. € 5 947 914). 

– ‘Ecologisch’: 28,43% van de PDPO-betalingen (d.i. € 21 792 085) ging naar bebossing van 

landbouwgrond, biologische landbouw, geïntegreerde teelt van pitfruit en specifieke milieumaatregelen 

(beheersovereenkomsten). 

2.2.6. Evolutie handelsbalans en zelfvoorzieningsgraad 

a. Evolutie handelsbalans (An., 2004o; An., 2001d; www.vlam.be) 

In Tabel 20 wordt een overzicht gegeven van de agrarische handelsbalans van België in 2003. 

Het totale agro-voedingscomplex realiseerde een positief handelssaldo van € 1 840,4 mio. De 

veeteeltsector realiseerde een positief saldo op de handelsbalans van € 942,5 mio en vertegenwoordigde 

een aandeel van 18,2% in de invoer en een aandeel van 21,1% in de uitvoer. Hierbij 

dient opgemerkt te worden dat de landbouwsector in België het Europees gemiddelde overstijgt 

qua aandeel in de in- en uitvoer. 


Agrarisch product 

Tabel 20: Agrarische handelsbalans van België (2003) 

Invoer 

(mio €) 

Uitvoer 

(mio €) 

Saldo 

(mio €) 

Akkerbouw 2 400,0 1 453,5 -946,5 

Tuinbouw 3 435,5 3 749,5 314,0 

Veeteelt 3 450,9 4 393,4 942,5 

Landbouwproducten 9 286,4 9 596,4 310,0 

Visserij 962,9 525,3 -437,6 

Totaal primaire producten 10 249,3 10 121,7 -127,6 

Voedingsindustrie 8 745,2 10 713,2 1 968,0 

Totaal agro-voedingscomplex 18 994,5 20 834,9 1 840,4 

De voornaamste handelspartners van België voor landbouwproducten zijn Frankrijk, Nederland 

en Duitsland. Het aandeel van de agro-voedingswaren in de totale invoer (9,6%) en uitvoer 

(8,8%) van België in 2000 oversteeg de gemiddelde in- en uitvoer van de Lidstaten van de 

Europese Unie, respectievelijk 6,2% en 5,7%. 

De exportresultaten van de Europese Unie op de internationale landbouwmarkten waren in 2002 

enigszins wisselend (COM (2003) 852, 8/1/2004). Het teleurstellende wereldwijde herstel van 


HOOFDSTUK 2 

de economie in 2002 18 , de sterkere positie van de euro en de toenemende concurrentie van derde 

landen (voornamelijk in de graansector), hadden een beperkend effect op de export van communautaire 

landbouwproducten. Niettemin, was er een sterk herstel van de vleesexport na de 

crises van 2001. 

In Figuur 25 wordt de evolutie gegeven van de Belgische vleesexport voor de periode 1991- 

2000. De schommelingen in de exportgegevens weerspiegelen ondermeer het effect van de varkenskoorts, 

de BSE- en de dioxinecrisis. In 2000 werd er 1 265 kton vlees geëxporteerd. In deze 

export vertegenwoordigde varkensvlees het grootste aandeel of 42%, kippenvlees 22%, vleeswaren 

14%, rund- en kalfsvlees 8%, slachtafval 7%, ander vlees 4%, paardenvlees 2%, schapenen 

geitenvlees 1%. In 1999 was België-Luxemburg het achtste grootste vleesexporterende land 

ter wereld (top drie: VS, Nederland en Frankrijk). 

Figuur 25: Evolutie Belgische vleesexport (1991-2000) 

BRON: VLAM, Cijfers en trends 

De buitenlandse handel van zuivelproducten beslaat een zeer uitgebreid gamma van producten 

zoals bijvoorbeeld volle en magere melk, yoghurt, room, boter, kaas. Eind jaren tachtig was de 

Europese Unie nog de belangrijkste uitvoerder van zuivelproducten op de wereldmarkt. Sinds 

het begin van de jaren negentig is het EU-aandeel voor bepaalde zuivelproducten regelmatig 

gedaald. Deze daling kan ondermeer verklaard worden door de WTO-beperkingen op gesubsidieerde 

uitvoer van kaas en andere zuivelproducten (met uitzondering van boter, boterolie en 

afgeroomde melkpoeder). De Belgisch-Luxemburgse Economische Unie (BLEU) was in de 

periode 1996-1998 en in 2000 een netto exporteur maar in 1999 een netto importeur. De import 

van kaas en room bepaalt of de handelsbalans positief of negatief is. Het positief uitvoersaldo 

had een gemiddelde waarde van € 518 mio. Het negatief uitvoersaldo voor kaas en room had 

een gemiddelde waarde van € 516 mio. 

18 Het algemene vertrouwen werd ondermijnd door een gevoel van onzekerheid dat werd veroorzaakt door de geopolitieke 

spanningen in het Midden-Oosten (waardoor de olieprijzen stegen), de negatieve ontwikkelingen op de aandelenmarkten 

en de twijfels over de werkelijke toestand van de economie en het bedrijfsleven. 


. Evolutie zelfvoorzieningsgraad (An., 2004g; An., 2001e) 


In Figuur 26 wordt de evolutie gegeven van de consumptie van agro-voedingswaren in Vlaanderen 

en voor de periode 1997-2002. In deze evolutie weerspiegelt zich het effect van de 

dioxinecrisis (1999), BSE-crisis (eind 2000) en mond- en klauwzeer (2001). Met uitzondering 

van melk en aardappelen, herstelde de consumptie van de agro-voedingswaren zich in 2002. De 

consumptie van melk in Vlaanderen daalde in 2002 met ongeveer 8% ten opzichte van 2001. 

Figuur 26: Evolutie consumptie agro-voedingswaren in Vlaanderen (1997= 100) 


Voor een groot aantal agro-voedingswaren kent België een overschot ten opzichte van de binnenlandse 

consumptie. Dit overschot wordt uitgedrukt in de zelfvoorzieningsgraad of de verhouding 

tussen de geproduceerde en de aangewende hoeveelheden. In Tabel 21 wordt voor een 

aantal agro-voedingswaren de zelfvoorzieningsgraad gegeven voor het jaar 1995 en 1999. De 

productie van vlees, en voornamelijk varkensvlees, overtrof het binnenlandse verbruik, zowel 

in 1995 als in 1999. 

Tabel 21: Zelfvoorzieningsgraad agro-voedingswaren in België (1995 en 1999) 

BRON: An., 2001e 

Landbouwproduct 1995 (%) 1999 (%) 

Granen 

Aardappelen 

Suiker 

Groenten 

Fruit 

Melk 

Runds- en kalfsvlees 

Varkensvlees 

Pluimveevlees 

Verbruikseieren 

49 

142 

204 

131 

87 

137 

167 

214 

129 

154 

54 

172 

162 

126 

77 

111 

148 

229 

159 

138 


HOOFDSTUK 2 

2.2.7. Conclusie 

De laatste jaren daalt in de kapitaalintensieve veeteeltsector in Vlaanderen het aantal bedrijven 

en het aantal dieren. De kloof tussen het arbeidsinkomen per volwaardige arbeidskracht uit de 

landbouwsector in België en het vergelijkbaar inkomen buiten de landbouw wordt steeds groter. 

De hervorming van het Gemeenschappelijk Landbouwbeleid zal een belangrijke impact hebben 

op het arbeidsinkomen van de rundveehouderij in Vlaanderen. De verdere vrijmaking van de 

markt zal een prijsdaling en schommelende prijzen (en arbeidsinkomen) tot gevolg hebben. De 

landen tuinbouwsector in Vlaanderen benadert het Europees gemiddelde (EU 15) qua aandeel 

in de bruto toegevoegde waarde. Wat het economisch belang van de landbouwsector in de 

tewerkstelling betreft, scoort de Vlaamse landen tuinbouwsector lager dan het Europees 

gemiddelde. 

Er zijn ook een aantal positieve evoluties. Zo is er een trend naar schaalvergroting: de veebezetting 

per bedrijf en per ha neemt toe. Het gemiddeld aantal arbeidskrachten per bedrijf en de 

volwaardigheid van de arbeidsinzet in de landen tuinbouwsector in Vlaanderen neemt toe. 

Uitgaande van de omzet is de veeteeltsector de grootste deelsector van de landen tuinbouwsector 

in Vlaanderen. De varkenshouderij is economisch de belangrijkste bedrijfstak in de 

Vlaamse en Belgische landen tuinbouwsector. Het gemiddeld arbeidsinkomen van de Vlaamse 

melkveehouder hoort, samen met dat van de Britten en Nederlanders, tot de Europese top. De 

landbouwsector in België overstijgt het Europees gemiddelde (EU 15) qua aandeel in de in- en 

uitvoer. 

2.3. Draagkracht van de bedrijfstak 

In paragraaf 2.2 werd een algemeen socio-economisch beeld geschetst van de veeteeltsector. 

Daaruit blijkt dat de sector zowel gekenmerkt wordt door negatieve als positieve evoluties. 

In onderstaande analyse van de draagkracht van de sector wordt getracht om de factoren te 

achterhalen die deze negatieve en positieve evoluties verklaren en om een algemeen beeld te 

geven van de economische gezondheid van de sector. De gezondheid of ‘aantrekkelijkheid’ van 

een bedrijfstak wordt bepaald door twee factoren: enerzijds de evolutie van de bedrijfstak en 

anderzijds de felheid van concurrentie. 

2.3.1. Evolutie van de bedrijfstak 

De toekomstige ontwikkeling van de veeteeltsector kan ingeschat worden door de verwachte 

evolutie te bekijken van vraag-, aanbod- en reguleringsfactoren. 

a. Vraagfactoren (An., 2004i; An., 2004g; Mathijs E., 2004; www2.vlaanderen.be) 

De landbouwmarkt wordt gekenmerkt door een geringe elasticiteit van de vraag: een lagere prijs 

veroorzaakt nauwelijks een hogere consumptie. De vraag naar landbouwproducten is eerder 

prijsinelastisch omwille van het feit dat voedsel een basisbehoefte is en de vraag naar voedsel 

in het algemeen star is. 

Na Wereldoorlog II spitste de landbouwsector zich toe op de voorziening van voldoende voedsel 

tegen een aanvaardbare prijs. Productiviteit, kwantiteit en kostenbeheersing waren de sleutelbegrippen. 

De laatste twee decennia veranderden de maatschappelijke verwachtingen. Een 

overvloed aan voedsel en een verstedelijkte burger stellen andere eisen: 



– De consument is in zijn basisbehoefte naar voedsel voorzien. De vraag naar diversiteit en 

naar nieuwe producten, die vooral uit het buitenland worden ingevoerd, neemt toe. De vraag 

naar kwaliteit neemt toe en de bekommernis om kwantiteit vervaagt. Bovendien evolueert 

de eerste invulling van kwaliteit als intrinsieke productkwaliteit naar kwaliteit van het productieproces 

en voedselveiligheid. 

– De vergrijzing van de bevolking zorgt voor verschuivingen in de vraag en in het aankoopgedrag 

(b.v. daling vleesconsumptie bij ouderen). 

– De participatie van vrouwen op de arbeidsmarkt stijgt en gezinnen worden steeds kleiner. 

De consument wil tijd besparen door buitenhuis te eten, voorgekookte maaltijden te kopen, 

etc. 

– De consument die tijd wil besparen en vrije tijd wil spenderen, koopt steeds meer in de 

supermarkt. Het koopproces zelf, de ervaringen en de mogelijkheden die daaraan verbonden 

zijn (b.v. kinderopvang, restaurant, bereikbaarheid), worden steeds belangrijker. 

– Verschillende voedselcrisissen hebben de consument bewuster en alerter gemaakt. Consumenten 

wensen meer informatie met betrekking tot de voedselveiligheid (b.v. oorsprong van 

producten). Sommige consumenten kopen hierdoor steeds meer lokaal bijvoorbeeld rechtstreeks 

bij de landbouwer. 

– Het aantal consumenten dat bewust ethisch of duurzaam koopt (b.v. ‘fair trade’), neemt toe. 

– Een welvarende maatschappij waar de primaire behoeften verzadigd zijn, kan zich permitteren 

om meer belang te hechten aan immateriële waarden (b.v. kennis, informatie, betrokkenheid, 

schoonheid en natuurlijkheid) en emoties gekoppeld aan goederen en diensten. 

Bijgevolg worden er steeds nieuwe eisen aan de sector gesteld met betrekking tot kwaliteit, 

volksgezondheid (b.v. ketenbewaking), milieubeleid (b.v. biologische landbouw, mestproblematiek) 

en dierenwelzijn. De verstedelijkte Vlaming wil de resterende open ruimte koesteren 

als recreatiegebied en natuurlijke omgeving. Aangezien de landbouw het dichtst bij deze ruimte 

staat (plantenteelt en grondgebonden veeteelt zijn grootgebruikers van deze ruimte), wordt van 

de landbouwer een grote bijdrage verwacht aan het platteland als publiek goed. Men verwacht 

dat de landbouwer de nadelige invloeden die hij op de omgeving uitoefent beperkt. 

Hierbij dient opgemerkt te worden dat het integreren van voornoemde eisen een kostprijsverhoging 

tot gevolg heeft waardoor de concurrentiepositie van de landen tuinbouwsector verzwakt. 

De grote uitdaging bestaat erin om deze eisen om te zetten in toegevoegde waarde zodat ze 

kunnen vertaald worden in de marktprijs. Er zal zich een herlocalisering van de verschillende 

deelsectoren in de landen tuinbouw opdringen. Duurzame grondgebonden sectoren zullen zich 

vestigen op plaatsen waar een duurzame grondgebondenheid wenselijk en mogelijk is, d.w.z. 

regio’s met de grootste ecologische draagkracht. Op kwetsbare gronden of landschappelijk 

waardevolle gebieden zal extensiever gewerkt moeten worden. 

b. Aanbodfactoren (An., 2003c; An., 2004k; Mathijs E., 2004; An., 2003h; 

www2.vlaanderen.be) 

De landbouwsector wordt gekenmerkt door volledige mededinging: veel aanbieders bieden een 

homogeen product aan op anonieme markten (prijsnemers). De landbouwmarkt kent een 

geringe elasticiteit van het aanbod: het aanbod aan landbouwproducten reageert traag op prijsveranderingen. 

Deze prijsinelasticiteit kan verklaard worden door de aard van het productieproces: 

de inelasticiteit neemt toe met de lengte van de productiecyclus. Bovendien kan de productiecapaciteit 

op korte termijn moeilijk of niet aangepast worden: des te meer gespecialiseerd, 

des te minder flexibiliteit. 


HOOFDSTUK 2 

Er kunnen een aantal trends onderscheiden worden die een effect zullen hebben op de structuur 

van de toekomstige aanbodsketen: 

– De voorkeur van de consumenten verandert. Er is meer verticale coördinatie tussen de verschillende 

actoren in de aanbodsketen nodig om de behoeften van de consument te leren 

kennen, om snel te kunnen reageren en om garanties met betrekking tot voedselveiligheid 

te kunnen bieden. 

– Liberalisering van de voedselmarkten. Handelsbelemmeringen worden steeds meer afgebouwd 

om ruimte te laten voor de marktmechanismen. 

– Globalisering van de voedselmarkten. De vraag naar voedsel op wereldvlak stijgt door een 

toenemende bevolkingsgroei, die gepaard gaat met verstedelijking en een hogere levensstandaard 

in heel wat ontwikkelingslanden in Zuid-Amerika en Azië. 

– Technologische vooruitgang in biotechnologie en informatietechnologie hebben een (theoretisch) 

potentieel tot het genereren van vernieuwingen die de productiewijze van de landbouw 

grondig kunnen wijzigen. Zij kunnen bijdragen tot versnelde innovatie van de productieprocessen. 

Met het oog op de globalisering, het vrijmaken van de markt en de uitbreiding van de Europese 

Unie, is het noodzakelijk dat de landbouwsector evolueert van prijsondersteunende naar inkomensondersteunende 

subsidies en dat de beschermende maatregelen voor de landbouwsector 

afgebouwd worden. Om zich in de toekomst en op de wereldmarkt te kunnen handhaven, zal de 

landbouwsector zich meer moeten richten op productdifferentiatie, producten met hoge toegevoegde 

waarde, ontwikkeling van nichemarkten, coördinatie tussen verschillende schakels in de 

voedingsketen, publieke goederen (b.v. landschap, natuur, water) en functieverbreding 19 (b.v. 

hoevetoerisme, natuurbeheer, landbouweducatie, zorgboerderijen). De grenzen tussen de landbouwsector 

enerzijds en de industriële en dienstensector anderzijds zullen vervagen. De landbouwsector 

zal niet alleen voedsel produceren maar ook goederen en diensten leveren voor 

bijvoorbeeld toerisme, recreatie, landschapsbeheer en natuurbehoud. 

Hierbij dient opgemerkt te worden dat coördinatie van de aanbodsketen en differentiatie een 

opportuniteit kunnen zijn voor de ene landbouwer maar ook een bedreiging kunnen zijn voor de 

andere. Door de verticale coördinatie van de aanbodsketen neemt het belang van contractproductie 

toe. Het belang van open referentiemarkten (b.v. dierenmarkt) neemt af en een aantal 

producenten kunnen uitgesloten worden van deelname in de gecoördineerde aanbodsketen. Er 

kan een gebrek ontstaan aan transparantie met betrekking tot contractspecificaties. De distributie 

of verwerkende industrie kan hun marktmacht misbruiken door lage prijzen of andere contractspecificaties 

te bedingen die nadelig zijn voor de landbouwproducenten. De hoeveelheid en 

de aard van de onderlinge relaties in de aanbodsketen nemen toe. Door een toenemende productdifferentiatie 

neemt de behoefte aan kwaliteitsmeting en prijsrapportering toe. Ten slotte gaat 

verticale integratie gepaard met toenemende rationalisatie en concentratie zowel aan input- als 

outputzijde, met een afname van de marktmacht van de versnipperde landbouwsector tot 

gevolg. 

c. Reguleringsfactoren (An., 2004e; An., 2004o; Mathijs E., 2004) 

De maatschappelijke vraag naar multifunctionaliteit en duurzaamheid heeft milieureglementering, 

ruimtelijke beperkingen en natuurbeschermingsmaatregelen tot gevolg. De wetgever zal 

steeds striktere eisen opleggen met betrekking tot localisatie, productiewijze en productkwaliteit. 

Ook de verwerkende en distributiesector zullen steeds meer regulerende bepalingen 

19 

Beperkingen voor varkensen pluimveehouderij ten opzichte van rundveehouderij. 



opleggen, bijvoorbeeld via lastenboeken. Deze eisen en beperkingen kunnen enerzijds een rem 

vormen op de landbouwactiviteiten en de uitbreiding van de productie en anderzijds rechtsonzekerheid 

met zich brengen. 

De milieuthema’s die de komende jaren (bijkomende) inspanningen zullen vergen, zijn de 

broeikasgasproblematiek, de nitraatverontreiniging, de verzurende emissies, de gewasbeschermingsmiddelen, 

de bodembescherming, het waterbeheer, de biodiversiteit en de genetisch 

gemodificeerde organismen. De Europese Nitraatrichtlijn (cf. paragraaf 2.6.4), bijvoorbeeld, 

verplicht Vlaanderen tot het nemen van maatregelen met het oog op de verbetering van de kwaliteit 

van het oppervlaktewater en het grondwater. Om aan deze milieudoelstellingen te kunnen 

beantwoorden, wordt ondermeer het probleem van de mestoverschotten aangepakt (aanpak aan 

de bron, oordeelkundige bemesting en mestverwerking). De varkenshouderij wordt hierbij het 

meest aan maatschappelijke kritiek blootgesteld. 

De Raad van landbouwministers van de Europese Unie bereikte op 26 juni 2003 een akkoord 

over de hervorming van de twee pijlers van het Gemeenschappelijk Landbouwbeleid (‘Mid 

Term Review’) (cf. paragraaf 2.2.5.). Centraal staat de ontkoppeling van het merendeel van de 

subsidies en de omvang van de productie. Om te voorkomen dat productie wordt opgegeven 

kunnen de Lidstaten ervoor kiezen om onder welbepaalde voorwaarden en binnen duidelijke 

grenzen een beperkte koppeling tussen subsidies en productie te handhaven. De lossere band 

tussen subsidies en productie moet ertoe leiden dat de Europese landbouwers marktgerichter 

handelen en beter kunnen concurreren. Eveneens moet deze ontkoppeling zorgen voor de 

nodige inkomensstabiliteit voor de individuele landbouwer. Niettemin worden de nieuwe subsidies 

gekoppeld aan randvoorwaarden met betrekking tot milieu, voedselveiligheid, dierenwelzijn, 

goede landbouw- en milieucondities en het behoud van permanent grasland. 

Vlaanderen zal in 2005 starten met de ontkoppeling van steun en productie. De ontkoppelde 

steun wordt opgenomen in een unieke ‘bedrijfstoeslag’, die berekend wordt op basis van de 

gemiddelde steun die de landbouwer in de referentieperiode 2000-2002 ontvangen heeft. Hierbij 

wordt een uitzondering gemaakt voor de slachtpremie voor kalveren (100% koppeling 

behouden), de zoogkoeienpremie (100% koppeling behouden) en de steun voor zaadproductie 

(lijnzaad en speltzaad). De melkpremies zullen vanaf 2006 aan de unieke ‘bedrijfstoeslag’ toegevoegd 

worden. Voor de Vlaamse landbouwsector heeft het wegvallen van de prijsondersteuning 

ten voordele van rechtstreekse inkomenssteun tot gevolg dat de grondgebonden sectoren 

(akkerbouw en rundveehouderij) nog meer onder druk komen te staan. Deze (zwaar gesubsidieerde) 

sectoren bestaan uit relatief kleine bedrijven die moeilijk kunnen uitbreiden door de hoge 

grondprijzen en toenemende milieueisen. De directe gevolgen van de hervorming van het GLB 

zijn beperkt voor de niet tot weinig grondgebonden sectoren. Onrechtstreeks kunnen er wel 

effecten zijn indien grondgebonden bedrijven omschakelen en de druk op laatstgenoemde sectoren 

doen toenemen. 

2.3.2. Felheid van concurrentie 

De intensiteit van de concurrentie is bepalend voor de winstgevendheid van een sector. Porter 

M. E. (1985) maakt een onderscheid tussen vijf bronnen van concurrentie: 

1. interne concurrentie tussen bedrijven binnen de sector; 

2. externe concurrentie: macht van de leveranciers; 

3. externe concurrentie: macht van de afnemers; 

4. potentiële concurrentie: dreiging van substituten; 

5. potentiële concurrentie: dreiging van nieuwe toetreders. 


HOOFDSTUK 2 

a. Interne concurrentie 

Nationaal (Mathijs E., 2004; www2.vlaanderen.be) 

Uitgaande van de omzet of eindproductiewaarde, is de veeteeltsector de grootste deelsector van 

de landen tuinbouw in Vlaanderen (cf. paragraaf 2.2.3.a.). De varkenshouderij is economisch 

de belangrijkste bedrijfstak in de Vlaamse en Belgische landen tuinbouwsector. 

De Vlaamse landen tuinbouwsector heeft een sterk familiaal karakter d.w.z. dat de bedrijfsleider 

en zijn partner al dan niet samen met één of meerdere kinderen het bedrijf uitbaten (cf. 

paragraaf 2.2.2.a.). Met uitzondering van de intensieve, gespecialiseerde veeteelt (vleesvarkens 

en pluimvee) zijn de bedrijven doorgaans ook eigenaar van de dieren en/of gewassen. 

De laatste jaren is er een daling van het aantal bedrijven in de landen tuinbouwsector in Vlaanderen 

(cf. paragraaf 2.2.1.a.). Het zijn meestal kleinere, niet levensvatbare bedrijven of bedrijven 

zonder familiale opvolger die verdwijnen. Vaak verdwijnen bedrijven omdat grotere bedrijven 

de kleinere overnemen of omdat bedrijven worden samengevoegd. De grotere bedrijven 

nemen in aantal en in bezetting (per bedrijf en per ha) toe. 

De landen tuinbouwsector in Vlaanderen wordt gekenmerkt door onzekerheid en instabiliteit 

van het arbeidsinkomen. Een mogelijke verklaring hiervoor is enerzijds de prijsinelasticiteit van 

het aanbod en de vraag (cf. paragraaf 2.3.1.) en anderzijds de onzekerheid van de geproduceerde 

hoeveelheid. De prijsinelasticiteit van de vraag is het gevolg van het feit dat voedsel een basisbehoefte 

is en de vraag naar voedsel in het algemeen star is. De prijsinelasticiteit van het aanbod 

is afhankelijk van de aard van het productieproces: de inelasticiteit neemt toe met de lengte van 

de productiecyclus. Bovendien kan de productiecapaciteit op korte termijn moeilijk of niet aangepast 

worden: des te meer gespecialiseerd, des te minder flexibiliteit. De onzekerheid van de 

geproduceerde hoeveelheid is functie van de gevoeligheid van de productie aan natuurlijke 

omstandigheden en de mate waarop deze gevoeligheden beïnvloed kunnen worden. 

Technologische vooruitgang zorgt ervoor dat de inkomens in de landen tuinbouwsector in 

Vlaanderen constant onder druk staan. Omdat de grond in Vlaanderen relatief schaars en duur 

is, tracht de Vlaamse boer zijn inkomen op peil te houden of te verbeteren door de productie per 

eenheid op te drijven of zelfs de productiefactor grond uit te schakelen. Intensieve veehouderij 

is hierbij de aangewezen productiemethode. Zolang genoeg bedrijven sluiten en er productiefactoren 

vrijkomen voor de overblijvers zullen de inkomens op peil blijven. Echter, door de 

immobiliteit van de productiefactoren (b.v. nieuwe investeringen, leningen) en van de landbouwer 

is stopzetting van het landbouwbedrijf niet altijd mogelijk. 

De concurrentiepositie van de Vlaamse veehouderij wordt grotendeels gewaarborgd door prijsondersteunende 

subsidies en beschermende maatregelen zoals bijvoorbeeld dierpremies, quotaregeling 

voor melk, prijsgarantie en marktinterventie voor opslag en verwerking van zuivel en 

exportsubsidies. De hervorming van het Europees Gemeenschappelijk Landbouwbeleid, de 

technologische vooruitgang en de nieuwe maatschappelijke verwachtingen zullen deze concurrentiepositie 

wijzigen (cf. paragraaf 2.3.1). De toekomstige landbouwer zal zich als ondernemer 

moeten heroriënteren om concurrentieel te blijven (of te worden). 

Wat de varkensen pluimveehouderij betreft, lijkt een verdere inkrimping van het aantal dieren 

in Vlaanderen onafwendbaar. Middelgrote bedrijven die goed gestructureerd zijn en georganiseerd 

(zoals in de varkenssector) zijn als een zelfstandig gesloten bedrijf of werken binnen een 

gesloten kring, hebben een toekomst mits er nog een aantal bijkomende inspanningen geleverd 

worden op het vlak van traceerbaarheid en kwaliteit. Schaalvergroting zal wellicht enkel moge- 



lijk zijn in kringverband (d.i. toename aantal productie-eenheden per bedrijf maar geen groei 

per productie-eenheid). Voor de kleinere (eerder grondgebonden) bedrijven zijn er enkel mogelijkheden 

via diversificatie of via reconversie naar de biologische varkens- of pluimveehouderij. 

Wat de rundveehouderij betreft, is de melkveehouderij één van de economisch betere sectoren 

binnen de Vlaamse landen tuinbouw. Deze deelsector moet wel anticiperen op de verdwijning 

van de melkquota en de prijsondersteuning. Sommige grote bedrijven, die vandaag reeds duurzaam 

en milieuvriendelijk produceren, kunnen produceren en wedijveren aan wereldmarktprijzen. 

Kleinere bedrijven zullen meerwaarde moeten genereren door diversificatie (b.v. thuisverkoop 

en -verwerking, hoevetoerisme, agrarisch natuurbeheer). De vetmesterij kan in zijn 

gangbare uitbatingvorm vermoedelijk niet concurreren tegen wereldmarktprijs. De biologische 

rundveehouderij kan extra gestimuleerd worden. Immers, de overschakeling is niet zo groot 

voor bedrijven die over voldoende grond beschikken. Door voederproductie zoveel mogelijk op 

het eigen bedrijf te organiseren, kan men duurzaam vlees produceren. 

Internationaal (An., 2004i) 

De belangrijkste handelspartners van België voor agrarische producten zijn Frankrijk, Nederland 

en Duitsland (cf. paragraaf 2.2.6.a.). In 1999 was België-Luxemburg het achtste grootste 

vleesexporterende land ter wereld (top drie: VS, Nederland en Frankrijk). In de Belgische 

vleesexport voor 2000 vertegenwoordigde varkensvlees het grootste aandeel of 42%, kippenvlees 

22%, vleeswaren 14%, rund- en kalfsvlees 8%, slachtafval 7%, ander vlees 4%, paardenvlees 

2%, schapenen geitenvlees 1%. 

Het voorbije decennium werd de export van de Vlaamse (en Europese) veeteeltsector gekenmerkt 

door de verschillende crises in de veeteeltsector (varkenskoorts, BSE- en dioxinecrisis, 

mond- en klauwzeer, vogelpest), de sterke positie van de euro en het teleurstellende herstel van 

de (wereld)economie. Bovendien nam de concurrentie toe op de internationale markt voor varkensvlees 

(Verenigde Staten, Canada en Brazilië), eieren (China en Verenigde staten), pluimveevlees 

(Verenigde Staten, Brazilië en Thailand) en zuivelproducten (Australië en Nieuw-Zeeland). 

Zoals reeds eerder vermeld (cf. paragraaf 2.3.1.c.), zal de hervorming van het Europees 

Gemeenschappelijke Landbouwbeleid de concurrentiepositie van de Vlaamse en Europese 

landen tuinbouwsector wijzigen (Boerenbond, Jaarverslag 2003): zal Europa onder druk van 

de wereldhandel verplicht worden om de huidige steunmaatregelen verder af te bouwen? In 

hoeverre zal de Vlaamse landen tuinbouwsector zich kunnen handhaven ten overstaan van 

grootschalige landbouw in bepaalde Oost- en Midden-Europese landen? In hoeverre zal de 

Vlaamse landen tuinbouwsector in die landen extra afzetmogelijkheden vinden? 

Een reductie van de landbouwbescherming zal de concurrentie op wereldvlak doen toenemen, 

zeker voor bulkproducten. Deze toenemende concurrentie en prijsdruk dragen niet bij tot ecologisch 

duurzame landbouwmethoden. Echter, in Vlaanderen wordt de maatschappelijke wens 

naar productverscheidenheid, duurzaamheid en multifunctionaliteit scherper. Deze wens brengt 

regelgeving met zich die de Vlaamse landbouwer (her)oriënteert in de richting van ecologisch 

goede praktijken, diversificatie en voedselveiligheid. Concurrentie wordt bemoeilijkt omdat 

deze beperkingen en kosten de economische druk op het individueel bedrijf vergroten. 


HOOFDSTUK 2 

b. Macht van de leveranciers 

Voor een overzicht van de directe leveranciers per subsector wordt verwezen naar de bedrijfskolommen 

in paragraaf 2.1.2. 

Zoals reeds vermeld (cf. paragraaf 2.1.2.), worden in een aantal subsectoren van de veeteeltsector 

(b.v. pluimvee- en varkenshouderij) de relaties tussen de verschillende schakels van de 

aanbodsketen nauwer aangehaald. Om zich in de toekomst en op de wereldmarkt te kunnen 

handhaven, zal de landbouwsector zich meer moeten richten op bijvoorbeeld coördinatie tussen 

verschillende schakels van de aanbodsketen (cf. paragraaf 2.3.1.b.). 

De contractteelt is vrij algemeen in de varkenshouderij, vooral bij de productie van vleesvarkens. 

De integratoren zijn de veevoederbedrijven die verscheidene vormen van integratie 

toepassen, gaande van levering van biggen en het veevoeder, tot de financiering van het bedrijf 

en het opkopen van de slachtrijpe dieren. Deze integratie vermindert de concurrentiedruk. 

De pluimveesector wordt eveneens gekenmerkt door een verregaande integratie. De veevoedersector 

en de broeierijen zijn de partners van de fokbedrijven, legkippenbedrijven en vleeskippenbedrijven. 

De vetmesting van kalveren is een sterk geïntegreerde productie. De integratoren zijn producenten 

van kunstmelk of exploitanten van slachthuizen. 

De vleesveebedrijven zijn geëvolueerd naar gesloten zoogkoebedrijven waarbij de kalveren op 

het bedrijf zelf worden geboren. 

c. Macht van de afnemers (klanten) 

Voor een overzicht van de directe afnemers per subsector wordt verwezen naar de bedrijfskolommen 

in paragraaf 2.1.2. 

De vraag naar landbouwproducten is eerder prijsinelastisch omwille van het feit dat voedsel een 

basisbehoefte is en de vraag naar voedsel in het algemeen star is (cf. paragraaf 2.3.1.a.). Bovendien 

wordt de landen tuinbouwsector gekenmerkt door volledige mededinging: veel aanbieders 

bieden een homogeen product aan op anonieme markten (prijsnemers). 

Veehouders, verwerkers en zelfs distributeurs gaan relaties aan van langere duur om hun acties 

beter op elkaar af te stemmen (cf. paragraaf 2.1.2.). In de intensieve veehouderij zijn de integratoren 

meestal de leveranciers van veevoeders. In andere subsectoren zijn voornamelijk de supermarktketens 

de drijvende kracht. Recent is er een toenemende tendens waarbij de rechtstreekse 

relatie tussen de landbouwer en de consument zich weerspiegelt in korte ketens die meestal 

gebaseerd zijn op hoeveverkoop en boerenmarkten. 

De pluimveesector wordt gekenmerkt door een verregaande integratie die de concurrentiedruk 

vermindert. De kippenslachterijen en de eierpakstations zijn de partners van de fokbedrijven, 

legkippenbedrijven en vleeskippenbedrijven. 

Ook de vetmesting van kalveren is een sterk geïntegreerde productie. De integratoren zijn producenten 

van kunstmelk en exploitanten van slachthuizen. 


d. Dreiging van substituten 


De verschillende crisissen in de veeteeltsector hebben aangetoond dat de dreiging van substituten 

toeneemt onder invloed van een crisis. Zo kon bijvoorbeeld de pluimveesector en de zuivelmarkt 

profiteren van de daling van de consumptie van rundvlees tijdens de BSE-crisis. 

e. Potentiële toetreders (binnendringers) 

Het aantal nieuwe starters in de landen tuinbouwsector in Vlaanderen nam in de periode 2000- 

2002 met 5% af. Bovendien nemen de opvolgingsperspectieven in de landbouwsector in Vlaanderen 

af of zijn onzeker. 

Zoals reeds eerder vermeld, nam het voorbije decennium de concurrentie toe op de internationale 

markt voor varkensvlees (Verenigde Staten, Canada en Brazilië), eieren (China en Verenigde 

staten), pluimveevlees (Verenigde Staten, Brazilië en Thailand) en zuivelproducten 

(Australië en Nieuw-Zeeland). De hervorming van het Europees Gemeenschappelijke Landbouwbeleid 

zal deze concurrentiedruk doen toenemen. Ten slotte kan ook de verdere uitbreiding 

van de Europese Unie voor nieuwe toetreding zorgen. 

2.3.3. Conclusie inschatting draagkracht sector 

De landbouwer staat voor heel wat uitdagingen als gevolg van de evolutie naar een geglobaliseerde 

landbouwmarkt, de permanente heroriëntatie van het Europees Gemeenschappelijk 

Landbouwbeleid, de technologische vooruitgang en de nieuwe maatschappelijke verwachtingen. 

Deze uitdagingen zullen leiden tot een grotere diversiteit van het agrarisch landschap. De 

landbouwer wordt steeds meer ondernemer dan producent. De boer zal zelf zijn koers bepalen 

waarbij de overheid de randvoorwaarden uitzet. Hierbij kan de landbouwsector een beroep doen 

op individuele inkomenssteun en plattelandssteun. Deze evolutie houdt weliswaar meer risico’s 

in zoals prijsdaling en schommelingen van de marktprijs (en het arbeidsinkomen). Er zullen 

andere keuzes gemaakt worden en nieuwe combinaties van activiteiten binnen en buiten de 

landbouwsector gecreëerd worden. Bovendien zullen steeds meer landbouwbedrijven in handen 

zijn van één persoon, terwijl de partner een inkomen verwerft buiten het bedrijf. Doelgerichte 

mechanisatie en verbeterde productiesystemen zullen ervoor zorgen dat steeds meer bedrijven 

in bijberoep een volwaardig bedrijf vormen. 

2.4. Milieu-impact van de Vlaamse veeteeltsector (Goossens A., 2005a; 

An., 2004r; EIPPCB, 2003; An., 2003c; Hendriks J., et al., 2001) 

De volgende 4 factoren bepalen de milieu-impact van de veeteeltsector: water, afvalwater, 

nutriënten en geur. 

In de veeteeltsector is water voornamelijk vereist voor het drenken van de dieren en het reinigen 

van de stallen en materiaal (b.v. melkwinningsinstallatie). De hoeveelheid vrijkomend afvalwater 

wordt o.a. bepaald door de wijze van reiniging en de mate van waterhergebruik. 

De emissie van nutriënten in de veeteeltsector hangt nauw samen met de productie van mest. De 

netto dierlijke fosfor en stikstof productie in Vlaanderen in 2003 bedraagt 63 miljoen kg P 2O 5 

en 165 miljoen kg N. Deze cijfers werden berekend op basis van dieraantallen uit de Mestbankaangifte, 

reële uitscheidingscijfers volgens de uitscheidingsbalans aangegeven op de Mest- 


HOOFDSTUK 2 

bankaangifte (vnl. van toepassing voor varkens en pluimvee) en de uitscheidingscijfers uit het 

meststoffendecreet (vnl. van toepassing voor runderen en andere diercategorieën). Tabel 22 

geeft het aandeel van de verschillende diercategorieën in de netto N en P productie in Vlaanderen 

in 2003. 

Tabel 22: Netto N- en P-productie in Vlaanderen in 2003 van verschillende diercategorieën 

Netto P205 productie % Netto N productie % 

runderen 26.884.893 43 82.642.579 50 

varkens 26.310.528 42 61.233.770 37 

pluimvee 8.302.929 13 17.773.792 11 

andere 1.216.495 2 2.789.772 2 

totaal 62.714.845 100 164.439.913 100 

Mira-T 2004 rapporteert een dierlijke N-productie van 173.4 miljoen kg N en een P-productie 

van 30.9 miljoen kg P (70.8 miljoen kg P2O5) voor 2003. Deze cijfers liggen aanzienlijk hoger 

dan de cijfers gerapporteerd door de Mestbank. De verschillen zijn te wijten een verschillende 

berekeningswijze. Zo maakt Mira-T gebruik van NIS-dieraantallen (jaarlijkse momentopname 

van dieraantallen op 15 mei) en van hogere uitscheidingscijfers voor rundvee. Vooral deze laatste 

factor zorgt voor het grote verschil met de cijfers van de mestbank dat voor rundvee gebruik 

maakt van de lagere excretiecijfers uit het meststoffendecreet. 

Dieren gebruiken voeder en scheiden via de mest het grootste deel van de nutriënten terug uit, 

die op hun beurt aanleiding geven tot emissies naar de lucht (N2 , NH3 of N2O) of naar het grondof 

oppervlaktewater. De relatie tussen het stikstofverbruik, de -benutting en het -verlies bij 

slachtvarkens is vrij goed gekend. Van de totale hoeveelheid stikstof die wordt ingenomen blijft 

33% achter in het dier. De resterende hoeveelheid stikstof (67%) wordt via de mest uitgescheiden, 

m.n. 51% via de faecaliën en 16% via de urine. 34% van de uitgescheiden stikstof wordt 

naar de lucht geëmitteerd onder de vorm van ammoniak. De resterende 32% komt terecht in de 

bodem via mestaanwending. 

Daarnaast is geur een belangrijk milieuaspect. Eventuele geurhinder bij veestallen wordt veroorzaakt 

door de afbraak van proteïnebevattende stoffen, aanwezig in b.v. faeces, urine, huid, 

haar of voedsel. Beweging van de dieren en luchtcirculatie door natuurlijke of mechanische 

ventilatie in de stallen veroorzaken emissies van deeltjes b.v. fijn stof. Antibiotica en zware 

metalen kunnen eventueel via de mest (voornamelijk van varkens en pluimvee) in het milieu 

terecht komen. 

Overige milieuthema’s die de nodige aandacht vereisen zijn energie en afval. 

2.5. Dierenwelzijn en duurzaamheid (Van Gansbeke S., 2004a) 

Dierenwelzijn is een begrip dat sinds enkele decennia, mede door de opkomst van de intensieve 

veehouderij steeds belangrijker wordt. De opvattingen over het houden van dieren zijn in die 

tijd sterk veranderd. Meer en meer geledingen van de maatschappij zijn ervan overtuigd dat 

dieren er niet alleen maar zijn in functie van hun nut voor de mens, maar ook een eigenwaarde 

hebben. Ook binnen de veehouderij zelf zijn door de ver doorgedreven specialisatie betere 

inzichten gegroeid omtrent dierengezondheid en -welzijn. De huidige stallenbouw houdt meer 

en meer rekening met welzijnseisen voor de dieren en voor de veehouder zelf. 



In de meeste landen is reeds wetgeving ontwikkeld die dieren een vorm van bescherming biedt 

tegen misbruik door de mens. Ook de burger staat, door de invloed van sommige dierenbeschermingsorganisaties, 

steeds kritischer tegenover het gebruik van dieren in het algemeen en de 

intensieve veehouderij in het bijzonder. Deze kritische houding kan grote invloed uitoefenen op 

de consumptie van de producten uit de veehouderij: in de eerste plaats vlees, maar ook zuivelproducten 

en eieren en kan dus de toekomst van de veehouderij mee bepalen. In veel gevallen 

is de consument echter niet voldoende vertrouwd met de moderne veehouderij om deze correct 

te kunnen beoordelen. Anderzijds is de veehouder soms te veel geneigd welzijn gelijk te stellen 

aan productiviteit, in de veronderstelling dat alleen dieren in optimale welzijnsomstandigheden 

hoge producties zullen voortbrengen. Voor een aantal gevallen gaat dit wel op, maar er is niet 

noodzakelijk een evenredig verband tussen welzijn en productie. 

In veel gevallen zijn ecologie en dierenwelzijn moeilijk te combineren: zo hebben de stalsystemen 

die weinig bewegingsvrijheid bieden (waardoor de plaats waar de mest valt, beperkt is), 

ook de laagste ammoniakemissiefactoren (bindstallen voor melkvee, individuele boxen voor 

zeugen, batterijen voor leghennen). Het sturen van het mestgedrag (varkens) en het regelmatig 

verwijderen van de mest zijn mogelijkheden die het dierenwelzijn niet schaden maar zijn vrij 

onvoorspelbaar (mestgedrag) of sterk kostenverhogend. 

Daarnaast brengt meer aandacht voor dierenwelzijn in veel gevallen hogere kosten met zich 

mee: zo zullen het vergroten van de bewegingsvrijheid en het verrijken van de omgeving hogere 

kosten voor stallenbouw met zich meebrengen. Ook de arbeidsbehoefte kan als gevolg van 

hogere welzijnseisen toenemen (bijvoorbeeld arbeid voor instrooien, aanleren van jonge dieren 

i.v.m. gebruik van automatische voederverdeling,…). Zeker wanneer de termijnen waarop 

maatregelen voor dierenwelzijn moeten zijn gerealiseerd (b.v. 10 jaar), korter zijn dan de normale 

afschrijvingstermijnen (b.v. 15-20 jaar), zijn toenemende welzijnseisen in hoge mate kostenverhogend. 

Kostenverhoging hoeft geen probleem te zijn, indien daar hogere inkomsten 

tegenover staan. Dierenwelzijn blijkt echter weinig of geen invloed te hebben op het koopgedrag. 

De consument is (nog) niet bereid een meerprijs te betalen voor diervriendelijker voortgebrachte 

producten (scharrelvlees, scharreleieren,….). Feit is dat de groep die het gevoeligst is 

voor dierenwelzijn geen of weinig dierlijke producten gebruikt. 

2.6. Milieujuridische aspecten 

In onderstaande paragrafen wordt het juridisch kader van deze BBT-studie geschetst. De aandacht 

gaat hierbij voornamelijk uit naar de wetgeving in Vlaanderen. Daarnaast komen ook de 

Nationale, Buitenlandse en Europese regelgeving aan bod. 

2.6.1. Vlaamse wetgeving 

a. Milieuvergunningsdecreet, Vlarem I, Vlarem II, overige vergunningsvoorwaarden 

De milieuwetgeving bestaat uit het milieuvergunningsdecreet (decreet van 28/06/1985 betreffende 

de milieuvergunning (B.S. 17/09/1985), ondertussen reeds herhaaldelijk gewijzigd) en 

haar uitvoeringsbesluiten. 


HOOFDSTUK 2 

Vlarem I 

In bijlage 1 ‘Lijst van als hinderlijk beschouwde inrichtingen’ van Vlarem I (Besluit van de 

Vlaamse Regering van 06/02/1991 houdende de vaststelling van het Vlaams Reglement betreffende 

de milieuvergunning (B.S. 26/06/1991), ondertussen reeds herhaaldelijk gewijzigd) kunnen 

veeteeltbedrijven o.a. onder de volgende rubrieken vallen. 

• rubriek 2 ‘afvalstoffen’ 

• rubriek 3 ‘afvalwater en koelwater’ 

3.4 ‘lozen van bedrijfsafvalwater dat gevaarlijke stoffen bevat’ 

3.6 ‘afvalwaterzuiveringsinstallaties’ 

• rubriek 9 ‘dieren’ 

9.3 ‘gevogelte’ 

– kippenstal, stal voor pluimvee 

– struisvogels en emoe’s 

9.4 ‘inheemse zoogdieren, andere dan bedoeld onder 9.6., 9.7., 9.8. en 9.9. 

– varkens 

– (mest)vleeskalveren 

– inheemse grote zoogdieren 

9.5 ‘gemengde inrichtingen’ 

9.6 ‘kleine herkauwers’ 

9.7 ‘inheemse kleine zoogdieren’ 

9.8 ‘pelsdieren’ 

9.9 ‘honden’ 

• rubriek 16 ‘gassen’ 

• rubriek 17 ‘gevaarlijke producten’ (vaste stoffen en vloeistoffen) 

• rubriek 28 ‘mest of meststoffen’ 

28.2 ‘opslagplaats van dierlijke mest’ 

28.3 ‘mestbewerking of -verwerking’ 

• rubriek 45 ‘voedingsnijverheid en -handel’ 

45.14 ‘opslagplaatsen voor granen en groenvoeders’ 

• rubriek 53 ‘winning van grondwater’ 

De integrale wetteksten zijn terug te vinden via www.emis.vito.be onder thema milieu, wetgeving, 

Vlaamse navigator milieuwetgeving. 

Vlarem II 

Vlarem II (Besluit van de Vlaamse Regering van 01/06/1995 houdende algemene en sectorale 

bepalingen inzake milieuhygiëne (B.S. 31/07/1995), ondertussen reeds herhaaldelijk gewijzigd) 

legt de milieuvoorwaarden vast voor de verschillende inrichtingen. Naast deel 1 (algemene 

bepalingen en definities), deel 2 (milieukwaliteitsnormen), deel 3 (toepassingsgebied, overgangsbepalingen 

en bijzondere vergunningsvoorwaarden), deel 6 (milieuvoorwaarden voor 

niet-ingedeelde inrichtingen) en deel 7 (wijzigings-, opheffings- en slotbepalingen) zijn ook 

deel 4 (algemene milieuvoorwaarden) en deel 5 (sectorale milieuvoorwaarden) van Vlarem II 

van toepassing. 

beheersing van ammoniak 

• Vlarem II, Art. 5.8.0.4 vermeldt dat in uitvoering van artikel 41bis van titel I van het VLAREM 

wordt voor de GPBV-bedrijven, bedoeld in de rubrieken 9.3.1.d) en 9.4.1.d) van bijlage 1 van 

titel I van het VLAREM, door de Vlaamse Landmaatschappij tegen 1 januari 2006 een voorstel 



tot herziening van de sectorale voorwaarden van hoofdstuk 5.9 van dit besluit voorgelegd aan 

de minister, voor de implementatie van de maatregelen, beschreven in de BREF-studie voor de 

veeteeltsector (EIPPCB, 2003). Dit artikel is toegevoegd bij Art. 5 B.Vl.Reg. 19 september 

2003 (B.S. 10 oktober 2003), datum inwerking treding: 20 oktober 2003. 

algemene milieuvoorwaarden (Van Hoof K., 2005b) 

De algemene milieuvoorwaarden die van toepassing kunnen zijn bij lozing van afvalwater 

afkomstig van de veeteeltsector worden hieronder opgelijst. 

Vlarem II, Art. 4.2.2.1.1 vermeldt de algemene voorwaarden voor het lozen in de gewone oppervlaktewateren 

van bedrijfsafvalwater dat geen gevaarlijke stoffen bevat. 

Algemene emissiegrenswaarden: 

parameter 

algemene emissiegrenswaarden 

[mg/l] 

BZV 25 

CZV – 

ZS 60 

Ntot – 

– 

P tot 

• Vlarem II, Art. 4.2.3.1 vermeldt de algemene lozingsnormen waaraan bedrijfsafvalwater dat 

één of meerdere gevaarlijke stoffen, zoals organische fosforverbindingen en elementaire fosfor 

(fosforzuur) of biociden (b.v. reinigingsmiddelen, detergenten, ontsmettingsmiddelen) bevat 

dient te voldoen. 

Naast de algemene emissiegrenswaarden van Art. 4.2.2, geldt bijkomend dat van de gevaarlijke 

stoffen als bedoeld in bijlage 2C, in concentraties die hoger zijn dan de milieukwaliteitsnormen 

van toepassing voor de uiteindelijk ontvangende waterloop, enkel die stoffen mogen worden 

geloosd waarvoor in de milieuvergunning emissiegrenswaarden zijn vastgesteld overeenkomstig 

het bepaalde in art. 2.3.6.1. 

Deze algemene milieuvoorwaarden zijn o.a. van toepassing op afvalwater afkomstig van de 

melkveehouderij. 

• Vlarem II, Art. 4.2.7 vermeldt de algemene voorwaarden voor de lozing van huishoudelijk 

afvalwater in de gewone oppervlaktewateren. Daarnaast bevat het de verplichting voor bedrijven 

met enkel huishoudelijk afvalwater in zuiveringszone C en oppervlaktewaterlozers om (in 

beperkte mate) zelf te zuiveren. 

Algemene emissiegrenswaarden: 

parameter 

algemene emissiegrenswaarden 

[mg/l] 

BZV 25/50a CZV – 

ZS 60 

Ntot – 

– 

P tot 

a. voor de lozingen afkomstig van gebouwen die uitsluitend als woning gebruikt 

worden en waarin minder dan twintig personen wonen 


HOOFDSTUK 2 

Deze algemene milieuvoorwaarden zijn o.a. van toepassing voor veeteeltbedrijven die geen 

specifiek bedrijfsafvalwater produceren, b.v. varkensen pluimveebedrijven. 

Andere algemene milieuvoorschriften (deel 4 van Vlarem II) die van toepassing kunnen zijn op 

de veeteeltsector zijn deze inzake: 

• opslag van gevaarlijke stoffen (Hfdst.4.1.7); 

• beheersing van oppervlaktewaterverontreiniging (Hfdst 4.2); 

• beheersing van bodem- en grondwaterverontreiniging (Hfdst. 4.3); 

• beheersing van luchtverontreiniging (Hfdst. 4.4); 

• beheersing van geluidshinder (Hfdst. 4.5). 

sectorale milieuvoorwaarden 

Sectorale milieuvoorwaarden (deel 5 van Vlarem II) die van toepassing (kunnen) zijn op veeteeltbedrijven 

zijn: 

• Hfdst. 5.2: inrichtingen voor de verwerking van afvalstoffen 

• Hfdst. 5.3: het lozen van afvalwater en koelwater 

• Hfdst. 5.9: dieren 

• Hfdst. 5.16: gassen 

• Hfdst. 5.17: opslag van gevaarlijke stoffen 

• Hfdst. 5.28: minerale meststoffen en dierlijke mest 

• Hfdst. 5.45: voedingsnijverheid en -handel 

• Hfdst. 5.45.14. opslagplaatsen voor granen en groenvoeders 

• Hfdst. 5.53: winning van grondwater 

– Vlarem II, bijlage 5.3.2.38 (stallen) is van toepassing op bepaalde inrichtingen bedoeld in 

rubriek 9 van de indelingslijst: 

a) de gier, de inhoud van gierputten, het mengmest noch de mest mogen worden ingebracht in 

het geloosde afvalwater; 

b) de in dit reglement vastgestelde emissiegrenswaarden voor huishoudelijk afvalwater gelden 

eveneens voor dit soort van afvalwaters 

– De bepalingen van hoofdstuk 5.9 ‘dieren’ van Vlarem II zijn van toepassing op de inrichtingen 

bedoeld in de subrubrieken 9.3-9.9 van de indelingslijst (Vlarem I, Bijlage 1) alsmede op de 

opslagplaatsen van dierlijke mest bedoeld in subrubriek 28.2 van de indelingslijst die zijn 

gehecht aan voormelde inrichtingen, o.a. 

• Afdeling 5.9.2. Constructievoorschriften voor stallen en mestopslagplaatsen en plaatsen 

voor mestbewerking en mestverwerking; 

• Afdeling 5.9.3. Algemene voorwaarden met betrekking tot de ligging van stallen; 

• Afdeling 5.9.4. Bijkomende voorwaarden met betrekking tot de ligging van varkensstallen; 

• Afdeling 5.9.5. Bijkomende voorwaarden met betrekking tot de ligging van pluimveestallen; 

• Afdeling 5.9.6. Bijkomende voorwaarden met betrekking tot de ligging van stallen, 

andere dan varkens en pluimveestallen; 

• Afdeling 5.9.8. Voorwaarden met betrekking tot de beperking van de milieuhinder; 

• Afdeling 5.9.9 Voorwaarden met betrekking tot het toezicht; 

• Afdeling 5.9.10. Voorwaarden met betrekking tot bestaande stallen en mestopslagplaatsen; 

• Afdeling 5.9.11. Bijkomende voorwaarden met betrekking tot mestbewerking en/of 

mestverwerking bij stallen. 



– De bepalingen van Vlarem II, hoofdstuk 5.28, afdeling 5.28.2 ‘dierlijke mest’ zijn van toepassing 

op de inrichtingen bedoeld in de subrubriek 28.2 van de indelingslijst met uitzondering van 

de opslagplaatsen van dierlijke mest die zijn gehecht aan een inrichting als bedoeld in de subrubrieken 

9.3, 9.4, 9.5, 9.6, 9.7 en 9.8 van de indelingslijst. De bepalingen van hoofdstuk 5.28, 

afdeling 5.28.3. ‘bewerking en verwerking van dierlijke mest’ zijn van toepassing op de inrichtingen 

bedoeld in subrubriek 28.3 van de indelingslijst. 

– De sectorale voorwaarden van hoofdstuk 5.45 zijn van toepassing bij groenvoederopslag 

(algemene bepalingen van Afdeling 5.45.1). 

Overige vergunningsvoorwaarden 

1 Grondwater (Nechelput H., 2005e; Nechelput H., 2005f; Van Hoof K., 2005d; An., 2004c; 

An., 2001b; http://www.minaraad.be/2001/2001-32.pdf) 

Grondwater wordt gedefinieerd als water dat zich onder het bodemoppervlak in de verzadigde 

zone bevindt en dat in direct contact staat met bodem of ondergrond. Water dat opgepompt 

wordt uit een vijver waarin geen folie ligt is ook grondwater (elk water dat zonder exploitatie in 

open verbinding staat met de verzadigde zone onder het bodemoppervlak en ermee in statisch 

evenwicht is wordt ook als grondwater beschouwd.). 

Alle putten, opvangplaatsen, draineerinrichtingen, bronbemalingen en over het algemeen alle 

werken en installaties die tot doel of tot gevolg hebben grondwater op te vangen, met inbegrip 

van het opvangen van bronnen op het uitvloeiingspunt en het tijdelijk of bestendig verlagen van 

de grondwatertafel ingevolge grondwaterwerken (Decreet houdende de maatregelen inzake het 

grondwaterbeheer dd 24/01/1984; art 2) worden als grondwaterwinning beschouwd. 

Grondwaterwinning is gereglementeerd via o.a. 

• Decreet van 12 december 2002 houdende wijziging van het decreet van 30 april 1990 op de 

bescherming en de exploitatie van grondwater en van tot drinkwater verwerkbaar water 

(B.S. 14/12/2002); 

• Besluit van de Vlaamse regering van 12 januari 1999 tot wijziging van het besluit van de 

Vlaamse regering van 6 februari 1991 houdende vaststelling van het Vlaams reglement 

betreffende de milieuvergunning en van het besluit van de Vlaamse regering van 27 maart 

1985 houdende nadere regelen voor de afbakening van waterwingebieden en beschermingszones 

(B.S. 11/03/1999); 

• Besluit van de Vlaamse regering van 3 maart 1998 houdende vaststelling van de modaliteiten 

voor aangifte van de opgepompte of gewonnen hoeveelheden grondwater niet bestemd 

voor de openbare drinkwatervoorziening ten behoeve van de bepaling van de heffing op de 

winning van grondwater (B.S. 14/03/1998); 

• VLAREM II dd 01/06/1995 

(algemene en sectorale voorwaarden voor de in VLAREM I gedefinieerde rubrieken) 

• VLAREM I dd 06/02/1991 

(Vlaams Reglement betreffende de Milieuvergunning waarin de te volgen procedures voor 

melding, vergunningsaanvraag, vergunning, beroepen, toezicht, dwangmaatregelen en algemene 

voorwaarden voor de milieuvergunning worden verduidelijkt alsook de rubriekenlijst 

waarin alle aan de VLAREM onderhevige handelingen worden gedefinieerd). 

• Besluit van de Vlaamse Regering houdende nadere regelen voor de afbakening van waterwingebieden 

en beschermingszones dd 27/03/1985. 

(procedure afbakening beschermingszones rond openbare drinkwaterwinningen, telling 


HOOFDSTUK 2 

grondwatervoorraden en geldigheid vergunningen verleend voor inwerkingtreding van 

VLAREM). 

• Besluit van de Vlaamse Regering houdende reglementering van de handelingen binnen 

waterwingebieden en beschermingszones dd 27/03/1985. 

(wat mag en wat niet mag binnen beschermingszones rond openbare drinkwaterwinningen) 

• Decreet van 24 januari 1984 houdende maatregelen inzake het grondwaterbeheer (definities, 

principes bescherming en reglementering grondwater, toezicht en grondwaterheffing) 

Indeling in de Vlarem-rubriekenlijst: 

Winning van grondwater valt onder de rubriek 53 van VLAREM I. Het grootste deel van de 

grondwaterwinningen in de landbouwsector valt onder de subrubriek 53.3 (drainering die noodzakelijk 

is om het gebruik en/of de exploitatie van cultuurgrond mogelijk te maken of houden) 

en 53.8 (boren van grondwaterwinningsputten en grondwaterwinning). 

Volgende activiteiten zijn niet onderhevig aan de VLAREM reglementering: 

• een grondwaterwinning waaruit het water uitsluitend met een handpomp wordt opgepompt 

• een grondwaterwinning van minder dan 500m³ per jaar waarvan het water uitsluitend 

voor huishoudelijke doeleinden wordt gebruikt 

Toezicht: 

De ambtenaren van de afdeling Water zijn belast met de nodige onderzoeken in het kader van 

de milieuvergunning, meer bepaald het nemen van monsters en het uitvoeren van peilmetingen. 

Overtredingen op het grondwaterdecreet, de uitvoeringsbesluiten en de vergunningsvoorwaarden 

behoren tot de bevoegdheid van de afdeling Milieu-inspectie. 

Heffingen: 

Het decreet van 24 januari 1984 houdende maatregelen inzake het grondwaterbeheer voorziet 

dat er een heffing op het winnen van grondwater gevestigd wordt vanaf het jaar 1998. Voor het 

heffingjaar 1998 en 1999 werd deze heffing gevestigd en geïnd door de diensten van de afdeling 

water van Aminal. Vanaf het heffingsjaar 2000 werd deze heffing samen met de heffing op de 

waterverontreiniging gevestigd en geïnd door de Vlaamse Milieumaatschappij. Zijn heffingsplichtig 

alle natuurlijke en rechtspersonen die in het jaar voorafgaand aan het heffingjaar op het 

grondgebied van het Vlaams Gewest een grondwaterwinning exploiteerden bestemd voor de 

openbare drinkwatervoorziening en vanaf een waterwinning van 500 m³ per jaar voor alle 

andere doeleinden. Vanaf dat zelfde jaar is de aangifte, verplicht in te dienen voor 15 maart van 

het heffingsjaar, geïntegreerd in de aangifte van de heffing op de waterverontreiniging. De aanslag 

wordt gecombineerd gevestigd. 

Vanaf het heffingsjaar 2005 geldt voor de exploitatie van de grondwaterwinning niet bestemd 

voor openbare drinkwatervoorziening de volgde heffing: 

a) Grondwaterwinningen tot maximum 499 m³ zijn vrijgesteld van heffing. Hier geld dan ook 

het minimumtarief niet. 

b) Indien de exploitatie voor het geheel van de grondwaterwinningeenheid aanleiding geeft tot 

een gewonnen hoeveelheid grondwater in het jaar voorafgaand aan het heffingsjaar van 500 

tot en met 30.000 m³: 

Z = 5 eurocent per m³ x index; 

Q = opgepompt grondwater (in m³); 



c) Indien de exploitatie voor het geheel van de grondwaterwinningeenheid aanleiding geeft tot 

een gewonnen hoeveelheid grondwater in het jaar voorafgaand aan het heffingsjaar van 

meer dan 30.000 m³: 

Z = een lineaire tarieffunctie (in eurocent per m³) die voor het geheel van de grondwaterwinningeenheid 

van toepassing is en als volgt bepaald wordt: 

⎛ Qgwe 

62 , + 075 , × ------------------ ⎞ 

⎝ 100.000⎠ 

× a× index 

met 

Qgwe = m³ opgepompt grondwater voor het geheel van de grondwaterwinningeenheid 

a = 0,75 op 1 januari 2002; 

a = 1 vanaf 1 januari 2003; 

Q = Σgrondwaterputten( λ × Qgwp) 

met 

λ = een grondwaterputspecifieke multiplicator zijnde het product van twee termen: 

laagfactor en gebiedsfactor. Daarbij nemen de laagfactor en gebiedsfactor in het 

heffingsjaar 2002 de waarde aan die is aangegeven in de bijlage gevoegd bij dit 

decreet; 

Qgwp = opgepompt grondwater (in m³) per grondwaterput. 

De index is de verhouding van twee indexcijfers van de consumptieprijzen met in de teller 

het indexcijfer van de maand december van het jaar voorafgaand aan het heffingsjaar en in 

de noemer het indexcijfer van maand december 2001. 

De indexering dient ieder jaar automatisch, dus zonder voorafgaande verwittiging te 

geschieden op 1 januari van elk jaar. Het aangepast bedrag wordt afgerond tot de hogere 

eurocent. 

2. Hemelwater (www.ruimtelijkeordening.be) 

Hemelwater is een verzamelnaam voor regenwater, sneeuw (inclusief dooiwater, definitie zie 

Vlarem II, Art. 1.1.2), hagel, dauw en nevel. Sinds 1 februari 2005 is het besluit van de Vlaamse 

regering van 1 oktober 2004 houdende vaststelling van een gewestelijke stedenbouwkundige 

verordening inzake hemelwaterputten, infiltratievoorzieningen, buffervoorzieningen en 

gescheiden lozing van afvalwater en hemelwater van toepassing (B.S. 08/11/04). 

3. Captatiewater (Van Daele A. et al., 2004; An., 2001b; www.lin.vlaanderen.be/awz) 

Onder captatiewater wordt verstaan water afkomstig van een rivier, beek, kanaal, oppervlaktewater, 

haven, waterweg of hun aanhorigheid. Het capteren van water uit onbevaarbare waterlopen 

is niet meldings-, vergunnings-, noch heffingsplichtig. Het capteren (het met alle mogelijke 

middelen onttrekken) van water uit waterwegen, kanalen, havens en hun aanhorigheid is 

meldingsplichtig indien het gaat om minder dan 500 m³ water per jaar, en vergunningsplichtig 

vanaf 500 m³ water per jaar. Deze vergunning dient te worden aangevraagd bij de beheerder van 

de betreffende waterweg. Dit zijn: W&Z 20 (voor de waterwegen ten zuiden en ten westen van 

het Albertkanaal, met een aantal uitzonderingen), DS 21 (voor Albertkanaal en Kempense kana- 

20 

21 

Besluit van de Vlaamse regering van 4 juni 2004 houdende de omschrijving van de territoriale bevoegdheid van 

Waterwegen en Zeekanaal (B.S., 14 juli 2004) 

Besluit van de Vlaamse regering van 4 juni 2004 houdende de omschrijving van de territoriale bevoegdheid van De 

Scheepvaart (B.S. 14 juli 2004) 


HOOFDSTUK 2 

len), AWZ 22 (voor de maritieme toegangswegen, Kanaal Gent-Terneuzen, de kust), de havenbedrijven 

van Antwerpen, Gent, Oostende, Zeebrugge. De vergunning wordt jaarlijks voor de duur 

van één jaar verlengd door de betaling van de verschuldigde heffing. De captatietarieven variëren 

per schijf (van 0,002380 €/m³-0,043381 €/m³). De minimum heffing bedraagt 125 € per 

jaar. 

4. Afvalwater (Braeken Y., 2005c; Van Hoof K., 2005d; Vettenburg N. et al., 2005; Van Daele 

A. et al., 2004; An., 2001b; www.vmm.be; www.vmw.be) 

Afvalwater afkomstig van de melkwinning is bedrijfsafvalwater met gevaarlijke stoffen. Naast 

de algemeen geldende voorwaarden van Vlarem II, Art. 4.2.3.1 kunnen in de praktijk 

lozingsnormen voor fosfor en stikstof via bijzondere vergunningsvoorwaarden worden opgelegd 

aan de bedrijven. 

Voor zover gekend zijn er anno 2005 slechts een beperkt aantal concrete vergunningdossiers 

waarbij P- en N-normen aan veeteeltbedrijven worden opgelegd. Daarnaast zijn er heel wat 

vergunningsdossiers in aanvraag, waarin aangeven wordt welke P- en N-normen gegarandeerd 

worden door de leverancier van de betreffende KWZI. 

systeem 

[aantal praktijkvoorbeelden] 

percolatierietveld 

[4] 

actief slibsysteem 

[2] 

ondergedompelde beluchte filter 

[1] 

a. som van kjeldahl stikstof (5 mg/l) en nitraat-nitriet (50mg/l) 

b. som van kjeldahl stikstof (15 mg/l) en nitraat-nitriet (5mg/l) 

Heffingen op de waterverontreiniging 

De Wet van 26 maart 1971 op de bescherming van de oppervlaktewateren tegen verontreiniging 

inzonderheid hoofdstuk IIIbis voorziet dat elke natuurlijke of rechtspersoon die op enig ogenblik 

in het jaar voorafgaand aan het heffingsjaar op het grondgebied van het Vlaams Gewest 

water het afgenomen van een openbaar waterdistributienet of op dit grondgebied over een eigen 

waterwinning heeft beschikt of op dit grondgebied water heeft geloosd, ongeacht de herkomst 

ervan heffingsplichtig is. Deze heffing wordt voor o.a. veeteelt berekend op basis van een aangifte 

die moet ingediend worden bij de Vlaamse Milieumaatschappij vóór 15 maart van het 

heffingsjaar. De heffingsplichtige kan zijn heffing laten berekenen op basis van meet- en 

bemonsteringsgegevens, indien hij daarover beschikt. (art35 quinquies van voornoemde wet) 

Ingeval hij niet beschikt over de nodige meet- en bemonsteringsgegevens moet de heffing berekend 

worden op basis van omzettingscoëfficiënten overeenkomstig art 35septies van voornoemde 

wet. 

22 Administratie Waterwegen en Zeewezen 

N-concentratie, gegarandeerd 

door de leverancier(s) in het 

effluent (maxima) 

[mg/l] 

15-55 a 

15-20 b 

P-concentratie, gegarandeerd 

door de leverancier(s) in het 

effluent (maxima) 

[mg/l] 


15 

10 

20 b 10


Doorgaans wordt de heffing op de waterverontreiniging in de veeteelt berekend op basis van de 

omzettingscoëfficiënten volgens volgende formule: 

N = N1+ N2 + N3 + Nk met: 

N = de vuilvracht uitgedrukt in vervuilingseenheden; 

N 1 

A × C1 = ---------------- 

B 

waarin: 

N 1 = de vuilvracht veroorzaakt door de zuurstofbindende stoffen en de zwevende stoffen 

uitgedrukt in vervuilingseenheden; 

A = de bedrijvigheid van het jaar voorafgaand aan het heffingsjaar uitgedrukt overeenkomstig 

de grondslag vermeld in kolom 3 van de tabel opgenomen in bijlage bij 

deze wet; 

B = de grondslag vermeld in kolom 3 van de tabel opgenomen in bijlage bij deze wet; 

C 1 = de omzettingscoëfficiënt vermeld in kolom 4 van de tabel opgenomen in bijlage bij 

deze wet; 

N2 = ( Q – K) 

× C2 waarin: 

N 2 = de vuilvracht veroorzaakt door de lozing van zware metalen, uitgedrukt in vervuilingseenheden; 

Q = het waterverbruik berekend als de som van het door de openbare watervoorzieningsmaatschappij 

in het jaar voorafgaand aan het heffingsjaar gefactureerd waterverbruik 

en van de gedurende dezelfde periode op een andere wijze gewonnen hoeveelheid 

water, uitgedrukt in m³; 

in geval de facturen het waterverbruik niet vermelden wordt door de Maatschappij 

aangenomen dat Q gelijk is aan het quotiënt van enerzijds de door de drinkwatermaatschappij 

in het jaar voorafgaand aan het heffingsjaar totaal gefactureerde 

tariefeenheden, inclusief de gratis geleverde tariefeenheden, en anderzijds de deelfactor 

2.37 

(Gewijzigd bij programmmadecreet 27 juni 2003. (BS 12.09.2003). Treedt in werking 

vanaf het heffingsjaar 2004.) 

K = de hoeveelheid koelwater zoals bedoeld in artikel 35quinquies, § 1; 


deze wet; 

N3 = 

( Q – K) 

× C3 waarin: 

N 3 = de vuilvracht veroorzaakt door de lozing van de nutriënten stikstof en fosfor, uitgedrukt 

in vervuilingseenheden; 

Q = het waterverbruik zoals hierboven bepaald; 


deze wet; 

K = de hoeveelheid koelwater zoals bedoeld in artikel 35quinquies, § 1; 


HOOFDSTUK 2 

Nk = 

a ( k × 0,0004) 

waarin: 

Nk = de vuilvracht veroorzaakt door de lozing van koelwater; 

k = het thermisch belast koelwater zoals bedoeld in artikel 35quinquies, § 1; 

a = deze term is gelijk aan 0,825 voor de heffingsjaren 1992, 1993, 1994, 1995 en is 

gelijk aan 0,550 met ingang van het heffingsjaar 1996. 

§2. Vanaf het heffingsjaar 2005 wordt Q als volgt berekend: 

(Toegevoegd bij programmadecreet van 19.12.2003. (BS 31.12.2003 – Ed.2). Treedt in werking 

vanaf het heffingsjaar 2005) 

Q = Het waterverbruik berekend als de som van het door de drinkwatermaatschappij in 

het jaar voorafgaand aan het heffingsjaar gefactureerd waterverbruik en van de 

gedurende het jaar voorafgaand aan het heffingsjaar op een andere wijze ontvangen 

hoeveelheid oppervlaktewater, grondwater, hemelwater en ander water, uitgedrukt 

in m³; ingeval de facturen het waterverbruik niet vermelden, wordt door de Maatschappij 

aangenomen dat dit verbruik gelijk is aan het quotiënt van enerzijds de 

door de drinkwatermaatschappij in het jaar voorafgaand aan het heffingsjaar totaal 

gefactureerde tariefeenheden, inclusief de gratis geleverde tariefeenheden en anderzijds 

de deelfactor 2.37. 

De opgenomen hoeveelheid grondwater is gelijk aan het volume gemeten aan de 

hand van een continue debietmeting met registratie volgens de door de regering 

vastgestelde regels. 

Indien de heffingsplichtige het opgenomen grondwater niet kan aantonen met 

behulp van een verzegelde debietmeting met registratie wordt onweerlegbaar vermoed 

dat deze hoeveelheid gelijk is aan het grondwatervolume bepaald overeenkomstig 

artikel 28quater, § 2, van het decreet van 24 januari 1984 houdende maatregelen 

inzake het grondwaterbeheer met uitzondering van de bepaling onder 2°, a). 

De opgenomen hoeveelheid oppervlaktewater is gelijk aan het volume gemeten aan 

de hand van een continue debietmeting met registratie volgens de door de regering 


Wanneer de heffingsplichtige het volume opgenomen oppervlaktewater niet kan 

aantonen op basis van een verzegelde debietmeting voorzien van registratie, wordt 

deze hoeveelheid onweerlegbaar vermoed gelijk te zijn aan het gecapteerd volume 

water dat de beheerder van de betrokken waterweg het jaar voorafgaand aan het 

heffingsjaar in aanmerking heeft genomen voor het bepalen van de vergoeding voor 

de vergunning voor de watervang in het kader van de wetgeving inzake het capteren 

van oppervlaktewater vastgesteld bij decreet van 21 december 1990 houdende 

begrotingstechnische bepalingen, alsmede bepalingen tot begeleiding van de begroting 

1991. 

Bij captaties uit onbevaarbare oppervlaktewateren en captaties van minder dan 

500 m 3 per jaar wordt onweerlegbaar vermoed dat de opgenomen hoeveelheid 

oppervlaktewater gelijk is aan: de som van de nominale capaciteit van de pompen, 

uitgedrukt in m 3 per uur vermenigvuldigd met T: daarbij is 

– voor seizoensgebonden irrigatie in open lucht voor landen tuinbouw in hoofdactiviteit: 

T = 200; 



– voor andere seizoensgebonden activiteiten of activiteiten van beperkte duur: 

T = 10 × het reële aantal dagen dat de oppervlaktewaterwinning in gebruik 

geweest is; 

– in de overige gevallen T = 2000. 

Het overeenkomstig vorig lid berekende volume oppervlaktewater van meer dan 

500 m³, wordt teruggebracht tot 500 m³. 

Voor de toepassing van dit artikel wordt onder hemelwater verstaan, het hemelwater 

dat gebruikt wordt voor de activiteiten van de in bijlage vermelde sectoren en/of 

vervuild wordt. 

De ontvangen hoeveelheid hemelwater is gelijk aan het volume gemeten aan de 

hand van een continue debietmeting met registratie volgens de door de regering 


Indien de heffingsplichtige het in het jaar voorafgaand aan het heffingsjaar volume 

gebruikt of vervuild hemelwater niet kan aantonen aan de hand van een verzegelde 

debietmeting voorzien van registratie, wordt de hoeveelheid hemelwater gelijkgesteld 

aan 800 l/m 2 afspoelbare of vervuilde oppervlakte, tenzij de heffingsplichtige 

aan de hand van de gegevens afkomstig van het Koninklijk Meteorologisch Instituut 

kan aantonen dat de neerslag kleiner is dan 800 l/m 2. 

In afwijking van de vorige paragrafen moeten de systemen voor de registratie van 

het debiet die vóór 1 januari 2004 in gebruik werden genomen uiterlijk op 1 januari 

2008 zijn verzegeld door de maatschappij. De overige debietmetingssystemen moeten 

bij de indienstname worden verzegeld indien de heffingsplichtige hiervan 

gebruik wil maken voor de bepaling van Q. 

Bijlage bij de wet van 26 maart 1971 op de bescherming van de oppervlaktewateren tegen verontreiniging 

Nr. Aard hoofdactiviteit 

28.a 

28.b 

28.c 

28.d 

28.e 

Land- en tuinbouwbedrijven 

a) pluimveebedrijven 

b) varkenshouderijen 

c) rundveebedrijven 

d) veehouderijen niet in sub a, 

b en c begrepen 

e) overige bedrijven 

Grondslag waarop de 

omzettingscoëfficiënt C 1 

betrekking heeft 

1 m³ gebruikt water 





0,015/50 

0,015/20 

0,015/10 

0,015/5 

0,015/100 

C 1 C 2 C 3 

0,001/50 

0,001/20 

0,001/10 

0,001/5 

0,001/100 

0,009/50 

0,009/20 

0,009/10 

0,009/5 

0,009/100 

Vanaf 1 januari 2005 heeft elke drinkwatermaatschappij een saneringsplicht van het water dat 

ze leveren aan hun abonnees. De kosten die veroorzaakt worden door deze saneringsplicht 

mogen doorgerekend worden onder de vorm van een bijdrage via de drinkwaterprijs. De 

betaalde bijdragen moeten in mindering gebracht worden van de te betalen heffing. 

voorbeeld: 

In 2004 bedroeg de heffingskost op waterverontreiniging 34 €/1 000 m³ in de varkenshouderij 

(De Bock H. et al., 2004) 


HOOFDSTUK 2 

5. Huisvesting 

De omzendbrief van 22 september 2003 met betrekking tot de toepassing van de herziening van 

Vlarem I en II inzake de wijziging van afstandsregels voor varkensen pluimveehouderijen en 

van de reglementering voor mestverwerking (B.S. 17/10/2003) schrijft o.a. voor dat 

• bij nieuwbouw of grondige renovatie (vernieuwbouw) de stal ammoniakemissiearm moet 

worden uitgevoerd; 

• het onderscheid tussen gesloten en niet-gesloten varkensbedrijven wordt afgeschaft. 

b. Mestdecreet (Goossens A., 2005e; www.vlm.be) 

Het uitgangspunt voor het Vlaamse mestbeleid is de Europese nitraatrichtlijn (zie paragraaf 

2.6.4). Deze richtlijn wil de waterverontreiniging door nitraten uit agrarische bronnen verminderen 

en verdere verontreiniging te voorkomen. 

Het mestdecreet (Decreet van 23/01/1991 inzake de bescherming van het leefmilieu tegen de 

verontreiniging door meststoffen (B.S. 28/02/1991), ondertussen reeds herhaaldelijk gewijzigd) 

en haar uitvoeringsbesluiten hebben als doel de mestproblematiek te beheersen en de overbemesting 

terug te dringen. 

Het Mestdecreet had voornamelijk tot doel de bedrijfsmatige mestoverschotten af te zetten bij 

gebruikers die zelf geen dieren hadden. Er werden globale bemestingsnormen (niet-teeltspecifiek, 

niet-gebiedsgericht, zonder onderscheid te maken tussen chemische of dierlijke mest) uitgewerkt. 

Daarnaast werden regelingen uitgewerkt voor het transport van mestoverschotten, 

mestuitrijbepalingen ingesteld en een heffingensysteem op mestoverschotten ingevoerd. 

Voor de praktische uitvoering van het mestdecreet werd binnen de Vlaamse Landmaatschappij 

(VLM), de Mestbank in het leven geroepen. De mestbank heeft de taak om uitvoering te geven 

aan het mestbeleid, de aanpak van de mestproblematiek te coördineren, de controle en het toezicht 

op de mestwetgeving te organiseren, de nitraat- en de fosfaatproductie in Vlaanderen 

onder te controle houden en het verantwoord gebruik van mest te stimuleren. 

Het eerste Mestactieplan of kortweg MAP1 kwam eind 1995 in voege en was in feite een 

decreetswijziging van het mestdecreet. De doelstelling van MAP1 was om een duurzaam evenwicht 

in de aan- en afvoer van nutriënten te bekomen in Vlaanderen in het jaar 2002. Er werden 

eindbemestingsnormen vastgelegd en er werden kwetsbare gebieden vastgelegd. Voorts werd 

het bij MAP 1 noodzakelijk geacht de mestproductie in Vlaanderen constant te houden op het 

niveau van 1992. De veeteeltsector kreeg de tijd (tot 2002) om via bron- en (voedertechnieken) 

effectgerichte (mestverwerking) alternatieven of via vermindering van het aantal dieren door 

natuurlijke of versnelde afvloeiing hun mestoverschotten te verkleinen. 

Het tweede Mestactieplan (MAP 2) werd goedgekeurd in het Vlaams Parlement op 29/4/1999. 

Hierin worden o.a. de bemestingsnormen gefaseerd tot 2003 aangepast, wordt gesteld dat de 

hoeveelheid minerale stikstof in het najaar in het bodemprofiel (de stikstofresiduwaarde) niet 

hoger mag zijn dan de doelstelling (50 mg nitraat per liter) en wordt een tijdelijke maar absolute 

blokkering van de veestapel ingevoerd. Verder wordt gesteld dat tenminste de helft van de 

mestoverschotten in Vlaanderen verwerkt moeten worden door toepassing van mestverwerkingstechnieken 

die dierlijke mest omzetten tot exporteerbare producten en onschadelijke emissies. 

MAP 2 legt eveneens het opstellen van een nutriëntenbalans vast. Zulk een balans geeft 

weer hoeveel nutriënten een bepaald bedrijf (of perceel of dier) gebruikt en hoeveel er het 

bedrijf (perceel, dier) weer verlaten. 



De opvolger van MAP2 is MAP2bis en werd op 26 februari 2000 door het Vlaamse parlement 

goedgekeurd. Hierin wordt bepaald dat MAP2 met terugwerkende kracht op 1 januari 2000 in 

voege treedt. Verder bevat MAP2bis o.a. verduidelijkingen van administratieve bepalingen uit 

MAP2. 

De visienota “Naar een nieuw mestbeleid in Vlaanderen” van de minister voor leefmilieu Peeters 

werd door de Vlaamse Regering goedgekeurd op 22 juli 2005. Op basis van deze visienota 

zou tegen 1 januari 2006 een nieuw mestactieplan in uitvoering gaan dat meer resultaatgericht 

is en met een grotere verantwoordelijkheid voor de individuele landbouwer om de mest van zijn 

bedrijf op een leefmilieukundig verantwoorde manier af te zetten. 

Het arrest van 22 september 2005 tegen België en Vlaanderen door het Europees Hof voor het 

niet correct omzetten en toepassen van de nitraatrichtlijn had hierop echter een belangrijke 

weerslag. Het arrest van het Hof stelt dat Vlaanderen nagelaten heeft passende maatregelen te 

treffen voor de volledige omzetting en behoorlijke uitvoering van de aanduiding van de kwetsbare 

wateren en kwetsbare zones en dat er lacunes zijn in de actieprogramma’s binnen de kwetsbare 

zones en in de rapportering aan de Europese Commissie. 

Naar aanleiding van het arrest had Vlaanderen de intentie vanaf 2006 140.000 ha bijkomend 

kwetsbaar gebied af te bakenen. Deze intentie werd samen met de visietekst voor een nieuw 

mestbeleid voorgesteld aan de Europese Commissie. 

De Europese Commissie stelt dat bij de uitwerking van het volgende MAP moet uitgegaan 

worden van het feit dat Vlaanderen volledig kwetsbaar gebied is. De termijn binnen dewelke 

een volledige afbakening zal gebeuren is anno 2005 nog niet duidelijk. Technici van de Commissie 

zullen in ieder geval de opmaak van het nieuwe MAP begeleiden. 

Meer details omtrent het mestdecreet en haar uitvoeringsbesluiten zijn terug te vinden in 

bijlage 2. 

c. Beleidsinstrumenten (Milieubeleidsplan, NEC-reductieprogramma, Code van Goede 

Landbouwpraktijk) 

Milieubeleidsplan 2003-2007 

Het milieubeleidsplan bepaalt de hoofdlijnen van het milieubeleid (= strategische keuzen) dat 

door het Vlaamse Gewest, alsmede door de provincies en gemeenten in aangelegenheden van 

gewestelijk belang, dient te worden gevoerd. De primaire functie van het plan is het richting 

geven aan toekomstige beslissingen en handelingen die door de overheidsorganen worden genomen 

of verricht en dit 

• ter bescherming (inclusief herstel) van de kwaliteit van de diverse onderdelen van het milieu 

tegen verontreiniging en onttrekking; 

• voor het beheer van natuurlijke hulpbronnen; 

• voor het natuurbehoud en de bevordering van de bio- en landschappelijke diversiteit. 

Enkele doelstellingen die in het MINA-plan 2003-2007 worden vastgelegd en die verband houden 

met de veeteeltsector zijn: 

• geen overschrijdingen meer van de 50 mg nitraat/l in gronden oppervlaktewater; 

• overschot op de bodembalans is maximaal 70 kg N/ha in 2007; 

• in 2007 wordt maximaal 565 miljoen kg P2O5 uit dierlijke mest op Vlaamse landbouwgrond 

gebracht; 


HOOFDSTUK 2 

• tegen 2007 erosie bestrijdingsmaatregelen 23 op het terrein uitgevoerd voor minimaal 20% 

van de actuele erosieknelpunten en voor minstens 5% van de potentiële erosieknelpunten de 

huidige situatie op het terrein bestendigd; 

• tegen 2007: afname van watergebruik voor de veeteeltsector (en glastuinbouwsector) tot 43 

miljoen m 3 ; 

• sectorale en gebiedsgerichte geurnormering opstellen en uitvoeren 

• (inter-)sectorale reductieprogramma’s opstellen voor de vermindering van de uitstoot naar 

de lucht van VOS, NO X , SO X , dioxines, zware metalen, fijn stof, PAK’s, ammoniak 

opmerking: 

In het milieubeleidsplan 1997-2001 (MINAplan 2) voorzag actie 21 in de opmaak en uitvoering 

van een ammoniakreductieplan. De vooropgestelde ammoniakreductie tegen 2002 bedroeg 

40% tov 1990. 

NEC (National Emission Ceilings)-reductieprogramma 

De NEC-richtlijn (2001) is opgesteld door de Europese Unie en bevat emissieplafonds die aan 

de verschillende lidstaten worden opgelegd om verzuring, eutrofiëring en de ozonproblematiek 

in te dijken. Tegen 2010 dient België respectievelijk Vlaanderen zich te beperken tot de volgende 

maximale waarden: 

NOx: 176 kton (-48.1%) / 58.3 kton (-41.1%) 

NMVOS: 139 kton (-58.1%) / 70.9 kton (-50.0%) 

SO 2 : 99 kton (-73.4%) / 65.8 kton (-73.4%) 

NH 3 : 74 kton (-31.0%) / 45.0 kton (-42.4%) 

Voor de parameters NOx en NMVOS wordt een verdere onderverdeling gemaakt naar industrie, 

huishoudens en verkeer. 

Code Goede Landbouwpraktijk 

In het kader van het MINA-plan wordt een Code Goede Landbouwpraktijken uitgeschreven 

door de Administratie Land- en Tuinbouw (ALT) voor een aantal thema’s op het raakvlak tussen 

landbouw en milieu. Aan de hand van verschillende deelcodes goede landbouwpraktijken wordt 

aangegeven hoe in de bedrijfsvoering binnen de wettelijke grenzen en zonder de rentabiliteit 

van het bedrijf te schaden verder kan worden gegaan op de weg van milieu- en natuurzorg. 

Beschikbare deelcodes goede landbouwpraktijken: 

• Bestrijdingsmiddelen (2000) 

http://www2.vlaanderen.be/ned/sites/landbouw/downloads/codebestrijding.pdf 

• Nutriënten (2000) 

– algemene principes en aandachtspunten in verband met bemesting, groenbedekking, 

erosie 

http://www2.vlaanderen.be/ned/sites/landbouw/downloads/codenutrienten_erosie.pdf 

– verplichte maatregelen in de afgebakende kwetsbare gebieden volgens de Nitraatrichtlijn 

http://www2.vlaanderen.be/ned/sites/landbouw/dula/codesglpnutrienten.html 

23 

effectieve maatregelen die verder gaan dan de code van goede Landbouwpraktijken 



– akkerbouw 

http://www2.vlaanderen.be/ned/sites/landbouw/downloads/codenutrienten_akkerbouw.pdf 

– grasland en voedergewassen 

http://www2.vlaanderen.be/ned/sites/landbouw/downloads/codenutrienten_grasland.pdf 

– vollegrondsgroenten en fruitteelt 

http://www2.vlaanderen.be/ned/sites/landbouw/downloads/codenutrienten_vollegrond.pdf 

• Natuur (2002) 

http://www2.vlaanderen.be/ned/sites/landbouw/downloads/codenatuur.pdf 

d. Decreet Integraal waterbeleid (Van Hoof K., 2005b; www.ciwvlaanderen.be; 

www.mina.be) 

Het decreet betreffende het Integraal Waterbeleid (decreet IWB) van 18 juli 2003 (BS 14 

november 2003) creëert het juridisch en organisatorisch kader waarbinnen het waterbeleid in 

Vlaanderen moet gevoerd worden. 

Het decreet IWB biedt de decretale basis voor de omzetting van de Europese kaderrichtlijn 

Water (KRLW) in Vlaanderen. De KRLW streeft naar een goede oppervlaktewatertoestand en 

een goede grondwatertoestand in alle Europese wateren tegen eind 2015. Het uitgangspunt 

vormt een integrale benadering van de waterproblematiek op stroomgebiedniveau via stroomgebieddistricten. 

Vlaanderen gaat met het decreet IWB op een aantal punten verder dan wat de 

KRLW oplegt. Waar de KRLW voornamelijk op waterkwaliteit is toegespitst, schenkt het 

decreet ook aandacht aan de kwantiteit en de beheersbaarheid ervan. 

Het decreet IWB is een kaderdecreet waarvan de operationalisering nog een aantal uitvoeringsbesluiten 

vereist. Het is ook opgevat als een aanbouwdecreet en zal later aangevuld worden met 

meer specifieke titels inzake waterkwaliteit, waterkwantiteit, drinkwater en grondwater. 

Het decreet IWB reikt drie belangrijke instrumenten aan voor het integraal waterbeleid met 

name de watertoets, oeverzones en de instrumentenmix verwerving van onroerende goederen, 

aankoopplicht en vergoedingsplicht. 

De watertoets heeft als doel mogelijke schadelijke effecten van plannen, programma’s en vergunningen 

op het watersysteem in een vroeg stadium te beoordelen en daarover te adviseren. 

Oeverzones hebben een belangrijke natuurbehoudfunctie en beschermen het oppervlaktewater 

tegen erosie en inspoeling van sedimenten, bestrijdingsmiddelen en meststoffen. Het herstel 

ervan is een belangrijke stap in het herstel van een evenwichtig watersysteem. In de waterbeheerplannen 

kunnen bredere oeverzones afgebakend worden. 

Daarnaast bepaalt het decreet hoe de watersystemen ingedeeld worden in stroomgebieden en 

stroomgebieddistricten, bekkens en deelbekkens. Vlaanderen maakte hiermee gebruik van de in 

de KRLW voorziene mogelijkheid om stroomgebieden verder in te delen. Hiermee wil Vlaanderen 

het waterbeleid zoveel mogelijk voeren op de schaal waarop de problemen een oplossing 

behoeven. 

De indeling in watersystemen wordt doorvertaald in de organisatiestructuur en de planning die 

is uitgetekend in het decreet IWB. 

Op het niveau van de internationale stroomgebieddistricten staan de Internationale Schelde- en 

Maascommissie in voor de coördinatie van het waterbeleid. Om de milieudoelstellingen te 

bereiken, voorziet de KRLW in stroomgebiedbeheerplannen tegen eind 2009. 


HOOFDSTUK 2 

Op het niveau van het Vlaamse gewest zette de Vlaamse regering de krachtlijnen van haar visie 

op het waterbeleid uit in een waterbeleidsnota. Op het hoogste ambtelijke niveau in Vlaanderen 

staat de Coördinatiecommissie Integraal Waterbeleid (CIW) in voor de planning en de organisatie 

van het integraal waterbeleid. 

In elk van de elf bekkens wordt een structuur uitgebouwd bestaande uit een bekkenbestuur, een 

bekkensecretariaat en een bekkenraad, en wordt tegen eind 2006 een bekkenbeheersplan opgesteld, 

dat nadere uitvoering geeft aan het stroomgebiedbeheersplan. 

Op het lokale niveau werken de verschillende waterbeheerders samen in waterschappen. De 

waterschappen staan onder meer in voor de opmaak van deelbekkenbeheersplannen tegen eind 

2006. 

Communicatie en publieke inspraak krijgen veel aandacht in het integraal waterbeleid. Tijdens 

de opmaak van de waterbeheerplannen krijgen alle betrokken partijen, overheden, belangengroepen 

en gebruikers de gelegenheid hun inbreng te leveren. 

Het Decreet zal in de toekomst nog worden aangevuld met o.a. uitvoeringsbesluiten om het 

operationeel inzetbaar te maken op het terrein. 

e. Stopzettingsdecreet (Uytdewilligen L, 2004; An., 2004e; An., 2003d) 

De Europese Nitraatrichtlijn dwingt Vlaanderen tot het nemen van maatregelen met het oog op 

de verbetering van de kwaliteit van het oppervlaktewater en het grondwater. Om aan deze 

milieudoelstellingen te kunnen beantwoorden wordt ondermeer het probleem van de mestoverschotten 

aangepakt: aanpak aan de bron, oordeelkundige bemesting en mestverwerking. Het 

verminderen van de nutriëntenproductie kan ondermeer gebeuren door het stimuleren van de 

afbouw van de veestapel door het uitkeren van een basisvergoeding. 

Het decreet van 9 maart 2001 tot regeling van de vrijwillige, volledige en definitieve stopzetting 

van de productie van alle dierlijke mest, afkomstig van één of meerdere diersoorten 24 (B.S. 30/ 

03/2001) bepaalt dat de Vlaamse regering onder bepaalde voorwaarden een stopzettingsvergoeding 

kan verlenen aan de vergunningshouder van een bestaande veeteeltinrichting die op vrijwillige 

basis de exploitatie stopzet. 

Uitvoeringsbesluiten bij dit decreet zijn: 

voor de rundveehouderij: 

• Besluit van de Vlaamse regering van 25 april 2003 tot regeling van de vrijwillige, volledige 

en definitieve stopzetting van de productie van alle dierlijke mest, afkomstig van rundvee 

(B.S. 15/05/03); 

• Ministerieel besluit van 23 augustus 2004 betreffende de vaststelling van de aanvang van de 

tweede inschrijfperiode tot indiening van een aanvraag voor het verkrijgen van een vergoeding 

voor het vrijwillig, volledig en definitief stoppen van de productie van alle dierlijke 

mest, afkomstig van rundvee (B.S. 31/08/04). 

24 De Europese Nitraatrichtlijn dwingt Vlaanderen tot het nemen van maatregelen met het oog op de verbetering van de 

kwaliteit van het oppervlaktewater en het grondwater. Om aan deze milieudoelstellingen te kunnen beantwoorden 

wordt ondermeer het probleem van de mestoverschotten aangepakt: aanpak aan de bron, oordeelkundige bemesting 

en mestverwerking. Het verminderen van de nutriëntenproductie kan ondermeer gebeuren door het stimuleren van de 

afbouw van de veestapel door het uitkeren van een basisvergoeding. 



voor de varkenshouderij: 

• Besluit van de Vlaamse Regering van 20 april 2001 tot regeling van de vrijwillige, volledige 

en definitieve stofzetting van de productie van alle dierlijke mest, afkomstig van varkens 

(B.S., 28 april 2001); gewijzigd bij het besluit van de Vlaamse Regering van 24 mei 2002 

(B.S., 31 mei 2002); 

• Ministerieel besluit van 24 mei 2002 betreffende de vaststelling van de aanvraag van de 



mest, afkomstig van varkens (B.S. 31 mei 2002); 

• Ministerieel besluit van 25 april 2003 betreffende de vaststelling van de aanvang van de 

derde inschrijfperiode tot indiening van een aanvraag voor het verkrijgen van een vergoeding 


mest, afkomstig van varkens (B.S. 15/05/03); 


vierde inschrijfperiode tot indiening van een aanvraag voor het verkrijgen van een vergoeding 


mest, afkomstig van varkens (B.S. 31/08/04). 

voor de pluimveehouderij: 

• Besluit van de Vlaamse regering van 25 april 2003 tot regeling van de vrijwillige, volledige 

en definitieve stopzetting van de productie van alle dierlijke mest, afkomstig van pluimvee 

(B.S. 15/05/03); 




mest, afkomstig van pluimvee (B.S. 31/08/04). 

Tabel 23, p. 80 geeft een overzicht van het aantal aanvragen en afgehandelde dossiers als gevolg 

van het stopzettingsdecreet en haar uitvoeringsbesluiten, alsook het overeenkomstig aantal dieren 

en de bijhorende nutriëntemissies. Uit Tabel 23 kan worden afgeleid dat door de afbouwregeling 

het nutriëntenhalte in zijn totaliteit met 7,40 miljoen kg stikstof en 3,20 miljoen kg 

P 2O 5 zal verminderen. De methaanemissiereductie als gevolg van de afbouwregeling wordt 

geschat op ongeveer 45.9 kton CO 2 -eq en de reductie van lachgasemissies op 199.4 kton 

CO 2 -eq. 


HOOFDSTUK 2 

Tabel 23: Resultaten van de opkoopregelingen in 2001, 2002 en 2003 

Ingediende aanvragen 

– overeenkomstig aantal zeugen en beren 

– overeenkomstig aantal mestvarkens 

BRON: Uytdewilligen L, 2004; An., 2004e 

VARKENSHOUDERS 

2001 2002 2003 

881 

20.767 

294.669 

273 

12.063 

89.640 

goedgekeurde aanvragen 844 256 323 

aanvaarde aanvragen 748 205 267 

– vermindering aantal zeugen en beren 

42.097 

– vermindering aantal mestvarkens 

355.090 

– vermindering N-gehalte 

5,6 miljoen kg stikstof 

– vermindering P-gehalte 

RUNDVEEHOUDERS 

2,5 miljoen kg P2O5 2001 2002 2003 

Aantal aanvragen 

– overeenkomstig aantal jongvee < 1 jaar 

– overeenkomstig aantal jongvee 1-2 jaar 

– overeenkomstig aantal melk-zoogkoeien 

– overeenkomstig andere runderen 

– overeenkomstig aantal vleeskalveren 

739 

goedgekeurde aanvragen 666 

aanvaarde aanvragen 

– vermindering aantal jongvee < 1 jaar 

– vermindering aantal jongvee 1-2 jaar 

– vermindering aantal melk-zoogkoeien 

– vermindering andere runderen 

– vermindering aantal vleeskalveren 



PLUIMVEEHOUDERS 


348 

18.805 

142.572 

6.047 

6.221 

8.784 

3.524 

17.980 

531 

4.372 

4.539 

6.574 

2.546 

15.203 


0,48 miljoen kg P 2O 5 

2001 2002 2003 

Aantal aanvragen 

86 

– overeenkomstig aantal leghennen 

– overeenkomstig aantal opfokpoeljen leghennen 

– overeenkomstig aantal slachtkuikens 

– overeenkomstig aantal ouderdieren 

– overeenkomstig andere opfokpoeljen 

slachtkuikens 

goedgekeurde aanvragen 72 

aanvaarde aanvragen 

– vermindering aantal leghennen 

– vermindering opfokpoeljen leghennen 

– vermindering aantal slachtkuikens 

– vermindering aantal ouderdieren 

– vermindering andere opfokpoeljen slachtkuikens 



375.588 

225.015 

373.938 

71.620 

11.224 

43 

231.567 

150.685 

195.843 

51.943 

11.224 


0,24 miljoen kg P 2O 5

f. Subsidiebesluiten (An., 2004e) 


• Besluit van de Vlaamse regering van 13 juni 2003 betreffende de toekenning van subsidies 

voor het toepassen van milieuvriendelijke landbouwproductiemethoden en het in stand houden 

van de genetische diversiteit (B.S. 03/10/03) 

• Ministrieel Besluit van 16 april 2002 betreffende de toekenning van subsidies voor de 

reconversie naar de biologische zeugenhouderij met toepassing van het Vlaams Programma 

voor Plattelandsontwikkeling 

• Besluit van de Vlaamse regering van 4 juni 1999 betreffende de toekenning van subsidies 

om landbouwproductiemethoden toe te passen en het sluiten van beheersovereenkomsten 

ter uitvoering van de Verordening (EEG) nr. 2078/92 van de Raad van 30/6/92 betreffende 

landbouwproductiemethoden die verenigbaar zijn met de eisen inzake milieubescherming 

en betreffende natuurbeheer (BS 26/5/99) 

• Ministerieel besluit van 4 juni 1999 betreffende het sluiten van beheersovereenkomsten ter 

uitvoering van Verordening (EEG) nr. 2078/92 van de Raad van 30 juni 1992 (BS 21/9/99) 

• … 

g. Afvalstoffendecreet, Vlarea 

De afvalwetgeving bestaat uit het afvalstoffendecreet (decreet van 02/07/1981 betreffende de 

voorkoming en het beheer van afvalstoffen, gewijzigd op 20/04/1994 en 19/04/1995) en haar 

uitvoeringsbesluiten. Vlarea is het Besluit van de Vlaamse Regering van 17/12/1997 houdende 

het Vlaams Reglement inzake afvalvoorkoming en -beheer, gewijzigd op 30/04/04. 

In Vlarea worden landbouwfolies gecatalogeerd onder bijzondere afvalstoffen (art. 2.3.1) 

http://www.emis.vito.be/navigator/Scripts/item.asp?id_boek=779&volgnr=1&id_ 

inhoud=107&AddInfo=False 

h. Bodemsaneringsdecreet, Vlarebo 

Het bodemsaneringdecreet (Decreet van 22 februari 1995 betreffende de bodemsanering) en 

haar uitvoeringsbesluit (Vlarebo, 05/03/1996) heeft als doel bodemverontreiniging te voorkomen. 

i. Hinder 

Vlarem II, artikel 4.1.3.2 verplicht de exploitant om als normaal zorgvuldig persoon alle nodige 

maatregelen te nemen om de buurt niet te hinderen door geur, rook, stof, geluid, trillingen, niet 

ioniserende stralingen, licht en dergelijke meer. 

2.6.2. Nationale wetgeving 

In deze paragraaf worden een aantal relevante nationale wettelijke bepalingen vermeld. Deze 

lijst is echter niet-limitatief. 

algemeen 

Het Koninklijk besluit inzake de bescherming van voor landbouwdoeleinden gehouden dieren 

van 1 maart 2000 (B.S. 06/05/00) is geldig voor alle landbouwdieren. De eisen uit dit besluit 

worden beschouwd als onderdeel van goed vakmanschap door de veehouder. 


HOOFDSTUK 2 

biologische productie 

Ministerieel besluit van 30 oktober 1998 tot vaststelling van de voorschriften betreffende de 

biologische productie in de dierlijke sector (B.S. 01/12/1998). 

dierenwelzijn en -gezondheid 

De dierenwelzijnwet (K.B. 14/08/1986, reeds herhaaldelijk gewijzigd) is de basis voor een hele 

reeks Koninklijke Besluiten met betrekking tot b.v. het houden, vervoeren, bedwelmen en slachten 

van dieren. 

Een overzicht van de nationale wetgeving betreffende dierengezondheid is terug te vinden op 

de website van het FAVV via http://www.favv-afsca.fgov.be/portal/page?_pageid=34,54955&_ 

dad=portal&_schema=PORTAL#06 

huisvesting 

in de rundveehouderij 

• K.B. van 23 januari 1998 betreffende de bescherming van kalveren in kalverhouderijen 

(B.S. 24/06/03) schrijft o.a. voor dat kalveren 

– slechts tot de leeftijd van 8 weken in individuele hokken mogen worden opgesloten; 

– niet mogen worden aangebonden, tenzij het gaat om in groep gehuisveste kalveren die 

voor ten hoogste één uur mogen worden aangebonden tijdens het verstrekken van melk 

of melkvervanger. 

Voor de overige diercategorieën in de rundveehouderij is er voor zover bekend geen specifieke 

dierenwelzijnwet. 

in de varkenshouderij: 

• K.B. van 15 mei 2003 betreffende de bescherming van varkens in varkenshouderijen (B.S. 

24/06/03) schrijft o.a. voor dat: 

– groepshuisvesting voor zeugen verplicht is vanaf 4 weken dracht (cf. de Europese 

Richtlijn 91/630/EEC, zie verder) met als oppervlaktenormen: 2.25 m²/zeug en 1.64 m²/ 

gelt bij nieuwbouw of grondige renovatie (vernieuwbouw); 

– aanbinden van zeugen verboden is vanaf 2006; 

– aparte drinkwaterverstrekking voor lacterende zeugen. 

in de pluimveehouderij (Van Gansbeke S., 2005b) 

• KB van 21 oktober 1989 betreffende de bescherming van legkippen in batterijen (= Omzetting 

van de EU- richtlijn 88/166/EEG) legt minimumnormen op voor het houden van leghennen 

in klassieke batterijen. 

Op 20 oktober verscheen het KB van 17 oktober 2005 (= omzetting van de EU-richtlijn 99/ 

74/EG) dat het vorige KB vervangt en waarin eveneens de normen zijn opgenomen m.b.t. 

de andere huisvestingsvormen. De klassieke batterijen worden immers verboden vanaf 

2012. De Europese Richtlijn diende al eerder omgezet te worden, maar de verrijkte kooi (= 

ruimere kooi voorzien van nesten, scharrelmogelijkheden en zitstokken) bleek een discussiepunt 

te zijn waarover de verschillende belangengroepen en beleidsmakers het moeilijk 

eens werden. De huidige omzetting volgt de Europese Richtlijn voorlopig getrouw, maar er 

is een herevaluatie voorzien vóór 2010, op basis van onderzoeksresultaten. Deze herevalua- 



tie zal leiden tot een keuze uit volgende mogelijkheden: (1) de omzetting blijft getrouw de 

Richtlijn volgen, m.a.w. de verrijkte kooi, zoals beschreven, wordt als een volwaardig systeem 

aanzien, (2) de verrijkte kooi mag niet meer nieuw geïnstalleerd worden, of (3) er 

worden andere (strengere) normen opgelegd m.b.t. de verrijkte kooi. 

De Europese Richtlijn (1999/74/EG) legt op dat vanaf 1 januari 2007 alle niet-kooi systemen 

voor pluimveehouderijen met 350 of meer legkippen aan onderstaande volgende eisen 

dienen te voldoen. Voor nieuwe installaties of verbouwingen gaan de eisen vanaf 1 januari 

2002 in. 

De niet-kooi systemen waarbij de dieren vrij in het gebouw kunnen bewegen zijn volières, 

scharrelsystemen en systemen met vrije uitloop. In volièrestallen worden verschillende etages 

voorzien, terwijl de dieren in scharrelstallen op de grond leven. In vrije-uitloopomstandigheden 

kunnen de dieren ook naar buiten. Ook bij deze systemen zijn nesten, zitstokken 

en scharrelmogelijkheden verplichte onderdelen. De bezetting bedraagt steeds maximaal 9 

legkippen per m² “bruikbare oppervlakte”. Bruikbare oppervlakte is hierbij op dezelfde 

manier gedefinieerd als bij de kooisystemen. Dit wil dus zeggen dat per dier ongeveer 1,100 

cm² is voorzien. Hiervan moet minstens 250 cm² per dier ingestrooid zijn. Dit moet minstens 

een derde van het grondoppervlak bedragen. Per 7 dieren moet minstens één legnest 

voorzien zijn. Voor gemeenschappelijke nesten is voor hoogstens 120 dieren minstens 1 m² 

nest voorzien. Elk dier moet de beschikking hebben over tenminste 15 cm zitstok, waarbij 

horizontaal tussen de stokken minstens 30 cm ruimte en tussen de stokken en de muur minstens 

20 cm ruimte is. De stokken mogen zich niet boven het strooisel bevinden. 

2.6.3. Buitenlandse wetgeving 

In deze paragraaf worden een aantal relevante buitenlandse wettelijke bepalingen vermeld. 

Deze lijst is echter niet-limitatief. 

Met betrekking tot lozingen van huishoudelijke aard via IBA-systemen (Individuele Behandelingsinstallatie 

van Afvalwater, cf. KWZI) zijn de volgende bepalingen in Nederland van toepassing: 

• Wet verontreiniging oppervlaktewater bepaalt dat het in oppervlaktewater brengen van afvalstoffen, 

verontreinigende of schadelijke stoffen zonder (lozings-) vergunning verboden is. 

• Lozingsbesluit Wvo huishoudelijk afvalwater stelt regels omtrent lozingen van huishoudelijke 

aard vanuit gebouwen. Indien geen aansluiting op de riolering plaatsvindt, zijn lozingen 

op het oppervlaktewater onder voorwaarden toegestaan. 

Beperkte lozingen van huishoudelijke aard 

Voor nieuwe en bestaande lozingen van 10 IE of minder binnen 40 meter van de riolering 

geldt een lozingsverbod. 

… 

Buiten de 40 meter geldt dat er geloosd mag worden op oppervlaktewater met behulp van 

een 6 m³ (1-5 IE) of 12 m³ (5-10 IE) septic tank. 

… 

Omvangrijke lozingen van huishoudelijke aard 

… 

Buiten de afstandscriteria geld voor lozingen van meer dan 10 IE de omvangrijke lozingen, 

een individuele vergunningsplicht. 

… 


HOOFDSTUK 2 

• Lozingsbesluit bodembescherming stelt o.a. regels omtrent lozingen van huishoudelijk 

afvalwater. 

Beperkte lozingen van huishoudelijke aard 

Voor nieuwe en bestaande lozingen binnen 40 meter afstand van de riolering geldt een 

lozingsverbod; er moet worden aangesloten op de riolering of het afvalwater moet op een 

andere wijze worden afgevoerd. 

… 

Voor beperkte lozingen buiten de 40 meter geldt dat via een septic tank (incl. infiltratievoorziening) 

met een inhoud van 6 m³ (1-5 IE) of 12 m³ (5-10 IE) moet worden geloosd. Indien 

al via een IBA geloosd wordt, behoeft pas in 2005 aan de vereiste van 6 m³ of 12 m³ septic 

tank te worden voldaan. 

… 

Omvangrijke lozingen van huishoudelijke aard 

Voor nieuwe en bestaande omvangrijke lozingen binnen de afstandscriteria tot de riolering 

geldt een lozingsverbod. 

… 

Nieuwe omvangrijke lozingen buiten de afstandscriteria zijn verboden. Ontheffing is mogelijk 

indien aansluiting op de riolering of ander wijze van afvoer redelijke wijs niet mogelijk 

is. 

2.6.4. Europese wetgeving 

In deze paragraaf worden een aantal relevante Europese wettelijke bepalingen vermeld. Deze 

lijst is echter niet-limitatief. 

• Verordening 1774/2002 van het Europees Parlement en de Raad van 3 oktober 2002 tot 

vaststelling van gezondheidsvoorschriften inzake niet voor menselijke consumptie 

bestemde dierlijke bijproducten (03/10/2002) 

Deze verordening stelt veterinairrechtelijke en volksgezondheidsvoorschriften vast voor het 

verzamelen, vervoeren, opslaan, hanteren, verwerken en gebruiken of verwijderen van dierlijke 

bijproducten, teneinde te voorkomen dat deze producten een risico voor de gezondheid 

van mens of dier vormen. De verordening bevat eveneens voorschriften voor het in de handel 

brengen en, in bepaalde specifieke gevallen, het uitvoeren en het doorvoeren van dierlijke 

bijproducten en afgeleide producten. 

• Europese Kaderrichtlijn Water (An., 2001c; www.viwc.vlaanderen.be) 

Richtlijn 2000/60/EG van het Europees Parlement en de Raad van 23 oktober 2000 tot vaststelling 

van een kader voor communautaire maatregelen betreffende het waterbeleid. 

Om de watervoorraden en de kwaliteit van de stroomgebieden in Europa op lange termijn 

veilig te stellen, heeft de Europese Unie de Richtlijn 2000/60/EG uitgevaardigd. Een aanpak 

op Europees niveau is noodzakelijk omdat stroomgebieden vaak grensoverschrijdend zijn: 

water houdt immers geen rekening met administratieve grenzen die door de mens zijn 

gecreëerd. De richtlijn wil een universeel streven naar een duurzaam watergebruik voor 

onszelf en de komende generaties aanmoedigen. Het bereiken en handhaven van een zo 

goed mogelijke toestand van water in elk stroomgebied wordt hierbij centraal gesteld. 

De richtlijn is sinds 22 december 2000 van kracht en hanteert concrete doelstellingen voor 

de kwaliteit van oppervlaktewater en grondwater. Die doelstellingen worden bereikt via 

stroomgebiedbeheerplannen en maatregelen programma’s. 



• Richtlijn 1999/74/EG van de Raad van 19 juli 1999 tot vaststelling van minimumnormen 

voor de bescherming van legkippen (03/08/1999) 

O.a. als gevolg van het rapport “The Welfare of Chickens Kept for Meat Production 

(Broilers)” dat werd aangenomen op 21 maart 2000, waarin een aantal welzijnsproblemen 

werden opgesomd, deed de Europese Commissie in 2005 een voorstel voor een richtlijn van 

de Raad tot vaststelling van minimumvoorschriften voor de bescherming van vleeskuikens. 

Over dit voorstel wordt momenteel druk onderhandeld, waarbij een akkoord wordt verwacht 

tegen eind 2005. Belangrijk onderdeel van dit voorstel is de verbeterde informatiedoorstroming 

tussen slachthuizen, controle-instellingen en producenten, uitgaande van de 

gedachte dat de geslachte karkassen belangrijke informatie opleveren m.b.t. het welzijnsniveau 

van de dieren. (Van Gansbeke S., 2005b) 

• Richtlijn 96/61/EG van de Raad van 24 september 1996 inzake geïntegreerde preventie en 

bestrijding van verontreiniging (Publicatieblad Nr. L 257 van 10/10/1996 blz. 0026-0040) 

De IPPC-richtlijn heeft als doel geïntegreerde preventie en bestrijding van verontreiniging, 

veroorzaakt door industriële activiteiten met een groot verontreinigingspotentieel (zoals 

opgelijst in bijlage I van de IPPC-richtlijn), en bescherming van het milieu in zijn geheel te 

bereiken. De richtlijn is sinds oktober 1999 van toepassing op zowel nieuwe installaties als 

bestaande installaties waarin wijzigingen zullen worden aangebracht die aanzienlijke negatieve 

gevolgen voor de volksgezondheid of het milieu kunnen hebben. Tegen 30 oktober 

2007 dienen de bestaande installaties volledig in overeenstemming te zijn met de richtlijn. 

Dit wil zeggen dat de bedrijven moeten beschikken over een vergunning gebaseerd op BBT 

en met overeenkomstige (emissie)grenswaarden. 

• Europese nitraatrichtlijn (Nechelput H., 2005d; www.ciwvlaanderen.be) 

Richtlijn 91/676/EEG van de Raad van 12 december 1991 inzake de bescherming van water 

tegen verontreiniging door nitraten uit agrarische bronnen 

Sinds 1991 is de Europese nitraatrichtlijn – nader de richtlijn inzake de bescherming van 

water tegen verontreiniging van nitraten uit agrarische bronnen – van kracht. Deze bepalingen 

zijn integraal in de Vlaamse milieuwetgeving opgenomen. 

Met deze richtlijn wil de Europese Unie de waterverontreiniging die wordt veroorzaakt door 

nitraten uit agrarische bronnen verminderen en verdere verontreiniging voorkomen. Volgens 

de bepalingen van de richtlijn mag in het gronden oppervlaktewater van alle lidstaten 

van de Europese Unie de kwaliteitsnorm van maximaal 50 mg NO3-/l nergens worden overschreden. 

Om deze doelstelling te bereiken moeten de lidstaten vaststellen welke wateren meer dan 

50mg NO3-/l bevatten of zouden kunnen bevatten indien maatregelen achterwege blijven. 

Vervolgens dienen de lidstaten kwetsbare zones aan te duiden en voor die zones actieprogramma’s 

op te stellen. Tenslotte moeten de lidstaten regelmatig via meetpunten de 

nitraatconcentraties van het gronden oppervlaktewater meten om het effect van de genomen 

maatregelen te evalueren (effectmonitoring). 

• De Europese Richtlijn 91/630/EEC voorziet in minimum standaarden ter bescherming van 

varkens. Deze richtlijn schrijft voor dat groepshuisvesting voor zeugen verplicht is vanaf 4 

weken dracht tot 1 week voor de uitgerekende datum, voor nieuwbouw en vernieuwbouw 

vanaf 01/01/2003 en voor bestaande stallen vanaf 01/01/2013. 

• Verordening (EG) 1334/2003 van de Commissie van 25 juli 2003 tot wijziging van de toelatingsvoorwaarden 

voor een aantal toevoegingsmiddelen (o.a. Fe, Co, Cu, Mn en Zn) van 

de groep sporenelementen in diervoeders (Publicatieblad Nr. L 187 van 26/07/2003 blz. 

0011-0015). 


HOOFDSTUK 2 

• Verordening (EEG) nr. 2078/92 van de Raad van 30/6/92 betreffende landbouwproductiemethoden 

die verenigbaar zijn met de eisen inzake milieubescherming en betreffende 

natuurbeheer (BS 26/5/99). 

• Verordening (EG) 1257/99 inzake steun voor plattelandsontwikkeling uit het Europese 

Oriëntatie- en Garantiefonds voor de landbouw (EOGFL). 

• Beschikking 94/339/EEG van de Commissie van 25 mei 1994 tot vaststelling van toepassingsbepalingen 

van artikel 9, lid 1, van Richtlijn 90/425/EEG van de Raad inzake veterinaire 

en zoötechnische controles in het intracommunautaire handelsverkeer in bepaalde 

levende dieren en producten in het vooruitzicht van de totstandbrenging van de interne 

markt (Publicatieblad L 151 van 17/06/94) 

• Richtlijn 2001/81/EG van 23 oktober 2001 betreffende de nationale emissieplafonds voor 

bepaalde luchtverontreinigende stoffen (NEC-richtlijn) (Publicatieblad Nr. L 309/22 van 

27/11/2001) 


PROCESBESCHRIJVING EN MILIEU-IMPACT 

Hoofdstuk 3 PROCESBESCHRIJVING EN MILIEU-IMPACT 

3.1. Inleiding 

De voorliggende BBT-studie voor de veeteeltsector is voornamelijk gericht op de subsectoren 

‘rundveehouderij’ (melkvee, vleesvee, jongvee en vleeskalveren), ‘varkenshouderij’ (zeugen, 

biggen en vleesvarkens), ‘pluimveehouderij’ (slachtkuikens en leghennen). In de mate van het 

mogelijke wordt ook informatie met betrekking tot overige diercategorieën (b.v. struisvogels, 

paarden, geiten, schapen, pelsdieren) bestudeerd. © 

In de onderstaande paragrafen wordt een beschrijving gegeven van de activiteiten of processen 

die toegepast worden in de veeteeltsector en de bijhorende milieu-impact. De activiteiten worden 

als volgt ingedeeld: 

• voedingsactiviteiten 

– opslag van voeder 

– voederstrategie 

– drinkwatergiftstrategie 

• huisvestingsactiviteiten 

– rundvee 

melkvee 

vleesvee 

jongvee 

vleeskalveren 

– varkens 

zeugen 

biggen 

vleesvarkens 

– pluimvee 

braadkippen 

opfokpoeljen van slachtkuikenouderdieren 

slachtkuikenouderdieren 

slachtkuikens 

leghennen 

(groot)ouderdieren 

opfokpoeljen van legkippen 

legkippen 

• mestactiviteiten 

– productie 

– opslag 

– be- en/of verwerking 

– aanwending 

• nevenactiviteiten 

– reiniging 

– waterbehandeling 

– luchtbehandeling 

– opslag en afvoer van krengen 


HOOFDSTUK 3 

3.2. Voeder 

3.2.1. Opslag van voeder (An., 2003d) 

procesbeschrijving 

Inkuilen van voeder heeft tot doel het beperken van nutriëntverliezen en impliceert dan ook een 

‘rijker’ voeder. Immers alle nutriënten die verloren gaan via silosappen kunnen niet meer vervoederd 

worden. 

Inkuilen van gras gebeurt veelal op een betonnen plaat en afgedekt met landbouwfolie. De kans 

dat perssappen vrijkomen is erg beperkt vermits gras gemakkelijk samenpersbaar is. Het inkuilen 

van maïs daarentegen gebeurt b.v. in een sleufsilo (= betonnen plaat omgeven met zijdelingse 

muren en voorzien van een opvang en afvoersysteem voor perssappen). 

opmerking 

Indien gebruik gemaakt wordt van sleufsilo’s zonder betonnen ondergrond (kopakker), is de 

kans op lokale vervuiling van de bodem reëel als gevolg van het insijpelen van perssappen 

en uitloging van nutriënten. 

Opslag van voeder in silo’s in de pluimveehouderij komt zeer weinig voor. Uitzonderlijk wordt 

door enkele pluimveehouders CCM (gemalen maïskorrels) in sleufsilo’s opgeslagen. 

milieu-impact 

Door het systeem van inkuilen aan te passen aan het voeder wordt de kans op nutriëntemissies 

naar de bodem en oppervlaktewater beperkt. Het opslaan van voeder in silo’s kan eventuele 

geurhinder beperken. 

3.2.2. Voederstrategie (Van Gansbeke S., 2005a; Van Gansbeke S., 2005b; Wytynck W., 

2005; Coomans D. et al., 2004; Van Gansbeke et al., 2004; Van Gansbeke S., 2004b; 

Van Gansbeke S. en Goossens A., 2004a; Makelberge T. et al., 2003; EIPPCB, 

2003; An., 2003d) 


Efficiënte diervoeding bevat de vereiste hoeveelheid netto-energie, essentiële aminozuren, 

mineralen, spoorelementen en vitaminen voor groei, gewichtstoename of voortplanting. Elementen 

die bij voederstrategie bepalend zijn, zijn de voedersoort (= voedersamenstelling), de 

voederhoeveelheid (= rantsoenering), en het tijdstip en de wijze van toediening (= voederverstrekking). 

De voedersamenstelling is niet enkel dierspecifiek maar varieert ook met de leeftijd van het dier. 

Naast brijvoer en droogvoer, worden ook vaak mengsels van verschillende bestanddelen (b.v. 

granen, zaden, sojabonen, bollen, knollen, wortels of wortelgewassen) toegediend. Ook de rantsoenering 

kan variëren naargelang het dier en het groeistadium waarin het zich bevindt. Enkele 

voorbeelden zijn: 


melkvee: 

• normvoedering: elk individueel dier wordt volgens zijn individuele norm gevoederd, door 

naast het ruwvoeder een aangepaste hoeveelheid krachtvoeder ter beschikking te krijgen 



• voedering volgens vlakke curve: de dieren krijgen gedurende een aantal fasen van de lactatie 

een gelijke hoeveelheid krachtvoeder die zo gekozen is dat de koeien in het begin van de 

lactatie niet teveel gewicht verliezen en op het einde van de lactatie niet teveel vervetten 

• compleet gemengd rantsoen: alle dieren binnen een groep worden op basis van de gemiddelde 

norm van de groep gevoederd (meestal erboven) 

Naast deze voederstrategieën zijn er verschillende manieren van voederverstrekking mogelijk. 

In feite zijn er zoveel voedersystemen als er bedrijven zijn, elk met bepaalde voor- en nadelen 

en beperkingen. 

• In een bindstal kan het krachtvoeder bijvoorbeeld in de voederbak worden gegeven. Hoewel 

dit systeem veel arbeid vergt, biedt het ook interessante voordelen op het vlak van controle 

op voederopname en de mogelijkheid om individuele koeien bepaalde supplementen te 

geven. 

• Krachtvoeder wordt in sommige gevallen ook in de melkstal gegeven. Dit bespaart arbeid 

en laat ook toe de koeien individueel te voederen. Een nadeel is dat door de beperkte tijd in 

de melkstal hoogproducerende koeien soms niet voldoende kunnen opnemen. Er is een 

hogere investering vereist en de stofontwikkeling, toenemende defaecatie in de melkstal en 

langere melken exittijden zijn bijkomende nadelen. Bovendien wordt het verstrekken van 

krachtvoeder beperkt tot 2 (melk) beurten per dag, waardoor het risico op pensproblemen 

toeneemt. 

• Om de krachtvoederopname te spreiden over de dag én aan te passen aan de productie, 

kunnen ook krachtvoederautomaten worden gebruikt. Een voordeel van deze methode is dat 

de geregistreerde gegevens gebruikt kunnen worden bij het beheer van de veestapel. Een 

goede opvolging van de apparatuur én de informatie is hierbij een limiterende factor. 

• In het geval van een compleet gemengd rantsoen is het krachtvoeder integraal onderdeel van 

het mengsel en wordt het aan het voederhek verstrekt. 

jongvee (fokkalveren < 6 maanden) 

• Krachtvoedermethode 

Hierbij wordt naar een snelle pensontwikkeling gestreefd en wordt de kunst- of koemelkverstrekking 

systematisch afgebouwd en vervangen door een toenemend aandeel kracht- en 

ruwvoeder. 

• Speenemmermethode 

Hierbij wordt de (kunst)melk nagenoeg onbeperkt verstrekt. 

• Drinkautomaat 

Hierbij wordt de melk beperkt en individueel automatisch verstrekt. 

vleeskalveren 

• voedergoot/drinkgoot of voederkrib; 

• voederstations. 

in de varkenshouderij 

biggen: 

• in de kraamstal: een voederpan (half maantje): elke dag wordt met de hand vers voeder 

verstrekt 

• opfokperiode: 

1. voerderbak (droogvoeder, ad libitum of beperkt, bak wordt geregeld door middel van 

een schuif); 


HOOFDSTUK 3 

2. brijbak: de biggen duwen aan een klepje; er komt een beetje voeder vrij dat vermengd 

wordt met een kleine hoeveelheid water; 

3. speciale brijbakken om gemalen maïskorrels (CCM) te verstrekken: allerhande types op 

de markt; 

4. elektronische voedersystemen. 

vleesvarkens: 

• voederbakken: droogvoederbak (met twee of vier vakken) die geregeld wordt door middel 

van een schuif 

• brijbakken: verschillende soorten in omloop. Ook types om CCM te geven 

zeugen: 

• trogvoedering: een voederbakje (in beton) waar het voeder manueel of via voederdoseerders 

wordt verstrekt. 

• drop voedering 

• elektronische voederstations 

• voederligboxen met uitloop 

• onbeperkte voedering aan droogvoederbak of brijbak 

Het voeder kan bij de biggen en vleesvarkens ad libitum worden gegeven of ook beperkt worden 

vertrekt. Op het einde van de mestperiode zullen de varkens bij ad libitum voeding overconsumptie 

vertonen. Op het einde van de mestperiode zal men normaal overgaan op licht beperkte 

voedering. 

opmerking 

Brijvoeder wordt in Vlaanderen zelden of niet toegepast en komt in de onderstaande paragrafen 

en volgende hoofdstukken niet in detail aan bod. 

in de pluimveehouderij 

• droogvoederinstallaties zoals voederpannen, voederkettingen, voederspiralen en voederwagens 

• voederstrategieën: 

– ad libitum 

– lichtjes gerantsoeneerd (sommige vleeskuikenhouders, leghennenhouders, opfokkers 

van poeljen voor leghennen en leghennenmoederdieren) 

– zwaar gerantsoeneerd (vleeskuikenmoederdieren) 

milieu-impact 

Dieren gebruiken voeder en scheiden via de mest het grootste deel van de nutriënten terug uit, 

die op hun beurt aanleiding geven tot emissies naar de lucht (N 2, NH 3 of N 2O) of naar het grondof 

oppervlaktewater. Varkens scheiden 67% van de aanwezige hoeveelheid stikstof in het voeder 

(onder de vorm van proteïnen), terug uit via de mest. 

De nutriënten kunnen verdampen (NH 3, N 2O) of via de bodem in het grondwater of oppervlaktewater 

terechtkomen. Bij varkens komt van de 67% uitgescheiden stikstof ongeveer 34% in de 

lucht terecht en 32% in de bodem. 

Bij herkauwers wordt naar schatting 6% van de voederenergie omgezet in methaanemissie. 



Door het toedienen van aangepaste voeding en het toepassen van de juiste voederstrategieën kan 

de kwaliteit en de samenstelling van de mest worden beïnvloed, met een beperkte nutriëntemissie 

tot doel. 

3.2.3. Drinkwatergiftstrategie (De Bock H. et al., 2004; Van Daele A. et al., 2004; An., 

2004b; An., 2001b) 


Naast de reinigingsactiviteiten (zie paragraaf 3.5.1) wordt in de veeteeltsector water aangewend 

voor het drenken van de dieren. Het verbruik varieert naargelang het dieet van de dieren, de 

leeftijd, de productiekeuze (b.v. zeugen ten opzichte van mestvarkens, melkvee ten opzichte van 

mestvee, leghennen ten opzichte van mestkuikens), het productieniveau en de omgevingstemperatuur. 

Grondwater is de voornaamste waterbron, gevolgd door leidingwater en in mindere 

mate hemelwater. In de melkveehouderij kan ook b.v. het voorspoelwater van de melkinstallatie 

worden aangewend als drinkwater of voor het aanmaken van kunstmelk. Gezien het aantal aanwezige 

E. coli’s (> 100 ml) is het van belang dat dit voorspoelwater snel aangewend wordt. 

Enkele voorbeelden van drinksystemen zijn: 


• drinkgoot (vleeskalveren); 

• drinkbakken 

– drinkschaal met staafventiel of druktong/ vlotter; 

– drinkschaal met anti-morsring; 

– ruime drinkbakken met vlotter; 

– ruime drinkbakken met anti-morsrand; 

– ruime vorstvrije drinkbakken; 

– handmatige pompen. 


• (on)diepe drinkschalen met staafventiel, al dan niet zijdelings aangebracht; 

• drinkbakken met vlotter; 

• bijtnippels. 


• nippels, al dan niet met een lekbakje 

• cups 

• bell-drinkers 

milieu-impact 

De drinkwatergiftstrategie (alsook het eventueel gebruik van alternatieve waterbronnen, zie 

paragraaf 4.1) is bepalend voor het verbruik van vers water. 


HOOFDSTUK 3 

3.3. Huisvesting (Goossens A., 2005a en b; Truyen A., 2005; Goossens A. et al., 

2004; Van Gansbeke S., 2004b; Van Gansbeke S., 2004c; Van Gansbeke S. en 

Goossens A., 2004a; An., 2003b; Hendriks J., et al., 2001; An., 1998c; 

bedrijfsbezoeken) 

3.3.1. Rundveehouderij 


Rundveestallen worden gewoonlijk op een natuurlijke manier geventileerd, dit wil zeggen dat 

de lucht ververst wordt als gevolg van de wind en in mindere mate van het schoorsteeneffect. 

Hiervoor zijn in de zijgevels en in sommige gevallen in de kopgevels openingen voorzien die 

als inlaat of uitlaat (afhankelijk van de windrichting) fungeren. In de nok is eveneens een uitlaatopening 

voorzien, meestal in de vorm van een open nok. Om tocht ter hoogte van de dieren 

te beperken, hebben de openingen meestal windbrekers zoals netten, gordijnen, spletenwanden, 

geperforeerde wanden en dergelijke. De grootte van de openingen kan eventueel worden aangepast 

(hetzij automatisch, hetzij handmatig). Voor volwassen runderen zijn volledige open 

frontstallen eveneens zeer geschikt. 

In de onderstaande paragrafen worden de in Vlaanderen gangbare staltypes per diercategorie 

(melkvee, vleesvee, jongvee en vleeskalveren) besproken. 

Afhankelijk van de gevolgde bedrijfsstrategie kan huisvesting in een stal afgewisseld worden 

met weidegang. In het laatste geval worden de dieren tijdelijk ondergebracht op een weide, 

waarbij een aanzienlijk deel van het rantsoen wordt opgenomen via grazen. 

a) melkvee 

In Figuur 27 wordt een overzicht gegeven van de mogelijke staltypes voor melkvee. In de praktijk 

worden voornamelijk ligboxenstallen, potstallen (ingestrooide vrije loopstallen) en bindstallen 

(grupstallen) toegepast. De eerste twee staltypen zijn vrije loopstallen, waarin de koeien 

zich vrij kunnen bewegen. Vrije loopstallen hebben in vergelijking met bindstallen meer potentieel 

voor dierenwelzijn, productie en gezondheid. In het geval van een vrije loopstallen worden 

de koeien gemolken in een aparte melkstal. 

Figuur 27: Mogelijke staltypes voor melkvee 


(1) ligboxenstal 


In een ligboxenstal is in principe voor elk dier een door afscheidingen begrensde ligbox voorzien. 

De rijen ligboxen bevinden zich aan één of aan beide kanten van een voedergang. 

De ligbedden bestaan meestal uit beton waarop matten of matrassen zijn geplaatst. Op deze 

matten word nog een geringe hoeveelheid strooisel handmatig aangebracht. De geproduceerde 

mest is mengmest. 

Tussen de rijen ligboxen, en tussen het voederhek en de ligboxen is meestal een betonroostervloer 

voorzien. Een alternatief hiervoor is een dichte betonvloer met een mestschuif. Gezien de 

problemen die beton veroorzaakt, bijvoorbeeld op het vlak van klauwgezondheid, wordt sinds 

kort geëxperimenteerd met betonvloeren (roosters of dichte vloeren), voorzien van een zachte 

toplaag (b.v. rubber). 

Het voeder wordt opgenomen via een voedergoot of voederkrib, die toegankelijk is via een 

voederhek, waaraan de dieren al dan niet kunnen worden vastgezet. 

(2) potstal 

De potstal is een stal met een geaccumuleerd stro-mestpakket (diepstrooiselstal) en is opgebouwd 

uit een grote, niet ingedeelde ligruimte. Dit staltype wordt vaak gebouwd in streken waar 

voldoende stro ter beschikking is, of voor kleine kuddes (10-40 koeien) wanneer men bij voorkeur 

stalmest produceert. 

Het strooisel wordt verdeeld op de bodem. Indien de bodem vlak is of een kleine helling heeft 

(= 2%), worden mest en stro vermengd tot een dik pakket waarop steeds vers strooisel wordt 

aangebracht. Het geheel wordt slechts verwijderd wanneer de noodzaak zich voordoet (gewoonlijk 

2 keer per jaar). 

(3) bindstal 

In een bindstal kunnen de koeien niet vrij kunnen rondlopen. In tegenstelling met de vrije loopstallen, 

gebeurt het melken in de bindstal zelf. 

De bindstanden zijn meestal van het korte type, dat wil zeggen dat de koeien wanneer ze liggen, 

de kop boven de voederkrib kunnen houden, maar wanner ze staan, mesten boven de rooster of 

grup. 

De bindstanden zijn hetzij ruim ingestrooid, waarbij dus stromest wordt geproduceerd, hetzij 

voorzien van een mat met enig strooisel. In dat laatste geval is de mestput voorzien van een 

metalen rooster en wordt mengmest geproduceerd. 

(4) melkstal 

In het geval van een vrije loopstal worden de koeien gemolken in een aparte melkstal. De melker 

bevindt zich hiervoor in een melkput. De koeien bevinden zich voor het melken in de zogenaamde 

wachtruimte en betreden één voor één de eigenlijke melkstal. In functie van de positie 

van de koeien ten opzichte van de melkput, worden volgende melkstaltypes onderscheiden: 

(a) visgraatmelkstal 

De visgraatmelkstal is het meest voorkomende melkstaltype. In dit staltype staan de koeien 

schuin ten opzichte van de melkput. Aan beide zijden van de melkput zijn er bijvoorbeeld 

3, 4, 5 of 6 melkstanden. De hoek waarin de dieren zijn opgesteld bepaalt de afmetingen van 


HOOFDSTUK 3 

de melkstanden en de loopafstand van de melker. Een kleine hoek (b.v. 30°) betekent een 

langere melkstand en langere loopafstand, maar betere bereikbaarheid van de uier. Een grotere 

hoek (b.v. 50°) zorgt voor een kleinere afstand, maar vergt het aanhangen van het 

melkstel tussen de achterpoten. Varianten op de visgraat, voor grotere bedrijven zijn de 

driehoek- of ruitvormige melkstallen, waarbij drie of vier kleinere groepen worden gemolken 

in plaats van twee grotere groepen. 

(b) autotandem of open melkstal 

In een autotandem staan de koeien evenwijdig aan de melkput. Elke stand heeft een in- en 

een uitgang, waardoor het wisselen van de koeien op een individuele manier gebeurt. Ten 

opzichte van een visgraat is de vereiste oppervlakte een stuk groter, zodat het inpassen binnen 

bestaande structuren moeilijker is. 

(c) zij-aan-zij melkstal of parallelle melkstal 

In een zij-aan-zij melkstal staan de koeien loodrecht op de melkput. Dat heeft voor gevolg 

dat de melkstellen tussen de achterpoten moeten worden aangehangen. Groot voordeel zijn 

de zeer korte loopafstanden voor de melker, nadeel is het feit dat de koeien moeilijker te 

herkennen en te controleren zijn. 

(d) draaimelkstal of carrousel 

In een draaimelkstal bevinden de koeien zich op een ringvormig platform dat draait ten 

opzichte van de melker. Deze bevindt zich aan de binnen of buitenzijde van de ring. De 

koeien kunnen zich zowel in tandem-, visgraat- of zij-aan-zij positie bevinden. Dergelijke 

melkstal heeft een hoge capaciteit, maar is voorbehouden voor de grotere bedrijven. 

Het wisselen van de koeien gebeurt hetzij individueel hetzij in groep (alle koeien aan een kant 

van de melkput verlaten tegelijkertijd de melkstal). Bij grotere melkstallen met snelwisselsystemen 

(rapid exit) verlaten de koeien in één keer de melkstal om via een loopgang naar de stal 

terug te keren zonder de binnenkomende koeien te hinderen. 

De meest recente melkstallen en melkinstallaties voor bindstallen zijn voorzien van een automatische 

afname: wanneer de melksnelheid een minimum bereikt, worden de melkstellen automatisch 

afgenomen. Melkmeters en -indicatoren leveren bijkomende informatie die nuttig kan 

zijn voor de bedrijfsvoering, maar zijn zeker niet overal in gebruik. 

Naast de melkstallen, is de melkrobot de laatste jaren in opgang. Naar schatting wordt momenteel 

op een veertigtal Belgische bedrijven automatisch gemolken. De koeien bieden zich vrijwillig 

aan voor een melkbeurt en worden zonder tussenkomst van een melker gemolken. 

b) vleesvee 

Voor het houden van vleesvee worden in Vlaanderen verschillende staltypes toegepast, nl. volledig 

ingestrooide stallen, gedeeltelijk ingestrooide stallen, hellingsstallen, roosterstallen, bindstallen 

of ligboxenstallen. 

Bij nieuwbouw worden meestal strostallen aanbevolen, dit zijn de volledig of gedeeltelijk ingestrooide 

stallen, of de hellingstallen. Bij de bestaande stallen zijn nog vrij veel bindstallen in 

gebruik. Ook roosterstallen komen nog voor, hoewel deze voor het in Vlaanderen gehouden 

type vleesvee minder geschikt zijn. Ligboxenstallen zijn in principe enkel geschikt voor vrouwelijke 

dieren, wegens de wijze waarop de twee geslachten urineren. In Vlaanderen zijn het 

vaak melkveestallen van dit type die een tweede leven krijgen als verblijf voor zoogkoeien. 



(1) volledig ingestrooide stal 

In een volledig ingestrooide stal doet dezelfde ruimte dienst als ligruimte én als loop- en eetruimte. 

Deze ruimte is voor 100% ingestrooid. De investeringskosten zijn beperkt, maar het 

strogebruik zorgt voor hoge werkingskosten. Om de ruimte proper en comfortabel te houden is 

8 à 10 kg stro per koe-kalfkoppel vereist. In vergelijking met een gedeeltelijk ingestrooide stal 

is dat ongeveer 500 kg per koe en per winter méér, dit wil zeggen dat de meerkost van stro (aan 

50 €/ ton) ongeveer 25 €/koe/jaar bedraagt. Verder moet men er rekening mee houden dat 

dergelijk stroverbruik een hoge stockagecapaciteit vereist en in sommige gevallen voorzieningen 

om mechanisch in te strooien. Het diercomfort van de dieren in dergelijke stallen is goed, 

op voorwaarde dat er voldoende ruimte is voorzien, er voldoende stro van goede kwaliteit wordt 

verbruikt en de voederen drinkplaatsen goed zijn gekozen en geplaatst. In principe wordt het 

strooisel niet eerder dan na 4 maanden verwijderd. 

(2) gedeeltelijk ingestrooide stal 

Dit staltype heeft, naast de eigenlijke ingestrooide ligruimte, ook een extra loop- en eetruimte. 

Deze kan bestaan uit een dichte vloer met eventueel een mestschuif of een rooster. In Vlaanderen 

is dergelijke loopruimte zo goed als altijd overdekt, maar in principe kan het ook om een 

uitloop in open lucht gaan. Deze stalindeling zorgt voor een rustiger sfeer in de eigenlijke ligruimte 

aangezien daar veel minder passage is. De ligruimte én de eetruimte kunnen properder 

worden gehouden. De gebetonneerde eet- en loopruimte leent zich voor een aangepaste circulatie 

van dieren (bijvoorbeeld naar de weide) en van mest (bijvoorbeeld naar een vaste mestopslag). 

(3) hellingstal 

Een hellingstal wordt gekenmerkt door een stroligbed op een hellende vloer. Bovenaan de helling 

wordt vers stro toegevoegd. Onder invloed van zwaartekracht en de beweging en het 

gewicht van de dieren wordt het stromest mengsel naar het laagst gelegen gedeelte afgevoerd. 

Een variante bestaat erin dat alleen het liggedeelte onder helling wordt uitgevoerd, dat wil zeggen 

dat de aanpalende loop-eetruimte vlak is. De optimale helling is afhankelijk van het diergewicht. 

Zo vergen jonge dieren een steilere helling (8-12%) dan oudere/zwaardere dieren (5- 

8%). Bij een goede werking ontstaat er een stro-mestpakket dat langzaam de helling afschuift 

tot beneden. In het geval van een vlak gedeelte, is daarop meestal een mestschuif voorzien die 

de mest regelmatig naar een externe mestopslag schuift. In vergelijking met een volledig ingestrooide 

stal met pot is de hellingstal iets goedkoper en er wordt 20 à 30% minder stro verbruikt. 

Een variante van de “gewone” hellingstal is de zogenaamde omgekeerde hellingstal, waarbij het 

hoogste punt zich aan de voederkrib bevindt. 

(4) roosterstal 

Een roosterstal is over de ganse oppervlakte voorzien van (beton)roosters. Slecht onderhouden 

of slecht geplaatste roosters kunnen aanleiding geven tot klauwproblemen en kreupelheid. 

Meestal wordt afgeraden jonge dieren (minder dan 250 kg), koeien of “luxedieren” op roosters 

te huisvesten. In Vlaanderen valt quasi alle vleesvee onder één van die categorieën. Roosterstallen 

worden bij nieuwbouw afgeraden. Bestaande roosters kunnen eventueel worden voorzien 

van zachte toplagen teneinde een deel van de nadelen van dergelijke stallen te ondervangen. 

(5) bindstal 

De meeste bindstallen hebben een voedergang, korte standen en mogelijkheden voor mechanisch 

voederen. In sommige gevallen hebben deze (oudere) stallen onvoldoende volume en is 

de ventilatie niet optimaal. Een voordeel van dergelijke staltypes ten opzichte van alle andere, 

is de mogelijkheid om individueel te voederen. In de meeste gevallen gaat het om systemen met 


HOOFDSTUK 3 

stromest, hoewel in sommige gevallen roosters worden gebruikt en dus mengmest wordt geproduceerd. 

(6) ligboxenstal 

In een ligboxenstal hebben alle dieren een individuele ligplaats. Zoals reeds eerder aangegeven 

is dit staltype minder geschikt voor mannelijke dieren omwille van de wijze van urineren. Ook 

voor kalveren is dit staltype minder geschikt, wegens het risico op kleine klauwbeschadigingen 

door de voor kalveren te grote spleetbreedte van de roosters. In ieder geval dienen de kalveren 

over een apart kalvernest te beschikken (zie verder). 

c) jongvee 

Jongvee wordt meestal gedurende een korte periode individueel gehouden. Kalveren van eigen 

melkkoeien kunnen zonder problemen na twee weken in groep worden gehouden. Bij aankoop 

van kalveren en op bedrijven met zieke dieren, wordt de groepsvorming best uitgesteld tot een 

leeftijd van zes tot acht weken. Groepshuisvesting is wettelijk verplicht vanaf een ouderdom van 

acht weken. De groepsgrootte varieert meestal tussen 4 en 25 dieren. Hoe meer kalveren er 

aanwezig zijn, hoe homogener de groepen qua leeftijd zijn en zo verhoogt ook de weerstand. 

De huisvesting van jongvee voor de vervanging van melkkoeien en de aparte huisvesting van 

jongvee bestemd voor de rundvleesproductie zijn zeer goed vergelijkbaar. Individuele huisvesting 

gebeurt in éénlingboxen en kalverhutten of iglo’s. Systemen van groepshuisvesting zijn: 

ingestrooide groepshokken, ligboxenstallen of groepshutten. Daarnaast wordt ook roosters met 

een ligruimte en volroosters toegepast. 

Het drenken met een speenemmer [evt. figuur toevoegen] is de meest verspreide manier van 

voederen. Het grote nadeel van dit systeem is de arbeidsintensieve aard ervan. De mogelijkheid 

om de dieren na het drinken 10 tot 20 minuten in het voederhek vast te zetten (en op die manier 

het zuigen bij elkaar te voorkomen) en om de dieren tijdens het drinken individueel te controleren 

zijn de voornaamste voordelen. Als het vullen en verplaatsen van de emmers manueel 

gebeurt, is het bovendien een zeer goedkoop systeem. In functie van de bedrijfsgrootte kan de 

melk echter ook op andere manieren bij de kalveren worden gebracht. Vanaf een bepaald aantal 

kalveren wordt het bijvoorbeeld interessant de melk te bereiden in een verplaatsbare mixer en 

daarmee de emmers ter plekke te vullen. Voor grote bedrijven kan de bereide melk zelfs met een 

leiding tot bij de kalveren worden gebracht. Een andere optie is het gebruik van automaten. 

Nadeel is dat kalveren die door soortgenoten van de automaat weg worden gejaagd geneigd zijn 

daarna bij andere kalveren te zuigen. Automaten waarbij de kalveren zich bij het drinken zelf 

opsluiten geven daar minder aanleiding toe. 

individuele huisvesting 

(1) éénlingboxen 

Eénlingboxen bieden het voordeel dat individuele controle eenvoudig is en dat het onderling 

zuigen en likken van de kalveren belemmerd wordt. De kalveren verblijven meestal tot twee 

weken in de eenlingboxen en worden daarna in groepen geplaatst. Gedurende die eerste twee 

weken moeten de boxen rijkelijk worden ingestrooid. Vóór de bezetting wordt 15 tot 20 kg stro 

op het hardhouten rooster aangebracht en per dag wordt ongeveer 1 kg vers stro bijgestrooid. 

De scheidingswanden moeten van glad materiaal zijn gemaakt zodat de boxen gemakkelijk te 

reinigen en te ontsmetten zijn. De wanden moeten bovendien visueel en lichamelijk contact 

tussen de kalveren mogelijk maken. Bij voorkeur zijn de boxen voorzien van wieltjes om ze 

buiten de stal gemakkelijk te kunnen reinigen. De breedte en de lengte van de boxen bedragen 



respectievelijk 90 en 140 à 150 cm. Bij een verblijf langer dan 2 weken, moeten er ruimere 

boxafmetingen worden toegepast en worden er vooraan voorzieningen getroffen voor het verstrekken 

van water, kracht- en ruwvoer. 

(2) kalverhutten of iglo’s 

Buitenopfok in individuele kalverhutten of iglo’s biedt het voordeel dat de kalveren onmiddellijk 

uit de nabijheid van infectiebronnen (melkvee, ouder jongvee) worden genomen. De goede 

luchtkwaliteit en de uitloop bij de kalverhutten of iglo’s dragen bij tot een goede ontwikkeling. 

Droge, pasgeboren kalveren verdragen koude temperaturen (tot -10 °C) veel beter dan aanhoudende 

hoge temperaturen (meer dan 25°C). De kalverhutten of iglo’s worden bij voorkeur 

geplaatst op een betonverharding met een kleine helling en op een afstand van een halve meter 

van elkaar. Na elk verblijf moet het strooisel worden weggenomen en moeten de kalverhutten 

of iglo’s én de accessoires worden schoongemaakt. Indien mogelijk kan men de kalverhutten of 

iglo’s verplaatsen naar een plaats die enige tijd onbezet is geweest. De open zijde wordt bij 

voorkeur naar het zuidoosten gericht. De kalveren blijven meestal tot vijf à zes weken ouderdom 

in de kalverhutten of iglo’s. Kalverhutten of iglo’s zijn arbeidsintensieve huisvestingssystemen. 

groepshuisvesting 

(1) ingestrooide groepshokken 

Na de periode van individuele huisvesting (na twee weken in eenlingboxen of vijf à zes weken 

in individuele iglo’s of hutten) worden de kalveren in kleine groepjes in stroboxen gehuisvest, 

tot de leeftijd van drie tot vijf maanden. Het is een goede overgangshuisvesting tussen eenlingboxen 

of iglo’s en een stalafdeling met ligboxen. Per dier is minimaal 1,5 tot 3 m² boxruimte en 

0,4 tot 0,5 m plaats aan het voederhek nodig. De vloer helt met ongeveer 2% naar een giergoot. 

Er moeten in ieder geval per groep voorzieningen worden getroffen voor wateren ruwvoederverstrekking. 

De stal kan eventueel als hellingstal worden uitgevoerd, hoewel door de geringe 

massa van de dieren een goede werking niet gegarandeerd is, tenzij de bezetting wordt opgedreven 

tot 100 kg per m². 

(2) ligboxenstallen 

Vanaf drie maanden kunnen kalveren in ligboxenstallen worden geplaatst. Belangrijk is dat de 

afmetingen van de ligboxen aangepast zijn aan de maten van de dieren. Te grote boxen worden 

te veel vervuild, te kleine boxen worden niet benut. Overbezetting moet zeker worden vermeden 

omdat anders de zwakste dieren noodgedwongen op de roosters moeten liggen. Meestal zijn de 

ligplaatsen van een dikke strolaag voorzien ofwel iets verhoogd t.o.v. de roosters en licht ingestrooid. 

(3) groepshutten 

Groepshutten of superiglo’s zijn meestal bestemd voor 8 kalveren, tot een leeftijd van ongeveer 

4 maanden. Het is een vrij goedkope manier om aan groepshuisvesting te voldoen indien geen 

andere stalruimte voorhanden is. Qua klimaat biedt het dezelfde voordelen als de kleine kalverhutten 

of iglo’s. 

(4) roosters met een ligruimte 

Dit systeem is geschikt voor kalveren vanaf 2 weken tot 6 maanden ouderdom. Achter het voederhek 

is een rooster van bijvoorbeeld 2m diep geplaatst, waarachter zich een dieper gelegen 

ingestrooide ligruimte bevindt. Bij voorkeur wordt de ligruimte 3 m diep gemaakt, om uitmesten 

met een trekker mogelijk te maken. 


HOOFDSTUK 3 

(5) volroosters 

In principe worden volroosterstallen steeds afgeraden voor kalveren, hoewel ze voor de oudste 

groep dieren, op voorwaarde dat de roosters aan de dieren zijn aangepast en de andere omstandigheden 

(verzorging, klimaat) optimaal zijn, belangrijke voordelen kunnen bieden. 

d) vleeskalveren 

De vleeskalveren zijn vooral de “overbodige” mannelijke dieren afkomstig van melkveebedrijven 

en worden hoofdzakelijk op een dieet van kunstmelk gehouden tot een leeftijd van ongeveer 

zeven à acht maanden en een gemiddeld levend gewicht van 200 kg. Dit levert het zogenaamde 

blank kalfsvlees op. Voor de productie van “roze” kalfsvlees worden de kalveren op een rantsoen 

van kracht- en ruwvoeder gehouden tot een gemiddeld levend gewicht van 300 kg op een 

leeftijd van tien à twaalf maanden. 

Voor kalveren van meer dan acht weken is groepshuisvesting wettelijk verplicht. Deze groepshuisvesting 

kan uitgevoerd worden in kleine groepen (minder dan 10 dieren) of in grote groepen 

(tot 35-70 dieren). De beschikbare oppervlakte moet toelaten dat alle dieren tegelijkertijd op een 

comfortabele manier kunnen neerliggen en moet worden bepaald in functie van het verwachte 

eindformaat/gewicht. Gewoonlijk wordt met 1,8 m² per dier gerekend. 

Vaak worden de dieren, net zoals bij de individuele huisvesting, tweemaal per dag met een 

emmer of in een trog gevoederd. Het gebruik van kalverautomaten laat toe individueel te voederen 

en de voedertijd te spreiden. Hierbij kunnen de kalveren (voorzien van een oorchip) zich 

op een door hen gekozen ogenblik aanbieden bij één van de voederstations (meestal 1 voederstation 

per 35 dieren). Voor elk kalf wordt de voederhoeveelheid individueel ingesteld. Deze 

voederhoeveelheid wordt in meerdere keren toegediend. Bijkomend voordeel van een voederstation 

is dat ook b.v. medicijnen individueel kunnen worden toegediend. 

(1) groepshuisvesting in kleine groepen 

Bij dit huisvestingssysteem verblijven een kleine groep dieren (minder dan 10) meestal in een 

eerste (opfok)fase in “babyboxen”(maximaal tot 8 weken), waarna ze naar een afmeststal worden 

overgebracht of waarna de tussenhekjes worden verwijderd zodat ter plaatse groepshokken 

ontstaan. De vloeren bestaan gewoonlijk uit hardhouten roosters, betonroosters met een rubber 

toplaag of kunststof roosters. Om een homogene groepssamenstelling te behouden worden de 

kalveren regelmatig heringedeeld. Naar schatting 99% van de vleeskalverstallen in Vlaanderen 

(en Europa) zijn van dit type. Enkele voorbeelden van uitvoeringsvormen zijn: 

• apart ingedeelde versus open vleeskalverstallen; 

• mestkanaal versus mestkelder; 

• mechanisch versus natuurlijk geventileerde stallen; 

• mechanisch geventileerde stallen met rechtstreekse luchtinlaat via openingen in de buitenmuur 

versus niet-rechtstreekse luchtinlaat via ondergronds luchtkanaal. 

(2) groepshuisvesting in grote groepen 

De hokken van een groepshuisvestingssysteem voor grote groepen kalveren zijn voorzien van 

houten roostervloeren en de kalveren worden individueel gevoederd door middel van computergestuurde 

voederstations. De grote groepshokken zijn meestal voorzien van “speelgoed” en 

“snelheidsremmers” zoals opgehangen autobanden, jerrycans, (skippy)ballen en dergelijke. 

Fopspenen aan de muur helpen mee aan de zuigbehoefte te voldoen. Dwarse afscheidingen 

verhinderen dat de kalveren zich met een te grote snelheid voortbewegen. In de grote hokken en 

groepen hebben de dieren voldoende bewegingsvrijheid, zodat kuddegedrag mogelijk is. Dit 



huisvestingssysteem is gangbaar in Nederland maar wordt in Vlaanderen niet of nauwelijks 

toegepast. 

(3) tweevloerenstal 

Een tweevloerenstal bestaat uit een ingestrooide ligruimte en een loop/eetruimte voorzien van 

betonroosters. Beide zijn van elkaar gescheiden door een hek, dit om te vermijden dat het stro 

op de roosters belandt. Dit staltype is in Nederland ontwikkeld, specifiek voor de rosé kalverhouderij. 

Vermits in Vlaanderen vooral het blanke vlees wordt geproduceerd, wordt dit staltype 

hier niet veel toegepast. 

milieu-impact 

Eigen aan huisvesting is de typische geur van de dieren en het voeder. Tabel 24 geeft de emissiefactoren 

van gangbare rundveestaltypes. 

Tabel 24: Emissiefactoren van gangbare staltypes in de rundveehouderij 

3.3.2. Varkenshouderij 


diersoort 

emissiefactor 

[kg NH3/jaar/plaats] melkvee 8.4 a 

vleesvee 5.4-5.7 

jongvee 3.9-4.4 

vleeskalveren 1.5 

zoogkoeien 4.4 

overige runderen 4.2 

a. VMM NH 3 -model 

BRON: Goossens A., 2005a en b; Van Gansbeke S., 2004c 

In de varkenshouderij wordt zowel natuurlijke als mechanische ventilatie gebruikt. Enkel veelvoorkomende 

ventilatiesystemen zijn: (1) plafondventilatie, (2) deurventilatie (of voedergangventilatie), 

(3) combiventilatie, (4) klepventilatie, (5) kanaalventilatie en (6) het frisse neuzen 

systeem. 

Bij de ventilatiesystemen is het belangrijk dat er een alarmsysteem is dat de varkenshouder 

verwittigt van eventuele storingen (te lage of te hoge staltemperatuur, stroompanne enz.) én een 

noodsysteem om bij problemen toch te zorgen voor verse lucht. In de praktijk wordt soms 

gebruik gemaakt van een combinatie van natuurlijke én mechanische ventilatie, het zogenaamde 

hybridesysteem. Bij dit systeem wordt de ventilator pas ingeschakeld indien de natuurlijke 

trek niet volstaat. Bij nieuwbouwsystemen kan een centrale luchtafzuiging worden voorzien. 

(1) plafondventilatie 

Bij plafondventilatie komt de lucht via de kap binnen en via een geperforeerde plaat of folie in 

de hokken terecht. Vaak gaat de lucht eerst door een of meer lagen rots- of glaswol. Hierdoor 

heeft de lucht een zeer lage snelheid. Nadeel is dat de wol door stof kan dichtslibben. Daarom 

kunnen bijvoorbeeld luchtfilters bij de inlaat worden voorzien. Plafondventilatie is geschikt 


HOOFDSTUK 3 

voor biggen (tocht is quasi onmogelijk) en in mindere mate voor vleesvarkens en kraamzeugen. 

Voor kraamzeugen, die bijna constant met de kop onder of naast de trog liggen, brengt dergelijke 

ventilatie in de zomer niet voldoende frisse lucht bij de kop van het dier. 

(2) deurventilatie (of voedergangventilatie) 

Bij deurventilatie komt de koude lucht meestal vanuit de centrale gang via een opening in of 

boven de deur de afdeling binnen en verspreidt zich zo naar het achterste stuk ervan. Dergelijke 

ventilatie kan niet worden toegepast in stallen zonder afdelingen. Dit systeem wordt toegepast 

bij biggen en vleesvarkens. 

(3) combiventilatie 

Een combiventilatie combineert plafond- en deurventilatie. Hierbij is in het valse plafond een 

opening voorzien boven de voedergang. 

(4) klepventilatie 

Bij klepventilatie zit de luchtinlaat bovenaan in de zijwand(en), en is het systeem voorzien van 

een regelbare klep. Tijdens de winter is koudeval op de dieren een gevaar, vandaar dat het systeem 

niet zo geschikt is voor biggen en vleesvarkens maar wel voor guste en drachtige zeugen. 

(5) kanaalventilatie 

Kanaalventilatie is een nieuw systeem, dat bij nieuwbouw vaak wordt toegepast. De lucht komt 

binnen via een kanaal onder de voedergang. Als het systeem ook emissiearm moet zijn, heeft 

dit als gevolg dat er een vrij complexe kelderconstructie moet worden gemaakt. 

(6) frisse neuzen systeem 

Het frisse neuzen systeem wordt veel toegepast bij kraamhokken. De kop van de zeug bevindt 

zich aan de muurzijde en de biggennesten zijn aan de andere kant gesitueerd. De koude lucht 

wordt via een buis boven de trog tot dicht bij de zeug gebracht. 

Er zijn drie soorten varkensvoeder: droog voeder, nat voeder (voeder wordt vlak voor toediening 

met water vermengd) en brij (vooraf geweekt en gemengd met b.v. nevenstromen van de 

voedingsindustrie). 

Vleesvarkens en biggen worden onbeperkt gevoederd, zeugen beperkt of onbeperkt. Beperkte 

voedering houdt in dat er voor ieder dier een voederplaats is of dat ieder dier individueel geregelde 

toegang heeft tot een gemeenschappelijke voederplaats (voederstations voor zeugen). Het 

voeder wordt met behulp van een vijzel gedoseerd in de voederbakken. Bij onbeperkte voedering 

is het voeder continu ter beschikking van de dieren. De samenstelling ervan wordt aangepast 

in functie van de leeftijd. 

a) zeugen 

In functie van de voortplantingscyclus worden zeugen achtereenvolgens gehuisvest in 

(1) kraamhokken, (2) dekstallen en (3) groepshuisvesting voor drachtige zeugen. 

(1) kraamhok 

Zeugen verblijven in de kraamhokken van ongeveer 1 week voor de worp tot het spenen van de 

biggen, gewoonlijk op 4 weken. Na het spenen kunnen de biggen al dan niet nog enkele dagen 

zonder de zeug in het kraamhok verblijven. Kraamhokken worden na elke bezetting grondig 

gereinigd en blijven enkele dagen leeg (sanitaire leegstand). De kraamstal is verdeeld in compartimenten, 

die bestaan uit 6 à 20 kraamhokken en een dienstgang. Kraamhokken zijn ongeveer 

2,2 à 2,4 m breed en 1,6 à 1,7 m diep. De vloer van de kraamhokken bestaat gewoonlijk 



volledig uit roosters (bijvoorbeeld kunststof, metaal of kunststof + metaal), met uitzondering 

van het biggennest. Het biggennest is uitgerust met vloerverwarming en/of een infraroodlamp. 

De kooien zijn ofwel diagonaal, ofwel recht in het kraamhok geplaatst. Plafondventilatie komt 

nog vrij veel voor, maar het “frisse neuzen”systeem, waarbij de verse lucht bij de kop van de 

zeug wordt gebracht, kent opgang. 

(2) dekstal 

De guste en pas gedekte zeugen bevinden zich in de dekstal. Het is wettelijk toegelaten de 

zeugen tot 4 weken na de inseminatie of dekking in individuele boxen te houden. Deze boxen 

zijn 2,0 à 2,2 m lang en 0,60 à 0,65 cm breed. Vaak is de box vooraan voorzien van een dichte 

betonvloer, terwijl achterin de box en tussen de rijen boxen betonroosters worden toegepast. 

(3) groepshuisvesting voor drachtige zeugen 

Na bevestiging van de dracht, gaan de zeugen naar de afdeling voor drachtige zeugen. Mogelijke 

groepshuisvestingssystemen hiervoor zijn: voederstations, voederligboxen met uitloop, 

dropvoedering, ad lib voedering, en varianten hierop. Er wordt onderscheid gemaakt tussen 

stabiele en dynamische groepen. In een stabiele groep blijven de zeugen in één groep samen van 

inseminatie tot worp, en bevinden ze zich dus in hetzelfde drachtstadium. In een dynamische 

groep komen er continu zeugen bij de groep (uit de dekstal) en verhuizen er continu zeugen naar 

de kraamstal. In grote, dynamische groepen, is het niet zo eenvoudig de hoogdrachtige zeugen, 

die naar de kraamstal moeten uit de grote groep te selecteren. Hulpmiddelen zoals separatiestations 

met separatieruimtes, en verfmarkering zijn dan nodig. Hierbij worden de dieren individueel 

herkend en op basis van computerlijsten, hetzij met kleurstof bespoten, hetzij via een 

andere uitgang naar een aparte ruimte geleid in plaats van naar de grote groep terug te keren. 

Stallen die zijn uitgerust met voederstations en waarin stro wordt gebruikt, worden meestal 

natuurlijk geventileerd. De andere staltypes worden gewoonlijk mechanisch geventileerd. 

opmerking 

Anno 2004 worden drachtige zeugen nog in 90% van de gevallen in boxen (individuele 

huisvesting) gehouden. Deze werkwijze zal niet meer toegelaten zijn vanaf 2013 

b) biggen 

Gespeende biggen verblijven in de biggenstal tot ongeveer 20 kg. Typische biggen batterijen 

bestaan volledig uit kunststof of metalen rooster, en herbergen meestal kleinere groepjes van 

bijvoorbeeld 12 à 15 biggen. Per big is 0,2 m² vereist. Ook bolle vloeren met vloerverwarming 

worden toegepast. In nieuwe stallen kan het voeder en water automatisch aan de biggen worden 

verstrekt door middel van een combivoederbak. In bestaande stallen worden meestal aparte 

voederen drinkbakken toegepast. Onder de biggenafdeling bevindt zich een ondiepe mestput 

(0,80 m) met afvoer naar de drachtige zeugenstal. 

c) vleesvarkens 

Zodra de biggen ongeveer 20 kg wegen, komen ze in de vleesvarkensstal terecht, waar ze blijven 

tot aan de slacht op bijvoorbeeld 115 kg. Omwille van hygiëne en arbeidsbesparing zijn 

bestaande stallen gewoonlijk voor 100% van roosters voorzien. De welzijnswetgeving legt 

voorlopig ook nog geen verplicht aandeel dichte vloer op. Nieuw te bouwen, emissiearme stallen, 

hebben wel een aandeel dichte vloer, in de vorm van een bolle of een hellende strook in het 

midden van het hok. 


HOOFDSTUK 3 

De vleesvarkensstal is meestal gecompartimenteerd, (om volgens het all in-all out systeem te 

kunnen werken), zeker op gesloten bedrijven waar een constante aanvoer van biggen is. Vleesvarkens 

worden altijd in groep gehouden en onbeperkt gevoederd. Gewoonlijk zijn de groepen 

vrij klein (een tiental dieren). Er is een tendens geweest naar grotere groepen omdat het mixen 

van dieren op vlak van dierenwelzijn door de overheid wordt ontraden (maar niet verboden). Uit 

onderzoek blijkt echter dat de grotere groepen (30 dieren en meer) moeilijker te beheren zijn en 

niet altijd goede technische resultaten halen. Wettelijk is voor de zwaarste dieren 0,65 m²/dier 

vereist, maar deze norm is aan de vrij lage kant, vaak wordt meer gehaald. Hokken zijn bijvoorbeeld 

3,25 m breed op 2,50 m diep, wat voor 10 of 11 dieren geschikt is. Meestal blijven de 

dieren van 20 tot 105 kg in hetzelfde hok, maar soms wordt nog een voormestfase ondergaan. 

In dat geval worden de dieren van 20 tot ongeveer 40 kg in kleinere hokken gehouden. Daarna 

worden de dieren naar een groter hok gebracht of men splitst de groep. Hokafscheidingen zijn 

uitgevoerd in beton of kunststof. Voeder- en watervoorziening gebeuren bijvoorbeeld door middel 

van een combivoederbak. 

milieu-impact 

Eigen aan huisvesting is de typische geur van de dieren en het voeder. In Tabel 25 zijn de emissiefactoren 

van gangbare staltypes voor varkens weergegeven. 

Tabel 25: Emissiefactoren van gangbare staltypes in de varkenshouderij 

3.3.3. Pluimveehouderij 


a) braadkippen 

diersoort 

zeugen 

drachtige zeugenplaatsen 

kraamhokken 

emissiefactor 

[kg NH 3/jaar/plaats] 

Voor wat betreft de diercategorie “braadkippen” wordt er onderscheid gemaakt tussen opfokpoeljen 

van slachtkuikenouderdieren, slachtkuikenouderdieren en slachtkuikens. Grondhuisvesting 

wordt toegepast voor elk van deze subcategorieën. 

(1) grondhuisvesting: opfokpoeljen van slachtkuikenouderdieren 

De Vlaamse standaardstal voor opfok van slachtkuikenouderdieren bestaat uit een grote open 

ruimte (85 m × 16 m). Ze biedt huisvesting aan 12,000 poeljen en circa 10% hanen. Er is een 

gemiddelde stalbezetting van 10 dieren per m². Vooraan in de stal bevindt zich het voederlokaal 

(3 m × 3 m). Voeder wordt verstrekt via een panvoedersysteem in 4 circuits of 8 lijnen. Er zijn 

watertorens of cups voor de drinkwatervoorziening. De ventilatie geschiedt door natuurlijke 

ventilatie of mechanische ventilatie (ventilatoren). De stal is in essentie gelijkaardig aan die van 

de slachtkuikens, maar met een lagere bezettingsgraad (10 dieren/m²). 


4.2 

8.9 

biggen 0.6 

vleesvarkens 2.5- 3.0a a. VMM NH 3 -model (deelrooster respectievelijk volrooster) 

BRON: Goossens A., 2005a en b; Van Gansbeke S., 2004c


(2) grondhuisvesting: slachtkuikenouderdieren 

De Vlaamse standaardstal voor slachtkuikenouderdieren (Figuur 28) bestaat uit een grote open 

ruimte (75 m × 14 m) met 1 rij legnesten in het midden van de stal. Ze biedt huisvesting aan 

7000 moederdieren (+ 10% hanen). Er is een gemiddelde stalbezetting van 7 dieren per m 2, Het 

voederlokaal en het lokaal voor eiersortering bevinden zich vooraan over de gehele breedte van 

de stal (4 m × 14 m). De legnesten zijn wegrolnesten met uitdrijfmechanisme. Het voeder wordt 

automatisch verstrekt met een spiraalvoersysteem (18-32 m/min) met voergoten (8 cm/dier) of 

voerpannen (12-14 dieren/pan). Er zijn watertorens voor drinkwatervoorziening. De ventilatie 

gebeurt door ventilatoren in het dak (30%) en in de eindgevel (lengteventilatie 70%). Oorspronkelijk 

waren deze stallen uitgerust met natuurlijke ventilatie en ronddrinkers. Aan weerszijden 

van de legnesten bevindt zich 1,5 m rooster in hardhouten latten. De rest van de stal is scharrelruimte 

met strooisel. Onder de rooster is er een mestput van 0,60 tot 0,80 m diepte, goed voor 

een mestopslag van 1 ronde. 

Figuur 28: Doorsnede van een stal voor slachtkuikenouderdieren 

(3) grondhuisvesting: slachtkuikens 

De Vlaamse standaardstal voor slachtkuikens (Figuur 29) bestaat uit 1 grote ruimte (18 m x 55 

m) en biedt huisvesting aan 20 000 dieren. Gemiddeld zitten er 21 dieren per m 2 , Vooraan in de 

stal is er een voederlokaal (3 m x 3 m). Voederverstrekking gebeurt via een panvoedersysteem: 

2 silo’s met 1 toevoerspiraal om 4 voederlijnen te voorzien. Per pan worden er 65 tot 70 dieren 

gevoederd. Er zijn 5 waterlijnen voor cups of nippels (12 tot 15 dieren/nippel; 40 dieren/cup). 

De ventilatie gebeurt met ventilatoren in het dak (30%) en in de eindgevel (lengteventilatie). De 

ventilatiecapaciteit bedraagt 8 m3/dier. De stal wordt verwarmd door 2 warme luchtkanonnen 

met rechtstreekse aanvoer van lucht en rookafvoer. 

Figuur 29: Schets van grondplan van een stal voor vleeskuikens 


HOOFDSTUK 3 

b) leghennen 

Bij leghennen wordt er onderscheid gemaakt tussen (groot)ouderdieren, opfokpoeljen van legkippen 

en legkippen. Afhankelijk van de subcategorie zijn mogelijke huisvestingssystemen: 

batterijen, verrijkte kooien, volières, grondhuisvesting en vrije uitloop. 

(1) batterijen: (groot)ouderdieren, opfokpoeljen van legkippen en legkippen 

Bij de klassieke batterij of kooisysteem voor opfokpoeljen van legkippen is de open mestopslag 

onder de batterij, al dan niet voorzien van een mestschuif (flat-deck-kooien, trapkooien of compactkooien 

voor natte mest). De kooien kunnen in één (flatdeck) of meerdere (trap en compact) 

etages boven elkaar geplaatst worden. Bij meerdere etages zijn op de kooien platen aanwezig 

waar de mest enige tijd op blijft liggen. Afhankelijk van het systeem valt de mest hier vanzelf 

vanaf of wordt verwijderd met behulp van schrapers. De mest (en het morswater) vallen in een 

kanaal onder de kooien. Dit kan een diepe put of een ondiepe goot met een schuif zijn. In het 

laatste geval wordt de schuif gebruikt om de mest naar een aparte kelder af te voeren. Voor de 

legkippen (incl. (groot)ouderdieren van legrassen) is het aantal dieren per m² afhankelijk van 

het aantal etages en varieert van 15 tot 40. 

Om geurhinder, ammoniakemissie en vliegenoverlast te beperken, bezit dit stalsysteem vaak 

mestbandbeluchting. Per etage komt de mest door de draadbodem op een mestband terecht waar 

deze dan ingedroogd wordt tot een droge stof gehalte van gemiddelde 45 à 50%. Deze mest 

wordt dan afhankelijk van de hoeveelheid geproduceerde mest regelmatig van de mestbanden 

afgedraaid naar een centrale opslag (container of loods.) De frequentie van het afdraaien van de 

mest is in de opfok afhankelijk van de leeftijd van de dieren (kleine kuikentjes maken veel 

minder mest dan 16 weken oude poeljen.). Bijkomend voordeel van mestbandbeluchting is dat 

er drogere mest verkregen wordt, hetgeen betere mestafzetmogelijkheden biedt. 

De Europese richtlijn 1999/74/EG verbiedt vanaf 2003 de bouw van de klassieke legbatterijen 

of kooisystemen. Bestaande batterijen moeten vanaf deze datum tevens aan strengere normen 

voldoen (550 cm² beschikbare ruimte per dier, in plaats van de voorheen geldende norm van 

450 cm² per dier). Vanaf 2012 wordt het gebruik van klassieke batterijen helemaal verboden en 

moeten legkippen in ‘verrijkte kooien’ of alternatieve systemen (b.v. volières, vrije uitloop) 

gehuisvest worden 

(2) verrijkte kooien: (groot)ouderdieren, opfokpoeljen van legkippen en legkippen 

De verrijkte kooi verschilt van de klassieke batterij of kooi doordat ze uitgerust is met een nest, 

een “scharrelruimte” en een zitstok. Elke leghen moet over minstens 750 cm² totale kooioppervlakte 

en 600 cm² bruikbare oppervlakte beschikken. 

(3) volières: (groot)ouderdieren, opfokpoeljen van legkippen en legkippen 

De volière is een alternatief huisvestingssysteem, waarbij de dieren zich vrij bewegen. Er is een 

scharrel- of stofbadruimte aanwezig en er zijn afzonderlijke legnesten. In het volièresysteem 

zijn verder stellingen met roostervloeren en zitstokken aanwezig. Hierdoor is naast de oppervlakte 

van de stalvloer extra leefruimte beschikbaar. Het systeem kan voorzien zijn van een vrije 

uitloop naar buiten. In een volière kunnen drie soorten mest onderscheiden worden, met name 

(1) strooiselmest in de scharrel- of stofbadruimte en (2) mest die op banden valt en (3) de mest 

die in de uitloop buiten de stal terecht komt. 

(4) grondhuisvesting: opfokpoeljen van legkippen 

Het referentie niet-kooisysteem voor opfokpoeljen van legkippen is de grondhuisvesting 

(strooiselvloer, roostervloer). Dit is een alternatief huisvestingssysteem, waarbij de dieren zich 

vrij bewegen. De stal is voorzien van betonvloer met daarop strooiselmateriaal waarin de dieren 



los worden gehouden. Afhankelijk van de uitvoering is een gedeelte van de vloer verhoogd en 

voorzien van roosters (hout, kunststof of draadgaas) met daaronder een mestopslag. Anders is 

de gehele stal voorzien van een vlakke vloer met daarop strooisel. Zoals bij het volièresysteem 

kan dit staltype eveneens voorzien zijn van een vrije uitloop naar buiten. 

Per m² worden in de dierruimte maximaal 16 dieren gehouden; indien aanwezig beslaat de 

roostervloer maximaal 2/3 deel van de totale bruikbare leefoppervlakte. De referentiestal was 

oorspronkelijk uitgerust met natuurlijke ventilatie en een open drinksysteem. De voorzieningen 

voor voer en drinkwater zijn geplaatst boven de roostervloer (indien aanwezig). 

(5) grondhuisvesting: (groot)ouderdieren en legkippen 

Het referentie niet-kooisysteem voor legkippen (incl. (groot)ouderdieren van legrassen) is eveneens 

de grondhuisvesting. De stal is voorzien van betonvloer met daarop strooiselmateriaal 

waarin de dieren los worden gehouden. Een gedeelte van de vloer is verhoogd en voorzien van 

roosters (hout, kunststof of draadgaas) met daaronder een mestopslag. Bij scharrelhennen worden 

per m² in de dierruimte ca. 10 à 11. Bij (groot)ouderdieren is dit 8 dieren per m², inclusief 

de hanen. De totale bruikbare dieroppervlakte bestaat tot maximaal 2/3 deel uit roostervloer en 

minimaal 1/3 deel uit strooiselvloer. Boven de roostervloer (beun) zijn zitstokken aanwezig. De 

referentiestal was oorspronkelijk uitgerust met natuurlijke ventilatie en ronddrinkers. De voorzieningen 

voor voer en drinkwater zijn geplaatst boven de roostervloer. 

Ook dit alternatief stalsysteem kan voorzien zijn van een vrije uitloop naar buiten. 

(6) vrije uitloop: 

Bij een vrije uitloop kunnen de dieren zich vrij buiten bewegen in een scharrelruimte. Dit systeem 

is gangbaar in de biolandbouw. 

Vrije uitloop kan worden gecombineerd met volières en grondhuisvesting. 

milieu-impact 

Stalsystemen hebben een impact op emissies naar de lucht (b.v. ammoniak, lachgas, methaan) 

en de aanwezigheid van mest kan geurhinder veroorzaken. In Tabel 26 zijn de emissiefactoren 

van gangbare staltypes voor pluimvee weergegeven. 

Tabel 26: Emissiefactoren van gangbare staltypes in de pluimveehouderij 

diersoort 

braadkippen 

slachtkuikenouderdieren 

opfokpoeljen van slachtkuikenoudereiren 

leghennen (incl. (groot)ouderdieren van legrassen) 

in kooien 

op de grond 

opfokpoeljen van legkippen 

kooi- of batterijsystemen 

grondhuisvesting 

a. VMM NH 3 -model 

BRON: Goossens A., 2005a en b; Van Gansbeke S., 2004c 

emissiefactor 

[kg NH 3/jaar/plaats] 

0.050 a 

0.580 

- 

0.085 a 

0.315 

0.045 

0.170 

Om geurhinder, ammoniakemissie en vliegenoverlast bij b.v. de klassieke batterij of kooi te 

beperken, bezit dit stalsysteem vaak mestbandbeluchting. Deze mestbandbeluchting vereist 

energie. Het energieverbruik kan echter beperkt worden door de mestbandbeluchting niet con- 


HOOFDSTUK 3 

tinu te laten werken, door met nachtstroom te werken of de eerste dag na het afdraaien van de 

mest de beluchting 24 uren te laten afstaan. 

3.4. Mest (EIPPCB, 2003; Feyaerts T. et al., 2002; Derden A. et al., 1998; 

www.vlm.be/mestbank) 

3.4.1. Productie 


Per jaar wordt in Vlaanderen ca 32 miljoen ton dierlijke mest geproduceerd. Mestproductie 

(samenstelling en hoeveelheid) is afhankelijk van o.a. de toegepaste voederstrategie en het toepassen 

van weidegang. De helft van de mestproductie is afkomstig van runderen (gedeelte ervan 

blijft achter op het weiland); varkens zorgen voor ca. 40 procent van de mestproductie; pluimvee 

voor 8 procent en de overige dieren voor het restant. 

milieu-impact 

Zoals reeds is aangegeven in paragraaf 2.4 hangt de emissie van nutriënten in de veeteeltsector 

nauw samen met de mest. Mira-T 2004 rapporteert een dierlijke stikstofproductie van 173.4 

miljoen kg N en een fosforproductie van 30.9 miljoen kg P (70.8 miljoen kg P 2 O 5 ) voor 2003. 

Het voortgangrapport Mestbank 2004 van de VLM vermeldt een netto dierlijke fosforproductie 

van 63 miljoen kg P 2 O 5 en stikstofproductie van 165 miljoen kg N in Vlaanderen in 2003. 

Daarnaast veroorzaakt mest mogelijk geurhinder. 

3.4.2. Opslag 


De mest, in vloeibare of vast vorm, dient in afwachting van de afvoer, verwerking of aanwending 

opgeslagen te worden. Er bestaan zowel tijdelijke als permanente constructies om mest te 

stockeren. Er wordt onderscheid gemaakt tussen opslag in mestkelders, cirkelvormige bovengrondse 

tanks (mestsilo’s), foliebassins (lagunes voorzien van plastic folies uit b.v. polytheen of 

butylrubber) en mestzakken (geheel of gedeeltelijk bovengronds, opgebouwd uit kunststoffolies 

waarvan bodemafdichting en afdichting één geheel vormen). Bij mestopslagplaatsen op de 

boerderij kan onderscheid gemaakt worden tussen opslag in en buiten de stal. 

De mestopslagcapaciteit moet voldoende zijn om de mest te kunnen opslaan tot het moment 

waarop deze verder kan worden verwerkt of op het land kan worden gebracht. De vereiste 

opslagcapaciteit is o.a. afhankelijk van de hoeveelheid mest die op het bedrijf wordt geproduceerd 

en de periode waarin de mest niet mag worden uitgereden. 

milieu-impact 

Tijdens de mestopslag ontstaat mogelijk geurhinder en wordt mogelijk ammoniak geëmitteerd. 

De ammoniakemissie bij interne mestopslag (mestkelder) wordt bij de stalemissie gerekend. 


3.4.3. Bewerking/verwerking 



Mestbewerking is het behandelen van dierlijke mest en/of andere meststoffen, met het oog op 

recyclage van de nutriënten stikstof en difosforpentoxide (fosfaat) op in het Vlaamse Gewest 

gelegen grond. 

Mestverwerking is het behandelen en/of verwerken van dierlijke mest derwijze dat de nutriënten 

vervat in de dierlijke mest: 

• ofwel worden gemineraliseerd en de vaste residu’s, die na de mineralisatie overblijven, niet 

op in het Vlaamse Gewest gelegen cultuurgrond worden opgebracht, tenzij deze residu’s 

eerst zijn behandeld tot kunstmest; 

• ofwel worden gerecycleerd en het gerecycleerde eindproduct niet op in het Vlaamse Gewest 

gelegen grond wordt opgebracht. 

Mest kan zowel op bedrijfsniveau als in industriële installaties worden be- en/of verwerkt. Een 

uitgebreide analyse omtrent technieken en -systemen voor het be- en/of verwerken van mest, en 

het meten van ammoniak en lachgas is terug te vinden in de BBT-studie mestverwerking 

(Feyaerts T. et al., 2002; raadpleegbaar op www.emis.vito.be via Beste Beschikbare Technieken, 

Vlaamse BBT-studies) en de VITO-studie Opstellen van procedures voor het meten van 

lachgasen ammoniakemissies bij verschillende mestverwerkingstechnieken (Vanderreydt I., et 

al., 2004, raadpleegbaar via http://lucht.milieuinfo.be/uploads/Studie_meetprocedures_ 

lachgas_en_ammoniak_mestverwerking_-_dec_2004.PDF 

milieu-impact 

Tijdens het be- en/of verwerken van mest kan ammoniak, methaan en lachgas naar de lucht 

geëmitteerd worden en kan geurhinder ontstaan. Daarnaast vereist het be- en/of verwerken van 

de mest, afhankelijk van de toegepaste techniek, energie en worden afvalstromen gevormd die 

behandeld en/of afgevoerd dienen te worden. 

opmerking 

De activiteit be- en/of bewerken van mest valt buiten de scope van deze BBT-studie. Het 

onderwerp wordt bijgevolg niet verder behandeld. 

Mestbewerking op bedrijfsniveau komt aan bod in de BREF (EIPPCB, 2003). Hiervoor 

wordt verwezen naar de paragrafen 4.9, 5.1, 5.2.6 en 5.3.6. 

3.4.4. Aanwending 


De hoeveelheid mest die kan worden aangewend is afhankelijk van de kenmerken van de 

betrokken landbouwgrond (bodemgesteldheid, grondsoort en helling), klimaatomstandigheden, 

neerslag en irrigatie, landgebruik en landbouwpraktijken (b.v. vruchtwisselingssysteem). Verder 

is een nauwkeurige dosering en een gelijkmatige verspreiding van de mest van belang. Om 

eventuele milieuhinder (b.v. geur) te beperken moet de mest worden ondergewerkt. Enkele 

voorbeelden van mestverspreidingssystemen (zie ook hoofdstuk 4, paragraaf 4.3) zijn: 

voor vaste mest 

• breedstooier; 

• centrifugaalstrooier. 


HOOFDSTUK 3 

voor vloeibare mest 

• breedstrooier; 

• klassieke injector; 

• zodenbemester; 

• zodeninjector; 

• sleepvoetbemester; 

• sleufkouterbemester; 

• sleepslangenbemester. 

milieu-impact 

Bij het aanwenden van de mest wordt mogelijk ammoniak geëmitteerd en ontstaat mogelijk 

geurhinder. 

3.5. Nevenactiviteiten 

3.5.1. Reiniging 

procesbeschrijving (An., 2004b; An., 2001b) 

Stallen, opslagvoorzieningen (b.v. voeder, mest), melkinstallatie, enz. dienen regelmatig gereinigd 

te worden. De efficiëntie van het reinigen wordt bepaald door het gebruikte reinigingsmiddel, 

de concentratie van het reinigingsmiddel, de contacttijd tussen het reinigingsmiddel en het 

te reinigen oppervlak (de inweektijd), de mechanische actie (b.v. druk waarmee wordt gereinigd) 

en de temperatuur. De producten die in de veeteeltsector worden gebruikt voor de reinigingsactiviteiten 

zijn: 


voor de reiniging van de melkinstallatie 

• alkalische reinigingsmiddelen; 

• zure reinigingsmiddelen (ter verwijdering van melksteen in de melkinstallatie). 

Indien producten onder een welbepaald label (b.v. AA-melk, IKM-certificaat) op de markt worden 

gebracht, gaat dit vaak gepaard met zeer strikte sanitaire maatregelen. Mogelijk negatief 

effect op het milieu hierbij kan zijn het hoog verbruik aan vers water voor reinigingsactiviteiten, 

alsook de schadelijkheid van de reinigingsproducten. 


• inweekmiddelen. 

Pluimveehouderij 

• ontsmettingsproducten (stallen). 

Enkel voorbeelden van toegepaste reinigingspraktijken: 

rundveehouderij 

Het reinigen van de melkstal gebeurt 2x/dag. 1-2 keer per jaar wordt deze grondig gereinigd. 

Het reinigen van de melkmachine (en leidingen) gebeurt 2x/dag. Elke keer dat de melk 

wordt opgehaald (2-3x/week) wordt de melktank gereinigd. De reiniging bestaat uit een 

voorspoeling, een hoofdspoeling en een naspoeling. 



varkenshouderij 

Kraamhokken, biggencompartimenten en vleesvarkensstallen worden na elke ronde grondig 

gereinigd met water. Dragende zeugenstallen worden tweejaarlijks gereinigd. 

pluimveehouderij 

In pluimveestallen wordt altijd het all-in all-out principe toegepast. Telkens als de stallen 

leeg staan worden ze grondig gereinigd. Omwille van een beperking van zoönosebesmettingen 

wordt geadviseerd om deze reiniging met water uit te voeren. 

milieu-impact 

Bij reinigingsactiviteiten zijn water en soms chemicaliën vereist en ontstaat afvalwater of mest 

indien het om het reinigen van stallen gaat. Indien gebruik gemaakt wordt van warm water is 

energie vereist om het water op de juiste temperatuur te brengen. 

3.5.2. Waterbehandeling 

procesbeschrijving (An., 2004d; An., 2001b) 

a) gebruik van waterbronnen en behandeling van het water 

Bij gebruik van grondwater of leidingwater kan het aangewezen zijn om dit water eerst te ontkalken 

en/of, in geval van ijzerhoudend ondiep grondwater, te ontijzeren. Bij gebruik van 

hemelwater is voorafgaande filtering aangewezen alsook ontsmetting (b.v. langzame zandfilter, 

UVontsmetting), indien het water als drinkwater en voor bepaalde reinigingsactiviteiten wordt 

gebruikt. Met gebruik van oppervlaktewater moet heel voorzichtig omgesprongen worden, 

zeker als drinkwater voor dieren. De kwaliteit is erg aan schommelingen onderhevig en zonder 

grondige voorzuivering zijn de risico’s groot. Verregaande behandeling bij het gebruik van 

oppervlaktewater is noodzakelijk. 

b) afvalwaterbehandeling 

Voornamelijk in de melkveehouderij komt afvalwater, met name spoelwater van de melkinstallatie 

al dan niet vermengd met huishoudelijk afvalwater vrij. 

Veeteeltbedrijven kunnen gelegen zijn in: 

• zuiveringszone A: gebied dat gerioleerd is en waarin het afvalwater aangesloten is op een 

operationele RWZI; 

• zuiveringszone B: gebied dat gerioleerd is; de aansluiting op een operationele RWZI is 

voorzien door het Vlaams Gewest of door de gemeente via een goedgekeurd investeringsprogramma; 

• zuiveringszone C: gebied dat gerioleerd is maar waar de aansluiting op een operationele 

RWZI niet is voorzien; 

• niet gerioleerd gebied. 

Veeteeltbedrijven die gelegen zijn in zuiveringszone C of in niet gerioleerd gebied moeten zelf 

instaan voor de zuivering van hun afvalwater. Anno 2005 is het een gangbare praktijk om dit 

afvalwater te lozen in de mestkelder. 

Afvalwaterzuivering heeft tot doel de concentratie van b.v. bezinkbare deeltjes, zwevende deeltjes, 

organische stoffen, stikstof (N), fosfor (P), zouten, bacteriën, etc. in het afvalwater te redu- 


HOOFDSTUK 3 

ceren en het aldus geschikt maken voor lozing op oppervlaktewater of hergebruik in het productieproces. 

Globaal genomen kan de behandeling van afvalwater in drie stappen gebeuren: (1) voorzuivering, 

(2) biologische hoofdzuivering en (3) nazuivering. 

1. Voorzuivering heeft als doel om het afvalwater fysisch te zuiveren van vaste stoffen en 

bezinkbaar materiaal. Technieken die ingezet kunnen worden zijn b.v. voorbezinktank, olieen/of 

vetafscheider, coalescentie-afscheider en septische tank. 

2. Tijdens de hoofdzuivering worden voornamelijk organische stoffen en nutriënten verwijderd. 

Voor wat betreft de biologische afvalwaterzuiveringstechnieken kan onderscheid 

gemaakt worden tussen plantensystemen en compactsystemen. 

3. Nazuivering heeft als doel om zwevende stoffen, nutriënten en mogelijke pathogenen verder 

te verwijderen. Hiervoor kunnen technieken zoals b.v. nabezinkingstank of lamellenscheider 

worden toegepast. Voor verregaande zuivering kunnen technieken zoals b.v. membraansystemen 

worden toegepast. 

Een uitgebreide bespreking van de bovenvermelde afvalwaterzuiveringstechnieken is terug te 

vinden in de beslisondersteunende databank WASS (Waterzuiverings-SelectieSysteem); deze 

databank is elektronisch consulteerbaar via op www.emis.vito.be via databanken, WASS. 

Waterzuiveringstechnieken die toegepast worden in de veeteeltsector komen aan bod in hoofdstuk 

4. De BBT-evaluatie van de techniek ‘afvalwater dat geen mestdeeltjes bevat, biologisch 

zuiveren en lozen op oppervlaktewater’ is terug te vinden in hoofdstuk 5. 

milieu-impact 

a) gebruik van waterbronnen en behandeling van het water 

De behandeling van waterbronnen vereist mogelijk chemicaliën, energie en water voor de spoeling 

van het systeem. Bij b.v. ontijzerings- en ontkalkingsinstallaties komen spoelwaters vrij als 

afvalwaterstroom. 

b) afvalwaterbehandeling 

De werking van een afvalwaterzuiveringsinstallatie vereist energie. Indien gebruik gemaakt 

wordt van een beluchtingsysteem, dan kan dit mogelijk hinder door geluid en trillingen veroorzaken. 

Verder ontstaan mogelijk afvalstromen, zoals b.v. chemisch slib, dat afgevoerd dient te 

worden. 

3.5.3. Luchtbehandeling 


Technieken die ingezet kunnen worden ter beperking van hinder door geur en stof zijn, o.a.: 

• gaswasser; 

• biofilter; 

• biotricklingfilter; 

• katalytische oxidatie; 

• doekenfilter. 

Bij gaswassing wordt een gasstroom in intensief contact gebracht met een vloeistof met als doel 

bepaalde gasvormige componenten uit het gas naar de vloeistof te laten overgaan. Bij biofiltratie 



wordt de te zuiveren gasstroom opwaarts doorheen een filterbed geleid, dat is opgebouwd uit 

biologisch materiaal, b.v. compost, boomschors of turf. Het filtermateriaal is drager van een 

dunne waterfilm waarin micro-organismen leven. De verontreinigingen in de gasstroom worden 

door ad- en absorptie op het filtermateriaal weerhouden, en vervolgens door de aanwezige 

micro-organismen afgebroken. Een biotricklingfilter is een combinatie tussen een biofilter en 

een gaswasser. Katalytische oxidatie is vergelijkbaar met thermische verbranding, met dit verschil 

dat het gas, nadat het door de vlam is gepasseerd, nog eens door een katalysator gaat. Een 

doekenfilterinstallatie bestaat uit een omkasting waarin een filtermedium (het doek) is aangebracht. 

De met stof verontreinigde lucht wordt door de doekenfilter geleid en van stofdeeltjes 

ontdaan. 

Een uitgebreide bespreking van de bovenvermelde luchtbehandelingstechnieken is terug te vinden 

in de beslisondersteunende databank LUSS (LuchtzuiveringsSelectiesysteem); deze databank 

is elektronisch consulteerbaar op www.emis.vito.be via databanken, LUSS. 

Luchtzuiveringstechnieken die toegepast worden in de veeteeltsector komen aan bod in hoofdstuk 

4. De BBT-evaluatie van de nageschakelde technieken ‘gaswasser’, ‘biofilter’, biotricklingfilter’, 

katalytische oxidatie’ en ‘doekenfilter’ is terug te vinden in hoofdstuk 5. 

milieu-impact 

Voor aanzuigen van de stallucht is energie vereist. Bij specifieke luchtbehandelingstechnieken 

zijn water en chemicaliën vereist en worden afvalwater en afvalstromen gevormd die behandeld 

en/of afgevoerd dienen te worden. 

3.5.4. Opslag en afvoer van krengen 

De opslag en afvoer van krengen is wettelijk bepaald via Vlarem II, artikel 5.9.8.4§4. 

Onverminderd de ter zake van toepassing zijnde reglementaire bepalingen mogen krengen 

niet op het terrein van de inrichting worden begraven. De exploitant treft de nodige schikkingen 

om de krengen onmiddellijk af te zonderen van de gezonde dieren en opdat zij zo 

spoedig mogelijk worden opgehaald door een inrichting bedoeld in subrubriek 2.11 van de 

indelingslijst. In afwachting en ter voorkoming van verdere besmettingen worden: 

1. lichaamsdelen, organen en krengen van kleine dieren (pluimvee, konijnen, biggen tot ca. 

20 kg, e.d.) bewaard in gesloten kadavertonnen; 

2. krengen van middelgrote dieren (varkens, kalveren, schapen e.d.) bewaard op een gemakkelijke 

te reinigen en te ontsmetten krengenplaats, uitgevoerd in harde materialen, onder 

een passende, gesloten afdekking uit duurzaam en goed onderhoudbaar materiaal; deze 

krengenplaats moet gemakkelijk herkenbaar en bereikbaar zijn voor de ophaalwagen van 

de inrichting bedoeld in subrubriek 2.11 van de indelingslijst; 

3. krengen van grote dieren (runderen, paarden, e.d.) bewaard onder een passende, gesloten 

afdekking uit duurzaam en goed onderhoudbaar materiaal; 

4. alle andere schikkingen getroffen om kontakten met derden te vermijden. 

De sub 2° en sub 3° bedoelde afdekking moet derwijze zijn dat katten, honden, andere dieren 

en insecten zich geen toegang kunnen verschaffen tot de krengen. 

Dit thema wordt in het voorliggend BBT-rapport niet verder behandeld. 


BESCHIKBARE MILIEUVRIENDELIJKE TECHNIEKEN 

Hoofdstuk 4 BESCHIKBARE MILIEUVRIENDELIJKE 

TECHNIEKEN 

In hoofdstuk 3 werd voor elk van activiteiten of processen die toegepast worden in de veeteeltsector 

een kwalitatieve inschatting gemaakt van de milieu-impact. De belangrijkste milieuaandachtspunten 

voor de veeteeltsector zijn: watergebruik en afvalwater, emissies van nutriënten 

en geur en stof. Overige milieuaandachtspunten zijn energie en afval. 

In de onderstaande paragrafen worden de milieuvriendelijke maatregelen voor elk van de 

bovenvermelde milieuaandachtspunten besproken. Hierbij wordt ingegaan op de volgende 

items: 

– belangrijkste processtappen die de milieu-impact veroorzaken; 

– kwantitatieve inschatting van de impact door de veeteeltsector; 

– oplijsting/bespreking van de beschikbare milieuvriendelijke technieken. 

Gezien huishoudelijk of sanitair water / afvalwater niet direct gelinkt is met de bedrijfsactiviteiten 

van een veeteeltbedrijf komt deze water/afvalwaterstroom in de onderstaande paragrafen en 

volgende hoofdstukken niet in detail aan bod. 

4.1. Water 

4.1.1. Beschrijving (Huits D. en Verelst M., 2004; Nechelput H., 2004a) 

Water wordt in de veeteeltsector voor verschillende toepassingen gebruikt, nl. 

• drinkwater; 

• aanmaakwater voor kunstmelk voor kalveren; 

• reinigingswater voor stallen; 

• reinigingswater voor melkinstallatie (melkvee); 

• reinigingswater voor materialen en landbouwmachines; 

• ontsmettingsbak (melkvee); 

• koelwater voor voorkoeler (melkvee); 

• evt. spoelwater voor ontkalking en/of ontijzering van (ijzerhoudend ondiep) grondwater. 

4.1.2. Kwantitatieve inschatting (Oeyen J., 2005; Nechelput H., 2005f en g; Huits D. en 

Verelst M., 2004; Nechelput H., 2004a; Nechelput H., 2004b; Nechelput H., 2005h; 

Sonck B. en Saey S., 2004; An., 2004b; An., 2002c; An., 2004q; An., 2003c; An., 

2001b, De Vos, 1999; An., 1995; www.vlm.be) 

Het watergebruik door de Vlaamse landbouw in 2002 wordt, op basis van de informatie uit de 

VMM databank, geschat op ongeveer 38 miljoen m³. Hierbij dient opgemerkt te worden dat 

enkel de landbouwbedrijven die de heffingsregeling van de grootverbruikers (zie paragraaf 

2.6.1.a) toepassen in rekening gebracht worden. Vermoedelijk ligt het effectief waterverbruik 

door de Vlaamse landbouw (inclusief glastuinbouwsector, exclusief beregening openluchtteelten 

en grasland 25 ) op ongeveer 50 miljoen m³. 60% wordt toegeschreven aan de veeteeltsector. 

25 Volgens een ruwe schatting door de Bodemkundige Dienst van België zou het waterverbruik voor de beregening van 

de vollegrondteelten en grasland een kleine 8 miljoen m³/jaar bedragen; dit cijfer dient echter met de nodige omzichtigheid 

geïnterpreteerd te worden. 


HOOFDSTUK 4 

Het aandeel van de rundvee- en varkenshouderij worden ingeschat op 27%, respectievelijk 

26%. De pluimveesector verbruikt naar schatting 6% en de resterende 1% wordt gelinkt met de 

overige diercategorieën. 

1. Drinkwater 

De benodigde hoeveelheid water voor het drenken van de dieren is afhankelijk van het dieet van 

de dieren, de leeftijd, de productiekeuze (b.v. zeugen versus vleesvarkens, melkvee versus 

vleesvee, leghennen versus braadkippen), het productieniveau en de omgevingstemperatuur. 

Tabel 27 geeft een inschatting van de hoeveelheid water die vereist is per diercategorie voor het 

drenken van de dieren. 

Tabel 27: Inschatting van de benodigde hoeveelheid drinkwater voor een aantal 

diercategorieën 

diercategorie 

benodigde hoeveelheid drinkwater 

[m³/dier/jaar] 

melkvee 

jongvee 

15,3-22,0 

< 1 jaar 

1-2 jaar 

5,4 

5,4-8,7 

vleeskalveren 3,0 a -5,4 

overig rundvee 8,7-9,0 

zeugen b 

drachtig 

lacterend 

2,7-3,7 

4,0-5,5 

vleesvarkensb 1,6-2,7 

gespeende biggenb 0,55-0,65 

niet-gespeende biggenb 0,02-0,04 

overige varkens 2,2 

leghennen 0,07-0,12 

opfokleghennen 0,03-0,04 

slachtkuikens 0,04-0,07 

opfokmoederdieren slachtkuikens 0,04-0,05 

slachtkuikenmoederdieren 0,10 

kalkoenen 

struisvogels 

0,12-0,15 

slachtstruisvogels 

1,1-2,6 

broedstruisvogels 

1,3-2,9 

paarden 14,4 

vleeskonijnen 0,08-0,15 

schapen en geiten 0,27-2,5 

a. totale gemiddelde waterverbruik, berekend over meerdere jaren op basis van 6 000 vleeskalveren 

b. bij droogvoer: bij brijvoer is de water/voerverhouding: 2.0-2.5:1 

BRON: Oeyen J., 2005; Nechelput H., 2005b (proefcentra Nederland, Helder, Ministerie van Landbouw en IPPC); Nechelput H., 2005g; De 

Bock H. et al., 2004; Nechelput H., 2004b; An., 2002c; An., 2001b 


2. Reinigingswater voor stallen 


Tabel 28 geeft een inschatting van de hoeveelheid water die vereist is per diercategorie voor het 

reinigen van de stallen. 

Tabel 28: Inschatting van de benodigde hoeveelheid reinigingswater voor stallen voor een 

aantal diercategorieën 

diercategorie 

benodigde hoeveelheid reinigingswater voor de 

stallen [m³/dier/jaar] 

melkvee 2,7 

jongvee 0,30 

vleeskalveren 0,20a overig rundvee 

zeugen 

0,30 

drachtige 

0,05 

lacterende 

1,2 

vleesvarkens 0,08 

gespeende biggen 0,11 

overige varkens 0,12 

leghennen 0,3-2,9 x 10-3 opfokleghennen 10 x 10-3 slachtkuikens 0,6-12 x 10-3 slachtkuikenouderdieren 10 x 10-3 opfokslachtkuikenouderdieren 10 x 10-3 kalkoenen 12 x 10-3 struisvogels 0,14-0,21 

paarden 0,60 

schapen 0,03 

a. totale gemiddelde waterverbruik, zie Tabel 27 

BRON: Nechelput H., 2005b (proefcentra Nederland, Helder en IPPC); De Bock H. et al., 2004; Nechelput H., 2004b; An., 2001b 


(1) melkstal 

De melkstal wordt meestal direct na het melken schoongespoten. Het vuil zit dan nog niet vast 

en is goed verwijderbaar. Veel melkveehouders gebruiken een trekker of een borstel om het 

grove vuil te verwijderen. De rest van het vuil wordt vervolgens met water (lage of hoge druk) 

weggespoeld. Daarnaast krijgt de melkstal één tot twee keer per jaar een grondige beurt. 

(2) kalverboxen/ligboxen 

Kalverboxen worden gereinigd, elke keer een kalf uit de box gaat, en dit om de ziekteoverdracht 

tussen de verschillende dieren te voorkomen. Schoonspuiten van de kalverboxen gebeurt 

meestal met de hogedrukspuit. Ligboxen worden één tot twee maal per jaar schoongespoten. De 

hoeveelheid reinigingswater vereist voor de reiniging van de stal en de kalverboxen wordt 

geschat op 10 m³/bedrijf/jaar. 

(3) groepshuisvesting in kleine groepen van vleeskalveren 

Anno 2005 zijn de uitvoering en materialen van die aard, dat de stallen eenvoudig en optimaal 

te reinigen zijn, b.v. 


HOOFDSTUK 4 

• beperkt aantal tussenschotten; 

• inox buizen ipv houten planken. 


Zeugen- en biggenstallen worden een 7-8 keer per jaar gereinigd. Vleesvarkensstallen worden 

een drietal keer per jaar gereinigd. 


De productiecyclus van braadkippen is ongeveer 40-50 dagen. Het reinigen van de stal vindt 

plaats tussen de productiecycli in, een 6-7 maal per jaar. De productiecyclus van leghennen is 

ongeveer 400 dagen. De reinigingsfrequentie van leghennenstallen is variabel. 

3. Reinigingswater voor de melkinstallatie 

Richtwaarden van vereiste jaarlijkse hoeveelheden reinigingswater voor de een aantal melkinstallaties 

zijn weergegeven in Tabel 29. 

Tabel 30 geeft een inschatting van de hoeveelheid reinigingswater die vereist is voor het reinigen 

van de melkinstallatie in een concreet bedrijf met gemiddeld 45 melkkoeien. 

Tabel 29: Inschatting van de benodigde hoeveelheid reinigingswater voor een aantal 

melkinstallaties 

Tabel 30: Inschatting van de benodigde hoeveelheid reinigingswater in de melkveehouderij 

voor reiniging van de melkwinning 

BRON: An., 2001b 

Aantal melkstellen 

Standaard installatie 

Waterverbruik reiniging installatie 

(m³ / jaar) 

3 melkstellen 78 




Ruim gedimensioneerde installatie (inwendige diameter melkleiding > 50 mm) 



16 melkstellen 

Ruim gedimensioneerde installatie + melkmeters 

312 




processtap 

benodigde hoeveelheid reinigingswater 


melkinstallatie en melkkoeltank 3,4 

melkstand 2,9 

melkput, melkhuisje, laarzen, emmers, enz. 2,0 

totaal 8,3 



Opmerking: 

De benodigde hoeveelheid reinigingswater voor de melkstand is erg afhankelijk van het 

type melkinstallatie dat wordt toegepast en de kwaliteitseisen gesteld door de veehouder. 

Uit praktijkgegevens blijkt bij melkinstallaties die een grote melkstandoppervlakte vereisen 

(b.v. visgraat met snelwissel, zij-aan-zij), de benodigde hoeveelheid water groter is dan bij 

b.v. een klassieke visgraat (met een kleinere melkstandoppervlakte). 

Voorspoeling van de melkmachine wordt uitgevoerd met zuiver water van 35-40°C. Voor de 

hoofdspoeling wordt gebruik gemaakt van warm spoelwater (>70°C) en alkalische (2x/dag) en 

zure (1x/week) reinigingsmiddelen. De naspoeling gebeurt met zuiver koud water. Ook bij de 

reiniging van de melkkoeltank wordt gebruik gemaakt van alkalische en zure reinigingsmiddelen. 

4. Reinigingswater voor de koeltank 

Een inschatting van de benodigde hoeveelheid reinigingswater voor de koeltank is weergegeven 

in Tabel 31. 

Tabel 31: Inschatting van de benodigde hoeveelheid reinigingswater voor de koeltank 

(richtwaarden aangegeven door de constructeurs) 

Tankinhoud [l] Totaal waterverbruik [l] 

1 800-2 400 150 

2 800-4 500 175 

5 000-8 000 200 

9 000-12 000 212 

14 000-16 000 280 

18 000-24 000 310 

5. Reinigingswater voor machines 

Algemeen worden op een melkveebedrijf alle werktuigen schoongemaakt voor ze de winter 

ingaan of na gebruik. Hiervoor wordt jaarlijks tot 15 m³ water verbruikt (295-445 l/dier/jaar 26 ). 

6. Ontsmettingsbak voor melkvee 

Op sommige melkveebedrijven gaan de koeien periodiek door een voetbak met ontsmettingsproducten 

(b.v. formaline) meestal na het melken, ter voorkoming van infectieziekten (b.v. 

stinkpoot). Het waterverbruik is afhankelijk van de grootte van de voetbak en de frequentie van 

ontsmetten van de poten (b.v. voor stinkpoot). Volgens expertinschatting is het waterverbruik 

voor deze activiteit verwaarloosbaar. 

26 

opmerking: 

Voor een lijst van erkende ontsmettingsmiddelen en hun toepassingsgebied wordt verwezen 

naar de website van het FAVV (http://www.favv-afsca.fgov.be/images/cereus/nl/SanteAnimale/pdf/desinfectants.pdf). 

Zoals besproken in paragraaf 2.2.1.c huisvestte een gemiddeld Vlaams melkveebedrijf in 2001 33,6 melkkoeien. 


HOOFDSTUK 4 

7. Koelwater voor voorkoeler 

In een voorkoeler wordt de warmte van de melk deels afgegeven aan koud water dat in tegenstroom 

vloeit. Per gemolken liter melk wordt 2 liter koud water in tegenstroom gestuurd. 

8. Spoelwater bij ontijzering en ontkalking 

In de wateraudits voor veeteeltbedrijven 27 werd op 1 bedrijf gemeten hoeveel water er gebruikt 

werd als terugspoelwater in de ontijzerings- en ontkalkingsinstallatie. 

Dit bedroeg per spoelbeurt respectievelijk 517 l en 549 l. Het spoelen van een ontijzeringsinstallatie 

gebeurde om de 2 dagen, en om de 4 dagen bij een ontkalker. Op jaarbasis kwam dit 

op 94m³ voor de ontijzeringsinstallatie en 50 m³ voor de ontkalkingsinstallatie. Richtwaarden 

hiervoor zijn echter onbestaand. 

4.1.3. Milieuvriendelijke technieken 

a. Opstellen van een waterbalansschema (Huits D. en Verelst M., 2004; De Bock H. et al., 

2004; Nechelput H., 2004a; EIPPCB, 2003) 

beschrijving techniek 

Een handig hulpmiddel bij het inschatten van het watergebruik op bedrijfsniveau is het opstellen 

van een heldere waterbalans, zowel kwantitatief als kwalitatief. 

In de veeteeltsector kunnen de volgende waterstromen onderscheiden worden: 

• inkomende waterstromen (zie paragraaf 4.1 beschrijving); 

• uitgaande waterstromen (zie paragraaf 4.2 beschrijving); 

• achterblijvend water 

– in het dier 

– in de mest 

Daarnaast is het van belang een goed zicht te hebben op de beschikbare waterbronnen (leiding-, 

captatie-, grond-, hemel- en / of recuperatiewater), de vereiste kwaliteit van water per processtap, 

de kwaliteit van de uitgaande waterstromen. 

technische haalbaarheid 

In het kader van de wateraudits voor veeteeltbedrijven werden waterbalansen opgesteld in 5 

veeteeltbedrijven, zijnde 2 melkveebedrijven, 3 gesloten varkensbedrijven, waarvan 1 met brijvoeder. 

Hieruit blijkt dat door een goed zicht te hebben op de ingaande en uitgaande waterstromen 

(via metingen, berekeningen en eventueel schattingen) het watergebruik geoptimaliseerd 

kan worden. Het opstellen van een waterbalans is technisch haalbaar voor alle bedrijven in de 

veeteeltsector. 

27 De afdeling Water van AMINAL geeft invulling aan het Integraal Waterbeheer. Eén van de belangrijke elementen 

daarin is het aanmoedigen van duurzaam watergebruik om op lange termijn de beschikbare waterbronnen te beschermen. 

Onder de slogan “Water. Elke druppel telt.” sensibiliseert de Vlaamse Overheid de bevolking, de industrie en de 

landen tuinbouw. Dit gebeurt o.a. door het uitvoeren van wateraudits in veeteeltbedrijven en het opstellen van informatiebrochures. 


milieu-impact 


Door een goed zicht te hebben op de benodigde hoeveelheid en de vereiste kwaliteit van het 

water, kan, door het effectief inzetten van waterbeperkende maatregelen, bespaard worden op 

de benodigde hoeveelheid vers water. Concrete voorbeelden van hoeveelheden water die 

bespaard kunnen worden in het kader van wateraudits uitgevoerd bij Vlaamse bedrijven zijn 

terug te vinden bij de verschillende concrete waterbesparende milieumaatregelen (b.v. goed 

gebruik van de drinkwatervoorziening, kwaliteit van het gebruikte water in relatie tot de vereiste 

kwaliteit). 

economische haalbaarheid 

Het opstellen van een waterbalans vergt voornamelijk arbeid en tijd, maar gaat niet direct 

gepaard met investeringskosten. Deze maatregel is economisch haalbaar voor alle veeteeltbedrijven. 

referentie in BREF 

Zie paragrafen 4.1.4, 5.2.3 en 5.3.3. 

Deze techniek maakt in de BREF onderdeel uit van de techniek “Regelmatige controle van het 

watergebruik, het energieverbruik, de hoeveelheden veevoer, het geproduceerde afval en de op 

het land gebrachte kunstmest en dierlijke mest voorzien”. 

b. Grof vuil verwijderen door droog reinigen (Nechelput H., 2004a; An., 2001b) 


Door het grof vuil te verwijderen met behulp van b.v. een borstel of trekker is minder water 

vereist in de daaropvolgende natte reinigingsstap. 


Het droog reinigen kan als tijdrovend beschouwd worden, alhoewel uit de wateraudits blijkt dat 

droog voorreinigen, gevolgd door natreinigen met water, even veel tijd in beslag neemt dan 

enkel het nat reinigen. Deze milieuvriendelijke techniek is technisch haalbaar voor alle veeteeltbedrijven. 

milieu-impact 

Door grof vuil droog te verwijderen wordt de gebruikte hoeveelheid water verminderd en wordt 

de hoeveelheid afvalwater en de belasting ervan beperkt. 

voorbeeld: 

Door de melkstal na het melken met de trekker of borstel schoon te vegen kan tot 30% water 

bespaard worden. 


Het implementeren van deze milieuvriendelijke techniek vereist voornamelijk een mentaliteitswijziging 

maar brengt niet direct een uitgesproken kostenverhoging of -vermindering met zich 

mee. Grof vuil verwijderen door droog reinigen is economisch haalbaar voor alle veeteeltbedrijven. 


HOOFDSTUK 4 


/ 

c. Goed gebruik van de drinkwatervoorziening (De Bock H. et al., 2004; Nechelput H., 

2004a; Van Daele A. et al., 2004; An., 2004b; EIPPCB, 2003; An., 2001b) 


Mors- en lekverliezen ter hoogte van de drinkwatervoorziening kunnen voorkomen worden 

door de drinkwatervoorziening te optimaliseren o.a. qua uitvoering, locatie en positie (aangepaste 

hoogte in functie van het gewicht van het dier en aangepast debiet). Door lekken onmiddellijk 

te repareren en de drinkwatervoorziening regelmatig te ijken kan waterverspilling worden 

vermeden. 


Enkele voorbeelden van goed gebruik van de drinkwatervoorziening zijn: 

in de rundveehouderij: 

• drinkschalen met een anti-morsring. 

in de varkenshouderij: 

• diepe drinkschalen (waterverbruik: 5,2-5,5 liter/dag); 

• juiste afstelling van de drinkbakjes, b.v. hoogte en debiet; 

in de pluimveehouderij: 

• juiste druk op het drinkwatersysteem instellen; 

• nippels horizontaal opstellen. 

De vermorsing in de pluimveehouderij is eerder beperkt door het gebruik van een gesloten 

drinksystemen, hetgeen voornamelijk is ingegeven omwille van hygiënische redenen. Het 

drinkwatersysteem is voorzien van nippels, waaraan de dieren moeten pikken om te kunnen 

drinken. Door de druk van het water optimaal in te stellen wordt de juiste waterafgiftesnelheid 

van de nippels geregeld. Vermorsing kan beperkt/voorkomen worden door de nippels horizontaal 

op te stellen en/of gebruik te maken van wateropvangreservoirs onder de nippel (cups). 

Laatst vernoemde maatregel heeft echter nadelen qua hygiëne. 

Goed gebruik van de drinkwatervoorziening wordt algemeen toegepast en is technisch haalbaar 

voor alle bedrijven in de veeteeltsector. 

opmerking 

Het reduceren van de toegediende hoeveelheid water voor het drenken van de dieren wordt 

niet realistisch geacht. Verder kan gebruik gemaakt worden van alternatieve waterbronnen 

indien dit voldoet aan de kwaliteitseisen (zie kwaliteit van het gebruikte water in relatie tot 

de vereiste kwaliteit). 


milieu-impact 


Een goed gebruik van de drinkwatervoorziening brengt een beperking van het watergebruik met 

zich mee. Zowat op alle veeteeltbedrijven in Vlaanderen wordt de hoeveelheid vermorst water 

zoveel als mogelijk beperkt, met o.a. als doel om het mestvolume te beperken. 

Ter informatie zijn in de onderstaande paragrafen enkele concrete praktijkvoorbeelden van 

waterbesparingshoeveelheden (wateraudits) vermeld: 


• door gebruik te maken van drinkbakken met een anti-morsring kan water worden bespaard; 

kwantitatieve informatie hieromtrent is, voor zover gekend, niet beschikbaar. 


• door het vervangen van lekkende drinknippels in een varkensbedrijf (165 zeugen) kon in 1 

bedrijf het watergebruik met 375 m³/jaar worden beperkt; 

• door het plaatsen van andere types van drinkbakken kon 80 m³/jaar water bespaard worden 

in 1 varkensbedrijf (50 zeugen); 

• door het plaatsen van een bak onder de drinknippels kon het watergebruik met 30 m³/jaar 

beperkt worden in 1 varkensbedrijf (groepshuisvesting voor 50 zeugen); 

• door gebruik te maken van waterbesparende drinkbakjes kon het waterverbruik (als gevolg 

van morsen, spelen) met de helft verminderd worden in 1 bedrijf; 


• in de pluimveehouderij wordt gestreefd naar een continue optimalisatie van de drinkwatervoorziening; 

aandachtspunten hierbij zijn: 

– verzekeren van een voldoende wateraanvoer; dieren moeten kunnen beschikken over de 

benodigde hoeveelheid water; 

– voorkomen van lekken om problemen als gevolg van nat stro of een natte mestband te 

voorkomen. 


Goed gebruik van de drinkwatervoorziening is economisch haalbaar voor alle veeteeltbedrijven. 


Zie paragrafen 4.3, 5.2.3 en 5.3.3. 

d. Optimaliseren van de spoelwaterhuishouding van de melkinstallatie (Huits D. en Verelst 

M., 2004; Nechelput H., 2004a; An., 2001b; Lagaisse F., 1995) 


Een klassieke reiniging van de melkinstallatie en de koeltank bestaat uit drie stappen: (1) een 

voorspoeling met koud en/of lauwwarm water, (2) een hoofdreiniging met warm water samen 

met een alkalisch of zuur reinigingsproduct en (3) een naspoeling met koud water. Voor elke 

spoeling wordt telkens proper water gebruikt. Na de reiniging wordt het spoelwater geloosd. 


HOOFDSTUK 4 

Door gebruik te maken van een driewegklep is het mogelijk om bij een klassieke reinigingsinstallatie 

het hoofd- en naspoelwater, gescheiden van het voorspoelwater op te vangen en ter 

hergebruiken. Figuur 30 geeft dit principe schematisch weer. 

Figuur 30: Principe van een klassiek reinigingssysteem met driewegklep 

Naast de boven vermelde klassieke reinigingsinstallatie zijn er drie alternatieve reinigingssystemen 

beschikbaar:, met name (1) doorschuifreiniging, (2) voorraadreiniging en (3) de combinatie 

van beiden. 

doorschuifreiniging 

Bij de doorschuifreiniging wordt er enkel vers water gebruikt bij de naspoeling en wordt enkel 

het voorspoelwater geloosd. Het water van de naspoeling wordt opgeslagen en na de volgende 

melkbeurt opgewarmd en na toevoeging van reinigingsproduct gebruikt voor de hoofdreiniging. 

Het water afkomstig van de hoofdreiniging wordt opgeslagen in een geïsoleerd vat en na de 

volgende melkbeurt gebruikt als voorspoelwater. Pas dan wordt het water geloosd. Op deze 

manier kan het waterverbruik tot op één derde verminderd worden. Figuur 31 geeft het principe 

van een doorschuifreiniging. 

Figuur 31: Principe van doorschuifreiniging 


voorraadreiniging 


Bij de voorraadreiniging wordt het water van de hoofdreiniging gedurende langere tijd (b.v. alle 

opeenvolgende alkalische reinigingen) na elkaar voor de reiniging van de melkinstallatie 

gebruikt. Het reinigingswater wordt hiervoor gedurende de hele week in een geïsoleerd vat 

opgeslagen. Vlak voor het reinigen wordt het water bijverwarmd en reinigingsproduct gedoseerd. 

Voor de zure reiniging wordt telkens wel proper water gebruikt. Er mag omwille van het 

gevaar op het ontstaan van chloordampen geen vermenging gebeuren tussen alkalisch en zuur 

reinigingsmiddel. Voor zowel de voorspoeling als de naspoeling wordt wel telkens vers water 

gebruikt en na gebruik wordt dit water geloosd. Schematisch is het principe van voorraadreiniging 

zoals weergegeven in Figuur 32. 

Figuur 32: Principe van voorraadreiniging 

combinatie van doorschuif- en voorraadreiniging 

Ook een combinatie van doorschuifreiniging met voorraadreiniging is mogelijk. Bij deze combinatie 

wordt de hoofdreiniging gedurende meerdere keren hergebruikt. Het naspoelwater wordt 

opgeslagen om na de volgende melkbeurt als voorspoelwater te gebruiken. Figuur 33, p. 124, 

geeft het principe van de gecombineerde doorschuif/voorraadreiniging. 


HOOFDSTUK 4 

Figuur 33: Principe van doorschuif- en voorraadreiniging 

De benodigde hoeveelheid water voor het reinigen van de melkinstallatie hangt af van o.a. de 

diameter van de melkleiding, de grootte van de melkinstallatie en het gebruik van elektronische 

melkproductiemeters. Aan de hand van de rekenregels in Tabel 32 kan een berekening gemaakt 

worden van het benodigd aantal liter water dat per spoelgang nodig is voor de reiniging van de 

melkinstallatie. 

Tabel 32: Rekenregels voor de benodigde hoeveelheid spoelwater voor de melkinstallatie, 

uitgedrukt in aantal liter per spoelgang 

Melkleiding Meetapparatuur 


Diameter 

(mm) 

Waterverbruik per 

spoelgang (l) 

Standaard I – 40 of 51 20 + 3 tot 5 x aantal 

melkstellen 

Standaard II Melkmeetglazen 40 of 51 20 + 3 tot 5 x aantal 

melkstellen 

Standaard III Melkproductiemeters 40 of 51 Standaard I + 0 tot 3 x aantal 

melkmeters 

Ruim I – 63 of 76 30 + 6 tot 7 x aantal 

melkstellen 

Ruim II Melkmeetglazen 63 of 76 30 + 6 tot 7 x aantal 

melkstellen 

Ruim III Melkproductiemeters 63 of 76 Ruim I + 0 tot 3 x aantal 

melkmeters 

Het optimaliseren van de spoelwaterhuishouding van de melkinstallatie is technisch haalbaar 

voor alle melkveebedrijven. Bij klassieke reinigingsinstallaties is het afscheiden van hoofd- en 

naspoelwater van het voorspoelwater mogelijk door toepassing van een driewegklep. Bij 

nieuwe melkinstallaties zijn alternatieve systemen mogelijk, zoals doorschuifreiniging, voorraadreiniging 

of een combinatie van beiden. Deze alternatieve reinigingssystemen worden anno 

2005 slechts in een beperkt aantal bedrijven toegepast. 


milieu-impact 


Door het optimaliseren van de benodigde hoeveelheid spoelwater van de melkinstallatie kan 

overmatig wateren chemicaliënverbruik alsook de hoeveelheid vrijkomend afvalwater beperkt 

worden. 


Uit de wateraudits melkveehouderij blijkt dat het gebruik van een driewegklep in een bestaande 

melkinstallatie met als doel de spoelwaters op te vangen (en terug in te zetten op het bedrijf) 

economisch rendabel is. 

Globaal genomen is een alternatieve reinigingsinstallatie (die een gedeelte van het spoelwater 

hergebruikt) duurder dan een klassiek reinigingssysteem. 

Enkele voorbeelden: 

• meerprijs investering van een volledige doorschuifreiniging: 6 000 (exclusief BTW) – 

7 260 € (inclusief BTW) 

• meerprijs investering van een doorschuifreiniging naspoeling naar voorspoeling: 1 000 

(exclusief BTW) – 1 210 € (inclusief BTW) 


/ 

e. Gebruik maken van alternatieve waterbronnen (Huits D., 2005b; Nechelput H., 2005c; 

Vettenburg N. et al., 2005; De Bock H. et al., 2004; Huits D. en Verelst M., 2004; Nechelput 

H., 2004a; Van Daele A. et al., 2004; An., 2004b; EIPPCB, 2003; Vansteelandt V., 2002; 

An., 2001b; Lagaisse F., 1995) 


Er kan onderscheid gemaakt worden tussen klassieke waterbronnen zoals leidingen grondwater, 

en alternatieve waterbronnen zoals hemel-, captatie- en recuperatiewater. 

1. Leidingwater: water dat wordt afgenomen bij een drinkwatermaatschappij. De drinkwatermaatschappij 

voert regelmatig controles uit op de kwaliteit van het water, waardoor het 

leidingwater gegarandeerd van drinkwaterkwaliteit is. 

2. Grondwater: water dat zich onder het bodemoppervlak in de verzadigde zone bevindt en dat 

in direct contact staat met bodem of ondergrond. Ook al wordt aangenomen dat het gaat om 

kwaliteitswater, toch dient er rekening gehouden te worden met mogelijke (bio)-chemische 

verontreinigingen (b.v. stikstof, sulfaat, fluor, natrium, ijzer, pesticiden, micro-organismen, 

gassen, organisch en anorganisch materiaal). 

3. Hemelwater: verzamelnaam voor regenwater, sneeuw (inclusief dooiwater), hagel, dauw en 

nevel. Tenzij anders vermeld, wordt met hemelwater in de onderstaande paragrafen nietverontreinigd 

hemelwater bedoeld. 

4. Captatiewater: water afkomstig van een rivier, beek of kanaal, of oppervlaktewater. 

opmerking 

In de BBT-studie wordt ervan uit gegaan dat het captatiewater door de veehouder wordt 

aangewend voor het drenken van de dieren. Dieren die rechtstreeks drinken aan b.v. een 

beek worden niet beschouwd. 

5. Recuperatiewater: al dan niet verregaand gezuiverd afvalwater 


HOOFDSTUK 4 

Uit de praktijk blijkt dat niet elke processtap vers water van drinkwaterkwaliteit vereist. Regelmatige 

chemische en/of microbiologische analyse van het aan te wenden water (met uitzondering 

van leidingwater) is noodzakelijk om een goed zicht te hebben op de kwaliteit ervan. 

In Tabel 33 worden voor een aantal diercategorieën technische kwaliteitseisen aangegeven voor 

het drinkwater. Deze waarden zijn niet wettelijk verplicht, maar kunnen als streefwaarden geïnterpreteerd 

worden. 

Tabel 33: Kwaliteitseisen (grenswaarden) voor het drinkwater van dieren 

parameter herkauwers varkens pluimvee 

Zuurtegraad (pH) 4-9 6,5-8 4-9 

Geleidbaarheid (µS/cm) 2 100 2 100 2 100 

Totale hardheid (°D) < 20 < 20 < 20 

Sulfaat (mg/l) ≤ 250 ≤ 250 ≤ 50 

Chloride (mg/l) ≤ 2000 ≤ 1000 ≤ 250 

Natrium (mg/l) ≤ 3000 ≤ 2000 ≤ 2000 

Ammoniak (mg/l) ≤ 10 ≤ 2 ≤ 0,5 

Nitriet (mg/l) ≤ 1 ≤ 0.5 ≤ 1 

Nitraat (mg/l) ≤ 200 ≤ 100 ≤ 100 

IJzer (mg/l) ≤ 2.5 ≤ 0.5 ≤ 2.5 

Magnesium (mg/l) ≤ 50 ≤ 50 ≤ 50 

Calcium (mg/l) ≤ 270 ≤ 270 ≤ 270 

Fluoride (mg/l) ≤ 8.0 ≤ 1,5 ≤ 1,5 

Mangaan (mg/l) ≤ 2.0 ≤ 1.0 ≤ 2.0 

Fosfaat (mg/l) ≤ 2.0 ≤ 5.0 ≤ 5.0 

Fysisch aspect Helder; kleur- en Helder; kleur- en Helder; kleur - en 

geurloos 

geurloos 

geurloos 

Tot kiemgetal 22°C < 100 000 / ml < 100 000 / ml < 100 000 / ml 

Tot kiemgetal 37°C < 100 000 / ml < 100 000 / ml < 100 000 / ml 

Coliformen < 100 / ml < 100 / ml < 10 / 100 ml 

E. coli < 100 / ml < 100 / ml < 100 / ml 

Fecale streptococcen 0 / 100ml 0 / 100ml 

Sulfiet reducerende Clostridia 0 / 20ml 0 / 20ml 

Clostridium perfringens 0 kve / 100 ml 0 kve / 100 ml 

BRON: Nechelput H., 2005a; (DGZ, Dierengezondheidszorg Vlaanderen) 

opmerking 

In het kader van kwaliteitslabels (b.v. IKM (melkveehouderij), Belplume (pluimveehouderij), 

Certus (varkenshouderij)) kunnen strengere kwaliteitseisen aan drinkwater / reinigingswater 

worden opgelegd. 


Tabel 34, p. 127, tot en met Tabel 36, p. 129, geven voor de rundvee-, varkens-, respectievelijk 

pluimveehouderij een aantal voorbeelden van watergebruiksmogelijkheden die technisch haalbaar 

zijn maar die ook vanuit milieustandpunt aangewezen zijn. Bij het inzetten van een 

bepaalde waterbron voor een bepaalde activiteit dienen de nodige randvoorwaarden (zie ook 



voetnoten bij de tabellen) in rekening gebracht te worden. Grondwater, hemelwater, captatiewater 

en recuperatiewater dient in veel gevallen vooraf behandeld te worden, b.v. verwijdering 

van bezinkbare stoffen en organische vervuiling, ontijzering, ontkalking, ontsmetting (zie paragraaf 

3.5.2.a). Daarenboven is bij het gebruik van alternatieve waterbronnen (d.i. hemel-, captatie-, 

of recuperatiewater) de nodige opslagvoorziening vereist. 

legende bij de tabellen: 

J: waterbron kan worden ingezet in de overeenkomstige processtap; 

N: waterbron komt niet in aanmerking in de overeenkomstige processtap. 


Tabel 34 geeft een aantal voorbeelden van waterbronnen die vanuit milieutechnisch én ecologisch 

oogpunt ingezet kunnen worden voor specifieke toepassingen in de rundveehouderij. 

Tabel 34: Voorbeelden van milieutechnisch én ecologisch bruikbare waterbronnen 


processtap 

drinkwater en aanmaakwater 

kunstmelk voor jongvee 

leidingwater 

J J a 

grondwater 

hemelwater 

waterbron 

a. Voor zover toegelaten door de geldende kwaliteitseisen. 

b. Mits ontsmetting 

BRON: Nechelput H., 2005d; Van Hoof K., 2005a; Huits D. en Verelst M., 2004; Nechelput H., 2004a 

J a,b 

In het kader van de wateraudits uitgevoerd in de melkveehouderij werden chemische en/of 

microbiologische analysen uitgevoerd o.a. drinkwaters, reinigingswaters, en spoelwaters van de 

melkinstallatie en de melkkoeltank van twee bedrijven. Met betrekking tot het hergebruik van 

deze spoelwaters kunnen de volgende conclusies getrokken worden: 

– Het voorspoelwater kan, als gevolg van de aanwezigheid van melkresten, een hoge concentratie 

COD (tot 5 385 mg/l), BOD (tot 4 140 mg/l) en zwevende stoffen (tot 155 mg/l) bevatten 

alsook E. coli. Indien voorspoelwater van de melkinstallatie of de melkkoeltank aange- 


captatiewater 

recuperatiewater 

N J a , b.v. 

– voorspoelwater van de melkmachine, 

mits snelle vervoedering; 

– opgewarmd water van de voorkoeler 

reinigingswater voor stallen N N J J J, b.v. 

– hoofd- en naspoelwater melkmachine; 


reinigingswater voor 

melkinstallatie en de koeltank 

J J a N N J a , b.v. spoelwater van de voorraad- en 

doorschuifreiniging 

reinigingswater voor machines N N J J J, b.v. 

– hoofd- en naspoelwater melkmachine; 


ontsmettingsbak voor melkvee J J N N N 

koelwater voor voorkoeler J J J N N 

spoelwater voor ontijzering en 

ontkalking 

J J J N N

HOOFDSTUK 4 

wend wordt als water voor het drenken van de dieren is een snelle vervoedering 

aangewezen. 

– Hoofd- en naspoelwater kunnen verhoogde waarden van de zuurtegraad (tot pH 11.5), het 

zoutgehalte (tot 3 315 µS/cm) en het fosforgehalte (tot 1 040 mg/l) vertonen; de oorzaak van 

deze verhoogde waarden kunnen gezocht worden in de gebruikte reinigingsproducten. 

– Vervuiling (b.v. E. coli) van het water voor het drenken van de dieren, treedt voornamelijk 

op ter hoogte van de drinkbakken. Een regelmatige reiniging en ontsmetting van de drinkbakken 

dus nodig. 



oogpunt ingezet kunnen worden voor specifieke toepassingen in de varkenshouderij. Een 

‘J’ betekent dat de waterbron kan worden ingezet in de overeenkomstige processtap. 

Hierbij dient echter wel opgemerkt te worden dat bij gebruik van grondwater, hemelwater, captatiewater 

en recuperatiewater, dit water vooraf behandeld (b.v. verwijdering van bezinkbare 

stoffen en organische vervuiling, ontijzering, ontkalking, ontsmetting) dient te worden (zie 

paragraaf 3.5.2.a). 

Daarenboven is bij het gebruik van alternatieve waterbronnen (d.i. hemel-, captatie-, of recuperatiewater) 

is de nodige opslagvoorziening vereist. Een ‘N’ betekent dat de waterbron voor de 

overeenkomstige toepassing niet kan worden ingezet. 

Tabel 35: Voorbeelden van milieutechnisch én ecologisch bruikbare waterbronnen 



processtap 

waterbron 

drinkwater J J J/N a,b 

N N 

reinigingswater voor stallen N N J J N 

reinigingswater voor machines N N J J N 

spoelwater voor ontijzering en ontkalking J J J N N 

a. Voor zover toegelaten door de geldende kwaliteitseisen. 

Opmerking: eventueel vermengd met ander water om aan de geldende kwaliteitseisen te voldoen 

b. Anno 2005 zijn er enkele bedrijven die hemelwater als drinkwater inzetten onder strikt hygiënische voorwaarden; bijkomend onderzoek 

is echter vereist alvorens tot een conclusie hieromtrent te komen. 

Opmerking: de aangewezen grenswaarden voor ammonium en nitriet worden regelmatig overschreden; mogelijke oorzaak is ammoniak 

dat via de ventilatiekokers de stal verlaat en via contact met het dak in het hemelwater terecht komt. 

BRON: Huits D., 2005b; Van Hoof K., 2005a; Nechelput H., 2004a 


oogpunt ingezet kunnen worden voor specifieke toepassingen in de pluimveehouderij. 

Een ‘J’ betekent dat de waterbron kan worden ingezet in de overeenkomstige processtap. Hierbij 

dient echter wel opgemerkt te worden dat bij gebruik van grondwater, hemelwater, captatiewater 

en recuperatiewater, dit water vooraf behandeld (b.v. verwijdering van bezinkbare stoffen 


leidingwater 

grondwater 

hemelwater 

captatiewater 

recuperatiewater


en organische vervuiling, ontijzering, ontkalking, ontsmetting) dient te worden (zie paragraaf 

3.5.2.a). Daarenboven is bij het gebruik van alternatieve waterbronnen (d.i. hemel-, captatie-, of 

recuperatiewater) is de nodige opslagvoorziening vereist. Een ‘N’ betekent dat de waterbron 

voor de overeenkomstige toepassing niet kan worden ingezet. 

Tabel 36: Voorbeelden van milieutechnisch én ecologisch bruikbare waterbronnen in de 


processtap 

waterbron 

drinkwater Ja J a 

J/Nb,c N N 

reinigingswater voor stallen J a 

J a 

J/Nb,d N N 

reinigingswater voor machines N N J J N 

spoelwater voor ontijzering en ontkalking J J J N N 

a. Het KB van 10 augustus 1998 houdende bepaalde voorschriften voor de gezondheidskwalificatie van pluimvee schrijft voor dat het 

drinkwater en het water voor reiniging van stallen moet voldoen aan de normen voor pluimvee. 

b. Voor zover toegelaten door de geldende kwaliteitseisen. 

c. Bijkomend onderzoek vereist. 

d. Het Proefbedrijf voor de Veehouderij voert anno 2005 een onderzoek uit naar het gebruik van hemelwater als reinigingswater voor stallen 

in de pluimveehouderij. 

Opmerking: de aangewezen grenswaarden voor ammonium en nitriet worden regelmatig overschreden; mogelijke oorzaak is ammoniak 

dat via de ventilatiekokers de stal verlaat en via contact met het dak in het hemelwater terecht komt. 

BRON: Zoons J., 2005b; Nechelput H., 2005d; Nechelput H., 2005i; Wytynck W., 2005; Nechelput H., 2004a 

In de pluimveehouderij worden strenge hygiënische eisen gesteld, enerzijds door de overheid 

(FAVV) en anderzijds als gevolg van kwaliteitslabels. Wegens de gevoeligheid voor ziekten 

(salmonella, ...) dient het water dat voor het drenken van pluimvee van drinkwaterkwaliteit te 

zijn. Wegens de hardnekkigheid van een aantal salmonellastammen is het belangrijk dat er geen 

extra ziektekiemen via het reinigingswater in de stal worden gebracht. 

algemeen 

Globaal genomen kan gesteld worden dat het gebruik van alternatieve waterbronnen technisch 

haalbaar is voor alle veeteeltbedrijven. Per bedrijf en per waterstroom dient echter rekening 

gehouden te worden met de vereiste kwaliteit. Voorbeelden van waterbronnen die vanuit milieutechnisch 

én ecologisch oogpunt kunnen worden ingezet in de veeteeltsector zijn: 

• Naast leidingwater kan grondwater worden aangewend voor het drenken van de dieren, voor 

zover toegelaten door de geldende kwaliteitseisen. Het gebruik van (ontsmet) hemelwater 

voor zover toegelaten onder de geldende kwaliteitseisen dient anno 2005 nog verder onderzocht 

te worden om tot een algemene conclusie hieromtrent te komen. Als aanmaakwater 

voor kunstmelk van jongvee in de melkveehouderij komt voorspoelwater van de melkmachine 

in aanmerking, mits een snelle vervoedering. Opgewarmd water van de voorkoeler 

tenslotte komt in de melkveehouderij eveneens in aanmerking als drinkwater of als aanmaakwater 

voor kunstmelk van jongvee. 

• Anno 2005 dient de pluimveehouderij gebruik te maken van drinkwater en water voor het 

reinigen van stallen dat voldoet aan de normen voor pluimvee (KB 10/08/1998). Bijkomend 

onderzoek is aangewezen om uit te maken of hemelwater hiervoor in aanmerking kan 

komen, zoals reeds het geval voor de rundvee- en varkenshouderij. 


leidingwater 

grondwater 

hemelwater 

captatiewater 

recuperatiewater

HOOFDSTUK 4 

• In de melkveehouderij kan eveneens gebruik gemaakt worden van recuperatiewater (b.v. 

hoofd- en naspoelwater van de melkmachine of opgewarmd water van de voorkoeler) voor 

het reinigen van de stallen. 

• Voor het reinigen van de melkinstallatie en de koeltank in de melkveehouderij komt, naast 

leidingwater ook grondwater in aanmerking, voor zover toegelaten door de geldende kwaliteitseisen. 

Eveneens recuperatiewater (b.v. spoelwater van de voorraad- en doorschuifreiniging) 

kan hiervoor worden aangewend. 

• Als reinigingswater voor machines komen hemel- en captatiewater in aanmerking, alsook 

recuperatiewater (b.v. hoofd- en naspoelwater van de melkmachine of gewarmd water van 

de voorkoeler) in de melkveehouderij. 

• Leiding-, gronden hemelwater kunnen worden aangewend als spoelwater voor ontijzering 

en ontkalking, alsook als koelwater voor de voorkoeler in de melkveehouderij. 

• Voor de ontsmettingsbak voor melkvee komen leidingen grondwater in aanmerking. 

Opmerking 

Indien hemelwater in de veehouderij niet wordt aangewend als proceswater, dan zou dit best 

geïnfiltreerd en/of vertraagd afgevoerd worden. 

milieu-impact 

Door zoveel mogelijk gebruik te maken van alternatieve waterbronnen, zijnde hemel-, captatie-, 

of recuperatiewater kan de hoeveelheid vers water (d.i. leidingswater, grondwater) beperkt worden. 

Door gebruik te maken van gezuiverd effluent als alternatieve waterbron, kan ook de hoeveelheid 

(te lozen) afvalwater worden beperkt. 

Het behandelen van water (b.v. zuiveren, ontsmetten) vereist in veel gevallen energie, chemicaliën 

en (spoel)water. Afvalwater en afval (b.v. slib) kunnen eveneens vrijkomen. 


Mogelijke extra kosten die gepaard gaan bij het overschakelen van leidingwater naar alternatieve 

waterbronnen zijn: kosten voor de aanleg van een eventueel extra watercircuit; zuiveringskosten 

(b.v. actief koolfilter voor oppervlaktewater), veeartsenkosten (verhoogd risico op infectie), 

onderhoudskosten, energiekosten, kosten voor wateranalyses (b.v. 105 €/staalname en 

ontleding), opslag of afvoerkosten regeneraat ontijzeringsinstallatie, opslagkosten alternatieve 

waterbronnen, enz. 

Globaal genomen kan gesteld worden dat het aanwenden van waterbronnen in functie van de 

vereiste kwaliteit economisch haalbaar is voor alle veeteeltbedrijven. 

Opmerking: 

Ter informatie zijn enkele voorbeelden van concrete kostprijsgegevens in de onderstaande paragrafen 

vermeld. 


• de kostprijs van leidingwater varieert naargelang de drinkwatermaatschappij, b.v. West- 

Vlaanderen: 1.65 €/m³ (www.vmw.be), gemiddeld voor huishoudens: 1.33 €/m³ 

• volgens berekeningen uitgevoerd door de GOM West-Vlaanderen bedraagt de kostprijs van 

grondwater: 0,29 €/m³ 




• het gebruik van hemelwater ter vervanging van grondwater op een varkensbedrijf (200 zeugen 

en 1 400 vleesvarkens) voor het drenken en de reiniging brengt een jaarlijkse besparing 

van 334 € met zich mee. Indien hemelwater ter vervanging van grondwater enkel voor 

reiniging wordt aangewend bedraagt de jaarlijkse kost 58 €; 

• de totale kosten voor de ontsmetting van water met behulp van UV bedragen 0.34-1.03 €/ 

m³; 

• de totale kosten voor de ontsmetting van water met behulp van chemicaliën bedragen 2.3- 

2.4 €/m³. 


geen kostprijsgegevens beschikbaar 



Hieronder worden ter informatie nog twee milieuvriendelijke technieken ter beperking van het 

watergebruik aangegeven die niet sectorspecifiek zijn. Deze maatregelen worden niet meegenomen 

in de BBT-evaluatie (hoofdstuk 5). 

• Opsporen en repareren van waterlekken (zie BREF (EIPPCB, 2003), paragrafen 4.3, 5.2.3, 

5.3.3) 

• Gebruik maken van hogedrukreinigers na elke productiecyclus (zie BREF (EIPPCB, 2003), 

paragrafen 4.3, 5.2.3, 5.3.3). 

Streefdoel is het vinden van de balans tussen de vereiste reinheid en de minimale hoeveelheid 

reinigingswater. 

4.2. Afvalwater 

4.2.1. Beschrijving (Nechelput H., 2005c; An., 2001b; An., 1995) 

In een veeteeltbedrijf kunnen o.a. de volgende afvalwaterstromen voorkomen: 

• perssappen en run-off van de kuilplaat; 

• mestsappen 

• run-off van de kuilplaat (geconcentreerde fractie (= first flush) en verdunde fractie); 

• run-off van verharde oppervlakken dat geen mest bevat; 

• run-off van met mest bevuilde oppervlakken en materialen (b.v. mestkarren, kalverhutten en 

voederbakken); 

• reinigingswater van stallen; 

• reinigingswater van materialen en landbouwmachines; 

• afvalwater van de melkinstallatie (voor-, hoofd- en naspoelwater) en de melkkoeltank; 

• afvalwater van de melkstand; 

• afvalwater van de melkput, melkhuisje, laarzen, emmers; 

• afvalwater uit de ontsmettingsbak voor melkvee; 

• spoelwater van ontijzering en ontkalking; 

• huishoudelijk / sanitair afvalwater. 


HOOFDSTUK 4 

Afhankelijk van de herkomst, de samenstelling, de toegepaste zuiveringstechnieken en de van 

toepassing zijnde wetgeving kan het afvalwater worden hergebruikt of verwijderd door: opvangen 

in de mestkelder en uitrijden op het land, of lozen (riool of oppervlaktewater), eventueel na 

zuivering. In de paragraaf “milieuvriendelijke technieken” wordt aangegeven per techniek 

welke afvalwaterstromen hiervoor in aanmerking “komen. 

Opmerkingen 

• Voor-, hoofd- en naspoelwater van de melkmachine alsook opgewarmd water van de voorkoeler 

kunnen als alternatieve waterbronnen aangewend worden in specifieke processtappen 

(zie paragraaf 4.1, Tabel 34 tot en met Tabel 36). 

• Indien niet aangewend als proceswater mag het spoelwater van de melkmachine worden 

opgevangen in de mestkelder (zie verder). 

• De verdunde (niet-vervuilde) fractie van de run-off van de kuilplaat alsook de run-off van 

verharde oppervlakken dat geen mest bevat (niet-verontreinigd hemelwater), komen niet in 

aanmerking voor lozing op riool (zie verder). 

• Run-off en reinigingswater van niet met mest bevuilde materialen dat oliën en vetten kan 

bevatten, hoort niet thuis in een kleinschalige waterzuiveringinstallatie (KWZI). Deze 

afvalwaterstroom dient behandeld te worden met behulp van een olie-afscheider of coalescentiefilter 

naargelang geloosd wordt op riolering of in oppervlaktewater. Gezien deze 

afvalwaterstroom eerder voorkomt in de akkerbouwsector wordt er in de BBT-studie veeteelt 

niet verder op in gegaan. 

• Vermits huishoudelijk / sanitair afvalwater niet direct gelinkt is met de bedrijfsactiviteit 

komt dit in de BBT-studie niet als afzonderlijke afvalwaterstroom aan bod (zie verder). 

4.2.2. Kwantitatieve inschatting (Huits D., 2005a; Nechelput H., 2005c en d; Huits D. 

en Verelst M., 2004; Van Bommel K., 2002; An., 2001b An., 1999; An., 1995) 

Ter informatie wordt in Tabel 37, p. 133 voor een aantal afvalwaterstromen een inschatting 

gemaakt van de hoeveelheid en de samenstelling ervan. Bepaalde afvalwaterstromen zijn moeilijk 

afzonderlijk te kwantificeren of maken deel uit van lopend onderzoek. In het geval (nog) 

geen concrete data beschikbaar zijn, wordt een vraagteken in de tabel vermeld. Deze cijfers 

dienen echter met de nodige omzichtigheid geïnterpreteerd te worden. Een gedetailleerde 

samenstelling van een aantal deelstromen op 2 voorbeeldbedrijven is terug te vinden in 

Tabel 38, p. 134. 



Tabel 37: Hoeveelheid en samenstelling van een aantal afvalwaterstromen en technieken voor 

het afvoeren of hergebruik ervan 

afwaterstroom hoeveelheid 

perssappen van de kuilplaat [m³/jaar] 

2-3 

mestsappen [m³/jaar] 

35-40 

run-off van de kuilplaat [l/m²] 

run-off van verharde 

oppervlakken dat geen mest 

bevat 

run-off van met mest bevuilde 

oppervlakken en materialen 

(b.v. mestkarren, kalverhutten 

en voederbakken) 

reinigingswater van stallen 




afvalwater van de 

melkinstallatie en melkkoeltank 

melkwinningsinstallatie 

melkkoeltank 

790 a 

[l/m²] 

790 

samenstelling 

(kwalitatieve beschrijving van de 

belangrijkste parameters) 

grote organische vuilvracht: 

[kg/jaar] 

Ntot: 5,0 

Ptot: 2,3-2,6 

opmerkingen mbt 

deelstromen 

grote organische vuilvracht – 

grote organische vuilvracht, b.v. 

COD (tot 1 500 mg/l); BOD (tot 1 300 

mg/l) en ZS (tot 130 mg/l) 

zwevende stoffen; 

goed bezinkbare stoffen 

? mestdeeltjes; 

grote organische belasting 


0,20-2,7 

(10-80 m³/jaar) 

0,05-1,2 

0,3-2,9 x 10 -3 


3,4 c 

[m³/jaar] 

80-485 

10-44 

afvalwater van de melkstand [m³/dier/jaar] 

2,9d [m³/jaar] 

15-200 

afvalwater van de melkput, 

melkhuisje, laarzen, emmers 

afvalwater uit de 

ontsmettingsbak voor melkvee 

spoelwater ontkalking en/of 

ontijzering van (ijzerhoudend 

ondiep) grondwater 


2,0 

verwaarloos-bare 

hoeveelheid 

de vereiste 

hoeveelheid water 

is functie van het 

uitgangswater en 

de kwaliteitseisen 

mestdeeltjes; 

grote organische belasting (o.a. COD, 

BOD en ZS) 

grote organische belasting (o.a. COD, 

BOD en ZS); nutriënten (fosfor en 

stikstof); zie Tabel 38 

[kg/jaar] 

Ntot: 1,9-23,2 

Ptot: 4,7-23,1 

Ntot: 0,9-66 

Ptot: 0,1-1,1 

mestdeeltjes; 

zwevende stoffen; goed bezinkbare 

stoffen 

mestdeeltjes; zwevende stoffen; 


chemicaliën; 



chemicaliën; 



a. gemiddelde neerslaghoeveelheid in Vlaanderen 

b. kwantitatieve gegevens over de verhouding geconcentreerde en verdunde fractie zijn voor zover bekend niet beschikbaar; 

deze verhouding is afhankelijk van hoe lang er wordt ingekuild en hoe proper de kuil en de omgeving wordt 

gehouden 

c. echter sterk afhankelijk van de grootte van de melkstand 

d. echter zeer bedrijfs-specifiek 

BRON: Huits D., 2005a; Nechelput H., 2005c en d; Huits D. en Verelst M., 2004; Van Bommel K., 2002; An., 1999; An., 1995 


– 

twee fracties: 

geconcentreerde fractie 

(= first flush) en 

verdunde fractie b 

– 

– 

– 

(1) voorspoelwater: 

1/3-2/4; 

(2) hoofdspoelwater: 

1/3-1/4; 

(3) naspoelwater: 

1/3-1/4 

– 

– 

– 

–

HOOFDSTUK 4 

Tabel 38: Gedetailleerde samenstelling van een aantal deelstromen op 2 voorbeeldbedrijven 

BRON: Huits D. en Verelst M., 2004; An., 1999 


a. Beperken van de sapverliezen (An., 2001b) 


Sapverliezen kunnen beperkt worden door het voeder: 

• in te kuilen bij ideale weersomstandigheden (geen regenweer); 

• in te kuilen bij een voldoende drogestofgehalte (streefdoel ds +27%); 

• vochtig voeder vooraf te persen. 


In de praktijk streeft iedere veehouder ernaar om zo optimaal mogelijk in te kuilen. Maatregelen 

ter beperking van de sapverliezen zijn technisch haalbaar voor alle veeteeltbedrijven die gebruik 

maken van ingekuild voeder. 

milieu-impact 

Door het beperken van de sapverliezen ontstaat minder afvalwater en wordt de kans op bodemvervuiling 

en oppervlaktewateren bodemverontreiniging beperkt. 


Het beperken van de sapverliezen door toepassen van hogervermelde maatregelen is volgens 

expertinschatting economisch haalbaar voor alle veeteeltbedrijven die gebruik maken van kuilvoeder. 


/ 

parameter 

voorspoelwater 

melkinstallatie 

hoofdspoelwater 

(alkalisch) 


naspoelwater 

(alkalisch) 


hoofdspoelwater 

(zuur) 



naspoelwater 

(zuur) 


CZV [mg/l] 2 806-5 384 45-71 10-18 220-744 17-21 

BZV [mg/l] 1 880-4 140 7-8 4-8 33-370 7-12 

ZS [mg/l] 67-148 3-3

. Vervuiling van de run-off van de kuilplaat beperken (An., 2001b) 



Run-off van de bestaande kuilplaat kan beperkt worden door de volgende organisatorische 

maatregelen: 

• de kuilplaat proper houden door schoonvegen; 

• de kuil na elk gebruik goed af te sluiten. 

Bij de aanleg van een nieuwe kuilplaat kunnen onderstaande technische maatregelen bijkomend 

de run-off van de kuilplaat beperken: 

• de kuilplaat op een hoger gelegen deel van het erf te plaatsen; 

• ervoor te zorgen dat de kuilplaat een voldoende helling heeft en voldoende glad is; 

• ervoor zorgen dat hemelwater van de omliggende verharding niet naar de kuilplaat toe kan 

stromen 

• gebruik te maken van een bovengrondse afvoergoot, zonder rooster; 

• indien een ondergrondse afvoerbuis toch noodzakelijk is, gebruik te maken van gladde buizen 

met een voldoende helling. 


Het beperken van de vervuiling van de run-off van de kuilplaat is technisch haalbaar voor alle 

veeteeltbedrijven. Voor bestaande kuilplaten houdt de maatregel in: het proper houden door 

schoonvegen en het goed afsluiten na elk gebruik. Voor nieuwe kuilplaten zijn bijkomende technische 

maatregelen (zie hoger) mogelijk. 

milieu-impact 

Door het beperken van de vervuiling van de run-off van de kuilplaat ontstaat minder afvalwater 

en wordt de kans op bodemvervuiling door uitloging beperkt. 

Opmerking 

Het nemen van organisatorische maatregelen heeft een bijkomend positief effect, met name het 

voorkomen/beperken van ongedierte. 


Het beperken van de vervuiling van run-off van de kuilplaat door toepassen van bovenvermelde 

organisatorische maatregelen brengt geen uitgesproken kostenverhoging of -verlaging met zich 

mee. Het toepassen van de bovenvermelde technische maatregelen is economisch haalbaar voor 

alle veeteeltbedrijven die een nieuwe kuilplaat aanleggen. 


/ 


HOOFDSTUK 4 

c. Perssappen en first flush van de kuilplaat opvangen en uitrijden op het land (Braeken Y., 

2005a; Huits D., 2005a; Hemmer H. et al., 2004; An., 2004f; Huits D., 2004a; Huits D. en 

Verelst M., 2004; An., 2001b) 


Perssappen zijn de sapverliezen die ontstaan bij het inkuilen (persen) van het kuilvoeder. De 

first flush is de eerste geconcentreerde fractie van de run-off (= afvloeiend water) van de kuilplaat. 

Beide stromen worden gekenmerkt door een grote organische vuilvracht (o.a. COD, BOD 

en zwevende stoffen). 

Voor het apart opvangen van de perssappen en de first flush van de kuilplaat wordt in de praktijk 

gebruik gemaakt van een first flushsysteem. Figuur 34 schetst een voorbeeld van een first flushsysteem. 

Figuur 34: Schets van een first flushsysteem 

Het systeem bestaat uit een gemetste put die in het midden voorzien is van een dunne scheidingswand. 

De perssappen en de run-off van de kuilplaat worden naar het systeem geleid via 

een inlaatsysteem met by-pass. De perssappen en de first flush worden opgevangen in een eerste 

compartiment, en van hieruit afgevoerd naar de mestkelder of een aparte opslagvoorziening. De 

overige run-off (minder bevuilde fractie) wordt via een tweede compartiment afgevoerd (zie 

verder). 


Het apart opvangen van de perssappen en de first flush is technisch haalbaar voor alle veeteeltbedrijven 

die gebruik maken van kuilvoeder. Bij het uitrijden van de perssappen en de first flush 

op het land zijn de bepalingen van het mestdecreet en haar uitvoeringsbesluiten van toepassing. 


milieu-impact 


Bij het toepassen van deze maatregel wordt vermeden dat nutriënten in het milieu (bodem, 

gronden/of oppervlaktewater) terechtkomen door uitloging ter hoogte van het bedrijfsterrein. 

De aanwezige nutriënten worden nuttig gebruikt. 


De volgende kostprijzen (vervangingswaarde) zijn terug te vinden in KWIN-rapportage: 

• kuilplaat: 25-40 €/m² 

• sleufsilo: 90-135 € meerwaarde/m wand 

• perssapgoot: 9-14 €/m 

• perssapput (2 m³): 400 € 

De kostprijs van een scheidingssysteem kan sterk variëren naargelang de uitvoeringsvorm, 

dimensionering, enz. Enkele voorbeelden: 

• investeringkost: (excl. BTW, opvangputten en plaatsing): 750 €; 

• investerings- en plaatsingskosten: 1 500-2 500 €. 

Een first flushsysteem is volgens expertinschatting economisch haalbaar bij nieuwbouw kuilplaten. 

Bij bestaande kuilplaten is de economische haalbaarheid van een first flushsysteem van 

geval tot geval te evalueren. 

Opmerking 

Indien de perssappen en de first flush van de kuilplaat naar de mestkelder gaan, dient extra 

opslagcapaciteit voorzien te worden, hetgeen gepaard gaat met extra kosten. De hoeveelheid 

perssappen van de kuilplaat wordt geschat op 2-3 m³/jaar (zie Tabel 37, p. 133); kwantitatieve 

gegevens over de hoeveelheid first flush zijn voor zover bekend niet beschikbaar. 


/ 

d. Afvalwater dat mestdeeltjes bevat opvangen en uitrijden op het land (Huits D., 2005a; 

Hemmer H. et al., 2004; EIPPCB, 2003) 


Afvalwater dat mestdeeltjes bevat kan bestaan uit o.a. de volgende deelstromen: 

• mestsappen; 

• run-off van met mest bevuilde oppervlakken en materialen (b.v. mestkarren, kalverhutten en 

voederbakken); 

• reinigingswater van stallen; 

• afvalwater van de melkinstallatie (voor-, hoofd- en naspoelwater) en de melkkoeltank 

(indien dit water gebruikt wordt als reinigingswater voor de stallen); 

• afvalwater van de melkstand; 

• afvalwater van de melkput, melkhuisje, laarzen, emmers; 

• afvalwater uit de ontsmettingsbak voor melkvee; 

en dient afgevoerd te worden naar de mestkelder. 


HOOFDSTUK 4 


Afvalwater dat mestdeeltjes bevat kan, samen met de mest, op het land uitgereden worden door 

middel van een mestverspreidingsinstallatie (zie paragraaf 3.4.4), conform het mestdecreet en 

haar uitvoeringsbesluiten. Deze maatregel is technisch haalbaar voor alle veeteeltbedrijven. 

milieu-impact 

Bij het toepassen van deze maatregel wordt vermeden dat nutriënten in het milieu (bodem, 

gronden/of oppervlaktewater) terechtkomen door uitloging ter hoogte van het bedrijfsterrein. 

De aanwezige nutriënten worden nuttig gebruikt. 


De volgende kostprijzen (vervangingswaarde) zijn terug te vinden in KWIN-rapportage: 

• mestplaat: 50-75 €/m², inclusief wanden van 50-75 cm hoog 

Het opvangen en het uitrijden op het land van afvalwater dat mestdeeltjes bevat is volgens 

expertinschatting economisch haalbaar. 


Zie paragrafen 4.10 en 5.1. 

Deze techniek maakt in de BREF onderdeel uit van de maatregelen over Goede Agrarische 

Praktijk in de intensieve varkensen pluimveehouderij. 

e. Melkspoelwater opvangen in de mestkelder (Braeken Y., 2005d; Goossens A., 2005c; Van 

Hoof K., 2005c; Wambacq F., 2005; An., 2001b) 


Spoelwater van de melkinstallatie en de melkkoeltank, eventueel na gebruik als reinigingswater, 

kan worden opgevangen in de mestkelder. 

Opmerking 

Spoelwater van de melkinstallatie en de melkkoeltank dat niet gebruikt wordt als reinigingswater 

voor de stallen kan eveneens geloosd worden op riool (zie paragraaf Afvalwater dat geen 

mestdeeltjes bevat, lozen op riool) of in oppervlaktewater (zie paragraaf Afvalwater dat geen 

mestdeeltjes bevat, biologisch zuiveren en lozen op oppervlaktewater). 


Door het vermengen van melkspoelwater met dierlijke mest, wordt het melkspoelwater niet 

meer als afvalwater maar wel als dierlijke mest beschouwd. Immers bij vermenging van 2 soorten 

reststromen krijgt het geheel de status van de meest “gevaarlijke / nadelige” reststroom. Dit 

heeft tot gevolg dat het melkspoelwater (vermengd met de mest) dient te voldoen aan de bepalingen 

van het mestdecreet en haar uitvoeringsbesluiten. 

Daarnaast dient de capaciteit van de mestkelder voldoende groot te zijn om de extra hoeveelheid 

mest te kunnen opslaan. De waterwegwijzer voor veehouders vermeldt hiervoor een extra 

mestopslagcapaciteit van 70-200 m³ per jaar. Uitgaande van de geschatte hoeveelheid afvalwater 

van de melkinstallatie en de melkkoeltank die jaarlijks ontstaat (zie Tabel 37, p. 133), kan 

de extra benodigde hoeveelheid mestopslag geschat wordt op 90-530 m³. Deze range is echter 



indicatief en dient met de nodige omzichtigheid geïnterpreteerd te worden, vermits de hoeveelheid 

melkspoelwater sterk kan variëren naargelang de grootte van de melkstand. 

Het melkspoelwater opvangen in de mestkelder is technisch haalbaar voor alle melkveebedrijven 

op voorwaarde dat voldaan is aan de juridische bepalingen van de mestwetgeving (o.a. 

definitie van dierlijke mest) en op voorwaarde dat de opslagcapaciteit aangepast wordt. 

milieu-impact 

Door het melkspoelwater op te vangen in de mestkelder wordt vermeden dat nutriënten in het 

milieu (bodem, gronden/of oppervlaktewater) terechtkomen. 

Een concreet rekenvoorbeeld geeft aan dat op jaarbasis ruim geschat 2,2 kg fosfor afkomstig van 

het reinigingsproduct in de mestkelder geloosd wordt indien het melkspoelwater wordt opgevangen 

in de mestkelder. Hierbij werden de volgende aannames gedaan: 

• zure reinigingsproducten voor melkmachines bevatten tussen de 15 en 30% H 3PO 4; 

• 52 zure reinigingsbeurten per jaar (slechts 1 zure reiniging toegepast per 12 basische reinigingen); 

• tijdens een zure reiniging wordt tussen 50 en 400 ml reinigingsproduct gebruikt; 

• er wordt met maximale waarden gerekend. 

Naast de fosfor afkomstig van het reinigingsproduct komt bij het opvangen van melkspoelwater 

in de mestkelder ook fosfor afkomstig van melkresten onder organische vorm in de mestkelder 

terecht. Volgens een concreet rekenvoorbeeld bedraagt de hoeveelheid fosfor die jaarlijks vanuit 

het melkhuisje in de mestkelder terecht komt ruim geschat 15,33 kg (inclusief de hoeveelheid 

fosfor afkomstig van het reinigingsproduct). Hierbij werden de volgende aannames gedaan: 

• data zijn afkomstig van ongeveer 40 melkveebedrijven, waarbij het afvalwater 2 maal 

geanalyseerd werd; 

• het melkspoelwater bevat 14-164 mg/l fosfor; 

• er wordt gerekend met een P-gehalte van 84 mg/l (50% meer dan het gemiddelde); 

• op de melkveebedrijven wordt dagelijks gemiddeld 500 liter afvalwater geproduceerd. 

Uit bovenstaand rekenvoorbeeld kan worden afgeleid dat het opvangen van melkspoelwater in 

de mestkelder een extra fosforhoeveelheid van 15 kg tot gevolg kan hebben. Ter vergelijking, 

de fosforproductie van een melkkoe wordt geschat op 30 kg/jaar en het P-nutriëntgehalte van 

een melkveebedrijf ligt in de grootte orde van 2 000 kg/jaar. 

Vermits melkveebedrijven meestal op het gebied van nutriëntengehalte beperkt worden door het 

stikstofgehalte (rundveemest is immers rijker aan stikstof ten opzichte van fosfor in vergelijking 

met b.v. varkensmest), dan worden milieukundige problemen als gevolg van het opvangen van 

melkspoelwater in de mestkelder niet verwacht. 


Het opvangen van melkspoelwater in de mestkelder is volgens expertinschatting economisch 

haalbaar. 


/ 


HOOFDSTUK 4 

f. Afvalwater dat geen mestdeeltjes bevat, lozen op riool (Huits D., 2004a; Nechelput H., 

2004a; EIPPCB, 2003; An., 2001b) 


Afvalwater dat geen mestdeeltjes bevat, en dat in aanmerking komt voor het lozen op riool kan 

bestaan uit o.a. de volgende deelstromen: 

• afvalwater van de melkinstallatie en melkkoeltank; 

• spoelwater van de ontijzering en ontkalking. 

Opmerkingen 


kunnen als proceswater aangewend worden (zie paragraaf 4.1, Tabel 34, p. 127, tot 

en met Tabel 36, p. 129). 

• Spoelwater van de melkinstallatie en de melkkoeltank kan worden opgevangen in de mestkelder 

(zie paragraaf Melkspoelwater opvangen in de mestkelder). 

• Spoelwater van de melkinstallatie en de melkkoeltank dat niet gebruikt wordt als reinigingswater 

voor de stallen kan eveneens geloosd worden in oppervlaktewater (zie paragraaf 

Afvalwater dat geen mestdeeltjes bevat, biologisch zuiveren en lozen op oppervlaktewater). 

• Huishoudelijk / sanitair afvalwater kan onder bepaalde voorwaarden afgevoerd worden via 

het riool. 

Indien aansluiting op het rioleringsnet mogelijk is en toegestaan is door de bevoegde overheid, 

kan het afvalwater van het veeteeltbedrijf dat geen mestdeeltjes bevat, afgevoerd worden via het 

riool. Alvorens het afvalwater te lozen op riool, dienen eventuele grove, bezinkbare en zwevende 

delen verwijderd te worden. Enkele technieken die hiervoor kunnen worden toegepast 

zijn: bezinking (b.v. septische put), filters en zeven (b.v. zeef, trommelfilter, zeefboog), enz. 

Voorwaarde voor het lozen van afvalwater op riool is uiteraard dat de goede werking van de 

RWZI niet in het gedrang komt, o.a. voldoende (geplande) capaciteit van de RWZI en een goede 

afbreekbaarheid van het afvalwater. 


Er zijn geen concrete data beschikbaar om in te schatten hoeveel Vlaamse veeteeltbedrijven 

anno 2005 aangesloten zijn op riool. Omwille van hun afgelegen en verspreide locatie, is het 

aansluiten van veeteeltbedrijven op riool niet altijd technisch haalbaar. Zo zullen veeteeltbedrijven 

die gelegen zijn in zuiveringszone C (aangesloten op de riolering maar zuivering niet 

gepland binnen de 5 jaren) of in niet gerioleerd gebied zelf moeten instaan voor de zuivering 

van hun afvalwater (zie verder). In geval het bedrijf gelegen is in zuiveringszone A (gerioleerd 

gebied met RWZI) en B (gerioleerd gebied, RWZI gepland), kan het afvalwater op riool geloosd 

worden, op voorwaarde dat de werking van de RWZI niet in het gedrang komt. 

Deze maatregel is technisch haalbaar voor alle veeteeltbedrijven gelegen in zuiveringszone A 

(gerioleerd en gezuiverd) of zuiveringszone B (gerioleerd en zuivering gepland), op voorwaarde 

dat de werking van de RWZI niet in het gedrang komt en dat het bedrijf toestemming heeft van 

de bevoegde overheid voor het lozen van afvalwater op riool. 

Veeteeltbedrijven die gelegen zijn in zuiveringszone C (gerioleerd maar zuivering niet gepland) 

of in niet gerioleerd gebied, of die geen toestemming hebben van de bevoegde overheid om het 

afvalwater te lozen op riool, staan zelf in voor de zuivering van hun afvalwater (zie volgende 

paragraaf). 


milieu-impact 


Door het afvalwater te lozen op riool wordt voorkomen dat het in het milieu (bodem, gronden/ 

of oppervlaktewater) terecht komt. 


Het lozen van afvalwater dat geen mestdeeltjes bevat is economische haalbaar voor alle veeteeltbedrijven 

die aangesloten zijn/kunnen worden op riool. 


/ 

g. Afvalwater dat geen mestdeeltjes bevat, biologisch zuiveren en lozen op oppervlaktewater 

(Zoons J., 2005a; Huits D., 2005a; Paesschierssens J., 2005; Van Hoof K., 2005b; Beke M., 

2004; Braeken Y., 2004; Huits D., 2004a; Huits D., 2004b; Huits D. en Verelst M., 2004; 

Nechelput H., 2004a; Nechelput H., 2004c; Paesschierssens J., 2004; T’Jampens G., 2004; 

Box M. et al., 2001; An., 2001b; Ellen H. en Voortman H., 2000; Van Deun R., 1999) 


Afvalwater dat geen mestdeeltjes bevat, en dat in aanmerking komt voor het lozen op oppervlaktewater 

na biologische zuivering kan bestaan uit o.a. de volgende deelstromen: 

• verdunde fractie van de run-off van de kuilplaat; 

• afvalwater van de melkinstallatie en melkkoeltank (specifiek voor de melkveehouderij); 

• spoelwater van de ontijzering en ontkalking. 

Opmerkingen 

• Voor de verdunde fractie van de run-off van de kuilplaat en run-off van niet met mest 

bevuilde materialen worden in de volgende paragrafen alternatieven besproken. 


kunnen als proceswater aangewend worden (zie paragraaf 4.1, Tabel 34 tot en met 

Tabel 36). 

• Spoelwater van de melkinstallatie en de melkkoeltank kan worden opgevangen in de mestkelder 

(zie paragraaf Melkspoelwater opvangen in de mestkelder). 

• Spoelwater van de melkinstallatie en de melkkoeltank dat niet gebruikt wordt als reinigingswater 

voor de stallen kan eveneens geloosd worden op riool (zie paragraaf Afvalwater dat 

geen mestdeeltjes bevat, lozen op riool). 

• Indien aansluiting op riool niet mogelijk is of toegelaten is door de bevoegde overheid dient 

het huishoudelijk / sanitair afvalwater eveneens gezuiverd te worden alvorens het geloosd 

mag worden in het oppervlaktewater. 

• Nieuwe en vernieuwde veeteeltbedrijven zijn verplicht om hun huishoudelijk afvalwater 

zelf te zuiveren via een KWZI. 

Deze belangrijkste verontreinigingen van afvalwater dat in aanmerking komt voor biologische 

zuivering zijn organisch materiaal (CZV, BZV, ZS) en stikstof- en fosforverbindingen. De concentratie 

ervan in het ongezuiverd afvalwater is echter afhankelijk van o.a. de toegepaste melkmachine 

(klassiek systeem versus melkrobot), de mate van bijmenging van huishoudelijk afvalwater 

(afvalwater van toiletspoeling versus afvalwater afkomstig van douche, wasmachine, 

afwas, enz.) en de gebruikte reinigings- en desinfectiemiddelen (P-houdend) (zie verder). Door 


HOOFDSTUK 4 

toepassen van biologische zuivering kunnen deze verontreinigingen afgebroken of omgezet 

worden door micro-organismen. 

Opmerkingen 

• Voorspoelwater van de melkmachine bevat hoge concentraties aan melk, hetgeen erg belastend 

is voor de biologische afvalwaterzuiverings-installatie. Dit voorspoelwater kan nuttig 

aangewend worden voor het drenken van de dieren (zie Tabel 34, p. 127). 

• Niet verontreinigd hemelwater veroorzaakt een sterke verdunning van het afvalwater, waardoor 

de efficiënte werking van de biologische afvalwaterzuiveringsinstallatie in het gedrang 

kan komen. Dit hemelwater kan, mits eventuele ontsmetting, aangewend worden als alternatieve 

waterbron in een aantal processtappen, zoals drinkwater en aanmaakwater voor 

kunstmelk voor jongvee, reinigingswater voor stallen, materialen en landbouwmachines, en 

spoelwater voor ontijzering en ontkalking (zie Tabel 34). 

Opmerking 

Niet-verontreinigd hemelwater wordt bij voorkeur niet op het riool aangesloten. Het kan 

zonder zuivering geloosd worden op oppervlaktewater. 

• Het licht opgewarmde water van de voorkoeler kan aangewend worden als alternatieve 

waterbron in een aantal processtappen, met name drinkwater en aanmaakwater voor kunstmelk 

van jongvee, en reinigingswater voor stallen (zie Tabel 34). 

Een algemene bespreking van afvalwaterzuiveringstechnieken is terug te vinden in paragraaf 

3.5.2. Enkele voorbeelden van afvalwaterzuiveringstechnieken die in de veeteeltsector kunnen 

worden toegepast zijn: 

voorzuivering: 

• voorbezinktank 

• olieen/of vetafscheider 

• coalescentie-afscheider 

• septische tank 

(biologische) hoofdzuivering: 

• plantensystemen: 

– percolatierietveld 

– vloeirietveld 

– wortelzonerietveld 

• compactsystemen: 

– actief slibsysteem 

– aërobe biofilter (oxidatiebed, lavafilter) 

– ondergedompelde beluchte filter 

– biorotor 

nazuivering: 

• nabezinkingstank 

In een voorbezinktank worden grove bezinkbare delen en zwevende stoffen uit het afvalwater 

verwijderd, en wordt het influent gebufferd. Op die manier wordt piekbelasting en verstopping 

van het systeem in de erop volgende afvalwaterzuiveringsstappen voorkomen. 

De olieen/of vetafscheider heeft als functie om drijvende lagen (b.v. vetten, oliën) uit het afvalwater 

te verwijderen en bestaat b.v. uit een bekken met een rustige waterinloop, en een 

duikschot waarachter de opdrijvende olie en/of vet wordt afgevangen. Een coalescentie-afscheider 

heeft in vergelijking met voorgaande een extra filterdoek (op een raamwerk gespannen) of 



een pakkingmateriaal (bestaande uit een oleofiel materiaal) met als functie de zeer fijne oliedruppeltjes 

samen te laten klitten tot druppels die groot genoeg zijn om onder invloed van de 

opdrijvende kracht van het water naar de oppervlakte gedreven te worden. 

In een septische tank worden bezinkbare en zwevende stoffen, en olie en vet verder verwijderd. 

In het bezonken materiaal vindt een gedeeltelijk anaërobe afbraak (vergisting) plaats. 

In plantensystemen zorgen micro-organismen voor een biologische zuivering van het afvalwater. 

Bij een percolatierietveld stroomt het afvalwater over een filterbed dat met b.v. riet beplant is. 

Vervolgens infiltreert het verticaal en stroomt het weg via een drainageleiding op de bodem van 

het filterbed. De zuivering steunt op de filterende werking van het zand en op de werking van 

bodembacteriën en andere micro-organismen. De planten zelf zorgen voor een extra zuivering. 

In een vloeiveld stroomt het afvalwater horizontaal, over een licht hellend terrein met een weinig 

doorlatende bodem. Het perceel is beplant met één of meerdere plantensoorten zoals b.v. 

mattenbies of riet als hoofdvegetatie, eventueel aangevuld met andere planten. De micro-organismen 

in het water, op de bodem en vooral op de stengels van de planten, zuiveren het afvalwater. 

In een wortelzoneveld stroomt het afvalwater onder het oppervlak door een beplante filter. De 

planten zijn meestal moeras- of waterplanten. De zuivering gebeurt door bacteriën op de wortels 

en door filterwerking van het substraat. Bacteriën breken organische stoffen af. Aërobe bacteriën 

zetten ammonium om in nitraat. Dit nitraat wordt later in beperkte mate door anoxe bacteriën 

gedenitrificeerd. Er treedt dus zowel biologische zuivering als een nutriëntverwijdering op. 

Bij compactsystemen zorgen eveneens micro-organismen voor de biologische zuivering van het 

afvalwater. In vergelijking met plantensystemen werken compactsystemen niet met planten, 

zijn ze minder omvangrijk en kunnen ze volledig onder de grond worden weggewerkt. 

Een actief-slibsysteem is een intensief beluchte, open reactortank waarin zich een mengsel van 

biomassa en afvalwater bevindt. De biomassa komt voor onder de vorm van slibvlokken: groepjes 

micro-organismen die zich in het afvalwater ontwikkelen. Beluchting van het actief slibsysteem 

heeft zowel als functie zuurstofvoorziening als het mengen van de reactorinhoud. Het 

actief slib wordt van het gezuiverde afvalwater gescheiden ter hoogte van de nabezinktank. 

Een aërobe biofilter of een oxidatiebed is een slib-op-drager-systeem. Het afvalwater stroomt 

vertikaal doorheen het filterpakket. De micro-organismen zijn vastgehecht aan een dragermateriaal. 

Onderaan het systeem wordt het gezuiverde afvalwater opgevangen en gerecirculeerd, 

zodat het meerdere malen over het filtermateriaal gestuurd wordt. De beluchting van het systeem 

gebeurt meestal op een natuurlijke wijze. 

Een ondergedompelde beluchte filter is eveneens een slib-op-drager-systeem. De bacteriënfilter 

bestaat uit een compartiment waarin zich dragermateriaal bevindt. Bij deze ondergedompelde 

filter is het compartiment volledig gevuld met afvalwater. Onder het dragermateriaal zijn 

beluchtingselementen aangebracht, die zorgen voor de zuurstofvoorziening. De biomassa 

bevindt zich zowel in vlokvorm zwevend in het afvalwater, als in de vorm van een biofilm op 

de drager. 

Een biorotor is eveneens een slib-op-drager-systeem. Het dragermateriaal zijn gegolfde schijven 

met een hoog specifiek oppervlak die rond een roterende as bevestigd zijn. Een andere 

uitvoeringsvorm is deze waarbij de rotor bestaat uit een trommel, die gevuld is met pakkermariaal 

met een hoog specifiek oppervlak. 

In een nabezinktank worden bezinkbare deeltjes en zwevende stoffen uit het biologische gezuiverd 

afvalwater verder verwijderd. 


HOOFDSTUK 4 


De keuze van de KWZI is zeer bedrijfsspecifiek en is afhankelijk van o.a. bodemgesteldheid, 

grondwaterstand, beschikbare ruimte, capaciteit, gebruikscomfort, onderhoudsbehoefte, 

gewenste zuivering en kostprijs. 

Het actief slibsysteem is een courant toegepast compactsystemen voor de biologische zuivering 

van afvalwater afkomstig van melkveebedrijven. Andere toepasbare technieken zijn b.v. aërobe 

biofilter (oxidatiebed, lavafilter), ondergedompelde beluchte filter en biorotor. Qua plantensysteem 

wordt het percolatierietveld courant toegepast. Daarnaast zijn vloeirietvelden en wortelzonerietvelden 

toepasbaar, zij het eerder als nazuiveringsstap. In de praktijk worden biologische 

systemen ook met elkaar gecombineerd, b.v. actief slibsysteem in combinatie met een 

percolatierietveld (nuttig in geval van waterhergebruik) en een vloeirietveld in combinatie met 

een aërobe biofilter (b.v. lavafilter) en een percolatierietveld. 

In het kader van het landinrichtingsproject van VLM zijn er anno 2005: 

• 55 vloeirietvelden; 

• 1 combinatie vloeirietveld/percolatierietveld; 

• 45 compactsystemen; 

• 40 percolatierietvelden. 

Deze projecten zijn gelocaliseerd in Oost-Vlaanderen, West-Vlaanderen en Limburg. Nadeel 

van deze projecten is dat er anno 2005 een standaard analysemethode en een sluitende monitoring 

van de KWZI ontbreekt. 

Bij wijze van voorbeeld worden een aantal meetgegevens van KWZI besproken in de onderstaande 

paragrafen. Deze cijfers alsook de conclusies die eruit volgen, dienen met de nodige 

omzichtigheid geïnterpreteerd te worden gezien het gaat om meetgegevens van een beperkt 

aantal installaties en van een bepaald moment. 

De berekeningen in Tabel 39, Tabel 40 en Tabel 42 zijn gebaseerd op data van 7 praktijkvoorbeelden 

uit de melkveehouderij in Vlaanderen. Concreet gaat het om 2 afvalwaterzuiveringstechnieken 

voor het behandelen van bedrijfsafvalwater, vermengd met huishoudelijk afvalwater: 

percolatierietveld (3 praktijkvoorbeelden); 

actief slibsysteem (5 praktijkvoorbeelden). 

(1) Samenstelling ongezuiverd afvalwater (= influent) 

In Tabel 39, p. 145, wordt op basis van een aantal concrete praktijksituaties uit de melkveehouderij 

een berekening gemaakt van de concentraties CZV, BZV, ZS, N tot en P tot in het ongezuiverd 

afvalwater. Uit Tabel 39 kan worden vastgesteld dat: 

• de concentraties van de beschouwde parameters in het influent per afvalwaterzuiveringssysteem 

een grote spreiding vertonen; vandaar dat de gemiddelde concentraties eerder als 

indicatief beschouwd dienen te worden; 

• de belasting van het influent varieert naargelang het toegepaste afvalwaterzuiveringssysteem. 



Tabel 39: Berekende gemiddelde concentraties en spreiding van CZV, BZV, ZS, N tot en P tot 

(in mg/l) in influent van de melkveehouderij 

parameter 

gemiddelde 

concentratie 

aantal 

waarnemingen 

minimum maximum 

CZV (mgO2/l) 886 58 24 5 850 

BZV (mgO2 /l) 544 51 3 2 930 

ZS (mg/l) 379 52 2 4 800 

Ntot (mg/l) 60 53 7 216 

Ptot (mg/l) 35 50 2 126 

BRON: eigen berekeningen op basis van Huits D., 2005d; Beke M., 2004; Braeken Y., 2004; Box M. et al., 2001; Huits D., 2004a en b; 

Nechelput H., 2004c; 2004; T’Jampens G., 2004 

Opmerkingen: 

• Het gebruik van een melkrobot geeft aanleiding tot een zeer sterke vervuiling van het afvalwater, 

m.n. het spoelwater. Op basis van 9 meetwaarden bij één melkveebedrijf kon de 

volgende inschatting gemaakt worden: CZV 31 962 mgO 2/l (8 773-63 320 mgO 2/l), BZV 

18 833 mgO 2/l (4 250-27 600 mgO 2/l), ZS 13 765 mg/l (3 453-24 362 mg/l), N tot 472 mg/l 

(193-741 mg/l) en P tot 84 mg/l (51-108 mg/l). Mogelijke oorzaken hiervan zijn: de frequentie 

van reiniging (meerdere malen per dag) en het feit dat bij een melkrobot de eerste melk 

automatisch met het afvalwater wordt afgevoerd. 

• In vergelijking met meetgegevens van de samenstelling van influent van KWZI (enkel huishoudelijk 

afvalwater) valt op dat afvalwater afkomstig van melkveebedrijven (huishoudelijk 

afvalwater en melkspoelwater) initieel reeds een hogere P tot -concentratie bevat. Deze P-belasting 

wordt enerzijds veroorzaakt door de aanwezige fosfor in de melk, en anderzijds door de 

reinigingsmiddelen, gebruikt voor de melkinstallatie, die vaak polyfosfaten als hardheidsbinders 

bevatten. De concentratie ervan wordt geschat op 0.5-1 g/l gebruiksklare oplossing. 

(2) Rendement afvalwaterzuiveringstechnieken 

Het zuiveringsrendement is in de eerste plaats afhankelijk van de toegepaste afvalwaterzuiveringstechniek 

of combinatie van technieken. Daarnaast spelen ook factoren zoals de uitvoeringsvorm 

(eventuele voorbehandeling, eventuele retour, te behandelen debiet, enz.) en de 

bedrijfsvoering een belangrijke rol. Op basis van een aantal concrete praktijksituaties worden in 

Tabel 40 berekeningen gemaakt van zuiveringsrendementen voor CZV, BZV, ZS, Ntot en Ptot van 

4 afvalwaterzuiveringssystemen. Uit Tabel 40 blijkt dat zuiveringsrendementen variëren naargelang 

het toegepaste afvalwaterzuiveringssysteem en naargelang de parameter; vandaar dat de 

gemiddelde rendementen eerder als indicatief beschouwd dienen te worden; 

Tabel 40: Berekende gemiddelde zuiveringsrendementen en spreiding (in % afbraak) voor CZV, 

BZV, ZS, N tot en P tot 

parameter 

gemiddeld 

rendement 

aantal 

waarnemingen 


CZV (%) 87 58 99 

BZV (%) 96 51 99 

ZS (%) 91 52 99 

Ntot (%) 46 53

HOOFDSTUK 4 

Opmerking 

Van de overige toepasbare KWZI’s zoals b.v. vloeirietveld, aërobe biofilter (oxidatiebed, lavafilter), 

ondergedompelde beluchte filter en biorotor, waren onvoldoende concrete meetgegevens 

beschikbaar, afkomstig van Vlaamse melkveebedrijven, om zuiveringsrendementen te berekenen. 

In Tabel 41 worden algemeen geldende zuiveringsrendementen weergegeven, zoals deze 

zijn teruggevonden in de literatuur. 

Tabel 41: Zuiveringsrendementen (in % afbraak) uit de literatuur van een oxidatiebed, biorotor, 

ondergedompelde beluchte filter en vloeirietveld voor de parameters CZV, BZV, ZS, N tot en P tot 

parameter 

percolatierietveld 

en wortelzonerietveld 

BRON: Van Deun R., 1999; An., 1999 

vloeirietveld 

(3) Samenstelling gezuiverd afvalwater (= effluent) 

aërobe biofilter 

(oxidatiebed, 

lavafilter) 

ondergedompelde 

beluchte 

filter 

De samenstelling van het effluent is o.a. afhankelijk van de toegepaste afvalwaterzuiveringstechniek(en) 

en de initiële belasting van het te behandelen afvalwater. 

Op basis van een aantal concrete praktijksituaties in de melkveehouderij worden in Tabel 42 

berekeningen gemaakt van de concentraties van de parameters CZV, BZV, ZS, N tot en P tot in het 

gezuiverd afvalwater (= effluent) bij toepassing van 4 afvalwaterzuiveringssystemen. Uit Tabel 

42 blijkt dat de concentratie van de beschouwde parameters in het effluent varieert naargelang 

het toegepaste afvalwaterzuiveringssysteem; vandaar dat de gemiddelde concentraties eerder 

als indicatief beschouwd dienen te worden. 

Tabel 42: Berekende gemiddelde effluentconcentraties en spreiding CZV, BZV, ZS, Ntot en Ptot 

in effluent van de melkveehouderij 

BRON: eigen berekeningen op basis van Huits D., 2005d; Braeken Y., 2004; Box M. et al., 2001; Huits D., 2004b en c; Nechelput H., 2004c; 

Paesschierssens J., 2004; T’Jampens G., 2004 

Opmerkingen 

Van de overige toepasbare afvalwaterzuiveringssystemen zoals b.v. vloeirietveld, wortelzonerietveld, 

aërobe biofilter (oxidatiebed, lavafilter), ondergedompelde beluchte filter en biorotor, 

waren onvoldoende meetgegevens, afkomstig van Vlaamse melkveebedrijven beschikbaar om 


biorotor 

CZV (%) 75 90 80-90 90-95 85-90 

BZV (%) 85 90 90-95 95-98 90-95 

ZS (%) 40-70 ? ? ? ? 

Ntot (%) 40-70 ? 30-60 20-70 10-70 

Ptot (%) 30-70 10-15 5-10 ? ? 

parameter 

gemiddelde 

concentratie 

aantal 

waarnemingen 


CZV (mgO2/l) 54 58 20 510 

BZV (mgO2/l) 11 51 2 260 

ZS (mg/l) 7 52


een uitspraak te doen met betrekking tot de effluentconcentratie voor de parameters CZV, BZV, 

ZS, N tot en P tot . 

(4) Opmerkingen 

• De debieten die de veeteeltsector loost op oppervlaktewater zijn eerder beperkt. 

• De belasting van het afvalwater alsook het te behandelen debiet zijn bepalend voor de keuze 

van afvalwaterzuiveringstechniek (of combinatie van technieken). 

• Meer nog dan het type KWZI is het van belang dat het systeem juist gedimensioneerd, 

correct onderhouden en goed opgevolgd wordt. 

• Zuiveringsrendementen variëren naargelang het toegepaste afvalwaterzuiveringssysteem en 

naargelang de parameter. 

• Afvalwaterzuiveringssystemen met hoge procentuele zuiveringsrendementen leiden niet 

noodzakelijk tot het meest zuivere effluent; de initiële belasting van het influent alsook een 

optimale werking van het zuiveringssysteem zijn eveneens van belang. 

• Na verloop van jaren (ongeveer 5) wordt ophoping van fosfor in het zandbed van het percolatierietveld 

waargenomen. Dit is een technisch probleem maar heeft eveneens economische 

implicaties (heraanleggen van het rietveld). Het probleem van fosforophoping speelt niet bij 

compactsystemen. 

• De activiteit van een biologische afvalwaterzuiveringsinstallatie kan (gedeeltelijk) stilvallen 

in koude periodes. 

(5) Conclusies 


• Het bedrijfsafvalwater afkomstig van de melkinstallatie wordt in de praktijk vaak vermengd 

met huishoudelijk / sanitair afvalwater, alvorens te behandelen in een KWZI. De afvalwaterzuiveringsinstallatie 

dient hierop berekend te worden. 

• Voor de subsectoren vleesvee, jongvee en vleeskalveren (afvalwater van de melkinstallatie 

en de melkkoeltank komt niet voor) komt een KWZI enkel in aanmerking, indien vereist 

voor de zuivering van het huishoudelijk / sanitair afvalwater. Vermits huishoudelijk / sanitair 

afvalwater niet direct gelinkt is met de bedrijfsactiviteit, wordt hierop niet verder ingegaan. 

• Globaal genomen zijn KWZI technisch haalbaar voor alle melkveebedrijven, mits een goed 

management, met name juiste dimensionering van het systeem, correct onderhoud en goede 

opvolging; 


Afvalwater dat ontstaat als gevolg van bedrijfsactiviteiten in de varkenshouderij bevat steeds 

mest en dient afgevoerd te worden naar de mestkelder. Bijgevolg is het biologisch zuiveren van 

afvalwater in varkenshouderij niet van toepassing. 


Afvalwater dat ontstaat als gevolg van bedrijfsactiviteiten in de pluimveehouderij bevat steeds 

mest en veren, en dient afgevoerd te worden naar de mestkelder. Bijgevolg is het biologisch 

zuiveren van afvalwater in de pluimveehouderij niet van toepassing. 


HOOFDSTUK 4 

Opmerking 

In Nederland liep van juni 1998 tot en met mei een poefproject naar de mogelijkheid van KWZI 

in de pluimveehouderij (vleeskuikens). Reinigingwater van een vleeskuikenstal (60 000 dierplaatsen, 

6.5 rondes per jaar) werd biologische gezuiverd door middel van een percolatierietveld. 

Het behandeld reinigingswater betrof water dat tijdens de natte reiniging (na een grondige 

droogreiniging van de stal waarbij de meeste mestdeeltjes en pluimpjes verwijderd waren) ontstond. 

De KWZI bestond uit een slibvangput, vuilwatertank, percolatierietveld, vijver en 

schoonwatertank. Twee maal per week werd ongeveer 100 liter behandeld. De volgende technische 

problemen deden zich voor: doorspoelen van slib naar het percolatierietveld als gevolg 

van de te klein gedimensioneerde slibvangput, storingen van de pompen en verstopping van de 

leidingen als gevolg van de aanwezigheid van veertjes in het afvalwater. 

Een leverancier meldt dat er in Vlaanderen in de pluimveehouderij vier projecten met KWZI 

(3 rietvelden en 1 lavafilter) lopen en dat er anno 2006 nog een tweetal in voorbereiding zijn. 

stikstof (N tot ) en fosfor (P tot ) 

Voor het afleiden van de emissiewaarden (zie hoofdstuk 5) en emissienormen (zie hoofdstuk 6) 

voor stikstof (N tot ) en fosfor (P tot ) wordt uitgegaan van de beschikbare informatie. Concreet gaat 

het om een set van een 50-tal gemeten N tot - en P tot -effluentconcentraties na zuivering van 

bedrijfsafvalwater (gemengd met huishoudelijk afvalwater) uit de melkveehouderij, zoals weergegeven 

in Tabel 43. De toegepaste afvalwaterzuiveringstechnieken hierbij zijn een percolatierietveld 

of een actief slibsysteem. 

Tabel 43: Gemeten N tot - en P tot -effluentconcentraties bij toepassing van een percolatierietveld 

en een actief slibsysteem (in oplopende volgorde) 

nummer waarneming 

N tot 

Ntot-effluentconcentraties [mg/l] 

% aantal waarnemingen 



P tot 

Ptot-effluentconcentraties [mg/l] 

1 2,3 1 1,5 

2 3,8 2 2,0 

3 5,7 3 2,1 

4 5,8 4 2,1 

5 6,0 5 2,2 

6 6,4 6 2,9 

7 7,3 7 2,9 

8 8,3 8 3,3 

9 8,5 9 3,7 

10 9,7 10 4,0 

11 10,2 11 4,3 

12 11,6 12 4,7 

13 12,9 13 5,2 

14 13,3 14 5,9 

% aantal waarnemingen


N tot 

Ntot-effluentconcentraties [mg/l] 

% aantal waarnemingen 


15 14,0 15 6,4 

16 14,1 16 6,7 

17 14,4 17 6,9 

18 15,6 18 6,9 

19 20,1 19 7,1 

20 24,2 20 7,7 

21 25,1 21 7,8 

22 25,5 22 7,9 

23 27,7 23 8,0 

24 28,0 24 8,5 

25 28,0 25 8,7 50% 

26 29,1 26 9,0 

27 29,9 50% 27 9,6 

28 32,1 28 10,1 

29 33,0 29 10,2 

30 33,0 30 10,8 60% 

31 33,3 31 12,4 

32 33,8 60% 32 12,8 

33 34,2 33 15,0 

34 35,4 34 16,1 

35 35,8 35 16,2 70% 

36 35,8 36 16,9 

37 36,1 70% 37 17,0 

38 38,0 38 17,1 75% 

39 39,5 39 17,8 

40 40,1 75% 40 18,0 80% 

41 41,0 41 18,6 

42 42,5 80% 42 18,9 

43 42,6 43 19,4 

44 45,1 44 19,5 

45 47,1 45 19,7 90% 

46 47,1 46 19,7 

47 49,0 47 21,1 

48 50,8 90% 48 21,4 

49 54,1 49 22,3 98% 

50 55,5 50 24,7 100% 

51 65,1 

52 75,5 98% 

53 85,6 100% 



P tot 

Ptot-effluentconcentraties [mg/l] 

% aantal waarnemingen

HOOFDSTUK 4 

milieu-impact 

Door het afvalwater biologisch te zuiveren en te lozen op oppervlaktewater wordt de hoeveelheid 

onzuiverheden die in het milieu (bodem, gronden/of oppervlaktewater) terecht komt 

beperkt. Bij lozing op oppervlaktewater dient er bij de bepaling van de lozingsvoorwaarden 

rekening gehouden te worden met de verdunningsmogelijkheden van het ontvangende oppervlaktewater, 

de kwaliteitsdoelstellingen en eventuele andere specifieke locale omstandigheden. 

Compactsystemen vereisen, in vergelijking met plantensystemen, meer energie (0.06-1.62 

kWh/dag) voor de eigenlijke werking. Indien gebruik gemaakt wordt van een beluchtingsysteem, 

dan kan dit mogelijk hinder door geluid en trillingen veroorzaken. 


De kostprijs van een KWZI variëert sterk naargelang o.a. het type, de uitvoeringsvorm en de 

grootte van het systeem alsook de te behandelen afvalwaterstromen. Enkele voorbeelden van 

investeringskosten voor de aanschaf van een KWZI zijn weergegeven in Tabel 44 en in Tabel 

45 zijn enkele voorbeelden van totale kostprijzen weergegeven. 

BRON: Huits D. en Verelst M., 2004 

Tabel 44: Investeringskosten van biologische zuiveringssystemen 

KWZI aantal i.e. 

investeringskosten (exclusief plaatsing en 

aankoppeling van het afvalwater) 

[€, exclusief respectievelijk inclusief BTW] 

percolatierietveld 4.75 7 700-9 325 

8.49 9 115-11 030 

actief slibsysteem 4 4 000-4 840 

5 2 750-3 328 

8 7 715-9 335 

10.56 7 210-8 725 

11 8614-10425 

aërobe biofilter (oxidatiebed, 

6 3 200-3 8 75 

lavafilter) 

10 5 300-8 075 

ondergedompelde beluchte filter 7 4 000-4 850 

11 7 625-9 225 

biorotor 4-8 5 650-6 835 

12-16 6 150-7 445 



Tabel 45: Totale investeringskostprijzen van afvalwaterzuiveringsinstallaties (op bedrijven 

zonder first flushsysteem) 

KWZI specificaties 

BRON: Braeken Y., 2005b 

Tabel 46: Totale investeringskostprijzen van afvalwaterzuiveringsinstallaties (op bedrijven 

met first flushsysteem) 

BRON: Braeken Y., 2005b 

totale 

melkproductie 

[1 000 liter] 

totale kostprijs 

(exclusief BTW) 

[€] 

percolatierietveld 2 personen + 450 l spoelwater (54 m²) 230 15 249 

4 personen + 750 l spoelwater (40 m²) 250 16 499 



actief slibsysteem 4 personen + 250 l spoelwater + 

perssappen (26 i.e.) 

326 13 182 

KWZI specificaties 

percolatiesysteem 5 personen + 500 l spoelwater + 

perssappen (75 m) 

actief slibsysteem 4 personen 800 l spoelwater + 


4 pers + 650 l spoelwater + 

perssappen (25-30 i.e.) 

4 pers + 650 l spoelwater + 


totale 

melkproductie 

[1 000 liter] 

totale kostprijs 

(exclusief BTW) 

[€] 

370 21 959 

400 25 548 

475 26 387 

370 16 021 

Globaal genomen wordt de investeringskost voor de aanschaf van een KWZI geschat op 5 000- 

15 000 €. Bijkomende investeringskosten voor de plaatsing en aankoppeling van het afvalwater 

worden geschat op 2 000-3 000 €. De werkingskosten worden geschat als volgt: 

• elektriciteitskosten: 

– percolatierietveld: max 20 € 

– actief slibsysteem: 100-500 € 

• ruimings- en slibverwerkingskosten: 150 €/ruimingsbeurt 

• onderhouds- en controlekosten: 75-450 €/jaar 

De economische haalbaarheid van een KWZI is erg bedrijfs- en locatiespecifiek. Voor het 

inschatten van de economische haalbaarheid van een KWZI werd gebruik gemaakt van de volgende 

beslisregels: 

• technieken die rendabel zijn op zich of een miniem percentage van het arbeidsinkomen 

uitmaken (< 0,5) zijn economisch haalbaar; 

• technieken waarvan de jaarlijkse kost meer dan 5% uitmaakt van het arbeidinkomen worden 

als economisch onhaalbaar beschouwd; 

• voor de overige technieken (jaarlijkse kost tussen de 0,5 en 5% van het arbeidsinkomen) 

wordt een expertinschatting gemaakt door het BBT-kenniscentrum, in samenspraak met het 

begeleidingscomité. 

De resultaten van de gedetailleerde economische analyse van een KWZI in de melkveehouderij 

(zie bijlage 3) is terug te vinden in Tabel 47. De gedetailleerde economische evaluatie is even- 


HOOFDSTUK 4 

eens uitgevoerd voor het geval een VLIF-subsidie van 40% wordt toegekend. Bij de berekeningen 

werden de volgende aannames gedaan: 

• discontovoet (r): 5% 

• afschrijvingstermijn (n): 10 jaar 

• werkingspercentage (x): 5% 

• voor de afweging werd uitgegaan van een arbeidsinkomen van 0,084 € per liter melk, een 

gemiddelde berekend door het CLE voor het jaar 2003. 

Tabel 47: Resultaten van de gedetailleerde economische analyse van biologische 

afvalwaterzuiveringssystemen (percolatierietveld en actief slibsysteem) in de melkveehouderij 

KWZI first flushsysteem zonder VLIF met 40% VLIF 

percolatierietveld nee N N 

ja N N 

actief slibsysteem nee N N 

ja N N 

Legende bij de tabel: 

J: Totale jaarlijkse kostprijs < 0,5% van het arbeidsinkomen, economisch haalbaar. 

is de techniek economisch haalbaar. 

N: Totale jaarlijkse kostprijs > 5% van het arbeidsinkomen, niet economisch haalbaar. 

conclusie 

Uit Tabel 47 kan besloten worden dat de beschouwde KWZI als niet economisch haalbaar worden 

beoordeeld, zelfs niet indien 40% VLIF-steun wordt toegekend. Hierbij dient opgemerkt te 

worden dat bij de economische detailanalyse is uitgegaan van gemiddelde kostprijzen en 

arbeidsinkomen. De referentiesituatie bij de hogervermelde analyse is ‘niets doen’. 

Indien de referentiesituatie is: de “extra mest” opslaan in de mestkelder en uitrijden op het land, 

dan moeten de kosten van het uitrijden van de mest op het land en de eventuele kosten van de 

uitbreiding van de mestopslagcapaciteit eveneens in rekening gebracht worden. Ter informatie 

worden in de onderstaande paragrafen enkele theoretische voorbeelden uitgewerkt. 

28 29 

voorbeelden 

voorbeeld 1: bedrijf beschikt over voldoende mestopslagcapaciteit en brengt het melkspoelwater 

samen met de mest op het land 

kosten extra mestopslagcapaciteit: 0 €/jaar 

kosten om “extra mest” op het land uit te rijden: 1 430 €/jaar 28 

28 

29 

totaal: 1 430 €/jaar 

voorbeeld 2: bedrijf beschikt niet over voldoende mestopslagcapaciteit en wenst het 

melkspoelwater samen met de mest op het land te brengen 

kosten extra mestopslagcapaciteit: 570 €/jaar29 kosten om “extra mest” op het land uit te rijden: 1 430 €/jaar 

totaal: 2 000 €/jaar 

3,4 m³/dier/jaar * gemiddeld 33,6 dieren * maximaal 12,5 €/ton (BRON kostprijs: maximale kostprijs volgens BBTstudie 

mestverwerking, eerste herziening, Feyen T., et al., 2002). 

3,4 m³/dier/jaar * gemiddeld 33,6 dieren * 0.5 (minimaal 6 maanden mestopslag) * 10 €/m³/jaar (BRON kostprijs: 

minimale kostprijs volgens KWIN-Veehouderij 2004-2005: 100 €/m³ af te schrijven over 10 jaar) 



voorbeeld 3: bedrijf investeert in een KWZI en voert het melkspoelwater niet meer af via de 

beschikbare mestkelder naar het land 

kosten extra mestopslagcapaciteit: 0 €/jaar 

kosten om “extra mest” op het land uit te rijden: -1 430 €/jaar 

kosten biologische zuiveringsinstallatie: min. 1 365 €/jaar 

max. 6 490 €/jaar 

totaal: -65 tot 5 060 €/jaar 

voorbeeld 4: bedrijf investeert in een biologische zuiveringsinstallatie en dient niet te investeren 

in extra opslagcapaciteit 

kosten extra mestopslagcapaciteit: - 5 70 €/jaar 

kosten om “extra mest” op het land uit te rijden: - 1 430 €/jaar 

kosten biologische zuiveringsinstallatie: min. 1 365 €/jaar 

max. 6 490 €/jaar 

totaal: -635 tot 4 490 €/jaar 

Uit bovenstaande voorbeelden blijkt dat in specifieke situaties het toepassen van een KWZI in 

vergelijking met het uitrijden van “extra mest” op het land wel economisch haalbaar is. 

Opmerking 

• Afvalwaterzuiveringsprojecten kunnen anno 2005 via een aantal kanalen gesubsidieerd 

worden, o.a.: 

– Programma voor Plattelandsontwikkeling (PDPO) en 40% VLIF-subsidie (zie paragraaf 

2.2.5.b); 

– Subsidie van het Vlaams Gewest (LI/RVK/NI): 

aan de particulieren en landbouwers wordt een subsidie van 80% verleend voor de aanleg 

van afvalwaterzuiveringinfrastructuur, met een plafond van 5.000 € als het enkel 

gaat om huishoudelijk afvalwater en 10 000 € indien ook bedrijfsafvalwater (spoelwater 

melkinstallatie, silosappen) gezuiverd wordt. 


/ 

h. Gebruik maken van fosforvrije reinigingsproducten voor het reiniging van de 

melkwinningsapparatuur (Braeken Y., 2005d; EIPPCB, 2003; An., 2001b) 


Door de zure reinigingsproducten op basis van fosforzuur te vervangen door producten op basis 

van organische zuren, zou de fosforconcentratie van het influent van de afvalwaterzuiveringsinstallatie 

beperkt kunnen worden (zie verder). 


Fosforvrije reinigingsproducten zijn theoretisch toepasbaar in de melkveehouderij maar zijn 

anno 2005 nog niet beschikbaar in Vlaanderen, omwille van praktische en commerciële redenen. 

Alvorens reinigingsproducten aangewend mogen worden in de Vlaamse veeteeltsector dienen 

ze erkend te zijn. 


HOOFDSTUK 4 

Opmerking 

Voor een lijst van erkende ontsmettingsmiddelen en hun toepassingsgebied wordt verwezen 

naar de website van het FAVV (http://www.favv-afsca.fgov.be/images/cereus/nl/SanteAnimale/ 

pdf/desinfectants.pdf). 

milieu-impact 

Uit een vergelijking van een aantal merken van fosforhoudende reinigingsproducten die anno 

2005 courant worden toegepast in de Vlaamse melkveehouderij blijkt dat het fosforgehalte 

varieert tussen 15 en 30% H 3PO 4. 

Door het toepassen van fosforvrije reinigingsproducten zou het fosforgehalte in het afvalwater 

beperkt kunnen worden. Concrete informatie hieromtrent ontbreekt anno 2005 nog. 


Hieromtrent is geen concrete informatie beschikbaar. 


/ 

i. Verdunde fractie van de run-off van de kuilplaat en run-off van niet met mest bevuilde 

materialen beregenen op de weide (Goossens A., 2005c; Huits D., 2005c; Van Hoof K, 

2005c; Huits D., 2004a) 


Afvalwaterstromen met een sterk verdunnend effect zijn niet aangewezen voor lozing op riool, 

behandeling in een biologische afvalwaterzuiveringsinstallatie of afvoer naar de mestkelder. 

Een alternatieve wijze van afvoeren van de verdunde fractie van de run-off van de kuilplaat en 

de run-off van niet met mest bevuilde materialen is het opvangen van de afvalwaterstromen in 

een grote citerne (b.v. 20 m³) en deze door middel van een met vlotter aangedreven pomp beregenen 

op de nabijgelegen weide. 

Voor het afscheiden van de verdunde fractie van de run-off van de kuilplaat wordt in de praktijk 

gebruik gemaakt van een first flushsysteem. Dit systeem werd reeds eerder besproken (zie paragraaf 

Perssappen en de first flush van de kuilplaat opvangen en uitrijden op het land). Voor de 

run-off van niet met mest bevuilde materialen volstaat een voldoende grote bezinkput als behandeling. 

Opmerkingen 

• Het is niet gedefinieerd wanneer run-off van verharde oppervlakten hemelwater is en wanneer 

bedrijfsafvalwater. Uit de praktijk blijkt dat het geheel voorkomen van bevuiling met 

silosappen en/of mest quasi onmogelijk is, en bijgevolg kan de run-off niet als niet-verontreinigd 

hemelwater beschouwd worden. 

• Indien nevenstromen uit de voedingsnijverheid vermengd worden met het kuilvoeder is een 

volledige afdekking onder een dak een bijkomende voorwaarde. 


De maatregel wordt anno 2005 voor zover bekend, slechts met succes toegepast op 1 veeteeltbedrijf, 

in het kader van het project ‘aanwenden van organisch aangereikte effluenten op het 



landen tuinbouwbedrijf-casestudie: beregenen van silosappen op weiland’. Bij toepassing van 

de maatregel op een tweede bedrijf deden zich regelmatig technische problemen met de beregeningspomp 

voor. 

Opmerking: 

• Door de aanwezigheid van nutriënten in de verdunde fractie van de run-off van de kuilplaat 

en run-off van niet met mest bevuilde materialen valt deze fractie onder de categorie andere 

meststoffen van de mestwetgeving. 

• Alvorens op de weide te mogen brengen is een ontheffing van de Federale Overheidsdienst 

en een gebruikscertificaat van OVAM vereist. 

• Om opbrenging van ‘andere meststoffen’ in de winter mogelijk te maken, stelt het mestdecreet 

dat deze o.a. minder dan 0.6 kg totale stikstof per ton mest moeten bevatten en dat 

slechts een beperkt gedeelte van de stikstof vrijkomt in het jaar van opbrengen; 

• Het is niet de bedoeling om de verdunde fractie van de run-off van de kuilplaat en de runoff 

van niet met mest bevuilde materialen op te vangen in de mestkelder maar wel om aan 

aparte opslag te voorzien. 

Ondanks de eerder beperkte beschikbare informatie kan toch worden aangenomen dat deze 

maatregel technisch haalbaar is voor alle veeteeltbedrijven. Voorwaarden zijn wel dat: 

• gebruik gemaakt wordt van zuiver kuilvoeder (zonder bijmenging van b.v. nevenstromen uit 

de voedingsnijverheid); 

• vervuiling van deze afvalwaterstromen zoveel mogelijk wordt vermeden (b.v. proper houden 

van de kuilplaat); 

• het first flushsysteem optimaal is afgesteld (verdunde fractie van de run-off van de kuilplaat) 

/ een voldoende grote bezinkput wordt voorzien (run-off van niet met mest bevuilde 

materialen). 

milieu-impact 

Door de verdunde fractie van de run-off van de kuilplaat en de run-off van niet met mest 

bevuilde materialen over een groot oppervlak te verspreiden wordt puntvervuiling vermeden. 


In één concreet geval bedraagt de investeringskost ruwweg geschat 2 500 €. In deze kosten zijn 

o.a. een verplaatsbare pomp en de benodigde leidingen vervat. Als opvang wordt gebruik 

gemaakt van een oude leegstaande mestput. 

Opmerkingen 

• Voor een inschatting van de economische haalbaarheid van een first flushsysteem wordt 

verwezen naar de paragraaf Perssappen en de first flush van de kuilplaat apart opvangen en 

uitrijden op het land. 

• De kosten van een opslagvoorziening dienen eveneens mee in rekening gebracht te worden. 

Globaal genomen kan deze techniek als economisch haalbaar beschouwd worden. 


Een vergelijkbare techniek voor het irrigeren op het land aan lage snelheid van afvalwater, zoals 

wordt toegepast in Ierland, is beschreven in de BREF (EIPPCB, 2003) in paragraaf 4.10.5. 


HOOFDSTUK 4 

j. Verdunde fractie van de run-off van de kuilplaat en run-off van niet met mest bevuilde 

materialen vertraagd afvoeren naar het oppervlaktewater (Huits D., 2005c; Nechelput H., 

2005h; An., 2001b) 




Vertraagd afvoeren via een buffervoorziening en via een gracht naar het oppervlaktewater is een 

alternatieve afvoerwijze voor de verdunde fractie van de run-off van de kuilplaat en de run-off 

van niet met mest bevuilde materialen. Voorwaarde is wel dat vervuiling van deze afvalwaterstromen 

zoveel mogelijk wordt vermeden (b.v. proper houden van de kuilplaat). Een buffervoorziening 

is een voorziening voor het bufferen van water (b.v. vijver of betonnen put) met 

onderaan een vertraagde afvoer en bovenaan een noodoverlaat. 





Opmerkingen 








Deze maatregel is technisch haalbaar voor alle veeteeltbedrijven. Voorwaarden zijn wel dat: 







materialen). 

Opmerking 

De technische haalbaarheid van een scheidingssysteem vervuilde versus verdunde fractie werd 

eerder reeds geëvalueerd, zie Perssappen en de first flush van de kuilplaat apart opvangen en 

uitrijden op het land. 

milieu-impact 30 

Het vertraagd afvoeren naar het oppervlaktewater van de verdunde fractie van de run-off van de 

kuilplaat en de run-off van niet met mest bevuilde materialen heeft mogelijk een aanrijking van 

nutriënten in het oppervlaktewater en/of grondwater tot gevolg. 

30 Opmerking VMM, zie bijlage 5. 



Bij vertraagde afvoer naar het oppervlaktewater dient er bij de bepaling van de lozingsvoorwaarden 

rekening gehouden te worden met de verdunningsmogelijkheden van het ontvangende 

oppervlaktewater, de kwaliteitsdoelstellingen en eventuele andere specifieke lokale omstandigheden. 


De kostprijs van vertraagde afvoer is erg afhankelijk van het toegepaste systeem. 

Een scheidingssysteem met overloop naar de gracht en opvang van de geconcentreerde fractie 

kost 500 € (excl. BTW, prijs van 1 leverancier). 

Opmerking 

Voor een inschatting van de economische haalbaarheid van een first flushsysteem wordt verwezen 

naar de paragraaf Perssappen en de first flush van de kuilplaat apart opvangen en uitrijden 

op het land. 



/ 

k. Verdunde fractie van de run-off van de kuilplaat en run-off van niet met mest bevuilde 

materialen laten infiltreren (Huits D., 2005c; Nechelput H., 2005j; Derden A. et al., 2004) 




Een alternatieve techniek is infiltratie. 

Infiltratie houdt in dat water ter plaatse in de ondergrond doorsijpelt door middel van een doorlaatbare 

verharding of tijdelijk wordt opgeslagen in een infiltratievoorziening en vanuit de infiltratievoorziening 

in de bodem wordt geïnfiltreerd. 

Een infiltratievoorziening wordt gedefinieerd als een buffervoorziening waarbij de vertraagde 

afvoer gebeurt door infiltratie. Een buffervoorziening is een voorziening voor het bufferen van 

water met een vertraagde afvoer en een noodoverlaat. 





Opmerking 





• Indien gebruik gemaakt wordt van sleufsilo’s zonder betonnen ondergrond (kopakker) is de 

kans op lokale vervuiling van de bodem reëel als gevolg van het insijpelen van perssappen 

en uitloging van nutriënten. 


HOOFDSTUK 4 




Globaal genomen is infiltratie technisch haalbaar. Lokale omstandigheden (b.v. beperkte infiltratiecapaciteit 

van de ondergrond, (tijdelijke) hoge grondwaterstand) kunnen echter het toepassen 

van infiltratievoorzieningen onmogelijk maken. 

milieu-impact 31 

Het toepassen van deze maatregel houdt in dat afvalwater op 1 punt in de bodem wordt geloosd, 

met een reëel risico op puntvervuiling. 


Bij gebrek aan praktijkvoorbeelden in de veehouderij, worden ter informatie enkele voorbeelden 

vermeld: 

De investeringskost per m² infiltrerend oppervlak varieert zeer sterk: van 23 €/m² tot 70 €/m². 

De Bruto Totale Jaarlijkse Kost (BTJK) in €/jaar/m² infiltrerende verharding varieert van 2 tot 

15 €/jaar/m² doorlatend oppervlak. 

Opmerking 

Voor een inschatting van de economische haalbaarheid van een first flushsysteem wordt verwezen 

naar de paragraaf Perssappen en de first flush van de kuilplaat apart opvangen en uitrijden 

op het land. 



/ 

4.3. Emissies van nutriënten naar water, bodem en lucht 

4.3.1. Beschrijving (An., 2004d; EIPPCB, 2003) 

Dieren gebruiken voeder en scheiden via de mest het grootste deel van de nutriënten terug uit. 

Deze nutriënten kunnen via verdamping in de lucht terechtkomen (b.v. NH 3, N 2O, CH 4), of via 

de bodem in het grondof oppervlaktewater terechtkomen. 

4.3.2. Kwantitatieve inschatting (An., 2005c; Cnockaert H., 2005; Goossens A., 2005a; 

Van Vynckt I., 2005; An., 2003d; EIPPCB, 2003) 

Zoals reeds is aangegeven in paragraaf 2.4 rapporteert Mira-T 2004 een dierlijke stikstofproductie 

van 173.4 miljoen kg N en een fosforproductie van 30.9 miljoen kg P (70.8 miljoen 

kg P 2O 5) voor 2003. Het voortgangrapport Mestbank 2004 van de VLM vermeldt een netto 

31 

opmerking VMM, zie bijlage 5 



dierlijke fosforproductie van 63 miljoen kg P 2O 5 en stikstofproductie van 165 miljoen kg N in 

Vlaanderen in 2003. 

Tabel 48 geeft een overzicht van de ammoniakemissie in Vlaanderen per diersoort. Bij de berekening 

van de NH 3-emissies sedert 1996 worden de ‘reële excretiecijfers’ (rekening houdende 

met voederefficiëntie) mee in rekening gebracht. Dit verklaart de lagere cijfers voor NH 3 -emissie 

van dan af. De voorlopige cijfers voor 2004 dalen nog eens extra als gevolg van de verstrengde 

regelgeving rond emissiearm aanwenden. 

Tabel 48: Ammoniakemissie (NH3) door de veeteelt in Vlaanderen: 

verdeling per diersoort, uitgedrukt in ton 

Jaartal 

Rundvee 

Ammoniakemissie (ton NH3) Varkens Pluimvee Overige totaal 

1990 29 982 39 954 3 866 425 74 227 

1995 24 992 37 394 4 083 367 66 836 

2000 19 680 27 654 4 263 373 51 970 

2001 19 608 25 867 3 567 386 49 428 

2002 18 740 25 200 3 594 371 47 905 

2003 18 140 24 402 2 828 373 45 743 

2004 a 

16 763 21 315 3 012 371 41 461 

a. Voorlopige resultaten, stand van zaken: 30 september 2005. 

BRON: An., 2005c (Lozingen in de lucht 1990-2004) Goossens A., 2005a; Goossens A., 2005d 

De emissie van ammoniak op stalniveau is afhankelijk van heel wat parameters zoals de diercategorie, 

het stalconcept (deelrooster, volrooster, gebruik van stro), de ventilatie, het management 

door de veehouder, enz. In de Tabel 24 tot en met Tabel 26 (zie hoofdstuk 3, paragraaf 3.3) 

zijn voor een aantal diercategorieën de stalemissiecoëfficiënten voor traditionele stallen weergegeven. 

De emissie uit mestopslag in de stal wordt bij de stalemissie gerekend. Voor de emissies uit 

externe opslag van mest worden emissiecoëfficiënten van 1.0% (vleesvarkenmengmest) tot 

1.1% (melkveemengmest) van de totale hoeveelheid N die extern opgeslagen wordt in rekening 

gebracht. 

De gebruikte NH 3 emissiefactoren voor aanwending van mest zijn afhankelijk van de mestsoort 

(mengmest, vaste mest, natte of droge pluimveemest), de toedieningsplaats (bouw- of grasland), 

de gebruikte emissiearme aanwendingstechnieken en de mate waarin deze technieken toegepast 

worden. Deze emissiecoëfficiënten dienen toegepast te worden op de hoeveelheid ammoniakale 

N in de mest en zijn dus niet per definitie gerelateerd aan een bepaalde diercategorie. 

Tabel 49 geeft de berekening van de NH 3 -emissie bij het aanwenden van mengmest en stalmest 

op bouwland en grasland. De verstrenging van de regels voor emissiearm aanwenden (inregenen/spreiden 

bij regen verboden, inwerken mengmest op niet-beteeld bouwland binnen 2 uur) 

zijn hierbij (nog) niet in rekening gebracht. 


HOOFDSTUK 4 

Tabel 49: Emissiecoëfficiënten (% van de ammoniakale N) bij al dan niet emissiearm 

aanwenden 

Niet-emissiearm 

aanwenden 

Emissiearm aanwenden 

Mengmest op bouwland 30.0a-50.0 21.3 

Mengmest op grasland 50 24.3 

Vaste mest op bouwland 27.0a-45.0 22.5 

Vaste (droge) pluimveemest op bouwland 15.0a-25.0 15.0 

Natte pluimveemest op bouwland 30.0a-50.0 21.3 

a. Indien de toegediende mest binnen de 24 uur wordt ondergewerkt wordt een bijkomende emissiereductie van 40% vooropgesteld. 

BRON: Goossens A., 2005a; Van Vynckt I., 2005; Pollet I. et al., 1996 

Opmerking: hogervermelde cijfers dienen met de nodige omzichtigheid geïnterpreteerd te worden gezien anno 2005 op bouwland direct wordt 

ondergewerkt of ten laatste na 2 uren; op grasland wordt altijd emissiearm gewerkt en stalmest is verplicht binnen de 24 uren onder te werken. 

Ongeveer 55% van de ammoniakemissie in Vlaanderen is te wijten aan de varkenshouderij. 

Rundvee is verantwoordelijk voor ongeveer 36% van de totale ammoniakemissie in Vlaanderen. 

De weideperiode is voor rundvee een belangrijke bron van ammoniak. Algemeen wordt 

aangenomen dat 8% van de totale N-hoeveelheid in de weidemest (urine en faeces) vervluchtigt 

als ammoniakstikstof. De pluimveesector is goed voor ±8% van de totale Vlaamse ammoniakemissie. 

CO 2 is het belangrijkste broeikasgas in Vlaanderen (in 2003), met een aandeel van 84%. Het 

aandeel van N 2 O en CH 4 bedraagt 8% respectievelijk 6%. Tabel 50, p. 161 geeft een overzicht 

van de broeikasgasemissies (CH 4, CO 2 en N 2O) in Vlaanderen door de veeteeltsector en de 

landbouw (1990, 1995, 2000-2003), uitgedrukt in kton CO2-eq. Meer details over de emissie 

van lachgas per diercategorie voor een aantal mestopslagsystemen, zijn weergegeven in 

Tabel 51, p. 162. 


Tabel 50: Broeikasgasemissies (CH4, N2O en CO2) in Vlaanderen door de veeteeltsector en de landbouw (1990, 1995, 2000-2003), uitgedrukt in kton 

CO2-eq (omrekingsfactoren: 23 voor CH4 en 296 voor N2O) parameter activiteit 1990 1995 2000 2001 2002 2003 a 

brandstofgebruik 0,1 0,1 0,1 0,1 0,1 0,1 

mestopslag 2 611,7 2 818,0 2 739,7 2 642,4 2 593,0 2 496,0 

spijsvertering 2 750,6 2 776,1 2 568,6 2 542,6 2 436,9 2 361,6 

totaal veeteelt 5 362,4 5 594,2 5 308,4 5 185,1 5 030,0 4 857,7 

% tov landbouw 99,9 99,9 99,9 99,9 99,9 99,9 

% tov vlaanderen 68,7 69,8 71,1 72,9 73,5 74,4 

CH4 [kton CO2-eq] energiegebruik in de 

graasdierhouderij 85,3 88,2 95,9 70,8 69,1 68,2 

energiegebruik in de intensieve 

veehouderij 215,5 261,4 258,0 252,6 243,5 230,3 

totaal veeteelt 300,8 349,6 353,9 323,4 312,6 298,4 

% tov landbouw 12,3 14,4 17,2 15,9 15,4 14,8 

% tov vlaanderen 0, 5 0,5 0,5 0,4 0,4 0,4 

CO2 [kton CO2-eq] BESCHIKBARE MILIEUVRIENDELIJKE TECHNIEKEN 

brandstofgebruik 22,5 25,5 26,2 22,8 22,1 21,7 

mestopslag in en rond stallen 458,9 484,8 476,3 463,6 447,8 409,4 

totaal veeteelt 481,4 510,3 502,5 486,4 469,9 431,1 

% tov landbouw 16,2 16,8 17,9 17,5 17,5 17,3 

% tov vlaanderen 6,2 5,9 6,2 6,1 6,0 6,3 

N2O [kton CO2-eq] CH4, CO2 en N2O [kton CO2-eq] totaal veeteelt 6 144,6 6 454,1 6 164,8 5 994,9 5 812,4 5 587,2 

totaal CH4 , CO2 en N2O % tov landbouw 57,0 58,3 60,6 59,9 59,7 59,7 

totaal CH4, CO2 en N2O % tov vlaanderen 13,1 12,6 11,4 11,4 11,0 10,4 

a. Voorlopige cijfers. 

BRON: An., 2004f; http://www.milieurapport.be/desktopdefault.aspx?tabid=939 


HOOFDSTUK 4 

Tabel 51: Emissie van lachgas (N 2O) in Vlaanderen per diercategorie voor een aantal mestopslagsystemen 

kg N2O-N kg N2O-N kg N2O-N kg N2O-N kg N2O-N kg N2O-N 

type dier opslagsysteem 

1990 1995 2000 2001 2002 2003 

32121 

506329 

804417 

33042 

524046 

829355 

34483 

548907 

866693 

34143 

552999 

863672 

36839 

619335 

945080 

37087 

625405 

952547 

runderen vloeibaar systeem 

vaste opslag 

weiland 

1342867 

1386444 

1450083 

1450813 

1601254 

1615039 

totaal runderen 

72743 

0 

65387 

74736 

0 

68760 

76054 

0 

71337 

79199 

0 

73130 

78889 

0 

75510 

73243 

0 

73080 

138130 

143497 

147391 

152329 

154399 

146323 

varkens vloeibaar systeem 

dagelijkse verspreiding 

vaste opslag 

totaal varkens 

181716 

3060 

3156 

18160 

236651 

2425 

3429 

21435 

239852 

2937 

3533 

21922 

257547 

3306 

3595 

22854 

217204 

836 

6164 

7721 

166220 

979 

5394 

5655 

pluimvee vaste opslag 

weiland 

interne opslag 

andere 


206091 

263941 

268243 

287301 

231925 

178249 

totaal pluimvee 

254 

21653 

252 

21448 

244 

20833 

264 

22514 

314 

26734 

312 

26561 

21907 

21699 

21077 

22778 

27047 

26872 

schapen en geiten vloeibaar systeem 

weiland 

totaal schapen en geiten 

28766 

300 

29065 

22186 23503 31287 28831 28324 

231 

245 

326 

300 

295 

totaal andere 22417 23747 31613 29131 28620 

totaal kg N2O-N 1988900 2038373 1944835 1915926 1844200 1738060 

kg N2O (excl. weiland, 

1550415 1637776 1609231 1566136 1512731 1383115 

omrekeningsfactor 44/28) 

459,9 484,8 476,3 463,6 447,8 409,4 

andere weiland 

andere 

kton CO2-eq (excl. weiland, 

omrekeningsfactor CO2-eq: 296) 

BRON: Van Vynckt I., 2005 

Legende: N2O-N: stikstof in lachgas (molecuulgewicht: 2*14 =28) 

N2O: lachgas (molecuulgewicht: (2*14) + 16 = 44)


De Vlaamse veeteeltsector heeft een aanzienlijk aandeel in de uitstoot van broeikasgassen (CH 4, 

N 2 O en CO 2 ) door de landbouw (± 60%) en globaal in Vlaanderen (± 11%). 

Zo goed als alle emissie van CH 4 door de Vlaamse landbouw is toe te schrijven aan de veeteeltsector. 

Het aandeel van de veeteeltsector in de totale Vlaamse methaanemissie bedraagt ± 74%. 

De spijsvertering (voornamelijk bij runderen) en mestopslag zijn de belangrijkste activiteiten 

die deze methaanemissie veroorzaken. 

Het aandeel van CO 2-emissie door de Vlaamse veeteeltsector bedraagt ± 15% van het aandeel 

van de Vlaamse landbouwsector en slechts 0.4% van de totale uitstoot in Vlaanderen, en hangt 

voornamelijk samen met het energiegebruik. 

± 6% van de totale lachgasemissie in Vlaanderen en ± 17% van de lachemissie door de Vlaamse 

landbouw wordt veroorzaakt door de veeteeltsector. De emissie van lachgas wordt voornamelijk 

veroorzaakt door mestopslag in en rond de stal, in hoofdzaak door runderen. 


a. Opstellen van een nutriëntenbalans (Coomans D. et al., 2004; EIPPCB, 2003; An., 2003c; 

An., 1998a) 

beschrijving techniek: 

Om een goed zicht te krijgen op de hoeveelheid nutriënten die in een bepaald bedrijf (of perceel 

of dier) gebruikt worden en de hoeveelheid nutriënten die het bedrijf (perceel, dier) weer verlaten 

dient een nutriëntenbalans te worden opgesteld. Figuur 35 geeft een schematisch overzicht 

van een nutriëntenbalans. 

Figuur 35: Schema van een nutriëntenbalans 


HOOFDSTUK 4 


De nutriëntenbalans is o.a. bij een twintigtal Vlaamse melkveebedrijven toegepast als hulpmiddel 

bij het zoeken naar oorzaken van mineralenoverschotten of -verliezen. Voornamelijk voederstrategie 

en bemesting spelen hierbij een belangrijke rol. Het opstellen van een nutriëntenbalans 

is technisch haalbaar voor alle veeteeltbedrijven en wordt opgelegd via het MAP2 (zie 

paragraaf 2.4.4). 

milieu-impact 

Door het opstellen van een nutriëntenbalans kunnen oorzaken van overschotten en verliezen van 

nutriënten opgezocht. Overmatig inbrengen van nutriënten in het milieu (b.v. via mest naar 

bodem) kan hierdoor voorkomen worden. 


Deze maatregel vereist voornamelijk arbeidsinzet. Het opstellen van een nutriëntenbalans is 

economisch haalbaar voor alle veeteeltbedrijven. 


Zie paragrafen 4.1.4, 4.2.1, 4.10.1 en 5.1. 




b. Toepassen van precisievoeding (Goossens A., 2005a; Neijens T.; 2005; Van Gansbeke S., 

2005a; Aarnink A.J.A. et al., 2004; An., 2004r; Brink C. et al., 2003; EIPPCB, 2003; An., 

2003d; An., 2003e; Hendriks J., et al., 2001; http://www.vlm.be; leveranciersinformatie) 


Om uitscheiding van nutriënten via de mest te beperken dient het voeder optimaal afgestemd te 

worden op de behoefte van de dieren in de diversie productiestadia. Enkele voorbeelden van 

precisievoedertechnieken zijn: 

• zo nauwkeurig mogelijk naar eiwitbehoefte voederen 

• verbeteren van de verteerbaarheid (betere voederefficiëntie en betere opname van voedingsstoffen 

b.v. met behulp van voederadditieven) (varkens / pluimvee) 

• gebruik maken van fasevoedering (varkens / pluimvee) 

• toepassen van laageiwitvoeders (varkens/ pluimvee / herkauwers in functie van ureumgehalte 

melk) 

• toepassen van fosforarme diëten, aangevuld met hoog verteerbare anorganische voederfosfaten 

en/of fytase; 

• gebruik maken van voederadditieven (b.v. enzymen, benzoëzuur); 

• inzetten van inhibitoren ter hoogte van het methanogeneseproces (omzetting van CO 2 naar 

CH 4 door inwerking van micro-organismen) met een reductie van methaanvorming bij herkauwers 

als gevolg. 




Aanpak aan de bron is een belangrijke pijler van het mestbeleid in Vlaanderen. Naast de warme 

sanering en de natuurlijke afbouw is het gebruik van nutriëntarme voeders een belangrijk aspect 

van deze pijler. Het gebruik van nutriëntarme voeders leidt immers tot een afname van de hoeveelheid 

N en P in de mest. 

Bij het verlagen van de dierlijke stikstofexcretie door het gebruik van eiwitarme voeders voor 

varkens en pluimvee in Vlaanderen spelen de sterke prijsschommelingen op de wereldmarkt 

van eiwitbronnen en aminozuren een belangrijke rol. Vooral het verlagen van de dierlijke fosforexcretie 

door het gebruik van laagfosforvoeders voor varkens en pluimvee is de afgelopen 

jaren een succes gebleken. In afwachting van een milieubeleidovereenkomst die deze materie 

verder regelt, en waarover de besprekingen nog niet afgerond zijn, werd op 17 januari 2005 de 

bestaande overeenkomst rond laagfosforvoeders dan ook voor een jaar (tot eind 2005) verlengd. 

In deze overeenkomst, afgesloten met de minister van leefmilieu, verbindt de veevoederfabrikant/zelfmenger 

zich er toe om volledige dierenvoeders te produceren die bepaalde vastgelegde 

gehaltes aan totaal fosfor niet overschrijden. Tabel 52 geeft de maximale toegestane gehaltes 

aan totaal fosfor in het volledige dierenvoeder weer in het kader van de laag P-convenant voor 

verschillende diercategorieën. 

Tabel 52: Maximaal toegestane gehaltes aan totaal fosfor in volledige dierenvoeders 

Diercategorie Maximaal % totaal fosfor 

Varkens 

– Biggen tot 20 kg 

– Biggen van 20 tot 40 kg 

– Vleesvarkens 

– Zeugen en andere varkens > 110 kg 

– Andere varkens, gewicht > 110 kg 

Pluimvee 

– Leghennen 

– Slachtkuikens tot 2 weken 

– Slachtkuikens vanaf 2 weken 

0,60 

0,55 

0,50 

0,60 

0,60 

0,50 

0,60 

0,55 

voorbeeld 1: fasevoedering bij vleesvarkens in Vlaanderen – tweefasen / driefasen / multifasensysteem 

Het eiwitaanbod wordt bij een tweefasensysteem slechts voor twee fasen (groei en afmesting) 

aangepast. Gedurende de ganse levenscyclus blijft de eiwitbehoefte dalen (% per kg voeder). 

Dit wil dus zeggen dat gedurende een groot deel van de levenscyclus boven de behoefte wordt 

gevoederd en dus de benutting te laag is. Een verbetering is het driefasensysteem, waarbij het 

eiwitaanbod voor drie fasen (groei, eerste deel afmesting en tweede deel afmesting) wordt aangepast 

(zie Tabel 53, p. 166). Een nog betere benutting wordt verkregen bij het multifasensysteem. 

Hierbij worden twee soorten voeders, het ene eiwitarm, het andere eiwitrijk, in wisselende 

verhoudingen gemengd. 


HOOFDSTUK 4 

groeivoeder 20- 45 kg 

afmestvoeder 45 kg – slacht 

Tabel 53: Tweefasen- versus driefasensysteem 

Tweefasensysteem Driefasensysteem 

In functie van 

eiwitbehoeften bij 20 kg 



20- 45 kg 

45 kg-70 kg 

70 kg-slacht 







Verder optimalisatie kan gebeuren op het niveau van de aminozuren (= eiwitbouwstenen). Deze 

dienen in het voeder aanwezig zijn in de juiste hoeveelheid en de juiste verhoudingen. Dit kan 

door de kwaliteit van het voedereiwit te verhogen of door synthetische aminozuren toe te voegen. 

voorbeeld 2: aangepaste en evenwichtige rantsoenering bij herkauwers in Vlaanderen 

Ook al is bij herkauwers de kennis over de complexe relatie voedereiwit / effect op het milieu 

anno 2005 nog beperkt, toch kunnen een aantal stappen gevolgd worden voor het verstrekken 

van een aangepast en evenwichtige rantsoenering: 

• bepalen van de (eiwit)behoeften 

De behoeftenormen van melkvee kunnen berekend worden aan de hand van eenvoudige 

formules, waarin rekening wordt gehouden met de behoeften voor onderhoud (metabolisme), 

productie, groei en dracht. 

• uitvoeren van voederanalyses 

• invullen van het rantsoen 

onderscheid weideperiode / stalperiode 

• kennen (wegen) van de voederhoeveelheden 

• beoordelen van het tankmelkureumgehalte (bij melkvee) 

Het ureumgehalte in de melk is een indicator voor de voedingstoestand van de dieren en van 

de ammoniakemissie. Ureum is een eindproduct van de eiwitvertering in de pens. Wanneer 

er in de pens te veel afbreekbaar eiwit ten opzichte van energie aanwezig is, ontstaat hieruit 

overtollige ammoniak. Die ammoniak komt via het bloed in de lever en wordt omgezet tot 

ureum. Het grootste gedeelte wordt uitgescheiden via de urine en een kleiner gedeelte via 

de melk. 

• beoordelen van de melkgehaltes (vet/eiwitverhouding) 

• controleren van de opnames 

• beoordelen van de mest 

voorbeeld 3: precisievoeding toegepast in de varkensen pluimveehouderij in Europa 

Het “BAT Reference Document for Intensive Rearing of Poultry and Pigs vermeldt een aantal 

voorbeelden van precisievoeding (zie Tabel 54, p. 167). De stikstof- en fosforgehalten in het 

voeder zijn enkel indicatief, vermits deze o.m. afhankelijk zijn van het energiegehalte in het 

voeder. 


BRON: EIPPCB, 2003 


Tabel 54: Precisievoeding toegepast in de varkensen pluimveehouderij 

Diersoort Fase 

Globaal genomen kan gesteld worden dat het voeder aangewend in de Vlaamse veeteeltbedrijven 

vrij goed is afgestemd op de behoefte van de dieren en dat het toepassen van precisievoeding 

technisch haalbaar is voor alle veeteeltbedrijven. 

milieu-impact 

Ruw-eiwitgehalte 

(% in het voeder) 1) 

Totaal fosforgehalte 

(% in het voeder) 2) 

Slachtkuiken start 20-22 0,65-0,75 

groei 19-21 0,60-0,70 

afmesten 18-20 0,57-0,67 

Kalkoen

HOOFDSTUK 4 

emissie van methaan is, op basis van onderzoek in Nederland, is het effect eerder beperkt. Door 

toepassen van precisievoeding wordt het fosforverlies (naar bodem) beperkt. Tabel 55 geeft 

enkele voorbeelden. 

BRON: Brink C. et al., 2003 

Tabel 55: Enkele voorbeelden van N- en P-emissiereductie door toepassen 

van precisievoeding 

subsector N-emissiereductie P-emissiereductie 

rundveehouderij ? ? 



Het toedienen van droge voeders kan stofemissies met zich meebrengen. Aanpassingen aan de 

grondstoffen die gebruikt worden voor de aanmaak van droog voeder en/of het toepassen van 

brijvoeder kan de emissie van stof reduceren. 


Ook al brengen aangepaste voeders en/of voedertechnieken een meerkost met zich mee (zie 

onderstaande voorbeelden), toch wordt gesteld worden dat het toepassen van precisievoeding 

globaal genomen economisch haalbaar is voor alle veeteeltbedrijven. 


• meerkost driefasenvoeder tov tweefasenvoeder: 

– 0.7 €/varkensplaats 

• meerkost multifasevoeder (inclusief voedertoedieningssysteem) tov tweefasenvoeder: 

– 1.3-6.2 €/varkensplaats 

• meerkost laageiwit- en laagfosfor voeder: 

– varkens: tot 10-15% 

– pluimvee: tot 15-20% 


Zie paragrafen 4.2.1-6, 4.10, 5.1, 5.2.1 en 5.3.1. 

c. Vloerbevuiling zoveel mogelijk voorkomen (Van Gansbeke S., 2005a; EIPPCB, 2003) 

beschrijving techniek: 

2-3% 

(20-30 g/kg voeder) 

1-2% 

(10-20 g/kg voeder) 

Mogelijke maatregelen ter voorkoming van vloerbevuiling zijn: 

in de rundvee- en varkenshouderij: 

• het zuiver houden van vloeren (dicht en roosters) en wanden; 

• regelmatige afvoer van mest en urine; 

• manueel schoonmaken van roosters; 

• vaste mest verwijderen buiten de “pot” in een potstal; 

• mestschuiven e.d. regelmatig gebruiken en goed onderhouden. 

0,03-0,07% 

(0,3-0,7 g/kg voeder) 

0,05-0,1% 

(0,5-1 g/kg voeder) 


in de pluimveehouderij: 

• strooisel droog houden; 

• verspilling van water tegengaan. 


Vloerbevuiling voorkomen vereist in eerste instantie een goed management (b.v. goede hygiëne 

en regelmatig onderhoud). Daarnaast kan vloerbevuiling beperkt worden ook door het gebruik 

van minder hechtende materialen, andere constructie en helling van roosters, enz.. maatregelen 

die een belangrijk onderdeel vormen van de ammoniakemissiearme stallen (zie volgende paragraaf). 


Het zoveel mogelijk voorkomen van vloerbevuiling door middel van managementmaatregelen 

is technisch haalbaar voor alle veeteeltbedrijven. 

milieu-impact 

Door het zoveel mogelijk voorkomen van vloerbevuiling wordt vervluchtiging van nutriënten 

en geurhinder beperkt. Eventueel kan ook worden bespaard op de nodige chemicaliën bij reinigingsactiviteiten. 

opmerking 

Het zoveel mogelijk voorkomen van vloerbevuiling heeft een bijkomend positief effect, met 

name het voorkomen/beperken van ongedierte. 


Het voorkomen van vloerbevuiling door middel van managementmaatregelen is economisch 

haalbaar voor alle veeteeltbedrijven. 


Zie paragrafen 4.1.6, 5.1. 

Deze techniek maakt in de BREF onderdeel uit van de techniek “Reparatie- en onderhoudsprogramma 

voorzien om te waarborgen dat gebouwen en materieel in goede staat verkeren en 

dat voorzieningen worden schoongehouden” (zie paragrafen 4.1.6, 5.1, 5.2.4 en 5.3.4). 

d. Toepassen van ammoniakemissiearme stalsystemen (de Braeckeleer C. et al., 2005; Flaba 

B., 2004; Goossens A., 2004a; Hemmer H. et al., 2004; Van Gansbeke S., 2004d; Zoons J., 

2004; Brink C. et al., 2003; EIPPCB, 2003; An., 2003b; bedrijfsbezoeken; www.vlm.be) 


De Vlaamse standaardstallen voor rundvee (melkvee, vleesvee, jongvee en vleeskalveren), varkens 

(zeugen, biggen en vleesvarkens) en pluimvee (braadkippen en leghennen) zijn beschreven 

in paragraaf 3.3. De stalsystemen emitteren in veel gevallen een aanzienlijke hoeveelheid 

ammoniak naar de lucht. 

Om de emissie van nutriënten, meer bepaald ammoniak naar de lucht, te beperken worden 

ammoniakemissiearme (AEA-) stalsystemen toegepast. Hierbij is een goede bedrijfsvoering 

onontbeerlijk. Het emissiearme karakter van stallen wordt bepaald door ondermeer: 

• snelle verwijdering van de mest; 


HOOFDSTUK 4 

• beperking van het emitterend mestoppervlak; 

• mestdroging; 

• mestbehandeling (b.v. beluchting, koeling); 

• mechanische ventilatie; 

• gemakkelijk te reinigen materialen. 

In specifieke gevallen (b.v. voldoende luchtdebiet, aanwezigheid van mestbewerking- en/of 

-verwerking) kan de emissie van ammoniak naar de lucht en geurhinder beperkt worden door 

het inzetten van luchtbehandelingstechnieken. 


Een Vlaamse werkgroep stallen in het kader van het ammoniakreductieplan voor Vlaanderen 

heeft een lijst van AEA-stallen voor varkens en pluimvee opgesteld. Meer specifiek bevat deze 

lijst AEA-stalsystemen voor de volgende diercategorieën: 

Varkens 

1.1 Biggenopfok (spenen tot 10 weken) 

1.2 Kraamhokken (zeugen met biggen tot spenen) 

1.3 Guste en dragende zeugen 

1.4 Vleesvarkens 

Pluimvee: 

2.1 Opfokpoeljen van legkippen – kooi- of batterijsystemen 

2.2 Opfokpoeljen van legkippen – niet-kooisystemen 

2.3 Legkippen incl. (groot)ouderdieren van legrassen – kooi- of batterijsystemen 

2.4 Legkippen incl. (groot)ouderdieren van legrassen – niet-kooisystemen 

2.5 Slachtkuikenouderdieren 

Daarnaast bevat de lijst eveneens een aantal luchtbehandelingstechnieken ter beperking van 

ammoniakemissie vanuit de stal (zie verder). 

Voor sommige varkensen pluimveecategorieën zijn (nog) geen of enkel onvoldoende aan de 

praktijk getoetste AEA-stalsystemen op de markt. Voor deze categorieën is de traditionele stal 

anno 2005 nog steeds de beste techniek en dus toegestaan. Concreet gaat het hier om de volgende 

diercategorieën: 

Varkens: 

• beren 

Pluimvee: 

• slachtkuikens; 

• opfokpoeljen van slachtkuikenouderdieren; 

• kalkoenen; 

• eenden; 

• loopvogels; 

• kwartels; 

• parelhoenderen; 

• ganzen; 

• fazanten; 

• vleesduiven; 

• ander pluimvee dat niet in de lijst voorkomt. 



Ook voor stallen voor de biologische dierlijke productie (zoals bepaald in het Ministerieel 

Besluit van 30 oktober 1998 tot vaststelling van de voorschriften betreffende de biologische 

dierlijke productie, gewijzigd door het Ministerieel 

Besluit van 19 augustus 2000) zijn momenteel nog geen volwaardige AEA-alternatieven 

beschikbaar in de praktijk, zodat in deze gevallen ook niet voldaan kan worden aan de voorwaarde 

tot emissiearm bouwen. Hiervoor is de traditionele stal is nog steeds de beste techniek 

en dus toegestaan. 

Deze lijst maakt integraal deel uit van het Ministrieel Besluit van 19 maart 2004 houdende 

vaststelling van de lijst van ammoniakemissiearme stalsystemen in uitvoering van artikel 1.1.2 

en artikel 5.9.2.1bis van het besluit van de Vlaamse Regering van 1 juni 1995 houdende algemene 

en sectorale bepalingen inzake milieuhygiëne (B.S. 14/10/2004). De lijst van ammoniakemissiearme 

stalsystemen is als bijlage I opgenomen bij dit besluit. Opname van nieuwe systemen 

in deze lijst kan gebeuren volgens de procedure voor de beoordeling van emissiearme 

stalsystemen, zoals beschreven in bijlage II van dit besluit. 

Besluit: 

http://www.emis.vito.be/EMIS/Media/Legislation_Docs/sb141004-1.pdf 

Bijlage 1: 

http://www.emis.vito.be/EMIS/Media/Legislation_Docs/sb141004-1-a.pdf 

Bijlage 2: 

http://www.emis.vito.be/EMIS/Media/Legislation_Docs/sb141004-1-b.pdf 

Opmerking 

In de BREF (EIPPCB, 2003) zijn concrete BBT inzake ammoniakemissiearme stalsystemen 

voor varkens en pluimvee geselecteerd Bij bepaalde van deze BBT wordt onderscheid gemaakt 

naargelang het gaat om bestaande of nieuwe stallen. 

Uitgaande van deze BBT uit de BREF werd de hogervermelde lijst van AEA-stalsystemen voor 

nieuwbouwstallen in Vlaanderen opgesteld. Alle AEA-stalsystemen op de Vlaamse lijst voldoen 

dus aan de BBT van de BREF. 

De BBT-studie bespreekt de kandidaat-BBT “toepassen van ammoniakemissiearme stalsysteem” 

in zijn globaliteit en heeft niet tot doel uitspraken te doen over de technische haalbaarheid 

van concrete AEA-stalsystemen of deze tegenover elkaar af te wegen. Met andere woorden, 

voor de concrete invulling van specifieke AEA-stalsystemen wordt verwezen naar de hogervermelde 

lijst van AEA-stalsystemen voor nieuwbouwstallen in Vlaanderen. 


Rundvee staat ongeveer de helft van het jaar in de stal en de andere helft in de wei. Bij weidegang 

is de kans dat mest en urine op dezelfde plaats terechtkomen beperkt, waardoor de kans op 

ammoniakvorming (afbraak van ureum in de urine door het enzyme urease in de mest) eveneens 

beperkt is. 

In de stal komen mest en urine veelal op dezelfde plaats terecht en wordt ongeveer 8.8 kg ammoniak 

geëmitteerd per rund per jaar. Ammoniakemissiebeperkende maatregelen op stalniveau 

zijn b.v. het beperken van het contact en de reactietijd tussen mest en urine, en een snelle afvoer 

van de mest. 


HOOFDSTUK 4 

Tabel 56 geeft een overzicht van ammoniakemissiearme stalsystemen voor rundvee, op basis 

van literatuurgegevens en Nederlands onderzoek en opgesteld door de bovenvermelde Vlaamse 

werkgroep stallen. 

Voor melken zoogkoeien werden enkel de systemen grupstal (systeem 1.3.2) en ligboxenstal 

met dichte sleufvloer (systeem 1.3.7) als haalbaar beschouwd voor Vlaanderen. De overige systemen 

werden als niet-haalbaar geëvalueerd omwille van o.a.: 

– zeer groot waterverbruik 

– slechte ervaringen met deze systemen in Nederland, voornamelijk omwille van ontevredenheid 

bij de veehouders over dierenwelzijn. T.g.v. de gladheid van de vloer lopen heel wat 

dieren breuken en kwetsuren op. 

– in de investeringskost is de extra opslag niet mee gerekend wat de totale investeringskost 

voor de systemen nog een stuk duurder maakt dan eerst ingeschat. 

Tabel 56: Overzicht emissiearme staltechnieken voor rundveestallen 

Systeem 

nr. 

Omschrijving 

1.3.2 Roosterbindstal met drijfmest, emitterend mestoppervlak van grup en 

kelder max. 1.2 m² per koe (Grupstal) 

1.3.3 Loopstal met hellende vloer met giergoot en met spoelsysteem Nee 

1.3.4. Loopstal met betonnen roostervloer met spoelsysteem Nee 

1.3.5. Mestschuif met hellende vloer en giergoot in loopstal Nee 

1.3.6. Mestschuif en sproei-installatie op hellende prefab betonnen vloer in 

loopstal, voorzien van gierafvoer 

Nee 

1.3.7. Ligboxenstal met dichte sleufvloer met gierafvoer en mestschuif Ja 

BRON: BBRT-lijst ammoniakemissiearme stalsystemen versie 5.0 

Haalbaar voor 

Vlaanderen? 

Opmerkingen 

De grupstal met stalen rooster en drijfmest is echter niet voor alle bedrijfsgroottes en bedrijfsleiders 

geschikt. 

Voor loopstallen werd een sleufvloer ontwikkeld, dit is een vloer die bestaat uit “dichte” betonplaten 

voor zien van sleuven met daarin perforaties die de urine doorlaten. De mest wordt afgevoerd 

met behulp van een schuif. Hoewel dergelijke vloer minder snel glad wordt dan de loopvloeren 

in de andere systemen, blijkt de beloopbaarheid in de praktijk toch na verloop van tijd 

in te hoge mate af te nemen. 

Anno 2005 is er slecht één standaardstal voor vleeskalveren gangbaar, met name groepshuisvesting 

in kleine groepen. AEA-stalsystemen voor vleeskalveren zijn er niet; wel kan ammoniakemissie 

beperkt worden door de standaardstal te optimaliseren. Een voorbeeld van optimalisatie 

is het ledigen van de mestgoot op regelmatige basis (b.v. meerdere keren per dag) met behulp 

van een mestschuif. 

Het beperken van ammoniakemissie op stalniveau voor rundvee is anno 2005 technisch moeilijk 

haalbaar omwille van o.a. de onderstaande redenen: 

– Het aantal technieken voor rundvee is beperkt, enkel voor melkvee zijn er een aantal 

gekende technieken. De technische haalbaarheid ervan blijkt in de praktijk (vnl. met betrekking 

tot dierenwelzijn) beperkt. 

– De reductie die op jaarbasis gehaald kan worden via staltechnieken voor rundvee is eerder 

beperkt. Het feit dat runderen een groot deel van het jaar (160 à 190 dagen) op de weide 


Ja


doorbrengen ligt hier zeker mee aan de basis. De investering voor de veehouder zal dus 

relatief groot zijn voor een eerder beperkte milieuwinst. 

– Voor runderen zijn er andere technieken zoals aanpak aan de bron (voerdermaatregelen), 

waarbij vermoedelijk hetzelfde resultaat kan behaald worden tegen lagere kosten. 

– Er is nog geen goede meetmethode om de emissie uit natuurlijk geventileerde stallen te 

meten. Dit betekent dat nieuwe technieken niet via meting kunnen geëvalueerd worden. 

– De rundveestapel neemt de laatste jaren gestaag af. Deze autonome afname zal zich de 

komende jaren gezien de MTR maatregelen allicht verder zetten. 


Bijlage I van het Ministrieel Besluit van 19/03/2004 beschrijft 7 emissiearme stalsystemen voor 

guste en dragende zeugen en 6 systemen voor zeugen met biggen (tot spenen). Daarnaast bevat 

de lijst van emissiearme stalsystemen 6 staltypes voor biggen en 7 voor vleesvarkens. De 

emisssiearme stalsystemen voor varkens zoals opgenomen in bijlage I van het Ministrieel 

Besluit van 19/03/2004 worden globaal genomen als technisch haalbaar beschouwd bij nieuwbouwstallen 

voor varkens. 


In bijlage I van het Ministrieel Besluit van 19/03/2004 zijn voor wat betreft de diercategorie 

braadkippen, 5 emissiearme stalsystemen (ammoniakemissiefactor 0.080-0.250 kg NH 3 /dierplaats/jaar) 

opgenomen voor slachtkuikenouderdieren. Voor de opfokpoeljen van slachtkuikenouderdieren 

alsook de slachtkuikens zijn anno 2004 nog geen emissiearme stalsystemen 

beschikbaar. Voor deze twee diergroepen zijn de klassieke stalsystemen (m.n. grondhuisvesting, 

zie paragraaf 3.3) toegestaan. 

Binnen de categorie leghennen zijn er voor (groot)ouderdieren 5 kooi- of batterijsystemen (EF 

0.010-0.035) en 3 niet-kooisystemen (EF 0.090-0.125) emissiearm bevonden. Voor de opfokpoeljen 

van legkippen is 1 niet-kooisysteem (EF 0.050) weerhouden. Voor legkippen zijn er 5 

kooi- of batterijsystemen (EF 0.010-0.020) opgenomen in de lijst. 

De emisssiearme stalsystemen voor pluimvee zoals opgenomen in bijlage I van het Ministrieel 

Besluit van 19/03/2004 zijn uitgebreid getoetst aan de praktijk en kunnen allen als technisch 

haalbaar worden beschouwd bij nieuwbouwstallen voor pluimvee. 

In tegenstelling tot de lijst van AEA-staltechnieken voor Vlaanderen zijn in de BREF Intensive 

Rearing of Poultry and Pigs (EIPPCB, 2003) voor de diercategorie ‘braadkippen’ wel emissiearme 

stalsystemen weerhouden, m.n. het kombidek-, etage- en kooisysteem. Deze stalsystemen 

hebben zich anno 2004 nog onvoldoende in de praktijk bewezen en/of zijn niet in overeenstemming 

met sanitaire overwegingen of bepalingen inzake dierenwelzijn, om opgenomen te worden 

in bijlage I van het Ministrieel Besluit van 19/03/2004. Zoals reeds hoger aangegeven kan 

opname van nieuwe systemen in deze lijst gebeuren volgens de procedure voor de beoordeling 

van emissiearme stalsystemen, zoals beschreven in bijlage II van het Ministrieel Besluit van 19/ 

03/2004. 

milieu-impact 

Toepassen van ammoniakemissiearme stalsystemen heeft minder emissie van ammoniak naar 

de lucht en in veel gevallen een beperking van de geur als gevolg. Bij bepaalde ammoniakemissiearme 

stalsystemen kan het stofgehalte beperkt worden door het toepassen van voorbehandelingstechnieken 

(b.v. gebruik van poly-elektrolyt bij systeem V-4.1 voor vleesvarkens). 


HOOFDSTUK 4 

Het beperken van de ammoniakemissie uit de stal impliceert dat meer stikstof in de mest zit. 

Gevolg is dat meer oppervlakte vereist is om de mest af te zetten of mestbewerking en/of -verwerking 

noodzakelijk is. Volgens Nederlands onderzoek (Brink C. et al., 2003) veroorzaakt een 

grotere hoeveelheid stikstof in de mest mogelijk meer lachgasemissies. Voor methaanemissie 

naar de lucht is er geen effect te verwachten. 

Bij het opstellen van de lijst met ammoniakemissiearme staltechnieken is eveneens rekening 

gehouden met aspecten zoals dierenwelzijn (zie paragraaf 2.5). In bepaalde gevallen zijn ecologie 

en dierenwelzijn echter moeilijk te combineren. Stalsystemen die weinig bewegingsvrijheid 

bieden (waardoor de plaats waar de mest valt, beperkt is), vertonen de laagste ammoniakemissiefactoren 

(bindstallen voor melkvee, individuele boxen voor zeugen, batterijen voor leghennen). 

Door het beperken van de bewegingsvrijheid van de dieren, ontstaat minder luchtcirculatie, met 

mogelijk een reductie van emissie van fijn stof tot gevolg. 


In samenspraak met de leden van het begeleidingscomité heeft VITO een studie laten uitvoeren 

door DLV met als doel het verzamelen van de kostprijs van enkele emissiearme stalsystemen 

voor varkens en pluimvee. Concreet werd de kostprijs van de volgende AEA-stalsystemen 

bepaald: 

• Biggen opfok (spenen tot 10 weken): Volledig rooster met wateren mestkanalen, eventueel 

voorzien van schuine putwand(en), emitterend mestoppervlak kleiner dan 0,1 m² (V-1.5.) 

• Kraamhokken: Ondiepe mestkelders met mesten waterkanaal (V-2.2.) 

• Guste en dragende zeugen: Smalle mestkanalen met metalen driekantroostervloer (alleen 

toepasbaar bij individuele huisvesting) (V-3.1.) 

• Guste en dragende zeugen: Groepshuisvesting, zonder strobed met schuine putwanden in 

het mestkanaal (V-3.5.) 

• Vleesvarkens: Mestkelders met wateren mestkanaal, de laatste met schuine putwand(en) 

en met andere dan metalen driekantroosters.(V-4.7.) 

• Legkippen incl. (groot)ouderdieren van legrassen – niet-kooisystemen: Grondhuisvesting 

met mestbeluchting via buizen onder de roosters (P-4.2.) 

De DLV-studie is integraal terug te vinden in bijlage 4. De besluiten van deze studie worden in 

de onderstaande paragrafen weergegeven. 

Op basis van de gedetailleerde meetstaten en de in de loop van de afgelopen jaren verzamelde 

éénheidsprijzen konden voor de verschillende uitvoeringen van de zeugenstal, de vleesvarkensstal 

en de legkippenstal volgende kostprijzen geschat worden: zie Tabel 57, p. 175. 


Diersoort 

Tabel 57: Overzicht van de kostprijzen 

Conventioneel 

(€/plaats) 

AEA 

(€/plaats) 

VARKENS 


Meerkost 

(€/plaats) 

Meerkost 

(%) 

Biggen 155 174 19 12 

Kraamhokken 2 877 3 309 432 15 

Dekafdeling 1 910 2 360 450 24 

Drachtafdeling 1 242 1 534 292 23 

Zeugen (algemeen) 2 892 3 422 530 18 

Vleesvarkens 423 509-532 

LEGKIPPEN 

86-109 20-25 

Legkippen 29 32 3,15 11 

Bij deze cijfers moet vermeld worden dat het hier steeds gaat om sleutel-op-de-deur prijzen. De 

volledige stal wordt afgewerkt door een aannemer. De inbreng van de landbouwer zelf bestaat 

enkel uit de bouwgrond, leveren van elektriciteit en water tijdens de werken. Ook de kosten van 

architect, veiligheidscoördinator, etc. zitten niet verrekend in deze cijfers. Kosten voor afsluitingen 

en groenbeplantingen, vaak opgelegd in het kader van de stedenbouwkundige vergunning, 

zijn sterk projectgebonden en kunnen dus ook moeilijk ingeschat worden. 

De besproken AEA-concepten hebben allen als kenmerk dat ze de ammoniakconcentratie in de 

stal verlagen. De ventilatiesystemen bij de varkens leveren bovendien meestal een stabieler 

klimaat in de stal. Over het algemeen wordt aanvaard dat dit diervriendelijker klimaat kan leiden 

tot betere technische resultaten en bijgevolg betere opbrengsten. Deze extra opbrengsten kwantificeren, 

laat staan wetenschappelijk bewijzen, is zeer moeilijk en worden bijgevolg buiten 

beschouwing gelaten. 

De besproken AEA-concepten hebben daarenboven een impact op de mestbehandeling. Door 

de beperkte mestopslagcapaciteit van de AEA-concepten moet er op regelmatige tijdstippen 

mest afgelaten en overgepompt worden. Deze extra arbeid is echter sterk afhankelijk van bedrijf 

tot bedrijf en bijgevolg eveneens moeilijk in te schatten. De vermelde meerkosten omvatten een 

compensatie voor het verlies aan mestopslagcapaciteit (door externe mestopslagcapaciteit te 

voorzien) maar niet de extra arbeidskosten die hiermee gepaard gaan. 

Een analyse van de éénheidsprijzen leert dat het opgeven van een minimum en maximum éénheidsprijs 

geen goed beeld geeft van de werkelijke variatie van de prijzen. De opgegeven éénheidsprijs 

is teveel afhankelijk van de gehanteerde berekeningswijze van de desbetreffende aannemer. 

Uit een analyse van de verschillende meetstaten blijkt duidelijk dat hogere 

éénheidsprijzen voor bepaalde posten vaak gecompenseerd wordt door lagere kostprijzen van 

andere posten. Dit laat vermoeden dat de ene aannemer bepaalde handelingen en materialen in 

de ene post steekt, terwijl de andere aannemer hiervoor een andere post neemt. Indien er bijgevolg 

toch minimum en maximum éénheidsprijzen zouden opgegeven worden, zou een simpele 

optelsom van alle minimuméénheidsprijzen tot een niet-representatieve minimumprijs leiden. 

Een analyse van de aanbestedingen uitgevoerd door DLV leert ons dat de gegunde totaalprijs in 

de praktijk steeds binnen de zone van -3% tot +3% op de in dit rapport vermelde investeringen 

ligt. Immers niet alle projecten worden gegund aan de goedkoopste offerte. Persoonlijke voorkeur 

van de bouwheer, planning, uitvoeringstermijn, etc. kunnen een invloed hebben op de aanbesteding. 

Deze ‘-3% tot +3% zone’ is naar onze mening ook toepasbaar op de éénheidsprijzen. 


HOOFDSTUK 4 

In de praktijk worden vandaag in de landbouwsector nog vrij veel bouwprojecten rechtstreeks 

door de bouwheer aan de aannemer gegund. Tijdens deze aanbesteding is vaak geen sprake van 

een meetstaat en/of een gegronde vergelijking van offertes. Voor deze projecten kan de kostprijs 

en/of kwaliteit van het project sterk afwijken van de door DLV vooropgezette kwaliteitseisen en 

de in dit rapport vermelde kostprijzen. 

Conclusie 

Uit de DLV-studie blijkt dat de meerkost van de AEA-stalsystemen tussen 10 en 25% bedraagt. 

Bij gebrek aan accurate gegevens is het niet mogelijk om de economische haalbaarheid van deze 

meerkost zonder (VLIF-)steun te toetsen ten opzichte van het arbeidsinkomen. Om toch een 

indicatie te krijgen van de haalbaarheid, werd de meerkost gerelateerd ten opzichte van een 

gemiddeld semi-brutowinstcijfer 32 . Voor de ‘zeugen’ bedraagt deze meerkost 18%, voor de 

vleesvarkens tussen 10 en 13%. Deze cijfers geven aan dat de economische haalbaarheid van de 

emissie-arme stallen zonder steun geen evidentie is. De range van 10-25% meerkosten geeft ook 

een indicatie van grootte-orde voor steun om de meerkost te compenseren. 


Zie paragrafen 4.6.1-4 en 5.2.2 (varkens) en 4.5.1-5 en 5.3.2 (pluimvee). 

e. Voldoende mestopslagcapaciteit voorzien (Goossens A., 2005b en e; Hemmer H. et al., 

2004; EIPPCB, 2003) 

bespreking techniek 

De mestopslagcapaciteit moet minstens voldoende zijn om de mest te kunnen opslaan tot het 

moment waarop deze verder kan worden be- en/of verwerkt of op het land kan worden gebracht. 

De minimale vereiste opslagcapaciteit is o.a. afhankelijk van de hoeveelheid mest die op het 

bedrijf wordt geproduceerd en de periode waarin de mest niet mag worden uitgereden. Bovendien 

dient eveneens rekening gehouden te worden met de mestbehoefte van het gewas. 

Vlarem II Art. 5.9.2.3 §1 schrijft een minimale mestopslagcapaciteit voor mengmest van 6 

maanden voor. 

Opmerkingen 

• De BREF (EIPPCB, 2003) vermeldt enkele voorbeelden van gangbare capaciteiten van 

opslag van varkensmest: 

– 4-5 maanden voor bedrijven gelocaliseerd in een Mediterraan klimaat; 

– 7-8 maanden voor bedrijven gelegen in gebieden met Atlantische en continentale condities; 

– 9-12 maanden voor bedrijven gelegen in gebieden met een Boreaal (arctisch) klimaat. 

Voor pluimvee zijn geen concrete voorbeelden opgenomen in de BREF. 

• Denemarken: opslagcapaciteit van 7-9 maanden 

• Duitsland: momenteel moet worden voldaan aan een uitrijverbodperiode; naar de toekomst 

komt er een algemene opslagcapaciteit van 6 maanden. 

• Nederland: geen verplichting naar minimale mestopslagcapaciteit 

32 Semi-brutowinstcijfer, berekend op basis van forfaitaire grondslagen van de fiscale aanslag. Er wordt een gemiddeld 

berekend voor de periode 2000-2004 en er wordt aangenomen dat een stal een economische levensduur van 20 jaar 

heeft. 



• Uit de praktijk blijkt dat nieuwe bedrijven vaak reeds extra mestopslagcapaciteit voorzien 

(tot 9 maanden) om een oordeelkundige bemesting, afgestemd op o.a. de gewasbehoefte, te 

kunnen toepassen. Deze grotere opslagcapaciteit is echter enkel van nut indien het gaat om 

mest die op Vlaamse bodem terecht komt en bij dieren die het overgrote deel van de mest 

in de stal produceren. 

• De visienota “Naar een nieuw mestbeleid in Vlaanderen” van de minister voor leefmilieu 

Peeters werd door de Vlaamse Regering goedgekeurd op 22 juli 2005. Het voorzien van 

voldoende opslagcapaciteit is één van de uitgangspunten voor een nieuw mestdecreet. Paragraaf 

11 van deze visienota vermeldt: 

De Vlaamse regering kan bij uitzonderlijke weersomstandigheden in het najaar, ook in 

kwetsbare gebieden water bij gemotiveerd besluit, onder strikte voorwaarden de uitrijperiode 

verlengen en dit maximaal tot 15 september. 

Mestopslagcapaciteit is voor de mest die op Vlaamse cultuurgrond wordt afgezet verplicht 

voor 6 maanden voor dieren met buitenloop en voor 9 maanden voor dieren die 

steeds op stal staan, gefaseerd uit te bouwen. 

Dit kan door zelf de mestopslag te bouwen individueel of in groep of deze te gebruiken 

op basis van een overeenkomst. De bijkomende mestopslagcapaciteit wordt gestimuleerd 

om de afzet van dierlijke mest te stimuleren. Er wordt nauw samengewerkt met de 

gemeenten. 

Voor pluimvee waar de mest telkens na iedere ronde weggehaald wordt, wordt een speciale 

regeling voorzien. 

Er wordt een onderscheid gemaakt tussen interne en externe mestopslag. Interne mestopslag is 

de opslag van mest binnen de stal, met name in een mestkelder. Naargelang de uitvoeringsvorm 

ervan wordt een onderscheid gemaakt tussen een ondiepe en diepe mestkelder. Externe mestopslag 

is de opslag van mest buiten de stal. Voorbeelden van externe mestopslag zijn terug te 

vinden in de volgende paragraaf. 


Wettelijke bepalingen omtrent mestopslagcapaciteit zijn opgenomen in Vlarem, het mestdecreet 

en haar uitvoeringsbesluiten. 

Uit de praktijk blijkt echter dat anno 2005 niet altijd voldaan wordt aan deze wettelijke verplichting. 

Om te komen tot een striktere naleving van de wettelijke bepalingen van mestopslag is 

regelmatige controle aangewezen. 

Het voorzien van voldoende opslagcapaciteit is technisch haalbaar voor alle veeteeltbedrijven. 

milieu-impact 

Door voldoende mestopslag te voorzien wordt emissie van nutriënten (lucht, bodem, gronden/ 

of oppervlaktewater) alsook geurhinder beperkt. Extra opslagcapaciteit, bovenop hetgeen wettelijk 

verplicht is, laat de veehouder toe om op een meer landbouw- en milieukundige optimale 

wijze te bemesten. 


De kostprijs van mestopslag varieert o.a. naargelang de uitvoeringsvorm en de afmetingen. 

Enkele voorbeelden van investeringskosten (vervangingswaarde) zijn: 

• mestkelder: 100-145 €/m³; 

• mestsilo: 25-85 €/m³; 


HOOFDSTUK 4 

• foliebassin: 20-35 €/m³; 

• mestzak: 35-65 €/m³. 

Deze kostprijzen zijn afkomstig van KWIN-Veehouderij 2004-2005. De kosten van een afnamestation, 

gronden hekwerk (bij mestsilo’s, foliebassin en mestzak) en BTW zijn in rekening 

gebracht. De kosten van een mixer of mestpomp en overkapping (bij mestsilo’s) zijn niet in 

rekening gebracht. 

Globaal genomen wordt gesteld dat mestopslag economisch haalbaar is voor alle veeteeltbedrijven. 



f. Afvloeiing van mest en/of mestsappen voorkomen bij externe mestopslag-optimalisatie 

van de mestopslag (Goossens A., 2005a; Hemmer H. et al., 2004; Brink C. et al., 2003; 

EIPPCB, 2003; Hendriks J. et al., 2001). 


Opslagplaatsen van vaste dierlijke mest buiten de stal moeten zo gebouwd worden dat er geen 

afvloeiing van mest en/of mestsappen kan optreden. Dit houdt in dat er een dergelijke opslag 

voorzien is van een mestdichte, verharde vloer en aan drie zijden omgeven is door mestdichte 

wanden. De vierde zijde moet zo zijn uitgevoerd dat afspoeling van drain- en regenwater niet 

mogelijk is. Het drain- en hemelwater moet opgevangen worden en verzameld in mestdichte 

gesloten opslagruimten (aalputten). 

Opmerking 

Tijdelijke opslag van mest op de akker is niet ingedeeld volgens de Vlarem-wetgeving en is met 

andere woorden toegelaten indien aan een aantal specifieke voorwaarden voldaan wordt. 

Vlarem I, bijlage 1, rubriek 28.2: ‘opslagplaats van dierlijke mest’ vermeldt als uitzondering: 

De opslag in agrarisch gebied van vaste dierlijke mest en/of van mengmest op de akker, 

bedoeld om te worden uitgespreid, is niet ingedeeld onder de voorwaarde dat deze opslag 

gedurende maximaal 3 maanden per jaar gebeurt en de volgende minimumafstanden worden 

gerespecteerd: 

• de afstand tot de perceelsgrens en oppervlaktewater bedraagt ten minste 10 meter; 

• de afstand tot woningen van derden bedraagt ten minste 100 meter. 

Naast mestopslagplaatsen zoals hoger beschreven, vermeldt de BREF (EIPPCB, 2003) eveneens 

bepalingen voor de opslag van varkensmest in betonnen of stalen tanken of bassins. Aandachtspunt 

is het afdekken van de mestopslag met behulp van vaste materialen (b.v. plastic) of 

drijvende stucturen (b.v. stro, turf) 


Anno 2005 voeren Ecolas en Universiteit Gent in opdracht van Aminabel een onderzoek uit naar 

‘Externe mestopslag: inventarisatie van opslagsystemen en bepaling van ammoniak, lachgasen 

methaanemissie uit deze systemen’. Voor een inschatting van het type van externe mestopslag 

(mestsilo’s, foliebassins, mestzakken, mesthoop al dan niet afgedekt, enz.), de hoeveelheden 

extern opgeslagen mest en de duur van de opslag wordt naar hogervermelde studie verwezen. 



Globaal genomen wordt gesteld dat afvloeiing van mest en/of mestsappen kan worden voorkomen 

bij externe mestopslag. Het soort systeem en de uitvoeringsvorm zijn echter afhankelijk 

van het soort mest en de bedrijfsspecifieke omstandigheden en worden best van geval tot geval 

bepaald. Globaal genomen kan gesteld worden dat hoe beter de mestopslagfaciliteiten afgedicht 

zijn, hoe kleiner de kans op luchtemissie en geurhinder. Bij gesloten constructies is ventilatie 

vereist om explosiegevaar te voorkomen. 

milieu-impact 

Door het contact tussen de mest en de omgeving te beperken, worden nutriëntemissie (lucht, 

bodem, gronden/of oppervlaktewater) en geur (tot >90% reductie van de geurconcentratie) 

beperkt. 

Opmerking 

Deze maatregel heeft een bijkomend positief effect, met name het voorkomen/beperken van 

ongedierte. 


De kostprijs van mestafdekkingen voor mestopslag varieert o.a. naargelang de uitvoeringsvorm 

en de afmetingen. Enkele voorbeelden van investeringskosten (vervangingswaarde) per meter 

doorsnede zijn: 

• spankap of spanfolie: 660-790 €/m doorsnede; 

• drijvende afdekking: 450-570 €/m doorsnede; 

• polyester afdekking: 815-1 045 €/m doorsnede; 

• beton, hout of golfplaten: 815-1 045 €/m doorsnede. 

Deze kostprijzen zijn afkomstig van KWIN-Veehouderij 2004-2005. 

Globaal genomen wordt gesteld maatregelen ter voorkoming van afvloeiing van mest en/of 

mestsappen bij externe mestopslag economisch haalbaar zijn voor alle veeteeltbedrijven. 


Zie paragrafen 4.1.1, 4.8, 5.1, 5.2.5 en 5.3.5. 

g. Mestaanwending afstemmen op de betrokken landbouwgrond, gewasbehoefte en 

klimatologische omstandigheden (EIPPCB, 2003) 


De hoeveelheid mest en het moment van uitrijden dient maximaal afgestemd te worden op o.a. 

bodemgesteldheid, grondsoort en helling van de betrokken landbouwgrond, de soorten en groeistadium 

van de gewassen, en klimatologische omstandigheden zoals neerslag, windrichting en 

irrigatie. Het aanwenden van de mest op het land kan enkel toegestaan worden: 

• indien de betrokken landbouwgrond niet drassig, ondergelopen, bevroren of met sneeuw 

bedekt is; 

• indien de betrokken landbouwgrond niet steil hellend is 

• bij afwezigheid van waterlopen in de nabijheid (een onbehandelde strook land vrijlaten); 

• zo kort mogelijk voordat de maximale gewasgroei en opname van voedingsstoffen optreedt; 

• in periodes waarin geen uitrijverbod geldt (zie bijlage 2); 

• bij een gunstige windrichting ten opzichte van de omwonenden. 


HOOFDSTUK 4 


Globaal genomen is deze maatregel technisch haalbaar. 

milieu-impact 

Door het aanpassen van de mestaanwending aan de specifieke behoeften worden nutriëntemissies 

(lucht, bodem, gronden/of oppervlaktewater) beperkt. 


Globaal genomen is deze maatregel economisch haalbaar. 


Zie paragrafen 4.1.3, 4.7, 4.10.1 en 5.1. 

h. Mest emissiearm aanwenden, nauwkeurig doseren en gelijkmatig verspreiden (Cnockaert 

H., 2005; Goossens A., 2005a; Hemmer H. et al., 2004; Janssens, B. et al., 2004; Coomans 

D. et al., 2004; Goossens A., 2004b; Brink C. et al., 2003; EIPPCB, 2003; An., 2003d) 


Emissiearm aanwenden van de mest betekent het beperken van de contacttijd van de meststof 

met de lucht. Bovendien dient de mest nauwkeurig gedoseerd en gelijkmatig verspreid te worden. 

In de onderstaande paragrafen wordt een overzicht gegeven van emissiearme mestaanwendingstechnieken 

voor mengmest. Deze technieken kunnen zowel voor runder- als varkensmest 

worden toegepast. 

(1) Breedwerpig spreiden + inwerken binnen 2 uur 

Het meest eenvoudige systeem voor het toedienen van mengmest is breedwerpig spreiden. Bij 

deze methode wordt de mest door een opening achteraan in de tank op een spreidplaat gepompt. 

Door de hoge snelheid waarmee de mest op de spreidplaat terechtkomt, wordt de mest waaiervormig 

verspreid. Bij deze manier van mest spreiden is het contactoppervlak tussen de mest en 

de lucht heel groot waardoor de ammoniakemissie en geuremissie enorm hoog is. Dit kan enkel 

beperkt worden door de gespreide mest zo snel mogelijk onder te werken. Vandaar dat breedwerpig 

spreiden enkel nog toegelaten is wanneer de mest binnen de 2 uur na het opbrengen 

wordt ingewerkt. 

(2) Klassieke injector 

Bij klassieke injectie (Figuur 36, p. 181) wordt de mest in stroken in de grond gebracht met een 

tussenrijafstand van gemiddeld 50 cm. De gemiddelde injectiediepte bedraagt 15 tot 20 cm. De 

sleuven worden gemaakt door injectietanden met brede ganzenvoeten. Door deze ganzenvoeten 

kan de mest zich ook zijdelings verspreiden. De sleuven worden volledig toegedrukt zodat aan 

het grondoppervlak enkel een snede in de zode zichtbaar blijft. De mest komt dus praktisch niet 

in aanraking met de lucht waardoor emissiereducties van 95 tot zelfs 100% gemeten worden. 

Door de grote werkdiepte is in de zomer de kans op droogteschade groot omdat de wortels van 

de graszode tot op grote diepte afgesneden worden en de vochtvoorziening daardoor in het 

gedrang kan komen. Vooral in periodes van droogte voor of na de mestinjectie zal verdroging 

en afsterven van de wortels nadelig zijn voor de grasopbrengst. 



Door de grote diepte waarop dit systeem de mest in de grond brengt, kunnen hoeveelheden tot 

100 ton per ha geïnjecteerd worden zonder dat er mest aan de oppervlakte komt. In het verleden 

zijn met dit systeem dan ook veel te grote hoeveelheden mest toegediend. 

Figuur 36: Werking klassieke injector 

Op deze grote diepte en met deze hoge dosis komen vele nutriënten niet bij de wortels van de 

planten terecht maar wel in de waterlopen en het grondwater. Bovendien duurt het veel langer 

vooraleer de nutriënten de planten bereiken omdat de afstand tussen de planten en de mest te 

groot is. 

Door de grote tussenrijafstand is er een ongelijkmatige verdeling tussen de rijen. De grote injectiediepte 

vergt veel vermogen van de trekker waardoor de kans op beschadiging van de graszode 

door wielslip vergroot. 

Door de grote diepte waarop de mest in de bodem wordt gebracht en de schade die aan de bodem 

berokkend wordt, is deze methode van injecteren niet echt milieuvriendelijk. Tegenwoordig 

wordt klassieke injectie dan ook niet meer toegepast. De vervangers van de klassieke injector 

zijn de zodenbemester en de zodeninjector. 

(3) Zodenbemester 

Bij een zodenbemester zijn de sleuven ongeveer 4 tot 8 cm diep (Figuur 37, p. 182). Op deze 

manier wordt de mest aan de wortels van de graszode gelegd waardoor de nutriënten snel door 

het gras kunnen opgenomen worden. Het beste werkresultaat wordt verkregen met een mestgift 

die tussen 15 en 25 ton per ha ligt. 

De tussenrijafstand bedraagt 16,5 tot 28 cm. Ten opzichte van de 50 cm bij de klassieke injector, 

is de afstand tussen de sleuven hier veel kleiner en is bijgevolg de verdeling van de mest tussen 

de sleuven nauwkeuriger. 

In vergelijking met klassieke injectie is de kans op droogteschade ook veel kleiner omdat minder 

diep gewerkt wordt. Toch moet diep genoeg gewerkt worden omdat bij te ondiepe sleuven 

het gras met mest besmeurd wordt. 

Proeven van verschillende onderzoekers geven emissiereducties van 57 tot 94%. Deze emissiereducties 

zijn kleiner dan bij klassieke injectie omdat er nog enig contact is tussen de mest en 

de lucht. Bij zodenbemesting sluiten de sleuven zich, onder niet al te droge omstandigheden, 

vrij snel op natuurlijke wijze. 


HOOFDSTUK 4 

Figuur 37: Werking zodenbemester + voorbeeld 

(4) Zodeninjector 

De zodeninjector werkt op ongeveer dezelfde manier als de zodenbemester. Het sluiten van de 

sleuven is het enige verschil. Terwijl bij een zodenbemester de gleuf waar de mest ingebracht 

wordt, openblijft, wordt deze bij zodeninjectie terug gesloten (Figuur 38). Het sluiten van de 

sleufjes gebeurt door kleine rollen die achter ieder injectie-element lopen. 

Vermits het de bedoeling is dat na het sluiten van de sleuven de mest volledig in de grond blijft, 

moet dieper gewerkt worden dan bij zodenbemesting. De benodigde trekkracht zal dus groter 

zijn. Als niet dieper gewerkt wordt, wordt de mest uit de sleuven gedrukt en komt boven op de 

graszode terecht. De ammoniakemissie zal hierdoor gevoelig stijgen. Proeven van verschillende 

onderzoekers geven emissiereducties van 57 tot 100%. 

Figuur 38: Werking zodeninjector 

De optimale injectiediepte is 5 tot 10 cm. De optimale grashoogte is 6 tot 10 cm. De gemiddelde 

dosis bedraagt 20 tot 30 ton per ha. De verschillende systemen om een sleuf te maken zijn 

dezelfde dan bij de zodenbemester. De zodeninjector wordt echter weinig gebruikt. Het is vooral 

de zodenbemester die wordt ingezet. 



(5) Sleepvoetbemester 

Bij een sleepvoetbemester wordt het gras eerst door de machine opgelicht of zijdelings weggedrukt 

(Figuur 39). Daarna wordt de mest in strookjes van maximaal 5 cm op de bodem gelegd. 

Het gras dat weggedrukt of opgelicht wordt, bedekt normaal gezien geheel de strookjes, behalve 

in de sporen van de trekker en de mengmesttank. Onder droge omstandigheden en met niet al te 

zware machines is het mogelijk dat het gras in de sporen terug rechtkomt en zo toch nog de 

meststrookjes bedekt. 

Figuur 39: Werking sleepvoetbemester + voorbeeld 

Bij een sleepvoetsysteem is de emissiereductie afhankelijk van de lengte van de graszode en van 

de mestgift. Proeven van verschillende auteurs geven emissiereducties van 43 tot 80%. Het 

sleepvoetensysteem haalt de hoogste emissiereducties wanneer het gras 10 cm of langer is en de 

dosis niet te hoog is (10 tot 12 ton per ha). De mest wordt immers in stroken op de grond 

gebracht. De graszode vormt dan een bescherming voor de meststroken tegen zonlicht en wind. 

Op deze manier ligt de mest in een koele, windstille omgeving en zal de verdamping merkelijk 

minder zijn. In de praktijk moet dan ook getracht worden de mest toe te dienen wanneer de 

graszode de geschikte lengte heeft. Immers, als de mest toegediend wordt op een te korte graszode, 

zal het emissiereducerend effect van de sleepvoetbemester sterk afnemen. Uiteraard moet 

ook rekening gehouden worden met de berijdbaarheid van het perceel. 

(6) Sleufkouterbemester 

De sleufkouterbemester is een samensmelting van een zodenbemester en een sleepvoetbemester 

(Figuur 40, p. 184). Er wordt een ondiep sleufje van maximum 3 cm in de bodem gemaakt. Dit 

kenmerk is vergelijkbaar met de zodenbemester. De mest komt dan gedeeltelijk in het sleufje en 

gedeeltelijk naast het sleufje op de grond terecht. Dit laatste is ook het geval bij de sleepvoetbemester. 

Wanneer eenzelfde dosis mest wordt toegediend, zal in vergelijking met de sleepvoet, de emissiereductie 

van de sleufkouter groter zijn. Dit wordt verklaard door het aandeel mest in de 

bodem. De optimale grashoogte ligt net zoals bij de sleepvoet tussen 10 en 15 cm. 

Proeven van verschillende auteurs geven emissiereducties van 60 tot 95%. De emissiereductie 

wordt kleiner wanneer de mest overwegend naast i.p.v. in de sleufjes ligt. Om dit te voorkomen, 

mag de toe te dienen dosis niet te hoog zijn. De optimale dosis ligt tussen 10 en 20 ton per ha. 

Ook als het gras kort is, zal de ammoniakemissie stijgen. 


HOOFDSTUK 4 

Figuur 40: Werking sleufkouterbemester + voorbeeld 

Op vochtige kleigrond mag de gleuf niet dieper zijn dan 1 tot 2 cm om te vermijden dat door 

indroging de sleuven te ver opentrekken. De meeste sleufkouters geraken moeilijk in harde 

grond. Onder droge omstandigheden lijkt de werking van de sleufkouter dan ook meer op die 

van een sleepvoet. Wanneer op een vochtige grond met een diep afgestelde sleufkouter gewerkt 

wordt, zal de werking meer gelijken op die van een zodenbemester. 

(7) Sleepslangenbemester 

Het sleepslangensysteem wordt vooral toegepast in opgroeiende gewassen in de akkerbouw 

(Figuur 41). Voor grasland wordt het systeem minder gebruikt. Het probleem op grasland is dat, 

vooral bij dikke rundveemest, de mest in smalle stroken op de zode komt waardoor het gras gaat 

verbranden. Ook heeft het bevuilen van het gras een nadelige invloed op de smakelijkheid en de 

opname van het gras door het vee. Het is ook mogelijk dat later via maaien en harken opgedroogde 

mest in de graskuil terechtkomt en de voederwaarde van de kuil negatief beïnvloedt. 

Proeven van verschillende auteurs geven emissiereducties van 26 tot 39%. 

Figuur 41: Werking sleepslangenbemester + voorbeeld 


In mei 2003 (B.S. 08/05/03) werden de bepaling voor het emissiearm aanwenden van mest 

verscherpt via wijziging van het mestdecreet. Het breedwerpig uitrijden van mengmest op grasland 

is niet meer toegestaan. De maatregel ‘uitrijden bij regenweer’ werd immers geschrapt. De 



mengmest moet worden toegediend m.b.v. emissiearme aanwendingsapparatuur. Deze regeling 

geldt ook voor beteelde cultuurgrond. Breedwerpig spreiden van mengmest is enkel nog toegelaten 

op niet-beteeld akkerland op voorwaarde dat de mest binnen de twee uren na het spreiden 

wordt ingewerkt. Als mengmest op zaterdag breedwerpig wordt gespreid, moet de mest zelfs 

onmiddellijk worden ingewerkt. 

Voor stalmest en andere meststoffen die arm zijn aan ammoniakale stikstof betekent emissiearm 

aanwenden dat ze binnen de 24 uur na het opbrengen worden ondergewerkt. 

Emissiearm aanbrengen, nauwkeurig doseren en gelijkmatig verspreiden van mest is theoretisch 

haalbaar voor alle veeteeltbedrijven. Iedere mestverspreidingstechniek heeft echter voor- en 

nadelen en is niet voor elke mestsoort en/of op alle soorten landbouwgrond toepasbaar. 

milieu-impact 

Het in voege treden van het mestdecreet in 1991 heeft duidelijk een positieve invloed gehad op 

de ammoniakemissie. In 2001 werd reeds een emissiereductie van 22,4 kton NH3 gerealiseerd ten 

opzichte van 1990. Deze reductie was voornamelijk te danken aan de maatregelen m.b.t. het 

emissiearm aanwenden van dierlijke mest. Als gevolg van de wijzigingen in het mestdecreet in 

2003 (B.S. 08/05/03) kan een verdere reductie worden gerealiseerd. Over de reductiepercentages 

van mestaanwendingstechnieken bestaat nogal wat discussie. Tabel 58 geeft een overzicht van de 

gewogen emissiecoëfficiënten voor cultuurgrond en grasland, van toepassing vanaf 2004. 

Tabel 58: Emissiecoëfficiënten emissiearm aanwenden (vanaf 2004) 

BRON: Goossens A., 2004b 

reductie tov 

breedwerpig 

uitrijden (%) 

[maximale 

reductie a ] 

correctie (15% b ) 

[verwachte 

reductie in de 

praktijk] 

procentueel 

aandeel 

maatregel 

mengmest (%) 

emissiecoëfficiënt 

mengmest 

Referentie: breedwerpig uitrijden 50 

Voor cultuurgronden vanaf 2004 

a) mestinjectie (beteeld) 95 80,75 50 9,6 

b) het in twee opeenvolgende 

werkgangen uitspreiden en inwerken 

van de mest, waarbij de mest binnen 

twee uur na het begin van het 

uitspreiden dient te zijn ingewerkt op 

het betrokken perceel (niet beteeld); 

70 59,5 50 20,3 

gewogen emissiecoëfficiënt 14,9 

Voor grasland vanaf 2004 

a) zode-injectie 80 68 50 16,0 

b) sleufkouter 70 59,5 30 20,3 

b) sleepslangtechniek 65 c 

55,25 20 22,4 

gewogen emissiecoëfficiënt 18,6 

a. op basis van praktijkproeven uitgevoerd in droge omstandigheden en bij winderig weer; mogelijk gaat het om een 

overschatting 

b. op basis van Nederlands Onderzoek wordt aangenomen dat de gemeten emissiepercentages tijdens proeven met 15% 

verhoogd moeten worden om beter overeen te stemmen met de landbouwpraktijk 

c. In de tot nu toe gebruikte emissiecoëfficiënten voor emissiearm aanwenden wordt voor het gebruik van sleepslangtechniek 

uitgegaan van een emissiereductie van slechts 25%. Dit is een onderschatting. Uit internationale literatuur en 

recent onderzoek uitgevoerd door CLO in opdracht van de mestbank waarbij een aantal emissiearme aanwendingstechnieken 

geëvalueerd werden, blijkt duidelijk dat de emissiereductie door het gebruik van sleepslangtechniek hoger 

ligt. 


HOOFDSTUK 4 

Door het emissiearm aanwenden van de mest, blijft meer stikstof in de bodem met een verhoogde 

kans op nitraatuitspoeling tot gevolg, en neemt de emissie van lachgas uit de bodem 

vermoedelijk toe. Voor wat betreft emissie van methaan zijn er geen effecten te verwachten. 

Algemeen wordt aangenomen dat technieken die nutriëntemissie naar de lucht beperken ook 

een beperkend effect hebben op eventuele geurhinder. 

Opmerkingen: 

– Het bepalen van de % toepasbaarheid van een emissiearme aanwendingstechniek is van 

groot belang voor het correct inschatten van de emissiereductie. Momenteel is hieromtrent 

weinig informatie beschikbaar. 

– Uit onderzoek blijkt duidelijk dat de gebruikte apparatuur (constructie, afstelling, onderhoud, 

...) een grote invloed heeft op de werkelijk gerealiseerde emissiereductie. 

– Het mestdecreet laat anno 2005 ook het niet emissiearm aanwenden van resteffluenten van 

de mestverwerking toe, op voorwaarde dat de ammoniakale N-inhoud minder dan 1 kg/ 

1000 l bedraagt. Waakzaamheid hierbij is geboden om de gerealiseerde reducties door emissiearme 

aanwending van mengmest in de toekomst niet voor een deel teniet te doen. Deze 

problematiek zal in het kader van een onderzoek naar het gebruik van resteffluenten in de 

landbouw, in opdracht van de mestbank, verder onderzocht worden. 


De kostprijs van emissiearme mestaanwendingstechnieken voor mengmest varieert o.a. naargelang 

de techniek, de capaciteit (inhoud mestopslagtank) en de benuttingsgraad. Enkele voorbeelden 

van kostprijzen (kostenvergoeding voor het onderling gebruik van werktuigen) zijn: 

• klassieke injector: 7-19 €/u (werkbreedte 3-5 meter); 

• zodenbemester: 13-37 €/u (werkbreedte 2.7-7 meter); 

• zodeninjector: ? 

• sleepvoetbemester: 13-37 €/u (werkbreedte 2.7-7 meter); 

• sleufkouterbemester: 14-19 €/u (werkbreedte 4-7 meter); 

• sleepslangenbemester: ? 

Deze kostprijzen zijn afkomstig van KWIN-Veehouderij 2004-2005. 

Globaal genomen wordt gesteld dat het emissiearm aanwenden van mest economisch haalbaar 

is voor alle veeteeltbedrijven. 


Zie paragrafen 4.10, 5.1, 5.2.7 en 5.3.7. 

4.4. Geur en stof 

4.4.1. Beschrijving (An., 2005a; Hendriks J., et al., 2001) 

Geur is in de veeteeltsector een belangrijk milieuaspect. Geurcomponenten in de veehouderij 

ontstaan door de afbraak van proteïnebevattende stoffen en zijn aanwezig in b.v. faeces, urine, 

huid, haar of voedsel. Waarneembaarheid van geur door de bevolking kan leiden tot klachten. 

Ook al is er geen éénduidige algemeen geldende relatie tussen geur- en ammoniakemissie bij 

veestallen en mest, toch blijkt uit de praktijk dat door het implementeren van ammoniakreducerende 

maatregelen in veel gevallen ook een reductie van geur kan worden bekomen. 



Stofemissies in de veeteeltsector worden veroorzaakt door beweging van dieren, circulatie van 

lucht door natuurlijke of mechanische ventilatie in stallen, en bij het toedienen van (droog) 

voeder. 

Tussen stof- en geurreductie zou er een lineair verband bestaan (mededeling leverancier) bijvoorbeeld: 

• stofreductie 50% – geurreductie 20% 

• stofreductie 100% – geurreductie 80%. 

4.4.2. Kwantitatieve inschatting (Grobben P. en Van Broeck G., 2004; Grobben P. et al., 

2004; V; Van Langenhove H. et al., 2000) 

Uit praktijkgegevens van 1997 blijkt dat ongeveer 16% van de geurklachten verband hielden 

met agrarische activiteiten. Hiervan werd bijna 40% in verband gebracht met het aanwenden 

van mest, ongeveer 25% met het houden van varkens, 15% met het houden van pluimvee en 3% 

met het houden van runderen. Resterende percentages konden op basis van de klachtenbestanden 

moeilijker worden toegewezen aan één type landbouwactiviteit. 

Een enquÍte, uitgevoerd in 2004 bij 5000 burgers, evenredig verspreid over de verschillende 

provincies, gaf aan dat 6% van de Vlaamse burgers geurhinder ondervindt van landbouwkundige 

activiteiten. Ruim de helft hiervan schrijft de hinder toe aan het uitspreiden van mest, een 

vierde aan varkenshouderijen, een tiende aan pluimveehouderijen en ruim één op de twintig aan 

rundveehouderijen. 

Over de rundveehouderij is voor zover gekend, geen kwantitatieve informatie beschikbaar. 

Tabel 59 geeft een range van geuremissiewaarden zoals opgemeten in de varkenshouderij. De 

geuremissiewaarden zijn uitgedrukt in geureenheden per dierplaats. Eén geureenheid (1 ge) is 

de hoeveelheid van een gasvormige stof of een mengsel van stoffen die, verdeeld in zuivere 

lucht, door de helft van een panel van waarnemers wordt onderscheiden van zuivere lucht. 

Tabel 59: Geuremissiewaarden voor verschillende diercategorieën in de varkenshouderij 

diercategorie 

geurconcentratie 

[ge/dierplaats] 

zeugen 6,8-19 

guste en dragende zeugen 17,2 

kraamzeugen 17,8-44,6 

biggen 3,3-17 

vleesvarkens 9,6-22,4 

Kwantitatieve informatie over stofemissies is voor zover bekend niet beschikbaar. 


HOOFDSTUK 4 

4.4.3. Milieuvriendelijke technieken (zie ook paragraaf 4.3) 

a. Optimaliseren van stallen en/of mestopslagplaatsen binnen de bedrijfslocatie (EIPPCB, 

2003) 


Optimale lokalisatie omvat naast een technische beoordeling (b.v. inplanting van bedrijfseenheden 

tov elkaar, herlokaliseren of groeperen van geuremissiebronnen), de evaluatie van meteorologische 

omstandigheden (b.v. windrichting) en topografische gegevens (b.v. heuvels, waterlopen). 

Stallen en/of mestopslagplaatsen dienen binnen de bedrijfslocatie zoveel als mogelijk 

gelokaliseerd te worden op plaatsen waar ze de minste hinder (o.a. geur) vormen voor het milieu 

en omwonenden. 


Optimale lokalisatie is onderdeel van een goede bedrijfsvoering. Globaal genomen kan optimaliseren 

binnen de bedrijfslocatie als technisch haalbaar beschouwd worden voor alle nieuwe 

stallen en/of nieuwe mestopslagplaatsen. 

milieu-impact 

Optimaliseren binnen de bedrijfslocatie heeft een gunstig effect op het milieu en omwonenden 

in zijn globaliteit. Enkele concrete aspecten hieromtrent zijn: 

• optimaal localiseren van bedrijfseenheden kan onnodig transport en eventueel bijhorende 

geluidshinder, alsook bijkomende activiteiten en eventueel bijhorende emissies beperken/ 

voorkomen; 

• door het herlokaliseren of groeperen van geuremissiebronnen en rekening te houden met 

metereologische omstandigheden kan eventuele geurhinder voor omwonenden beperkt/ 

voorkomen worden; 

• de kans op oppervlaktewaterverontreiniging kan beperkt worden door rekening te houden 

met de eventuele aanwezigheid/ligging van waterlopen. 


Het optimaal lokaliseren van nieuwe stallen en/of nieuwe mestopslagplaatsen binnen de 

bedrijfslocatie is globaal genomen economisch haalbaar. 


Zie paragrafen 4.1; 4.1.1, 4.8, 5.1, 5.2.5 en 5.3.5. 

De BREF (EIPPCB, 2003) vermeldt dat een goede bedrijfsvoering een essentieel onderdeel is 

van BBT. 

b. Plaatsen van een hoge trekschouw of verhogen van het emissiepunt (Derden A., et al., 

2003; Hendriks J. et al., 2001) 


Verdunning van geurbevattende lucht en een betere verspreiding leiden tot lagere geurconcentraties 

op immissieniveau. De kans op geurhinder zal hierdoor afnemen. Dit kan door b.v. het 

plaatsen van een hoge trekschouw of een verhoging van het bestaande emissiepunt. 




Het verdunningseffect door het plaatsen van een hoge trekschouw of het verhogen van het emissiepunt 

is afhankelijk van de meteorologische omstandigheden. De reductie van geurhinder naar 

de directe omgeving door het plaatsen van een schoorsteen is onder meer sterk afhankelijk van 

de hoogte en de specifieke omstandigheden en is daarom moeilijk in algemene zin te concretiseren. 

milieu-impact 

Op grotere afstand van de bron hebben voldoende hoge emissiepunten op zich geen enkel effect 

op de te verwachten geuremissie. Voor het berekenen van de te bereiken geurhinderreductie 

voor een specifieke situatie zijn verspreidingsmodellen nodig. 

Het plaatsen van een hoge trekschouw of het verhogen van het emissiepunt is geen efficiënte 

geurverwijderingtechniek, maar kan bij lokale geurhinder wel een oplossing bieden. 


De kosten zijn sterk afhankelijk van de wijze van aanpassen van het emissiepunt en de specifieke 

omstandigheden. Globaal genomen is deze maatregel economisch haalbaar. 

voorbeeld slachthuissector: 

Investeringskosten: 50 000-90 000 € 

Werkingskosten: 1 800 €/jaar 


/ 

c. Vermengen van stallucht met verse lucht (An., 2002a; Hendriks J. et al., 2001) 


Voor het vermengen van stallucht met verse lucht (verdunning) is een bijkomende ventilator 

vereist voor het aanzuigen van de verse lucht. 


Het vermengen van stallucht met verse lucht is technisch haalbaar voor alle veeteeltbedrijven. 

milieu-impact 

Het verdunnen van stallucht door vermengen met verse lucht heeft geen enkel effect op de 

hoeveelheid geurdeeltjes. Wel daalt de geurconcentratie doordat het debiet van de met geur 

beladen lucht vergroot. 

Naar analogie met de voorgaande maatregel is ook verdunning geen efficiënte geurverwijderingtechniek, 

maar kan bij lokale geurhinder wel een oplossing bieden. 


Globaal genomen is deze maatregel economisch haalbaar. 


HOOFDSTUK 4 


/ 

d. Stallucht afzuigen en behandelen met een gaswasser (An., 2005a; Aarnink A.J.A. et al., 

2004; Grobben P. en Van Broeck G., 2004; Melse R.W. en Willers H.C., 2004; EIPPCB, 

2003; www.emis.vito.be; www.agriholland.nl) 


Een gaswasser is een reinigingsinstallatie waarin een gasstroom in intensief contact wordt 

gebracht met een vloeistof met als doel bepaalde gasvormige componenten uit het gas naar de 

vloeistof te laten overgaan. Gaswassers kunnen als emissiebeperkende techniek bij zeer veel 

gasvormige emissies worden toegepast. Gaswassing wordt ook wel absorptie genoemd. Bij gaswassing 

is er dus sprake van een overgang van componenten van de gasfase naar de vloeistoffase. 

Een biowasser of biologische wasser is een soort van gaswasser. 

Voor meer informatie wordt verwezen naar de databank LUSS van VITO, raadpleegbaar via: 

http://www.emis.vito.be/Luss/techniekbladen/techniekblad_22_gaswassing_algemeen.pdf en 

http://www.emis.vito.be/Luss/techniekbladen/techniekblad_29_biowasser.pdf 


Een gaswasser is een gangbaar systeem voor de verwijdering van ammoniak uit stallucht. Bij 

bepaalde uitvoeringsvormen worden eveneens geur- en stofdeeltjes verwijderd. Een biologisch 

luchtwassysteem en een chemisch luchtwassysteem zijn opgenomen in bijlage I (Lijst van 

AEA-staltechnieken) bij het Ministrieel Besluit van 19 maart 2004 als technieken voor het zuiveren 

van de uitgaande stallucht. Deze nageschakelde luchtbehandelingstechnieken zijn technisch 

haalbaar voor alle geventileerde nieuwbouwstallen. 

Opmerking: 

De BREF (EIPPCB, 2003) geeft aan dat in Nederland (1999) naar schatting 1 miljoen leghennen 

en 50 000 braadkippen gehouden worden in stallen voorzien van een chemische gaswasser. 

milieu-impact 

Door het behandelen van de afgezogen stallucht door middel van een gaswasser worden zowel 

de emissie van ammoniak (tot 70% reductie met een biologische gaswasser en tot 95% reductie 

met een chemische gaswasser), stof (tot 80% reductie met een chemische gaswasser en tot 

>99% reductie met een biologische gaswasser) als geur (tot 30% reductie met een chemische 

gaswasser en 40-50% met een biologische gaswasser) beperkt. Het afzuigen van de stallucht uit 

de stal en het aanzuigen ervan ter hoogte van de gaswasser alsook de waterpomp vereisen energie 

en gaan mogelijk gepaard met hinder door geluid en trillingen. De hoeveelheid spuiwater 

die wordt gevormd is afhankelijk van de ammoniakbelasting van de gaswasser en de gewenste 

N tot-concentratie in het spuiwater. 

Opmerking: 

Het gevormde spuiwater kan niet naar de mestkelder worden afgevoerd omwille van H 2S-vorming. 

Bij aanwending op het land van het spuiwater is een gebruikerscertificaat vereist (OVAM) alsook 

een ontheffing (Federale Overheidsdienst Volksgezondheid, Veiligheid van de Voedselketen 

en Leefmilieu) vereist. 



voorbeelden: 

Het waterverbruik van een biologische wasser wordt geschat op 850-2 200 liter/vleesvarkenplaats/jaar 

of 490-1 260 liter/kg NH 3-verwijdering bij een gemiddeld ventilatiedebiet van 35 m³/ 

vleesvarken/uur, een ammoniakproductie van 2.5 kg/dierplaats/jaar en een ammoniak verwijderingsrendement 

van 70%. 

Het waterverbruik van een chemische wasser wordt geschat op 70 liter/vleesvarkenplaats/jaar 

bij ammoniakproductie van 2.5 kg/dierplaats/jaar en een ammoniak verwijderingsrendement 

van 95%. 


De BREF (EIPPCB, 2003) geeft aan dat het implementeren van gaswassers bijna altijd te duur 

is voor een veeteeltbedrijf en dat het eventueel opleggen ervan gepaard dient te gaan met een 

grondige doorlichting van de concrete bedrijfssituatie inzake geurhinder. 

Een inschatting van de investerings- en werkingskosten bij nieuwbouw werd gemaakt bij het 

opstellen van de lijst van AEA-staltechnieken. Globaal genomen wordt een gaswasser als economisch 

haalbaar beschouwd bij nieuwbouwstallen voor diercategorieën waarvoor nog geen 

AEA-stalsystemen in de lijst zijn opgenomen en indien naast de emissie vanuit de stal nog 

bijkomende emissiebronnen aangepakt moeten worden (b.v. mestverwerking door middel van 

droging). 

De economische haalbaarheid van gaswassers bij bestaande stallen dient van geval tot geval te 

geëvalueerd worden; de kosten zijn sterk afhankelijk van de specifieke staluitvoering, b.v. luchtinlaat, 

luchtafvoersysteem en stalindeling. 

Enkele algemene kostprijzen 

Volgens Nederlands onderzoek zou de totale kostprijs van luchtwassystemen met 40-60% (biologische 

wasser) respectievelijk 60-70% (chemische wasser) kunnen dalen indien het systeem 

niet op het maximale ventilatiedebiet gedimensioneerd zou moeten worden. Bijkomend onderzoek 

hieromtrent is echter nodig. 

voorbeelden 

De investerings- en werkingskosten voor een natte wasser variëren naargelang het te behandelen 

debiet. 

De BREF (EIPPCB, 2003) vermeldt extra investeringskosten van 3,18 €/dierplaats voor leghennen 

en braadkippen en extra totale jaarlijkse werkingskosten van 6,70 €/dierplaats voor 

leghennen en 0,66 €/dierplaats voor braadkippen. Voor varkens variëren de extra investeringskosten 

tussen 9-84 €/dierplaats en de extra jaarlijkse werkingskosten tussen 3 en 28 €/dierplaats. 

In KWIN-rapportage 2004-2005 zijn de onderstaande gemiddelde totale jaarlijkse kosten per 

dierplaats van biologische en een chemische luchtwassystemen terug te vinden. 

biologische luchtwassystemen: 

• gespeende biggen: 16 € 

• kraamzeugen: 127 € 

• guste en drachtige zeugen: 34 € 

• vleesvarkens: 23 € 


HOOFDSTUK 4 

chemische luchtwassystemen: 

• gespeende biggen: 4 € 

• kraamzeugen: 44 € 

• guste en drachtige zeugen: 32 € 

• vleesvarkens: 14 € 

• pluimvee (batterij): 0.8 € 

Volgens een Vlaamse leverancier bedraagt de totale jaarlijkse kostprijs (afschrijvingstermijn 

10 jaar, discontovoet 5%) van een biologische respectievelijk chemische luchtwasser (debiet 

60 000 m³) 6,19 € respectievelijk 7,25 € per mestvarken dierplaats. 

Overige bronnen vermelden de onderstaande kostprijzen van gaswassers toegepast in de Nederlandse 

veeteeltsector: 

biologische luchtwasser bij nieuwe stallen: 

• exploitatiekosten: 9-19€/kg NH 3 (15-33 €/dierplaats varkens; 1,1 €/dierplaats pluimvee) 

chemische luchtwasser bij nieuwe stallen: 

• exploitatiekosten: 7€/kg NH 3 (16 €/dierplaats varkens; 0,5 €/dierplaats pluimvee) 


Zie paragrafen 4.5.5.1 en 4.6.5.2. 

e. Stallucht afzuigen en behandelen met een biofilter (An., 2005a; Melse R.W. en Willers 

H.C., 2004; EIPPCB, 2003; Brink C. et al., 2003; Hendriks J., et al., 2001; 

www.emis.vito.be; www.infomil.nl) 


Bij biofiltratie wordt de te zuiveren gasstroom opwaarts doorheen een filterbed geleid, dat is 

opgebouwd uit biologisch materiaal, b.v. compost, boomschors of turf. Het filtermateriaal is 

drager van een dunne waterfilm waarin micro-organismen leven. De verontreinigingen in de 

gasstroom worden door ad- en absorptie op het filtermateriaal weerhouden, en vervolgens door 

de aanwezige micro-organismen afgebroken. Voor meer informatie wordt verwezen naar de 

databank LUSS van VITO, raadpleegbaar via: 

http://www.emis.vito.be/Luss/techniekbladen/techniekblad_27_biofilter.pdf 


Luchtbehandeling (voornamelijk geur) door middel van een biofilter wordt met succes toegepast 

in mechanisch geventileerde stallen, op voorwaarde dat de bedrijfsvoering goed gebeurt. 

Aandachtspunten hierbij zijn o.a. het voldoende vochtig houden van de biofilter en het voorkomen 

van verstopping door stofdeeltjes of verzuring van de biofilter. Daarnaast is een biofilter 

erg geschikt als nageschakelde techniek voor verregaande geurverwijdering, in combinatie met 

een gaswasser. 

Opmerking 

Vanuit de praktijk wordt een bijkomend technisch probleem gesignaleerd, met name verzilting 

(omzetting van ammoniak naar ammoniumnitraat) van de biofilter. 



Globaal genomen is een biofilter technisch haalbaar voor alle veeteeltbedrijven met mechanisch 

geventileerde stallen, mits goede bedrijfsvoering en als nageschakelde techniek voor verregaande 

geurverwijdering in combinatie met een gaswasser. 

milieu-impact 

Door het behandelen van de afgezogen stallucht door middel van een biofilter worden zowel de 

emissie geur (tot 85% reductie) als van ammoniak (tot 85% reductie) beperkt. Volgens Nederlands 

onderzoek (Brink C. et al., 2003) heeft het toepassen van een biofilter echter een negatief 

effect op de emissie van lachgas naar de lucht; voor wat betreft methaanemissie is geen effect 

te verwachten. Het afzuigen van de stallucht uit de stal en het aanzuigen ervan ter hoogte van 

de biofilter vereisen energie en gaan mogelijk gepaard met hinder door geluid en trillingen. 


De BREF (EIPPCB, 2003) geeft aan dat het implementeren van biofilters bijna altijd te duur is 

voor een veeteeltbedrijf en dat het eventueel opleggen ervan gepaard dient te gaan met een 

grondige doorlichting van de concrete bedrijfssituatie inzake geurhinder. Ook de Vlaamse praktijk 

bevestigt deze vaststelling. Gevolg is dat een biofilter anno 2005 niet als economisch haalbaar 

beschouwd kan worden voor de veeteeltsector. 

Enkele algemene kostprijzen (niet-veeteeltsectoren): 

De BREF (EIPPCB, 2003) vermeldt voor de varkenshouderij extra investeringskosten die variëren 

tussen 10 en 111 €/dierplaats en extra totale jaarlijkse werkingskosten tussen 3 en 33 €/ 

dierplaats. Voor varkens variëren de extra investeringskosten tussen 10-111 €/dierplaats en de 

extra jaarlijkse werkingskosten tussen 3 en 33 €/dierplaats. 

Andere bronnen vermelden volgende data: 

investeringskosten: 5 000-20 000 EUR per 1 000 Nm³/h; 

290-13 100 EUR per m³ filtervolume 

werkingskosten: 725-1 450 EUR per 1 000Nm³/h; 

10-50 EUR per 1 000 Nm³ afgas vanaf debieten van 5 000 Nm³/h 


Zie paragraaf 4.6.5.1. 

f. Stallucht afzuigen en behandelen met een biotricklingfilter (An., 2005a; Hendriks J., et 

al., 2001; www.emis.vito.be; www.infomil.nl) 


Een biotricklingfilter is een combinatie van een biofilter en een gaswasser (biowasser). De bacteriën 

die voor de afbraak zorgen zijn geïmmobiliseerd op een drager of filtermateriaal. Dit 

filtermateriaal bestaat uit kunststofschuim, uit lava of uit plastic gestructureerde pakking. Het 

oppervlak moet van een dusdanige structuur zijn dat de biomassa zich er goed kan aan vasthechten. 

Het dragermateriaal wordt constant bevloeid met water. Hiervoor moet water uniform over 

de pakking worden gesproeid. De verontreinigende componenten absorberen in de vloeistoffilm 

en worden door de bacteriën afgebroken. Voor meer informatie wordt verwezen naar de databank 

LUSS van VITO, raadpleegbaar via: 

http://www.emis.vito.be/Luss/techniekbladen/techniekblad_28_biotricklingfilter.pdf 


HOOFDSTUK 4 


Ondanks het feit dat het gaat om een bewezen techniek, blijkt uit de praktijk dat het toepassen 

van een biotricklingfilter in de veeteeltsector niet praktisch haalbaar voor het behandelen van 

de stallucht omwille van de complexe bedrijfsvoering. 

milieu-impact 

Door het behandelen van de afgezogen stallucht door middel van een biotricklingfilter worden 

zowel de emissie van ammoniak (tot 75% reductie), geur (tot 90% reductie) als fijn stof beperkt. 

Het afzuigen van de stallucht uit de stal en het aanzuigen ervan ter hoogte van de biotricklingfilter 

vereisen energie. Er wordt eveneens een afvalwaterstroom gevormd. 


Enkele algemene kostprijzen (niet-veeteeltsectoren): 

• investeringskosten: 5 000-20 000 EUR voor 1 000 Nm³/h 

9-13 €/m³/h 

• werkingskosten: 0,77 EUR/1 000 m³ 

0,5 mandagen per week 


/ 

g. Stallucht afzuigen en behandelen via katalytische oxidatie (An., 2005a; Melse R.W. en 

Willers H.C., 2004; www.emis.vito.be; www.infomil.nl) 


Bij katalytische oxidatie worden de in de stallucht aanwezige componenten verbrand bij hoge 

temperatuur (enkele honderden graden) in aanwezigheid van een katalysator. Bij een goede 

procesvoering wordt ammoniak omgezet naar N 2 en methaan naar CO 2 en worden geurverbindingen 

verregaand verwijderd. Om het proces op gang te houden is opwarming van de stallucht 

nodig. Voor meer informatie wordt verwezen naar de databank LUSS van VITO, raadpleegbaar 

via: http://www.emis.vito.be/Luss/techniekbladen/techniekblad_33-katalytische_oxidatie.pdf 


Ondanks het feit dat het gaat om een bewezen techniek, blijkt uit de praktijk dat het toepassen 

van katalytische oxidatie in de veeteeltsector niet praktisch haalbaar voor het behandelen van 

de stallucht omwille van de complexe bedrijfsvoering. 

milieu-impact 

Ammoniak, methaan en geurverbindingen wordt door toepassing van katalytische oxidatie verregaand 

verwijderd. Verwacht wordt dat door katalytische oxidatie eveneens fijn stof wordt 

verwijderd. Concrete gegevens hieromtrent ontbreken echter. 

Groot milieunadeel van deze techniek is het grote energieverbruik (b.v. meerdere tientallen 

keren het energieverbruik van een gaswasser). 




Katalytische oxidatie is niet economisch haalbaar voor de behandeling van stallucht in de veeteeltsector 

omwille van de: 

• hoge investeringskosten (b.v. 2-3 keer hoger in vergelijking met een gaswasser); 

• hoge exploitatiekosten (b.v. 15-30 keer hoger in vergelijking met een gaswasser). 


/ 

h. Stallucht afzuigen en behandelen met een doekenfilter (Aarnink A.J.A. et al., 2004; An., 

2004f; Hendriks J. et al., 2001; Carpenter en Fryer, 1990) 


Een doekenfilterinstallatie bestaat in principe uit een omkasting waarin een filtermedium (het 

doek) is aangebracht. Door dit doek wordt de omkasting van de filter verdeeld in een zogenoemd 

“vuil” deel en een “schoon” deel. Het vuile deel, waar de met stof beladen lucht binnenkomt, 

bevindt zich meestal aan de onderzijde of op het middengedeelte van de omkasting. De 

binnenkomende lucht stroomt meestal niet rechtstreeks naar de filters, maar wordt afgeleid door 

één of meerdere verdeelplaten. Het doel hiervan is een betere verdeling over de doeken te 

bewerkstelligen waardoor deze meer gelijkmatig worden belast. Tevens verliest de lucht een 

groot gedeelte van zijn kinetische energie, waardoor een voorafscheiding plaats vindt onder 

invloed van de zwaartekracht. De met stof verontreinigde lucht wordt door de doekenfilter 

geleid en van stofdeeltjes ontdaan. Het stof wordt periodiek van de filter verwijderd en verzameld 

in een onder de filterinstallatie geplaatste trechter (hopper). Voor meer informatie wordt 

verwezen naar de databank LUSS van VITO, raadpleegbaar via: 

http://www.emis.vito.be/luss/Techniekbladen/techniekblad_10_doekfilter.pdf 

Opmerking 

Naast de doekenfilter zijn in de literatuur andere voorbeelden van stoffilters (droger filters) 

beschreven zoals groffilters (voor grotere stofdeeltjes > 10µm), fijnfilters (voor kleinere stofdeeltjes 

< 10 µm), absoluutfilters (filterpakketten opgebouwd van grof naar fijn) en elektrostatische 

filters (elektrisch geladen polypropyleen en poly-urethaan filtermateriaal). 


Doekenfilters kunnen bij vele processen worden ingezet, mits toepassing van de juiste filtermaterialen. 

Bij mestverwerking, bijvoorbeeld, worden ze vooral gebruikt bij de nazuivering van 

verbrandingsgassen en de behandeling van ventilatiegassen. 

Voorwaarde voor het gebruik van een doekenfilter bij mechanisch geventileerde stallen is de 

aanwezigheid van een centrale luchtafzuiging. Volgens expertinschatting is het realiseren van 

een centrale luchtafzuiging niet technisch haalbaar in bestaande stallen. 

Daarnaast zijn er anno 2005 nog een aantal technische problemen die zich voordoen in de praktijk 

bij het toepassen van een doekenfilter in de veeteeltsector. Bijkomend onderzoek hieromtrent 

is aangewezen. Een doekenfilter ter beperking van stofemissies in de veeteeltsector, wordt 

anno 2005 volgens expertinschatting niet als technisch haalbaar beschouwd. 


HOOFDSTUK 4 

milieu-impact 

Door het behandelen van de afgezogen stallucht door middel van een doekenfilter worden zowel 

stof (>90% reductie) als stofgebonden ammoniak en geur beperkt. Het afzuigen van de lucht uit 

de stal en het aanzuigen ervan naar de filter, alsook het reinigen van de filter vereisen energie. 

Er wordt een afvalstroom, met name verzadigd filtermateriaal, gevormd. 


Enkele algemene kostprijzen: 

Investeringskosten: 1 000-13 000 EUR afhankelijk van de capaciteit en de uitvoering van de 

behuizing en 500-700 EUR voor filtermateriaal voor 1 000 Nm³/h. Het 

aandeel van de doekmateriaalkosten in de totale investering kan variëren 

van 10% tot meer dan 50%. 

Werkingskosten: hulp & reststoffen: 100 tot 140 EUR per jaar voor 1 000 Nm³/h 

afvoer reststof: 75-250 EUR/ton 

operationele kosten: 0,2-1,5 EUR per m³/h 

Opmerkingen 

De kostprijs van filters voor het reduceren van stofemissies varieert naargelang het soort filter 

en naargelang de diercategorie waarvoor de techniek wordt toegepast. Enkele voorbeelden van 

investeringskosten per dierplaats zijn: 

mediumfilter: 80 € bij vleesvarkens, 235 € bij zeugen (incl. biggen), 5,8 € bij leghennen 

en 3,6 € bij braadkippen; 

absoluutfilter: 100 € bij vleesvarkens, 300 € bij zeugen (incl. biggen), 7,4 € bij leghennen 

en 4,5 € bij braadkippen; 


/ 

i. Toevoegen van additieven aan de mest (Grobben P. en Van Broeck G., 2004; Grobben P. et 

al., 2004; EIPPCB, 2003; Hendriks J. et al., 2001, www.emis.vito.be) 


Geurconcentratie kan worden beperkt door het toevoegen van mestadditieven. Enkele voorbeelden 

zijn: 

• producten met een eigen sterke geur die stankcomponenten maskeren; 

• geurneutraliseringsproducten; 

• bacteriën of enzymen die via biochemische weg geurcomponenten afbreken; 

• adsorberende producten; 

• sterk oxiderende of kiemdodende producten; 

Voor meer informatie over de techniek (injectie van) geur neutralisatiemiddelen wordt verwezen 

naar de databank LUSS van VITO, raadpleegbaar via: 

http://www.emis.vito.be/luss/Techniekbladen/techniekblad_43_injectie_geurneutraliseringsmiddelen.pdf. 




In de praktijk blijkt het toevoegen van additieven aan de mest niet steeds het gewenste effect 

(minder geur) op te leveren. Deze maatregel wordt globaal genomen als technisch niet haalbaar 

beschouwd omwille van de lage efficiëntie. 

milieu-impact 

Door toevoeging van additieven kan een geurconcentratiereductie (58-84%) bekomen worden. 

Vaak hebben additieven zelf een specifieke geur, waardoor eventuele geurhinder in veel gevallen 

weinig beperkt wordt. Volgens experten binnen het geurdomein wordt het toevoegen van 

additieven aan de mest globaal genomen niet als een geschikte geurverwijderingtechniek 

beschouwd. 


Hieromtrent is geen concrete informatie beschikbaar. 


Zie paragraaf 4.9.10. 

Hieronder worden ter informatie nog een aantal luchtbehandelingstechnieken ter beperking van 

stofemissies opgelijst die niet sector-specifiek zijn. Voor een beschrijving van deze technieken 

wordt verwezen naar www.emis.vito.be/LUSS. Deze technieken worden niet meegenomen in 

de BBT-evaluatie (hoofdstuk 5). 

• bezinkkamer; 

• cycloon; 

• rotatiefilter; 

• venturiwasser; 

• sproeikamer; 

• droge E-filter; 

• natte E-filter; 

• keramische filter; 

• absoluutfilter. 

4.5. Energie 

4.5.1. Beschrijving (Aernouts K. en Jespers K., 2004; Huits D., 2004a; EIPPCB, 2003) 

Verwarming, ventilatie en verlichting van de stal zijn belangrijke energievergende activiteiten 

in de veeteeltsector. Overige energieverbruikers zijn b.v. de hoge drukreiniger, waterpomp en 

afvalwaterzuiveringsinstallatie. Specifiek voor de melkveehouderij vergen daarenboven de 

melkinstallatie, de melkkoeling, de bereiding van warm spoelwater en de krachtvoederautomaat 

een aanzienlijke hoeveelheid energie. 


HOOFDSTUK 4 

4.5.2. Kwantitatieve inschatting (Aernouts K. en Jespers K., 2004) 

Tabel 60 geeft een overzicht van het energieverbruik in de Vlaamse intensieve veeteelt en het 

aandeel ten opzichte van het totale energieverbruik door de landbouwsector in Vlaanderen. 

Tabel 60: Energieverbruik in de Vlaamse intensieve veeteelt en het aandeel ten opzichte van het 

totale energieverbruik door de landbouwsector in Vlaanderen 

jaartal 

BRON: Aernouts K. en Jespers K., 2004 

Specifiek voor de melkveehouderij kan gesteld worden dat er gemiddeld 46 (37-61) kWh per 

1 000 liter gemolken melk wordt verbruikt. 3 kWh hiervan wordt verbruikt bij het melken zelf 

(melkpomp/vacuümpomp met toerentalregeling); de melkkoeling vereist hiervan gemiddeld 16 

(11-22) kWh en voor de warmwaterbereiding is hiervan gemiddeld 8 (5-23) kWh vereist. 


a. Opstellen van energiebalans / uitvoeren van een energieaudit (Huits D., 2005c; EIPPCB, 

2003) 

bespreking techniek 

energieverbruik door intensieve 

veeteeltsector in Vlaanderen 

[TJ] 

aandeel ten opzichte van het totale 

energieverbruik in Vlaanderen 

[%] 

1990 3 988 11,7 

1995 4 977 14,2 

2000 4 989 16,1 

2001 4 912 16,0 

2002 4 736 

fossiele brandstoffen (petroleum): 3 321 

elektriciteit: 1 415 

14,7 

Een hulpmiddel om inzicht te krijgen in het energieverbruik bij het uitvoeren van een milieuaudit, 

is het opstellen van een energiebalans. Informatie die vereist is bij het opstellen van een 

energiebalans: 

stap 1: verzamelen van informatie met betrekking tot het energieverbruik (b.v. op basis van 

facturen, metingen, over periode van minimaal 1 jaar) 

stap 2: inventariseren van verbruikers, b.v. 

algemeen: b.v. stalverlichting, waterpomp, aanmaak warm water 

rundveehouderij: b.v. melkpomp/vacuümpomp, melktank, krachtvoederautomaat 

varkenshouderij: b.v. biggenlampen, vloerverwarming, automatische voedering 

pluimveehouderij: b.v. automatische voedering, bandbeluchting, koeling opslagruimte 

eieren 

stap 3: verbruiken berekenen 

stap 4: berekende verbruiken vergelijken met b.v. data van andere bedrijven, normen, onderzoeksresultaten 

stap 5: in kaart brengen/toepassen van energiereducerende maatregelen, (concrete voorbeelden, 

zie onderstaande paragrafen) 




In het kader van een ALT-demonstratieproject in een samenwerking tussen de Provinciaal Centrum 

voor Landbouw en Milieu vzw (Proclam) in Electrabel werd op een 18-tal melkveebedrijven 

een energiescan uitgevoerd, waarbij gebruik gemaakt werd van concrete checklijsten. Volgens 

expertinschatting is het uitvoeren van een energie-audit en het opstellen van een 

energiebalans economisch haalbaar voor alle veeteeltbedrijven. 

milieu-impact 

Een goed zicht hebben op het energieverbruik leidt tot een efficiënt energieverbruik. 


Het uitvoeren van een energie-audit en het opstellen van een energiebalans vergt voornamelijk 

arbeid en kennisverwerving maar is volgens expertinschatting economisch haalbaar voor alle 

veeteeltbedrijven. 


Zie paragrafen 4.1.4, 4.4, 5.1 en 5.2.4. 




b. Optimaliseren van het ontwerp van het ventilatiesysteem in mechanisch geventileerde 

stallen (EIPPCB, 2003) 


Door het optimaliseren van het ontwerp van het ventilatiesysteem kan een goede temperatuursbeheersing 

in de stallen worden bekomen en kan de mate van ventilatie geminimaliseerd worden 

in de winter. 


Deze maatregel is toepasbaar in alle veeteeltbedrijven bij nieuwbouwstallen. 

milieu-impact 

Door het optimaliseren van het ontwerp van het ventilatiesysteem in mechanisch geventileerde 

stallen kan het energieverbruik alsook mogelijke hinder door geluid en trillingen worden 

beperkt. Mogelijke emissies van nutriënten of stof- en/of geurdeeltjes kunnen beperkt worden 

door het toepassen van end-of-pipe luchtbehandelingstechnieken. 


Het optimaliseren van het ontwerp van het ventilatiesysteem in mechanisch geventileerde stallen 

wordt beschouwd als economisch haalbaar voor alle veeteeltbedrijven met nieuwbouwstallen. 


HOOFDSTUK 4 



c. Regelmatige controle en reiniging van leidingen en ventilatoren in mechanisch 

geventileerde stallen (EIPPCB, 2003) 


Om het ventilatiesysteem optimaal te laten werken dienen leidingen en ventilatoren regelmatig 

gecontroleerd en gereinigd te worden. 


Deze maatregel is toepasbaar in alle veeteeltbedrijven met mechanisch geventileerde stallen. 

milieu-impact 

Door het regelmatig controleren en reinigen van leidingen en ventilatoren kan het energieverbruik 

alsook mogelijke hinder door geluid en trillingen beperkt worden, alsook de emissies 

van nutriënten of stof- en/of geurdeeltjes. 

Opmerking 


ongedierte. 


Controle en reiniging brengen voornamelijk arbeidskosten met zich mee. Deze maatregel wordt 

als economisch haalbaar beschouwd voor alle veeteeltbedrijven met mechanisch geventileerde 

stallen. 



d. Gebruik maken van een melkpomp/vacuümpomp met een toerentalregeling (Van Herck 

P., 2005; Huits D., 2004a) 


Vanuit de melkbokaal wordt klassiek de melk op volle capaciteit overgepompt naar de koeltank, 

onafhankelijk van de hoeveelheid over te pompen melk. Door gebruik te maken van een toerentalregeling 

(frequentiesturing) op de melkpomp wordt het toerental aangepast aan de hoeveelheid 

over te pompen melk. 

Ook het gebruik van de vacuümpomp kan geoptimaliseerd worden door gebruik te maken van 

een toerentalregeling. 


Het plaatsen van een toerentalregeling op een melkpomp en/of vacuümpomp van een melkinstallatie 

is technisch haalbaar in alle melkveebedrijven. Anno 2005 wordt deze milieuvriendelijke 

techniek slechts op zeer weinig veeteeltbedrijven in Vlaanderen toegepast. 


milieu-impact 


Vermits de elektromotor van een melkpomp een beperkt vermogen heeft (b.v. 0.55 kW) en 

slechts enkele minuten draait tijdens de melkbeurt is de hoeveelheid energie die bespaard kan 

worden door het plaatsen van een frequentieregeling eerder beperkt. Door het plaatsen van een 

frequentieregeling op de vacuümpomp daarentegen kan tot 60% energie bespaard worden, vermits 

de elektromotor van een vacuümpomp een groot vermogen heeft (5-7.5 kW). 


Het plaatsen van een toerentalregeling op de melkpomp/vacuümpomp in een bestaande installatie 

komt duur uit. Op basis van onderzoek bij een 18-tal melkveebedrijven blijkt de terugverdientijd 

gemiddeld meer dan 15 jaar te bedragen. De economische haalbaarheid ervan bij 

bestaande installaties dient van geval tot geval beschouwd te worden. 

Het voorzien van een toerentalregeling bij investering van een nieuwe installatie is volgens 

expertinschatting economisch haalbaar. 

voorbeelden: 

De kostprijs van een toerentalregeling op een vacuümpomp is afhankelijk van de grote van de 

elektromotor: 3 600 € (4 kW), 4 200 € (5 kW) en 4 500 € (7.5 kW) (excl. BTW). 


/ 

e. Gebruik maken van een voorkoeler (Huits D., 2005a; Van Herck P., 2005; Hemmer H. et 

al., 2004; Huits D., 2004a) 


Na het melken wordt de melk (37°C) in de koeltank zo snel mogelijk onder de 4°C gebracht. 

Klassiek gebeurt dit via directe koeling ter hoogte van de melkkoeler. Door het plaatsen van een 

melkvoorkoeler op de melkleiding voor de koeltank kan de benodigde hoeveelheid energie 

beperkt worden ten opzichte van de klassieke directe melkkoeling. Een voorkoeler is een platenof 

buizenwarmtewisselaar met daarin een koelmiddel (b.v. leiding- of grondwater) dat in tegengestelde 

richting van de melk wordt gestuurd. De temperatuur van de melk wordt in de melkkoeler 

van 37°C naar 20°C gebracht. Het verder afkoelen van de melk (van 20°C naar 4°C) 

gebeurt door directe melkkoeling. 


Melk voorkoelen door middel van een warmtewisselaar is technisch haalbaar alle melkveebedrijven 

met een nieuwe melkinstallaties. Het uitbreiden van een bestaande melkinstallatie met 

een voorkoeler vereist verregaande technische aanpassingen en wordt niet of zelden toegepast 

in de praktijk. 

milieu-impact 

Om melk van 37°C tot 4°C via directe melkkoeling af te koelen is ongeveer 15 kWh/ 1 000 liter 

gemolken melk vereist. Door gebruik te maken van een voorkoeler kan tot 50% energie 

bespaard worden. Als koelmiddel is ongeveer 2 liter water per liter gemolken melk vereist. Het 


HOOFDSTUK 4 

licht opgewarmde koelwater kan aangewend worden als drinkwater voor het melkvee en wordt 

niet beschouwd als een meerverbruik. 


De investeringskost van een voorkoeler wordt geschat op 1 500-1 900 € (excl. BTW) en wordt 

als economisch haalbaar beschouwd. 

voorbeeld 

Het energieverbruik (ijsbankkoeler) bedraagt ongeveer 25 kWh per 1 000 liter melk. Deze kosten 

worden volgens expertinschatting na gemiddeld 8 jaar terugverdiend. 


/ 

f. Warmte recupereren uit de melkkoeler (Van Herck P., 2005; Huits D., 2004a) 


Bij directe melkkoeling komt de melk rechtstreeks in contact met de verdamper. De warmte van 

de melk wordt hierbij opgenomen door het koelaggregaat van de melkkoeler. De warmte van dit 

koelaggregaat kan door middel van b.v. een warmtecondensor onttrokken worden en gebruikt 

worden voor de productie van warm water van ongeveer 55°C. Dit voorverwarmde water wordt 

in een boiler gestockeerd en verder opgewarmd tot de gewenste temperatuur. 


Anno 2005 recupereren slechts zeer weinig melkveebedrijven in Vlaanderen warmte uit de 

melkkoeler. In Nederland wordt warmterecuperatie uit de melkkoeler courant toegepast. Volgens 

expertinschatting is het recupereren van warmte uit de melkkoeler technisch haalbaar in 

alle melkveebedrijven. 

milieu-impact 

Door gebruik te maken van warmterecuperatie kan tot 60% energie worden bespaard op de 

warmwaterbereiding (boiler). 

voorbeeld 

Jaarlijks kan ongeveer 640 € worden bespaard in het geval 67 000 liter water met 50° wordt 

opgewarmd. 


De meerkost van een melkkoeler met warmterecuperatie in vergelijking van een melkkoeler 

zonder warmterecuperatie is afhankelijk van de grootte van de koelgroep, b.v. 1 400 € (5 pk)- 

1 900 € (10 pk) (excl. BTW). Volgens expertinschatting is het recupereren van warmte uit de 

melkkoeler economisch haalbaar in alle melkveebedrijven. 

voorbeeld 

De kosten van een warmterecuperatie (2 500 €) worden op een melkveebedrijf met 40 koeien 

of meer na 5-8 jaar terugverdiend; 



Op basis van een energiescan die is uitgevoerd op een 18-tal melkveebedrijven (ALT demonstratieproject) 

wordt geconcludeerd dat een warmterecuperator gemiddeld na 13 jaar is terugverdiend, 

terwijl deze ruim 20 jaar dienst kan doen. 


/ 

Hieronder worden ter informatie nog een aantal milieuvriendelijke technieken ter beperking van 

het energieverbruik opgelijst die niet-sector specifiek zijn of buiten de scope van de voorliggende 

BBT-studie vallen. Deze maatregelen worden niet meegenomen in de BBT-evaluatie 

(hoofdstuk 5). 

• Gebruik maken van natuurlijke ventilatie (EIPPCB, 2003, paragrafen 4.4 en 5.2.4) 

• Isoleren van pluimveestallen in gebieden met een lage omgevingstemperatuur (zie BREF 

(EIPPCB, 2003), paragrafen 4.4 en 5.3.4) 

• Optimalisatie van de verlichting – gebruik maken van energiezuinige verlichting (Huits D., 

2004a; EIPPCB, 2003; www.emis.vito.be) (zie BREF (EIPPCB, 2003), paragrafen 4.4.1.3, 

5.2.4 en 5.3.4) 

4.6. Afval (An., 2003c) 

4.6.1. Beschrijving 

Afvalstromen die vrijkomen in de veeteeltsector zijn b.v. kunststofafval zoals kuilfolie, verpakkingsmateriaal 

van chemicaliën (reinigingsproducten en ontsmettingsmiddelen). 

4.6.2. Kwantitatieve inschatting 

De landen tuinbouwbedrijven brengen naar schatting jaarlijks meer dan 5 600 ton kunststofafval 

voort. De rundveesector die verantwoordelijk voor ongeveer 60% van deze hoeveelheid. 

Ongeveer 3/4 hiervan is kuilfolie. 


a. Afvalstromen minimaliseren en volgens de meest aangewezen opties afvoeren (EIPPCB, 

2003) 


Het in kaart brengen van het soort en de hoeveelheid afval dat ontstaat op het bedrijf heeft tot 

doel de afvalstromen te minimaliseren en het gesorteerde afval via de meest aangewezen optie 

af te voeren. 


• kuilfolie selectief verzamelen en afvoeren via een erkend ophaler; 

• verpakkingsmateriaal van chemicaliën zoveel mogelijk ledigen en afvoeren via een erkend 

verwerker. 


HOOFDSTUK 4 


Het implementeren van deze maatregel is mogelijk in alle veeteeltbedrijven. 

milieu-impact 

Door toepassen van deze milieuvriendelijke techniek kan de hoeveelheid afval beperkt worden. 

Opmerking 


ongedierte. 


Het in kaart brengen van de afvalstromen brengt geen uitgesproken kostenbesparing of kostenverhoging 

met zich mee (vergt voornamelijk mankracht). De gescheiden afvoer van de afvalstromen, 

is afhankelijk van het soort afval, de verwerkingmethode, mogelijkheden naar hergebruik, 

enz. 

Deze maatregel is economisch haalbaar voor alle veeteeltbedrijven. 


Deze techniek maakt in de BREF (EIPPCB, 2003) onderdeel uit van de techniek “Een goede 

planning maken van de activiteiten op het bedrijf” (zie paragrafen 4.1.3 en 5.1). 

4.7. Chemicaliën 

Specifieke maatregelen ter beperking van het chemicaliëngebruik in de veehouderij kwamen 

niet aan de orde in het kader van deze BBT-studie. 

Bepaalde processtappen toegepast in de veehouderij gaan mogelijk gepaard met het gebruik van 

chemicaliën, b.v. reinigings-, waterbehandelings- en luchtbehandelingsactiviteiten. Waar relevant 

wordt het effect op het chemicaliënverbruik vermeld onder de paragraaf milieu-impact bij 

de kandidaat-BBT beschreven in de voorgaande paragrafen. 

4.8. Geluid en trillingen (EIPPCB, 2003) 

Specifieke maatregelen ter voorkoming/beperking van hinder door geluid en trillingen in de 

veehouderij kwamen niet aan de orde in het kader van deze BBT-studie. Waar echter relevant 

wordt het effect op eventuele hinder door geluid en trillingen vermeld onder de paragraaf 

milieu-impact bij de kandidaat-BBT beschreven in de voorgaande paragrafen. 

Hieronder worden ter informatie nog een aantal milieuvriendelijke technieken ter beperking van 

hinder door geluid en trillingen opgelijst die niet sectorspecifiek zijn. Deze maatregelen worden 

niet meegenomen in de BBT-evaluatie (hoofdstuk 5). 

• gebruik maken van natuurlijke barrières; 

• toepassen van geluidsarme apparatuur; 

• rekening houden met technische beperkingen van materiaal; 



• gebruik maken van bijkomende maatregelen ter beperking van geluidshinder (niet gespecifieerd). 

Hogervermelde technieken zijn opgelijst in de BREF (EIPPCB, 2003), paragraaf 4.10. 

4.9. Overige (EIPPCB, 2003) 

Naast de in de voorgaande paragrafen opgesomde milieumaatregelen zijn er nog een aantal 

maatregelen met betrekking tot de bedrijfsvoering die kunnen bijdragen tot de verbetering van 

de milieuprestaties in de veeteeltsector. Vermits het moeilijk is om de milieuwinst van deze 

maatregelen te kwantificeren in de zin van emissiereducties of terugdringing van het energieen 

watergebruik worden deze hieronder ter informatie vermeld. Deze maatregelen worden niet 

meegenomen in de BBT-evaluatie (hoofdstuk 5). 

• scholingsprogramma’s voor medewerkers voorzien (zie BREF (EIPPCB, 2003), paragrafen 

4.1.2 en 5.1) 

Werknemers moeten vertrouwd zijn met het productiesysteem en goed getraind zijn om de 

taken waarvoor ze verantwoordelijk zijn uit te voeren. Regelmatige training en update van 

de kennis zijn wenselijk. 

• noodprocedure voor onvoorziene emissies en incidenten voorzien (zie BREF (EIPPCB, 

2003), paragrafen 4.1.5 en 5.1) 

Naast onvoorziene incidenten zoals de vervuiling van water dient de procedure ook maatregelen 

te voorzien in het geval van brand of vandalisme. Dergelijk plan dient de volgende 

elementen te omvatten: 

– plattegrond van het bedrijf met aanduiding van de drainagesystemen en de waterbronnen; 

– details van materiaal en uitrusting aanwezig op het bedrijf of snel beschikbaar dat kan 

ingezet worden bij eventuele problemen; 

– lijst van telefoonnummers van hulpdiensten en andere nuttige contacten (overheidsdiensten, 

omwonenden, enz.); 

– evacuatieplannen. 

Het is van belang om de procedure na elk voorval te evalueren en aan te passen waar nodig. 

• regelmatige controle van het watergebruik (zie ook paragraaf 4.1), het energieverbruik (zie 

ook paragraaf 4.3), de hoeveelheden veevoer, het geproduceerde afval en de op het land 

gebrachte kunstmest en dierlijke mest voorzien (zie BREF (EIPPCB, 2003), paragrafen 

4.1.4, 4.10.1, 5.1, 5.2.3, 5.3.3) 

Regelmatige controle is essentieel om een goed beeld te vormen van de input en uitput van 

de hogervermelde parameters. Deze controle vormt de basis bij evaluatie en bijsturing van 

het productieproces en is een hulpmiddel bij het opsporen van abnormale situaties en het 

ondernemen van de gepaste acties. 

voorbeeld: 

Het bijhouden van een mineralenboekhouding is een hulpmiddel bij het voorkomen van 

mineralenoverdosering en het beperken van ammoniakverliezen. 


HOOFDSTUK 4 

• reparatie- en onderhoudsprogramma voorzien om te waarborgen dat gebouwen en materieel 

in goede staat verkeren en dat voorzieningen worden schoongehouden (zie BREF 

(EIPPCB, 2003), paragrafen 4.1.6, 5.1, 5.2.4, 5.3.4) 

Regelmatig nazicht van structuren en uitrusting zijn noodzakelijk voor een goede werking 

van het productieproces. Het erkennen en implementeren van een gestructureerd programma 

hiervoor kan problemen beperken/voorkomen. 

• een goede planning maken van de activiteiten op het bedrijf (zie BREF (EIPPCB, 2003), 

paragrafen 4.1.3 en 5.1) 

Het maken van een goede planning draagt bij tot een vlot verloop van het productieproces 

en een beperking van het risico op onnodige emissies. 

voorbeeld 

Het plannen van het opbrengen van de mest op het land omvat een aantal acties zoals: 

– beoordelen van de toestand van het land, waarop de mest uitgereden zal worden; 

– nagaan of de weeromstandigheden gunstig zijn; 

– bewaren van voldoende afstand van waterbronnen, buren, enz.; 

– bepalen van de geschikte toedieningssnelheid; 

– checken van werkingscondities van het mesttoedieningsmaterieel; 

– uitstippelen van de reisweg; 

– zich vergewissen van een goede bereikbaarheid van de mestopslag en van een vlotte 

mestoverslag; 

– regelmatige beoordeling van het land waarop de mest is uitgereden; 

– zorgen dat de betrokkenen weten welke acties te ondernemen in het geval van problemen. 

Andere voorbeelden waar planning van nut is, zijn: het aanleveren van brandstoffen, voeding, 

bodemverbeteraars (inkomende stromen) en andere materialen en het verwijderen van 

varkens, pluimvee, eieren en afvalstromen (uitgaande stromen). 

Opmerking 

Bijkomend aandachtspunt voor de veehouderij zijn het voorkomen van ongedierteplagen (b.v. 

ratten en vliegen) en de bestrijding ervan. Waar relevant wordt het effect hierop bij wijze van 

voorbeeld vermeld onder de paragraaf milieu-impact bij de kandidaat-BBT beschreven in de 

voorgaande paragrafen. 


SELECTIE VAN DE BESTE BESCHIKBARE TECHNIEKEN (BBT) 

Hoofdstuk 5 SELECTIE VAN DE BESTE BESCHIKBARE 

TECHNIEKEN (BBT) 

5.1. Evaluatie van de beschikbare milieuvriendelijke technieken 

In Tabel 61, p. 211 e.v., worden de beschikbare milieuvriendelijke technieken uit hoofdstuk 4 

getoetst aan een aantal criteria. Deze multi-criteria analyse laat toe te oordelen of een techniek 

als Beste Beschikbare Techniek (BBT) kan beschouwd worden. De criteria hebben niet alleen 

betrekking op de milieucompartimenten (o.a. water, lucht, energie en afval), maar ook de technische 

haalbaarheid en de economische kant (rendabiliteit) worden beschouwd. Dit maakt het 

mogelijk een integrale evaluatie te maken, conform de definitie van BBT (cf. Hoofdstuk 1). 

Toelichting bij de inhoud van de criteria: 

Technische haalbaarheid 

• bewezen: geeft aan of de techniek zijn nut bewezen heeft in de industriële praktijk 

(-: niet bewezen; + wel bewezen); 

• veiligheid: geeft aan of de techniek, bij correcte toepassing van de gepaste veiligheidsmaatregelen, 

aanleiding geeft tot een verhoging van de risico’s op brand, ontploffing 

en arbeidsongevallen in het algemeen 

(-: verhoogt risico; 0: verhoogt risico niet; +: verlaagt risico); 

• kwaliteit: geeft aan of de techniek een invloed heeft op de kwaliteit van het eindproduct 

(-: verlaagt kwaliteit, 0: geen effect op kwaliteit, +: verhoogt kwaliteit); 

• globaal: schat de globale technische haalbaarheid van de techniek in 

(+ als voorgaande alle + of 0, - als één van voorgaande -). 

Impact op het milieu 

• waterverbruik: aandacht voor de mogelijkheden tot hergebruik en het beperken 

van het totale waterverbruik; 

• afvalwater: inbreng van verontreinigde stoffen in het water tengevolge van de 

exploitatie van de inrichting; 

• emissies van nutriënten: inbreng van nutriënten in het milieu (water, lucht, bodem) tengevolge 

van de exploitatie van de inrichting; 

• geur en stof: bronnen van geur- en stofhinder; 

• energie: energiebesparingen, inschakelen van milieuvriendelijke energiebronnen 

en hergebruik van energie; 

• afval: het voorkomen en beheersen van afvalstromen; 

• bodem bronnen van verontreiniging van de bodem; 

• chemicaliën: invloed op de gebruikte chemicaliën en de hoeveelheid; 

• geluid en trillingen bronnen van hinder door geluid en trillingen 

• globaal: geeft de ingeschatte invloed op het gehele milieu weer. 


HOOFDSTUK 5 

Per techniek wordt voor elk van bovenstaande criteria een kwalitatieve beoordeling gegeven, 

waarbij: 

-: negatief effect; 

0: geen/verwaarloosbare impact; 

+: positief effect; 

±: soms een positief effect, soms een negatief effect. 

Economische haalbaarheid 

• een positieve (+) beoordeling betekent dat de techniek kostenbesparend werkt; 

• een “-” duidt op een relatief kleine verhoging van de kosten waardoor deze nog draagbaar 

zijn voor de sector en in een redelijke verhouding staan ten opzichte van de gerealiseerde 

milieuwinst; 

• een “- -” duidt op een grote stijging van de kosten zodat deze niet meer draagbaar zijn voor 

de sector of niet meer in verhouding staan ten opzichte van de gerealiseerde milieuwinst. 

Bij het selecteren van de BBT op basis van de scores voor verschillende criteria, worden een 

aantal principes gehanteerd (zie Figuur 42, p. 209): 

• Eerst wordt nagegaan of een techniek technisch haalbaar is, waarbij rekening wordt gehouden 

met de kwaliteit van het product en de veiligheid. 

• Wanneer de techniek technisch haalbaar is, wordt nagegaan wat het effect is op de verschillende 

milieucompartimenten. Door een afweging van de effecten op de verschillende 

milieucompartimenten te maken, kan een globaal milieuoordeel geveld worden. Om dit 

laatste te bepalen worden de volgende elementen in rekening gebracht: 

– Zijn één of meerdere milieuscores positief en geen negatief, dan is het globaal effect 

steeds positief; 

– Zijn er zowel positieve als negatieve scores dan is het globaal milieueffect afhankelijk 

van de volgende elementen: 

de verschuiving van een minder controleerbaar naar een meer controleerbaar compartiment 

(bijvoorbeeld van lucht naar afval); 

relatief grotere reductie in het enige compartiment ten opzichte van toename in het 

andere compartiment; 

de wenselijkheid van reductie gesteld vanuit het beleid; onder andere afgeleid uit de 

milieukwaliteitsdoelstellingen voor water, lucht, ... (bijvoorbeeld “distance-to-target” 

benadering). 

• Technieken die een verbetering brengen voor het milieu (globaal gezien), technisch haalbaar 

zijn en met een rendabiliteit “-” of hoger worden weerhouden. 

Uiteindelijk wordt in de laatste kolom telkens beoordeeld of de beschouwde techniek als beste 

beschikbare techniek kan geselecteerd worden (BBT: ja of BBT: nee). Waar dit sterk afhankelijk 

is van de beschouwde instelling en/of lokale omstandigheden wordt BBT: vgtg (van geval 

tot geval) als beoordeling gegeven. 



Figuur 42: Selecteren van BBT op basis van de scores voor de verschillende criteria 


HOOFDSTUK 5 

Belangrijke opmerkingen bij het gebruik van tabel 61: 

Bij het gebruik van onderstaande tabel mag men volgende aandachtspunten niet uit het oog 

verliezen: 

– De beoordeling van de diverse criteria is onder meer gebaseerd op: 

• ervaring van exploitanten met deze techniek; 

• BBT-selecties uitgevoerd in andere (buitenlandse) vergelijkbare studies; 

• adviezen gegeven door het begeleidingscomité. 

• inschattingen door de auteurs 

Waar nodig, wordt in een voetnoot bijkomende toelichting verschaft. Voor de betekenis 

van de criteria en de scores wordt verwezen naar paragraaf 5.1. 

– De beoordeling van de criteria is als indicatief te beschouwen, en is niet noodzakelijk in 

elk individueel geval van toepassing. De beoordeling ontslaat een exploitant dus geenszins 

van de verantwoordelijkheid om b.v. te onderzoeken of de techniek in zijn/haar 

specifieke situatie technisch haalbaar is, de veiligheid niet in gevaar brengt, geen 

onacceptabele milieuhinder veroorzaakt of overmatig hoge kosten met zich meebrengt. 

Tevens is bij de beoordeling van een techniek aangenomen dat steeds de gepaste veiligheids/milieubeschermende 

maatregelen getroffen worden. 

– De tabel mag niet als een losstaand gegeven gebruikt worden, maar moet in het globale 

kader van de studie gezien worden. Dit betekent dat men zowel rekening dient te houden 

met de beschrijving van de milieuvriendelijke technieken in hoofdstuk 4 als met de vertaling 

van de tabel naar aanbevelingen en concretisering van de milieuregelgeving in 

hoofdstuk 6. 

– De tabel geeft een algemeen oordeel of de aangehaalde milieuvriendelijke technieken al 

of niet als BBT aanzien kunnen worden in de gehele veeteeltsector of in bepaalde subsector 

(rundvee, varkens, pluimvee). Dit wil niet zeggen dat elk bedrijf uit deze sector 

ook zonder meer elke techniek die als BBT aangegeven wordt, kan toepassen. De 

bedrijfsspecifieke omstandigheden moeten steeds in acht genomen worden. 


Tabel 61: Evaluatie van de beschikbare milieuvriendelijke technieken en selectie van de BBT 

Water 

Technisch Milieu 

Economisch 

Globaal 

Geluid en trillingen 

Chemicaliën 

Afval 

Energie 

Stof en Geur 

Emissies van nutriënten 

(water, bodem, lucht) 

Afvalwater 

Water 

Globaal 

Kwaliteit 

Veiligheid 

Bewezen 

Techniek 

BBT 

Opstellen van een waterbalansschema (A1) + 0 0 + + 0 0 0 0 0 0 0 + - ja 

Grof vuil verwijderen door droog reinigen (A2) + 0 0 + + + 0 0 0 0 0 0 + - ja 

Goed gebruik van de drinkwatervoorziening (A3) + 0 0 + + 0 0 0 0 0 0 0 + - ja 

Optimaliseren van de spoelwaterhuishouding van de 

+ 0 + + + + 0 0 0 0 + 0 + - 

melkinstallatie (Rm1) 

ab 

Gebruik maken van alternatieve waterbronnen (A4) + 0 0 + + + 0 0 0 d 

0 e 

0 f 

0 + - ja 


ja c 

a. driewegklep in een bestaande melkinstallatie is globaal genomen economisch haalbaar 

b. de economische haalbaarheid van een alternatieve reinigingsinstallatie dient van geval tot geval geëvalueerd te worden 

c. BBT voor melkveebedrijven 

d. het behandelen van water (b.v. zuiveren, ontsmetten) vereist in bepaalde gevallen energie 

e. bij het behandelen van water (b.v. zuiveren, ontsmetten) kan afval (b.v. slib) vrijkomen 

f. het behandelen van water (b.v. zuiveren, ontsmetten) vereist in bepaalde gevallen chemicaliën 


HOOFDSTUK 5 

Afvalwater 


Economisch 

Globaal 


Chemicaliën 

Afval 

Energie 

Stof en Geur 



Afvalwater 

Water 

Globaal 

Kwaliteit 

Veiligheid 

Bewezen 

Techniek 

BBT 

Beperken van de sapverliezen (Ar1) + 0 0 + 0 + + 0 0 0 0 0 + - ja a 

Vervuiling van de run-off van de kuilplaat beperken (Ar2) + b 

/ 

- c 

0 0 +/- 0 + + 0 0 0 0 0 + - vgtgd Perssappen en first flush van de kuilplaat opvangen en uitrijden op + 0 0 + 0 + + 0 0 0 0 0 + - 

het land (Ar3) 

e /? f vgtgg Afvalwater dat mestdeeltjes bevat opvangen en uitrijden op het + 

land (A5) 

h 

0 0 + 0 + + 0 0 0 0 0 + - ja 

Melkspoelwater opvangen in de mestkelder (Rm2) + i 

0 0 + 0 + + 0 0 0 0 0 + - j 

ja 

Afvalwater dat geen mestdeeltjes bevat, lozen op riool (Ar4) + k 

/ 

- l 

0 0 +/- 0 + + 0 0 0 0 0 + - vgtg m 

0 0 + 0 + + 0 - 0 0 - + -- 

0 0 n.v.t. 

0 0 n.v.t. 

o 

nee p 

n.v.t. 

n.v.t. 

0 0 - nee 

+ n 

n.v.t. 

n.v.t. 

Afvalwater dat geen mestdeeltjes bevat, biologisch zuiveren en 

lozen op oppervlaktewater 

runderen (melkvee) 

varkens 

pluimvee 


- q 

+ 0 0 + 0 + + 0 0 0 0 0 + - ja r 

Gebruik maken van fosforvrije reinigingsproducten voor het 

reiniging van de melkwinningsapparatuur 

Verdunde fractie van de run-off van de kuilplaat en run-off van niet 

met mest bevuilde materialen beregenen op de weide (Ar5)


BBT 

Economisch 

Globaal 


Chemicaliën 

Afval 

Energie 

Stof en Geur 



Afvalwater 

Water 

Globaal 

Kwaliteit 

Veiligheid 

Bewezen 

Techniek 

+ 0 0 + 0 + + 0 0 0 0 0 + - ja st 


met mest bevuilde materialen vertraagd afvoeren naar het 

oppervlaktewater (Ar6) 

w x 

0 0 0 0 0 + - nee 

0 0 + 0 + - v 

+ u 


met mest bevuilde materialen laten infiltreren 


a. BBT voor veeteeltbedrijven die gebruik maken van kuilvoeder 

b. technisch haalbaar voor alle veeteeltbedrijven die een nieuwe kuilplaat aanleggen 

c. organisatorische maatregelen (b.v. de kuilplaat proper houden door schoonvegen en de kuil na elk gebruik goed af te sluiten) zijn technisch haalbaar bij een bestaande kuilplaat 

d. BBT voor alle veeteeltbedrijven die een nieuwe kuilplaat aanleggen; het proper houden van de kuilplaat door schoonvegen en het goed afsluiten van de kuil na elk gebruik is BBT voor alle 

veeteeltbedrijven met een kuilplaat 

e. volgens expertinschatting economisch haalbaar bij nieuwbouw kuilplaten 

f. bij bestaande kuilplaten is de economische haalbaarheid van geval tot geval te evalueren 

g. BBT bij nieuwbouw kuilplaten; BBT bij bestaande kuilplaten, tenzij kan worden aangetoond dat het scheidingssysteem in het concrete geval niet economisch haalbaar is 

h. technisch haalbaar voor mestsappen 

i. technisch haalbaar voor alle melkveebedrijven op voorwaarde dat voldaan is aan de juridische bepalingen van de mestwetgeving (o.a. definitie van dierlijke mest) en op voorwaarde dat de 

opslagcapaciteit aangepast wordt 

j. in een beperkt aantal gevallen zou het economisch aantrekkelijker zijn om het afvalwater biologisch te zuiveren in de plaats van te voorzien in bijkomende mestopslagcapaciteit 

k. technisch haalbaar voor de veeteeltbedrijven gelegen in zuiveringszone A (gerioleerd en gezuiverd) of zuiveringszone B (gerioleerd en zuivering gepland), op voorwaarde dat de werking 

van de RWZI niet in het gedrang komt. 

l. niet technisch haalbaar voor veeteeltbedrijven gelegen in zuiveringszone C (gerioleerd maar zuivering niet gepland) of in niet gerioleerd gebied 

m. BBT indien aansluiting op riool technisch haalbaar is en toegestaan is door de bevoegde overheid 

n. technisch haalbaar voor alle melkveebedrijven; 

o. een KWZI (b.v. percolatierietveld en actief slibsysteem) wordt op sectorniveau niet als economisch haalbaar beoordeeld, zelfs niet indien 40% VLIF-steun wordt toegekend; in specifieke 

situaties is het toepassen van een KWZI in vergelijking met het uitrijden van “extra mest” op het land wel economisch haalbaar 

p. omwille van lokale condities kan voor een individueel bedrijf geopteerd worden om een KWZI te implementeren 

q. anno 2005 nog niet beschikbaar in Vlaanderen, omwille van praktische en commerciële redenen 


HOOFDSTUK 5 

r. BBT in het geval van zuiver kuilvoeder (zonder bijmenging van b.v. nevenstromen uit de voedingsnijverheid), en op voorwaarde dat vervuiling van deze afvalwaterstromen zoveel mogelijk 

wordt vermeden en dat het first flushsysteem optimaal is afgesteld (verdunde fractie van de run-off van de kuilplaat) / een voldoende grote bezinkput wordt voorzien (run-off van niet met 

mest bevuilde materialen). 

s. BBT in het geval van zuiver kuilvoeder (zonder bijmenging van b.v. nevenstromen uit de voedingsnijverheid), en op voorwaarde dat vervuiling van deze afvalwaterstromen zoveel mogelijk 



t. opmerking VMM, zie bijlage 5 

u. lokale omstandigheden kunnen het toepassen van infiltratievoorzieningen onmogelijk maken 

v. reële kans op puntvervuiling 

w. ondanks een positieve beoordeling geen BBT vermits de 2 voorgaande technieken (beregenen op de weide en vertraagd afvoeren naar het oppervlaktewater) een lager risico op milieuvervuiling 

inhouden 

x. opmerking VMM, zie bijlage 5 


Emissies van nutriënten naar water, bodem en lucht 


Economisch 

Globaal 


Chemicaliën 

Afval 

Energie 

Stof en Geur 



Afvalwater 

Water 

Globaal 

Kwaliteit 

Veiligheid 

Bewezen 

Techniek 

BBT 

Opstellen van een nutriëntenbalans (A6) + 0 0 + 0 0 + 0 0 0 0 0 + - ja 

Toepassen van precisievoeding (A7) + 0 0 + 0 0 + + a 0 0 0 0 + - ja 

Vloerbevuiling zoveel mogelijk voorkomen (A8) + 0 0 + 0 0 + + 0 0 + 0 + - ja 

nee 


ja c 

ja d 

Toepassen van ammoniakemissiearme stalsystemen (Vn1, Pn1) 

runderen - 

varkens 

pluimvee 

b 0 0 - 

/ 

/ 

+ 0 0 + 0 0 + + 0 0 0 0 + - 

/ 

/ 

+ 0 0 + 0 0 + + 0 0 0 0 + +/- 

Voldoende mestopslagcapaciteit voorzien (A9) + 0 0 + 0 0 + + 0 0 0 0 + - e 


ja 

Afvloeiing van mest en/of mestsappen voorkomen bij externe + 

mestopslag-optimalisatie van de mestopslag (A10) 

a. door het aanpassen van de grondstoffen die gebruikt worden voor de aanmaak van droog voeder en/of door het toepassen van brijvoeder kan de emissie van stof beperkt worden 

b. het aantal ammoniakemissiearme staltechnieken voor rundvee is beperkt: enkel voor melkvee zijn er een tweetal beschikbaar, die bovendien in Vlaanderen technisch gezien moeilijk haalbaar 

zijn; voor vleeskalveren zijn er geen ammoniakemissiearme stalsystemen beschikbaar 

c. BBT bij nieuwbouwstallen voor varkens, volgens de specificaties gegeven in bijlage I van het Ministrieel Besluit van 19/03/2004 

d. BBT bij nieuwbouwstallen voor pluimvee, volgens de specificaties gegeven in bijlage I van het Ministrieel Besluit van 19/03/2004 

e. in een beperkt aantal gevallen zou het economisch aantrekkelijker zijn om het afvalwater biologisch te zuiveren in de plaats van te voorzien in bijkomende mestopslagcapaciteit 

f 0 0 + 0 0 + + 0 0 0 0 + - ja 

Mestaanwending afstemmen op de betrokken landbouwgrond, + 0 0 + 0 0 + + 0 0 0 0 + - ja 

gewasbehoefte en klimatologische omstandigheden (A11) 

Mest emissiearm aanwenden, nauwkeurig doseren en gelijkmatig + 

verspreiden (A12) 

f. soort en uitvoeringsvorm van externe mestopslag zijn afhankelijk van het soort mest en de bedrijfsspecifieke omstandigheden en worden best van geval tot geval bepaald 

g 

0 0 + 0 0 + + 0 0 0 0 + - ja 

g. in theorie technisch haalbaar; iedere mestverspreidingstechniek heeft echter voor- en nadelen en is niet voor elke mestsoort en/of op alle soorten landbouwgrond toepasbaar

HOOFDSTUK 5 

Geur en stof 


Economisch 

Globaal 


Chemicaliën 

Afval 

Energie 

Stof en Geur 



Afvalwater 

Water 

Globaal 

Kwaliteit 

Veiligheid 

Bewezen 

Techniek 

BBT 

0 0 + + + + + + + + + + - ja b 

+ a 

0 0 - nee d 

0 0 - nee f 

Optimaliseren van stallen en/of mestopslagplaatsen binnen de 

bedrijfslocatie (An1) 

Plaatsen van een hoge trekschouw of verhogen van het 

- 

emissiepunt 

c 

Vermengen van stallucht met verse lucht -e vgtg k 

+ - 0 0 - + - i 

/ 

? j 

0 0 + 0 - + h 

Stallucht afzuigen en behandelen met een gaswasser (Vnr1, Pnr1) + g 

a. technisch haalbaar voor nieuwe stallen en/of nieuwe mestopslagplaatsen 

b. BBT voor nieuwe stallen en/of nieuwe mestopslagplaatsen 

c. geen efficiënte geurverwijderingtechniek, maar kan bij lokale geurhinder wel een oplossing bieden 

d. in uitzonderlijke gevallen toepasbaar bij bestaande stallen, waarbij een lokaal geurhinderprobleem verdergaande maatregelen vereist 

e. geen efficiënte geurverwijderingtechniek, maar kan bij lokale geurhinder wel een oplossing bieden 

f. in uitzonderlijke gevallen toepasbaar bij bestaande stallen, waarbij een lokaal geurhinderprobleem verdergaande maatregelen vereist 

g. technisch haalbaar voor alle mechanisch geventileerde nieuwbouwstallen 

h. voornamelijk gunstig effect op ammoniakemissie 

i. economisch haalbaar bij nieuwbouwstallen voor diercategorieën waarvoor nog geen AEA-stalsystemen in bijlage I van het Ministrieel Besluit van 19/03/2004 zijn opgenomen en indien 

naast de emissie vanuit de stal nog bijkomende emissiebronnen aangepakt moeten worden (b.v. mestverwerking door middel van droging). 


- 0 0 - + -- nee 

0 0 + 0 0 + + m 

Stallucht afzuigen en behandelen met een biofilter + l 

0 0 - nee 

Stallucht afzuigen en behandelen met een biotricklingfilter - n 

Stallucht afzuigen en behandelen via katalytische oxidatie -o 0 0 - nee 

Stallucht afzuigen en behandelen met een doekenfilter - p 

0 0 - nee 

Toevoegen van additieven aan de mest - 0 0 - nee

j. economische haalbaarheid bij bestaande stallen van geval tot geval te evalueren; de kosten zijn sterk afhankelijk van de specifieke staluitvoering, b.v. luchtinlaat, luchtafvoersysteem en 

stalindeling 

k. BBT bij mechanisch geventileerde nieuwbouwstallen voor diercategorieën waarvoor nog geen AEA-stalsystemen in bijlage I van het Ministrieel Besluit van 19/03/2004 zijn opgenomen en 

indien naast de emissie vanuit de stal nog bijkomende emissiebronnen aangepakt moeten worden (b.v. mestverwerking door middel van droging) 

l. technisch haalbaar bij mechanisch geventileerde stallen, mits goede bedrijfsvoering en als nageschakelde techniek voor verregaande geurverwijdering in combinatie met een gaswasser 

m. voornamelijk gunstig effect op geuremissie 

n. in theorie een bewezen techniek, maar uit de praktijk blijkt dat het toepassen van een biotricklingfilter in de veeteeltsector niet praktisch haalbaar is omwille van de complexe bedrijfsvoering 

o. in theorie een bewezen techniek, maar uit de praktijk blijkt dat het toepassen van katalytische oxidatie in de veeteeltsector niet praktisch haalbaar is omwille van de complexe bedrijfsvoering 

p. volgens expertinschatting niet technisch haalbaar; centrale luchtafzuiging niet technisch haalbaar bij bestaande stallen met mechanische ventilatie; bijkomend onderzoek aangewezen voor 

het oplossen van de technische problemen die zich anno 2005 voordoen in de praktijk bij het toepassen van een doekenfilter in de veeteeltsector 



HOOFDSTUK 5 

Energie 


Economisch 

Globaal 


Chemicaliën 

Afval 

Energie 

Stof en Geur 



Afvalwater 

Water 

Globaal 

Kwaliteit 

Veiligheid 

Bewezen 

Techniek 

BBT 

+ 0 0 + 0 0 + 0 + 0 0 0 + - ja 

+ 0 0 + + - ja d 

+ c 

0 0 + 0 0 + b 

+ a 

+ 0 0 + 0 0 + + + 0 0 + + - ja 

Opstellen van energiebalans / uitvoeren van een energieaudit 

(A13) 

Optimaliseren van het ontwerp van het ventilatiesysteem in 

mechanisch geventileerde stallen (An2) 

Regelmatige controle en reiniging van leidingen en ventilatoren in 

mechanisch geventileerde stallen (A14) 

0 0 + 0 0 0 0 + 0 0 0 + - f 

/ 

? g 

Gebruik maken van een melkpomp/vacuümpomp met een 

toerentalregeling (Rmn1) 

a. technische haalbaar bij nieuwbouwstallen 

b. emissies van nutriënten zijn te beperken door het toepassen van end-of-pipe luchtbehandelingstechnieken 

c. stof- en/of geurdeeltjes zijn te beperken door het toepassen van end-of-pipe luchtbehandelingstechnieken 

d. BBT bij alle veeteeltbedrijven met nieuwbouwstallen 

e. technisch haalbaar bij alle melkveebedrijven 

f. economisch haalbaar voor een nieuwe melkinstallatie 

g. economische haalbaarheid bij bestaande melkinstallaties van geval tot geval te evalueren 

h. BBT voor alle melkveebedrijven met een nieuwe melkinstallatie 

i. technisch haalbaar voor alle melkveebedrijven met een nieuwe melkinstallatie 

j. BBT voor alle melkveebedrijven met een nieuwe melkinstallatie 


vgtg h 

+ e 

Gebruik maken van een voorkoeler (Rmn2) + i 

0 0 + + + 0 0 + 0 0 0 + - ja j 

Warmte recupereren uit de melkkoeler (Rm3) + 0 0 + 0 0 0 0 + 0 0 0 + - ja

Afval 


Techniek 

BBT 

Economisch 

Globaal 


Chemicaliën 

Afval 

Energie 

Stof en Geur 



Afvalwater 

Water 

Globaal 

Kwaliteit 

Veiligheid 

Bewezen 

+ 0 0 + 0 0 0 0 0 + 0 0 0 - ja 

Afvalstromen minimaliseren en volgens de meest aangewezen 

opties afvoeren (A15) 



HOOFDSTUK 5 

5.2. Conclusies BBT-evaluatietabel 

Op basis van Tabel 61 kunnen onderstaande BBT-conclusies worden geformuleerd. De algemene 

BBT zijn opgelijst in paragraaf 5.2.1. In paragraaf 5.2.2 zijn de BBT terug te vinden voor 

specifieke subsectoren. 

5.2.1. Algemene BBT 

a. alle veeteeltbedrijven 

In het totaal zijn er 15 technieken BBT voor alle veeteeltbedrijven met name: 

• Opstellen van een waterbalansschema (A1); 

• Grof vuil verwijderen door droog reinigen (A2); 

• Goed gebruik van de drinkwatervoorziening (A3); 

• Gebruik maken van alternatieve waterbronnen (A4); 

• Afvalwater dat mestdeeltjes bevat opvangen en uitrijden op het land (A5); 

• Opstellen van een nutriëntenbalans (A6); 

• Toepassen van precisievoeding (A7); 

• Vloerbevuiling zoveel mogelijk voorkomen (A8); 

• Voldoende mestopslagcapaciteit voorzien (A9); 

• Afvloeiing van mest en/of mestsappen voorkomen bij externe mestopslag – optimalisatie 

van de mestopslag (A10); 

• Mestaanwending afstemmen op de betrokken landbouwgrond, gewasbehoefte en klimatologische 

omstandigheden (A11); 

• Mest emissiearm aanwenden, nauwkeurig doseren en gelijkmatig verspreiden (A12); 

• Opstellen van energiebalans / uitvoeren van een energieaudit (A13) 

• Regelmatige controle en reiniging van leidingen en ventilatoren in mechanisch geventileerde 

stallen (A14); 

• Afvalstromen minimaliseren en volgens de meest aangewezen opties afvoeren (A15). 

b. alle veeteeltbedrijven met nieuwbouwstallen 

Het optimaliseren binnen de bedrijfslocatie (An1) is BBT voor nieuwe stallen en/of nieuwe 

mestopslagplaatsen. Voor alle veeteeltbedrijven met nieuwbouwstallen is het optimaliseren van 

het ontwerp van het ventilatiesysteem in mechanisch geventileerde stallen (An2) BBT. 

c. alle veeteeltbedrijven mits randvoorwaarden 

Mits de beschreven randvoorwaarden zijn de onderstaande technieken bijkomend BBT: 

Het beperken van de sapverliezen (Ar1) is BBT voor alle veeteeltbedrijven die gebruik maken 

van kuilvoeder. Het beperken van de vervuiling van de run-off van de kuilplaat (Ar2) is BBT 

voor alle veeteeltbedrijven met een nieuwe kuilplaat die gebruik maken van kuilvoeder; het 

proper houden van de kuilplaat door schoonvegen en het goed afsluiten van de kuil na elk 

gebruik is BBT voor alle veeteeltbedrijven met een kuilplaat. Bij gebruik van kuilvoeder en bij 

een nieuwe kuilplaat is het opvangen en uitrijden op het land van perssappen en first flush van 

de kuilplaat (Ar3) BBT. Deze laatste BBT (Ar3) geldt eveneens voor bestaande kuilplaten, tenzij 

kan worden aangetoond dat het scheidingssysteem in het concrete geval niet economisch 

haalbaar is. 

Afvalwater dat geen mestdeeltjes bevat, lozen op riool (Ar4) is BBT voor alle veeteeltbedrijven 

waarbij aansluiting op riool technisch haalbaar is en toegestaan is door de bevoegde overheid. 



Het is BBT voor alle veeteeltbedrijven om de verdunde fractie van de run-off van de kuilplaat 

en run-off van niet met mest bevuilde materialen: 

• te beregenen op de weide (Ar5), of 

• vertraagd af te voeren naar het oppervlaktewater (Ar6) 33 . 

Voorwaarden zijn dat: 







materialen). 

Indien niet aan deze 3 voorwaarden wordt voldaan, dan is een biologische zuiveringsinstallatie 

vereist of dient de verdunde fractie van de run-off van de kuilplaat en run-off van niet met mest 

bevuilde materialen afgevoerd te worden naar de mestkelder. 




5.2.2. BBT voor specifieke subsectoren 

a. rundveebedrijven 

Voor alle melkveebedrijven zijn de volgende technieken bovendien BBT: 

• Optimaliseren van de spoelwaterhuishouding van de melkinstallatie (Rm1); 

• Melkspoelwater opvangen in de mestkelder (Rm2); 

• Warmte recupereren uit de melkkoeler (Rm3). 

Voor alle melkveebedrijven met een nieuwe melkinstallatie zijn de onderstaande technieken 

eveneens BBT: 

• Gebruik maken van een melkpomp/vacuümpomp met een toerentalregeling (Rmn1); 

• Gebruik maken van een voorkoeler (Rmn2). 

b. varkensbedrijven 

Het toepassen van ammoniakemissiearme stalsystemen (Vn1) is BBT bij nieuwbouwstallen 

voor varkens, voor zover dat AEA-stalsystemen voor de specifieke diercategorie opgenomen 

zijn in bijlage I van het Ministrieel Besluit van 19/03/2004. Het afzuigen van de stallucht en het 

behandelen ervan met een gaswasser (Vnr1) is BBT, mits voldaan wordt aan de onderstaande 3 

voorwaarden: 

• bij mechanisch geventileerde nieuwbouwstallen; 

• voor diercategorieën (met name beren) waarvoor nog geen AEA-stalsystemen in bijlage I 

van het Ministrieel Besluit van 19/03/2004 zijn opgenomen; 

• indien naast de emissie vanuit de stal nog bijkomende emissiebronnen aangepakt moeten 


33 

opmerking VMM, zie bijlage 5 


HOOFDSTUK 5 

c. pluimveebedrijven 

Bij nieuwbouwstallen voor pluimvee is het toepassen van ammoniakemissiearme stalsystemen 

(Pn1) BBT, voor zover dat AEA-stalsystemen voor de specifieke diercategorie opgenomen zijn 

in bijlage I van het Ministrieel Besluit van 19/03/2004. 

Het afzuigen van de stallucht en het behandelen ervan met een gaswasser (Pnr1) BBT, mits 

voldaan wordt aan de 3 onderstaande voorwaarden: 

• bij mechanisch geventileerde nieuwbouwstallen; 

• voor diercategorieën (met name slachtkuikens, opfokpoeljen van slachtkuikenouderdieren, 

kalkoenen, eenden, loopvogels, kwartels, parelhoenderen, ganzen, fazanten, vleesduiven en 

ander pluimvee dat niet in de lijst voorkomt) waarvoor nog geen AEA-stalsystemen in bijlage 

I van het Ministrieel Besluit van 19/03/2004 zijn opgenomen; 

• indien naast de emissie vanuit de stal nog bijkomende emissiebronnen aangepakt moeten 


5.3. Overzicht van de verschillende afvalwaterstromen en de 

mogelijke opties voor behandeling en/of afvoer 

In Tabel 62 wordt voor elk van de verschillende afvalwaterstromen een overzicht gegeven van 

de mogelijke opties voor behandeling en/of afvoer. De opties worden vermeld in dalende volgorde 

van voorkeur. De eerst vermelde optie geniet telkens de voorkeur. Pas indien een optie niet 

toegepast kan worden, komt een volgende optie in aanmerking. 

Tabel 62: Mogelijke opties voor behandeling en/of afvoer van de verschillende 

afvalwaterstromen in de veehouderij 

Afvalwaterstroom Optie(s) 

Mestsappen Opvangen in mestkelder 

Perssappen Opvangen in mestkelder 

First flush Opvangen in mestkelder 

Reinigingswater stallen Opvangen in mestkelder 

Run-off van met mest bevuilde materialen Opvangen in mestkelder 

Afvalwater melkput, melkhuisje, laarzen, emmers, Opvangen in mestkelder 

enz. 

Voorspoelwater melkinstallatie Aanmaakwater kunstmelk kalveren 

Drinkwater 

Lozen op riool 

Lozen op oppervlaktewater (biologische zuivering) 

Opvangen in mestkelder 

Hoofd- en naspoelwater melkinstallatie Reiniging stallen 

Reiniging machines 



Opvangen in mestkelder 



Afvalwaterstroom Optie(s) 

Verdunde fractie kuilplaat Beregenen op de weide 

Vertraagd afvoeren naar oppervlaktewater 



Opvangen in de mestkelder 

Run-off van niet met mest bevuilde materialen Beregenen op de weide 

Vertraagd afvoeren naar oppervlaktewater 




Afvalwater melkhuisje Lozen op riool 



Afvalwater waterbehandeling Lozen op riool 



Run-off en reinigingswater van niet met mest Lozen op riool (olie-afscheider) 

bevuilde materialen dat oliën en vetten kan Lozen op oppervlaktewater (coalescentiefilter) 

bevatten 


EVALUATIE VAN DE BBT EN AANBEVELINGEN OP BASIS VAN DE BBT 

Hoofdstuk 6 EVALUATIE VAN DE BBT EN 

AANBEVELINGEN OP BASIS VAN DE BBT 

6.1. Inleiding 

In dit hoofdstuk worden de Vlaamse BBT getoetst aan de Europese BBT (Best Available Techniques 

of kortweg BAT) zoals vastgelegd in de Europese BBT-studie Intensieve Veeteelt (BREF 

Intensive Rearing of Poultry and Pigs, EIPPCB, 2003). Vervolgens wordt een evaluatie gemaakt 

van de BBT ten opzichte van de bestaande milieuregelgeving. Deze toetsing vormt de basis om 

aanbevelingen voor aanpassingen aan de regelgeving te doen. De BREF moet immers tegen 31 

oktober 2007 geïmplementeerd zijn in de Vlaamse vergunningen. De Vlaamse Overheid wenst 

deze implementatie volledig te regelen via Vlarem II. 

Tenslotte worden in dit hoofdstuk bijkomende BBT-aandachtspunten voor vergunningsverleners 

en bedrijven aangegeven. 

6.2. Toetsing van de Vlaamse en Europese BBT, en evaluatie ten 

opzichte van de bestaande milieuregelgeving 

Tabel 63, p. 227 e.v., bevat een lijst van de BBT in Vlaanderen (zie hoofdstuk 5) alsook de BBT 

in Europa zoals terug te vinden in de BREF Intensive Rearing of Poultry and Pigs (EIPPCB, 

2003a). Voor elk van de BBT is aangeven welke voorschriften in Vlarem II (of een andere 

bestaande milieureglementering) met deze techniek verband houden en of het betreffende artikel 

de BBT ook effectief oplegt. Tevens wordt aangegeven voor welke BBT het aangewezen is 

een aantal (bijkomende) bepalingen in Vlarem II op te nemen. Voor enkele technieken volstaat 

het om een aandachtspunt te weerhouden voor de vergunningverlenende overheid. 

kolom 1 

bevat een beknopte omschrijving van de techniek (= kandidaat BBT). In het geval de kandidaat 

BBT in voorgaande hoofdstukken aan bod kwam, is de letterlijke bewoording overgenomen. 

Indien het een kandidaat BBT betreft die enkel in de BREF aan bod komt, is een vertaling 

gemaakt. 

kolom 2 

ja: techniek is weerhouden als BBT in BBT-studie 

nee: techniek is niet weerhouden als BBT in BBT-studie 

vgtg: techniek is weerhouden als BBT in specifieke gevallen in BBT-studie (zie H5) 

-: (sectoroverschrijdende) techniek is ter informatie vermeld in de BBT-studie, maar 

BBT-evaluatie werd niet uitgevoerd 

n.v.t.: techniek is niet van toepassing 

0: techniek komt niet aan bod in de BBT-studie 

Opmerking 

Indien niet gespecifieerd zijn de BBT van toepassing op alle veeteeltbedrijven (kleine zowel als 

grote, bestaande zowel als nieuwe). 


HOOFDSTUK 6 

kolom 3 

ja: techniek is weerhouden als BBT in BREF 

nee: techniek is niet weerhouden als BBT in BREF 

vgtg: techniek is weerhouden als BBT in specifieke gevallen in BREF 

-: ter informatie vermeld in de BREF maar niet als techniek in detail besproken 

0: techniek is niet vermeld in de BREF 

x.x(.x): verwijzing naar de paragrafen in hoofdstuk 4 en/of 5 van de BREF waar verdere 

informatie over de techniek gevonden kan worden 

Opmerking 

BBT uit de BREF zijn enkel van toepassing op IPPC-bedrijven, zijnde intensieve pluimveebedrijven 

met meer dan 40 000 plaatsen en intensieve varkensbedrijven met meer dan 2 000 plaatsen 

voor mestvarkens (van meer dan 30 kg) of meer dan 750 plaatsen voor zeugen. 

kolom 4/5 

ja: Vlarem II of een andere bestaande milieureglementering bevat voorschriften die 

deze techniek omvatten; vervolgens worden de artikelnummers aangegeven; 

nee: er zijn geen voorschriften in Vlarem II of een andere bestaande milieureglementering 

die deze techniek voorschrijven 

kolom 6 

Deze kolom geeft aan of het betreffende artikel de specifieke maatregel ook oplegt. Indien wenselijk 

wordt een voorstel voor aanpassing/aanvulling van Vlarem II geformuleerd. 


Tabel 63: Evaluatie van de BBT ten opzichte van de bestaande milieuregelgeving 

voorstel – aanpassing VLAREM 

nieuw artikel: 5.9.8.0 §1 





BBT in BBT in 

Reeds opgenomen in sectorale/algemene 

kandidaat BBT 

Vlaanderen Europa vergunningsvoorwaarden in Vlarem II (of overige 

(zie H5) (zie BREF) 

regelgeving)? 

Scholingsprogramma’s voor medewerkers voorzien - ja ja Vlarem II, Afd. 4.1.3: hygiëne, risico- en 

4.1.2, 5.1 

hinderbeheersing 

Noodprocedure voor onvoorziene emissies en incidenten - ja ja Vlarem II, Afd. 4.1.3: hygiëne, risico- en 

voorzien 

4.1.5, 5.1 


Regelmatige controle van het watergebruik, het 

ja 

energieverbruik, de hoeveelheden veevoer, het 

geproduceerde afval en de op het land gebrachte 

kunstmest en dierlijke mest voorzien 

a 

ja ja Vlarem II, Afd. 4.1.3: hygiëne, risico- en 

4.1.4, 


4.10.1, 5.1, 

5.2.3, 5.3.3 

Opstellen van een waterbalansschema (A1) ja ja b 

ja Vlarem II, Afd. 4.1.3: hygiëne, risico- en 

4.1.4, 5.2.3, 


5.3.3 

Grof vuil verwijderen door droog reinigen (A2) ja - ja Vlarem II, Afd. 4.1.3: hygiëne, risico- en 


Goed gebruik van de drinkwatervoorziening (A3) ja ja ja Vlarem II, Afd. 4.1.3:: hygiëne, risico- en 

4.3, 5.2.3, 


5.3.3 

Optimaliseren van de spoelwaterhuishouding van de 

ja 

melkinstallatie (Rm1) 

c 

0 ja Vlarem II, Afd. 4.1.3: hygiëne, risico- en 


Gebruik maken van alternatieve waterbronnen (A4) ja ja ja Vlarem II, Art. 5.9.8.5: afvalwaters 

4.3, 5.2.3, 

Vlarem II, Art. 5.3.2.3§1 vermeldt dat gezuiverd 

5.3.3 

afvalwater indien mogelijk dient te worden 

hergebruikt 

Opsporen en repareren van waterlekken - ja ja Vlarem II, Afd. 4.1.4: meet- en 

4.3, 5.2.3, 

registratieverplichtingen 

aanvulling bij artikel: 5.9.8.4 §1 




opnemen als aandachtspunt 

aanvulling bij artikel 5.9.9.1 

5.3.3 




- ja 

4.3, 5.2.3, 

5.3.3 

Gebruik maken van hogedrukreinigers na elke 

productiecyclus 


0 ja Vlarem II, Afd. 4.1.3: hygiëne, risico- en 


Beperken van de sapverliezen (Ar1) ja d 

aanvulling bij artikel: 5.9.8.5, nieuwe 

paragraaf §4 

Vervuiling van de run-off van de kuilplaat beperken (Ar2) vgtge 0 ja Vlarem II, Art. 5.9.8.4: algemene 

milieuhygiënische maatregelen

HOOFDSTUK 6 

Perssappen en first flush van de kuilplaat opvangen en vgtg 

uitrijden op het land (Ar3) 

f 0 ja Vlarem II, Art. 5.9.8.4: algemene 

aanvulling bij artikel: 5.9.8.5, nieuwe 

milieuhygiënische maatregelen 

paragraaf §5 

Afvalwater dat mestdeeltjes bevat opvangen en uitrijden ja ja 

op het land (A5) 

g 

ja Vlarem II, Art. 5.9.8.5: afvalwaters 

reeds opgelegd door voornoemde 

4.10, 5.1 

mestdecreet en uitvoeringsbesluiten 

wetgeving 

Melkspoelwater opvangen in de mestkelder (Rm2) ja 0 ja Vlarem II, Art. 5.9.8.5: afvalwaters 

opnemen als aandachtspunt 


Afvalwater dat geen mestdeeltjes bevat, lozen op riool vgtg 

(Ar4) 

h - ja Vlarem II, Art. 5.9.8.5: afvalwaters reeds opgelegd door artikel 5.9.8.5§1 

Afvalwater dat geen mestdeeltjes bevat, biologisch 

zuiveren en lozen op oppervlaktewater 

runderen (melkvee) nee 

varkens 

pluimvee 

i 

0 

kan opgelegd worden als bijzondere 

n.v.t. 0 

vergunningsvoorwaarde in specifieke 

n.v.t. 0 

gevallen 

Gebruik maken van fosforvrije reinigingsproducten voor de nee 0 

reiniging van de melkwinningsapparatuur 

Verdunde fractie van de run-off van de kuilplaat en run-off ja 

van niet met mest bevuilde materialen beregenen op de 

weide (Ar5) 

j BBT in BBT in 


kandidaat BBT 

Vlaanderen Europa vergunningsvoorwaarden in Vlarem II (of overige voorstel – aanpassing VLAREM 

(zie H5) (zie BREF) 

regelgeving)? 

0 ja Vlarem II, Art. 5.9.8.5: afvalwaters de te volgen optie wordt niet wettelijk 

opgelegd en dient niet verder 

geëxpliciteerd te worden in Vlarem 

jakl 0 ja Vlarem II, Art. 5.9.8.5: afvalwaters de te volgen optie wordt niet wettelijk 

opgelegd en dient niet verder 

geëxpliciteerd te worden in Vlarem 

Verdunde fractie van de run-off van de kuilplaat en run-off 

van niet met mest bevuilde materialen vertraagd afvoeren 



naar het oppervlaktewater (Ar6) 

Verdunde fractie van de run-off van de kuilplaat en run-off nee 

van niet met mest bevuilde materialen laten infiltreren 

mn 0 

Opstellen van een nutriëntenbalans (A6) ja ja o 

4.1.4, 4.2.1, 

4.10.1, 5.1 







Toepassen van precisievoeding (A7) ja ja 

4.2.1-6, 

4.10, 5.1, 

5.2.1, 5.3.1 




- ja 

4.1.6, 5.1, 

5.2.4, 5.3.4 

Reparatie- en onderhoudsprogramma voorzien om te 

waarborgen dat gebouwen en materieel in goede staat 

verkeren en dat voorzieningen worden schoongehouden



vergunningsvoorwaarden in Vlarem II (of overige 

kandidaat BBT 

regelgeving)? 

BBT in 

Europa 

(zie BREF) 

BBT in 

Vlaanderen 

(zie H5) 




reeds opgelegd door artikel 5.9.2.1bis 

Vlarem II, Art. 5.9.2.1bis: Bijkomende 

constructievoorwaarden voor stallen met 

betrekking tot de beperking van 

ammoniakemissie 

ja 

ja 

reeds opgelegd door het mestdecreet 

(o.a. uitrijregeling) 

Vloerbevuiling zoveel mogelijk voorkomen (A8) ja jap 4.1.6, 5.1 

Toepassen van ammoniakemissiearme stalsystemen (Vn1, 

Pn1) 

runderen nee 

varkens ja 

pluimvee 

q 

ja r 

0 

ja 

4.6.1-4, 

5.2.2 

ja 

4.5.1-5, 

5.3.2 

Voldoende mestopslagcapaciteit voorzien (A9) ja ja 

4.7, 5.2.5, 

5.3.5 


ja Vlarem II, Art. 5.9.2: constructievoorschriften 

voor stallen en mestopslagplaatsen 

Vlarem II, Art. 5.9.8.3: dierlijke mest 

Vlarem II., Afd. 5.9.10: voorwaarden met 

betrekking tot bestaande stallen en 

mestopslagplaatsen 



wetgeving 

ja Vlarem II, Afd. 5.9.2: constructievoorschriften 

voor stallen en mestopslagplaatsen 

Vlarem II, Art. 5.9.3-6: algemene en bijkomende 

voorwaarden met betrekking tot de ligging van 

stallen 

Vlarem II, Art. 5.9.8.3: dierlijke mest 

Vlarem II., Afd. 5.9.10: voorwaarden met 

betrekking tot bestaande stallen en 

mestopslagplaatsen 

ja ja 

4.1.1, 4.8, 

5.1, 5.2.5, 

5.3.5 

Afvloeiing van mest en/of mestsappen voorkomen bij 

externe mestopslag – optimalisatie van de mestopslag 

(A10) 




wetgeving 

ja Vlarem II, Art. 5.9.8.3: dierlijke mest 


ja ja 

4.1.3, 4.7, 

Mestaanwending afstemmen op de betrokken 

landbouwgrond, gewasbehoefte en klimatologische 

4.10.1, 5.1 

omstandigheden (A11) 


wetgeving 



ja ja 

4.10, 5.1, 

5.2.7, 5.3.7 

Mest emissiearm aanwenden, nauwkeurig doseren en 

gelijkmatig verspreiden (A12)

HOOFDSTUK 6 




kandidaat BBT 

regelgeving)? 

BBT in 

Europa 

(zie BREF) 

BBT in 

Vlaanderen 

(zie H5) 


wetgeving 



Be- en/of verwerken van de mest op bedrijfsniveau 0 ja 

4.9, 5.1, 

5.2.6; 5.3.6 

Toevoegen van additieven aan de mest nee nee 


ja Vlarem II, Afdeling 5.9.3. Algemene 

voorwaarden met betrekking tot de ligging van 

stallen 

ja t 

4.1, 4.1.1, 

4.8, 5.1, 

5.2.5; 5.3.5 

ja s 

Optimaliseren van stallen en/of mestopslagplaatsen 

binnen de bedrijfslocatie (An1) 

- 

nee u 

Plaatsen van een hoge trekschouw of verhogen van het 

emissiepunt (Gr1) 

Vermengen van stallucht met verse lucht (Gr2) nee v 

kan opgelegd worden als bijzondere 

vergunningsvoorwaarde in specifieke 

gevallen 

- 

nee ja Vlarem II, Art. 5.9.8.1: voorkoming van 

geurhinder bij verluchting van stallen 

vgtg w 

Stallucht afzuigen en behandelen met een gaswasser 

(Vnr1, Pnr1) 

Stallucht afzuigen en behandelen met een biofilter nee nee 

Stallucht afzuigen en behandelen met een biotricklingfilter nee 0 

Stallucht afzuigen en behandelen via katalytische oxidatie nee 0 

Stallucht afzuigen en behandelen met een doekenfilter nee 0 



Vlarem II, hoofdstuk 4.9: energieplanning 

ja jax 4.1.4, 4.4, 

5.1, 5.2.4 

Opstellen van energiebalans / uitvoeren van een 

energieaudit (A13) 



reeds opgelegd door artikel 5.9.8.1 §1 

reeds opgelegd door artikel 5.9.8.1 §1 

ja Vlarem II, Art. 5.9.8.1: voorkoming van 


ja Vlarem II, Art. 5.9.8.1: voorkoming van 






Gebruik maken van natuurlijke ventilatie 0 ja 

4.4, 5.2.4 

Optimaliseren van het ontwerp van het ventilatiesysteem ja 

in mechanisch geventileerde stallen (An2) 

y 

ja 

4.4, 5.2.4, 

5.3.4 

Regelmatige controle en reiniging van leidingen en 

ja ja 

ventilatoren in mechanisch geventileerde stallen (A14) 

4.4, 5.2.4, 

5.3.4 


0 ja Vlarem II., Afd. 4.1.4: meet- en 



vgtg z 

Gebruik maken van een melkpomp/vacuümpomp met een 

toerentalregeling (Rmn1)




BBT in 

Europa 

BBT in 

Vlaanderen 

kandidaat BBT 

regelgeving)? 

(zie BREF) 

(zie H5) 


Gebruik maken van een voorkoeler (Rmn2) jaaa 0 ja Vlarem II., Afd. 4.1.4: meet- en 




Warmte recupereren uit de melkkoeler (Rm3) ja 0 ja Vlarem II., Afd. 4.1.4: meet- en 




ja Vlarem II., Afd. 4.1.4: meet- en 


- ja 

4.4, 5.3.4 

Isoleren van pluimveestallen in gebieden met een lage 

omgevingstemperatuur 



ja Vlarem II., Afd. 4.1.4: meet- en 





- ja 

4.4.1.3, 

5.2.4, 5.3.4 

Optimalisatie van de verlichting – gebruik maken van 

energiezuinige verlichting 



- ja 

4.1.3, 5.1 

ja ja ab 

4.1.3, 5.1 

Een goede planning maken van de activiteiten op het 

bedrijf 


ja Vlarem II, Afd. 4.1.4: meet- en 


Vlarea en uitvoeringsbesluiten 

Afvalstromen minimaliseren en volgens de meest 

aangewezen opties afvoeren (A15) 

a. zie “Opstellen van een waterbalansschema”, “Opstellen van een nutriëntenbalans”, “Opstellen van een energiebalans / uitvoeren van een energie-audit” en “Afvalstromen minimaliseren en 

volgens de meest aangewezen opties afvoeren” 

b. onderdeel van BBT “Regelmatige controle van het watergebruik, het energieverbruik, de hoeveelheden veevoer, het geproduceerde afval en de op het land gebrachte kunstmest en dierlijke 

mest voorzien” 

c. BBT voor melkveebedrijven 

d. BBT voor veeteeltbedrijven die gebruik maken van kuilvoeder 

e. BBT voor alle veeteeltbedrijven die een nieuwe kuilplaat aanleggen; voor veeteeltbedrijven met een bestaande kuilplaat BBT voor zover technisch haalbaar 

f. BBT bij nieuwbouw kuilplaten; BBT bij bestaande kuilplaten, tenzij kan worden aangetoond dat het scheidingssysteem in het concrete geval niet economisch haalbaar is 

g. onderdeel van de maatregelen over Goede Agrarische Praktijk in de intensieve varkensen pluimveehouderij 

h. BBT indien aansluiting op riool technisch haalbaar is en toegestaan is door de bevoegde overheid 

i. omwille van lokale condities kan voor een individueel bedrijf geopteerd worden om een KWZI te implementeren 

j. BBT in het geval van zuiver kuilvoeder (zonder bijmenging van b.v. nevenstromen uit de voedingsnijverheid), op voorwaarde dat vervuiling van deze afvalwaterstromen zoveel mogelijk 



k. BBT in het geval van zuiver kuilvoeder (zonder bijmenging van b.v. nevenstromen uit de voedingsnijverheid), op voorwaarde dat vervuiling van deze afvalwaterstromen zoveel mogelijk 



l. opmerking VMM, zie bijlage 5 


HOOFDSTUK 6 

m. ondanks een positieve beoordeling geen BBT vermits de 2 voorgaande technieken (beregenen op de weide en vertraagd afvoeren naar het oppervlaktewater) een lager risico op milieuvervuiling 

inhouden 

n. opmerking VMM, zie bijlage 5 

o. onderdeel van BBT “Regelmatige controle van het watergebruik, het energieverbruik, de hoeveelheden veevoer, het geproduceerde afval en de op het land gebrachte kunstmest en dierlijke 


p. onderdeel van BBT “Reparatie- en onderhoudsprogramma voorzien om te waarborgen dat gebouwen en materieel in goede staat verkeren en dat voorzieningen worden schoongehouden” 

q. BBT bij nieuwbouwstallen voor varkens, volgens de specificaties gegeven in bijlage I van het Ministrieel Besluit van 19/03/2004 

r. BBT bij nieuwbouwstallen voor pluimvee, volgens de specificaties gegeven in bijlage I van het Ministrieel Besluit van 19/03/2004 

s. BBT voor nieuwe stallen en/of nieuwe mestopslagplaatsen 

t. onderdeel van BBT “Toepassen van een goede bedrijfsvoering” 

u. in uitzonderlijke gevallen toepasbaar bij bestaande stallen, waarbij een lokaal geurhinderprobleem verdergaande maatregelen vereist 

v. in uitzonderlijke gevallen toepasbaar bij bestaande stallen, waarbij een lokaal geurhinderprobleem verdergaande maatregelen vereist 

w. BBT bij mechanisch geventileerde nieuwbouwstallen voor diercategorieën waarvoor nog geen AEA-stalsystemen in bijlage I van het Ministrieel Besluit van 19/03/2004 zijn opgenomen en 

indien naast de emissie vanuit de stal nog bijkomende emissiebronnen aangepakt moeten worden (b.v. mestverwerking door middel van droging) 

x. onderdeel van BBT “Regelmatige controle van het watergebruik, het energieverbruik, de hoeveelheden veevoer, het geproduceerde afval en de op het land gebrachte kunstmest en dierlijke 


y. BBT bij alle veeteeltbedrijven met nieuwbouwstallen 

z. BBT voor alle melkveebedrijven met een nieuwe melkinstallatie 

aa. BBT voor alle melkveebedrijven met een nieuwe melkinstallatie 

ab. onderdeel van BBT “Goede planning maken van activiteiten op het bedrijf” 



6.3. Suggesties voor aanpassingen aan de regelgeving en 

aandachtspunten voor de vergunningverlenende overheid 

Binnen de BBT kan een onderscheid gemaakt worden tussen maatregelen van goede bedrijfsvoering 

en technieken ter beperking van de emissies en verbruiken. De Vlarem-wetgeving geeft 

algemene bepalingen die de maatregelen van goede bedrijfsvoering omvatten. Om een volledige 

implementatie van de BREF (EIPPCB, 2003) te bereiken is het echter wenselijk deze algemene 

bepalingen verder te specifiëren. Daarnaast kunnen op basis van de BBT enkele concrete 

emissiebeperkende maatregelen en emissiegrenswaarden voorgesteld worden. 

6.3.1. Maatregelen van Goede Bedrijfspraktijk 

1) nieuw artikel 5.9.8.0 

Aanbevolen wordt om een nieuw artikel aan Vlarem II, afdeling 5.9.8: Voorwaarden met betrekking 

tot de beperking van de milieuhinder, toe te voegen. Vermits geen uitspraak wordt gedaan 

over de precieze plaats waar het nieuwe artikel in Vlarem dient te worden toegevoegd, wordt 

het nieuwe artikel ‘artikel 5.9.8.0’ genoemd. Afhankelijk van de plaats waar het aanvullend 

artikel uiteindelijk in Vlarem zal worden toegevoegd, is het eventueel nodig de reeds bestaande 

artikels te hernummeren. 

artikel 5.9.8.0: goede bedrijfspraktijken 

§1 maatregelen ter beheersing van hygiëne, risico’s en hinder: 

• Een scholingsprogramma voor werknemers is voorzien waardoor werknemers vertrouwd 

zijn met het productiesysteem en goed getraind zijn om de taken waarvoor ze verantwoordelijk 

zijn uit te voeren. 

• Een noodprocedure voor onvoorziene emissies en incidenten is voorzien, bestaande uit o.a. 

– plattegrond van het bedrijf met aanduiding van de drainagesystemen en de waterbronnen; 

– details van materiaal en uitrusting aanwezig op het bedrijf of snel beschikbaar dat kan 

ingezet worden bij eventuele problemen; 

– lijst van telefoonnummers van hulpdiensten en andere nuttige contacten (overheidsdiensten, 

omwonenden, enz.); 

– evacuatieplannen. 

De procedure wordt na elk voorval geëvalueerd en aangepast waar nodig. 

• De uitbater beschikt over een planning die een overzicht geeft van de timing en de hoeveelheid 

van de in- en uitgaande stromen van het bedrijf. 

• De uitbater beschikt over een register, in de mate dat het nog niet bestaat in het kader van 

andere verplichtingen, waarin de verbruikte en/of geproduceerde hoeveelheden worden bijgehouden 

van: 

– veevoeder; 

– energie; 

– water: 

drinkwater; 

spoelwater; 

reinigingswater; 

– afvalwater; 

– afval. 


HOOFDSTUK 6 

Op basis van dit register worden maatregelen genomen ter beperking van het grondstof- en 

energieverbruik. 

• Alle maatregelen ter beperking van stof- en geuremissies moeten getroffen worden. 

§2 maatregelen ter beperking van het energieverbruik: 

In nieuwe rundveebedrijven is de melkkoeler voorzien van een warmterecuperatie. Nieuwe 

installaties beperken hun energieverbruik door het gebruik van een melkpomp/vacuümpomp 

met een toerentalregeling en het gebruik van een voorkoeler. 

2) aanvulling artikel 5.9.8.4 §1 

Aanbevolen wordt om artikel 5.9.8.4 §1 als volgt aan te vullen: 

De inrichting, de dieren en de naaste, eigen omgeving worden in een goede hygiënische verantwoorde 

toestand gehouden. Bij reinigingsactiviteiten worden tenminste de volgende maatregelen 

getroffen: 

• grof vuil droog verwijderen; 

• hogedrukreinigers na elke productiecyclus gebruiken; 

• maatregelen ter voorkoming van vloerbevuiling toepassen; 

• leidingen en ventilatoren in mechanisch geventileerde stallen regelmatig reinigen; 

• een degelijke watertoevoer voorzien. 

3) aanvulling artikel 5.9.8.5 

Aanbevolen wordt om artikel 5.9.8.5 als volgt aan te vullen: 

§4. In de rundveehouderij worden doeltreffende maatregelen getroffen ter beperking van de 

vervuiling van de run-off van de kuilplaat. 

§5. In de rundveehouderij dienen de perssappen en first flush van de kuilplaat te worden opgevangen 

en uitgereden op het land. 

opmerking 

Vermits geen uitspraak wordt gedaan over de precieze plaats waar de nieuwe paragrafen in 

artikel 5.9.8.5 dienen te worden toegevoegd, worden de nieuwe paragrafen ‘§4’ en ‘§5’ 

genoemd. Afhankelijk van de plaats waar de aanvullende paragrafen uiteindelijk zullen 

worden toegevoegd, is het eventueel nodig de reeds bestaande paragrafen te hernummeren. 

4) aanvulling artikel 5.9.9.1 

Aanbevolen wordt om artikel 5.9.9.1 als volgt aan te vullen: 

..., door een regelmatig onderhoud en controle. Een reparatie- en onderhoudsprogramma is 

voorzien om te waarborgen dat gebouwen en materieel in goede staat verkeren en dat voorzieningen 

worden schoongehouden. Aandachtspunten bij onderhoud en controle zijn: 

• opsporen en repareren van waterlekken 

• regelmatige controle van leidingen en ventilatoren in mechanisch geventileerde stallen 

6.3.2. Water 

Water wordt in veehouderij voornamelijk gebruikt voor het drenken van de dieren en voor het 

reinigen van de stallen, alsook voor het reinigen van de melkinstallatie en de koeltank in de 

melkveehouderij. 



De hoeveelheid drinkwater voor de dieren reduceren is geen optie. Het gebruik van alternatieve 

waterbronnen (hemel-, captatie- en/of recuperatiewater) ter vervanging van hoogkwalitatief 

water (leidingen/of grondwater) is haalbaar in bepaalde processtappen bij bepaalde diercategorieën. 

Per bedrijf en per waterstroom dient echter rekening gehouden te worden met de vereiste 

kwaliteit. 

Indien de overheid oordeelt dat voor een veeteeltbedrijf een (al dan niet verregaande) beperking 

van het gebruik van hoogkwalitatief water vereist is, geven de onderstaande paragrafen voorbeelden 

van alternatieve waterbronnen die, onder bepaalde voorwaarden, kunnen worden ingezet 

in specifieke processen. 

• Het gebruik van (ontsmet) hemelwater voor het drenken van dieren is mogelijk voor zover 

toegelaten onder de geldende kwaliteitseisen maar dient anno 2005 nog verder onderzocht 

te worden om tot een algemene conclusie hieromtrent te komen. 

• Als aanmaakwater voor kunstmelk van jongvee in de melkveehouderij komt voorspoelwater 

van de melkmachine in aanmerking, mits een snelle vervoedering. 

• Opgewarmd water van de voorkoeler komt in de melkveehouderij eveneens in aanmerking 

als drinkwater of als aanmaakwater voor kunstmelk van jongvee. 

• Anno 2005 dient de pluimveehouderij gebruik te maken van drinkwater en water voor het 

reinigen van stallen dat voldoet aan de normen voor pluimvee (KB 10/08/1998). Bijkomend 

onderzoek is aangewezen om uit te maken of hemelwater hiervoor in aanmerking kan 

komen, zoals reeds het geval voor de rundvee- en varkenshouderij. 

• In de melkveehouderij kan eveneens gebruik gemaakt worden van recuperatiewater (b.v. 

hoofd- en naspoelwater van de melkmachine of opgewarmd water van de voorkoeler) voor 

het reinigen van de stallen. 

• Voor het reinigen van de melkinstallatie en de koeltank kan eveneens recuperatiewater (b.v. 

spoelwater van de voorraad- en doorschuifreiniging) worden aangewend. 

• Als reinigingswater voor machines komen hemel- en captatiewater in aanmerking, alsook 

recuperatiewater (b.v. hoofd- en naspoelwater van de melkmachine of gewarmd water van 

de voorkoeler) in de melkveehouderij. 

• Hemelwater kan worden aangewend als alternatieve bron van spoelwater voor ontijzering 

en ontkalking, alsook als koelwater voor de voorkoeler in de melkveehouderij. 

6.3.3. Afvalwater / nutriëntemissies naar het water 

Indien aansluiting op riool mogelijk en toegestaan is door de bevoegde overheid, kan het afvalwater 

dat geen mestdeeltjes bevat, afgevoerd worden via het riool. Zoniet dient het bedrijf zijn 

afvalwater zelf biologisch te zuiveren met behulp van een KWZI. Deze techniek wordt echter 

als economisch niet haalbaar beoordeeld op sectorniveau en bijgevolg niet als BBT weerhouden. 

Toekennen van subsidies voor goedwerkende KWZI’s is in dit verband een zinvolle stimulans. 

Als voorbeeld kan verwezen worden naar het BENOR-certificaat voor KWZI’s voor het 

zuiveren van huishoudelijk afvalwater. Bijkomend onderzoek hieromtrent is aanbevolen. 

Omwille van lokale condities kan voor een individueel bedrijf toch geopteerd worden om een 

KWZI te implementeren. De keuze van het afvalwaterzuiveringssysteem is bedrijfsspecifiek en 

is afhankelijk van o.a. bodemgesteldheid, grondwaterstand, beschikbare ruimte, capaciteit, 

gebruikscomfort, onderhoudsbehoefte, gewenste zuivering en kostprijs. Bij lozing op oppervlaktewater 

dient er bij de bepaling van de lozingsvoorwaarden rekening gehouden te worden 

met de verdunningsmogelijkheden van het ontvangende oppervlaktewater, de kwaliteitsdoelstellingen 

en eventuele andere specifieke lokale omstandigheden. 


HOOFDSTUK 6 

Het opleggen van sectorale emissienormen voor N tot en P tot is niet wenselijk. Deze dienen van 

geval tot geval bepaald te worden en opgelegd te worden via bijzondere vergunningsvoorwaarden. 

De basis voor het afleiden van emissiewaarden voor stikstof (N tot) en fosfor (P tot) is een set van 

een 50-tal gemeten N tot - en P tot -effluentconcentraties na zuivering van bedrijfsafvalwater 

(gemengd met huishoudelijk afvalwater) uit de melkveehouderij via een percolatierietveld en 

een actief slibsysteem (zie hoofdstuk 4, paragraaf 4.2, Tabel 43). De (2%) hoogste concentraties 

zijn vermoedelijk te wijten aan een niet optimale afvalwaterzuivering, hetgeen is af te leiden uit 

de lage zuiveringsrendementen. Van de (50%) laagste concentraties wordt aangenomen dat ze 

niet representatief zijn voor de gemiddelde situatie (b.v. lage belasting van het afvalwater, uitzonderlijk 

hoge rendementen). De range 50%-98% van de gemeten effluentwaarden wordt 

weerhouden als haalbare emissiewaarden voor stikstof en fosfor: 

• emissiewaarden voor stikstof (N tot): 30-76 mg N/ l 

• emissiewaarden voor fosfor (P tot ): 9-22 mg P / l 

Indien omwille van lokale condities voor een individueel bedrijf geopteerd wordt om een KWZI 

te implementeren, kunnen de volgende emissiegrenswaarden als normen gehanteerd worden: 

N tot : 80 mg/l en P tot : 25 mg/l. 

Het fosforgehalte in het afvalwater van melkveebedrijven zou beperkt kunnen worden door het 

toepassen van fosforvrije reinigingsproducten voor het reinigen van de melkwinninginstallatie. 

Bijkomend onderzoek hieromtrent wordt aanbevolen. 

De te volgen opties voor de verdunde fractie van de run-off van de kuilplaat en run-off van niet 

met mest bevuilde materialen worden niet wettelijk opgelegd. Bijkomend onderzoek hieromtrent 

is aanbevolen, bijvoorbeeld 34 : 

• Analyse van de run-off van de kuilplaat en verharde oppervlakten gedurende een gans jaar 

en dit op meerdere bedrijven. 

• Welke natuurlijke processen kunnen meehelpen om de kwaliteit van deze waterstroom te 

verbeteren? 

• Bestaan er infiltratietechnieken waarbij de ongewenste stoffen tijdens de infiltratie uit het 

water gehaald worden (cf. biobed voor gewasbeschermingsmiddelen)? 

• Wat is het aandeel van de vuilvracht van deze waterstroom tegenover op de totale vuilvracht? 

6.3.4. Nutriëntemissies naar de bodem 

Volgens het mestdecreet is dierlijke mest gedefinieerd als zijnde: excrementen van vee of een 

mengsel van strooisel en excrementen van vee alsook producten daarvan. Hieruit kan worden 

afgeleid dat melkspoelwater geen mest is. Het is echter onduidelijk of het mengsel van mest en 

melkspoelwater onder deze definitie valt en voldoet aan de juridische bepalingen uit het mestdecreet. 

Er wordt aanbevolen om dit juridisch aspect nader te onderzoeken en uit te klaren. In 

afwachting mag het melkspoelwater, indien niet aangewend als proceswater, worden opgevangen 

in de mestkelder. 

De mestopslagcapaciteit moet minstens voldoende zijn om de mest te kunnen opslaan tot het 

moment waarop deze op het land kan worden gebracht of eventueel verder kan worden be- en/ 

34 Opmerking VMM, zie bijlage 5. 



of verwerkt. Vlarem II, Art. 5.9.2.3 §1 schrijft voor mengmest een minimale mestopslagcapaciteit 

van 6 maanden voor. Art. 5.9.2.2 §5 vermeldt dezelfde mestopslagcapaciteit voor vaste 

dierlijke mest die wordt opgeslagen buiten de stal. Een uitzondering wordt gemaakt voor stalmest: 

de periode bedraagt tenminste 3 maanden. Regelmatige controle door de bevoegde overheid 

is echter noodzakelijk voor de strikte naleving van deze wettelijke bepaling. 

Indien het gaat om mest die op Vlaamse bodem terecht komt en bij dieren die het overgrote deel 

van de mest in de stal produceren is een mestopslagcapaciteit van tenminste 6 maanden aangewezen 

om een oordeelkundige bemesting, afgestemd op o.a. de gewasbehoefte, te kunnen toepassen. 

De BREF geeft 7-8 maanden als voorbeeld van gangbare mestopslagcapaciteit voor varkensmest 

in onze klimaatzone. Voor pluimvee is geen concreet voorbeeld vermeld in de BREF. 

De visienota “Naar een nieuw mestbeleid in Vlaanderen” vermeldt een opslagcapaciteit voor de 

mest die op Vlaamse cultuurgrond wordt afgezet, van: 

• 6 maanden voor dieren met buitenloop, en 

• 9 maanden voor dieren die steeds op stal staan. 

Voor pluimvee waar de mest telkens na iedere ronde weggehaald wordt, wordt een speciale 

regeling voorzien. 

Opmerkingen 

Een alternatieve optie, met name mestverwerking is onderdeel van een afzonderlijke BBT-studie 

(2 de herziening BBT mestverwerking in uitvoering in 2006) 

6.3.5. Nutriëntemissies naar de lucht 

1) ammoniakemissiearme (AEA-) stalsystemen 

Het toepassen van AEA-stalsystemen is BBT bij nieuwbouwstallen voor varkens en pluimvee, 

voor zover dat een AEA-stalsysteem voor de specifieke diercategorie opgenomen is in bijlage I 

van het Ministrieel Besluit van 19/03/2004. De BBT-conclusies over het toepassen van ammoniakemissiearme 

stalsystemen zijn reeds opgelegd door artikel 5.9.2.1bis. Een goede bedrijfsvoering 

blijft echter onontbeerlijk. 

Economische detailanalyse toont aan dat de economische haalbaarheid van AEA-stalsystemen 

geen evidentie is. Aanbevolen wordt om een subsidie te (blijven) voorzien als stimulans voor 

AEA-stalsystemen. De range van 10-25% meerkosten geeft een indicatie van grootte-orde van 

subsidie. 

Voor runderen zijn anno 2005 geen bruikbare ammoniakemissiearme stalsystemen beschikbaar. 

Voor het beperken van o.a. ammoniakemissie voor deze categorie is voornamelijk een brongerichte 

aanpak noodzakelijk, bijvoorbeeld het toepassen van precisievoeding, en is een goede 

bedrijfsvoering onontbeerlijk. 

2) gaswasser 

De BBT-conclusie over het reinigen van stallucht met behulp van een gaswasser is onderworpen 

aan specifieke voorwaarden. Het is niet aangewezen om deze conclusie op te nemen in Vlarem. 

Een gaswasser kan opgelegd worden als bijzondere vergunningsvoorwaarde in specifieke 

gevallen. 


HOOFDSTUK 6 

6.3.6. Geur- en stofemissies 

1) nieuw artikel 5.9.3.1 §0 

Aanbevolen wordt om een nieuw artikel aan Vlarem II, Afdeling 5.9.3. Algemene voorwaarden 

met betrekking tot de ligging van stallen, toe te voegen. Vermits geen uitspraak wordt gedaan 

over de precieze plaats waar het nieuwe artikel in Vlarem dient te worden toegevoegd, wordt 

het nieuwe artikel ‘artikel 5.9.3.1 §0’ genoemd. Afhankelijk van de plaats waar het aanvullend 

artikel uiteindelijk in Vlarem zal worden toegevoegd, is het eventueel nodig de reeds bestaande 

artikels te hernummeren. 

artikel 5.9.3.1 §0: 

Nieuwe stallen en/of nieuwe mestopslagplaatsen dienen binnen de bedrijfslocatie zoveel als 

mogelijk gelokaliseerd te worden op plaatsen waar ze de minste hinder (o.a. geur) vormen voor 

het milieu en omwonenden. 

2) natuurlijke en mechanische ventilatie 

De milieu-aspecten die gepaard gaan met natuurlijke en mechanische ventilatie zijn gecoverd 

door Vlarem II, artikel 5.9.8.1 §1. De keuze tussen natuurlijke en mechanische ventilatie is een 

constructiemaatregel die niet via Vlarem dient voorgeschreven te worden maar die van geval tot 

geval overwogen dient te worden bij het ontwerp van een nieuwbouwstal. 

3) nageschakelde technieken voor het behandelen van stallucht 

Technisch haalbare nageschakelde technieken (b.v. gaswasser, biofilter) zijn anno 2005 te duur 

om toegepast te worden in bestaande veeteeltbedrijven. Aanbevolen wordt om subsidies te 

voorzien als stimulans om deze techniek te implementeren in de Vlaamse veeteeltsector. 

Bijkomend onderzoek naar de technische haalbaarheid van nageschakelde technieken voor het 

behandelen van stallucht zoals een biotricklingfilter, katalytische oxidatie en een doekenfilter 

wordt aanbevolen. Bijkomend onderzoek naar de toepasbaarheid in de veeteeltsector van nietsectorspecifieke 

luchtbehandelingstechnieken voor het reduceren van stofemissies zoals b.v. 

bezinkkamer, cycloon, rotatiefilter, venturiwasser, sproeikamer, droge E-filter, natte E-filter, 

keramische filter en absoluutfilter wordt eveneens aanbevolen. 


BIBLIOGRAFIE 

BIBLIOGRAFIE 

An., Afvalwaterproblematiek melk(rund)veehouderij, CUWVO 1995 

An., Agrarische aspecten, Handboek Milieuvergunningen, Kluwer Nederland, 2004p 

An., Agriculture in the European Union – Statistical and economic information 2003 (February 

2004), Directorate-General for Agriculture, European Union, 2004k 

An., Bedrijfskolom melk, jaarverslag 2000 (-2001), Ministerie van Middenstand en Landbouw, 

2001d 

An., Berekeningen uitgevoerd door het CLE in opdracht van VITO in het kader van de DWTCstudie 

“Transfer van contaminanten in agro-ecosystemen”, 2004a 

An., Brochure wateraudit landbouwbedrijven, Aminal Water, 2004b 

An., Brochure weidegang, uitzicht op een veelzijdige toekomst, LTO Melkveehouderij, 1998c 

An., De Europese Kaderrichtlijn Water: een leidraad, VMM/ Vlaams Integraal Wateroverleg 

Comité (VIWC), 2001c 

An., De rendabiliteit van het landbouwbedrijf, Centrum voor Landbouweconomie (CLE), 

Ministerie van de Vlaamse Gemeenschap, 2003g 

An., Feiten en cijfers, Administratie Land- en tuinbouw, 2001e 

An., Grondwaterwinningen in Vlaanderen, Aminal Water, 2004c 

An., Individuele Behandeling van Afvalwater – IBA systemen, Handreiking voor de uitvoering 

van het Lozingenbesluit WVO huishoudelijk afvalwater en het Lozingenbesluit bodembescherming, 

CUWVO, 1999 

An., IPPC H4 Technical Guidance Note: Integrated Pollution Prevention and Control – Horizontal 

Guidance for Odour; Environment Agency UK; 2002a 

An., Jaarverslag 2003 Administratie Land- en Tuinbouw (ALT), 2004e 

An., Jaarverslag 2003 – Groeien in diversiteit, Boerenbond, 2004i 

An., Kernset milieudata, MIRA-T 2004, VMM (2004); raadpleegbaar op www.vmm.be/MIRA, 

2004f 

An., Landbouwbeleidsrapport 2003, Ministerie van de Vlaamse Gemeenschap, Vlaamse 

Onderzoekseenheid Land- en tuinbouw, 2004g 

An., Landbouwtelling 1998-2004, Nationaal Instituut voor de Statistiek (NIS), 2004m 

An., Landbouw in zakformaat; Land- en tuinbouw in Vlaanderen 2003; Ministerie van de 

Vlaamse Gemeenschap, Vlaamse Onderzoekseenheid Land- en Tuinbouw (VOLT), 2004h 

An., Lijst van Beste Beschikbare Stalsystemen voor ammoniakreductie uit varkens en pluimveestellen, 

versie 9.2 (17 januari 2003), VLM-Mestbank – werkgroep ammoniakemmissiearme 

stallen, 2003b 

An., Lozingen in de lucht 1980-2001, VMM, 2001a 

An., Lozingen in de lucht 1990-2004, VMM, 2005c 

An., Milieu- en Natuurrapport Vlaanderen, MIRA-T, 2003c 

An., Milieu- en Natuurrapport Vlaanderen, MIRA-T, 2004q 

An., Mineralenbalansen op melkveebedrijven, technische nota, Provinciale Dienst voor Landen 

Tuinbouw, 1998a 


BIBLIOGRAFIE 

An., Nageschakelde technieken ammoniak- en geuremissie, studiedag dd. 18/05/2005, schriftelijke 

nota en persoonlijke communicatie, 2005a 

An., Praktische informatie over alle landbouwsectoren, Federale Overheidsdienst Economie, 

K.M.O, Middenstand en Energie, Algemene Directie Statistiek en Economische informatie, 

2004l 

An., Prognose inzake watergebruik in Vlaanderen, Ecolas & WES, 2002c 

An., Prospects for agricultural markets in the European Union 2003-2010 (June 2003), Directorate-General 

for Agriculture, European Commission, 2003h 

An., Studienamiddagen voor melkveehouders, Water op het landbouwbedrijf, Ministerie van de 

Vlaamse Gemeenschap, Administratie Kwaliteit Landbouwproductie, Dienst Ontwikkeling 

en Het Waterloket, ism de provinciale diensten, 2004d 

An., Toestand van de landbouw in de Europese Unie – Verslag 2002, COM (2003) 852 definitief 

(8 januari 2004), Commissie van de Europese Gemeenschappen, 2004j 

An., Veevoedertoevoegingen in functie van mens, dier en milieu, FRANA, 1998b 

An., Vilt – Feiten en cijfers – editie 2002, 2002b 

An., Vilt – Feiten en cijfers – editie 2003, Vlaams Informatiecentrum over Land- en tuinbouw 

(VILT), http://www.vilt.be/feitenencijfers/melvee/index.html, 2003f 

An., Vlaams Klimaatbeleidsplan 2002-2005; actie 18: landbouwklimaatactieplan, http:// 

lucht.milieuinfo.be/uploads/1_klimaatactieplan_landbouwjuni2003.pdf; 2003d 

An., Voortgangsrapport Mestbank 2004, VLM, 2004r 

(http://www.vlm.be/Mestbank/FAQ/algemeen/04voortgangsrapport.pdf) 

An., Waterwegwijzer voor veehouders, VMM, 2001b 

An., Zendingsverslag IMS/N9135/03-073, 2003e 

An., Milieu- en Natuurrapport Vlaanderen, MIRA-T, 2004o 

An., Landbouwstatistieken, NIS, 2005b 

Aernouts K. en Jespers K., Energiebalans Vlaanderen 2002: Onafhankelijke methode, 2004 

Audenaert D., Vleesveesector beïnvloed door crisissen, Landbouw & Techniek, jaargang 9, 22 

oktober 2004 

Beke M., Resultaten rietveld, schriftelijke nota, 2004 

Braeken Y., analyses van rietveld PVL, schriftelijke nota, 2004 

Braeken Y., first flushsysteem, schriftelijke nota, 2005a 

Braeken Y., kostprijzen waterzuiveringen, schriftelijke nota, 2005b 

Braeken Y., normen vergunningsaanvragen, schriftelijke nota, 2005c 

Braeken Y., inschattting van het effect van P indien spoelwater in de mestkelder wordt geloosd, 

schriftelijke nota, 2005d 

Box M., De Schutter G., Goossens Y en Vergauwe D., Monitoring kleinschalige waterzuivering 

door plantensystemen, Provinciaal Instituut voor Hygiëne Antwerpen ism VMM, 2001 

Brink C., van Ierland E., Hordijk L. en Kroeze C., Emissiereducties, kosten en interacties tussen 

klimaat- en verzuringsbeleid in Europa, Wageningen Universiteit, RIVM ism Zbigniew Klimont, 

2003 

Carpenter G. A. en Fryer J. T., Air Filtration in a Piggery: Filter Design and Dust Mass Balance, 

Journal of Agricultural Engineering Research, 1990 


BIBLIOGRAFIE 

Cnockaert H., BBT veeteelt, draft 3, bemerkingen, schriftelijke nota, 2005 

Claeys, D., Vlaamse bruto standaardsaldi voor de gewassen en de veehouderij (Periode 1996- 

2002), Centrum voor Landbouweconomie, juli 2004 

Coomans D., Rombouts G., Anthonissen A., Winters J. en Reyckaert I., Economie en stikstofstromen 

in de melkveehouderij, Ministerie van de Vlaamse Gemeenschap, 2004 

De Bock H., Coucke D. en Schellekens J., Wateraudit varkenshouderij, tussentijds rapport, 

2004 

De Braeckeleer C., Hendriks J. en Van Zele Dirk, De kostprijs van enkele emissiearme huisvestingssystemen 

voor varkens en pluimvee, Studie in het kader van BBT voor veeteelt in 

opdracht van het VITO, DLV, 2005 

Derden A., Vaesen A., Konings F., ten Have P. en Dijkmans R., Beste Beschikbare Technieken 

(BBT) voor het be- en verwerken van dierlijke mest, pp. X + 376; Academia Press (ISBN 90 

382 0161 3), 1998 

Derden A., Vanslambrouck A., Peeters H., Lemmen G., Staelens B., Vrancken K. en Dijkmans 

R., Hergebruik, buffering, infiltratie en verdamping van hemelwater van bedrijfsgebouwen 

en -oppervlakken: praktijkervaringen, draftrapport augustus 2004, 2004 

De Schryver J., draft 2 BBT veeteelt – bemerkingen bij tekstfragment “Programmeringsdocument 

voor Plattelandsontwikkeling in Vlaanderen”, schriftelijke nota, 2005a 

De Schryver J., draft 6 BBT veeteelt – bemerkingen bij tekstfragment “Programmeringsdocument 

voor Plattelandsontwikkeling in Vlaanderen” ikv verwachte aanpassingen aan VLIFreglementering, 

schriftelijke nota, 2005b 

De Vos W., MIRA-S 2000 Landbouw, watergebruik, STEM, Antwerpen, 1999 

Ellen H. en Voortman H., Afvalwaterzuivering vleeskuikenhouderij, Mogelijkheden van Individuele 

Behandeling Afvalwater (IBA) in de vorm van een helofytenfilter, Praktijkonderzoek 

voor de Pluimveehouderij ism Infocentrum Veehouderij van IPC-Dier/SVGV, 2000 

EIPPCB (European IPPC Bureau), Integrated Pollution Prevention and Control (IPPC), Reference 

Document on Best Available Techniques for Intensive Rearing of Poultry and Pigs, 

EC, JRC, EIPPC Bureau, 2003 

Feyaerts T., Huybrechts D. en Dijkmans R., Beste Beschikbare Technieken (BBT) voor mestverwerking, 

pp. XXVI + 350; Academia Press (ISBN 90 382 0434 5), 2002 

Flaba B., Kostprijsberekeningen ammoniakemissiearme staltechnieken voor varkensstallen, 

schriftelijke nota’s, 2004 

Goossens A., Lijst van stalsystemen voor ammoniakemissiereductie: aanpassing/uitbreiding 

van de lijst, controle en attesten, 2004a 

Goossens A., Emissiearme aanwending, schriftelijke nota, 2004b 

Goossens A., Zoons J. en Wytynck W., Gangbare staltypen in de pluimveehouderij, schriftelijke 

nota, 2004 

Goossens A., BBT-veeteelt: actiepunten begeleidingscomité 2, schriftelijke nota, 2005a 

Goossens A., BBT-veeteelt: draft 3, schriftelijke nota, 2005b 

Goossens A., BBT veeteelt draft 4, standpunt VLM ivm opvangen van melkspoelwater in de 

mestkelder,schriftelijke nota, 2005c 

Goossens A., BBT veeteelt draft 4, nieuwe emissiecijfers uit publicatie ‘Lozingen in de lucht 

2004’ van VMM, schriftelijke nota, 2005d 


BIBLIOGRAFIE 

Goossens A., BBT veeteelt draft 5, BBT veeteelt MAP 3, schriftelijke nota, 2005e 

Grobben P., Van Broeck G. en Overmeer I., Opmerkingen tweede draft BBT-veeteelt, schriftelijke 

nota, 2004 

Grobben P. en Van Broeck G., Geur, schriftelijk nota, 2004 

Hemmer H., Bosma B., Evers A. en Vermeij I., Kwantitatieve Informatie (KWIN) Veehouderij 

2004-2005, 2004 

Hendriks J., Andries A., Saevels P., Leribaux C., Vrancken E., Vinckier C. Berckmans D., De 

Bruyn G., Baron M., Van Langenhove H., Ontwikkeling van een eenvoudige procedure voor 

de bepaling van geur- en ammoniakemissies van agrarische constructies ten behoeve van 

een aangepaste milieureglementering in Vlaanderen, Deel 1: Ammoniak- en geuremissies 

door de veeteelt – bronnen en reductietechnieken, 2001 

Huits D., Energiebesparende maatregelen in de melkveehouderij, schriftelijke nota’s, 2004a 

Huits D., Lozing afvalwater of landbouwbedrijven, schriftelijke nota, 2004b 

Huits D. en Verelst M., Wateraudit melkveehouderij, Proclam, 2004 

Huits D., bijkomende meetgegevens actief slibsysteem, 2005d 

Huits D., Opmerkingen draft 2 – BBT veeteeltsector, schriftelijke nota, 2005a 

Huits D., Opmerkingen draft 3 – BBT veeteeltsector, schriftelijke nota, 2005b 

Huits D., Opmerking draft 3, bijkomende info – BBT veeteeltsector, schriftelijke nota, 2005c 

Janssens, B., Cnockaert, H. & Sonck B., Mengmest toedienen op grasland, CLO-Nieuwsbrief:, 

4p; 2004 

Jongbloed R. H., Blankendael V. G., Kan C. A., van Dokkum H. P., Bernhard R. en Rijs G. B. 

J., Milieurisico’s van diergeneesmiddelen en veevoederadditieven in Nederlands oppervlaktewater; 

een verkennende studie, 2001 

Kelchtermans S., Vlaamse melkveehouders bij de top, Landbouw & Techniek, jaargang 9, 22 

oktober 2004. 

Lagaisse F., De invloed van het hergebruik van voorspoel-, hoofdreinigings- en naspoelwater 

bij het reinigen van de melkinstallatie op de kwaliteit van rauwe melk, Ministerie van de 

Vlaamse Gemeenschap, Centrum voor Landbouwonderzoek en Rijkszuivelstation Melle, 

1995 

Makelberge T., Van der Schoot G., Van Gansbeke S., Van Thielen J. en Vanderhaeghe C., 

Omschakelen naar groepshuisvesting bij zeugen, 2003 

Mathijs E., De nieuwe landbouw, Acco Leuven, 2004 

Melse R.W. en Willers H.C., Toepassing van luchtbehandelingstechnieken binnen de intensieve 

veehouderij: Fase 1: Techniek en kosten, Agrotechnology & Food Innovations, 2004 

Ministerie van Middenstand en Landbouw, Inkomensverschillen op melkveebedrijven, 16 juli 

2001 

Nechelput H., Water, schriftelijke nota, 2004a 

Nechelput H., Watergebruik pluimvee, schriftelijke nota, 2004b 

Nechelput H., Tabel analyses influent en effluent IBA’s, schriftelijke nota, 2004c 

Nechelput H., draft 2 BBT veeteelt, kwaliteitsnormen van het drinkwater, schriftelijke nota, 

2005a 

Nechelput H., draft 2 BBT veeteelt, richtwaarden watergebruikscijfers, schriftelijke nota, 2005b 


BIBLIOGRAFIE 

Nechelput H., draft 2 BBT veeteelt, bijkomende opmerkingen, schriftelijke nota, 2005c 

Nechelput H., opmerkingen draft 3 BBT veeteelt, schriftelijke nota, 2005d 

Nechelput H., heffingen grondwater, schriftelijke nota op basis van brochure “Water op het 

landbouwbedrijf” van het Ministerie van de Vlaamse Gemeenschap, Administratie Kwaliteit 

Landbouwproductie, Dienst Ontwikkeling, 2005e 

Nechelput H., draft 3 BBT veeteelt, tekst water, schriftelijke nota, 2005f 

Nechelput H., draft 3 BBT veeteelt, opmerkingen waterverbruiken, schriftelijke nota, 2005g 

Nechelput H., draft 4 BBT veeteelt, opmerkingen, schriftelijke nota, 2005h 

Nechelput H., draft 5 BBT veeteelt, opmerkingen, schriftelijke nota, 2005i 

Nechelput H., draft 5 BBT veeteelt, standpunt Aminal Water ivm BBT voor verdunde fractie van 

de run-off van de kuilplaat en run-off van niet met mest bevuilde materialen, 2005j 

Neijens T., BBT veeteelt – precisievoeding, schriftelijke nota, 2005 

Oeyen J., totaal waterverbruik vleeskalveren, schriftelijke nota, 2005 

Ooghe H. Vandermoere P., Waeyaert N., De financiële toestand van de Belgische ondernemingen, 

Gent, Intersentia, 2003 

Paesschierssens J., KWZI’s VLM, schriftelijke nota, 2004 

Paesschierssens J., BBT veeteelt – meetgegevens nieuwe afvalwaterzuiveringsinstallaties, 

schriftelijke nota, 2005 

Platteau J., BBT veeteelt draft 2, schriftelijke nota, 2005 

Pollet I., Christiaens, J. en Van Langenhove, H., Onderzoeks- en ontwikkelingsovereenkomst 

inzake de NH3-emissie door de landbouw; deel 1: theoretische onderbouw en verantwoording 

van de berekeningen, Rapport 174M3495. Uitgevoerd in opdracht van de Vlaamse 

Milieumaatschappij, 193p, 1996 

Porter M. E., Competitive advantage – creating and sustaining superior performance, The Free 

Press, 1985 

Ryckaert I., Anthonissen A., Winters J., Het vervangingsbeleid bij melkvee en zijn economisch 

impact, Ministerie van de Vlaamse Gemeenschap Administratie Beheer Kwaliteit Landbouwproductie, 

2003 

Sonck B. en Saey S., Overzicht van melkstallen en installaties, Landbouw & Techniek 21, 10 

december 2004, 2004 

T’Jampens G., Lozingsnormen, schriftelijke nota, 2004 

Truyen A., draft 3 BBT veeteelt, vleeskalveren, schriftelijke nota, 2005 

Uytdewilligen L, Afbouw Veestapel (2001-2003), schriftelijke nota, 2004 

Van Bommel K., Af valwater bij melk(rund)veebedrijven, 2002 

Van Daele A., Ryckaert I. en Winters J., Water op het landbouwbedrijf, aangepaste versie, 2004 

Vanderreydt I., De Fré R., Swaans W. en Govaerts J., Opstellen van procedures voor het meten 

van lachgasen ammoniakemissies bij verschillende mestverwerkingstechnieken, VITOrapport 

2004/MIM/R/124, 2004. 

Van Deun Rob, IBA-systemen, kleinschalige waterzuivering, KVLT vzw, 1999 

Van Gansbeke S., Ammoniakemissiereductie: historiek en wettelijk kader, studiedag ammoniakemissiearme 

pluimveestallen, Ministerie van de Vlaamse Gemeenschap, Afdeling ABKL 

ism Provincie Antwerpen, Proefbedrijf voor veehouderij, Geel, november 2004, 2004c 


BIBLIOGRAFIE 

Van Gansbeke S., Ammoniakemissie van varkensstallen, studiedag ammoniakemissiearme varkensstallen, 

Ministerie van de Vlaamse Gemeenschap, Afdeling ABKL, Geel, oktober 

2004, 2004d 

Van Gansbeke S., Dierenwelzijn en duurzaamheid, schriftelijke nota, 2004a 

Van Gansbeke S., Gangbare staltypen in de rundveehouderij, schriftelijke nota, 2004b 

Van Gansbeke S., commentaren bij draft 3 BBT veeteelt, schriftelijke nota, 2005a 

Van Gansbeke S., commentaren bij draft 5 BBT veeteelt, schriftelijke nota, 2005b 

Van Gansbeke S. en Goossens A., Gangbare staltypen in de varkenshouderij, schriftelijke nota, 

2004 

Van Gansbeke S., Van Thielen J., Makelberge T. en Vanderhaeghe C., Omschakeling naar 

groepshuisvesting bij zeugen, Min. Vl. Gem., Administratie Kwaliteit Landbouwproductie, 

Dienst Ontwikkeling, 2004 

Van Gijseghem D. et al., Landbouwbeleidsrapport 2003, ALT, 2004 

Van Herk Peter, Technische informatie ivm melkinstallaties, schriftelijke nota, 2005 

Van Hoof K., Opmerkingen/suggesties bij de tekst voor de BBT veeteelt (draft 2), schriftelijke 

nota, 2005a 

Van Hoof K., BBT veeteelt draft 3, schriftelijke nota, 2005b 

Van Hoof K., BBT veeteelt draft 4, standpunt VMM ivm opvangen van melkspoelwater in de 

mestkelder,schriftelijke nota, 2005c 

Van Hoof K., BBT veeteelt draft 4, heffingen, schriftelijke nota, 2005d 

Van Langenhove H. et al., Onderzoek geurnormering, Ontwikkelen van een methode voor het 

opstellen van een geurnormering per bedrijf, Evaluatie van de toegepaste methodologie, 

2000 

Vansteelandt V., Ontijzering van grondwater, Aminal Water, 2002 

Van Vynckt I., BBT veeteelt, schriftelijke nota, 2005 

Vettenburg N., Bedrijfskolommen vleesvee en vleeskalveren, schriftelijke nota, 2005 

Vettenburg N., De Jonghe Y., Soetens T., Seynaeve M., Van de Velde G., Dehaemers R., Nechelput 

H., Water op het varkensbedrijf, studiedagen 17/03/05 en 22/03/05, 2005 

Viaene J., Neyt A., Overzicht van de Belgische pluimvee- en konijnenhouderij 1999-2004, Verbond 

voor Pluimvee, Eieren en Konijnen, v.z.w., mei 2004 

Wambacq F., BBT veeteelt draft 4, standpunt Aminal Vergunningen ivm opvangen van 

melkspoelwater in de mestkelder,schriftelijke nota, 2005 

Wytynck W., Opmerkingennota BBT voor de veeteeltsector draft 2, schriftelijke nota, 2005 

Zoons J., Lijst van stalsystemen voor ammoniakreductie bij pluimvee: evolutie, studiedag 

ammoniakemissiearme pluimveestallen, Ministerie van de Vlaamse Gemeenschap, Afdeling 

ABKL ism Provincie Antwerpen, Proefbedrijf voor veehouderij, Geel, 09/11/2004, 

2004 

Zoons J., Technische haalbaarheid biologische zuivering van afvalwater in de pluimveehouderij, 

schriftelijke nota, 2005a 

Zoons J., Standpunt gebruik van alternatieve waterbronnen in de pluimveehouderij, schriftelijke 

nota, 2005b 


www.agris.be 

www.eippcb.jrc.es 

www.emis.vito.be 

www.europa.eu.int 

www.mesotten.be/nacebel_codes.htm 

www2.vlaanderen.be/ned/sites/landbouw/investeringen/vlifreg.html 

www.vacvzw.be 

www.vlm.be 

www.vmm.be 

www.vilt.be 

BIBLIOGRAFIE 


LIJST DER AFKORTINGEN 

LIJST DER AFKORTINGEN 

ALARA As Low as Reasonable Achievable 

AMINAL Administratie voor Milieu-, Natuur-, Land- en Waterbeheer 

ANRE Afdeling Natuurlijke Rijkdommen en Energie 

AWI Administratie Wetenschap en Innovatie 

BAT Best Available Techniques 

BATNEEC Best Available Techniques Not Entailing Excessive Costs 

BBT Beste Beschikbare Technieken 

GPBV Geïntegreerde Preventie en Bestrijding van Vervuiling 

BS Belgisch Staatsblad 

BZV Biologische ZuurstofVerbruik 

BREF BAT Reference Document 

CZV Chemisch ZuurstofVerbruik 

IE Inwonersequivalenten 

IBA Individuele Behandelingsinstallatie van Afvalwater 

IPPC Integrated Pollution Prevention and Control 

IWT Instituut voor de aanmoediging van Innovatie door Wetenschap 

en Technologie in Vlaanderen 

K.B. Koninklijk Besluit 

KWZI Kleinschalige Waterzuiveringsinstallatie 

MINA-raad Milieu- en Natuurraad 

NACE Nomenclature générale des Activités economiques dans les 

Communautés Européennes 

NBB Nationale Bank van België 

NEC National Emission Ceilings 

NIS Nationaal Instituut voor de Statistiek 

n.v.t. niet van toepassing 

OVAM Openbare Afvalstoffenmaatschappij voor het Vlaamse Gewest 

RSZ Rijksdienst voor Sociale Zekerheid 

RWZI rioolwaterzuiveringsinstallatie 

VAK voltijdse arbeidskracht 

VE vervuilingseenheid 

v.g.t.g. in de vergunning toegelaten gehalte of van geval tot geval 

VITO Vlaamse Instelling voor Technologisch Onderzoek 

Vlarea Vlaams Reglement inzake afvalvoorkoming en -beheer 

Vlarebo Vlaams Reglement betreffende de bodemsanering 

VLM Vlaamse Landmaatschappij 

VMM Vlaams Milieumaatschappij 

VROM ministerie van Volkshuisvesting, Ruimtelijke Ordening en 

Milieubeheer 


BEGRIPPENLIJST 


actief slibsysteem: aërobe biologische waterzuiveringsinstallatie, waarin 

actief slib (= conglomeraat van aërobe micro-organismen, 

anorganische stoffen en dode organische stoffen) voor het 

zuiveringsproces zorgt 

aëroob: in aanwezigheid van zuurstof 

afvalwaterzuiveringsrendement: hoeveelheid van een stof die in een afvalwaterzuiveringsinstallatie 

wordt afgebroken, gedeeld door de aan de 

installatie toegediende hoeveelheid van deze stof, uitgedrukt 

in procenten 

anaëroob: in afwezigheid van zuurstof 

biologische afvalwaterzuivering: afvalwaterzuivering waarbij micro-organismen de verontreinigingen 

in het afvalwater afbreken 

biologische zuurstofverbruik 

(BZV): 

hoeveelheid zuurstof die door micro-organismen wordt 

verbruikt bij de afbraak van organische stof in afvalwater 

gedurende een periode van 5 dagen bij een temperatuur 

van 20°C, uitgedrukt in mg O 2 per liter 

biomassa: totale massa van micro-organismen 

biorotor: aërobe biologische afvalwaterzuiveringsinstallatie waarin 

het afvalwater wordt gezuiverd door biomassa op een horizontaal 

of verticaal draaiende rotor 

broeikasgas: gas die warmte adsorbeert en daardoor de aarde verwarmt; 

b.v. CO2, methaan (CH4) en lachgas (N2O). captatiewater: water afkomstig van een rivier, beek of kanaal, of oppervlaktewater. 

CCM: gemalen maïskorrels 

chemische meststof (kunstmest): elke met een industrieel proces vervaardigde meststof 

chemisch zuurstofverbruik (CZV): hoeveelheid zuurstof die bij chemische oxidatie van organische 

stof in afvalwater wordt verbruikt onder gestandaardiseerde 

omstandigheden, uitgedrukt in mg O2 per 

liter 

dierlijke mest: excrementen van vee of een mengsel van strooisel en 

excrementen van vee, alsook producten daarvan 

diervoeders: producten van plantaardige of dierlijke oorsprong in 

natuurlijke staat, vers of verduurzaamd en de afgeleide 

producten van hun industriële verwerking, alsmede organische 

stoffen met of zonder toevoegingsmiddelen en de 

mengsels ervan, bestemd voor orale dierlijke voeding 



effluent: uitgaande waterstroom in een afvalwater-zuiveringsinstallatie 

gesloten bedrijf: varkensbedrijf dat zeugen houdt en dat enkel de eigen 

geproduceerde biggen afmest 

geureenheid: hoeveelheid van een gasvormige stof of een mengsel van 

stoffen die, verdeeld in zuivere lucht, door de helft van een 

panel van waarnemers wordt onderscheiden van zuivere 

lucht 

grondwater: water dat zich onder het bodemoppervlak in de verzadigde 

zone bevindt en dat in direct contact staat met bodem of 

ondergrond. 

hemelwater: verzamelnaam voor regenwater, sneeuw (inclusief dooiwater), 

hagel, dauw en nevel. 

influent: inkomende waterstroom in een afvalwater-zuiveringsinstallatie 

inwerken van mest: de werkzaamheid waarbij mest na het uitspreiden ervan 

ofwel door grond wordt bedekt ofwel intensief met de 

grond wordt vermengd zodat de mest niet langer als zodanig 

op de grondoppervlakte ligt 

inwonersequivalenten: maat voor de verontreiniging van afvalwater 

1 IE komt overeen met een theoretisch debiet van 150 liter 

per dag en een dagelijkse belasting van: 

• 90 g Zwevende Stof (ZS) 

• 135 g Chemisch Zuurstofverbruik (CZV) 

• 60g Biologisch Zuurstofverbruik (BZV) 

• 10 g stikstof (N) 

• 2 g fosfor (P) 

k-waarde: maat voor isolerend vermogen; hoeveelheid warmte die 

per uur per vierkante meter ontsnapt bij een temperatuursverschil 

van 1½C tussen beide kanten van het isolatiemateriaal, 

uitgedrukt in Watt/m²/°C; hoe lager de k-waarde, 

hoe beter de isolatie. 

klasse I IBA-systeem (Nl): Individueel Afvalwaterbehandelingssysteem gericht op de 

fysische verwijdering van zwevende stof en een geringe 

afbraak van organisch materiaal (BZV), als zelfstandig 

systeem uitsluitend geschikt voor de behandeling van huishoudelijk 

afvalwater met een beperkte omvang (= 10 IE) 

klasse II IBA-systeem (Nl): Individueel Afvalwaterbehandelingssysteem gericht op de 

fysische verwijdering van zwevende stof en biologische 

zuivering van organisch materiaal (BZV) 



klasse IIIa IBA-systeem (Nl): Individueel Afvalwaterbehandelingssysteem gericht op de 

fysische verwijdering van zwevende stof, biologische zuivering 

van organisch materiaal (BZV) en stikstof (Ntotaal) 

klasse IIIb IBA-systeem (Nl): Individueel Afvalwaterbehandelingssysteem gericht op de 

fysische verwijdering van zwevende stof, biologische zuivering 

van organisch materiaal (BZV), stikstof (N-totaal) 

en fosfor (P-totaal) 

kuilplaat: verharde bodem (b.v. betonplaten) waarop het in te kuilen 

voeder wordt aangebracht 

lachgas (N2O): broeikasgas; gasvormige stikstofverbinding; in de natuur 

wordt het voornamelijk gevormd door omzettingen van 

stikstof in de bodem; lachgas-emissie draagt bij aan het 

broeikaseffect. 

leidingwater: water dat wordt afgenomen bij een drinkwatermaatschappij. 

meerfasenvoeding: voederstrategie waarbij in de plaats van één voeder voor de 

ganse productieperiode, twee of drie voeders worden aangeboden 

melkkamer of melklokaal: ruimte waarin de melktank en de reinigingsinstallatie voor 

de melkwinningsapparatuur staan opgesteld 

melkstal: ruimte waarin de koeien verblijven tijdens het melken 

mest inbrengen: werkzaamheid waarbij mest na het uitspreiden ervan ofwel 

door grond wordt bedekt ofwel intensief met de grond 

wordt vermengd zodat de mest niet langer als zodanig op 

de grondoppervlakte ligt 

mest opbrengen: het toevoegen van meststoffen aan de grond door verspreiding 

op het bodemoppervlak, injectie in de bodem, onderwerken, 

vermenging met de oppervlaktelagen 

meststof: elke één of meer stikstof- en/of fosforverbindingen bevattende 

stof die op het land wordt gebruikt ter bevordering 

van de gewasgroei, met inbegrip van dierlijke mest, afval 

van visteeltbedrijven en zuiveringsslib; deze meststoffen 

omvatten aldus inzonderheid de dierlijke mest, de chemische 

meststoffen en de andere meststoffen 

methaan (CH4): broeikasgas dat onder meer vrijkomt bij de vergisting van 

dierlijke mest en bij voerverteringen door runderen. 

MKS: maïskolvenschroot 

multifasenvoeding: voederstrategie waarbij de samenstelling van het voeder 

wekelijks wordt aangepast aan de actuele behoefte van het 

dier 



nutriëntenbalans: een balans van nutriënten die zowel van het type bodem, 

van het type mestuitscheiding, als van het type bedrijfsbalans 

kan zijn 

open bedrijf: varkensbedrijf dat zeugen houdt en dat ook biggen van 

elders inkoopt 

oxidatiebed: aërobe biologische afvalwaterzuiveringsinstallatie waarin 

afvalwater over een bed van b.v. lavablokken naar beneden 

sijpelt en waarbij er zich een biofilm op deze drager vormt 

pathogenen: ziekteverwekkende micro-organismen 

recuperatiewater: al dan niet verregaand gezuiverd afvalwater 

run-off: hemelwater dat afspoelt van verharde oppervlakken 

stalmest: mengsel van stro en uitwerpselen van runderen, paarden, 

schapen of varkens, met een drogestofgehalte van het 

mengsel van minimum 20 procent, en waarbij het mengsel 

als vaste mest is ontstaan door het huisvesten van deze dieren 

in ingestrooide stallen of door het bewerken van dierlijke 

mest met stro; mengsels met uitwerpselen van pluimvee 

worden niet beschouwd als stalmest, ongeacht het 

drogestofgehalte of de ontstaanswijze 

triticale: kruising tussen tarwe (triticum) en gerst (secale) 

veeteeltinrichting: een inrichting die tenminste één stal omvat met een capaciteit 

die in toepassing van het decreet van 28 juni 1985 

betreffende de milieuvergunning als hinderlijk is ingedeeld 

in één of meer rubrieken die betrekking hebben op 

diersoorten vermeld in artikel 5 

vloeirietveld: sloot of vijver, beplant met helofyten (=moerasplanten, 

b.v. riet) 

weidegang: het tijdelijk onderbrengen van de dieren op een weide, 

waarbij een aanzienlijk deel van het rantsoen wordt opgenomen 

via grazen. 

zeug: een vrouwelijk varken dat na de eerste worp in productie 

wordt gehouden 

zoönose: elke ziekte en/of infectie die langs natuurlijke weg van dieren 

op de mens kan worden overgedragen 


BIJLAGEN 


OVERZICHT VAN DE BIJLAGEN 

Bijlage 1: Medewerkers BBT-studie . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 255 

Bijlage 2: Wetgeving . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 259 

Bijlage 3: Gedetailleerde kostprijsberekeningen van een aantal 

milieuvriendelijke technieken. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 263 

Bijlage 4: Rekenvoorbeeld: toegepaste methode voor de berekening van 

de meerkost van een ammoniakemissiearm stalsysteem ten opzichte van 

een conventioneel stalsysteem . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 265 

Bijlage 5: Finale opmerkingen . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 287 


Bijlage 1 MEDEWERKERS BBT-STUDIE 

Kenniscentrum voor Beste Beschikbare Technieken 

– An Derden 

Erika Meynaerts 

Peter Vercaemst 

Karl Vrancken 

BBT-kenniscentrum 

p/a VITO 

Boeretang 200 

2400 MOL 

Tel. (014)33 58 68 

Fax. (014)32 11 85 

E-mail: bbt@vito.be 

Contactpersonen administraties/overheidsinstellingen 

MEDEWERKERS BBT-STUDIE 

Vera Cantaert Federaal Agentschap voor de voedselveiligheid 

Hendrik Cnockaert Centrum voor Landbouwonderzoek 

Pieter Gabriëls Administratie Land- en tuinbouw 

Annick Goossens VLM 

Patricia Grobben Aminabel, cel lucht 

Hilde Nechelput Aminal Water 

Inge Overmeer Aminabel, cel lucht 

Jonathan Platteau Administratie Land- en Tuinbouw, Vlaamse 

Onderzoekseenheid voor Land- en Tuinbouweconomie 

Willy Roosen Aminal Vergunningen 

Robrecht Vermoortel Aminal Vergunningen 

Myriam Rosier VMM 

Luc Uytdewilligen Administratie Land- en tuinbouw 

Joris Nuyts 

Suzy Van Gansbeke Administratie Kwaliteit Landbouwproductie 

Kor Van Hoof VMM 

Dirk Van Lierde Centrum voor Landbouweconomie 

Norbert Vettenburgh Administratie Kwaliteit Landbouwproductie 

Bovenstaande personen vertegenwoordigden de administraties en andere overheidsinstellingen 

in het begeleidingscomité voor deze studie. 


BIJLAGE 1 

Contactpersonen proefcentra/overheidsinstellingen 

Marleen Beke Hooibeekhoeve 

Yvan Braeken Proef en Vormingscentrum voor de landbouw 

Dominique Huits Provincie West-Vlaanderen / Proclam vzw 

Griet T’Jampens Provincie Oost-Vlaanderen 

Ilse Van De Populiere Provincie Oost-Vlaanderen 

Johan Zoons Proefbedrijf voor de Veehouderij 

Bovenstaande personen vertegenwoordigden de proefcentra en andere overheidsinstellingen in 

het begeleidingscomité voor deze studie. 

Contactpersonen belangenorganisaties 

Bert Bohnen Boerenbond 

Bart Matthijs Veva (vereniging voor varkenshouders) 

Guy Depraetere Algemeen Boerensyndicaat 

Eddy Leloup Boerenbond 

Wouter Wytynck Boerenbond/VEPEK 

Bovenstaande personen vertegenwoordigden de sector in het begeleidingscomité voor deze studie. 

Vertegenwoordigers aanverwante sectoren 

Tom Van Canneyt Fedagrim (Belgische Federatie van de uitrusting 

voor de Landbouw, de Tuinbouw, de Veeteelt 

en de Tuin, vzw.) 

Tom Neijens Bemefa (beroepsvereniging van de mengvoerderfabrikanten) 

Paul Ockier Technology Manager TNAV 

Ludo Segers FRANA (Fabrikanten en vertegenwoordigers 

van toevoegingen door dierlijke voeding) 

Luc Weerts KEBRO 

Bovenstaande personen vertegenwoordigden aanverwante sectoren in het begeleidingscomité 

voor deze studie. 

Externe experten 

Carl De Braeckeleer DLV 

Jos Hendriks DLV 

Dirk Van Zele DLV 

De deelstudie “De kostprijs van enkele emissiearme huisvestingssystemen voor varkens en 

pluimvee – Studie in het kader van BBT voor veeteelt in opdracht van het VITO, 2005” werd 

door de bovenstaande personen uitgevoerd. 


Bezochte bedrijven tijdens het uitvoeren van de studie 


• Proefbedrijf voor de Melkveehouderij 

contactpersoon: Marleen Beke 

• 10 melkveehouderijen ism ABKL 

contactpersoon: Suzy Van Gansbeke 

• 4 kalverhouderijen ism Vilatca 

contactpersoon: Jan Oeyen 

• 2 melkveehouderijen ism PROCLAM 

contactpersoon: Dominique Huits 


• 5 varkenshouderijen ism ABKL 

contactpersoon: Suzy Van Gansbeke 


• Proefbedrijf voor de Veehouderij 

contactpersoon: Johan Zoons 

MEDEWERKERS BBT-STUDIE 


Bijlage 2 WETGEVING 

Mestdecreet (1991, 1996, 1999), MAP (1996), MAP2 (1999), 

MAP2bis (2000) 

WETGEVING 

De geconsolideerde tekst van het mestdecreet (versie bijgewerkt tot 23 januari 2004), is terug 

te vinden op http://www.vlm.be/PDF/mestbank/regelgeving/mestdecreet1.pdf. 

De algemene bepalingen zijn vastgelegd in hoofdstuk I van het mestdecreet Hoofdstuk II 

schrijft voor dat de producent van wie het bedrijf een productie aan dierlijke mest heeft groter 

dan of gelijk aan 300 kg difosforpentoxyde of waarvan de tot het bedrijf behorende oppervlakte 

cultuurgrond groter is dan of gelijk is aan 2 ha elk jaar aan de mestbank per inrichting een 

aangifte dient te doen van o.a. het aantal stuks vee, de beschikbare mestopslagcapaciteit, de 

gestockeerde hoeveelheid mest, het teelten bemestingsplan, de aard van de mest, mestoverschotten, 

en de hoeveelheid overgedragen, verhandelde, uitgevoerde en verwerkte hoeveelheden 

mest. 

De regels betreffende een doelmatige afvoer van mestoverschotten worden bepaald in hoofdstuk 

III van het mestdecreet. Zo mag het vervoer van dierlijke mest enkel gebeuren door daartoe 

door de mestbank erkende mestvoerders. Elke producent, elke producent van andere meststoffen 

en elke exploitant van een verzamelpunt, een bewerkings- of een verwerkingseenheid is 

ertoe gehouden de in zijn bedrijf geproduceerde, verhandelde of overgedragen dierlijke mest en 

andere meststoffen af te zetten conform de bepalingen van het mestdecreet en zijn uitvoeringsbesluiten. 

In hoofdstuk IV wordt de taak van de mestbank bepaald, nl. uitvoering geven aan het mestbeleid, 

de aanpak van de mestproblematiek coördineren, de controle en het toezicht op de mestwetgeving 

organiseren, de nitraat- en de fosfaatproductie in Vlaanderen onder controle houden 

en het verantwoord gebruik van mest stimuleren. 

In hoofdstuk V zijn de regels met betrekking tot de opbrenging van mest op grond vastgelegd. 

De hoeveelheid nutriënten die met meststoffen per jaar op cultuurgrond mag opgebracht worden, 

met inbegrip van de uitscheiding door dieren bij beweiding, moet zodanig worden beperkt 

dat de verontreiniging door nitraten uit de percelen cultuurgrond zowel in grond- als in oppervlaktewater 

kleiner blijft dan 50 mg nitraat per liter en verdere verontreiniging van die aard 

voorkomt. De hoeveelheden nutriënten die vanaf januari 2003 per hectare en per jaar toegelaten 

zijn in niet-kwetsbare zones, zijn opgelijst in Tabel 64, p. 260. Tabel 65 geeft deze waarden weer 

voor kwetsbare gebieden. 


BIJLAGE 2 

Tabel 64: Hoeveelheden nutriënten, uitgedrukt respectievelijk in kg difosforpentoxyde, 

kg totale stikstof, kg stikstof uit dierlijke mest en andere meststoffen en kg stikstof 

uit chemische meststoffen per ha en per jaar toegelaten, vanaf 1 januari 2003 

in niet-kwetsbare gebieden 

Gewasgroep 

Difosforpentoxyde 

Totale stikstof 

Stikstof uit dierlijke 

mest en 

andere meststoffen 

Stikstof uit chemischemeststoffen 

Grasland 130 [450] 250 350 

Maïs 100 275 250 150 

Gewassen met lage 

stikstof-behoefte 

100 125 125 100 

Andere gewassen 100 275 200 200 

Tabel 65: Hoeveelheden nutriënten, uitgedrukt respectievelijk in kg difosforpentoxyde, 

kg totale stikstof, kg stikstof uit dierlijke mest en andere meststoffen en kg stikstof 

uit chemische meststoffen per ha en per jaar toegelaten, vanaf 1 januari 2003 

in kwetsbare gebieden 

Gewasgroep 

Difosforpentoxyde 

Totale stikstof 

Stikstof uit dierlijke 

mest en 

andere meststoffen 

Stikstof uit chemischemeststoffen 

Grasland 100 350 170 250 

Maïs 100 275 170 150 

Gewassen met lage 

stikstof-behoefte 

80 125 125 70 

Andere gewassen 100 275 170 [175] 

In hoofdstuk VI zijn de bepalingen terug te vinden met betrekking tot cultuurgronden behorend 

tot gewestoverschrijdende bedrijven en de bepalingen inzake heffingen zijn terug te vinden in 

hoofdstuk VII. In hoofdstuk VIII wordt gesteld dat er een Stuurgroep Vlaamse Mestproblematiek 

opgericht dient te worden, die de Vlaamse regering adviseert en voorstellen voorlegt met 

betrekking tot de bescherming van het leefmilieu tegen de verontreiniging als gevolg van de 

productie, het gebruik en de opslag van meststoffen. De regels met betrekking de productie van 

dierlijke mest zijn vastgelegd in hoofdstuk IX. Bepalingen met betrekking tot het toezicht en 

strafbepalingen zijn terug te vinden in hoofdstuk X, respectievelijk hoofdstuk XI. Hoofdstuk 

XII tenslotte beschrijft de wijzigings- en slotbepalingen van het mestdecreet. 

De uitrijregeling voor mest (situatie 2004) kan als volgt worden samengevat: Het is verboden 

om dierlijke mest, andere meststoffen en stikstofhoudende chemische meststoffen te spreiden 

tijdens de volgende periodes: 


WETGEVING 

Gebied 

Uitrijverbodsperiode 

Grasland Akkerteelten 

Algemeen ab 

15/9 t.e.m. 31/1 15/9 t.e.m. 15/2 

Kwetsbaar gebied ‘Fosfaatverzadigd’ ab 

15/9 t.e.m. 31/1 15/9 t.e.m. 15/2 

Kwetsbaar gebied ‘Water’ a 1/9 t.e.m. 15/2 1/9 t.e.m. 15/2 

Kwetsbaar gebied ‘Ecologisch waardevol 

agrarisch gebied’ a 1/9 t.e.m. 15/2 1/9 t.e.m. 15/2 

Kwetsbaar gebied ‘Natuur’ a 

1/9 t.e.m. 15/2 1/9 t.e.m. 15/2 

BRON: http://www.vacvzw.be 

a. stalmest: verbod van 16/11-14/1 

Onder ‘stalmest’ wordt verstaan: een mengsel van stro en uitwerpselen van runderen, paarden, schapen of varkens, 

met een drogestofgehalte van minimum 20 procent, waarbij het mengsel als vaste mest is ontstaan door het huisvesten 

van deze dieren in ingestrooide stallen of door het bewerken van dierlijke mest met stro. Mengsels met uitwerpselen 

van pluimvee worden niet beschouwd als stalmest 

b. (**) andere meststoffen en bewerkte dierlijke mest met trage N-vrijstelling of met lage N-inhoud: geen verbodsperiode 

op voorwaarde dat: 

– het meststoffen met trage N-vrijstelling of met lage N-inhoud betreft die zijn opgenomen in de tabel, gevoegd bij 

een ministerieel besluit dat gepubliceerd is in het Belgisch Staatsblad én 

– maximaal 30 kg minerale N/ha wordt gespreid in de periode 15/9-31/1 (voor gras) of in de periode 15/9-15/2 (voor 

andere teelten). 

Daarnaast is het is verboden om dierlijke mest, andere meststoffen en stikstofhoudende chemische 

meststoffen te spreiden: 

– op zondagen en feestdagen, met uitzondering van chemische mest; 

– vóór 7 uur en na zonsondergang; 

– op drassig, overstroomd, bevroren of besneeuwd land; 

– binnen de 5 meter van waterlopen; deze afstand bedraagt 10 meter op niet beteelde, hellende 

percelen (meer dan 8%) grenzend aan een waterloop. 

Verder dient elke bemesting op een emissiearme wijze te gebeuren. Dit betekent dat: 

– bij bemesting de toegediende meststoffen niet mogen afspoelen; 

– voor ‘andere meststoffen’ die arm zijn aan ammoniakale stikstof en voor stalmest arm aan 

ammoniakale stikstof de mest binnen de 24 uur wordt ingewerkt; 

– dierlijke mest en alle ‘andere meststoffen’ (rijk aan ammoniakale stikstof) emissiearm worden 

toegediend. 

Teelt Emissiearme aanwendingstechniek 

Grasland Zode-injectie of sleepslangtechniek 

Niet-beteelde cultuurgrond Mestinjectie of inwerken binnen 2 uur na 

spreiden a 

Beteelde cultuurgrond andere dan grasland Mestinjectie of sleepslangtechniek 

a. uitzondering: op zaterdag onmiddellijk inwerken 

Effluenten van be- of verwerking van dierlijke mest met laag gehalte aan ammoniakale stikstof 

(N < 1 kg/1.000 kg of liter) moeten niet worden ingewerkt (mits hiervoor een attest van de 

Mestbank werd bekomen). 


BIJLAGE 2 

Opmerking: 

De opslag in agrarisch gebied van vaste dierlijke mest en/of van mengmest op de akker, bedoeld 

om op die akker te worden uitgespreid, is niet onderhevig aan de milieuvergunningsplicht, 

indien de opslag maximaal 3 maanden per jaar gebeurt en de volgende voorwaarden worden 

gerespecteerd: 

– de afstand tot de perceelsgrens en oppervlaktewater bedraagt tenminste 10 meter; 

– de afstand tot woningen van derden bedraagt tenminste 100 meter; 

– men moet er steeds op letten dat er geen mestsappen kunnen afvloeien naar oppervlaktewater 

en/of niet-cultuurgrond (o.a. wegen). 


GEDETAILLEERDE KOSTPRIJSBEREKENINGEN 

Bijlage 3 GEDETAILLEERDE KOSTPRIJS- 

BEREKENINGEN VAN EEN AANTAL 

MILIEUVRIENDELIJKE TECHNIEKEN 

In deze bijlage wordt van een aantal milieuvriendelijke technieken een gedetailleerde kostprijsberekening 

uitgevoerd. 

Bij de berekeningen werden de volgende aanname gedaan: 

• discontovoet: 5% 

• levensduur: 10 jaar 

• werkingspercentage: 5% 

Legende bij de tabel: 

• IK: investeringskost 

• r: discontovoet 

• n: levensduur 

• %VLIF: VLIF-steun percentage 

• JIK: jaarlijkse investeringskost 

• x: werkingspercentage 

• JWK: jaarlijkse werkingskost 

• TJK: totale jaarlijkse kostprijs (JIK + JWK) 


BIJLAGE 3 


REKENVOORBEELD 

Bijlage 4 REKENVOORBEELD – TOEGEPASTE 

METHODE VOOR DE BEREKENING VAN DE 

MEERKOST VAN EEN AMMONIAKEMISSIE- 

ARM STALSYSTEEM TEN OPZICHTE VAN 

EEN CONVENTIONEEL STALSYSTEEM 

In opdracht van VITO heeft DLV een kostprijsstudie uitgevoerd van enkele emissiearme huisvestingssystemen 

voor varkens en pluimvee (de Braeckeleer C., Hendriks J. en Van Zele Dirk, 

2005). In deze bijlage wordt bij wijze van rekenvoorbeeld de toegepaste methode voor de berekening 

van de meerkost van een ammoniakemissiearm stalsysteem ten opzichte van een conventioneel 

stalsysteem weergegeven. De integrale DLV-studie is consulteerbaar via 

www.emis.vito.be/BBT. 

Voor een duidelijke kostprijsvergelijking van de conventionele versus de emissiearme (AEA) 

stalconcepten moeten volgende stappen doorlopen worden: 

• ontwerp van conventionele en AEA-stal 

• opstellen van meetstaat, lastenboek en bestektekeningen per stal 

• bepaling van de éénheidsprijzen 

• kostprijsberekening en -vergelijking 

Rekenvoorbeeld: Vleesvarkens: Mestkelders met wateren mestkanaal, de laatste met schuine 

putwand(en) en met andere dan metalen driekantroosters (V-4.7.) 

Het emissiearm stalconcept is vooral gebaseerd op het verkleinen van het emitterend mestoppervlak. 

Door een juiste hokindeling kan er een onderscheid gemaakt worden tussen de mestzone 

(mestput met betonnen rooster) en de rustzone (bolle vloer). In het mestkanaal worden 

bijkomende schuine putwanden geplaatst voor een verder verkleining van het emitterende 

mestoppervlak. 

Als ontwerp voor de kostprijsberekening is uitgegaan van een recent uitgevoerd project (eind 

2004). Voor beide ontwerpen is uitgegaan van een stal met 5 dubbel rijige (2 × 8 hokken) compartimenten. 

Het conventioneel concept (zie Tabel 66, p. 266) is uitgevoerd met een diepe mestput 

zodat er voldoende mestopslagcapaciteit is voor één jaar. In de mestput zijn 7 rijen palen en 

balken voorzien voor de opleg van de betonnen roosters (volroosterstal). 

Voor het AEA-concept zijn 2 ontwerpen uitgewerkt (zie Tabel 66). Enerzijds een ontwerp met 

een diepe mestput waarbij de verschillende kanalen gecreëerd worden door middel van prefab 

betonnen bakken steunend op palen en balken (AEA 1). Anderzijds een ontwerp uitgaande van 

een ondiepe mestput met een externe mestopslag (AEA 2). 

Het ontwerp AEA 1 vertrekt van een mestput vergelijkbaar met het conventioneel ontwerp. In 

de diepe mestput worden palen en balken geplaatst waarop prefab betonnen bakken steunen die 

de verschillende mesten waterkanalen vormen. Tussen het mestkanaal en het waterkanaal 

wordt een bolle vloer gecreëerd door middel van prefab betonnen vloerplaten. De mest in de 

mesten waterkanalen kunnen via afvoerpunten in de bodem van de prefab bakken afgelaten 

worden in de mestput onder de bakken. Bij dit ontwerp is uitgegaan van een ventilatieconcept 

vergelijkbaar met het conventioneel ontwerp (‘Olman-principe’), waardoor de bovenbouw 


BIJLAGE 4 

gelijk is aan de bovenbouw van het conventioneel ontwerp. De verloren mestopslagcapaciteit 

wordt gecompenseerd door de kostprijs van een externe mestopslag in rekening te brengen. 

Het ontwerp AEA 2 vertrekt van een ondiepe mestput met afvoer van mest via een rioleringsstelsel 

naar een externe mestopslag. In de ondiepe mestput worden 6 tussenmuurtjes gegoten 

voor de opleg van de betonnen roosters (mesten waterkanaal en voedergang). De bolle vloer 

wordt gecreëerd door een prefab vloerplaat die bol opgestort wordt. De mest wordt afgevoerd 

via een rioleringsstelsel naar een dieper gedeelte onder de centrale gang van de stal. Vandaar 

kan de mest overgepompt worden naar een externe mestopslag. Het ventilatieconcept is gebaseerd 

op kanaalventilatie. De lucht wordt door een opening aan de zijgevel van de stal aangezogen 

en via het luchtkanaal onder de bolle vloer en het waterkanaal gevoerd naar de luchtinlaat 

van de voedergang (betonnen rooster als luchtinlaat). Voor de bovenbouw brengt dit met zich 

mee dat er slechts één enkele isolatielaag voorzien moet worden. De verloren mestopslagcapaciteit 

wordt gecompenseerd door de kostprijs van een externe mestopslag in rekening te brengen. 

Tabel 66: Fiche vleesvarkens – systeem V-4.7: Mestkelders met wateren mestkanaal, de laatste 

met schuine putwand(en) en met andere dan metalen driekantroosters 

Compartimentering 

Beschrijving 

Afmetingen comp. 

# Hokken 

# Dieren/hok 

Afmetingen hok 

Afmeting gang 

Mestput 

Beschrijving 

Afmetingen 

Mestopslagcapaciteit m³ 

# Tussenwanden 

Mestafvoersysteem 

Conventioneel AEA 1 AEA 2 

Dubbel rijig 

8m80 x 17m14 

16 

11 (0,75m²/plaats) 

2m10 x 3m90 

0m90 x 17m14 

Diep 200cm 

8m80 x 17m14 

250m³ (> 1 jaar) 

7 rij palen en balken 

1 Uitzuigpunt 

Roosters 

Beschrijving Betonrooster (8 x 

2m20) 

Dubbel rijig 

8m80 x 17m14 

16 

11 (0,75m²/plaats) 

2m10 x 3m90 

0m90 x 17m14 

Diep 200cm 

8m80 x 17m14 

150m³ (9 maand) 

+ 100m³ extern 

Prefab bakken 

1 Uitzuigpunt 

Betonrooster (1m70 + 

0m70) + bolle vloer 

(1m50) + betonrooster 

voergang 

Dubbel rijig 

8m80 x 17m14 

16 

11 (0,75m²/plaats) 

2m10 x 3m90 

0m90 x 17m14 

Ondiep 80cm 

8m80 x 17m14 

15m³ (2 weken) 

+ 200m³ extern 

6 tussenwanden 

Riolering naar centrale 

gang, 2 x 6 + 2 x 5 

aflaatpunten 

Betonrooster (1m70 + 

0m70) + bolle vloer 

(1m50) + betonrooster 

voergang 

Voedersysteem 

Beschrijving Droogvoer, combi-bak Droogvoer, combi-bak Droogvoer, combi-bak 

Ventilatiesysteem 

Beschrijving 

Capaciteit 

Olman-principe, spleet 

boven voergang 

15500 m³/h 

Olman-principe, spleet 

boven voergang 

15500 m³/h 

Kanaalventilatie onder 

bolle vloer, inlaat via 

zijwand 

11500 m³/h 


Omhullende constructie 

Beschrijving 

Buitenmuren 

Binnenmuren 

Isolatie 

Dak 

Conventioneel AEA 1 AEA 2 

Prefab beton 

Prefab 20cm- 1 zijwand 

Prefab 10cm 

2 lagen PU 5cm 

Vezelcement 

Prefab beton 


Prefab 10cm 

2 lagen PU 5cm 

Vezelcement 


Prefab beton 


Prefab 10cm 

1 laag PU 5cm 

Vezelcement 

In Tabel 67, p. 268 e.v., is de meetstaat van het conventioneel stalsysteem weergegeven. 

Tabel 68, p. 273 e.v. en Tabel 69, p. 279 e.v. geven de meetstaten van beide AEA-stalsystemen. 

De verschillende éénheidsprijzen zijn het gemiddelde van 7 offertes van verschillende aannemers 

op hetzelfde moment. 


BIJLAGE 4 

Tabel 67: Meetstaat vleesvarkens conventioneel 

Prijsraming voor het bouwen van een klassieke vleesvarkensstal. 

Deze prijsraming is gemaakt voor het bouwen van een vleesvarkensstal van 47,90 m lengte en een breedte van 19,20 m overmeten, met een zijkanthoogte 

van 2,80 m vanop de keldermuren tot aan de onderzijde van de golfplaten. De kelder is voorzien op een diepte van 2,00 m. De luchtinlaat gebeurt via 

oversteken van 80 cm op de kopgevels en komt dan via inlaatkleppen in de gangen in de afdelingen binnen. De uitlaat gebeurt via een ventilatiekoker 

die in het dak geplaatst wordt. De vermelde eenheidsprijzen is een gemiddelde van een 7-tal aannemers op een zelfde moment. De prijzen kunnen zullen 

voor bepaalde onderdelen nu hoger zijn door de stijgende olieprijzen. 

OMSCHRIJVING E Hoev. E.P. in € TOTAAL in € 

1 Werfinrichting:werfcontainer +toilet voor de periode van de uitvoering der werken. sog st 1,00 500,00 500,00 

2 Werfinrichting:Het opkuisen van alle afval die door de aannemer wordt geproduceerd sog st 1,00 250,00 250,00 

dient in de prijs te zijn inbegrepen. 

3 Veiligheidsvoorzieningen: Alle veiligheidsvoorzieningen die in de ARAB wetgeving zijn sog st 1,00 1 360,76 1 360,76 

opgenomen dienen door de aannemer te worden gerespecteerd. De eigenaar kan niet 

aansprakelijk gesteld worden voor gebeurlijke accidenten of ongevallen. 

4 Uitmeten van de stal samen met de bouwheer en de architect. Voorleggen van alle sog st 1,00 1 500,00 1 500,00 

bouwtekeningen ter goedkeuring door de architect. 

5 Leveren en plaatsen van filters voor het ganse bouwwerk voor een periode van 45 sog st 1,00 2 860,00 2 860,00 

dagen. 

6 Uitvoeren van de delfwerken nodig voor het kunnen plaatsen van de diepe kelder van VH m³ 1 979,60 2,75 5 443,90 

de stal. Het vervoer van de aarde op het bouwterrein en het proper stapelen ervan dient 

in deze post te zijn opgenomen. 

7 Aanvullen van de diepe kelder voor dat deze kan worden dichtgelegd. Dit dient te sog uur 12,00 60,00 720,00 

gebeuren met uitgegraven zand. 

8 Gieten van de vloerplaat van de kelder op een dikte van 20 cm voorzien van een VH m³ 196,98 150,00 29 547,00 

ondernet van 150/6 en een bovennet van 150/8 voorzien van de nodige 

afstandshouders en dit alles geplaatst op een pvc-folie. De netten dienen gebonden te 

zijn. De gebruikte beton dient volgende kenmerk te hebben C 25/30 F4 5b. Deze vloer 

plaat is 0,5 m buiten de buitenmuren te voorzien. 




9 Leveren en plaatsen van buitenmuren van de diepe mestkelder in ter plaatse gestorte VH m³ 80,52 233,33 18 788,00 

beton en op een dikte van 30 cm en een hoogte van 1,50 m. Deze wanden dienen 

voorzien te zijn van een buitennet van 150/8 en een binnennet van 150/6 voorzien 

van de nodige afstandshouders en gebonden. De aankoppeling van de netten in de 

wanden en de netten in de vloerplaat dient te worden uitgevoerd met een dubbele 

geplooide net van 150/8 met een hoogte en breedte van 33 cm. Deze wapening dient 

te worden gebonden aan de vloer en wandwapening. De gebruikte beton dient een 

C25/30 F4 5b te zijn. 

10 Leveren en plaatsen van compartimentmuren in de mestkelder in ter plaatse gestorte VH m³ 68,65 248,00 17 025,20 

beton en op een dikte van 25 cm of 20 cm volgens opleg van de roosters en een hoogte 

van 2,00m. Deze wanden dienen voorzien te zijn van een buitennet van 150/6 en een 

binnennet van 150/6 voorzien van de nodige afstandshouders en gebonden. De 

aankoppeling van de netten in de wanden en de netten in de vloerplaat dient te worden 

uitgevoerd met een dubbele geplooide net van 150/6 met een hoogte en breedte van 

33 cm. Deze wapening dient te worden gebonden aan de vloer en wandwapening. De 

gebruikte beton dient een C 25/30 F4 5b te zijn. 

11 Leveren en plaatsen van gegalvaniseerde ankerkorven voorzien van draadstangen diam VH st 44,00 55,00 2 420,00 

24 mm en met een totale lengte van 50 cm waarvan 15 cm bovenaan uitstekend. Deze 

ankers dienen 8 cm verlaagd geplaatst te worden. Na het plaatsen van de spanten 

dienen deze ankers te worden opgegoten met krimpvrije mortel. 

12 Leveren en plaatsen van waterkeerplaten van 2 mm dikte en 20 cm hoogte 

VH m 140,00 5,00 700,00 

gegalvaniseerd en met een overlap van 30 cm voorzien in alle buitenmuren. 

13 Leveren en plaatsen van uitsparingen voor het plaatsen van de lintelen in de 

VH st 42,00 10,00 420,00 

keldermuren op een grote van 20/20. 

14 Leveren en plaatsen van een 1 uitzuigbuis diam 300 voorzien van een deksel, per VH st 6,00 125,00 750,00 

afdeling. 

15 Leveren en plaatsen van een drainagedarm diam 80 mm voorzien van een coco’s mantel VH m 150,00 8,00 1 200,00 

en geplaatst in een bed van keien van 30/30. Deze drainage dient voorzien te worden 

rond de diepe kelder en eengesloten te worden op een verzamelput waarin een 

dompelpomp is geplaatst die het overtollige water kan wegpompen. Op deze manier 

wordt de kelder beveiligd tegen overdruk. 


BIJLAGE 4 


16 Leveren van pilasters van 180 cm lengte voor het dragen van de lintelen in de VH st 105,00 12,00 1 260,00 

verschillende afdelingen. 

17 Plaatsen van de pilasters voor het dragen van de lintelen. Deze dienen met mortel te VH st 105,00 12,84 1 348,20 

worden aangestreken. 

18 Leveren van lintelen 16/18 nodig voor het dragen van de roosters en de gangplaten. VH m 315,00 7,00 2 205,00 

19 Plaatsen van lintelen 16/18 nodig voor het dragen van de roosters. VH m 315,00 7,49 2 359,35 

20 Leveren van alle nodige roosters, volle platen en ganglintelen op een dikte van 10 cm. VH m² 883,80 19,00 16 792,20 

21 Plaatsen van de in vorige post geleverde roosters, volle platen en ganglintelen. VH m² 883,80 7,60 6 716,88 

22 Leveren van dubbele combibakken 100/78/102 uitgevoerd in trespa van 8 mm en VH st 40,00 250,00 10 000,00 

voorzien van alle binnenwerk in inox. 

23 Plaatsen van de in vorige post vermelde bakken. VH st 40,00 16,00 640,00 

24 Leveren van betonscheidingen met een hoogte van 1,20 m, geplaatst tussen de VH m 365,00 30,14 11 000,00 

roosters voorzien van de nodige U-profielen en hoekversterkingen. 

25 Plaatsen van de in vorige post geleverde betonscheidingen voorzien van de nodige U- VH m 365,00 13,50 4 927,50 

profielen en hoekversterkingen. 

26 Leveren van draaideuren in Trespa uitvoering van 15 mm voorzien van gegalvaniseerde VH st 80,00 85,00 6 800,00 

lenen en sloten en zodanig uitgevoerd dat ze voor de betonscheidingen dichtslaan 

zodat er geen valse lucht kan binnen komen in de hokken. 

27 Plaatsen van de in vorige post vermelde draaideuren. Deze deuren slaan tegen de VH st 80,00 17,00 1 360,00 

scheidingen en dienen goed afgesloten te worden geplaatst om geen tocht te hebben 

op de dieren. 

28 Staalstructuur:leveren en plaatsen van de volledige metaalstruktuur gegalvaniseerd en VH KG 16 589 1,70 28 200,96 

voorzien van de nodige windkruisen+ kokerprofiel in de nok, dit voor de volledige stal. 

Ook de nodige binnenkolommen voor het steunen van de binnenmuren tussen de 

laterale gang en de compartimenten en de compartimenten onderling zijn voorzien. De 

berekeningen van de constructeur dienen ter goedkeuring te worden voorgelegd aan 

het studiebureel, voor met de productie van het staal mag gestart worden. 

29 leveren en plaatsen van dakgordingen in Douglas 6/27,5, geplaatst tussen de spanten VH m 900,00 7,00 6 300,00 

en voorzien van het nodige bandijzer in inox. Er zijn 18 rijen te voorzien. 




30 Dakbedekking in golfplaten zwart, asbest vrij van een Belgische producent, geplaatst VH m² 967,50 16,50 15 963,75 

met dubbele inox tirefonds geboord in de houten gordingen, ook voor de beide 

oversteken op de kopgevels. Gesloten nokken + windveren + Alu vogelschroten dienen 

ook voorzien te zijn. 

31 Leveren en plaatsen van 4 cm P.U. dakisolatie. Deze dient geplaatst te worden op de VH m² 1 002,24 12,50 12 528,00 

dakgordingen. Tevens dienen alle randen met pvc-profielen te worden afgewerkt zodat 

er geen valse lucht kan binnenkomen. 

32 Leveren en plaatsen van 4 cm P.U. plafondisolatie voorzien van het nodige kaderwerk, VH m² 893,00 24,00 21 432,00 

nodig voor het maken van een vals plafond op een hoogte van +/- 2,70 m boven de 

betonroosters. Alle nodige ophangingen voor het plaatsen van het plafond onder het 

dak dient te zijn inbegrepen. 

33 leveren en plaatsen van luchtinlaatbakken met een maximale opening van 15 cm x 15 VH m 75,00 70,00 5 250,00 

m voorzien op een hoogte van 30 cm boven het plafond en 30 cm onder het plafond 

voorzien van een regelklep, die manueel te bedienen is. 

34 Leveren en plaatsen van de beide topgevels in bruine Eco-panelen in 

VH m² 76,80 56,00 4 300,80 

plastisoluitvoering en voorzien van het nodige hout voor het plaatsen van deze 

panelen. Deze bardage dient 30 cm door te steken onder de bovenzijde van de 

kopgevelwand. 

35 Leveren en plaatsen van een windbreekgaas van 50% in een uitneembaar kader voor VH m² 38,40 30,00 1 152,00 

het afdichten van de beide dakoversteken. 

36 leveren en plaatsen van goten in alufast aan de beide zijden van het gebouw, geplaatst VH m 100,00 31,25 3 125,00 

op een plank en met geplastifieerde haken. 

37 Leveren en plaatsen van de buitenwanden in sandwichpanelen op een dikte van 20 cm VH m² 384,00 65,50 25 152,00 

voorzien van 8 cm P.S. en op een hoogte voor de langsgevels van 2,80 m en voor de 

kopgevels van 3,00. De afwerking is voorzien in een standaard silex soort die eerst aan 

de klant dient voorgelegd te worden. De panelen zijn in de profielen ingeschoven 

geplaatst. De naad met de keldermuren is met mortel afgedicht. Deze dient te worden 

aangebracht voor de panelen geplaatst worden. Alle panelen zijn aan de binnen- en 

buitenzijde opgespoten met P.U. voegvulling. Daar waar ramen dienen geplaatst te 

worden dient de isolatie tot tegen het raam te komen om te vermijden dat er koude 

bruggen voorkomen. 


BIJLAGE 4 


38 Leveren en plaatsen van de binnenwanden voor het maken van de compartimenten in VH m² 373,10 40,00 14 924,00 

volle betonpanelen van 10 cm voorzien op een hoogte van 2,80 m. De afwerking is 

voorzien in gladde beton. De panelen zijn in de profielen ingeschoven geplaatst. De 

naad met de keldermuren is met mortel afgedicht voor de panelen geplaatst worden. 

Alle panelen zijn aan de beide zijden opgespoten met P.U. voegvulling. 

39 leveren en plaatsen van binnendraaideuren type Agridoor met een maat van 87/200. VH st 6,00 375,00 2 250,00 

Het opspuiten aan de beide zijden dient te zijn inbegrepen. De kosten voor het maken 

van een opening in de panelen dient in deze post te zijn voorzien. 

40 leveren en plaatsen van buitendraaideuren met inox kader en een wit hard kunststoffen VH st 2,00 585,00 1 170,00 

geïsoleerd blad, maat 125/215. Het opspuiten is inbegrepen. De kosten voor het maken 


41 Leveren en plaatsen van witte kunststof ramen die in de buitenpanelen worden VH st 10,00 1 000,00 10 000,00 

gegoten. Het raam dient openvallend te zijn in een aantal standen. Het raam dient 

zowel aan de binnen- als aan de buitenzijde te worden opgespoten met P.U. 

voegvulling. Maat 4,50/0,60. De kosten voor de opening dient in deze post te zijn 

inbegrepen. 

42 Leveren en plaatsen van ingegoten witte kunststof ramen met dubbel glas. Het raam VH st 8,00 165,00 1 320,00 

dient openvallend te zijn in een aantal standen. Het raam dient zowel aan de binnen 

als aan de buitenzijde te worden opgespoten met P.U. voegvulling. Maat 100/60. De 

kosten voor de opening dient in deze post te zijn inbegrepen. 

43 Leveren en plaatsen van alle technieken, zoals waterleiding, voederinstallatie en silo’s, VH aantal 880,00 80,00 70 400,00 

ventilatie en elektriciteit. Voor deze post is een aanname gedaan die voor de 

verschillende staltypes gelijk kan gehouden worden. 

TOTAALBEDRAG (EXCL. BTW): 372 362,50 € 

TOTAAL PER VLEESVARKENSPLAATS (EXCL. BTW): 423,14 € 


Tabel 68: Meetstaat vleesvarkens AEA 1 

Prijsraming voor het bouwen van een Emissiearme vleesvarkensstal, met water en mestkanalen in prefabelementen. 


van 2,80 m vanop de keldermuren tot aan de onderzijde van de golfplaten. De kelder is voorzien op een diepte van 2,00 m. met de uitboering van het 

mest en waterkanaal in prefab goten. De luchtinlaat gebeurt via oversteken van 80 cm op de kopgevels en komt dan via inlaatkleppen in de gangen in 

de afdelingen binnen. De uitlaat gebeurt via een ventilatiekoker die in het dak geplaatst wordt. De vermelde eenheidsprijzen is een gemiddelde van een 

7-tal aannemers op een zelfde moment. De prijzen kunnen zullen voor bepaalde onderdelen nu hoger zijn door de stijgende olieprijzen. 











4’ Leveren en plaatsen van een bijkomende bovengrondse mestopslag. Dit is noodzakelijk sog m³ 500,00 50,00 25 000,00 

om een zelfde mestopslag te bekken zoals in het klassiek systeem. In de mestgoten 

kan slechts een beperkte opslag gebeuren. Deze bijkomende opslag is nu voorzien als 

en ronde bovengrondse opslag in prefab betonelementen, voorzien van een kap in 

kunststof. Los en vulinstallaties zijn inbegrepen, niet de mestpomp. Hierbij zijn we er 

vanuit gegaan dat de eigenaar de mengmestwagen gebruikt om de mest te verpompen. 


dagen. 

6 Uitvoeren van de delfwerken nodig voor het kunnen plaatsen van de diepe kelder van VH m³ 1 979,60 2,75 5 443,90 

de stal. Het vervoer van de aarde op het bouwterrein en het proper stapelen ervan dient 

in deze post te zijn opgenomen. 

7 Aanvullen van de diepe kelder voor dat deze kan worden dichtgelegd. Dit dient te sog uur 12,00 60,00 720,00 

gebeuren met uitgegraven zand. 


BIJLAGE 4 


8 Gieten van de vloerplaat van de kelder op een dikte van 20 cm voorzien van een VH m³ 196,98 150,00 29 547,00 













10 Leveren en plaatsen van compartimentmuren in de mestkelder in ter plaatse gestorte VH m³ 41,19 413,33 17 025,20 

beton en op een dikte van 15 cm volgens opleg van de roosters en een hoogte van 

2,00m. Deze wanden dienen voorzien te zijn van een buitennet van 150/6 en een 

binnennet van 150/6 voorzien van de nodige afstandshouders en gebonden. De 

aankoppeling van de netten in de wanden en de netten in de vloerplaat dient te worden 

uitgevoerd met een dubbele geplooide net van 150/6 met een hoogte en breedte van 

33 cm. Deze wapening dient te worden gebonden aan de vloer en wandwapening. De 

gebruikte beton dient een C 25/30 F4 5b te zijn. 






VH m 140,00 5,00 700,00 

gegalvaniseerd en met een overlap van 30 cm voorzien in alle buitenmuren. 

13 Leveren en plaatsen van uitsparingen voor het plaatsen van de lintelen in de 

VH st 0,00 10,00 0,00 

keldermuren op een grote van 20/20. 

14 Leveren en plaatsen van een 1 uitzuigbuis diam 300 voorzien van een deksel, per VH st 6,00 125,00 750,00 

afdeling. 




15 Leveren en plaatsen van een drainagedarm diam 80 mm voorzien van een coco’s mantel VH m 150,00 8,00 1 200,00 


rond de diepe kelder en eengesloten te worden op een verzamelput waarin een 



16 Leveren van zware pilasters van 100 cm lengte voor het dragen van de lintelen onder VH st 280,00 7,00 1 960,00 

de goten in de verschillende afdelingen. 

17 Plaatsen van de pilasters voor het dragen van de lintelen. Deze dienen met mortel te VH st 280,00 7,49 2 097,20 

worden aangestreken. 

18 Leveren van lintelen 20/20 nodig voor het dragen van de prefab mesten watergoten. VH stuks 120,00 22,83 2 740,00 

19 Plaatsen van lintelen 20/20 nodig voor het dragen van de roosters. VH stuks 120,00 19,93 2 392,00 

19’ Leveren van de prefab-mestgoten voorzien voor het plaatsen van de betonroosters in VH stuks 70,00 307,86 21 550,00 

de verschillende afdelingen. Alle nodige voorzieningen voor het aflaten van de mest 

dienen te zijn inbegrepen. Tevens dient 1 overloop per rij voorzien te zijn. 

19’’ Plaatsen van de in vorige post vermelde mestgoten en voorzien van de nodige VH stuks 70,00 50,00 3 500,00 

waterdichte kit in de voegen. 

19’’’ Leveren van de prefab-watergoten voorzien voor het plaatsen van de betonroosters in VH stuks 70,00 272,86 19 100,00 

de verschillende afdelingen. Alle nodige voorzieningen voor het aflaten van de mest 

dienen te zijn inbegrepen. Tevens dient 1 overloop per rij voorzien te zijn. 

19’’’’ Plaatsen van de in vorige post vermelde watergoten en voorzien van de nodige VH stuks 70,00 50,00 3 500,00 

waterdichte kit in de voegen. 

20 Leveren van alle nodige betonroosters, volle platen voor in de gangen op een dikte van VH m² 620,80 19,00 11 795,20 

10 cm. 

21 Plaatsen van de in vorige post geleverde roosters, en volle platen. VH m² 620,80 7,60 4 718,08 

21’ Leveren van bolle vloerplaten in prefab. VH hokken 80,00 90,00 7 200,00 

21’’ Plaatsen van de bolle vloerplaten en luchtdicht afkitten zodat er geen valse emissie VH hokken 80,00 24,75 1 980,00 

kan voorkomen. 




BIJLAGE 4 












op de dieren. 










met dubbele inox tirefonds geboord in de houten gordingen, ook voor de beide 

oversteken op de kopgevels. Gesloten nokken + windveren + Alu vogelschroten dienen 

ook voorzien te zijn. 

31 Leveren en plaatsen van 4 cm P.U. dakisolatie. Deze dient geplaatst te worden op de VH m² 1 002,24 12,50 12 528,00 

dakgordingen. Tevens dienen alle randen met pvc-profielen te worden afgewerkt zodat 

er geen valse lucht kan binnenkomen. 








33 leveren en plaatsen van luchtinlaatbakken met een maximale opening van 15 cm x 15 VH m 75,00 70,00 5 250,00 

m voorzien op een hoogte van 30 cm boven het plafond en 30 cm onder het plafond 

voorzien van een regelklep, die manueel te bedienen is. 


VH m² 76,80 56,00 4 300,80 


panelen. Deze bardage dient 30 cm door te steken onder de bovenzijde van de 

kopgevelwand. 

35 Leveren en plaatsen van een windbreekgaas van 50% in een uitneembaar kader voor VH m² 38,40 30,00 1 152,00 

het afdichten van de beide dakoversteken. 
























BIJLAGE 4 






inbegrepen. 





43 Leveren en plaatsen van alle technieken, zoals waterleiding, voederinstallatie en silo’s, VH aantal 880,00 80,00 70 400,00 





Tabel 69: Meetstaat vleesvarkens AEA 2 

Prijsraming voor het bouwen van een emissiearme vleesvarkensstal met ondiepe kelder en externe mestopslag. 


van 2,80 m vanop de keldermuren tot aan de onderzijde van de golfplaten. De kelder is voorzien op een diepte van 0,80 m. Bij deze vorm van kanaalventilatie 

komt de verse lucht binnen onder de bolle vloer en door buizen naar de compartimentgang. Er is geen oversteek meer nodig. De luchtuitlaat 

is via een ventilatiekoker die in het dak geplaatst wordt. De vermelde eenheidsprijzen is een gemiddelde van een 7-tal aannemers op een zelfde moment. 

De prijzen kunnen zullen voor bepaalde onderdelen nu hoger zijn door de stijgende olieprijzen. 











4’ Leveren en plaatsen van een bijkomende bovengrondse mestopslag. Dit is noodzakelijk sog m³ 1 000,00 37,00 37 000,00 

om een zelfde mestopslag te bekken zoals in het klassiek systeem. In de mestgoten 

kan slechts een beperkte opslag gebeuren. Deze bijkomende opslag is nu voorzien als 

en ronde bovengrondse opslag in prefab betonelementen, voorzien van een kap in 

kunststof. Los en vulinstallaties zijn inbegrepen, niet de mestpomp. Hierbij zijn we er 

vanuit gegaan dat de eigenaar de mengmestwagen gebruikt om de mest te verpompen. 


dagen. Deze zijn enkel nodig op de zijde van de diepe kelder. 

6 Uitvoeren van de delfwerken nodig voor het kunnen plaatsen van de diepe en ondiepe VH m³ 1 076,78 2,75 2 961,13 

kelder van de stal. Het vervoer van de aarde op het bouwterrein en het proper stapelen 

ervan dient in deze post te zijn opgenomen. 

7 Aanvullen van de diepe kelder voor dat deze kan worden dichtgelegd en aanvullen van sog uur 18,00 60,00 1 080,00 

de ondiepe kelder na het storten ervan. Dit dient te gebeuren met uitgegraven zand. 


BIJLAGE 4 


8 Gieten van de vloerplaat van de diepe kelder op een dikte van 20 cm voorzien van een VH m³ 24,50 150,00 3 675,00 





8’ Leveren en plaatsen van T-uitlooppunten in diam 200 voor het aflaten van de mest VH st 42,00 35,00 1 470,00 

vanuit de mesten waterkanalen naar de diepe kelder. 

8’’ Leveren en plaatsen van bocht-uitlooppunten in diam 200 voor het aflaten van de mest VH st 21,00 30,00 630,00 

vanuit de mesten waterkanalen naar de diepe kelder. 

8’’’ Leveren en plaatsen van mestafsluiters zodat er per lijn mest of waterkanaal apart kan VH st 21,00 200,00 4 200,00 

afgelaten worden. Deze zijn te bedienen vanuit de laterale gang. Daarvoor dienen er 

ook in de gang aanpassingen aan de betonplaten voorzien te worden. 

8’’’’ Leveren en plaatsen van rioleringsbuizen voor het aflaten van mest en het water uit de VH m 315,00 10,20 3 213,00 

verschillende kanalen. Type Diam 200 mm. 

8’’’’’ Leveren en plaatsen van moffen in de gestorte muren om de rioleringsbuizen te kunnen VH st 21,00 25,00 525,00 

aansluiten. Type Diam 200 mm. 

8’’’’’’ Gieten van de vloerplaat van de ondiepe kelder op een dikte van 15 cm voorzien van VH m³ 156,56 119,44 18 699,63 

een bovennet van 150/8 voorzien van de nodige afstandshouders en dit alles geplaatst 

op een pvc-folie. De netten dienen gebonden te zijn. De gebruikte beton dient 

volgende kenmerk te hebben C 25/30 F4 5b. Deze vloer plaat is 0,5 m buiten de 

buitenmuren te voorzien. 











9’ Leveren en plaatsen van buitenmuren van de ondiepe mestkelder in ter plaatse gestorte VH m³ 22,38 283,33 6 341,85 

beton en op een dikte van 30 cm en een hoogte van 90 cm. Deze wanden dienen 







VH m³ 19,13 460,00 8 797,50 

10 Leveren en plaatsen van compartimentmuren in de mestkelder in ter plaatse gestorte 

beton en op een dikte van 25 cm en een hoogte van 90 cm. Deze wanden dienen 





te worden gebonden aan de vloer en wandwapening. De gebruikte beton dient een C 

25/30 F4 5b te zijn. 

VH m³ 8,55 525,00 4 488,75 

10’ Leveren en plaatsen van buitenmuur van de luchtinlaat in de mestkelder in ter plaatse 

gestorte beton en op een dikte van 20 cm en een hoogte van 90 cm. Deze wanden 

dienen voorzien te zijn van een buitennet van 150/6 en een binnennet van 150/6 

voorzien van de nodige afstandshouders en gebonden. De aankoppeling van de netten 

in de wanden en de netten in de vloerplaat dient te worden uitgevoerd met een dubbele 


te worden gebonden aan de vloer en wandwapening. De gebruikte beton dient een C 



25/30 F4 5b te zijn. 

VH m³ 69,66 550,00 38 313,00 

10’’ Leveren en plaatsen van scheidingsmuren tussen luchtinlaat en water en mestkanalen 

in ter plaatse gestorte beton en op een dikte van 15 cm en een hoogte van 90 cm. 

Deze wanden dienen voorzien te zijn van een enkel net van 150/8 voorzien van de 

nodige afstandshouders en gebonden. De aankoppeling van de netten in de wanden en 

de netten in de vloerplaat dient te worden uitgevoerd met een enkel geplooide net van 

150/8 met een hoogte en breedte van 33 cm. Deze wapening dient te worden gebonden 

aan de vloer en wandwapening. De gebruikte beton dient een C 25/30 F4 5b te zijn.

BIJLAGE 4 







VH m 704,00 5,00 3 520,00 

gegalvaniseerd en met een overlap van 30 cm voorzien in alle buitenmuren en tussen 

de mest, waterkanalen en de luchtkanalen. 

13 Leveren en plaatsen van buizen diam 315 mm voor het brengen van de verse lucht van VH st 170,00 60,00 10 200,00 

onder de bolle vloer naar de ruimte onder de loopgang. 

14 Leveren en plaatsen van een uitzuigbuis diam 300 voorzien van een deksel. VH st 2,00 125,00 250,00 

15 Leveren en plaatsen van een drainagedarm diam 80 mm voorzien van een coco’s mantel VH m 110,00 8,00 880,00 


rond de diepe kelder en aangesloten te worden op een verzamelput waarin een 



16 Leveren van pilasters van schuine putwanden in de mestkanalen, uitgevoerd in beton VH m 340,00 20,00 6 800,00 

en voorzien van de nodige afschuiningen. 

17 Plaatsen van de in vorige post vermelde schuine putwanden. Deze dienen mestdicht te VH m 340,00 15,00 5 100,00 

worden opgekit en op de bodem is er voorzien om een laagje beton van 7 cm te storten. 

20 Leveren van alle nodige roosters, volle platen en ganglintelen op een dikte van 10 cm. VH m² 909,80 19,00 17 286,20 

21 Plaatsen van de in vorige post geleverde roosters, volle platen en ganglintelen. VH m² 909,80 7,60 6 914,48 

21’ Leveren en plaatsen van een ter plaatse gestorte bolle vloer bestaande uit een 3 cm VH m² 289,00 75,00 21 675,00 

drukvaste isolatie + 8 cm kift beton en een toplaag van 3 cm in Stallit. 
















op de dieren. 










met dubbele inox tirefonds geboord in de houten gordingen. Gesloten nokken + 

windveren + Alu vogelschroten dienen ook voorzien te zijn. 






VH m² 61,44 56,00 3 440,64 


panelen. Deze bardage dient op de betonmuur te komen en voorzien te zijn van een 

afdruipprofiel. 

35 Leveren en plaatsen van een afscherming boven de luchtinlaat op de lange zijde VH m 48,00 70,00 3 360,00 

voorzien van een windbreekgaas van 50%. 




BIJLAGE 4 


























inbegrepen. 






BIJLAGE 4 


VH aantal 880,00 80,00 70 400,00 

43 Leveren en plaatsen van alle technieken, zoals waterleiding, voederinstallatie en silo’s, 



TOTAALBEDRAG (EXCL. BTW): 468 309 € 



BIJLAGE 4 

De kostprijsberekening is gebaseerd op een stal van 880 vleesvarkens (5 compartimenten van 

176 plaatsen). Op basis van de meetstaten in Tabel 67 tot en met Tabel 69 konden de volgende 

kostprijzen worden ingeschat (zie Tabel 70). 

BESLUIT: 

Tabel 70: Kostprijs van verschillende ontwerpen van vleesvarkens (880 varkens) 

Ontwerp Conventioneel AEA 1 

Totale kostprijs (€) 372 365 448 793 

Kostprijs per plaats (€) 423 509 

Uit de kostprijsvergelijking blijkt dat de AEA-ontwerpen respectievelijk 86 euro (AEA 1) en 

109 euro (AEA 2) duurder zijn. Dit betekent een kostprijsverhoging van respectievelijk 20% en 

25%. 


Bijlage 5 FINALE OPMERKINGEN 

FINALE OPMERKINGEN 

Dit rapport komt overeen met wat het BBT-kenniscentrum op dit moment als de BBT en de 

daaraan gekoppelde aangewezen aanbevelingen beschouwt. De conclusies van de BBT-studie 

zijn mede het resultaat van overleg in het begeleidingscomité. Deze bijlage geeft de eventuele 

opmerkingen of afwijkende standpunten die leden van het begeleidingcomité bij deze conclusies 

geformuleerd hebben. 

1) Hoofdstuk 4, paragraaf 4.2, kandidaat-BBT ‘Verdunde fractie van de run-off van de kuilplaat 

en run-off van niet met mest bevuilde materialen vertraagd afvoeren naar het oppervlaktewater’ 

Hoofdstuk 4, paragraaf 4.2, kandidaat-BBT ‘Verdunde fractie van de run-off van de kuilplaat 

en run-off van niet met mest bevuilde materialen laten infiltreren’ 

Hoofdstuk 5, paragraaf 5.1, tabel 61: BBT-evaluatietabel 

Hoofdstuk 5, paragraaf 5.2.1.c: alle veeteeltbedrijven mits randvoorwaarden 

Hoofdstuk 6, paragraaf 6.3.3: afvalwater / nutriëntemissies naar het water 

Opmerking VMM: 

De VMM is van mening dat er onvoldoende garanties zijn dat deze techniek de milieubelasting 

van het oppervlaktewater optimaal beperkt en dat onvoldoende geargumenteerd is waarom 

andere technieken niet weerhouden zijn. 

Aan dit aspect van de BBT-studie werd op verschillende begeleidingscomité’s aandacht besteed. 

Op het 4de begeleidingscomité (dd. 050912) werd op voorstel van de VMM afgesproken een 

verkennende meetcampagne uit te voeren opdat de grootteorde van de verontreiniging van deze 

afvalwaterstromen op basis van in Vlaanderen verzamelde cijfers kon ingeschat worden. Bij 2 

van de 3 bedrijven bleek de verontreiniging aanzienlijk. Op het 5de begeleidingscomité (dd. 

051114) werd beslist dat het niet wenselijk was de cijfers van deze meetcampagne te weerhouden 

in het BBT-rapport. 

Toch blijven een aantal zaken onvoldoende uitgewerkt opdat deze manier van werken voor de 

VMM als een BBT beschouwd kan worden. In de opmerkingen bij de beschrijving van deze 

techniek wordt impliciet gezegd dat deze run-off stromen als bedrijfsafvalwater dienen 

beschouwd te worden. De VMM is dan ook van mening dat bij de beoordeling van deze afvalwaterstroom 

het huidige wettelijke kader voor het lozen van bedrijfsafvalwater (vergunning en 

heffing) van toepassing is. 

Gelet op de aanwijzingen bekomen tijdens de hierboven vermeldde meetcampagne, is het niet 

gegarandeerd dat de verdunde silosappen – afvalwaterstromen die onbehandeld, vertraagd 

geloosd worden – voldoen aan de algemene lozingsvoorwaarden voor het lozen van bedrijfsafvalwater 

zoals beschreven in Vlarem II, hoofdstuk 4.2.2, artikel 4.2.2.1.1. De in cijfers weergegeven, 

relevante algemene lozingsvoorwaarden zijn onder andere 25 mg O2/l BZV, 60 mg zwevende 

stoffen/l, … 

Ook de wetgeving met betrekking tot gevaarlijke stoffen in bedrijfsafvalwater dient hierop toegepast 

te worden. Het vertraagd afvoeren van een afvalwaterstroom die niet aan de lozingsvoorwaarden 

voldoet, kan bezwaarlijk een geschikte techniek genoemd worden. 


BIJLAGE 5 

Een andere potentiële BBT-techniek voor deze afvalwaterstroom is het laten infiltreren in de 

bodem. Hoewel weinig cijfermatige argumenten tegen deze techniek aangevoerd werden tijdens 

de begeleidingscomité’s is deze techniek toch niet weerhouden. Eigenlijk is het laten infiltreren 

in de bodem al wat gebeurt met de meerderheid van de silo’s die niet op verharde kuilplaten 

opgeslagen worden. De VMM is dan ook van mening dat in deze BBT onvoldoende uitgewerkt 

is of en zo ja waar deze afvalwaterstroom, die als voornaamste verontreiniging een hoge zuurstofvraag 

bevat, knelpunten oplevert voor de grondwaterkwaliteit en/of conflicteert met de 

milieuwetgeving ter bescherming van de grondwaterkwaliteit. De suggesties voor aanvullend 

onderzoek (alinea 6.3.3) vragen wat de VMM betreft onvoldoende aandacht voor deze potentiële 

best beschikbare techniek. 

Standpunt VITO: 

De verdunde fractie van de run-off van de kuilplaat en run-off van niet met mest bevuilde materialen 

vertraagd afvoeren naar het oppervlaktewater is BBT (Ar6) voor alle veeteeltbedrijven, 

mits voldaan is aan de volgende drie voorwaarden, met name dat: 

1. gebruik gemaakt wordt van zuiver kuilvoeder (zonder bijmenging van b.v. nevenstromen uit 


2. vervuiling van deze afvalwaterstromen zoveel mogelijk wordt vermeden (b.v. proper houden 


3. het first flushsysteem optimaal is afgesteld (verdunde fractie van de run-off van de kuilplaat) 


materialen). 

De resultaten van de verkennende meetcampagne tonen aan dat indien het bedrijf niet voldoet 

aan alle hogervermelde randvoorwaarden, b.v. onvoldoende zorg besteden aan het proper houden 

van de kuilplaat, de betreffende afvalwaterstroom aanzienlijk vervuild is. De leden van het 

begeleidingscomité oordeelden naar aanleiding van de discussie die gevoerd werd over het 

betreffende onderwerp tijdens de vijfde vergadering van het begeleidingscomité (dd. 051114) 

dat het niet wenselijk was om de analyseresultaten van de verkennende meetcampagne op te 

nemen in het BBT-rapport (zie verslag IMS/N9135/ADe/05-060). 

Om voldoende garanties te krijgen om de milieubelasting te beperken wordt de tweede voorwaarde 

nog eens via aparte BBT (Ar2) opgelegd, met name: 

• het proper houden van de kuilplaat door schoonvegen en het goed afsluiten van de kuil na 

elk gebruik is BBT voor alle veeteeltbedrijven met een kuilplaat (= organisatorische maatregelen, 

zie H4, par. 4.2). 

• vervuiling van de run-off van de kuilplaat beperken is BBT voor alle veeteeltbedrijven die 

een nieuwe kuilplaat aanleggen (= organisatorische én technische maatregelen, zie H4, par. 

4.2). 

Het gebruik van zuiver kuilvoeder wordt aangemoedigd door te stellen dat indien nevenstromen 

uit de voedingsnijverheid vermengd worden met het kuilvoeder een volledige afdekking onder 

een dak een bijkomende voorwaarde is. Deze aanbeveling is opgenomen in H4, par. 4.2 bij de 

kandidaat-BBT ‘Verdunde fractie van de run-off van de kuilplaat en run-off van niet met mest 

bevuilde materialen beregenen op de weide’ en ‘Verdunde fractie van de run-off van de kuilplaat 

en run-off van niet met mest bevuilde materialen laten infiltreren’. Uiteraard is deze bepaling 

ook van toepassing bij de kandidaat-BBT ‘Verdunde fractie van de run-off van de kuilplaat en 

run-off van niet met mest bevuilde materialen vertraagd afvoeren naar het oppervlaktewater’. 


FINALE OPMERKINGEN 

Deze paragraaf ontbrak in het voorstel van eindrapport BBT veeteelt, en werd toegevoegd in het 

finaal rapport. 

Verder stelt het BBT-rapport (H5, par. 5.2.1.c) dat, indien niet aan de drie hogervernoemde 

voorwaarden wordt voldaan, een biologische zuiveringsinstallatie vereist is of de verdunde fractie 

van de run-off van de kuilplaat en run-off van niet met mest bevuilde materialen afgevoerd 

dient te worden naar de mestkelder. 




De kandidaat-BBT ‘Verdunde fractie van de run-off van de kuilplaat en run-off van niet met 

mest bevuilde materialen laten infiltreren’ werd eveneens positief beoordeeld bij de BBT-evaluatie 

(zie H5, par. 5.1, tabel 61) maar werd uiteindelijk niet weerhouden als BBT omwille van 

2 betere opties, met name: 

• verdunde fractie van de run-off van de kuilplaat en run-off van niet met mest bevuilde materialen 

beregenen op de weide (Ar5); 

• verdunde fractie van de run-off van de kuilplaat en run-off van niet met mest bevuilde materialen 

vertraagd af te voeren naar het oppervlaktewater (Ar6). 

Deze opties zijn BBT voor alle veeteeltbedrijven mits voldaan is aan de hogervermelde drie 

voorwaarden. 

Als suggestie voor bijkomend onderzoek (zie H6, par. 6.3.3) zijn een aantal voorbeelden opgenomen 

in het BBT-rapport. Deze lijst is echter niet-limitatief.

als PDF downloaden - Emis - Vito

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?