Oktober 2011 - VGB

Aantal cultivars
Marc Eijsackers, manager marketing van FloraHolland,
telde voor de periode 2002 tot en met 2010 bij alle
snijbloemgewasgroepen de toe- of afname van het aantal
cultivars als maat voor de vernieuwing. “Dit is met
26% toegenomen, in absolute zin met bijna 2.200 cultivars.
Ondanks de hardnekkige beeldvorming en steeds
terugkerende geluiden over verschraling. Onze marktplaats
blijft aantrekkelijk’’, is zijn conclusie. Philippa is
het er gedeeltelijk mee eens. “Maar je kunt je afvragen
of de zoveelste rode of witte roos of al die lookalikes bij
chrysanten, gerbera en tulpen wel echt verbreding van
het pakket is’’, stelt hij.
“Door de schaalvergroting en doordat kwekers stoppen
is er een versmalling van op de naam van de kweker
gekochte bloemen. En je ziet een uniformering van
bijvoorbeeld sorteringen en lengtes. Alle lisianthus bijvoorbeeld
op dezelfde lengte, zodat karren efficiënt
worden beladen. Maar de toplengtes, die meer geld opbrengen
in het exclusieve segment, zijn weggesaneerd’’,
nuanceert directeur Jan de Boer van Barendsen Bloemen
verder.
Veelal gestimuleerd door de veilingen om meer op productnaam
aan te voeren, is de toename van het aantal
cultivars volgens de VKC voor een groot deel ook veroorzaakt
door het opschonen van de categorie ‘overige’.
Die cultivars bestonden dus al en zijn niet nieuw.
De VKC (Vaste Keurings Commissie) registreert alle
cultivars voor de Nederlandse bloemensector. Verder
is de toename van het aantal cultivars ook beïnvloed
doordat veredelaars lukraak cultivars aanmelden, omdat
zij dit zien als promotie. En in het tulpensegment (met
336 registraties goed voor 15% van de stijging) doet
‘bolrommel’ een duit in het zakje, een vakaanduiding
en verwijzing naar de bollenzwendel die sinds 2003 bekend
staat als de Novacap-affaire.
Nederlands rozenaanbod: rood en wit
Met 311 nieuw geregistreerde cultivars steekt de grootbloemige
roos de tulp bijna naar de kroon. Het gaat
hier in het internationale aanbod om verbreding, terwijl
het Nederlandse aanbod versmalt naar rood en wit.
Tot 2006 werd 60% van de aangevoerde Nederlandse
“Hoe sterk is die
assortimentspeiler nog?’’
“Als de veredeling uit Nederland verdwijnt,
verliest de sierteeltsector z’n ziel’’
cultivars tot die kleurengroepen gerekend, waarvan
42% rood en 18% wit. In 2008 was dit al geklommen
tot 65%. Marktmanager roos Teun van Turenhout van
FloraHolland schat, dat van het huidige areaal in Nederland
63% bestaat uit tot rode en witte gerekende
cultivars. Het is meten met twee maten, maar de trend
is onmiskenbaar. “Het Nederlandse rozenaanbod verschraalt
naar wit en rood’’, weet inkoopmanager Luc
Ribberink van OZ Export.
In de rozenstatistieken zit overigens ook een toename,
die niet zichtbaar is voor de klok: steeds vaker zetten
veredelaars nieuwe rassen direct via de groothandel op
de markt. Als test, om bij gebleken marktgeschiktheid
bij de internationale introductie betere argumenten te
kunnen overleggen.
Internationalisering
Ribberink vindt het lastig om de veronderstelde verschraling
op waarde te schatten. “Voor de Nederlandse
zomerbloemen was de afgelopen zomer slecht, dat beinvloedt
ook het beeld. En internationaal zie je ook
ontwikkelingen, die de verschraling juist compenseren’’,
waarbij hij verwijst naar het gewas hypericum.
In 1991 lag de Nederlandse aanvoer hiervan op 7 miljoen
stelen en was er nauwelijks import. Dankzij de
introductie van betere rassen maakte de Nederlandse
productie een sprong tot 35 miljoen stelen in 1996, om
vervolgens tot 2001 te fluctueren tussen 30 en 35 miljoen
stelen. Het importaanbod op de VBN-veilingen
klom van nul in 1991 tot 150 miljoen stuks in 2001 en
bereikte z’n piek met 183 miljoen stuks in 2003. Daarna
waren er de gebruikelijk fluctuaties, maar dankzij de
import is hypericum niet meer weg te denken uit het
assortiment.
Marginpar was een van de gangmakers in deze ontwikkeling.
Directeur Rob Koning van deze vanuit Afrika
opererende producent en in Nederland gevestigde inkoopagent:
“Naast de productie van grote gewassen als
hypericum en eryngium leggen we ons nu ook toe op
niches als asclepias, hydrangea en snijclematis. Dat gaat
qua teelt en afzet niet vanzelf. Maar er is vraag naar’’,
onderstreept hij het belang van een breed, diep en vernieuwend
assortiment.
Om dat in stand te houden, pleit Philippa voor meer
samenwerking tussen kleine veredelaars. “En iemand
moet de regie pakken. Want als de veredeling uit Nederland
verdwijnt, verliest de sierteeltsector z’n ziel. En
dus het bestaansrecht.’’ Ê
OKTOBER | DECEMBER 2011
innovatie
9