Nieuwskrant 13 Mei - Digitaal loket - Gemeente Enschede

drong het tot me door. Het lijkt wel een ramp.'
'Ik ben opgevangen in de Diekmanhal en heb bij mijn
dochter gelogeerd. Ik was bang dat mijn werk, mijn foto's
weg zouden zijn. Alsof dan je hele identiteit weg is, als je
vertrouwde omgeving is verdwenen. Met mijn vriend heb
ik gegeten in een restaurant aan de Walstraat waar enkele
van mijn foto's hingen. Ik voelde toen weer wat grond
onder mijn voeten.'
'De totale chaos en machteloosheid werden me wel eens
teveel. Je moest wachten en wachten. En alles regelen,
van tandenborstel tot hoofdkussen. Ik kon niet meer slapen
en bleef overgevoelig voor geluid. Ik zou dat een tweede
keer niet overleven. Tot overmaat van ramp werd mijn
hond zieker en zieker. Uiteindelijk is hij gestorven in mijn
nieuwe huis.'
'Het huis waar ik nu in woon bevalt me goed. Van
'De Woonplaats' heb ik alle medewerking gehad. Ik heb
weer veel verzameld. Van mijn eik en een berk aan de
Putterstraat heb ik zaailingen uitgegraven en hier in de
tuin gezet. Het blok beton dat op mijn keukentafel
terechtkwam, ligt nu hier in de tuin. Ik verzamel mijn
verleden. Ik ben aanwezig geweest bij de sloop van de
Putterstraat; dat ging allemaal heel zorgvuldig. Natuurlijk
heb ik er foto's van gemaakt en ik mocht stenen van het
huis meenemen. Er ligt een stapeltje bij me in de gang. Ik
weet nog niet wat ik ermee ga doen.'
De I.I. Rozendaal Import & Export Compagnie BV was als
handelsonderneming in katoenafval een buitenbeentje
binnen de traditionele Twente textielfabrieken. De joodse
eigenaar Johan Rozendaal werd in 1942 gedwongen onder
te duiken. Hij vluchtte in 1942 naar Zwitserland. Zijn
echtgenote Joyce Rozendaal-Haldinstein ging haar man
achterna. Haar belevenissen tijdens de moeizame vlucht
naar Zwitserland heeft ze opgeschreven in een soort dagboek.
Het is dit manuscript geweest dat Josien Dekens tijdens
één van haar omzwervingen in het Rozendaal-complex
vond tussen de halfvergane boekhouding. Het echtpaar
overleefde de nazi-terreur. Joyce niet voor lang; ze overleed
in 1949. Johan Rozendaal werd weer directeur. Hij overleed
in 1980; zes jaar voordat de textielmalaise definitief een
einde maakte aan de handelsfirma. En de deuren werden
gesloten met achterlating van de kostbaarheden die Josien
een tweede leven gunde.
Beeld van een kunstenaar: Francis Rikhof
In 1990 ben ik afgestudeerd aan de AKI, Academie voor
Beeldende Kunst en Vormgeving in Enschede. Na mijn
afstuderen heb ik me onder andere bezig gehouden met
de ovale vorm. De vorm zelf, het ovaal, is altijd het
uitgangspunt voor het maken van een tekening of schilderij.
Het schilderen is een zoektocht, een onderzoek naar de
wisselwerking tussen vorm en kleur. Ieder schilderij markeert
een halte, een tussenstop, waarin gedurende een klein
moment het evenwicht bereikt is.
Ik woonde op 13 mei 2000 samen met mijn man aan de
Lasondersingel 13. We woonden er amper twee weken. Ik
was zes maanden zwanger. De ramp heeft ons huis verwoest.
Mijn man raakte gewond, maar gelukkig was ons kind
ongedeerd.
Nu twee jaar later zijn de huizen herbouwd en gaan we
met z'n drieën terug naar hetzelfde adres. De littekens
blijven, zelfs letterlijk, maar vol goede moed en vol
vertrouwen beginnen we aan een nieuwe, oude start.
Over mijn bijdrage voor deze maand kan ik het volgende
zeggen:
De twee ovalen staan voor opnieuw beginnen, vooruit
kijken. De open vorm die beide ovalen verbindt is de krater
in het verwoeste gebied. De dikke lijnen die er door lopen
staan voor de littekens, zichtbaar of onzichtbaar.
Pagina 11