Nieuwskrant 13 Mei - Digitaal loket - Gemeente Enschede

Roomveldje in de jaren ‘30
Alleen de jeugdherinneringen zijn
er straks nog
Momenteel zijn de sloopwerkzaamheden in het Roomveldje volop aan de gang. Rond de
bouwvakvakantie zal, op een aantal huizen die bewaard worden na, de beschadigde woonwijk tot
het verleden behoren. Met de sloophamer verdwijnt ook een stukje van de oude sfeer die het wijkje
uitstraalde. De grond wordt klaargemaakt voor nieuwbouw.
Een vooruitgang', zeggen velen. Voor Willem Sessink (65)
voelt het echter alsof een stuk van zijn geschiedenis is
afgesneden. 'Het klinkt wel theatraal, maar dat gevoel
komt toch af en toe bovendrijven.'
In 1936 gingen de ouders van Willem Sessink wonen aan
de Kwartelstraat 9. Ze waren één van de eerste huurders.
Willem en zijn vier zussen groeiden daar op. Sessink
woont inmiddels al heel wat jaren in Glanerbrug, maar
bewaart zeer goede herinneringen aan de Kwartelstraat.
Een aantal familieleden woonde er voor de ramp nog
steeds. 'Het was heerlijk wonen daar. Ik kende de buurt
als mijn broekzak. Met de jongens uit de straat maakten
we de buurt flink onveilig. Het oude Nieuwlustpark was
onze favoriete speelplek. Je had daar een vijver, een bos
en veel gras. Wat wilde je nog meer. Tamme kastanjes eten
en onvoorstelbaar vies worden, zo herinner ik me die tijd.
In het park stond een muziektent waar dikwijls concerten
werden gegeven. 's Avonds als ik mijn slaapkamerraam
openzette kon ik vanuit mijn bed luisteren naar de muziek.
Het was een prachtig park, echt een ontmoetingsplek. De
Grolschfabriek heeft de grond helaas gebruikt om uit te
breiden. Het is doodzonde dat het park er niet meer is.'
De eerste grote ramp van het
Roomveldje
De eerste herinneringen van de oud-Enschedeër zijn van
de oorlog. 'Ik was toen erg jong, maar ik weet het nog
goed. Vooral het bombardement in februari 1944 staat me
nog helder voor de geest. Een aantal huizen in de
Nieuwluststraat en de Nachtegaalstraat raakten door dit
bombardement met fosforbommen ernstig beschadigd. Ik
zie het zo nog voor me hoe de huizen brandden. Ik was
erg bang. De kinderen schuilden onder de eetkamertafel
die mijn vader tegen de dragende muur in ons huis had
geschoven. Dat zijn dingen die je nooit meer vergeet. Die
bombardementen kun je eigenlijk omschrijven als de eerste
ramp van het Roomveldje.'
Ook de bevrijding kan Willem Sessink zich nog erg goed
herinneren. Hij was toen een jongetje van acht. 'Vlak voor
de bevrijding werd er hier in de buurt gevochten. Het was
op eerste paasdag 1945. Mijn ouders hebben mijn zussen
en mij toen voor de veiligheid meegenomen naar de
brouwerijkelder. Toen het gevaar geweken was, gingen we
de geallieerde tanks bekijken die over de Deurningerstraat
kwamen aanrollen. Enschede was vrij.'
De saamhorigheid in het Roomveldje bleef ook na de
oorlog groot. Er was veel contact met elkaar. Dat geeft
Sessink ook aan: 'Bijna niemand had een auto of een
telefoon. Je was meer op elkaar aangewezen. Na het eten
ging iedereen voor het huis zitten. De laatste nieuwtjes
werden doorgenomen. Er was een grote betrokkenheid.'
Fotomonument
Na de eerdere ramp die het Roomveldje meemaakte, bracht
de vuurwerkramp het wijkje de definitieve slag toe. Vanaf
zijn balkon in Glanerbrug maakte Sessink die bewuste
zwarte zaterdag intensief mee. Opnieuw voelde hij zich
erg betrokken bij 'zijn' Roomveldje. Al gauw ontstond het
idee om een soort fotomonument te maken. Fotografie
was altijd al een grote hobby van de gepensioneerde
Glanerbrugger. Zijn ervaring kwam hem goed van pas bij
het uitvoeren van dit project. 'Vanaf het begin ben ik
foto's digitaal gaan verzamelen van de periode voor, tijdens
en na de vuurwerkramp. Deze gebeurtenis is zo enorm
groot geweest, die mag nooit vergeten worden. Over 10 jaar
zijn al veel indrukken verwaterd en dat mag niet gebeuren.
Ik verzamel al het fotomateriaal dat ik kan vinden via
vrienden, kennissen, particuliere fotografen en bedrijven.
Voor mezelf heb ik nu een fotomonument op CD gezet
met honderden foto's. Ik hoop dat ik deze CD nog een keer
uit kan geven aan mensen die ook in dit gebied hebben
gewoond. Ik zal niet de enige zijn die behoefte heeft aan
dit materiaal. Daar in Roombeek liggen toch de wortels
van velen.'
Oude foto familie Sessink
Pagina 21