MEDEDELINGEN (december 2009 - Het Amsterdams Lyceum

MEDEDELINGEN
FIJNE KERSTVAKANTIE
KERSTVAKANTIE
HAPPY NEW YEAR
DECEMBER 2009

HET AMSTERDAMS LYCEUM
Algemeen bijzonder
Gymnasium en Atheneum onderwijs
met als mogelijkheid
versterkt Spaans, Engels of Italiaans.
Rector:
R. Schoonveld
Spreekuur:
na telefonische afspraak
Valeriusplein 15
1075 BJ Amsterdam
T: 020 5747744
F: 020 6756861
het@amsterdamslyceum.nl
MEDEDELINGEN
CURSUS 2009-2010
SCHOOLJAAR 93
Redactie
M.S. Kuyper
H.S. Rudolph
T.E. van Veen
L. de Vries
Eindredactie
M.S. Kuyper
Drukwerk
F. Vonk
Vormgeving + omslagfoto
Papyro Drukwerkproducties
MEDELINGEN DECEMBER 2009
VAN DE RECTOR . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 2
FRITS ROEPER . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 3
DOCENTEN CONFERENTIE . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 4
INTRODUCTIEAVOND SCHOOLCLUBS . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 5
BUITENLANDSE REIZEN . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 6
SPORT INTERLYCEALE . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 12
THEATERVOORSTELLING . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 13
THEATER- EN DANSKLAS CERTIFICAATUITREIKING. . . . . . 14
ACTIVITEITENWEEK . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 15
IDFA 2009. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 16
CKV AKTIEF . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 17
BÈTA OP HET AMSTERDAMS LYCEUM . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 18
VIDEO WORKSHOP! . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 20
COMMUNICATIETRAINING VOOR OUDERS. . . . . . . . . . . . . . . 20
INTERVIEW MET OUDLEERLING . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 21
1
WAAR VINDT U DE AGENDA?
Met ingang van dit schooljaar verdwijnt het onderdeel
“agenda” uit de MEDELINGEN.
U kunt de belangrijke data vanaf nu vinden op de site
van de school www.amsterdamslyceum.nl
onder de knop “jaaragenda”, linksboven op de pagina.
Foto's in dit nummer zijn van:
Henk Besselink, Feyo Schuddeboom, Ester Geerling,
Eline Bakker, Natasja van der Brug, Loran de Vries,
Arjen Post, Rob Hendriks, MartenKircz, Elmer Smidt,
Jinke Obbema, Jet Rudolph, Laurens Vollenbronck,
Tom van Veen, Jennifer Hensen
amsterdamslyceum.nl

VAN DE RECTOR
Alcohol op schoolfeesten Frits Roeper overleden
U heeft het in Het Parool kunnen
lezen dat de rector van het Fons
Vitae Lyceum een totaal alcoholverbod
heeft ingesteld voor de
schoolfeesten. Een maatregel die tot
verschillende reacties heeft geleid,
zowel van afkeurende als van
instemmende aard. De aanleiding
was dat de afgelopen twee jaar op
twee momenten kennelijk zo veel
alcohol door een aanzienlijk aantal
leerlingen werd gebruikt dat die
leerlingen niet meer aanspreekbaar
bleken te zijn. Tja, dan moet je
als verantwoordelijk schoolleider
vanzelfsprekend vergaande maatregelen
nemen.
Op onze school zijn zulke maatregelen
tot nu toe niet nodig gebleken.
Natuurlijk was er bij ons ook wel
eens een leerling die te ver ging,
meestal ging het dan om een leerling
aan wie vanwege “indrinken”
de toegang door ons werd geweigerd
en waarna wij vervolgens de
ouders belden om hun kind even te
komen halen. Maar verder zijn we
er tot nu toe in geslaagd om de feesten
in bijna alle opzichten succesvol
en verantwoord te laten verlopen,
ook doordat er steeds veel docenten
aanwezig zijn en er voor een bepaalde
tijd geen alcohol gedronken
mag worden, en dan alleen nog door
de oudere leerlingen.Een algeheel
alcoholverbod op schoolfeesten is
een makkelijk in te voeren maatregel.
Maar vooralsnog geloof ik er in
dat onze leerlingen voldoende verantwoordelijkheidsgevoel
hebben,
ook naar elkaar toe, om het huidige
beleid te kunnen handhaven.
Een paar weken geleden overleed
onze oud-docent Frits Roeper. De
huidige leerlingen hebben hem
nooit gekend, maar toch wil ik hier
even stilstaan bij zijn overlijden.
Frits was een kritische, onorthodoxe,
tegelijk wat anarchistische en
op zijn eigen manier autoritaire
leraar Nederlands. Hij was zeer
populair bij leerlingen en collega’s
vanwege zijn soms scherpe humor,
zijn vermogen om snel een goede
sfeer te creëren, zijn intuïtie, zijn
zorgzaamheid, zijn vrijgevigheid en
zijn aanstekelijke lach. Hij kon
soms emotioneel en fel zijn, maar
dan altijd uit bezorgdheid.
Helemaal op zijn best was hij bij
buitenschoolse activiteiten. Bij
schoolfeesten was hij er altijd, hij is
ook een aantal keren beschermheer
van de leerlingenvereniging geweest.
Hij is met schoolreizen in
Parijs geweest en een aantal keren
in Rome, maar de meeste keren in
Wolkenland. Meer dan tien keer
hebben hij en ik samen een werkweek
geleid, meestal van een zesde
klas.
Velen zijn zeer dankbaar voor al
hetgeen ze van Frits geleerd hebben,
ik ook.
100 jaar Lyceum
En toch geen feest! Eigenlijk ten
onrechte, hoe zit dat eigenlijk?
Inderdaad, 100 jaar geleden werd
het eerste lyceum in Nederland
opgericht, Het Nederlands Lyceum
in Den Haag. In Den Haag was er
dit jaar geen feest vanwege dit feit,
want Het Nederlands Lyceum
2
bestaat al niet meer sinds 1991.
Het Lyceum was in Nederland
een heel nieuw schooltype, waarin
destijds het gymnasium en de
H.B.S. verenigd werden. Voor die
tijd was dat een bijzonder samengaan
van twee nogal verschillende
schooltypen, maar het Lyceum
kon zich snel in toenemende
populariteit verheugen. Vreemd
genoeg kreeg de term “lyceum” pas
in 1968 officieel erkenning.
Het droevige feit is er dan ook nog,
dan de officiële term “lyceum” in
2009 weer verdwenen is, omdat de
wet nu alleen nog maar gymnasium
en atheneum als schooltypen kent
in het VWO. Niet alleen droevig,
want officieel heeft het “lyceum”
de 100 jaar niet eens echt gehaald,
maar ook nogal vreemd: op onze
school zijn de leerlingen in de eerste
klas nog geen van beide, pas aan het
eind van de eerste klas wordt er
voor gymnasium of atheneum
gekozen. Toen ik hierover het
ministerie belde, kreeg ik na lang
nadenken aan de andere kant van de
lijn het antwoord dat onze eerste
klas leerlingen dan maar moesten
worden geregistreerd als leerlingen
van het “Voorbereidend VWO”.
Zouden ze op het ministerie weten
wat VWO betekent?

Achteraf gezien was het zo'n leraar aan
wie ik bijna alles te danken heb gehad.
Hij opende nieuwe horizonten door in
de klas Reve, Biesheuvel, Nescio voor
te lezen. Hij liet je zien waarom Nijhoff
en P.C. Hooft grote dichters waren, met
regels waarom je kon lachen, al waren
die niet altijd zo bedoeld (''Vandaag,
jongelui, de erotische gedichten van
P.C. Hooft'').
Bij Frits kwamen we thuis. Hij woonde
in een boekenkast. Van zijn collega
Marten Kircz kreeg ik gisteren een foto
waarop hij als revolutionair in zijn huis
was afgebeeld. Ik herkende alles: de
boeken, de sigaretten, en niet te vergeten
de drank.
Bij hem thuis werd ik voor het eerst
dronken. Dat moet veertig jaar geleden
zijn geweest. Frits had vroeger altijd
wel een Caballero voor je als je niks te
roken had. We waren zeventien.
Frits Roeper
Dinsdag 10 november is Frits Roeper overleden. Frits was mijn
leraar Nederlands op Het Amsterdams Lyceum.
Hij was een volstrekt vrije geest. Hij
nam ons mee naar de kroegen in De
Jordaan. Hij vertelde over zijn studentenleven
in Groningen, waar hij maar
met moeite afscheid van had genomen.
Hij liet trots de foto's van hem en Seth
Gaaikema zien. In latere jaren zag ik
hem 's zomers vaak in Ajaxoutfit door
de stad lopen, en ook heb ik hem eens
tegen Kerstmis met een kerstmuts op
betrapt.
En maar praten en praten, en lachen,
en drinken. Een persoonlijkheid. Een
man met een haast enge eruditie.
Een boekenliefhebber die echt kon
genieten van de Nederlandse literatuur.
Frits had kanker. Marten Kircz schreef
3
me: 'Zoals je waarschijnlijk wist,
heeft koning kanker zich vijf jaar
geleden bij Frits vervoegd. ''Tja,''
riepen alle medici uit zijn vriendenkring,
''dat was te verwachten na een
leven vol rook en drank.'' Een knappe
professor in de snijkunde stelde 'een
kleine operatie' voor, waarop de
dialoog volgde:
''Dan haalt u zeker ook een stuk
van mijn tong weg?''
''Ja, dat klopt.''
''Dan gaat het niet door!''
''Maar meneer, weet u wel dat...''
''Ja, zo is het wel goed: die tong is
mijn enige wapen en daar blijft
iedereen van af!''
Vervolgens zei de anesthesist, toen de
professor weg was:
''U hebt volkomen gelijk, het gaat altijd
fout met die ingrepen bij de tong.''
Een mens kon zich geen betere leraar
Nederlands wensen. Ik had hem.
THEODOR HOLMAN
Column "Het Parool" 12-11-2009

Onder het motto “Het kan nóg beter”
hebben de docenten van Het Amsterdams
lyceum zich een dag lang bezig
gehouden met allerlei thema’s die met
het onderwijs verband houden. Er was
gekozen voor een vorm waarin zij zich
konden inschrijven voor een drietal
werkgroepen. Een ruim aanbod bood
zodoende iedereen de mogelijkheid
bezig te zijn met die zaken die
persoonlijk als het meest urgent
ervaren werden. Voor sommige werkgroepen
waren deskundigen van buiten
gehaald maar een groot aantal
werd verzorgd door eigen docenten.
Zo deelden bijvoorbeeld Iris Driessen
en Bram van de Kruk hun kennis over
Digital Natives en over het bouwen
van Wiki’s.
DOCENTENCONFERENTIE
V AN 11 NOVEMBER
Het zal u niet zijn ontgaan dat uw kind op woensdag 11 november
geen les had. Dit was niet bedoeld om hem of haar te laten
uitslapen na een geslaagd schoolfeest in de Escape of om een mooie
lampion in elkaar te knutselen voor St. Maarten. De werkelijke
reden was dat er die dag een docentenconferentie was op school.
LEERLINGEN RUIMEN
DE BUURT OP
In de activiteitenweek in oktober
stond een van de dagen in het kader
van De Buurt. De omgeving van
onze school dus. De milieupolitie
kwam die dag bijvoorbeeld vertellen
over hoe de vervuiling van de
buurt wordt aangepakt.
En de leerlingen gingen ook zelf
aan de slag: lege blikjes, peuken,
klokhuizen, papier, etensresten,
alles werd netjes opgeruimd. Zo
schoon is Oud-Zuid nog nooit
geweest!
Oud-docente Italiaans Daniela Fasoglio
verzorgde een werkgroep over het
Europese Referentie Kader, een instrument
waarmee het vreemde talen
onderwijs geijkt kan worden en waarmee
taalvaardigheidniveaus (ook internationaal)
vergeleken worden. Tom
van Veen praatte met een groep collega’s
over de maatschappelijke stage,
die vanaf 2011 verplicht onderdeel van
het curriculum wordt. Alle leerlingen
moeten vanaf die datum minimaal
72 uur aan vrijwilligerswerk besteden.
Zij maken op die manier kennis met
andere kanten van de maatschappij.
Bovendien geeft het leerlingen de kans
te ontdekken hoe leuk het is om verantwoordelijkheid
te nemen voor anderen,
de buurt, de politiek, de samenleving.
Foto: Marietta De Zorzi
4
Bij de werkgroep Taalbeleid spraken
de aanwezige docenten onder leiding
van Hellen Andriessen over (toekomstige)
afspraken bij Nederlands en
de vreemde talen op gebied van grammatica
en spelling.
Daarnaast kwamen die dag ook nog
de volgende onderwerpen aan bod:
Uitblinken, De excellente mentor,
Inspirerend lesgeven, Gymnasium,
Kunstonderwijs en Uitdagend VWO.
De conferentiedag was bijzonder
inspirerend en er zijn vanzelfsprekend
afspraken gemaakt over hoe er met
verschillende thema’s verder gegaan
zal worden. De dag werd ten slotte
genoeglijk afgesloten met een
etentje bij een oud-leerling van de
school, Rasmus Emmelkamp, met wie
u elders in dit nummer een interview
aantreft.
TvV

Op vrijdag 4 september mochten de
eersteklassers opnieuw kennismaken
met de beschermheren en de één wist
meteen dat hij in de schaakclub wilde,
terwijl de tweede ervoor koos om te
gaan schrijven in de HALO, de schoolkrant
van Het Amsterdams Lyceum.
INTRODUCTIEAVOND
SCHOOLCLUBS
Op de open dag in januari vielen veel toekomstige leerlingen
voor de roeiboten, etsplaten en videocamera's van de verschillende
vrijdagmiddagclubjes.
Nummer drie zag iets in de muziekclub,
de vierde wilde heel graag in de
dansklas, haar buurman koos voor
toneel en de blonde jongen rechtsachter
in de klas wilde heel graag in de etsclub
van mijnheer Goudsmit. Het meisje
met wie hij altijd naar school fietst,
5
viel helemaal voor de lange boten van
de roeiclub. En wat te zeggen van
de jongen die gek is op camera’s en
in de fotoclub gaat? Misschien wordt
het trouwens toch mevrouw Hensen
en haar videoleerlingen waar hij zich
bij gaat aansluiten, want die werken
ook met mooie apparatuur. En dat
roodharige meisje uit de Watergraafsmeer?
Die heeft het veel te druk met
school en sport om zich ergens bij aan
te sluiten, maar ze kwam natuurlijk
naar de Clubavond, want het feest na
afloop was heel leuk!
MK

Reizen op Het Amsterdams:
SEVILLAMSTERDAM
Het is achteraf gezien moeilijk te zeggen wie het enger vond, daar in die vliegtuighal
in Sevilla. Waren het de acht meisjes die vervuld van vliegangst, maar
ook blakend van zelfvertrouwen in Amsterdam waren ingestapt? Of waren het
de vrijwel voltallige gezinnen die achter de schuifdeuren stonden te wachten op
hun nieuwe gasten. “Ik ga terug, dit is zo griezelig!”, klonk het, terwijl we,
als Charlie’s Angels, maar dan veel langzamer, afliepen op de onbekende
gezichten achter die glazen deur.
Het lijkt zo makkelijk om je vanuit de
veilige opwinding van vlot gepresenteerde,
cultureel verantwoorde snoepreizen
in te schrijven voor een uitwisseling
in het buitenland, maar als je je
daadwerkelijk gaat overleveren, al is
het maar een week van je leven, aan de
zorg van vreemden, die je bovendien
misschien wel helemaal niet verstaat,
dan is dat op het moment van de ontmoeting
toch wel heel erg eng. ‘My
wife, your wife”, dat gevoel. Alleen
zouden de Nederlandse meisjes geen
huisregels kunnen veranderen. Wat we
op dat moment niet wisten, was dat de
Spanjaarden al minstens zo zenuwachtig
waren. Want vreemden over de
vloer, daar houden ze niet zo van. Hoe
goed je ook met een Spanjaard
bevriend raakt, het spreekt niet voor
zich dat je dan ook bij ze thuis wordt
uitgenodigd. En onze gastschool, IES
Llanes, staat dan ook nog eens in een
heel eenvoudige woonbuurt, waar de
meeste mensen zo klein wonen, dat ze
niet eens een logé kunnen ontvangen.
Maar gelukkig waren er toch acht
gezinnen zo dapper dat ze, met het uit
logeren sturen van hond of (zelfs)
vader, toch ruimte maakten voor een
gast uit die wilde stad, Amsterdam.
Op de laatste dag picknickten we gezamenlijk
in een van de parken die in
Sevilla voor de Expo van 1992 zijn
aangelegd, en waarvan nu in het weekend
door duizenden families en groepen
vrienden, voorzien van stoelen,
parasols en bergen eten, dankbaar
gebruik wordt gemaakt. De zon
scheen, het was alweer zo warm dat je
alleen maar in de schaduw wilde zitten.
De tafel zakte door van het eten, tortilla,
salades, kip, en alle hapjes die de
Amsterdamse meisjes in de voorbije
week lekker hadden gevonden. Er
werd gekaart, gehuild, gelachen en er
werden veel foto’s gemaakt. Want, ook
al was niet alles even makkelijk
geweest, we waren een groep geworden.
Nu hadden we ook wel heel veel
meegemaakt.
Op school waren we ontvangen door
de directeur en met een ontbijt, maar
ook door twee leerlingen die een presentatie
in het Engels hielden waarbij
6
ze de Moorse invloeden in het huidige
Andalusië demonstreerden. Van ‘@”
tot marsepein. Het zou de rode draad
worden tijdens onze bezoeken aan
Sevilla, Granada en Cordoba. Van de
toren in de Cordobaanse kathedraal, die
van binnen Moors is, maar omhuld met
een katholiek buitenmuurtje, tot het
Alhambra in Sevilla zelf, dat in compleet
Moorse stijl werd gebouwd door
een katholieke koning, dat Andalusië
een smeltkroes is, werd de Amsterdamse
dames op alle manieren duidelijk
gemaakt. En – tot verbazing, of
misschien zelfs verbijstering van de
gastleraren – bleken de Nederlandse
meisjes die kerken, kastelen en musea
niet alleen heel interessant te vinden, ze
wilden er ook nog eens graag goed
rondkijken. Tja, gepokt en gemazeld
door de lange dagmarsen in Rome vonden
ze het programma zelfs verrassend
licht. Want er was ook ruimschoots tijd
om te shoppen, te shoppen en nog eens
te shoppen, voor terrasjes en tapas, en
om gewoon te genieten van het leven in
die wonderlijke romantische stad, vol
vriendelijke pleintjes, verborgen
binnenplaatsen, bloeiende bougainville
en een in de brandende zon glinsterende
rivier.
Het was een wonderlijke week, vol
tegenstellingen, maar ook vol onvergetelijke
momenten. Hopelijk gaan de
Sevillanen het, straks in maart 2010, op
onze school en in Amsterdam even fijn
hebben. Maar ook zij zullen straks bibberend
van de zenuwen de schuifdeuren
van Schiphol steeds dichterbij zien
komen.
Jinke Obbema
(docent Nederlands)

DE REIS NAAR PRAAG
Na een geslaagd ontvangst van een groep Tsjechische studenten in de lente van 2009 was het in de activiteitenweek de
beurt aan een groep van acht leerlingen uit V6 van Het Amsterdams Lyceum om Praag te bezoeken.
Ondanks de vroege vlucht kwam
iedereen uitgeslapen aan op Schiphol
en had iedereen er heel veel zin in.
In Praag maakten we kennis met
de Tsjechische geschiedenis en cultuur.
De gebruikelijke toeristische trekpleisters,
zoals de Karelsbrug en de burcht,
werden bezocht. Daarnaast maakten
we kennis met de vele kroegen en het
nachtleven dat elke dag van de week
doorgaat in Praag. Natuurlijk vonden
we dat allemaal erg interessant!
De tweede helft van de week brachten
we buiten Praag door. Hier zouden we
gaan bergbeklimmen, abseilen en
mountainbiken. Het weer gooide echter
roet in het eten: in plaats van zon en
blauwe luchten kregen we te maken
met een pak sneeuw van een halve
meter. Ondanks de gewijzigde plannen
konden we ons prima vermaken met
wandelingen door de sneeuw en
sneeuwgevechten. Daarna konden we
weer opwarmen voor de open haard.
Naast alle lol was er ook nog een serieus
bezoek aan Theresiënstadt, een
vesting die in de Tweede Wereldoorlog
als concentratiekamp werd gebruikt
door de Duitsers. We kregen een
7
indrukwekkende rondleiding door de
cellen en bezochten het getto in de stad
naast het kamp.
Na deze geweldige week was het
erg lastig om afscheid te nemen van
onze Tsjechische vrienden. We hebben
afgesproken om weer bij elkaar te
komen na de eindexamens.
David Woudenberg
(V6E)

ROME
8

UITWISSELING MET
STELLENBOSCH, ZUID-AFRIKA
In de activiteitenweek en de aansluitende herfstvakantie is een achttal leerlingen
op uitwisseling geweest naar Stellenbosch in Zuid-Afrika.
Bij aankomst op de internationale
luchthaven van Kaapstad staat de
groep leerlingen uit Stellenbosch, die
in april van dit jaar onze school
bezocht, ons vol spanning op te
wachten. Eindelijk zijn zij aan de
beurt om ons hun land, hun school,
hun leven te laten zien. De eerste
indrukken van Zuid-Afrika zijn al
direct confronterend. Het is al lang
donker voordat wij geland zijn. In
het donker worden we in de schoolbus
naar Stellenbosch gebracht. Pal onder
de aanvliegroute van de vliegtuigen
ligt Khayelitsha, het grootste township
van de West-Kaap, dat zich over
zo’n dertig kilometer uitstrekt langs
twee snelwegen. De schaarse straatverlichting
en rook van her en
der opgestookte vuurtjes maken het
uitzicht over de karige hutjes bijna
feeëriek. Hoe anders is het keurige,
welhaast burgerlijke Stellenbosch,
waarin we de volgende dag bij een
waterig voorjaarszonnetje ontwaken.
Die dag staat ons meteen een fikse
beproeving te wachten: het te voet
beklimmen van de Tafelberg.
En hoewel we vanaf de parkeerplaats
gerekend al 300 meter boven zeeniveau
zitten, zijn de laatste zeven-
honderd meter tot de top geen eenvoudige
opgave. Het ons in het vooruitzicht
gestelde tochtje met de gondel
terug naar beneden kon helaas geen
doorgang vinden. Door de sterk opgekomen
wind bleef de gondel aan de
grond, en moesten we aan den lijve
ondervinden waarom Kaap de Goede
Hoop ook wel bekend staat als de Cape
of Storms. Aan de top was de temperatuur
gedaald tot bij het vriespunt,
onttrok de mist ons het uitzicht over
Kaapstad en bleek het doorzettingsvermogen
van de gastleerlingen minder
te zijn dan het onze. Ik heb nog
steeds het gevoel dat zij direct hun
gram gehaald hebben wegens de fietstocht
van Het Amsterdams Lyceum
naar Marken, Volendam en Broek in
Waterland, waar wij hen een van de
laaste dagen van hun verblijf op getrakteerd
hebben. Zij zadelpijn, wij kramp
in de kuiten, eerlijk is eerlijk.
De dagen hierna hebben we de omgeving
van Stellenbosch verkend, een
bezoek gebracht aan de voormalige
gevangenis op Robbeneiland, het multiculturele
stadscentrum van Kaapstad
en enkele scholen in townships in de
buurt van Stellenbosch. ‘Wat is het
leven in Zuid-Afrika hard’, was een
9
veelgehoorde constatering van onze
leerlingen. Met name het bezoek aan
de scholen in Khayelitsha heeft diepe
indruk gemaakt. Niet alleen was het
geweldig te zien hoe deze leerlingen in
school functioneren, de gesprekken die
ik met docenten gevoerd heb deden mij
nog meer dan ooit beseffen hoe goed
we in Nederland leven. Verhalen over
leerlingen die thuis geconfronteerd
worden met huiselijk geweld, verkrachting,
verslaafde of afwezige
ouders, honger en alle problematiek
rond aids en hiv toonden aan hoe zwaar
en uitdagend het docentschap op zo’n
school is. Gelukkig wordt dit zichtbaar
terugbetaald door enorme inzet en
dankbaarheid bij deze leerlingen, die
zich eigenlijk alleen op school veilig en
beschermd weten.
De laatste dagen van het verblijf in
Zuid-Afrika stonden in het teken van
de natuur, die minstens zo indrukwekkend
en divers is als de Afrikaanse cultuur.
Via uitgestrekte wijnvelden, langs
adembenemende stranden, over grillige
bergketens en na een bezoek aan een
wildlife reserve kwamen we terug in
Stellenbosch voor een laatste braai. De
laatste middag op het strand van
Kaapstad begonnen alle indrukken
langzaam te bezinken. Een ervaring
om nooit te vergeten!
L. Vollenbronck
(docent aardrijkskunde/wiskunde)

Bekend recept
Het recept was bekend, want dit was
de tweede groep die onder leiding van
brombeer Piet en vliegenexpert John
de bakermat van de Incabeschaving en
tegelijkertijd de schatkamer van wat de
wereld nog aan biodiversiteit overheeft,
in Peru bezocht. Van de grens
met Columbia en het indrukwekkende
regenwoud tot aan de compleet ver-
ADIOS PERU!
“DE LAATSTE RESTEN
TROPISCH
REGENWOUD ”
A-weema-weh A-weema-weh
A-weema-weh A-weema-weh
In the jungle, the mighty jungle
The lion sleeps tonight …
Braaf zing ik met mijn collega mee tot de geroutineerde schoolsirenen
Julia, Suzanne en nog eens Julia het weer overnemen. Het klinkt
geweldig daar, in de nacht, aan de rand van een woudmeer op een houten
steiger, de tropennacht is ingegaan en de hemel telt zoveel sterren, dat we
er vanzelf stil van worden! Dan is er alleen nog het beledigd geluid van een
wakker geschrokken vogel.
Eén van de onvergetelijke momenten die de 29 leerlingen en hun twee
begeleiders nog tijden zullen koesteren, als ze weer in de gewone realiteit,
in Nederland, op Het Amsterdams Lyceum zijn teruggekeerd!
schillende kust van de Pacific aan de
andere kant. Van doornat en onder de
DEET sjouwen langs verbijsterend
hoge woudreuzen – ondertussen verslaafd
luisterend naar de boeiende en
onvermoede verhalen van beide biologen
– tot de woestijn aan de andere kant
van de Andes en daarna zien hoe wellustig
een zeeleeuwenfamilie zich voor
de toeristen uitrekt.
10
Helaas zal dit voorlopig de laatste reis
naar dit fascinerende werelddeel zijn,
want ook op onze school eist de
recessie haar tol. Zulke dure excursies
die veel meer kosten dan onze andere
buitenlandse trips, kunnen niet meer …
Natuurlijk is daar veel voor te zeggen,
maar het is wel een feit, dat de deelnemers
zelf het reisgeld hebben
opgebracht en daarnaast ook nog
eens met z’n allen een aanzienlijk
bedrag bij elkaar hebben gesprokkeld
voor ontwikkelingshulp in Peru! Als
je bovendien in aanmerking neemt,
hoe sterk de reis georganiseerd was en
hoe efficiënt we per vliegbootbuslooptaxitrein
dit immense land doorkruist
hebben, dan blijkt de prijs/ kwaliteitverhouding
toch buitengewoon
gunstig!
De reis
Voor wie niet weet wat er op zo’n reis
allemaal gebeurt, volgt hier een kort
verslag! Na een rechtstreekse vlucht
van dertien uur landen we op vrijdag
9 oktober in Lima, de hoofdstad.
Grauw, grijs en lelijk. Wel een paar
zwarte gieren gezien … Slapen in een
hotel en de volgende morgen om vier
uur (!) opstaan en weer terug naar
het vliegveld. Via het voormalige
Incabolwerk Cusco vliegen we naar
Puerto Maldenado, een wildweststadje
bij de grens met Columbia. De plotselinge
hitte bonst nog na in ons hoofd,
als we op slanke motorboten vier uur
lang stroomopwaarts varen. Waterschildpadden,
roodgroene ara’s en de
vervreemdende stilte van het regenwoud
om ons heen.
We arriveren bij ons verblijf voor de
komende week, het schoolbuitenhuis
van het rijke Newton College uit Lima.
Midden in de jungle met tjokkende
wevervogels in palmen en Marco’s
team om voor ons te koken. Drukkend

warm met een luchtvochtigheid van
100% en zoveel mogelijk bedekking
tegen de insecten! Een meesterlijke
tijd! Gegidst door de bezielende scouts
John en Piet kilometers door het oerwoud
gelopen en geleerd en geleerd en
geleerd …. Biodiversiteit, geniepige of
juist slimme insectentrucs, hoe klinkt
een brulaap in de vroege morgen tussen
cirkelzagende krekels, hoe kostbaar is
het gebied dat bedreigd wordt door op
dollars beluste oliemaatschappijen!
Rondgedobberd in een meer met
piranha’s, misschien zelfs een anaconda
en kaaimannetjes, terwijl ’n bende
capucijnaapjes in de bomen speelt.
Geneeskrachtig modderworstelen, krakend
tropisch onweer en wonderschone
zwoele avonden …
Dan keren we terug naar de bewoonde
wereld. Naar Cusco gaan we, naar de
stad van de trotse Peruaan Carlos die
ons de vergane, maar nog steeds imposante
glorie van de Inca-beschaving
laat zien. Er staan cavia en lamabiefstuk
op het menu en ineens dragen
onze jongens van die rare mutsen en
sommige meisjes poncho’s. Na de
Heilige Vallei volgt een bezoek aan
het wereldwonder Macchu Picchu. De
toeristen hebben gelijk – fantastisch
daar tussen de besneeuwde Andesreuzen,
al was het beklimmen van de
Potohsi top op de vorige dag met een
vioolstemmende Amerikaanse hippie
op een rotsblok ook bijzonder!
Van een heel andere dimensie was het
bezoek aan het bergdorp Patacancha.
De idealistische Stichting HOPE
(Holland Peru) bouwde onder andere
met door ons opgehaald geld een
landbouwschool. Ontroerend mooi
hoe Amsterdammers met kleurig
geklede Indianenkinderen op vierduizend
meter hoogte rond het kampvuur
dansten en hoe zij, eindeloos lang,
en wij, met de hand op ons hart en
onwennig, onze volksliederen zongen.
Moge de Apu’s (berggoden) hun kinderen
nog lang beschermen!
Na twee weken volgde het einde van de
rondreis met een bezoek aan onze gastheerschool,
het Newton College.
‘n Decadentrijke school die niet te
beroerd was de slachtoffers van de
zware aardbeving in de stad Pisco
financieel te steunen!
Wij gaan ook naar die stad waar na
twee jaar mensen nog steeds in tenten
wonen – de corrupte legerleiding hielp
voornamelijk zichzelf! Vlakbij liggen
de Islas Ballestas. De stank van een
zeven meter dikke laag vogelmest verhindert
ons niet op deze eilanden onze
laatste wonderen te zien. Pelikanen,
dolfijnen, zeeleeuwen, pinguïns en
papegaaiduikers doen ons uitgeleide,
als we naar het vliegveld gaan …
Tweeënhalve week … goed voor jarenlang
stof tot nadenken!
Kop boven het maaiveld
Komt het door Djuke die elke
dag – ook om half vijf in de ochtend –
zei dat ze er onwijs veel zin in
had? Of door het met vijfenveertig
doodstille mensen drijven in een boot
op een brede rivier om kaaimannen te
spotten? Misschien door de eigenwijze
Justin die altijd maar vragen heeft?
Door de wilde Victor die als een
volleerd Incakrijger over de rotsen
springt om Tupac Amaru de komst
van Pizarro te melden? Zijn het
Kim en Caithlin die tevreden naar
hun souvenirs kijken, mooi afgedongen
op de kleurige markt van
Aguas Calientes? Komt het door
Yan en Brian die er met sterk spel
voor zorgden dat de Peruanen voor
het eerst in eigen huis een voetbalnederlaag
leden? Of door het eskader
pelikanen dat ons begeleidde bij de
boottocht naar de Islas Ballestas?
11
Misschien Wilanne en Harm samen
gelukkig in Peru? Of Mandy, Isabel en
Caroline – kanjers die zich niet lieten
kisten door die hoge toppen, maar toch
ook tegen hun eigen fysieke bergen
aanliepen? Het arakoppel blauwgeel
stralend op een afgebroken palm?
Medicijnman Arjen die ook nog
eens alle kabels en verloopstekkers
voor elk technisch apparaat bij zich
had? Waren het Myrthe en Joyce die
ijskoud de ijskoude zee indoken,
omdat het nu eenmaal in het programma
stond? Is het Natasha die
gilt, dat er een tarantula onder de
douche zit? Is het Ella, als een tropische
storm en met een onuitputtelijke energie?
Of toch Rosanne, als ze midden
in een restaurant in Cusco trots vertelt
dat haar kerk 900 euro voor het
goede doel wil doneren? Of het adembenemend
uitzicht vanaf Wayne
Pichu, terwijl in de diepte de zilveren
Urubamba glinstert? Is het Peru zelf
dat de zon als naam voor zijn munteenheid
heeft?
Zeker! Ook!
Maar nóg meer door wat ik lees in de
ogen van die kleine Patacancha-
Indiaan HOPE ik, dat Het Amsterdams
weer snel de draad oppakt door naar
Peru te gaan en ook op dit gebied
de kop gewoon wel weer boven het
maaiveld uit wil steken!
R. Hendriks
(docent Nederlands)

DE SPORTINTERLYCEALE IN BAARN
‘Amsterdams Lyceum veel succes op jullie sportdag”, schalde door
de luidsprekers van de intercity. Met 120 leerlingen met de trein
naar Baarn was een nieuwe ervaring voor iedereen en ’s ochtends
vroeg al een hoop geregel voor de docenten lichamelijke opvoeding.
Want hoe vervoer je al die leerlingen wanneer de bus niet komt
opdagen? Gelukkig bleef iedereen in de juiste stemming en zingend
stappen de leerlingen uit de trein en liepen naar het sportpark voor
de Interlyceale in Baarn.
Onder een lekker zonnetje werd er
weer hard gestreden met als inzet de
beker. ‘s Ochtends waren eerst de teamsporten
aan de beurt. Hockey, basketbal,
softbal en voor de onderbouw leer-
lingen was er flagbal. De hockeyjongens
en -meisjes weerden zich kranig
maar konden niet voorkomen dat de
andere scholen steeds net iets effectiever
waren in de afronding en zij verloren
dan ook hun wedstrijden met een
nipt verschil. Bij het softbal bleef het
tot de laatste wedstrijd spannend wie er
winnaar zou worden. En uiteindelijk
bleken er drie teams op de eerste plaats
geëindigd te zijn waaronder Het
Amsterdams Lyceum.
Zowel bij de jongens als bij de meisjes
basketbal bleef het spannend tot aan de
laatste wedstrijd wie er zich winnaar
mocht noemen. Ondanks het mooie
spel, hetgeen regelmatig applaus opleverde
van de toeschouwers, verloren de
12
jongens in een zinderende finale met
slechts een punt verschil van Het
Kennemer Lyceum. Bij de meisjes was
Het Lorentz Casimir Lyceum helaas te
sterk voor ons team.
’s Middags vonden de atletiekwedstrijden
plaats. Jammer genoeg waren de
wedstrijden dit jaar op een grasbaan
zodat er geen records verbroken werden.
Gelukkig zijn onze atleten erg
flexibel en leden de prestaties er niet
onder. Vooral de bovenbouw leerlingen
boekten prima resultaten en behaalden
diverse eerste en tweede plaatsen! Dit
wil trouwens niet zeggen dat de onderbouw
niet goed presteerde: ook de
jongste atleten deden het heel goed op
de Baarnse grasbaan.
Jammer genoeg bleek dit allemaal niet
voldoende om de beker mee te nemen
naar Amsterdam. Deze werd gewonnen
door Het Lorentz Casimir Lyceum.
Nu maar hopen dat iedereen zijn vorm
blijft vasthouden en iets zal verbeteren
want in 2010 zal de Sport Interlyceale
plaatsvinden in … Amsterdam! In het
Olympisch Stadion en de Sporthallen
Zuid.
Kees van Mierlo
(docent lichamelijke opvoeding)

DE THEATERVOORSTELLING
VOORSTELLING UNZIPPED
DANSKLAS C EN TONEELKLAS C TRADEN EIND SEPTEMBER VERSCHILLEN-
DE KEREN OP IN HET ROZENTHEATER EN HET OSTADETHEATER MET DE
THEATERVOORSTELLING UNZIPPED.
Toneelspelen voor publiek is natuurlijk altijd spannend, maar
wanneer je als acteur of danser weet dat je ook nog beoordeeld
wordt, is het waarschijnlijk helemaal zenuwslopend. Een externe
commissie van professionele theaterkenners moest namelijk een
oordeel geven over de leerlingen van Dans- en Toneelklas C. De
mening van deze profs bepaalt mede of de betreffende leerlingen
hun certificaat B behalen. Toch maakten de dansers en acteurs
helemaal geen nerveuze indruk. Zij hebben natuurlijk ook al heel
wat keren op het podium gestaan.
Wat was er te zien? De leerlingen
waren allemaal in wijde, witte blouses
en een zwarte rok of broek gehuld.
Wanneer zij niet een scène speelden,
zaten zij aan de zijkant van het podium.
Dans en spel werden mooi afgewisseld
en vormden onder andere door de kostuums
een duidelijk geheel, ondanks
het feit dat er veel diversiteit zat in de
verhalen die verteld werden.
Sommige stukjes toonden het publiek
13
humoristische dialogen, zoals het
gesprek tussen een dame en heer,
waarbij zij constant vreemde geluiden
produceerde en op tilt sloeg wanneer
haar gesprekspartner een bepaald
woord gebruikte. Goed gespeeld! Ook
de scène in de boekwinkel was erg
grappig, net zoals die waarin iemand
veel geld kwijtraakt aan gesprekken.
En wat te denken van de perikelen in de
brillenwinkel annex gehoorapparatenzaak?
En hoe grappig is het om te zien
hoe Twan (de enige jongen in de hele
voorstelling!) heel zielig smeekt om
binnen gelaten te worden door zijn
kwade vrouw.
Maar er waren ook delen die aangrijpend
en ontroerend waren. Zo
oogstte Diana bij mij veel bewondering
voor het stuk waarin zij iemand laat
zien die emotioneel instort. En de dans
van Vera was woest en vol passie. De
scène waarin alle spelers en dansers in
ondergoed een dans uitvoerden, zag er
heel mooi uit en natuurlijk is het ook
heel gedurfd om dit te doen. Tenslotte
komen er allerlei ouders, leraren en
vrienden kijken!
Elders in deze MEDEDELINGEN
vindt u een verslag van Machteld
Hendriks over de uitreiking van de
certificaten. Het oordeel van de
professionele commissie was nog niet
bekend toen ik de zaal verliet, maar
mijn mening stond in ieder geval al
vast: een prachtige voorstelling, knap
gedaan!
MK

THEATERKLAS 28 OKTOBER 2009
CERTIFICAATUITREIKING
Na ruim vier weken na de laatste voorstellingsavond was het dan
eindelijk zover. De leerlingen die in de Afstudeervoorstelling
UNZIPPED speelden en dansten, kregen eindelijk te horen of
ze hun Certificaat B wel of niet hadden behaald. Vol spanning
zat iedereen in de aula totdat Robert Ceelen (artistiek leider van
de Theaterklas) zou vertellen wie er in de externe commissie zat
en vooral wat zij van de voorstelling en van ieders persoonlijke
kwaliteiten vonden.
Maar eerst werden alle leerlingen die in
juni hun Certificaat A hadden behaald
en gekozen hadden om niet op te gaan
voor hun Certificaat B, naar voren
gehaald om hun Certificaat A in ontvangst
te nemen. Het Certificaat A
staat voor: “het met succes doorlopen
hebben van de opleiding Dans of opleiding
Toneel; de leerling beheerst de
basiselementen; heeft zich voldoende
ontwikkeld en heeft volwaardig meegedaan
aan diverse uitvoeringen/optredens”.
Met Certificaat B behaalt een
leerling een professioneel advies en
een serieus visitekaartje voor vervolgtrajecten.
De externe commissie be-
stond dit jaar uit de volgende professionals:
voor dans Brechtje Haverkate,
Suzy Blok en Cherif Zaouali, voor
dans en toneel Gerard Cornelisse, voor
toneel Marte Boneschansker, Aad Spee
en Hélène Meijer. En… De externe
commissie vond de voorstelling
UNZIPPED opmerkelijk goed. De
groep oogde als een team, was gedreven,
met veel energie en aangenaam
om naar te kijken; dansers speelden en
acteurs bewogen. Het enthousiasme
was voelbaar en de voorstelling groeide
naarmate de dagen vorderde. De
voorstelling behield zijn kwaliteit na
twee of meerdere keren gezien te zijn,
14
hoewel er te weinig gebruik gemaakt
werd van rustmomenten; de voorstelling
miste links en recht ook ‘adem’.
Het stemgebruik had een erg
hoog ‘Amsterdam Zuid’ gehalte, de
begrippen volks en aards hadden meer
uitgediept mogen worden. De verschillen
tussen de dansen en de solo’s
hadden over het algemeen wel extremer
gemogen. Een sterk ensemble,
deze jongeren van de Theaterklas zijn
verrijkt met een bredere kijk op de
wereld. Hier kwamen andere talenten
aan bod dan enkel leren en presteren.
Hulde! De gemiddelde cijfers van de
vakcommissie per leerling varieerden
tussen de 5.5 en de 8.7. Na afloop van
het formele gedeelte werd de
Afrikaanse dans uit de voorstelling
gedanst door alle huidige dansklassen,
alle Theaterklasdocenten en de technici
van de voorstelling (Ilias en Joris).
Hilarisch! Daarna was er nog een
feestelijke nazit met foto’s van de
voorstelling die geprojecteerd werden
en de film van UNZIPPED die
gedraaid werd.
Al met al een geslaagde, gedenkwaardige
avond.
Dominique, Anna, Kate, Rutger,
Lisa, Zará, Mora nogmaals
gefeliciteerd met het behalen van
Certificaat A!
Julia, Fee, Karlijn, Yumiko,
Fiorella, Diana, Twan, Djûke, Kim,
Fien, Sophie, Sofia, Vera nogmaals
gefeliciteerd met het behalen van
Certificaat B!
Machteld Hendriks

ACTIVITEITENWEEK 2009
V 4 : B E E L D E N E N B O L L Y W O O D
De week voor de herfstvakantie staat
op onze school al jarenlang in het teken
van de buitenlandse reizen en de activiteitenweek.
Laatstgenoemde term
houdt in dat de leerlingen die niet in
het buitenland verblijven lessen,
workgroepen en activiteiten bijwonen
die in het teken van een bepaald thema
staan. Het vak CKV verzorgt deze
week voor V4.
De activiteitenweek voor V4 was ook
dit jaar, gezien de verslagen van de
deelnemers, een doorslaand succes.
Evenals voorgaande jaren waren de
lessen over de bijbel van Marten Kircz
weer uiterst boeiend en bijzonder
amusant. Een aantal leerlingen meende
dan ook dat de bijbel veel ‘leuker’ is
dan ze eigenlijk dacht. De workshops
Chinees van Trix Driessen mochten
er ook weer zijn: niet alleen de
leerlingen maar ook de begeleidende
docenten waren zeer geboeid.
Romke Koch nam zelfs een Chinees
schoolschriftje mee om zijn twee
kleine kinderen voor te bereiden op een
toekomst, waarin China ongetwijfeld
een grote rol gaat spelen. Iedereen
schilderde met Chinese penseel en inkt
een aantal persoonlijke karakters, met
opnieuw een prachtig resultaat.
Volgend jaar weer!
Het lijkt wel of er ieder jaar mooiere
foto’s worden genomen van architectuur
in de omgeving van school en
dat ligt zeker niet aan de geavanceerde
toestellen waarmee ze worden
gemaakt. Onze leerlingen kijken steeds
beter en analyseren de gebouwen erg
goed. Het lijkt wel of in dit opzicht de
lessen CKV vruchten gaan afwerpen.
Ook is er steeds meer belangstelling
om architect te worden bij de leerlingen,
dus hopelijk gaat de crisis
snel voorbij zodat er veel behoefte
komt aan architecten.
15
Tot groot genoegen van ondergetekende
was de activiteitenweek net de
laatste week van Art Amsterdam, met
een boeiende beeldententoonstelling
op de Apollo- en Minervalaan. De
deelnemers moesten behalve een
fotoreportage ook een thema kiezen,
hetgeen niet makkelijk was, tenzij
je je concentreerde op het thema
‘verkreukelde auto’s’, voor veel kunstenaars
kennelijk een actueel onderwerp.
Nog altijd boeide Michael Moore’s
documentaire Bowling for Columbine,
gemaakt naar aanleiding van een
schietpartij op Columbine High School
in de Verenigde Staten. Helaas is dit
nog steeds actueel gezien vergelijkbare
gebeurtenissen in Duitsland en de
Verenigde Staten de afgelopen twee
jaar.
De week werd dit jaar afgesloten met
een Bollywoodfestival in samenwerking
met het Tropenmuseum.
Uitgangspunt was de Indiase soap
Kubi Kashi, Kubi Kashi (Goede tijden,
Slechte tijden), waarvan acht afleveringen
werden bekeken, afgewisseld met
workshops dans en muziek uit
Bollywood. Op de laatste dag waren er
twee workshops Indiaas koken (met
dank aan het O.O.P!). Er werden heerlijke
hapjes gemaakt, die vooral bij de
begeleiding en organisatie zeer in de
smaak vielen, want de makers zelf
vonden het maar vreemd gekruid
voedsel. Ondergetekende en collega’s
verlieten daardoor bijzonder gevuld
en voldaan de school om in de herfstvakantie
eens flink uit te rusten van
deze leuke maar vermoeiende week.
JR

IDFA 2009: KASSIM, THE DREAM
Regie: Kief Davidson
De IDFA mag zich verheugen in een steeds grotere belangstelling.
Het krijgen van kaarten voor de documentaires wordt steeds
moeilijker, want veel Amsterdammers hebben een passe-partout;
deze mensen bekijken zo’n vier films per dag, een week lang!
Dit is begrijpelijk want een goede documentaire doet wat betreft
spanning niet onder voor een speelfilm. Sterker: sommige
documentaires maken bij het publiek zelfs meer emoties los.
Dit geldt ook voor de film die V4 dit
jaar in Pathé De Munt zag, getiteld:
Kassim, the dream, het verhaal van
de jonge, tot Amerikaan genaturaliseerde,
bokskampioen. De Oegandese
Kassim Ouma wist door middel
van boksen zijn traumatische jeugd
als kindsoldaat te verwerken. Op zijn
zesde werd Kassim met een aantal
leeftijdsgenootjes ontvoerd door het
Oegandese rebellenleger en gedwongen
om onschuldige dorpelingen
dood te schieten. In de film wordt
duidelijk dat jonge kinderen zodanig
zijn geïndoctrineerd dat ze doden
en verkrachten heel normaal gaan
vinden. In een aantal gevallen dood-
den ze zelfs hun eigen familie.
Kassim heeft nooit een andere dan
een militaire opleiding gehad en
belandt uiteindelijk, zoals veel lotgenoten,
in het Oegandese leger.
Pas aan het eind van zijn puberteit
krijgt zijn trauma hem in de greep.
Hij deserteert en weet het land te
ontvluchten. Hierdoor kan hij in
feite nooit meer terug naar Oeganda.
Zijn moeder, zoontje en grootmoeder
laat hij daar achter. Door
zijn succes als bokser krijgt hij in
de Verenigde Staten zijn leven
weer enigszins op de rails: zijn
vriendin en tweede zoontje zijn
daarbij zijn steun en toeverlaat.
Sinterklaas
Bij de intocht van de goedheiligman in Amsterdam op zondag 15 november
was een record aantal Pieten aanwezig. Onder die Pieten bevonden zich zoals
elk jaar ook Pieten van Het Amsterdams Lyceum, onder leiding van onze eigen
hoofdpiet. Waarschijnlijk is het de laatste keer geweest dat hij dit voor de
school heeft gedaan en gaat hij vanaf volgend jaar een andere functie binnen
het Sintgebeuren bekleden. Docent natuurkunde Martijn Toonen heeft dit jaar
dan ook al proefgedraaid en zal de fakkel van hem overnemen.
Op de foto ziet u onze ervaren hoofdpiet. Weet u wie van de twee het is en wie
hij in het echte leven is? Dank je wel Piet, dat je al die jaren een hele zondag
onze leerlingen wilde begeleiden!
16
In 2006 wordt hij jeugdkampioen
in de middenklasse en groeit hij
uit tot een held en een voorbeeld,
ook in zijn thuisland. Kassim vraagt
een visum voor Oeganda aan;
hij wil zijn familie bezoeken en
het graf van zijn vader, die
werd gedood omdat Kassim
deserteerde uit het leger. Hij weet
dat hij een risico neemt, want
op desertie staat levenslang. In
Oeganda wordt hij als een held
binnengehaald. Het zijn aangrijpende
beelden wanneer hij zijn grootmoeder
terugziet en een ‘verwerkingstoneelstuk’
van de dorpelingen
bekijkt, waarin zijn hele jeugd voorbijkomt.
De beelden in de documentaire
komen zo dichtbij dat je vanaf
het begin het gevoel hebt dat je als
het ware de film binnenwandelt.
Dit maakte in de zaal veel reacties los
en de film kreeg na afloop zelfs een
applaus.
JR
TvV

West Side Story
Op 1 oktober verzamelden zich een
groep leerlingen uit V4 voor Carré.
Zij hadden zich bij het vak CKV
opgegeven voor de musical West Side
Story. Het wereldberoemde verhaal
van Tony en Maria die zielsveel van
elkaar houden maar ten onder gaan
aan de vete tussen twee straatbendes
in New York wordt al sinds 1957
op toneel opgevoerd, maar de
liefdesgeschiedenis blijft boeiend
en herkenbaar. Alleen het gebouw
al, de hele entourage maakte deze
voorstelling voor ons allemaal tot
een echt avondje uit. We kregen de
originele versie te zien, met een
Amerikaanse cast. De voorstelling
werd opgevoerd in het kader van
Amsterdam - New York 400 jaar. Er
werd prachtig gezongen en gedanst.
De dialogen waren af en toe een
beetje moeilijk te volgen. Dat was
jammer. Carla Krot uit V4C schreef in
haar verslag over de voorstelling: “Ik
vond het een bijzondere voorstelling,
ondanks dat ik af en toe niet begreep
waar de dialogen over gingen. De dans
en zang waren heel bijzonder om
te zien en te horen. Het meest heb ik
meegeleefd met Maria, omdat ze er aan
het einde alleen voorstond, toen ze haar
broer Bernardo en haar geliefde Tony
verloor. Ze speelde heel goed haar rol,
zong goed, en wist goed emotie over
te brengen.”
CKV AKTIEF
In de vierde klas maken de leerlingen kennis met een nieuw vak:
CKV, oftewel Culturele Kunstzinnige Vorming. Zij maken kennis
met klassieke en moderne muziek, met toneel, dans, musicals, beeldende
kunst en fotografie. Hieronder leest u waar de leerlingen de
afgelopen maanden zoal geweest zijn. De verslaggeving is van een
docente die dit vak geeft.
Saxofoonworkshop
In de week van 2 november hebben
alle klassen die CKV hebben een saxofoonworkshop
gevolgd. De docent
kwam met een steekwagen met
26 koffers met saxofoons het lokaal
binnen. Een indrukwekkend gezicht, al
die goudglimmende instrumenten, die
uit die koffers tevoorschijn kwamen!
We begonnen met leren blazen zonder
instrument. Door middel van een bord
met gekleurde stippen, waarop te zien
was welke toetsen ingedrukt moesten
worden, lukte het om er muziek uit te
krijgen. Je zal het geloven of niet maar
na een uur speelde de hele klas James
Brown. Maar de waardering en
het respect voor Candy Dulfer is bij
leerlingen en begeleiders enorm toegenomen!
Percussie workshop
Ook hebben bijna alle klassen die
CKV volgen meegedaan met een
percussie workshop. De muzikant
Klaus kwam binnen met plastic
tonnen, flessen en pannen, kleine
stokken en stokjes met een soort
tennisballen erop. Het zag er erg vrolijk
uit. De leerlingen gingen hard aan
het werk en na een tijdje kenden zij
verschillende ritmes. Elk “instrument”
had hierbij zijn eigen ritme. Door
de instrumenten met elkaar te
combineren, ontstond na een uur
een prachtige muziekstuk. En dat
17
op de vrijdagmiddag! Pelle Keizer
uit V4C schreef in zijn verslag:
“Aanvankelijk had ik weinig zin in
de trommelcursus. Logisch, je hebt
wel wat beters te doen op de
vrijdagmiddag, maar goed. Ik speelde
op een lege fles wodka, die een
ontzettend hoog geluid voortbracht.
Hoe beter we speelden, hoe leuker
het werd. Uiteindelijk heb ik toch
een leuke middag gehad, het enige
probleem was dat mijn oren nog twee
uur hebben doorgesuisd.”
Kamp Holland
Begin september is er een groep
leerlingen uit V4C naar de Stadschouwburg
geweest. Daar speelde
toneelgroep Orkater het stuk Kamp
Holland, een stuk over onze soldaten
in Uruzgan. Zowel de docenten als
de leerlingen hebben genoten van
dit indringende stuk. De afwisseling
waarin je de moed en bravoure van
de jongens ziet, afgewisseld met de
stukken waarin ze jong angstig en
verlangend naar huis zijn, werd heel
goed gespeeld.
Leopold Witte hield aan het einde
van de voorstelling een lange
monoloog met de zaal. Hij zei
ondermeer: “Staan wij achter deze
situatie…… zijn wij daar in staat
te helpen……. Het is een politieke
keuze.” Hiermee zette hij ons flink
aan het denken. De volgende ochtend
stond er in de krant : “Weer een dode
in Afghanistan.”
Irma Morselt
(docent CKV en handvaardigheid)

BÈTA OP HET AMSTERDAMS!
Wie aan Het Amsterdams Lyceum denkt, krijgt een beeld van
een taal- en cultuurschool. Onze leerlingen kunnen kiezen voor de
klassieke talen, versterkt Engels, Spaans of Italiaans. Toch blijft het
op bètagebied niet stil. In de Mededelingen zal vanaf heden ieder
nummer aandacht worden besteed aan belangrijke activiteiten
rondom de exacte vakken.
Standaardpakket
Net als iedere school biedt het
Amsterdams de vakken biologie, wis-,
schei- en natuurkunde aan. Biologie en
wiskunde starten in de eerste klas,
natuurkunde begint in de tweede en
in de derde klas komt daar scheikunde
bij. Daarnaast volgen alle leerlingen
in de bovenbouw het bètavak ANW
(Algemene Natuur Wetenschappen).
In deze lessen komt wetenschapsgeschiedenis
en -filosofie aan de orde
in de context van onderwerpen als: het
zonnestelsel, de anticonceptiepil en de
ontdekking van penicilline. Ook hier
verschilt ons beleid niet met dat van
andere scholen.
Het Amsterdams onderscheidt zich wel
door het aanbieden van BNW, dat staat
voor: Basis Natuur Wetenschappen.
Extra bèta in de eerste klas!
In samenwerking met anderen is dit
vak speciaal op ons lyceum ontwik-
keld. Leerlingen leren hier onderzoek
doen volgens de natuurwetenschappelijke
onderzoeksmethode: experimenteren,
voorspellen, observeren
en concluderen. Dit vak gaat zijn derde
jaar in en wordt ieder jaar bijgesteld op
grond van de ervaringen uit de klas.
Sinds vorig schooljaar kunnen leerlingen
de bovenbouwvakken NLT
(Natuur Leven en Technologie) en
wiskunde D volgen.
Het invoeren van deze vakken was
niet verplicht, maar een bewuste keuze
van de school. Landelijk biedt 40%
van de scholen NLT aan en 71% wiskunde
D.
Bij NLT worden de bètavakken
gecombineerd. Het vak wordt gezamenlijk
gegeven door docenten natuurkunde,
scheikunde en biologie. De stof
van NLT behelst onderwerpen uit het
dagelijks leven, zoals rijden onder
invloed, sportprestaties en forensische
technieken.
18
NLT is bedoeld als kers op de taart
van één van de natuurprofielen en als
oriëntatie op een studiekeuze in de
bètarichting. NLT kan in de bovenbouw
gekozen worden vanaf de vierde
klas.
Wiskunde D wordt aangeboden als
keuzevak in het profiel Natuur en
Techniek. Het vak biedt verbreding en
verdieping op de verplichte wiskunde.
Zo worden onderwerpen behandeld als
kegelsneden en complexe getallen.
Er is meer…
Tot zover ons standaardpakket. We
doen echter nog meer om de interesse
in de exacte wetenschap te stimuleren.
Jaarlijks vinden in de activiteitenweek
altijd bèta-activiteiten plaats. In deze
week maakten de derdeklassers bijvoorbeeld
een waterraket.
Dit jaar maakten de zogeheten
ITS-labs voor het eerst deel uit
van de activiteitenweek. ITS staat
voor Informatica, Techniek en Science.
Dit is een samenwerkingsverband
tussen middelbare scholen en het
hoger onderwijs. Door deel te nemen
aan dit project kunnen wij gebruik
maken van de faciliteiten op de
hogeschool en de universiteit. Dit
jaar hebben leerlingen kennisgemaakt
met de productie van de kleurstof
indigo. Een andere groep bestudeerde
de weerstand van een speciaal materiaal,
waar kwantummechanische effecten
een rol spelen. De activiteiten
zijn goed bevallen. Onze bètadocenten
zien de ITS-labs dan ook als een zeer
welkome aanvulling op ons onderwijsaanbod.

Bombardement
Wij worden op aarde constant gebombardeerd
met deeltjes uit het heelal. Af
en toe zitten daar deeltjes bij met een
hele hoge energie. Ter vergelijking: we
hebben het over de bewegingsenergie
van een bowlingbal die de kegels raakt,
maar dan geconcentreerd in één deeltje
ter grootte van een miljoenste van een
miljardste meter: dit is gigantisch!
Waar deze deeltjes vandaan komen en
waar ze hun energie verkrijgen?
Niemand weet het… Via HiSPARC
proberen wij antwoorden op deze vragen
te vinden.
Al vele jaren doen wij mee aan een project
van HiSPARC. Op het dak van
onze school staan door onze leerlingen
zelfgebouwde detectoren voor het
bestuderen van deze hoog energetische
kosmische straling. Samen met de
detectoren van enkele andere scholen
in Amsterdam vormen wij een
netwerk. Op deze manier leveren wij
een bijdrage aan hoogwaardig wetenschappelijk
onderzoek.
In mijn tijd, als leerling van Het
Amsterdams, heb ik mogen meebouwen
aan een set HiSPARC-detectoren.
Dit project vormde voor mij
indertijd de aanleiding tot de keuze
voor een bètastudie. Nadat de detectoren
recentelijk enige tijd niet
werkten, zijn leerlingen nu in samenwerking
met de universiteit bezig deze
weer aan de praat te krijgen. Ware
wetenschap!
Bruisend bètafeest
Op 09-09-2009 werd de website
sciencespace.nl gelanceerd, speciaal
bedoeld voor de promotie van de
bètavakken in de onderbouw. Voor
de lancering werd een feestje
georganiseerd in de Melkweg. Samen
met G3B en de TOA (Technische
Onderwijs Assistent) ben ik richting
het Leidseplein getogen om deze
gebeurtenis mee te maken.
Op de website vinden leerlingen zaken
als, filmpjes, educatieve spelletjes
en natuurlijk artikelen over bètaonderwerpen.
Science Space probeert leerlingen
ook te helpen bij het maken
van hun profielkeuze.
Daarnaast kunnen leerlingen vragen
stellen die binnen enkele dagen worden
beantwoord.
Voor de gelegenheid was een DJ/VJduo
ingehuurd voor een spetterende
middag. Van mijn leerlingen kreeg ik
direct te horen dat dansen in de middag
toch echt niet kon! Dat doe je ’s avonds,
werd mij te verstaan gegeven. Iedereen
kon gratis een drankje nemen en we
werden getrakteerd op een bètashow.
Zo demonstreerde Peter de Lith waar
zijn robot toe in staat was: push ups op
één hand, radslagen, een koprol, niets
was deze robot te gek. Het aardige is
dat er een bètaproject Robotica loopt,
dat leerlingen zelf in staat stelt zo’n
robot te programmeren.
Naar mijn inschatting trok het verhaal
van astronome Sera Markoff, een
stoere, jonge wetenschapper, de meeste
aandacht. Zij kwam vertellen over
19
haar specialisme: zwarte gaten. Haar
inspirerende verhaal boeide van begin
tot einde.
Zo vertelde ze dat alle atomen waar de
mens uit opgebouwd is, ooit gecreëerd
zijn bij de ontploffing van een ster. De
wetenschap dat wij gemaakt zijn van
sterrenstof zal mijn leerlingen nog lang
bijblijven.
Als de aandacht al even verslapte, was
deze meteen weer terug bij de freezing
physics show van de universiteit
Leiden. Met behulp van vloeibare stikstof
werden kurken gelanceerd, een
stoomfontein gecreëerd en het hoogtepunt:
de lancering van de site met een
vacuümkanon!
Het stereotype beeld van de mannelijke
bèta met warrig haar, gehuld in een
overhemd met ruitjes en/of streepjes
werd deze middag duidelijk tegengesproken.
Bètavakken saai? Dacht het
niet!
De happening werd afgesloten met het
uitdelen van heuse Science Space
T-shirts. Twee van mijn leerlingen hulden
zich de eerstvolgende les na het
bètafeestje in dit T-shirt. Zij hadden het
duidelijk naar hun zin gehad!
In het volgende nummer zal ik uitgebreider
aandacht besteden aan het vak
NLT. Wat waren de bedoelingen en
strookt dit met de praktijk?
Daarnaast komt er een project
Sterrenkunde voor de derde klas, in het
kader van het internationale jaar van de
sterrenkunde.
Dit jaar is het 400 jaar geleden dat
Galileo Galileï als eerste mens met een
telescoop naar de grootste planeet van
ons zonnestelsel keek. Hij ontdekte
toen de vier grootste manen van Jupiter.
Wordt vervolgd…
LdV

MASTERCLASS
EDDY TERSTALL
Op zaterdagochtend 19 september
togen drie leerlingen van Hallywood,
de videoclub van onze school, naar
Studio West aan het Osdorpplein.
Daar gingen zij een masterclass
filmmaken volgen, onder leiding van
regisseur Eddy Terstall. Om een idee
te krijgen van het werk van deze
filmmaker, moest vooraf de film
Simon worden bekeken.
Terstall leerde de deelnemers in
een paar uur tijd veel over camerastandpunten,
Youtube en low budget
films. Daarnaast kon men onderling
ervaringen uitwisselen. “Heel leerzaam”,
aldus één van de deelneemsters.
Op de foto ziet u van links naar rechts
Noer Paanakker (V5F), Stefano
Dooijes (oud leerling), Eddy Terstall
(regisseur en oud leerling!), Joëlle
Snijders (A3B), Zev Roodenburg
(oud leerling) en Annel Koomen
(G2A).
Jennifer Hensen,
(beschermvrouw videoclub
Hallywood en docent tekenen en
CKV)
“Functioneel lummelen”
een gedragsontwikkeling- en communicatietraining voor
ouders van pubers
Mijn naam is Adriënne Wurpel.
Ik ben regisseur, schrijver en trainer/counselor, oud-lid van de
Ouderraad. En moeder. Van hier uit heb ik deze communicatietraining
ontwikkeld die ik met medewerking van Het Amsterdams
Lyceum aan ouders van pubers geef.
Functioneel lummelen is een training
voor ouders van tieners die het gevoel
hebben dat “hun eens zo gewillige,
lieve, gehoorzame en schrandere kind
is veranderd in een zwijgende en onbegrijpelijke
tiener die onverstaanbaar
mompelt, huiswerk bij voorkeur niet
maakt en op de bank hangt, alleen nog
maar smst, hyves-t. En bij voorkeur in
te koude kleren rondloopt, te weinig/te
veel eet en te weinig of te lang slaapt.”
Of in ieder geval iets wat hier op lijkt.
Waarom? “Wat hebben we fout
gedaan”, vragen sommige ouders zich
misschien af, “waar zijn we het kwijtgeraakt?”
Hoe blijf je als ouder nog een
beetje zitten in de grillige achtbaan van
emoties en hormonen? Kan je het leven
weer wat leuker maken? Dat er niet
langs elkaar heen geleefd wordt? Valt
er überhaupt nog een beetje te communiceren?
Ja.
Hoe dan? Deze training geeft in drie
maandagavonden, waar alle informatie
vertrouwelijk wordt behandeld, handvatten,
praktische tips en bekende of
nog onbekende inzichten om de regie
20
over jezelf en je puber terug te krijgen.
We werken interactief vanuit bepaalde
checkpunten naar een nieuwe, persoonlijke
situatie toe. En vanuit die
situatie is het mogelijk om ontspannen
met je kind om te gaan en meer ruimte
voor jezelf te krijgen.
Waar? Het Amsterdams Lyceum
training I: 4 en 18 januari , 8 februari
training II: 11 januari,1 en 15 februari
training III: 1, 8 en 22 maart
training IV: 15, 29 maart en 12 april
€ 90,= per deelnemer voor drie
avonden.
INFORMATIE EN AANMELDINGEN:
adriennewurpel@gmail.com
mobiel: 06 246 07 886
reacties van deelnemers:
“Je leert beter omgaan met de ergernissen”
“De herkenbaarheid geeft steun”
“Inspirerend!”
“De inzichten en handvatten maken
dat je de puberincidenten los van
elkaar kunt bekijken en analyseren.
Dan kan je er afstand van nemen.”

“JE MOET NOOIT OUDE SCHOENEN
WEGGOOIEN VOOR JE NIEUWE HEBT.’’
Tien jaar terug was Het Amsterdams
Lyceum nog een school waarop Mavo,
Havo en Vwo kon worden gevolgd. In
Havo 4 zat een klein ventje dat niet op
zijn mondje was gevallen: Rasmus.
Lezen was voor hem als dyslect geen
passie en toen De aanslag van Harry
Mulisch werd behandeld in de klas,
gruwde hij van alle thema’s en motieven.
“Waarom moet ik dat nu weten?”,
vroeg hij zich hardop af.
Afgelopen maand at het hele docentencorps
na afloop van de studiedag in een
gezellig eetcafé genaamd Dubbel op
een steenworp afstand van het Leidseplein.
De eigenaar die ons breed lachend
stond op te wachten was niemand
minder dan Rasmus Emmelkamp.
Twee weken later sprak ik hem in de
docentenkamer van school over hoe
het hem verging sinds zijn examen in
2000.
MK: Hoe kijk je terug op je middelbare
schooltijd?
RE: Het was een gezellige tijd hier op
Het Amsterdams. Ik zie nog steeds
INTERVIEW MET RASMUS EMMELKAMP
Onderstaand interview is het eerste in een nieuwe serie: de oudleerling.
In elk nummer van het blad zal een vraaggesprek te vinden
zijn met een jongen, meisje, man of vrouw die ooit op Het
Amsterdams Lyceum heeft gezeten. De eerste oud-leerling in deze
rubriek is Rasmus Emmelkamp (27).
mensen waarmee ik examen heb
gedaan, vooral mijn beste vriend
Thomas. Voordat ik hier kwam zat ik
op een LOM-school, de St. Paulus hier
vlak in de buurt. Mijn juf zei dat ik
zeker weten nooit Mavo zou kunnen
doen maar mijn ouders geloofden dit
niet en zij kregen voor elkaar dat ik hier
op proef mocht komen in de
Mavobrugklas, 1 E.
Na het eerste jaar kon ik naar Havo 2 en
ik heb mijn Havodiploma zonder zittenblijven
gehaald. Toen ik van mijn
moeder hoorde dat eerst de Mavo- en
later de Havoafdeling werd afgestoten,
vond ik dat jammer, juist omdat ik zelf
zoveel te danken heb gehad aan de
brede instroom hier op school.
MK: Ik herinner mij dat je niet zo dol
was op de Nederlandse literatuur.
RE: Ik had een gruwelijke hekel aan
lezen. Ik weet nog dat ik negen boeken
moest lezen voor het mondeling
Nederlands in Havo 5. Ik had een boek
gelezen en van acht romans had ik
zoveel mogelijk uittreksels doorgenomen.
Ik kneep hem ontzettend, want ik
deed mijn mondeling bij mevrouw
Stinis en die wist alles van boeken.
Ik deed het behoorlijk goed maar
bij het laatste boek dreigde het mis te
gaan, omdat ik de kaft, die ik nooit
gezien had, moest beschrijven. Ik wist
21
mij er uit te redden en kreeg een 6.5.
Pfff!
MK: Wat is je leukste herinnering
aan Het Amsterdams?
RE: In mei van het laatste jaar hebben
we nog een examenstunt verzonnen, de
eerste sinds jaren: we zijn de hele nacht
op ‘huisbezoek’ geweest bij docenten
die we dan met verward haar en in
boxershort vastlegde op de videocamera.
Erg leuk!
MK: Wat ben je na je examen gaan
doen?
RE: Eerst ben ik een jaar gaan
werken, in de horeca, maar mijn
ouders wilden graag dat ik ging studeren
dus ik koos voor de studie Financial
Services Management. Daarna kreeg
ik een baan bij ING; ik vond het
daar prima, maar mijn hart lag bij de
horeca; daarom heb ik mijn baan
opgezegd en samen met een goede
vriend, Serge, ben ik op zoek gegaan
naar een ruimte. We wilden een
eetcafé op een goede locatie en dat
is gelukt: samen zijn we nu de eigenaar
van Stoop & Stoop en van Dubbel,
beide gelegen in de buurt van het
Leidseplein. In de praktijk vind je
mij vooral in Dubbel en ontfermt
Serge zich over Stoop & Stoop. Het
gaat ontzettend goed: we zijn nu twee
jaar bezig en we hebben sindsdien
constant veel eters. Ik ben heel blij en
tevreden.
MK: En de toekomst?

RE: Ik hoop nog lang in de horeca te
blijven werken. Omdat onze restaurants
zo goed lopen, merk ik dat het weer een
beetje gaat kriebelen.
MK: Waar denk je aan?
RE: Misschien nog iets erbij over
een tijdje. Tegelijk zie ik om mij heen
dat je goed moet oppassen dat je
geen oude schoenen weggooit voor je
nieuwe hebt. Ik ken genoeg uitbaters
die een goedlopende zaak verkopen
voor een onzeker project dat niet blijkt
te gaan lopen. Ik zit nu als jongste lid
in de Belangenvereniging Leidseplein
en daar leer ik heel veel over onze
branche.
GIPSENZOLDER
22
MK: Laatste vraag: Was het leuk
om zoveel oud-leraren op bezoek te
hebben twee weken geleden?
EM: Ja! Ik heb nog nooit zoveel bekende
gezichten tegelijk in Dubbel op
bezoek gehad.
In de week van 16 november hebben de leerlingen van gymnasium 4 een bezoek gebracht aan de
-normaal niet toegankelijke- zolder van het Allard Pierson Museum. Op deze zolder staan bijna 300
gipskopieën uit de 19e eeuw van beroemde Griekse en Romeinse beelden. De leerlingen hebben van
archeologen een rondleiding over de afdeling gekregen en hebben vervolgens de beelden
bestudeerd, beschreven en getekend voor hun praktische opdracht voor KCV.
Esther Geerling,
(docent klassieke talen)

Fast Lane English
www.amsterdamslyceum.nl
Trayecto Español Corso Italiano