MEDEDELINGEN (december 2009 - Het Amsterdams Lyceum

UITWISSELING MET
STELLENBOSCH, ZUID-AFRIKA
In de activiteitenweek en de aansluitende herfstvakantie is een achttal leerlingen
op uitwisseling geweest naar Stellenbosch in Zuid-Afrika.
Bij aankomst op de internationale
luchthaven van Kaapstad staat de
groep leerlingen uit Stellenbosch, die
in april van dit jaar onze school
bezocht, ons vol spanning op te
wachten. Eindelijk zijn zij aan de
beurt om ons hun land, hun school,
hun leven te laten zien. De eerste
indrukken van Zuid-Afrika zijn al
direct confronterend. Het is al lang
donker voordat wij geland zijn. In
het donker worden we in de schoolbus
naar Stellenbosch gebracht. Pal onder
de aanvliegroute van de vliegtuigen
ligt Khayelitsha, het grootste township
van de West-Kaap, dat zich over
zo’n dertig kilometer uitstrekt langs
twee snelwegen. De schaarse straatverlichting
en rook van her en
der opgestookte vuurtjes maken het
uitzicht over de karige hutjes bijna
feeëriek. Hoe anders is het keurige,
welhaast burgerlijke Stellenbosch,
waarin we de volgende dag bij een
waterig voorjaarszonnetje ontwaken.
Die dag staat ons meteen een fikse
beproeving te wachten: het te voet
beklimmen van de Tafelberg.
En hoewel we vanaf de parkeerplaats
gerekend al 300 meter boven zeeniveau
zitten, zijn de laatste zeven-
honderd meter tot de top geen eenvoudige
opgave. Het ons in het vooruitzicht
gestelde tochtje met de gondel
terug naar beneden kon helaas geen
doorgang vinden. Door de sterk opgekomen
wind bleef de gondel aan de
grond, en moesten we aan den lijve
ondervinden waarom Kaap de Goede
Hoop ook wel bekend staat als de Cape
of Storms. Aan de top was de temperatuur
gedaald tot bij het vriespunt,
onttrok de mist ons het uitzicht over
Kaapstad en bleek het doorzettingsvermogen
van de gastleerlingen minder
te zijn dan het onze. Ik heb nog
steeds het gevoel dat zij direct hun
gram gehaald hebben wegens de fietstocht
van Het Amsterdams Lyceum
naar Marken, Volendam en Broek in
Waterland, waar wij hen een van de
laaste dagen van hun verblijf op getrakteerd
hebben. Zij zadelpijn, wij kramp
in de kuiten, eerlijk is eerlijk.
De dagen hierna hebben we de omgeving
van Stellenbosch verkend, een
bezoek gebracht aan de voormalige
gevangenis op Robbeneiland, het multiculturele
stadscentrum van Kaapstad
en enkele scholen in townships in de
buurt van Stellenbosch. ‘Wat is het
leven in Zuid-Afrika hard’, was een
9
veelgehoorde constatering van onze
leerlingen. Met name het bezoek aan
de scholen in Khayelitsha heeft diepe
indruk gemaakt. Niet alleen was het
geweldig te zien hoe deze leerlingen in
school functioneren, de gesprekken die
ik met docenten gevoerd heb deden mij
nog meer dan ooit beseffen hoe goed
we in Nederland leven. Verhalen over
leerlingen die thuis geconfronteerd
worden met huiselijk geweld, verkrachting,
verslaafde of afwezige
ouders, honger en alle problematiek
rond aids en hiv toonden aan hoe zwaar
en uitdagend het docentschap op zo’n
school is. Gelukkig wordt dit zichtbaar
terugbetaald door enorme inzet en
dankbaarheid bij deze leerlingen, die
zich eigenlijk alleen op school veilig en
beschermd weten.
De laatste dagen van het verblijf in
Zuid-Afrika stonden in het teken van
de natuur, die minstens zo indrukwekkend
en divers is als de Afrikaanse cultuur.
Via uitgestrekte wijnvelden, langs
adembenemende stranden, over grillige
bergketens en na een bezoek aan een
wildlife reserve kwamen we terug in
Stellenbosch voor een laatste braai. De
laatste middag op het strand van
Kaapstad begonnen alle indrukken
langzaam te bezinken. Een ervaring
om nooit te vergeten!
L. Vollenbronck
(docent aardrijkskunde/wiskunde)