MEDEDELINGEN (december 2009 - Het Amsterdams Lyceum

“JE MOET NOOIT OUDE SCHOENEN
WEGGOOIEN VOOR JE NIEUWE HEBT.’’
Tien jaar terug was Het Amsterdams
Lyceum nog een school waarop Mavo,
Havo en Vwo kon worden gevolgd. In
Havo 4 zat een klein ventje dat niet op
zijn mondje was gevallen: Rasmus.
Lezen was voor hem als dyslect geen
passie en toen De aanslag van Harry
Mulisch werd behandeld in de klas,
gruwde hij van alle thema’s en motieven.
“Waarom moet ik dat nu weten?”,
vroeg hij zich hardop af.
Afgelopen maand at het hele docentencorps
na afloop van de studiedag in een
gezellig eetcafé genaamd Dubbel op
een steenworp afstand van het Leidseplein.
De eigenaar die ons breed lachend
stond op te wachten was niemand
minder dan Rasmus Emmelkamp.
Twee weken later sprak ik hem in de
docentenkamer van school over hoe
het hem verging sinds zijn examen in
2000.
MK: Hoe kijk je terug op je middelbare
schooltijd?
RE: Het was een gezellige tijd hier op
Het Amsterdams. Ik zie nog steeds
INTERVIEW MET RASMUS EMMELKAMP
Onderstaand interview is het eerste in een nieuwe serie: de oudleerling.
In elk nummer van het blad zal een vraaggesprek te vinden
zijn met een jongen, meisje, man of vrouw die ooit op Het
Amsterdams Lyceum heeft gezeten. De eerste oud-leerling in deze
rubriek is Rasmus Emmelkamp (27).
mensen waarmee ik examen heb
gedaan, vooral mijn beste vriend
Thomas. Voordat ik hier kwam zat ik
op een LOM-school, de St. Paulus hier
vlak in de buurt. Mijn juf zei dat ik
zeker weten nooit Mavo zou kunnen
doen maar mijn ouders geloofden dit
niet en zij kregen voor elkaar dat ik hier
op proef mocht komen in de
Mavobrugklas, 1 E.
Na het eerste jaar kon ik naar Havo 2 en
ik heb mijn Havodiploma zonder zittenblijven
gehaald. Toen ik van mijn
moeder hoorde dat eerst de Mavo- en
later de Havoafdeling werd afgestoten,
vond ik dat jammer, juist omdat ik zelf
zoveel te danken heb gehad aan de
brede instroom hier op school.
MK: Ik herinner mij dat je niet zo dol
was op de Nederlandse literatuur.
RE: Ik had een gruwelijke hekel aan
lezen. Ik weet nog dat ik negen boeken
moest lezen voor het mondeling
Nederlands in Havo 5. Ik had een boek
gelezen en van acht romans had ik
zoveel mogelijk uittreksels doorgenomen.
Ik kneep hem ontzettend, want ik
deed mijn mondeling bij mevrouw
Stinis en die wist alles van boeken.
Ik deed het behoorlijk goed maar
bij het laatste boek dreigde het mis te
gaan, omdat ik de kaft, die ik nooit
gezien had, moest beschrijven. Ik wist
21
mij er uit te redden en kreeg een 6.5.
Pfff!
MK: Wat is je leukste herinnering
aan Het Amsterdams?
RE: In mei van het laatste jaar hebben
we nog een examenstunt verzonnen, de
eerste sinds jaren: we zijn de hele nacht
op ‘huisbezoek’ geweest bij docenten
die we dan met verward haar en in
boxershort vastlegde op de videocamera.
Erg leuk!
MK: Wat ben je na je examen gaan
doen?
RE: Eerst ben ik een jaar gaan
werken, in de horeca, maar mijn
ouders wilden graag dat ik ging studeren
dus ik koos voor de studie Financial
Services Management. Daarna kreeg
ik een baan bij ING; ik vond het
daar prima, maar mijn hart lag bij de
horeca; daarom heb ik mijn baan
opgezegd en samen met een goede
vriend, Serge, ben ik op zoek gegaan
naar een ruimte. We wilden een
eetcafé op een goede locatie en dat
is gelukt: samen zijn we nu de eigenaar
van Stoop & Stoop en van Dubbel,
beide gelegen in de buurt van het
Leidseplein. In de praktijk vind je
mij vooral in Dubbel en ontfermt
Serge zich over Stoop & Stoop. Het
gaat ontzettend goed: we zijn nu twee
jaar bezig en we hebben sindsdien
constant veel eters. Ik ben heel blij en
tevreden.
MK: En de toekomst?