HOEKSTEEN 58 - Bazuin te Sion

daar vinden wij iemand die allerlei
dingen meemaakt die wij wonderen
noemen. Maar wij willen zien
hoe de heiligmaking bij hem plaats
vond. Zonde was, en is niet meer.
“Lieve ouders, de Heer heeft me
de weg laten zien die ik moet gaan.
Ik ben besloten te gehoorzamen. Ik
weet alleen niet of ik ooit terugkom,
want de strijd is zwaarder dan ooit.
Ik zal fellere en grotere gevechten
moeten leveren dan tot dusver.
Maar ik hoef niet bang te zijn. Hij
gaat voor mij uit. Wees niet verdrietig
om mij, mijn lieve ouders.
Ik hou immers meer van Jezus dan
van mezelf. Ik zal Hem gehoorzamen,
ook al is mijn lichaam een
beetje bang of al wil het dat alles
niet doormaken. Ik doe het omdat
ik meer waarde hecht aan Hem dan
aan mijn eigen leven. En ik zal geen
acht slaan op mijn eigen wil, maar
de Heer volgen zoals Hij me leidt.
Als Hij zegt: “Ga”, dan ga ik.
Wees niet bedroefd als dit mijn
laatste brief aan jullie mocht zijn.
Ik verbaas me er zelf wel eens over,
als ik visioenen zie en hoor, als ik
engelen zie en hoor spreken, dat
Vanya, jullie zoon, met engelen
spreekt; ik kan het haast niet geloven.
Ik heb ook mijn tekortkomingen
gehad en ik was zondig, maar
de Heer heeft dat door het lijden
weggedaan. Dan leef je niet meer
zoals jezelf wilt, maar zoals de
Here dat wil. … Neem van mij aan
dat ik met engelen gesproken heb,
en dat ik zelfs met hen naar andere
planeten gevlogen ben, waar het
eeuwige leven op ons wacht… Ik
schrijf dit, omdat ik dit alles gezien
heb en weet dat het bestaat.” Vanya,
uitgever Gideon p. 175-176.
Een ander citaat:
“Toch voelde hij iedere keer weer
de machtige en bevrijdende aanraking
van God. Iets in hem verzette
zich tegen het geweldige voorrecht
dat hem te beurt viel. Hij wilde niet
bijzonder zijn, hij verdiende geen
wonderen en geheimenissen. Hij
hóórde te bevriezen! Hij was niet
goed genoeg. Hete tranen vulden
zijn ogen.
Tegen drie uur ’s morgens stond hij
half te slapen. Hij had al lang geen
zonden meer te belijden. En voor
alle gelovigen die hij kende had hij
steeds maar weer opnieuw voorbede
gedaan. Hij had kerstliederen
gezongen. Hij had voor iedere officier
die hij kende en van wie hij
gehoord had gebeden. Hij had God
aangeroepen voor de mannen uit
zijn onderdeel. Maar geleidelijk aan
leek zijn geest uit zijn hoofd weg te
drijven. Hoe hij zich ook inspande
om te bidden, het lukte hem niet.”
Vanya p. 70.
Hier is sprake van wonderen, hier
is sprake van heiligmaking want er
zijn geen zonden te belijden.
In dit boek is ook sprake van engelen,
van “ruimtereizen” naar andere
planeten. Is dat wat de Bijbel ons
leert?
Ellen White vertelt ons dat de Satan
de mensen bedriegen zal, door hen
pag - 7 -
de heerlijkheden van het niet gevallen
universum te laten zien. Engelen
“brengen” mensen naar niet
gevallen planeten en daar ontmoeten
zij mensen waarvan de Schrift
zegt dat zij in het graf zijn. David
en Johannes en Daniël liggen in het
graf. (Hand. 2: 29-34; Dan. 12: 13)
en toch leven zij volgens dit waar-
gebeurde verhaal? Wie brengt hier
een boodschap aan wie?
“De engel stak de beek zonder enige
moeite over en keerde zich vragend
om toen Iwan aarzelde. “Waar ben
je bang voor, Vanya?” De stem was
rustig en teder. Op onverklaarbare
wijze had Iwan zich plotseling bang
voelen worden voor slangen.
“Slangen”. Terwijl hij het woord
uitsprak, schoten zijn ogen naar het
dikke gras onder zijn voeten. Door
alle vreemde gebeurtenissen werd
hij bevangen door een onverklaarbare
angst.
Hoewel de engel een eind bij hem
vandaan stond, hoorde Iwan zijn
stem als stond het glanzende wezen
vlak bij hem. “Niet bang zijn. Je
bent bij mij. Het is hier niet als op
aarde. Hier zijn geen slangen.”
De angst verliet hem even plotseling
als hij gekomen was, waarna
Iwan de beek rustig over stak. In
het heldere licht van deze wereld
werd elk grassprietje en elk bloemblaadje
zo helder afgetekend, alsof
er een schijnwerper op was gericht.
De tekening in de schors van de
bomen was onbeschrijfelijk mooi.
De takken strekten zich zo sierlijk
uit en glansden zo, dat het leek of
het licht uit de bomen zelf kwam.
Instinctmatig keek Iwan naar de hemel,
maar waar hij ook keek – er
was geen zon.
Toen hij weer naar de engel keek,
zag hij een gestalte naast dit wezen,
verhevener en tegelijkertijd nog
meer liefde uitstralend dan de engel.
Op een of andere wijze scheen