baluwe_boekje__ocr___verkleinen_.pdf

milieuhygiëne, verdient het - naar het oordeel van de Werkgroep - de
voorkeur om alle kosten van rioolwaterzuivering om te slaan over alle
direct of indirect belanghebbenden, door middel van publiekrechte/üke
heffingen. De veld winnende opvatting dat de zorg voor de milieuhygiëne
een gemeenschapsbelang betreft, heeft er in enkele provincies reeds toe
geleid, dat de verantwoordelijkheid voor de zuivering van rioolwater is
of wordt overgenomen door in groter verband werkzame lichamen. Zo
worden bijvoorbeeld door het Hoogheemraadschap van Rijnland in zijn
ambtsgebied, dat zich uitstrekt over delen van de provincies Noord­
Holland en Zuid-Holland, bestaande gemeentelijke rioolwaterzuiveringsinstallaties
overgenomen en worden nieuwe installaties gebouwd. Ter
dekking van de kosten wordt aan alle ingelanden, ongacht of hun percelen
reeds zijn aangesloten op een zuiveringsinstallatie, en ook ongeacht
of de ingelanden reeds via de grondprijzen hebben bijgedragen
in de kosten van bestaande en toekomstige installaties, een "heffing
waterkwaliteit" opgelegd.
De wet, houdende regelen omtrent verontreiniging van oppervlaktewateren
(Staatsblad 1969, nr. 536) legt de verantwoordelijkheid voor de
kwaliteit van de oppervlaktewateren bij het Rijk en bij de Provinciale
Staten. Voor de dekking van de kosten van maatregelen tot het tegengaan
en voorkomen van verontreiniging van oppervlaktewateren wordt
in deze wet de mogelijkheid geopend tot het instellen van speciale
publiekrechtelijke heffingen.
In deze structuur past het niet meer om de aanlegkosten van nieuwe
gemeentelijke rioolwaterzuiveringsinstallaties via de grondprijzen om te
slaan over de bewoners van nieuwe bestemmingsplannen. Het is immers
waarschijnlijk, of althans mogelijk, dat de zorg voor de zuivering van
het rioolwater eerlang door andere organen dan de gemeentelijke overheid
wordt overgenomen. De bewoners van die bestemmingsplannen
kunnen niet gevrijwaard worden voor op een later tijdstip wellicht in te
stellen landelijke of regionale heffingen voor de waterzuivering; een
meer dan evenredige belasting kan hiervan het gevolg zijn, indien reeds
een omslag van kosten over de grond had plaatsgevonden.
4. De kosten van verkeersvoorzieningen; in het bijzonder parkeergelegenheid
De sterke toeneming van het autobezit, met o.m. als gevolgen toenemende
verkeersintensiteit en toenemende parkeerbehoefte, stelt steeds
hogere eisen aan de hiervoor te treffen voorzieningen in woonwijken.
De Werkgroep Beoordeling van Grondkosten is er in het rapport "Grondkosten
Woningbouw" van uitgegaan, dat alle ten behoeve van een
bestemmingsplan gemaakte kosten van verkeersvoorzieningen als grond-
kosten kunnen worden beschouwd en in de grondprijsberekening verdisconteerd
mogen worden.
Ook de Commissie-Van Lynden van Sandenburg nam de volledige toerekening
aan de uit te geven grond als uitgangspunt, zij het onder aantekening
dat zij een nadere studie wenselijk achtte inzake de vraag of
- bij toenemende omvang dezer voorzieningen - de kosten niet geheel
of gedeeltelijk uit algemene rijksmiddelen of uit een algemeen verkeersfonds
bestreden zouden dienen te worden (blz. 15).
Tijdens de beraadslagingen van de Werkgroep Financiering Grondkosten
en van haar beide subwerkgroepen is véél aandacht besteed aan de
toerekening van de kosten van verkeersvoorzieningen. Daarbij bestond
ook in deze werkgroep er geen twijfel over, dat de kosten van straten,
wegen, bruggen, tunnels en pleinen, voor zover deze dienen voor de
ontsluiting van een woongebied dienen te worden gerekend tot de
grondkosten welke in de gron9prijs verdisconteerd behoren te worden.
In het huidige tijdsbestek is et een gebiedende eis, dat alle delen van
een woonwijk goed toegankélijk zijn voor het gemotoriseerde verkeer.