De sleutel in een bewijs

28
Eureka! Recensies Recensies Recensies Recensies
Film
Titel: Inglourious Basterds
Regisseur: Quentin Tarantino
Jaar van verschijning: 2009
Genre: Oorlogsdrama
speelduur: 153 min.
Met o.a.: Brad Pitt, Mélanie laurent, Christoph waltz
Eureka! Universiteit Leiden
Quentin Tarantino heeft het geflikt:
hij heeft de Tweede Wereldoorlog
verkracht, glorieus verkracht. Hij
heeft het idee dat wij allemaal kennen
van WOII misbruikt om er een
pulpfilm van fantastische kwaliteit van
te maken.
De Inglourious Basterds van de titel
is een groep Joods-Amerikaanse
soldaten die op barbaarse wijze op strooptocht gaat in Naziterritorium.
Hun leider is Aldo Rayne, mooi gespeeld door Brad
Pitt met een heel zwaar Amerikaans accent. De conventies van
Genève zou ze oorlogsmisdadigers maken.
Verrassend aan de film is dat er eigenlijk relatief weinig aandacht
wordt besteed aan de Basterds. De meest prominente rol gaat
naar de heerlijk kwaadaardige, geraffineerde en gesoigneerde
Nazi Hans Landa, die als ‘evil nazi’ regelrecht uit filmclichéhemel
komt. Hans Landa wordt met enorm veel plezier en kunde
gespeeld door de Duitse acteur Christoph Waltz, die hiervoor
terecht de prijs voor beste acteur op Cannes heeft gewonnen.
De film wordt niet gedreven door actie, maar door dialoog, heel
veel goede dialoog. Dat maakt de film voor sommige mensen wellicht
wat minder toegankelijk, maar voor de filmliefhebber des te
beter. Ach, ga gewoon kijken!
Floris Olsthoorn
Boek
Titel: de eenzaamheid van de priemgetallen
Auteur: Paolo Giordani
Jaar van verschijning: 2008
Genre: Psychologisch drama
Aantal pagina’s: 318
isBn: 978 90 234 3496 2
Een titel die ongetwijfeld menig bèta zal aanspreken.
Laat je echter niet afschrikken als je
geen enkele affiniteit met priemgetallen hebt.
Giordani gebruikt tweelingpriemgetallen als een
mooie metafoor voor de bijzondere relatie tussen
de twee hoofdpersonen, Alice en Mattia. ‘Twee
tweelingpriemgetallen, alleen en verloren, vlak
bij elkaar, maar niet dicht genoeg om elkaar echt te raken’.
Het boek begint met een beschrijving van gebeurtenissen tijdens de
jeugd van de hoofdpersonen, die hun levens geheel zullen veranderen.
Alice komt ten val tijdens het skiën en Mattia’s zwakbegaafde
tweelingzusje verdwijnt nadat hij haar heeft achtergelaten in het
park. Een paar fikse tijdsprongen later komen de levens van Mattia
en Alice samen. Ze zijn dan 13 en zitten bij elkaar op school. Beiden
pijnigen zichzelf als gevolg van hun ervaringen op jonge leeftijd;
Mattia snijdt zichzelf en Alice lijdt aan anorexia.
Ze leiden allebei een eenzaam leven totdat Alice de eerste stap zet
en Mattia op school aanspreekt. Vanaf dan ontstaat een bijzondere
relatie tussen de twee. Giordani slaagt er bijzonder goed in deze
relatie, die ze alleen met zijn tweeën aangaan omdat ze verder
gebrekkige sociale vaardigheden hebben, te verwoorden.
Het is een boek dat vooral uitblinkt in het omschrijven van gevoelens
en het gebruik van mooie metaforen. Je moet geen spannend verhaal
verwachten; dat zou nog wel eens tot teleurstellingen kunnen leiden.
Door de vele tijdsprongen gaat de schrijver af en toe antwoorden op
vragen uit de weg, zoals helemaal aan het begin. Alice blijft na een
skiongeluk in haar eentje in het donker achter in de sneeuw, maar de
lezer krijgt nooit te horen hoe ze gered is.
Hoewel de gemiddelde lezer deze personen in het dagelijks leven
waarschijnlijk vreemd zou vinden en het contact tot het minimum
zou beperken, voel je hier dankzij de warme schrijfstijl toch een
affinititeit met de hoofdpersonen en leef je met ze mee.
Naar mijn idee een roman die uitblinkt in zijn genre, voor een debuterend
schrijver zeker bewonderenswaardig!
Fenna van der Grient