juli 2012 - Thuis in Tandtechniek

c o l u m n p a u l r i t e c o
Duurzaamheid is goed. Tenminste, dat is wat de
hele wereld ons ongeveer als gedachtengoed
mee geeft. Ik ben ook voor duurzaamheid en
probeer daar op verschillende manieren invulling aan te
geven. Met eten (lukt vrij goed), met energie (wat minder),
maar zeker ook met gezondheid. Niet overdreven
maar wel, hoop ik, redelijk consequent. Dus niet iemand
die alleen water drinkt van the most remote located
natural spring in the northern Chilean Andes (u weet wel,
bij dat ene dorpje linksaf), maar ondertussen een pakje
sigaretten wegpaffend.
Gaatje!
Met en voor mijn nog jonge kinderen probeer ik die
gedachte er van jongs af aan in te krijgen; wees goed
voor je eigen lichaam en omgeving. Dat je daarbij niet
moet overdrijven snap ik, het laatste wat je wilt is dat je
kinderen de gekke henkies van het schoolplein worden.
Dus laat je zaken varen, laat je de kinderen vooral kind
zijn, met ijs, koek en patat. En wat die suikers betreft
en de gevolgen daarvan voor het gebit, daar poetsen
we goed voor. Papa werkt immers in de tandheelkunde,
dus papa’s kindjes hebben mooie tandjes ….. En dan zit
je dus met het kroost bij de tandarts, waar ze al vanaf
jonge leeftijd heel ‘duurzaam’ aan hebben kunnen wennen
(‘Is hartstikke leuk joh!’) en voel je onverwacht een
enorme dreun van een forse voorhamer binnenkomen:
uw dochter heeft een flink gaatje. Onmiddellijk slaat
het verdedigingssysteem in je hoofd aan met de onvermijdelijke
ontkenning: Weet je het zeker? Klopt die foto
wel? Het klopte, en de pulpa daaronder binnenkort ook.
Daar zit je dan, als ‘ duurzame vader binnen de tandheelkunde’.
En je hebt meteen een dreigement minder
ter beschikking: als je niet goed poetst krijg je gaatjes
en gaatjes doen zeer!
Duurzame aanpak
Afijn, het gat werd afgelopen week professioneel en
vooral kindvriendelijk gevuld. Toen ik 6 was waren wij
18 Elysee Essentials - juli 2012
duurzaamheid
overgeleverd aan de weinig empathische ‘schoolslagers’.
Zelf probeerde ik het ‘gat’ in mijn vertrouwen in een
feilloze aanpak te dichten. Daarover nadenkend kwam
ik met een aardige parallel op het gebied van duurzaamheid,
tandheelkunde en overheid. Als burger, maar
vooral als ouder, probeer ik de gezondheid van mijn
kinderen, en in dit geval de staat van het gebit, zo goed
mogelijk te houden. Consequent en duurzaam. Het zat
nu dus even tegen, maar de aanpak klopt, alhoewel die
blijkbaar toch nog wat aangescherpt moet worden.
Mijn kinderen moeten ook vertrouwen krijgen in mijn
aanpak. In de politiek zien we bijna het tegenovergestelde.
Op zich ben ik geen basher als het gaat om politici
en de overheid, maar de laatste maanden krijg je het
idee dat het spel belangrijker is dan de knikkers. Niks
duurzaam, de waan van de dag en de polls als leidmotief.
De zorgverleners en ondernemers worden geacht
‘duurzaam’ te investeren, daarmee niet doelend op het
groene aspect maar op de banken die uiteindelijk snel
hun geld retour willen. Daarmee wilt u een ‘duurzame’
relatie aangaan met uw klanten en patiënten. En wat
doet Den Haag? Die gaan als een stalen bal in een
flipperkast: wel marktwerking, geen marktwerking, wel
vergoeding, geen vergoeding, tot 18 jaar, tot 21 jaar.
Mijn kinderen vragen van mij een consequente begeleiding
en zorg. Als ondernemer in de zorg verwacht je een
consequente overheid, die voorwaarden schept en vertrouwen
geeft. Ik ben een democraat in hart en nieren,
maar als een van de belangrijkere partijleiders zegt dat
‘alle gemaakte afspraken van het Kunduz-akkoord na
12 september gewoon weer op tafel liggen’, dan knapt
er wel wat. Ik wil, nee, ik eis een duurzame politieke en
beleidsmatige aanpak, helemaal in de zorg. Net zo goed
als dat mijn dochter, met hopelijk maar één gaatje voor
de rest van haar leven, daar recht op heeft.
Paul Riteco is voormalig directeur van de Elysee Dental
Group, maar volgt de tandheelkunde nog steeds op de voet.