Protestants leven tijdens de Tweede Wereldoorlog - Protestantse ...

12
niemand durfde nog de straat op.
De Duitsers hadden een verkeerde
inschatting gemaakt. De geallieerde
troepen naderden Zevenaar
vanuit Emmerich en Elten. Zes maanden
was eraan gewerkt om deze tegen
te houden. In de straten van de
stad hadden dwangarbeiders dikke
versperringsmuren moeten aanbrengen
en vooral ten zuiden en westen
van de stad hadden ze tankvallen,
brede sloten kriskras door de akkers,
moeten graven. En nu kwamen de
geallieerden vanuit het oosten. De
Duitsers zagen in dat ze niet meer op
een overwinning konden rekenen. En
toch, of misschien juist daarom, gingen
ze door met vernielingen aan te
richten. Op zaterdag 31 maart verwoestten
ze de seinhuizen en wissels,
het waterreservoir, de grote draai-
haalden de Nederlandse vlag en een oranje wimpel
al tevoorschijn. Ieder wachtte in grote spanning
af. Op 2 april werd Babberich bevrijd. Op
dinsdag 3 april 's morgens om drie uur bliezen de
Duitsers het kruispunt Arnhemseweg - Marktstraat
- Grietsestraat – Didamsestraat op. Ze hadden
eerst een gat in de grond gegraven en daarin een
groot vat dynamiet met vijf zware bommen geplaatst.
En toen kwam de enorme klap. Er vielen
Kasteel Enghuizen (gebouwd van 1910-1935), op 23 maart na
bombardement door brand verwoest .
schijf van het spoor en de telefooncentrale
bij het postkantoor. Voortdurend deden hevige
explosies de grond trillen. Ieder bleef zoveel
mogelijk binnen.
De paasviering op 1 april werd door
slechts dertig gemeenteleden bezocht. Maar
de bevrijding was nabij. De Canadezen waren
al in Babberich en een grote legermacht was
op weg naar Zevenaar. ’s Avonds na vijf uur
mocht niemand meer de straat op. Velen
Aftocht van de Duitsers.