opportuun - Openbaar Ministerie

20 BIJZONDERE VOORWAARDEN
>
teruggestuurd. Dat is verantwoordelijkheid
nemen. Het is absoluut noodzakelijk
dat het OM mee gaat in de nieuwe werkwijze.
Anders gaat het drie of vier keer goed
en daarna gebeurt er verder niets meer.’
Hoe het contact tussen reclassering en OM
loopt, verschilt in het land. Een nauwere
samenwerking draagt bij aan het succes
van het toezicht, stelt Van Gennip. ‘Als die
er nog niet overal is, moet dat veranderen.’
Maatwerk
Officier Maarten Vuylsteke is vanuit het
parket Utrecht als vaste OM -vertegenwoordiger
betrokken bij de pilot Redesign
Toezicht. Hij kent de verhalen van zaken
die worden teruggekoppeld vanuit de
reclassering en die onderop de stapel “af
te handelen” belanden. Volgens Vuylsteke
zijn er thans nog genoeg voorbeelden
waarbij de reclassering gedwongen is op
eigen houtje het toezicht uit te oefenen.
‘Bij terugmelding hoop je als reclasseringsmedewerker
dat het rapport niet kwijtraakt,
dat het binnen de administratie van
het parket niet zoek raakt; en als het dan
uiteindelijk bij de officier komt, dan hoop
je op een snelle reactie.’
In de pilot is bewust gekozen voor een vast
aanspreekpunt bij het parket. Vuylsteke
bepleit dit ook, als de nieuwe werkwijze
volgend jaar in heel het land wordt uitgerold.
De executieofficier of parketsecretaris
zou in zijn opinie belast moeten
worden met het reclasseringscontact.
‘Leg het bij maatwerk neer, dit is ook mijn
advies aan de projectgroep.’ Het College
van procureurs-generaal zou hiervoor wat
hem betreft een formatieclaim moeten
indienen.
De betrokken officier of secretaris zou
scherper kunnen aansturen op zaken: hoe
staat het met zaak X, is er al een zitting
voor zaak Y gepland? Het risico dat terugmeldingen
tijdelijk “verdwijnen” wordt
hiermee geminimaliseerd. En ook het risico
dat het tijdens zo’n “zwart gat” misgaat
met een onder toezicht gestelde wordt
idealiter hierdoor ook minder. Vuylsteke:
‘Als je het proces beter op orde hebt, als
dit proces beter op elkaar aansluit, dan is
het risico dat er gaten vallen ook geminimaliseerd.
De zaak moet vrij vlot weer op
zitting komen.’
Illustratie: Erwin Suvaal
Saïd
Terug naar Saïd. Aan de lange tafel in de
projectruimte in Utrecht is een discussie
losgebarsten. Wat te doen met de
woonwens van Saïd? Voor Floor Couprie
is het duidelijk. ‘Moeten wij niet bij deze
verhuurster op bezoek gaan? Stel, hij krijgt
een terugval en gaat met een schaar achter
mevrouw aan? Als we zijn achtergrond
aan deze mevrouw vertellen, kan hij die
woning wel vergeten.’ Het is het dilemma
van de reclasseringsmedewerker dat niet
verandert in de nieuwe werkwijze: welke
beslissing is de juiste?
Collega Ewout Altena vindt het nogal wat...
om de verhuurster te bezoeken en het
criminele doopceel van Saïd te lichten.
De kans dat Saïd weer terugvalt, schat hij
anders in. Nu woont hij in de drukke stad,
alleen met zijn moeder. In het dorp zal hij
wellicht meer rust vinden.
Argumenten voor en tegen gaan over de
tafel. De discussie blijft om die ene vraag
heendraaien: moet de reclasseringswerker
in dit geval de verhuurster inlichten
over de achtergrond van Saïd. Terwijl het
onderwerp al dan niet zelfstandig wonen,