extra-parlementair. niet-parlementair - Koninklijke Bibliotheek

772
JAARGANG XIII (1912—1913) No. 47 VAN ONZEN TIJD
deel, gaat men thans wandelen en fietsen, ja motorfietsen en autorijden. Na de hoofddekselsche
gevaarten, waarmee de dames ternauwernood een tram konden binnenkomen,
en zonder welke men niet „gekleed" was, is het nu weer zeer gekleedom
heelemaal geen hoofdbekleeding te hebben, en „onaf" over straat te paradeeren.
Een mooi voorbeeld van de weinig echte solidariteit onzer eeuw. Want wat moeten
al de hoeden-firma's beginnen, als dit ongezonde gebruik algemeen wordt? Moeten
ze nu maar allemaal coiffeurs worden?
Natuurlijk houdt deze Mode niet lang stand. Daarvoor is ze te goedkoop. Wanneer
nü reeds onze dienstmeisjes ternauwernood één Mode ten achter zijn bij hare meesteressen,
dan is het licht te voorzien, dat een Mode die niets kost, al heel gauw
door Jeanne en allevrouw zal worden overgenomen. Maar dan is meteen de distinctie
er af en gaan de dames dus weer hoeden dragen; al ware 't maar om zich op straat
van hun personeel te onderscheiden.
Dat onderscheid valt anders met het jaar meer en meer weg. Onze tijden zijn
vooral van vrijheid, gelijkheid en . . . zusterschap. Men kan zich tegenwoordig al
heel gemakkelijk vergissen in de standsschatting, en vele jonge dames, wier beurs,
smaak of Modezucht niet evenredig zijn aan haar stand, zien er soms minder ladylike
uit dan menige knappe Cateau, wier werkhanden wegschuilen onder keurige
glacés. Wanneer men onze dienstboden des Zondags zoo modieus gekleed, gevoet- en
gehandschoeid over 's Heeren wegen ziet flaneeren, dan zijn ze dikwijls alleen van
hun meesteresjes te onderkennen, indien ze (de dienstmeisjes) vergezeld zijn van
hun broers of hun vrijers.
Intusschen is de heele Mode vaak een derdemachts-vergelijking met een boel onbekenden.
Waarom moeten we het eene jaar ons hoofd verlengen met een eind kachelpijp,
en het andere jaar dat voorname lichaamsdeel weer heelemaal „onbehoed" laten?
Men zou zeggen, dat deze Mode gelanceerd is door een trust van aspirine-fabrikanten;
hoe meer verkouden menschen, hoe meer vreugd. De hoofdzaak in deze hoofd-zaak
is immers om ons te beveiligen tegen het gure weder of de brandende zonnestralen.
Het woord „behoeden" wijst reeds door zijn gelijke beteekenis met „beveiligen", op
de noodzakelijkheid van een hoofddeksel.
Intusschen, welke heer of dame kwam het eerst op de gedachte om zonder hoed uit
te gaan, en waarom werd dit toen nagevolgd en niet een ander maal ? Ziehier een
onderwerp voor de beoefenaars van occulte wetenschappen.
Slechts van enkele gebruiken en kleederdrachten is de uitvinder bekend: meestal
een vorst of zoo iemand. De hovelingen namen dan de mode over uit hovelingschap;
de hoogere standen, om minstens voor hofachtig door te gaan, de burgerij om voor
hooger gehouden te worden, enz. Tegenwoordig zijn het vooral de groote modistes,
die nieuwigheden verzinnen, het koste — in meer dan één zin — wat het wil.
Sterren uit de demi-monde en lager komen er het eerst mee voor den dag; of eigenlijk
voor den nacht, zooals sterren plegen te doen, en op den duur is er geen dame
zoo preutsch en christelijk, of ze volgt het verdachte voorbeeld na.
Ja, onbegrijpelijk is 't, hoe sommige modes zoon internationalen aftrek vinden. Na
de „queue de Paris" en de „droit devant" en de „corsage empire", hebben we nu
al jaren die malle, ongeriefelijke en indecente strompelrok, waarin de dames zich
voort moeten wrikken en die, vooral van de gezette vrouw, een caricatuur maakt.
Als we niet reeds wisten uit welken hoek van het verloopen Frankrijk die bespottelijke
en pikant-bedoelde kleederdracht kwam — een bedenksel van een der
vele joodsche couturiers de Paris! — dan zouden we het wel kunnen raden. Uit den
zelfden koker komen de geajoureerde kousen en het moderne décolleté, of beter
déshabillé. Al is men bij ons tot nog toe binnen de perken gebleven, in het buitenland
zagen we reeds tot op de ceintuur uitgesneden corsages, die men eer in variétés
dan in deftige hotels zou verwachten, onder gezelschappen waar het woord „kous"
of „maag" voor shocking wordt gehouden. En toch, zóó ingeworteld is het begrip
Mode, als iets van zelf sprekends en onafwijsbaars, als een teeken van netheid en
verfijning, dat op den langen duur iedere vrouw zich gaat kleeden volgens hare aan-