CIRQ'ONSTANCES - VTi

Zoals elke ontvoogdende kunstvorm zoekt
ook circus een grotere afzetmarkt. Die
dient zich tot nog toe vooral in de cultuurcentra
aan: circustheater raakt er steeds
meer onder dak. Toch geven zowel organisatoren
als circusartiesten aan dat er in
deze jonge vrijage nog veel te winnen valt.
dat circus traditioneel op spektakel speelt, heeft
er vanzelf een evenementiële cultuurvorm van gemaakt.
het hoorde op het marktplein, tussen de
mensen. dat presentatiemodel is terug te brengen
tot de middeleeuwen, waar de volkse cultuur altijd
toekwam, zich letterlijk ontplooide en weer
opbrak, terwijl de hogere cultuur door de eeuwen
steeds meer naar de bolwerken trok. Voor circusartiesten,
zoals voor marktkramers, gold het motto
van ‘vrijheid blijheid’, in hun eigen mobiele infrastructuur.
het volk kwam errond staan, in plaats
van dat het publiek ervoor ging zitten. Zo gaat dat
met meer open evenementen.
Da/Fort – Cie Circ’ombelico (beeld: Circ’ombelico)
VAN DE PISTE
NAAR DE PODIA
CIRCUS IN DE CULTUUR- EN kUNSTENCENTRA
niet verwonderlijk dat, toen vanaf de jaren zeventig
ook de lagere cultuur een zaak werd van (lokale)
overheden en het festivalformat ingang vond,
circus vooral zijn plek vond in het circuit van stads-
en zomerfestivals: georganiseerde feestelijkheid
als (cultuurtoeristische) magneet voor het brede publiek.
Ga het lijstje maar na van culturele instanties
die het meeste expertise hebben in circustheater:
de Zomer van antwerpen, theater op de Markt,
humorologie, Miramiro ... deze festivals vormen
nog steeds springplank én uithangbord van het internationale
circustheater: het zijn in Vlaanderen
de enige creatieplekken, de eerste podia voor artiesten,
en het uitstalraam waar programmatoren
onder tijdsdruk langs trekken met hun winkelkarretje.
Kortom: festivals blijven dé sluiswachters in
circustheaterland.
29 >> naar de inhoudstafel CIRQ’ONSTANCES
Wouter Hillaert