screening tussen hoop en hype.book - Gezondheidsraad

De bescherming tegen risico’s van ondeugdelijke screening is
onvoldoende
Screening heeft bijna altijd ook nadelen. Foutpositieve testuitslagen (‘vals
alarm’) en overdiagnose (er wordt wel iets gevonden, maar dat zou zonder
screening niet tot ziekteverschijnselen hebben geleid) gaan niet alleen gepaard
met onnodige gevoelens van angst en onzekerheid, maar kunnen ook aanleiding
geven tot gezondheidsschade als gevolg van riskante vervolgonderzoeken of therapeutische
ingrepen. Foutnegatieve uitslagen kunnen leiden tot onterechte
geruststelling.
Om de bevolking tegen dergelijke risico’s te beschermen, is er de Wet op het
bevolkingsonderzoek (WBO). Enkele riskant geachte vormen van screening
worden op grond van de WBO van te voren aan een onafhankelijke kwaliteitstoets
onderworpen. Daarbij wordt gekeken of aanbod en uitvoering in overeenstemming
zijn met de eerder genoemde voorwaarden voor verantwoorde
screening. Pas als de minister vergunning heeft verleend, mag die screening worden
uitgevoerd. Voor zelftests op lichaamsmateriaal geldt deels afzonderlijke
regelgeving, gebaseerd op een Europese richtlijn voor in-vitro diagnostica (IVDrichtlijn).
Er is discussie over de vraag of de WBO voldoet en er zijn problemen met de
handhaving. Dat bepaalde vormen van screening (zoals total-body scans of prostaatkankerscreening)
die in het buitenland toegelaten zijn, hier niet mogen worden
uitgevoerd, wordt al snel als een ongewenste vorm van overheidsbemoeienis
gezien. Toch is wel duidelijk, ook gelet op ervaringen in het buitenland, dat de
WBO een belangrijke functie heeft en als beschermingsinstrument niet kan worden
gemist.
Het belangrijkste probleem van de WBO is dat de reikwijdte van de bescherming
bepaald wordt door de rigide en enigszins arbitraire afbakening van de vergunningplicht.
Screening die daarbuiten valt hoeft op geen enkele manier te
worden beoordeeld. Op een andere manier schiet ook de beschermende werking
van de IVD-richtlijn tekort. Die kan onvoldoende voorkomen dat riskante doehet-zelftests
zonder adequate kwaliteitsbeoordeling op de markt worden
gebracht. En op het via internet van buiten Europa komende aanbod aan zelftests
heeft regelgeving weinig vat.
Ten slotte moet worden bedacht dat ondeugdelijke screening, ook als mensen
de initiële test zelf betalen, nadelig kan uitpakken voor het collectief gedragen
gezondheidszorgsysteem. Dit vanwege onnodig beslag op hulpverleners en middelen
in het vervolgtraject na een (fout-)positieve uitslag.
Samenvatting 17