1953 0 - Orde der Verdraagzamen

© Orde der Verdraagzamen
1953 – 1954 - Herenkring
Les 2 – 8 december 1953
nog iets te zeggen? Wat staat er dan nog verder aan vragen open aangaande het gesprokene
van de vorige maal?
Ja, U heeft o. a. ook iets verteld over een hoeveelheid statische electriciteit die zich in de
cellen zou bevinden in verband met Uw betoog over wat de telepathie eigenlijk betekent. U
spreekt daar over statische elecrticiteit van die cel. Kunt U daar een andere omschrijving
van geven? Hoe ontstaat die statische electriciteit in zo'n cel? Heeft dat iets niet de
natuurkracht te maken of is dat door de groepering van de verschillende onderdelen van de
cel dat die statische electriciteit ontstaat?
Ja, dat kunnen we ook eventjes uiteenzetten dan. Ik merk: ik heb een medium ter beschikking
dat niet helemaal zuiver is vanavond maar ik zal wel mijn maatregelen treffen om het zoveel
mogelijk althans te zuiveren. (het medium snuit zijn neus). Kijkt U eens. Deze statische
electriciteit is afhankelijk van het veld waarin men zich beweegt, m. a. w. de lading van de
omgeving wordt opgenomen door de materie der hersencel. In de verhouding kunnen wij
zeggen, het is ongeveer zoiets als het verschijnsel van St. Elmsvuur of lichten, dat op kan
treden wanneer een stof verzadigd wordt met straling, electrische straling. De cel nu heeft
door haar bijzondere samenstelling de mogelijkheid allereerst om deze kracht te behouden, zij
kan dus zich zelf zeer sterk opladen, maar zij heeft bovendien - en dat is een tweede en misschien
nog bijzondere eigenschap - door haar eigen structuur de mogelijkheid om deze
electriciteit voortdurend te compenseren uit de omgeving, maar deze niet af te geven aan de
omgeving, tenzij onder bijzondere omstandigheden. En deze bijzondere omstandigheden die
komen, o. a. voor bij het denken. Denken is werken, en het kan soms meer kracht vragen dan
handenarbeid, iets waar misschien over gestreden kan worden, maar dat is toch waar, n. l.
wanneer het hersenweefsel voortdurend wordt gedwongen om overmatig veel af te geven van
deze energie, in de verschillende cellen opgeslagen, om daardoor de gewenste
gedachtenprikkels - bewustzijnsprikkels, beter gezegd – tot aanzijn te brengen, dan ontstaat
een soort vacuum. Er is niet voldoende kracht meer aanwezig, de gedachten worden war en
vaag en de hersenen trachten een vraag te compenseren door andere, nog niet ontladen celen
dan te ontladen. In een dergelijk geval krijgt men iets dat met ijlen gelijk komt, men krijgt
uiterste verwardheid van gedachten, men heeft niet meer de mogelijkheid. om bepaalde
dingen die buiten U gebeuren, op te nemen en de uiteindelijke toestand wordt er een van
verdoffing en verstomping. Wanneer echter een voldoende energie weer zou worden toegevoerd,
dan zouden de hersencellen zelve zich weer kunnen laden, zij zouden dus weer deze
electriciteit kunnen opnemen. Hebben zij een voldoende lading, dan isoleren zij zich t. o. v. de
andere cellen, waarbij zij zwakke punten hebben van het z. g. gedachtenspoor, waarop dus
sneller een ontlading tot stand komt, en zijn dan vanaf dit ogenblik weer volledig bereid om
het totaal van hun waarden uit te drukken. Deze waarden zelf worden weer bepaald, zoals al
gezegd, door de structuur van de cel. Haar eigen onderdelen, zoals U het uitdrukt, zijn speciaal
geschikt voor het afgeven van prikkels, die zekere, ik zou haast zeggen sensorische centra
beïnvloeden en daardoor een bewustzijnstoestand tot stand kunnen brengen. Is het nu iets
duidelijker geworden of is het vager geworden?
Nou, op het ogenblik nog niet; ik wil het graag straks nog eens op schrift zien. Maar ik wil
de avond niet te lang maken en daarom zou ik liever op het ogenblik verder willen gaan en
nog eens even een volgende vraag stellen. U zegt iets verderop dat het mogelijk is om
deze in wezen dus zuiver electrische kracht te bundelen. Hoe bedoelt U dat: te bundelen?
Het is mogelijk. , zegt U, om die kracht te bundelen, maar wij weten niet hoe we dat
moeten doen, dus het is voor ons onmogelijk.
Wel, we hebben al zoeven vastgesteld dat de cellen in bepaalde richting zwakke punten
hebben en doorlaatbaarheid. We hebben echter ook vastgesteld dat, wanneer voldoende
energie aanwezig is, ook een niet betreden gedachtenspoor plotseling deze kracht door kan
laten. Dus op een punt, waar normalerwijze weerstand aanwezig is, wordt nu door
concentratie de weerstand overwonnen en krijgen wij de nieuwe gedachtenvorm. Dit houdt
dus in dat het mogelijk is om zo'n gedachtenstroom te laten gaan volgens eigen wens en wil.
Door een voorafgaande concentratie kan dus het spoor dat de gedachtenenergie volbrengt,
voorbepaald worden. Dat zult U met me eens zijn. Overigens, de oplossing voor vele
verschijnselen van in je slaap leren, of wanneer je ergens niet meer aan denkt, je pas
herinneren. Stelt U zich nu voor dat U op een gegeven ogenblik die gedachtensporen zo kunt
22