1953 0 - Orde der Verdraagzamen

© Orde der Verdraagzamen
1953 – 1954 - Herenkring
Les 2 – 8 december 1953
gronde, die waarden die in deze beiden zijn blijven voortbestaan. Kunt U dat met me eens
zijn?
Ja.
Wanneer die waarden voort blijven bestaan dan zouden wij er al heel gauw toe over kunnen
gaan om te zeggen: een zekere waarde g is mede bevat in het getal m en in het getal 1. Bent
U dat ook met me eens?
Ja.
M. a. w. mens is iets + God, leven is iets + God. Geen verzet? Dan kunnen we verder gaan.
Ja, ik heb hier geen foute redenering gemaakt, hoor, en zeker geen bewuste.
In het begin hebt U verondersteld dat er tussen de grootheden m en 1 één van beide was
die eindig was.
Inderdaad, dat heb ik gedaan, daar ben ik mee begonnen.
Nu komt U tot de conclusie dat ze eigenlijk allebei een factor hebben die oneindig is.
Dat ze beide eindig zijn, maar dat in beide een factor schuilt die oneindig is.
Maar hoe wilt U dan dit verklaren: iets wat eindig is met een oneindigheidsfactor erin dat is
oneindig.
Ja.
Als dat het wezen uitmaakt..
Inderdaad.
Ja, dit moet het wezen uitmaken, want krachtens de vergelijking heeft de oneindigheid de
grootste uitgestrektheid, dus: het moet het wezen uitmaken. Inderdaad. En nu heb ik gezegd:
laten we dus aannemen dat: mens, m = x + g, en dat leven is ook x + g, g als getal van het
oneindige of God) het ongrijpbare. Dan moet ik tot de conclusie komen dat deze m dus God +
een toevoeging moet zijn en het leven evenzeer God + een toevoeging.
Dat kan toch niet?
Waarom niet?
God is toch alles?
Tja, inderdaad, maar nu komen we op een theologisch probleem dat niet meer filosofisch is.
Laat U mij maar even uitpraten, dan zult U zien waar ik eigenlijk naar toe wil met deze
redenering. Wanneer ik op deze manier hier die waarden stel, dan weet ik voor mijzelf dat God
het hoofdbestanddeel is van beide, van leven en van mens, maar blijkens Zijn wezen is de
mens niet identiek met God. Wat is dan de factor x die wij zowel in het leven als in de mens
zien optreden?
Als we het goddelijke wegnemen uit de mens, wat blijft er dan over? Niets, zou U zeggen? Ja
toch, een bewustzijnstoestand. Heeft U dat goed begrepen? Dan trek ik op grond van het
voorgaande de volgende conclusie; zowel mens als leven zijn eindige bewustzijnstoestanden,
die uitdrukking geven aan het oneindige. Zo, nu heeft U daar een stelling, als daar wat op te
zeggen is! Ga nu Uw gang.
30
U had in het begin van Uw betoog over mens en geest. In welke zin bedoelt U dat? Op
de aarde levende mens en een reeds gestorven mens?
Inderdaad. Dus dat is gewoon de gebruikelijke terminologie, ofschoon, als het naar mij ging, ik
mijzelf zeer zeker mens zou noemen en niet geest, daarmee uitdrukking gevende aan het feit
dat ik ook iets ben met een vorm, nietwaar, een zeker bewustzijn + een bepaalde vorm. Dat is
voor mens en dat is uiteindelijk voor de geest ook, mag die vorm misschien gemakkelijker
variabel zijn dan bij U, daarvoor is het bewustzijn weer anders, maar ik vind: we zijn eigenlijk
allemaal mensen. Maar om dat duidelijk te maken heb ik dus gezegd, nietwaar, bij ons in de
sferen geldt dit evenzeer als bij U.
Mag ik dan nog even vragen wat U verstaat onder geest, want wij hier, althans ik voor mij,
versta onder geest een toestand waarvan elke materiële structuur geannuleerd. is en de
ziel die neem ik aan, zoals de Ouden dat wel deden, de Oude Grieken, dus het Aristolische