1953 0 - Orde der Verdraagzamen

© Orde der Verdraagzamen
1953 – 1954 - Herenkring
Les 3 – 5 januari 1954
en daardoor zou dan eventueel mogelijk zijn dat door een onderlinge bespreking of
onderlinge bijeenkomst dat ook tot een begrip voor de diverse mensen zal worden, zodat
wij dan, laten we zeggen, gezamenlijk in een grotere groep deze zaak met elkaar kunnen
bespreken.
Ja, dus U zou van mij graag willen dat ik U de basis als het ware van deze verschijnselen
uitleg? Nu, mag ik dat dan op mijn manier heel eenvoudig doen?
U kent de materie. Wat is materie?
X Dat verbeelden wij ons dat wij dat kennen. Nu ja, goed.
Wij maken ons daarvan een bepaalde voorstelling.
U maakt zich wel een voorstelling, maar het maken van een voorstelling over iets houdt in een
kennen van iets.
Tot betrekkelijke hoogte, tot een bepaalde hoogte. Dat is, laten we zeggen, wij kunnen dat
wel kennen. . .
Goed, laten we dat "kennen" dan eventjes vervangen door een ander woord dat is zuiverder
wordt me hier ingefluisterd; "erkennen".
erkent, ja.
Dus "kennen" en "erkennen" dat was het verschil hier. Luister nu eens goed. U kent of erkent
materie. Wat is nu materie? Materie is een begrenzing van de ruimte met een bepaalde
karaktereigenschap, nietwaar, materie is een deel van de ruimte. U bent zeer zeker een deel
van de ruimte. U denkt wel dat U zich in de ruimte beweegt, maar U bent eigenlijk niets
anders dan een begrensd deel van de ruimte, dat zich door de ruimte beweegt, dat zult U met
me eens zijn.
Begrensd dan, laten we zeggen altijd door God via onze zintuigen, kenbaar door onze
zintuigen.
Ja, kenbaar door Uw zintuigen, maar begrensd niet door Uw zintuigen.
Begrensd, laten we zeggen, begrensd door een kennis van onze zintuigen.
Inderdaad. Goed, laten we dat dan voor een ogenblik buiten beschouwing laten, want anders
dan komen we te ver uit de richting waar ik in wil gaan. Per slot van rekening, U moet me niet
kwalijk nemen, maar als we naar Harlingen willen, nietwaar, dat ik liever niet via Leeds en
Londen ga, en daar zouden we inderdaad toe komen, wanneer ik op deze redenering verder
inga, want dan moeten we eerst het kenbare verder gaan definiëren. Maar we nemen nu een
ogenblik aan de feitelijke verhout, waaronder U leeft, en deze feitelijke verhouding houdt in
het accepteren van de materie. Dat zult U met me eens zijn. Deze materie is een deel van de
ruimte, een deel van de ruimte dat speciale eigenschappen vertoont en daardoor zich aan U
vertoont als materie. Kunt U het daarmee eens zijn?
Ja, daar kan ik het mee eens zijn.
Goed, Maar deze materie beweegt zich in de ruimte en deze ruimte is voor U niet kenbaar; zij
is waarneembaar maar niet kenbaar. Men weet dat men zich in de ruimte beweegt zonder dat
men de ruimte kan definiëren, Dat komt omdat U begrensd bent en de ruimte niet begrensd is.
Maar stellen wij nu dat deze ruimte bovendien in zich kent een superruimte, dus een
begrenzing van de ruimte waarin de ruimte verder wegvalt voor een niet. Kunt U zich dat
voorstellen?
Jazeker
De anderen ook?
Ja.
Ja, want het is natuurlijk niet alleen met U dat ik te maken heb, nietwaar, we moeten hier met
het geheel rekening houden. Ja, zo staan de zaken nu eenmaal. Nu. let U nu eens op. Dan heb
ik hier eigenlijk deze driehoek voor U geschetst. Er is het schijnbaar gekende deel der ruimte
dat men materie noemt, omdat het waarneembaar en in Uw voorstellingsvermogen te
begrenzen is, wij hebben de ruimte die voorstelbaar, maar niet kenbaar is. U kunt zich de
ruimte voorstellen maar U kunt haar niet kennen, U kunt haar niet beschrijven. U kunt haar
alleen beschrijven door een afwezigheid van materie, en daarin kennen wij de superruimte. Als
48