LICHTMASTEN - SWOV

1. Opzet en uitvoering proevenprogramma
Er zijn drie series proeven uitgevoerd. De pro~venseries B en C vonden plaats onder
deze Ifde condities. De verschillen van deze proevenseries ten opzichte van de
proevenserie A zijn in de betreffende paragrafen weergegeven en in hoofdstuk 3
samengevat waarbij tevens een discussie is gegeven.
1. 1. lichtmasten
1.1.1. ProevenserÎe A (LI tlm L 10)
De proevenserie A, die de SWOV in 1971 heeft uitgevoerd voor de Rijkswaterstaatswerkgroep
Lichtmasten, had tot doel op korte termijn een )ndruk te verkrijgen
over de grootte van de weerstand van lichtmasten die toen op de markt waren.
Beproefd zijn stalen lichtmasten met een lichtpunthoogte van 10 m , nl. een normale
mast (LI), een mast met schuifconstructie (L4) en een mast van lichte constructie
(L8). Door een technische storing was de grondweerstand b lj de proef met de
normale stalen mast (LI) kleiner dan bij de daarop volgende proeven. Daarom is
een dergelijke mast nogmaals beproefd (L5).
Ook zijn botsproeven uitgevoerd met aluminium lichtmasten met een lichtpunt ­
hoogte van 10 m (L2, L7, L9 en LlO) en met aluminium ~ chtmasten met een
lichtpunthoogte van 12 m (L3 en L6).
Alle aluminium lichtmasten waren berekend op 3°,{, topuitwijking biJ' een winddruk
van 100 kgf/m 2 • De stalen masten hadden 2°,{, topuitwijking, met uitzondering van
de stalen mast van lichte constructie (L8), die evenals de aluminium masten een
topuitwijking van 3°,{, had (zie Werkgroep Lichtmasten, 1972).
De beproefde masten waren niet voorzien van een voorschakelapparaat en een
grondkabel.
Een overzicht van de afmetingen en overige bijzonderheden van deze masten is
gegeven in Tabel A (zie blz. ~2) ', voor een volledige beschrijv'Jng van de proeven
wordt verwezen naar SWOV (1976).
1.1.2. ProevenserÎe B (LIl t Im L30)
Ten behoeve van deze tweede serie proeven werd van de R likswaterstaat, Provin -
ciale Waters taten en diverse Gemeenten een opgave verkregen van de lengten van
lichtmasten die in de komende jaren geplaatst zouden worden. De ~chtpunthoogte
bleek te variëren van 8 tot 12 m, waarbij het accent bij de Provincies en Gemeenten
op de kortere masten (8, 10 m) lag en bU RiJ'kswaterstaat op de langere (10, 12 m).
Als meest voorkomende lengten van de uitlegger werden 1,50 en 3 meter genoemd.
Op grond van de ervaring opgedaan bij proeven serie A werd geconcludeerd dat als
bij een uitgebreider onderzoek 10 en 12 m masten zouden voldoen, dit zeker het
geval zou ziin biJ' 8 m lichtmasten ·
13