LICHTMASTEN - SWOV

kunnen een potentieel brandgevaar vormen indien bijvoorbeeld een benzineleiding
geraakt wordt. Bij geen van de proeven is overigens brand ontstaan. In de tweede
plaats kan de spanning die of op een blank kabeleind of op het voorschakelapparaat
was blijven staan, gevaar opleveren indien men na het ongeval deze plaatsen zou
aanraken. Geen enkele keer is evenwel geconstateerd dat er na de aanrijding
spanning op de voertuigen of op de lichtmasten is blijven staan. Teneinde de kans op
elektrokutie of brand in verband met het hierboven geschetste gevaar te reduceren,
zou een beveiliging in de kabel aangebracht kunnen worden. In het buitenland heeft
men goede ervaringen met een dergelijke beveiliging opgedaan.
Als wordt uitgegaan van inzittenden van personenauto's die geen autogordel dragen
kan het volgende worden geconcludeerd:
- 10 en 12 m starre stalen masten zijn voor personenauto's te agressief.
- 10 en 12 m stalen masten voorzien van een schuifconstructie zijn voor personenauto's
weinig agressief.
- Van 10 m aluminium masten wordt aangenomen dat ze uitsluitend bij frontale
botsingen weinig-agressief te noemen zijn, mits het grondstuk niet met zand
gevuld is. Bij zijdelingse botsingen zijn ze te agressief, zeker als wordt rekening
gehouden met de grotere kans op letsel dan uit de berekende ASI-waarden mag
worden verondersteld, maar ook omdat het gevaar bestaat dat het voertuig over
de kop slaat en de indeuking van het passagierscompartiment relatief groot is.
- 12 m aluminium masten zijn voor personenauto's te agressief.
Enige opmerkingen
Het ontwerp van lichtmasten zou met betrekking tot de crash-aspecten minder
kritisch bekeken hoeven te worden als ervan kon worden uitgegaan dat alle autoinzittenden
gordels droegen. Maar zolang dit nog niet het geval is, bijvoorbeeld
omdat de draagplicht niet voor iedereen geldt (bijvoorbeeld achterinzittenden en in
auto's van voor 1971), moest in het onderzoek in de eerste plaats worden nagegaan
welke lichtmasten bij aanrijdingen door personenauto's waarvan inzittenden geen
gordels dragen, aan het desbetreffende AS I-criterium voldoen en welke niet.
Voor de goede afloop van een aanrijding tegen een 10 m aluminium mast bleek het
essentieel te zijn dat het gedeelte van de mast dat in de grond zit, bij het gat voor de
kabelinvoer breekt· Uit de resultaten van de proevenseries A en C bleek dat het
breken op deze plaats met grote waarschijnlijkheid werd tegengegaan door de
hoeveelheid zand die zich in het grondstuk van de mast bevond. Indien het kabelgat
zich, zoals bij de proeven het geval was, ca. 50 cm onder maaiveld bevindt, mag voor
de goede afloop van een ongeval het ondereinde van een aluminium mast niet met
zand gevuld zijn. Indien het kabelgat hoger geplaatst wordt, of als op een andere
wijze bewerkstelligd kan worden dat zich ongeveer op maaiveldhoogte een verzwakking
bevindt, zal de invloed van het zand in de mast minder groot zijn.
Daar echter de mogelijkheid ontbrak nog een aantal proeven te doen zonder zand ln
het grondstuk, kon de invloed van het zand niet nader worden gekwantificeerd.
Uit de proeven met de aluminium masten is gebleken dat, als de mast bij het deurtje
breekt en niet bij het kabelgat, het ondereind van de mast, dat zich dan nog ca· 60 cm
boven maaiveld bevindt, plat tegen de grond gedrukt kan worden · Dit is geconstateerd
bij de 10 en 12 m aluminium masten die met zand gevuld waren. Bij frontale