Verantwoording vragen Seniorgerichte anamnese - UMC Utrecht

Bijlage 2E: Vallen
Uitgangspunt werkgroepdagen
Er is gezocht naar meetinstrumenten voor het thema vallen. De volgende instrumenten dienen nader bekeken te worden:
STRATIFY, Morse Fall scale, Heinrich Fall Risk Model, Royal Melbourne Hospital Risk Model. Er is geadviseerd om mw. R.
Pel te benaderen.
Vragen in het assessment
Bent u in de afgelopen 6 maanden meer dan 1x gevallen?
Heeft u problemen met het bewaren van uw evenwicht?*
Heeft u problemen met lopen?*
Heeft u problemen met opstaan uit een stoel?*
Heeft u problemen met aan- en uitkleden?*
Gebruikt u medicijnen voor slaapstoornissen, tegen somberheid (depressie),
of andere rustgevende medicijnen)?*
Polifarmacie?*
Heeft u gewrichtslijtage in de knieën of heupen?
Verliest u wel eens ongewenst urine (incontinentie)?*
Heeft u problemen met zien (met bril / lenzen)?*
Geheugenproblemen?*
Heeft u zich de afgelopen maand somber, depressief of wanhopig gevoeld?*
o Ja o Nee
o Ja o Nee
o Ja o Nee
o Ja o Nee
o Ja o Nee
o Ja o Nee
o Ja o Nee
o Ja o Nee
o Ja o Nee
o Ja o Nee
o Ja o Nee
o Ja o Nee
*Vragen komen terug in de anamnese bij verschillende thema’s, de 2 overgebleven vragen worden apart gesteld.
Bij een score van 4 of hoger = verhoogd valrisico (Ja=1, Nee=0)
Verantwoording
Vallen is een belangrijke oorzaak van morbiditeit en mortaliteit bij ouderen, vooral in ziekenhuizen, waar de incidentie bijna
drie keer zo hoog is als bij zelfstandig wonende ouderen boven de 65 jaar. Ongeveer 2-15% van de opgenomen patiënten
maakt minimaal één val door gedurende de opname, hoewel de spreiding van de gepubliceerde incidentiecijfers enorm
varieert (0,3-19 per 1000 patiënten/ dag). De gevolgen van een val voor de patiënt kunnen variëren van blauwe plekken en
kneuzingen tot botfracturen of hoofdverwondingen. Echter, vooral bij ouderen kan een val ook leiden tot angst om te vallen,
waardoor ze minder gaan mobiliseren en meer afhankelijk worden van de omgeving, wat kan leiden tot een verdere
hospitalisatie. Andere negatieve gevolgen kunnen bestaan uit een langere opnameduur, uitplaatsing naar verzorgingshuizen
of verpleeghuizen, noodzakelijkheid van extra diagnostische procedures en eventueel chirurgisch ingrijpen. Bovendien
kunnen schuldgevoelens bij het verplegend personeel en de medische staf ontstaan. De meest gevreesde complicatie van
een val is een heupfractuur. In 1999 waren er in Nederland 15.286 ziekenhuisopnamen voor heupfracturen bij personen van
55 jaar of ouder. Deze incidentie is vergelijkbaar met die van andere landen in West-Europa. Ongeveer 20% van patiënten
die een heupfractuur hebben doorgemaakt, wordt immobiel en slechts 14-21% wordt weer volledig ADL-zelfstandig
(Nederlandse Vereniging voor Klinische Geriatrie, 2004).
© Project Sneller & Beter Thuis UMC Utrecht Divisie Hart & Longen en Hogeschool Utrecht.
Drs. Saskia Weldam & Drs. Jita Hoogerduijn